เรื่องตรงนี้ต่อจากตอนที่แล้ว https://phyblas.hinaboshi.com/20100605
โดยที่โดดข้ามไปพอสมควร แต่เนื่องจากไม่มีผลถึงกันมากจึงขอมาเล่าถึงเนื้อเรื่องส่วนนี้เลย ที่ต้องข้ามๆเพราะเนื้อเรื่องจริงๆเกมนี้ยาวมาก ที่จริงตอนที่แล้วก็เล่าแบบข้ามๆเยอะเหมือนกัน
ตรงนี้จะเป็นเนื้อเรื่องจากการเอาเนื้อเรื่องของเรนกับมารินะมาปน กัน เนื่องจากเนื้อเรื่องทั้งสองนี้ใกล้เคียงกันมาก จึงสามารถจับมารวมกันได้ ส่วนฉากที่จะเป็นการขัดแย้งกันเองคงจะไม่ได้เล่าถึง
เพื่อให้รู้ว่าตรงไหนตัดมาจากสายไหน ส่วนที่มาจากสายมารินะจะระบายสีน้ำเงินเทาเอาไว้ ส่วนสายเรนกับส่วนที่ปรากฏทั้งสองสายเหมือนกันจะใช้เป็นสีดำตามปกติ
วันหนึ่งผู้อำนวยการโรงเรียนได้เรียกชูจิเข้ามาพบ เนื่องจากเธอได้รับจดหมายขู่มาว่าให้ถอนผู้คุ้มกันออกจากที่นี่ซะ และขู่ว่าจะเล่นงานหลานสาวของเธอ ซึ่งก็คือมารินะด้วย ทำให้ชูจิได้รับงานเพิ่มคือให้คอยปกป้องมารินะอีกคน
นอกจากนี้ผู้อำนวยการยังได้แนะนำผู้ช่วยคนใหม่ที่จะมาคอยช่วยสนับสนุนชูจิอีกคนซึ่งเขาคนนั้นก็คือ...
คุณครูซาซาสึกะนั่นเอง... เขาบอกว่าตอนนี้ออกจากกลุ่มเดิมแล้วมาเข้ากลุ่มไอกิสแล้ว ตอนนี้เป็นพวกเดียวกัน ชูจิดูมีท่าทีไม่ไว้วางใจเขาอยู่ (และไม่ชอบหน้าเป็นการส่วนตัวด้วย) แต่ก็ไม่อาจขัดอะไรได้เพราะเป็นคำสั่งจากเบื้องบน
ซาซาสึกะที่กลับมานั้น ขณะที่ไม่มีงานก็ตามติดชูจิ ตามตื๊อ ตามสารภาพรักตลอดจนออกนอกหน้า (ไอ้ครูหื่น... พูดถึงแล้วก็หลอนจัด) การกระทำของซาซาสึกะนี้เป็นที่ผิดสังเกตเพราะเขาเคยบอกว่าไม่สนใจผู้หญิง นอกจากนี้ยังทำให้แฟนคลับของซาซาสึกะเริ่มไม่พอใจ หาทางแกล้งทาเอโกะ (ชูจิ)
วันหนึ่งขณะที่ชูจิเดินอยู่ในสวน มีเด็กนักเรียนกลุ่มหนึ่งที่เป็นแฟนคลับซาซาสึกะแกล้งสาดน้ำใส่ทำให้เขาเปียกไปหมด เขาจึงรีบกลับไปเปลี่ยนชุด แต่ระหว่างนั้นเผลอเปิดประตูทิ้งไว้ชั่วขณะ เรนมาเห็นเข้าพอดีความลับจึงแตกทันที ชูจิจึงตัดสินใจเล่าความจริงทุกอย่างให้เรนฟัง เรื่องที่เขาเข้ามาที่นี่เพื่อคอยป้องกันยุกิโนะและเรน และตอนนี้ก็ต้องคอยปกป้องมารินะอีกคนด้วย เรนจึงเสนอตัวขอช่วยด้วย
ชูจิไม่อยากให้เรนมาพัวพันกับเรื่องนี้มาก แต่เจ้าตัวไม่ยอมยังไงก็จะขอช่วยให้ได้ ชูจิจึงให้เรนคอยเฝ้าระวังมาริโนะให้
วันหนึ่งมาริโนะโดนคนน่าสงสัยทำท่าจะจับตัว แต่เรนซึ่งคอยเฝ้าดูอยู่มาเห็นเข้าและได้เข้าไปช่วย คนร้ายจึงหนีไป เรนบอกว่าคนร้ายแต่งตัวเป็นเด็กนักเรียนในโรงเรียนนี้เอง ดูจากการแต่งตัวแล้วน่าจะอยู่ ม.๔
ตอนเช้าเมื่อชูจิเดินออกจากห้องมาก็เจอกับยู เธอเข้ามาทักทายและเกาะแกะเขาตามปกติ หลังจากนั้นชูจิเข้าไปหามารินะที่ห้องและพบว่ามาริโนะไม่อยู่แล้ว มีจดหมายบอกไว้ว่าหนีออกจากบ้าน ทุกคนจึงช่วยกันออกตามหา แต่หาเท่าไหร่ก็ไม่พบ ชูจิคิดขึ้นมาว่าถ้ามารินะจะหนีไปหาที่หลบจริงๆคงไม่มีใครพบได้ จึงบอกยูริให้ตามหายู เธอเดินเพ่นพ่านไปไหนมาไหนประจำอาจจะพอรู้
จนถึงกลางคืน ยูริกำลังเดินตามหาอยู่ภายในตึกโรงเรียน ก็พบยูกำลังเดินแบกมาริโนะที่หลับอยู่ จึงรู้ว่าคนร้ายที่แท้จริงแล้วก็คือยูนั่นเอง เมื่อรู้ว่าถูกเห็นเข้าแล้วยูจึงเข้าต่อสู้กับยูริ ทั้งสองคนปะทะกันอยู่ครู่หนึ่งจนยูริเริ่มเสียท่า จังหวะนั้นชูจิก็เข้ามาพอดีและช่วยเอาไว้ ชูจิช่วยมารินะได้สำเร็จ ส่วนยูหนีไปได้
เมื่อพามารินะกลับห้อง เธอก็บอกว่าระหว่างที่กำลังแอบซ่อนตัวอยู่คนเดียว อยู่ดีๆก็เห็นใครเดินมา ดูแล้วคล้ายวิญญาณแต่เสียงเหมือนยูเลย ชูจิจึงตัดสินใจเล่าความจริง เรื่องที่มารินะกำลังโดนยูจ้องเอาชีวิตอยู่ และยูริก็โดนยูเล่นงานจนบาดเจ็บ แต่แน่นอนว่าไม่ได้บอกเรื่องตัวจริงของตัวเอง (แต่ไม่นานมารินะก็จับได้เพราะแอบดูตอนชูจิเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ดาดฟ้า)
วันต่อมาชูจิได้รับข้อมูลจากผู้จัดการแผนกเรื่องที่ให้ไปตรวจสอบข้อมูลของยูมา ได้ความว่าชื่อจริงของยูคือ หลิว เสี่ยวยั่น (劉小燕) ชาวจีน เป็นนักฆ่าที่ถูกส่งให้แทรกซึมเข้ามาในโรงเรียน มีวิชาศิลปะการต่อสู้จีนเป็นอาวุธ
ยูส่งข้อความในมือถือเข้ามาหาชูจิให้ไปหาด้วยตัวคนเดียว เมื่อเข้ามาในอาคารก็เจอมีดปาเข้าใส่ แต่ก็หลบได้ ยูหนีหลบเข้าไปในห้องวิทยาศาสตร์ ชูจิเห็นน้ำกรดกำมะถันวางอยู่จึงหยิบแล้วราดใส่ยูซึ่งกำลังหลบอยู่ น้ำกรดโดนเข้าที่บริเวณหน้าอกยู
“ท่านพี่...” ยูดูมีสีหน้าเศร้าอย่างน่าประหลาด ชูจิเริ่มรู้สึกได้ว่าจริงๆแล้วยูน่าจะไม่ได้อยากฆ่าคน
“ไอ้งานฆ่าคนแบบนี้น่ะเลิกซะทีเถอะ ฉันไม่ถนัดที่จะสู้กับผู้หญิงหรอกนะ”
แล้วยูก็หัวเราะขึ้นจนชูจิสงสัยว่าทำไม พอมองไปที่หน้าอกตรงที่โดนน้ำกรดก็พบว่า...
“ผู้ชาย!?” ชูจิตกใจอย่างมากเมื่อเห็นความจริงตรงหน้า
“ทำไมคนรักแรกของฉันถึงต้องเป็นศัตรูด้วยนะ หรือว่านี่จะเป็นโชคชะตา” ยูพูดขึ้นด้วยสีหน้าเศร้า
หลังจากนั้นยูก็ตั้งหลักได้แล้วเริ่มปะทะกันต่อ ในตอนนั้นชูจิก็โดนมีดที่ยูปาใส่จนแผ่นหน้าอกปลอมหลุดออกไป
“ท..ท่านพี่... นี่รักแรกของฉันเป็น... ผู้ชายงั้นเหรอ?” ยูมีท่าทีช็อคไม่ต่างไปจากชูจิ (งานนี้คือ TRAP ปะทะ TRAP)
ชูจิใช้จังหวะที่ยูกำลังตกใจ คว้ามีดแล้วเข้าไปล็อกยู
“เฮ้อ... ช็อคจริงๆ ทั้งที่ฝันอยู่ตลอดว่าอยากจะได้อยู่ในอ้อมอกของท่านพี่แท้ๆ ว่าไปแล้วเมื่อคืนก็ยังฝันถึงอยู่เลย”
“อย่าฝันบ้าๆน่ะ!”
“ฮึ่ม...!” ยูดิ้นหลุดออกจากอ้อมอก (?) ของชูจิไป แล้วกลับมาเล่นงานต่อจนชูจิขยับไม่ได้
“ดูเหมือนตอนนี้จะไม่มีสมาธิสู้แล้วล่ะ ไว้ค่อยมาตัดสินกันใหม่ละกัน” พูดจบแล้วยูก็จากไป
จากนั้นยูก็ส่งจดหมายออกมาเรียกชูจิไปหาอีกครั้งที่โบสถ์ เมื่อไปถึงโบสถ์ ชูจิก็พบว่าตัวเองติดกับเข้าแล้ว ปืนของยูจ่ออยู่ที่ข้างหัวของเขา แต่ยูกลับไม่ยิงเขาสักที เหมือนกับยิงไม่ลง ชูจิจึงถามตรงๆว่าจริงๆยูไม่เคยฆ่าคนใช่มั้ย ยูทำท่าเหมือนโดนพูดแทงใจดำ แต่ก็ไม่ยอมตอบ
“ตอนนี้ยังกลับใจทันนะ เลิกทำเรื่องแบบนี้ซะเถอะ” ชูจิพยายามที่จะเกลี้ยกล่อมยู
“ใครมันจะไปอยากทำเรื่องแบบนี้กันล่ะ แต่ว่าถ้าไม่ฆ่าท่านพี่ฉันก็ต้องโดนองค์กรฆ่าซะเอง”
“งั้นเหรอ เพราะงั้นเลยต้องสู้แทบเป็นแทบตายสินะ นี่ยู ฟังนะ ฉันไม่อยากให้มือเธอต้องมาเปื้อนเลือด”
“หยุด ฉันไม่อยากฟัง!”
“ที่สำคัญ องค์กรที่ฆ่าคนที่ทำงานล้มเหลวได้แบบนั้นน่ะ ต่อให้ทำงานสำเร็จก็อาจถูกฆ่าปิดปากได้อยู่ดี”
“อ๊ะ...”
“ถ้าลั่นไปปืนไปแล้วล่ะก็ไม่อาจหวนคืนได้แล้วนะ เธอพอใจกับชีวิตที่ต้องฆ่าคนต่อไปเรื่อยๆแบบนี้งั้นเหรอ?”
“บอกว่าหยุดไง...!!”
“ชูจิ อยู่หรือเปล่า?” จังหวะนั้นจู่ๆเรนซึ่งออกตามหาชูจิด้วยความเป็นห่วงก็ปรากฏขึ้น ยูจึงเปลี่ยนเป้าหมายเข้าไปจับตัวเรน
“เรน!”
“ขอร้องล่ะ อย่าให้ต้องลั่นไกปืนเลยนะ” ยูใช้ปืนจ่อเรนแล้วคุมตัวกลับเดินกลับไปยังหอพัก
ชูจิตามไปและพยายามพูดเกลี้ยกล่อมว่าให้ยูเลิกเป็นนักฆ่าซะ เพราะตัวเองสามารถช่วยปกป้องยูไม่ให้ถูกตามฆ่าได้ เพราะรู้สึกว่ายูเป็นเพื่อนคนนึงเหมือนกัน ถ้ามาทำงานดัวยกันที่ไอกิสแล้วจะช่วยได้มากเลย ในที่สุดยูก็ยอมใจอ่อน แต่ก็บอกว่าจะขอสู้ตัดสินกันเป็นครั้งสุดท้าย ชูจิรับคำท้า
ทั้งคู่เดินกลับมาที่โบสถ์อีกครั้งและเริ่มการต่อสู้ ทั้งคู่สู้กันอย่างไม่มีใครแพ้ชนะ เพราะยูเก่งแต่โจมตี ส่วนชูจิก็เก่งแต่ป้องกัน สุดท้ายยูจึงยอมตัดใจ
“ผ่านการทดสอบ เธอจะต้องเป็นผู้คุ้มกันที่ดีได้แน่นอน ต่อจากนี้ไปขอให้มาทำงานด้วยกันนะ ต่อไปจะได้ยกงานปลอมตัวเป็นหญิงให้ทั้งหมดเลย อย่างยูน่ะเหมาะกว่าฉันเยอะ” (พูดง่ายๆคือมีคนให้โบ้ยงานแทนได้)
“ถ้าแบบนั้น ให้ทำงานพร้อมกับท่านพี่ไปเลยก็ดีนะ ได้ทำงานร่วมกันกับคนที่ชอบแบบนี้เป็นความสุขที่สุดเลย”
“เดี๋ยวนะ พวกเราต่างก็เป็นผู้ชายไม่ใช่เหรอ!?”
“ท่านพี่จะเป็นเพศเดียวกันหรือว่าต่างเพศก็ไม่สำคัญหรอก ก็ท่านพี่เป็นคนที่ฉันหลงใหลจากใจจริงนี่นา”
“เหวอ...!!”
แล้วชูจิก็เรียกคนของไอกิสให้มาช่วยรับตัวยูไป ตอนจบยูก็ได้ทำงานอยู่ร่วมกับไอกิส คอยทำงานที่ต้องปลอมตัวเป็นผู้หญิงต่อไป
หลังจากเรียนจบ มารินะกลับมาทำงานเป็นผู้อำนวยการโรงเรียนต่อจากคุณยาย ส่วนเรนก็ได้เป็นทนายความ ส่วนชูจินั้นถ้าเป็นในเนื้อเรื่องของเรนจะทำงานอยู่กับไอกิสต่อไป แต่ในเนื้อเรื่องของมารินะชูจิจะออกจากไอกิสและมาเป็นครูซิสเตอร์ที่โรงเรียน
สำหรับที่เขียนไปนี้เพราะว่าเป็นเนื้อเรื่องผสมของเรนกับมารินะ จึงไม่ได้เน้นตรงฉากรักมาก เนื่องจากตรงส่วนนี้ของทั้งสองสายมันจะขัดแย้งกันเอง
ถ้าตัดส่วนที่เกี่ยวกับว่าชูจิเลือกใคร (เรนหรือมารินะ) ออกแล้ว เนื้อเรื่องของเรนกับมารินะนั้นใกล้เคียงกันมาก แม้จะแตกต่างกันในรายละเอียด แต่โดยหลักๆแล้วก็คือยูเป็นนักฆ่าที่ถูกส่งมาให้ฆ่ามารินะ โดยที่เจ้าตัวก็ไม่ได้ชอบการฆ่าคนแต่จำใจต้องทำ แถมยังหลงรักชูจิอยู่ด้วย และสุดท้ายก็โดนชูจิกล่อมจนยอมเลิกเป็นนักฆ่าแต่โดยดีแล้วหันมาทำงานให้กับไอกิสแทน ผลลงเอยเกี่ยวกับยูนั้นเหมือนกัน แต่จะต่างกันที่
- ฉากแวดล้อมต่างกัน เช่นสถานที่สู้ตัดสินสุดท้าย ในเนื้อเรื่องของมารินะจะเกิดขึ้นในโรงยิม ส่วนในเนื้อเรื่องของเรนที่ยกมานี้เกิดขึ้นในโบสถ์
- ในเนื้อเรื่องของมารินะ เรนแทบจะไม่มีบทเลย ไม่มีโอกาสได้รู้ความลับของชูจิด้วย
- ในเนื้อเรื่องของเรน ยูจะรู้เรื่องที่ชูจิเป็นผู้ชายอยู่แล้ว ตรงนี้ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าเพราะอะไร รู้สึกเนื้อเรื่องมันขัดแย้งกันเอง ทำไมสายนึงรู้ แต่อีกสายนึงกลับไม่รู้
- ที่แปลมาให้ในนี้จะเห็นว่ายูเรียกชูจิว่า “ท่านพี่” ซึ่งคำนี้จริงๆอาจแปลมาจากคำว่า “โอเน่ซามะ” หรือ “โอนี่ซามะ” สำหรับในเนื้อเรื่องของมารินะ ยูจะเรียกชูจิว่า “โอเน่ซามะ” ตลอด แต่ในเนื้อเรื่องของเรน หลังจากเปิดเผยตัวตนแล้ว ยูจะเปลี่ยนเป็นเรียกชูจิว่า “โอนี่ซามะ” อย่างไรก็ตาม เมื่อแปลเป็นภาษาไทยแล้วก็คือ “ท่านพี่” เหมือนกันอยู่ดี
จบแล้ว เขียนไปเขียนมาเหมือนกลายเป็นบทของยูไปจริงๆเลย... จากนี้ไปคงจะไม่เขียนอีกแล้วล่ะ เรื่อง trapๆ อย่างนี้
สำหรับเกมนี้คิดว่าคงไม่ได้เขียนส่วนอื่นต่อไปต่อแล้ว เพราะว่าเปิดเทอมแล้ว จากนี้ไปก็คงห่างจากเรื่องนี้ไปแล้ว น่าเสียดายมากเพราะเกมนี้เนื้อเรื่องน่าสนใจมาก มีรายละเอียดปลีกย่อยเยอะ ที่จริงก็อยากเล่าเยอะ อันนี้ได้แค่เล่าเพียงบางส่วนเท่านั้น ตัวละครสำคัญที่ยังไม่ได้พูดถึงก็มีอีกมาก
สุดท้าย ขอแนะนำนางเอกหลักคนสุดท้ายที่ไม่มีโอกาสได้พูดถึงในหน้าแรกเพราะเพิ่งปรากฏตัวมาตอนกลางเรื่อง
นากานิชิ ริโอะ(中西 りお) เป็นคนของไอกิสที่ถูกส่งมาให้คอยช่วยเหลืออำนวยความสะดวกให้ชูจิ แต่ไม่เป็นวิชาต่อสู้ มีหน้าที่แค่ช่วยเหลืองานจิปาถะเท่านั้น เธอมักจะมีเรื่องกับยู จึงมีฉากสนุกๆให้เห็นอยู่เรื่อย
พากย์โดย ยาฮางิ ซายุริ(矢作紗友里) ผลงานที่ผ่านมา เช่น ฮารุนะใน To Love Ru
แถมท้ายด้วยภาพนี้ซึ่งมาจากเนื้อเรื่องในส่วนของสายริโอะ (สายนี้ชูจิไม่มีโอกาสได้รู้ตัวจริงของยู โชคดีไป ไม่งั้นฝันร้ายแน่)
(ขนาดไม่รู้ตัวจริงยังทำหน้าอย่างนี้เลย หรือเพราะสัญชาตญาณ?)