ครั้งนี้จะขอมาแนะนำเกมที่เพิ่งเล่นจบสมบูรณ์ไป ซึ่งที่จริงก็เป็นเกมที่ไม่ใหม่นัก เพราะออกมาตั้งแต่ปีที่แล้ว
Supreme Candy(しゅぷれ〜むキャンディ 〜王道には王道たる理由があるんです!〜) เป็นเกมของค่าย Makura Soft ซึ่งเป็นค่ายเดียวกับที่สร้างเกม H2O -FOOTPRINTS IN THE SAND- ซึ่งเคยถูกนำไปฉายเป็นอนิเมะมาแล้ว
และหากใครที่ดูอนิเมะเรื่อง seitokai no ichizon ก็จะคุ้นเคยกับลายเส้นเป็นอย่างดี เพราะหนึ่งในคนออกแบบตัวละครของเกมนี้ คือคุณอินุงามิ คิระ(狗神 煌) เป็นคนวาดภาพประกอบให้ฉบับนิยายนั่นเอง
คำว่า Supreme Candy นั้น ในเรื่องจะอ่านว่า "ชูเพรมแคนดี" ไม่ใช่การอ่านผิด แต่ส่วนเรื่องเหตุผลที่อ่านแบบนี้จะมีอธิบายภายในเนื้อเรื่องอีกที
เนื้อเรื่องย่อ
เรื่องราวเกี่ยวกับเด็กหนุ่มคนหนึ่ง โทนามิ ยู(斗南 優) ซึ่งเมื่อก่อนเคยมีความหลังในอดีตที่เลวร้ายอยู่เพราะมีความรู้สึกเกลียดมนุษย์มาตั้งแต่เด็ก ทำให้เข้ากับใครไม่ได้ ทำให้เขาปรารถนาอยากที่จะใช้เวทมนตร์ได้ เผื่อว่าจะช่วยแก้ปัญหาอะไรๆได้
วันหนึ่งเขาได้บังเอิญไปเก็บลูกอมที่ชื่อว่า Supreme Candy ขึ้นมาได้ และพบว่าลูกอมนี้ถ้าหากอมมันละก็ จะทำให้อายุลดลงกลับไปเป็นเด็กหรือทำให้อายุเพิ่มขึ้นได้ ราวกับเป็นเวทมนตร์
ซึ่งแรกๆเขาก็กลัวที่จะใช้มันแต่สุดท้ายแล้วก็ตัดสินใจที่จะใช้ประโยชน์จากมันเพื่อจะค้นหาอะไรบางอย่างในชีวิต การได้พบกับ Supreme Candy นั้นได้ทำให้ชีวิตเขาเปลี่ยนแปลงไป
ความคิดเห็นส่วนตัวต่อเกมนี้
เกมนี้นั้นถือว่าทำออกมาได้ดีมากทีเดียว โดยเป็นเกมที่มีเนื้อเรื่องที่ซับซ้อน มีปริศนาซ่อนอยู่มากมาย แน่นอนว่าเป็นแนวที่ชอบจึงถูกใจพอสมควร
ฉากจบนั้นมีอยู่ ๘ แบบ โดยมีนางเอกหลัก ๖ คนที่จะต้องเล่นให้จบทั้งหมด เพื่อจะสามารถเข้าฉากจบของนางเอกคนที่ ๗ ได้ และฉากจบที่ ๘ จะเป็นฉากสรุปและเฉลยเนื้อเรื่องทั้งหมด ซึ่งจะยาวมากที่สุด
หากดูเผินๆอาจจะเหมือนกับแนวรักธรรมดา แต่มีอะไรที่ซ่อนอยู่เหนือกว่านั้น นั่นคือตัวตนของพระเอกเอง ซึ่งเขาสงสัยมาตลอดตั้งแต่เด็กว่าตัวเองแปลกไปจากผู้อื่น ทั้งความสามารถในทางความคิด บุคลิกที่แปลกประหลาด และยังสาเหตุที่เขารู้สึกเกลียดมนุษย์ ทั้งหมดนี้เป็นสิ่งที่ทำให้เรื่องนี้ต่างจากเรื่องอื่น
เรื่องนี้มีเนื้อหาที่เกี่ยวกับเวทมนตร์อย่างชัดเจน แม้จะไม่ได้ปรากฏขึ้นอย่างเด่นชัดใน ๖ บทหลัก แต่ในบทเฉลยสุดท้ายนั้นจะออกแนวหลุดโลกไปราวกับเปลี่ยนแนวของเรื่องไปเลย
น่าเสียดายว่าฉากต่อสู้ภายในเรื่องนั้นมองไม่เห็นภาพเท่าที่ควรเนื่องจากมีภาพประกอบน้อย จึงต้องจินตนาการเองเสียส่วนมาก ไม่ค่อยเห็นภาพขยับสักเท่าไหร่
และข้อที่น่าเสียดายอีกอย่างก็คือ ในเรื่องนี้พระเอกบางครั้งก็แปลงร่างเป็นเด็ก ซึ่งในกรณีนี้มุมมองสายตาควรจะเปลี่ยนไป กล่าวคือเห็นตัวละครอื่นดูสูงขึ้น เพื่อจะได้แยกออกว่าตอนนี้อยู่ในร่างไหน แต่ในเกมกลับไม่แสดงให้เห็นถึงความเปลี่ยนแปลง นั่นทำให้สับสนอยู่เรื่อยๆเหมือนกัน
และปริศนาของเรื่องนี้นั้นกระจายไม่ทั่วถึง กล่าวคือเนื้อเรื่องหลักของตัวละครบางคนจะเกี่ยวข้องกับปริศนามากเป็นพิเศษ แต่ของบางคนก็กลับแทบจะไม่ได้เฉลยอะไรเลย
โดยรวมแล้วรู้สึกชอบ จึงได้เล่นจนจบสมบูรณ์ทั้งหมด ซึ่งเป็นอีกเกมที่กินเวลานานมาก เนื่องจากมีถึง ๘ บท และบทสุดท้ายก็ยาวสุดๆด้วย เมื่อเล่นจบแล้วก็พบว่าไม่ผิดหวังเลย
นอกจากนี้ยังเป็นเกมที่ทำภาพได้สวยมากอีกเกมหนึ่งเลย เสียดายที่ใช้ฉากเดิมซ้ำๆกันบ่อยไปหน่อย จึงทำให้ไม่เห็นภาพชัดเจนเท่าที่ควร
แนะนำตัวละคร
อามาโนะ ฮาเนอิ(天乃 羽衣)
พากย์โดย : เซริโซโนะ มิยะ(芹園みや)
เด็กที่ยูเคยเจอเมื่อสมัยเด็ก เมื่อครั้งที่ไปฝึกขี่ไม้กวาดเล่นที่ริมฝั่งน้ำตอนที่เขาใฝ่ฝันอยากเป็นผู้ใช้เวทย์
ฮาเนอิที่ยูเจอเมื่อสมัยเด็กนั้นเป็นผู้ใช้เวทย์ แต่แทนที่จะขี่ไม้กวาดกลับขี่เครื่องดูดฝุ่นบินแทน ซึ่งสร้างความประหลาดใจให้ยูมาก
ทสึยุกิ ยูริ(露雪 悠莉)
พากย์โดย : คามิมุระ ฮินะ(神村ひな)
เด็กสาวที่สวมหูกระต่ายอยู่ตลอดเวลา เธอเป็นคนชอบแมลงและสัตว์แปลกๆที่คนอื่นไม่ค่อยจะชอบกัน ทำให้ถูกมองว่าประหลาดอยู่ตลอดเวลา และมักจะถูกแกล้ง
เธอมักจะมีมุมมองความคิดประหลาดที่ไม่เหมือนใคร และชอบใช้คำพูดแปลกๆอยู่เสมอ
ซากุมะ ยุมินะ(佐久間 弓音)
พากย์โดย : คาวาชิมะ ริโนะ(かわしまりの)
เป็นคนที่จับตัวตนที่แท้จริงของยูได้ตั้งแต่ทีแรกที่ใช้ลูกอมให้กลายเป็นเด็กและแอบเข้าไปในโรงเรียนหญิง
มักชอบถ่ายรูปอะไรแปลกๆเก็บไว้ตลอดเวลา เวลาที่สนใจอะไรแล้วจะห้ามยังไงก็ไม่อยู่ เป็นคนที่หัวไวมาก และมีนิสัยชอบแกล้งคน เธอเข้าใจว่ายูแอบชอบฮาเนอิอยู่ จึงพยายามที่จะเข้าช่วย
มินาโตะ ฮิมาวาริ(湊 向日葵)
พากย์โดย : คุสึโนกิ สึซึเนะ(楠鈴音)
เพื่อนสมัยเด็กของยู เมื่อก่อนเคยสนิทกันมาก แต่ปัจจุบันกลับห่างเหินกัน โดยที่ยูก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าเพราะอะไร
เนื่องจากบ้านใกล้กัน ทำให้มักจะเจอกันโดยบังเอิญระหว่างทางอยู่บ่อยๆ และเธอก็มักจะหนียูอยู่ทุกครั้งไป
ไอฮาระ โทกิมิ(藍原 時未)
พากย์โดย : โนงามิ นานะ(野神奈々)
เด็กที่อยู่ข้างบ้านยู ติดยูมาก มักจะเข้ามาหายูในบ้านและก็หยอกล้อเล่นด้วยประจำ
วันหนึ่งเธอได้เก็บ Supreme Candy ที่ยูเผลอทำตกเอาไว้ และใช้พลังของลูกอมเพื่อทำให้ตัวเองอายุมากขึ้น เพื่อจะได้คบกับยู
นานาโบชิ ชุริ(七星 朱里)
พากย์โดย : มัทสึนางะ ยุกิ(松永雪希)
เด็กสาวประหลาดที่ย้ายเข้ามาเรียนในโรงเรียนของยูซึ่งเป็นโรงเรียนชายล้วน แทนที่จะย้ายเข้าโรงเรียนหญิงล้วนที่อยู่ข้างๆ
ยูได้พบกับเธอเข้าโดยบังเอิญในเช้าวันหนึ่งขณะกำลังเดินไปโรงเรียน และเกิดการเข้าใจผิดกันนิดหน่อย แต่สุดท้ายก็กลายเป็นสนิทกัน
ฮาเซงาวะ ไอแซ็ก อิซึมิ เมร์เซเดส จาโกโก(長谷川・アイザック・泉・メルセデス・ジャココ)
พากย์โดย : คาเนมัทสึ ยุกะ(金松由花)
ตัวละครลับ ต้องเล่นจบเนื้อเรื่องหลักทั้ง ๖ ก่อน จึงจะสามารถเล่นเนื้อเรื่องของเธอได้
ต่อไปจะเริ่มเข้าสู่บทนำเรื่อง
In the beginning was the word
“กุญแจจะเปิดประตูแห่งโลกทั้งสอง
โลกทั้งสองนั้นคือโลกที่แตกต่าง
กุญแจที่จะเชื่อมต่อโลกที่แตกต่าง
ยามที่กุญแจเปิดประตูแห่งโลกทั้งสอง
และโลกทั้งสองเชื่อมต่อกันแล้ว
โลกทั้งสองจะกลายเป็นหนึ่งเดียว
โลกเพียงหนึ่งเดียวคือโลกเพียงหนึ่งเดียว”
“จงเกลียดมนุษย์ซะ”
นั่นเป็นเสียงที่มักจะดังก้องอยู่ภายในใจซึ่งครั้งหนึ่งเคยได้ยินอยู่ตลอด สำหรับยูแล้ว ตัวเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าเพราะอะไรถึงเหมือนกับมีตัวตนของตัวเองอีกคนหนึ่งคอยพูดกับเขาอยู่ และเสียงนี้จะยิ่งดังขึ้นอีกในยามที่เขาเริ่มที่จะรู้สึกเกลียดมนุษย์ขึ้นมา
ขณะที่ยูในวัยเด็กกำลังให้อาหารกระต่ายที่ศาลาในโรงเรียนอยู่นั้น เขามองเห็นกระต่ายตัวหนึ่งซึ่งไม่ยอมเข้ากับฝูงแต่กลัวชอบไปแอบอยู่ตัวเดียว พอยูจะพยายามเอาอาหารเข้าไปเขาก็จะโดนกัด กระต่ายตัวนี้ไม่เพียงแต่จะเข้ากับฝูงไม่ได้ ยังเข้ากับคนได้ไม่ดีอีกด้วย
แต่แทนที่ยูจะรู้สึกรังเกียจ เขากลับรู้สึกชอบมัน เขาตั้งชื่อให้มันว่า “ชิรายุกิ” ยูชอบที่จะเข้าไปให้อาหารและเล่นกับมันอยู่บ่อยๆแม้ว่ามันจะมีทีท่าไม่สนใจเขานักก็ตาม นั่นเพราะเขารู้สึกว่าชิรายุกินั้นคล้ายกับตัวเอง ตรงที่รู้สึกไม่ชอบที่จะเข้ากับคนอื่น
วันหนึ่งขณะที่เขากำลังให้อาหารกระต่ายตามปกติ ก็มีเด็กชายหญิงคู่หนึ่งวัยเดียวกับเขาเดินเข้ามาขอให้อาหารกระต่ายบ้าง ซึ่งยูก็ไม่ว่าอะไร แต่กำชับไว้ว่าอย่าไปยุ่งกับกระต่ายตัวที่หลบอยู่ด้านในสุดเด็ดขาด แต่พอยูละสายตาไป เด็กสาวก็เผลอเอาอาหารไปให้มัน ทำให้โดนกัด เด็กหนุ่มเห็นแล้วโกรธมาก เหยียบกระต่ายตัวนั้นตายคาที่
ยูซึ่งเห็นภาพชิรายุกิถูกฆ่าตายไปก็เกิดความโศกเศร้า เขาโกรธแค้นมากและต่อยเด็กชายคนนั้น ในตอนนั้นเสียงภายในใจของเขาดังขึ้นอีกครั้ง
“ดีมาก คนที่อ่อนแอกว่าก็ย่อมโดนผู้ที่แข็งแกร่งกว่าฆ่าเป็นเรื่องธรรมดา”
ใช่แล้ว เมื่อกระต่ายโดนเด็กชายที่แข็งแกร่งกว่าฆ่าได้ ตัวเขาเองก็ต้องโดนยูซึ่งแข็งแกร่งกว่าฆ่าได้เช่นกัน ยูเริ่มเกิดความคิดเช่นนั้นขึ้นมาในใจ เขาต่อยเด็กชายอย่างไม่ยั้ง จนคุณครูมาเห็นเข้า
เขาถูกตัดสินว่ามีความผิด และโดนสั่งให้ขอโทษเด็กชาย ในตอนนั้นเสียงในใจเขาก็ได้ดังขึ้นเพื่อบอกว่าเขาไม่ได้ทำผิดอะไร ไม่จำเป็นต้องไปขอโทษ แต่ตัวยูเองกลับเริ่มคิดขึ้นมาได้เองว่าสิ่งที่เขาทำไปนั้นผิด จึงไม่ยอมทำตามเสียงนั้น ในที่สุดเขาก็ขอโทษ แล้วจึงวิ่งหนีออกมา
ยูมาหยุดอยู่ตรงหน้าหลุมศพของชิรายุกิที่เขาทำขึ้น เสียงในใจของเขาก็ดังขึ้นและต่อว่าเขาอยู่ตลอด แต่ยูพยายามจะไม่สนใจ และคิดว่าต่อให้ฆ่าเด็กคนนั้นให้ตายยังไงชิรายุกิก็ไม่มีวันฟื้นขึ้นมา จากนั้นมาเขาก็พยายามปฏิเสธต่อเสียงนั้นมาโดยตลอด
เรื่องทั้งหมดนั้นรู้ไปทั่วโรงเรียน ทำให้เขากลายเป็นที่รังเกียจ และคุณครูก็ได้แจ้งให้กับพ่อแม่ของยูทราบด้วยเช่นกัน แต่พ่อแม่ก็ไม่ได้โกรธ กลับพยายามที่จะปลอบโยนคอยให้กำลังใจ
พ่อของยูได้เสนอวิธีที่จะทำให้เสียงของตัวตนของเขาอีกคนที่ได้ยินนั้นหายไป นั่นคือการที่พยายามจินตนาการทุกอย่างในแง่ดีไว้ตลอดเวลา เพื่อให้ตัวตนอีกคนนั้นไม่มีโอกาสได้แทรกเข้ามา พ่อได้สอนวิธีการคิดแบบที่เรียกว่า “ราเบียนโรส” ให้ยู หลังจากนั้นมาเขาก็แทบไม่ได้ยินเสียงตัวตนของเขาอีกคนหนึ่งดังขึ้นอีกเลย
แต่นั่นก็ดูเหมือนว่าจะเป็นแค่การหนีปัญหาโดยพยายามไม่คิดถึงมันเท่านั้น ถึงยังไงก็ยังไม่ได้ทำให้ความรู้สึกเกลียดมนุษย์ของยูหายลงไปได้อย่างสมบูรณ์ แต่เขาก็ใช้ชีวิตต่อมาได้เรื่อย จนผ่านมาหลายปี ในฤดูใบไม้ผลิวันหนึ่งซึ่งซากุระกำลังบานสะพรั่ง เขาก็ได้เจอกับชายแปลกๆคนหนึ่งซึ่งอยู่ดีๆก็เข้ามาคุยกับเขาโดยที่ไม่รู้จักกันมาก่อน แถมยังชวนเขาขึ้นไปชมซากุระบนเขา
ชายคนนั้นสอนอะไรให้ยูหลายอย่างซึ่งยูรู้สึกได้ว่ามันช่างคล้ายกับที่พ่อเขาเคยสอนมา กล่าวคือชายคนนี้ก็ใช้วิธีคิดแบบราเบียนโรสอยู่ ยูถามเขาว่าการคิดแบบนี้ต่อไปก็ได้แค่หนีความจริงไปเรื่อยๆ แล้วจะเป็นยังไงต่อไป เขาจึงตอบว่า ยูไม่ใช่คนประเภทที่จะวิ่งหนีต่อไปหรอก การเกลียดกับการไม่สนใจนั้นมันต่างกัน และสักวันยูจะต้องรักใครสักคนเข้าอย่างแน่นอน
จากนั้นก็จะตัดเข้าสู่เพลงเปิด
ทั้งหมดที่ผ่านมานั่นคือภาพในอดีตที่ยูนึกขึ้นขณะที่ตื่นขึ้นมาในเช้าวันหนึ่ง อดีตของตัวเองที่ไม่อาจจะลืมได้
ขณะที่ยูกำลังเดินทางไปโรงเรียนนั้น ระหว่างทางก็ได้เจอกับเด็กสาวคนหนึ่ง เธอชื่อมินาโตะ ฮิมาวาริ เป็นเพื่อนสมัยเด็กของเขา แต่ปัจจุบันนี้กลับห่างเหินกัน พอเธอเจอหน้ายูปุ๊บก็กลับรีบวิ่งหนีไปทันที
ที่โรงเรียนนั้น ตอนนี้ยูเป็นสมาชิกชมรม “จินตนาการ” ซึ่งคนที่เป็นหัวหน้าชมรมก็คือชายคนที่ยูเคยเจอเมื่อฤดูใบไม้ผลิครั้งนั้นนั่นเอง คนในชมรมจะใช้เวลาในช่วงเย็นเพื่อแอบมองเด็กสาวในโรงเรียนข้างๆที่กำลังเล่นกับเด็กอยู่อย่างสนุกสนาน เพราะพวกเขาไม่มีสิทธิ์ข้ามไปยังโรงเรียนหญิงล้วนได้ มีเพียงเด็กเล็กๆเท่านั้นที่มีสิทธิ์เข้าไปเล่น
ตอนเย็นขณะกำลังกลับบ้าน ยูก็พบกับฮิมาวาริอีกครั้ง และครั้งนี้เธอก็หนีไปอีกเช่นเคย ยูเข้าใจว่าคงเป็นเพราะตัวเองเป็นผู้ชาย พอโตขึ้นแล้วก็คงกลายเป็นน่ารังเกียจไป อย่างที่คนในชมรมเคยพูดเอาไว้
ระหว่างทางเขาก็ไปพบกล่องลูกอมกล่องหนึ่งตกอยู่ เขาเก็บมันขึ้นมา ที่กล่องเขียนเป็นภาษาอังกฤษว่า supreme candy เขาลังเลอยู่สักพักว่ามันควรจะอ่านว่ายังไง สุดท้ายจึงอ่านว่า “ชูเพรมแคนดี” แม้จะสงสัยว่าใครมาทำตกเอาไว้ แต่สุดท้ายก็ตัดสินใจพกกลับบ้านไปด้วย
เช้าวันต่อมา ยูได้ยินเสียงหนึ่งปลุกเขาขึ้น พอตื่นขึ้นมาก็พบแม่ตัวเองอยู่ในชุดที่ดูแล้วคุ้นเคยเหมือนจะเป็นตัวมาสค็อตโวลคาลอยด์ที่ไหน จากนั้นพ่อเขาก็ตามขึ้นมาอีกคน โดยอยู่ในชุดของตัวปิเอโรที่ดูเหมือนจะคุ้นเคยเช่นกัน
พ่อกับแม่ของยูนั้นไม่ว่าเมื่อไหร่ก็ดูร่าเริงและชอบล้อเล่นกันสนุกสนานอยู่ตลอดเวลา นั่นอาจเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้ยูสามารถหลุดพ้นออกจากด้านมืดมาได้ก็เป็นได้
ตอนเย็นหลังเลิกเรียน ขณะที่คนอื่นต่างเริ่มกลับกันไปแล้ว ยูกำลังนึกความหลังถึงเรื่องที่ทำไมตัวเองถึงได้มาเข้าชมรมจินตนาการนี้ได้ เวลานั้นคือเมื่อเปิดเทอมเข้าโรงเรียนนี้มาได้ไม่นาน ขณะที่กำลังตัดสินใจว่าจะเข้าชมรมไหนกันดี ยูเห็นชื่อชมรม “จินตนาการ” ก็เกิดสนใจขึ้นมา พอลองเข้าไปยังห้องชมรมดูก็พบกับหัวหน้าชมรม ซึ่งเขาได้เคยเจอมาก่อนเมื่อครั้งซากุระบานคราวนั้น ตอนแรกหัวหน้าชมรมก็ถามเขาทันทีว่าจะตัดสินใจเข้าหรือเปล่า แต่พอยูตอบว่างั้นไม่เข้าดีกว่า เขาก็กลับทำท่างองแงพยายามรั้งไว้ สุดท้ายก็บอกว่าให้ลองเข้าดูก่อน ถ้าหากไม่มีที่ไหนจะไป หากอยู่ไปแล้วไม่ถูกใจ พอขึ้นปีใหม่ค่อยย้ายชมรมก็ได้
พอยูเดินออกมาจากโรงเรียน เขาก็นึกถึงลูกอมที่เขาเก็บได้เมื่อวานขึ้นมา และยังนึกถึงคำพูดจากอนิเมะที่เขาเคยดูสมัยเด็กว่า “พออมลูกอมแล้วจะได้รับรสชาติแห่งความสุข”
(อนิเมะที่ยูพูดถึงก็คือเรื่องสาวน้อยเวทมนตร์โอโตฮะ ซึ่งปรากฏในเรื่อง H2O -FOOTPRINTS IN THE SAND- อีกด้วยเช่นกันนั่นเอง)
ยูหยิบกล่องลูกอมขึ้นมา ในนั้นมีลูกอมอยู่สองสีคือฟ้ากับแดง เขาตัดสินใจหยิบเม็ดสีแดงขึ้นมาทาน
แต่แล้วสักพักยูก็กลับรู้สึกแปลกๆขึ้น จู่ๆเมื่อมองกลับไปอีกทีเขาก็เห็นประตูโรงเรียนอยู่สูงขึ้นกว่าเดิม และทิวทัศน์รอบๆกลับดูไกลกว่าเดิม เขากำลังตกใจในสิ่งที่เห็น แต่ว่ารอบๆในตอนนั้นไม่มีใครอยู่เลย
ในขณะนั้นเองยูก็ได้หันไปเจอกับหมาตัวใหญ่ตัวหนึ่งเข้า และโดนวิ่งไล่จนเผลอหนีเข้าไปในรั้วโรงเรียนหญิงข้างๆ หลังจากโดนวิ่งไล่อยู่สักพักก็มีเสียงผู้หญิงดังขึ้น และหมาตัวนั้นก็หยุดลง
เมื่อมองไปยูก็เห็นพี่สาวคนหนึ่งเข้ามาพูดกับเขาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน เขามองแล้วก็ตกตะลึงในความน่ารักของเธอ พอมองแล้วก็รู้สึกใจเต้นแปลกๆ เธอถามยูว่าไม่เป็นไรใช่มั้ย และชวนให้มาเล่นด้วยกันวันพรุ่งนี้ร่วมกับเด็กคนอื่น ยูสงสัยว่าเธอไม่รังเกียจเขาเหรอ ถึงได้ชวนมาเล่นด้วย ราวกับฝันไปเลย เขาขอบคุณเธอและก็รีบวิ่งออกจากโรงเรียนไป ในจังหวะนั้นเธอก็ทักเขาขึ้นว่าอย่าใส่เสื้อผ้าแบบนั้นดีกว่านะเดี๋ยวจะล้มเอาได้
ยูเริ่มสงสัยขึ้นมา เมื่อออกมาจากโรงเรียนจึงหยิบกระจกขึ้นมาดูก็พบว่าตัวเองได้กลายเป็นเด็กไป เสื้อผ้าก็ดูยาวเกินตัว เขาเข้าใจทันทีว่าเป็นเพราะลูกอมนี้แน่นอน และเขาก็เกิดความคิดขึ้นมาว่า ถ้าหากอยู่ในร่างเด็กแบบนี้ล่ะก็ คงจะสามารถเข้าไปในโรงเรียนหญิงและเล่นด้วยกันกับเด็กคนอื่นๆได้ จากนั้นเขาหยิบลูกอมเม็ดสีฟ้ามาลองทานดู ก็พบว่าตัวเองกลับมาเป็นเหมือนเดิม
คืนนั้นหลังกลับถึงบ้าน ยูก็นึกเกี่ยวกับเรื่องลูกอมนี้ ว่าราวกับเป็นพลังของเวทมนตร์เลย และนึกถึงเรื่องในอดีตว่าเมื่อก่อนตัวเองก็อยากเป็นผู้ใช้เวทมนตร์ได้เหมือนกัน ฝันมาตั้งแต่เด็กว่าถ้าหากใช้เวทมนตร์ได้ก็คงจะดี และพลางนึกถึงหน้าเด็กสาวคนนั้นที่เจอเมื่อครู่ และคิดขึ้นมาว่าอยากที่จะพบเจอกับเธออีก แต่ก็กลับมีความรู้สึกกลัวขึ้นมา จึงรู้สึกลังเลที่จะคิดถึงมันต่อ
ถึงตรงนี้จะเป็นตัวเลือกสำคัญว่าจะเลือกที่จะคิดถึงมันต่อ หรือว่าหยุดคิด หากเลือกที่จะคิดถึงมันต่อ เนื้อเรื่องก็จะดำเนินต่อไป แต่หากเลือกที่จะหยุดคิดล่ะก็ เนื้อเรื่องจะตัดเข้าสู่บทของชุริ ซึ่งแยกต่างหากจากเนื้อเรื่องหลักในส่วนอื่น
ในที่สุดยูก็เลือกที่จะไม่กลัวมัน และตัดสินใจที่จะลองใช้ลูกอมนี้เพื่อเข้าไปในโรงเรียนหญิงนั้นอีกในวันพรุ่งนี้ เพื่อที่จะพบเธอคนนั้น พอคิดเช่นนี้แล้วก็กลับรู้สึกสนุกขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก
ในคืนนั้นยูได้ฝันแปลกๆขึ้น ในฝันนั้นเขาได้มองเห็นดวงจันทร์ยามใกล้รุ่งสาง พร้อมกันนั้นก็มองเห็นดาวสุกสว่างดวงหนึ่งอยู่ข้างๆ ซึ่งก็คือดาวศุกร์ยามเช้า ที่คนเรียกกันว่าดาวประกายพรึกนั่นเอง ดาวดวงนี้เมื่อปรากฏยามเย็นจะถูกเรียกด้วยชื่อเรียกอีกอย่างหนึ่งคือดาวประจำเมือง ทั้งที่ความจริงเป็นดาวดวงเดียวกัน
ยูเริ่มสงสัยว่าทำไมตัวเองถึงได้รู้เรื่องพวกนี้กันนะ พอคิดดูแล้ว ก็กลับนึกถึงชื่ออีกสองชื่อขึ้นมาได้ ชื่อหนึ่งคือดาวประกายพรึกในยามเช้า “โฟสฟอรัส” อีกชื่อหนึ่งคือดาวประจำเมืองในยามเย็น “เฮสเพรัส” ดาวดวงเดียวกันแต่กลับมีสองชื่อ
สักพักยูก็เห็นเงารูปร่างเหมือนหูกระต่ายปรากฏขึ้น แว้บแรกเขานึกถึงชิรายุกิขึ้นมา แต่แล้วเงานั้นก็ปรากฏเป็นรูปร่างของคน
“นายเอ่ยนามของพวกเรา ดังนั้นพวกเราจึงปรากฏตัวขึ้น”
เงานั้นพูดขึ้น พอยูบอกว่าตัวเองไม่ได้เรียกมาสักหน่อย ก็กลับไม่ได้คำตอบ เงานั้นยังคงพูดเรื่องแปลกๆที่ยูฟังไม่รู้เรื่องขึ้น “ประตู” “เชื้อเชิญ” “ผู้ล่วงลับ” “เจ็ดนักปราชญ์” “กุญแจ” “เคียว” “อุปกรณ์เวทมนตร์” มีแต่สิ่งที่ไม่อาจเข้าใจได้เต็มไปหมด แต่เมื่อยูถามขึ้นก็กลับไม่ได้รับคำตอบ
สักพักภาพเงานั้นก็ได้หายไป และกลับได้ยินเสียงคนอีกคู่หนึ่งคุยกันขึ้นแทน
“ยังคิดจะทำเรื่องเดิมๆซ้ำๆอยู่อีกอยู่เหรอ”
“การเดินทางอันยาวไกลของวิญญาณที่ยิ่งใหญ่... สิ่งที่จะตัดด้ายแห่งโชคชะตานั้นให้ขาดลงก็คือคำบัญชาที่ได้มอบไว้ให้กับเคียวนี้”
“ไม่ว่ายังไงก็จะคอยตามสังหารวิญญาณที่ยิ่งใหญ่นั้นลงอยู่เรื่อยไปสินะ”
“แม้ว่าจะมีพลังที่สาดส่องโลกนี้ด้วยแสงสว่าง วิญญาณที่จมลงสู่ความมืดเอ๋ย สัญญาระหว่างนายกับวิญญาณที่ยิ่งใหญ่นั้น ถึงตอนนี้ก็ยังไม่เป็นรูปเป็นร่าง”
“ถ้าอย่างนั้น ข้าก็มีแต่จะต้องปกป้องผู้ล่วงลับนั้นต่อไป”
“โฟสฟอรัส เฮสเพรัส”
พอสิ้นคำนี้ ยูก็ลืมตาตื่นขึ้นมา เมื่อมองดูนาฬิกาก็พบว่ายังตีสองอยู่ เขารู้สึกตกใจกับความฝันที่ดูเหมือนจริงมากนี้ และคิดว่าอาจเป็นผลข้างเคียงจากลูกอมนี้ก็เป็นได้ แต่แล้วก็กลับลงไปนอนต่อ
จบไปแล้วในส่วนของบทนำ ตอนต่อไปจะขึ้นเนื้อเรื่องช่วงก่อนแยกเส้นทาง จากนั้นก็จะเริ่มเข้าสู่เนื้อเรื่องแยกของแต่ละคน
>> คลิกเพื่ออ่านเนื้อเรื่องต่อไปในช่วงก่อนแยกเนื้อเรื่อง
--------------------
รวมศัพท์ท้ายตอน
愛でる めでる เอ็นดู,ชื่นชม,ประทับใจ
河原 かわはら かわら เลียบแม่น้ำ,ริมฝั่งน้ำ
小屋 こや กระท่อม,ศาลา
脆弱 ぜいじゃく อ่อนแอ,เปราะบาง
過ち あやまち ความผิดพลาด,ความผิด
名答 めいとう คำตอบที่ถูกต้อง,คำตอบที่ดีมาก
理路整然り ろせいぜん มีเหตุมีผล
衝動 しょうどう แรงกระตุ้นที่เกิดขี้นในใจช่วงขณะนั้น,สิ่งกระตุ้นใจ,ความคิดชั่วแล่น
論破 ろんぱ การลบล้าง(ทฤษฎี)
口癖 くちぐせ คำพูดติดปาก,ลักษณะการพูด
補充 ほじゅう การเติมให้ครบจำนวน,(การเลือกตั้ง)ซ่อม
滅入る めいる รู้สึกหดหู่
不可欠 ふかけつ จำเป็น,ขาดไม่ได้
偉業 いぎょう ผลงานอันยิ่งใหญ่
朗読 ろうどく การอ่านออกเสียง
見惚れる みとれる มองเพลิน,ตะลึง
背丈 せたけ ส่วนสูง
召喚 しょうかん เรียกตัว,การเรียกตัวไปให้การต่อศาล,การเรียกตัวตามหมายศาล