เขียนต่อจากหน้า >>Supreme Candy - บทนำเรื่อง

วันรุ่งขึ้นยูตื่นขึ้นมาและไปโรงเรียนตามปกติ วันนั้นเขานอนหลับในห้องเรียนพอรู้สึกตัวอีกทีก็หลังเลิกเรียนแล้ว คงเป็นผลมาจากฝันแปลกๆเมื่อคืน

เขารีบเดินมาที่ห้องชมรมเพื่อจะอมลูกอมให้กลายเป็นเด็กและเปลี่ยนเสื้อผ้าที่นั่น เนื่องจากรู้ว่าหลังเลิกเรียนทันทีพวกรุ่นพี่จะยังไม่เข้ามาที่ห้องชมรม ที่นั่นจึงเป็นสถานที่ที่เหมาะกับการเตรียมการ

เมื่อมาถึงหน้าโรงเรียน เขาเริ่มมีอาการลังเลที่จะเข้าไป แต่แล้วในจังหวะนั้นก็เจอกับเด็กสาวคนหนึ่งเข้า ที่ดูแปลกคือเธอสวมหูกระต่ายอยู่บนหัว เธอจ้องหน้ายูจนเขารู้สึกอาย จึงเดินหนีเธอไป ในตอนนั้นก็มีนักเรียนหญิงอีกสองคนเข้ามาหาและชวนยูเข้าไปข้างในโรงเรียน เขาจึงรีบตามเข้าไป

พอเข้าไปยูก็ได้เห็นภาพข้างในโรงเรียนที่เขาคุ้นเคยจากการมองข้ามรั้วมาจากอาคารเรียนอยู่บ่อยๆ แต่ในมุมมองที่ต่างไปจากเดิม เพราะคราวนี้เขามาอยู่ข้างในแล้ว เขาสังเกตเห็นเด็กสาวคนที่พาเขาเข้ามานั้น จ้องมองไปยังอาคารเรียนของเขาด้วยสายตาที่นี่กลัว ท่าทีผิดกับตอนที่พูดกับยูตอนที่เชิญเข้ามาเลย ดูเหมือนเธอจะรู้ตัวว่ามีคนกำลังมองอยู่จากที่นั่น นั่นแสดงว่าคนที่นี่รู้อยู่แต่แรกแล้วว่าโดนแอบมองมาโดยตลอด และคนที่กำลังถือกล้องสองตามองมาทางนี้อยู่นั้นก็คือคนในสมาชิกชมรมเขาเอง

สักพักยูก็ไปเดินชนหมาตัวเดียวกับเมื่อวานเข้าอีก ทำให้โดนวิ่งไล่ และก็ได้รับความช่วยเหลือจากเด็กสาวคนเดียวกับเมื่อวาน คนที่เขาตั้งใจมาเพื่อหานั่นเอง เธอยังคงพูดกับเขาอย่างอ่อนโยน และชวนเขาเล่นด้วยกันกับเด็กคนอื่นๆ ยูทำท่าลังเลอยู่สักพัก พอมีเด็กคนหนึ่งตะโกนเรียกขึ้น เธอจึงบอกว่าถ้าอยากเล่นเมื่อไหร่ก็ตามไปนะ เธอถามชื่อยู และแนะนำว่าตัวเองชื่ออามาโนะ ฮาเนอิ ยูบอกชื่อตัวเองไปตามตรงโดยไม่ได้คิดอะไร และไม่ได้ใช้ชื่อปลอม

เมื่อฮาเนอิเดินจากไปสักพัก ยูก็ได้ยินเสียงกล้องถ่ายรูปดังขึ้น พอหันไปมองก็เจอเด็กสาวคนหนึ่งกำลังใช้โทรศัพท์มือถือถ่ายรูปเขาอยู่ เธอจ้องมองเขาและถ่ายรูปไม่หยุด จนเขาเริ่มรู้สึกกลัวขึ้นมา พอพยายามที่จะหนี เธอก็ไม่ปล่อยให้ไป จากนั้นก็เอารูปที่ถ่ายไว้ในกล้องรูปหนึ่งให้ดู พอดูแล้วยูก็ต้องตกใจ เพราะมันเป็นรูปของชมรมจินตนาการที่เธอถ่ายจากตรงนี้นั่นเอง แถมเห็นรูปเขาชัดเจนเสียด้วย เธอบอกว่าต้องการคุยกับเขาเป็นการส่วนตัวจึงลากตัวเขาเข้าไปในอาคารเรียน ยูจำต้องยอมตามไป

เมื่อมาถึงเธอก็พายูเข้าไปในห้องเรียนที่ไม่มีใครอยู่และล็อกห้องปิดไว้ เธอพยายามถามว่าเขามีความสัมพันธ์ยังไงกับคนที่อยู่ในรูปนี้ ทีแรกยูพยายามแก้ตัวว่าเป็นพี่ชาย แต่ก็ไม่สำเร็จในที่สุดก็ต้องยอมรับว่าเป็นคนเดียวกันจนได้ แต่เธอก็ไม่มีทีท่าไม่พอใจอะไร แต่กลับคิดว่าเขาเป็นมนุษย์ต่างดาวหรือไม่ก็ UMA(Unidentified Mysterious Animals) ปลอมตัวมา ถึงได้สามารถทำแบบนี้ได้ ยูเริ่มเข้าใจว่าเธอคงเข้าใจอะไรบางอย่างผิดไปแน่ สุดท้ายจึงเล่าความจริงเรื่องชูเพรมแคนดีให้เธอฟัง

ยูเปลี่ยนเสื้อผ้ากลับเป็นชุดเดิมแล้วก็กินลูกอมสีฟ้าเพื่อกลับร่างเดิม พอเธอเห็นก็รู้สึกตื่นเต้นและรู้สึกสนใจมาก แต่พอยูจะชวนให้ลองทานบ้างเธอก็กลับปฏิเสธ บอกว่ากลัวจะมีผลข้างเคียง

จากนั้นเธอจึงถามคำถามสำคัญ ว่าที่เขากินลูกอมเพื่อปลอมตัวเข้ามาในโรงเรียนหญิงนี้มีเหตุผลอะไร เล่นเอายูอึ้งไม่รู้จะตอบยังไง เธอจึงตอบแทนให้และก็ดูเหมือนจะทายถูกทุกอย่างด้วย สุดท้ายยูจำเป็นต้องบอกเรื่องที่มีความรู้สึกแปลกๆกับฮาเนอิ พอได้ยินดังนั้นเธอก็ทำท่าดีใจและเสนอตัวว่าจะช่วยเขาให้ได้สมหวังในความรัก แต่ยูบอกว่าตัวเองก็ยังไม่แน่ใจเหมือนกันว่าความรู้สึกนี้มันคืออะไร

จากนั้นเธอก็แนะนำตัวว่าเธอชื่อซากุมะ ยุมิเนะ และให้ยูเรียกเธอว่ายุมิเนะเฉยๆ และเธอก็เรียกเขาว่ายูเฉยๆ สักพักทั้งสองคนก็เดินกลับบ้านด้วยกัน และแยกกันกลางทาง

พอกลับบ้านไป ยูก็สังเกตเห็นรองเท้าเล็กๆของเด็กวางอยู่ตรงที่วางรองเท้า พอเขาเข้าไปในห้องตัวเองก็มีเด็กคนหนึ่งกระโดดเข้าหาเขาทันที เธอคือโทกิมิ เด็กที่อาศัยอยู่ข้างบ้านเขานั่นเอง โทกิมิมักจะชอบแวะมาหาและมาหยอกล้อกับเขาเล่นอยู่บ่อยๆ เล่นเอายูหัวปั่นพอสมควรในเย็นวันนั้น

เช้าวันต่อมายูตื่นมาแต่เช้า วันนี้จึงออกไปเดินเล่นที่ริมฝั่งน้ำก่อนที่จะไปโรงเรียน และก็ได้เจอกับฮาเนอิเข้า เขาอยากที่จะส่งเสียงออกไปเรียกเธอ แต่ก็ไม่กล้าเพราะตัวเองไม่ได้อยู่ในร่างเด็ก ถ้าเรียกไปก็คงจะถูกมองไม่ดี เพราะเขาคิดว่าคงจะสนิทกับเธอได้เมื่ออยู่ในร่างเด็กเท่านั้น

สักพักก็ได้ยินเสียงผู้หญิงดังขึ้นข้างๆ พอหันไปก็พบเด็กสาวหูกระต่ายคนที่เจอเมื่อวานนี้ เธอบอกว่าเห็นยูกำลังแอบมองฮาเนอิอยู่ ยูจึงแก้ตัวว่าไม่ใช่ ที่จริงดูนกอยู่ต่างหาก และพอเธอพูดขึ้นมาว่าเขาดูหน้าคุ้นๆนะ ยูก็เห็นว่าท่าไม่ดีจึงรีบวิ่งหนีไปทันที

หลังเลิกเรียนยูก็ไปเล่นที่โรงเรียนหญิงเหมือนกับเมื่อวาน พอมาถึงเห็นยุมิเนะกำลังถ่ายรูปอยู่จึงเข้าไปคุย แต่ก็โดนยุมิเนะแกล้งจนยูต้องหนีเข้าไปแอบอยู่ในซอกแคบๆ ยุมิเนะรู้สึกผิด พยายามจะเรียกยูออกมา แต่ยูก็กลัวจนไม่ยอมออกมา

จนกระทั่งได้ยินเสียงหนึ่งเข้ามาทักยุมิเนะ เมื่อฟังดูจึงรู้ว่าเป็นเสียงของฮิมาวาริ เธอแสดงท่าทีเป็นห่วงยูที่กำลังแอบอยู่ว่าเป็นอะไรหรือเปล่า เสียงเหมือนจะร้องไห้อยู่ พอดูจากตรงนี้แล้วเธอดูเป็นคนดีมาก ไม่เปลี่ยนไปจากเมื่อก่อนที่ยูเคยรู้จัก ทำให้ยูไม่เข้าใจว่าทำไมเธอถึงดูมีท่าทีเปลี่ยนไปต่อเขา

หลังฮิมาวาริเดินจากไป ยุมิเนะก็พยายามขอโทษยูและขอให้ออกมา แต่เขาก็ยังไม่ยอมออกมา ยูถามยุมิเนะว่าฮิมาวาริเป็นคนยังไง เธอก็บอกว่าเป็นคนที่ใจดีต่อเด็กมาก ยูจึงคิดว่าที่เมื่อก่อนเธอสนิทกับเขาก็เพราะว่าเขาเป็นเด็ก พอโตขึ้นแล้วเธอจะมีทีท่าแบบนี้ก็คงเป็นเรื่องธรรมดา พอคิดดังนี้ยูก็ร้องไห้ขึ้น

เมื่อร้องไห้จนพอใจแล้ว ยูจึงออกมาจากที่หลบซ่อน ในตอนนั้นก็เจอเด็กสาวหูกระต่ายคนเดิมอีกครั้ง ครั้งนี้เธอแนะนำตัวเองว่าชื่อทสึยุกิ ยูริ พอยุมิเนะถามว่าทั้งสองคนรู้จักกันเหรอ เธอก็ตอบว่าเจอกันเมื่อวาน ยุมิเนะชวนให้ยูไปเล่นกับยูริ

พอเล่นกันไปสักพักยูริก็หยิบกล่องบางอย่างขึ้นมา ในจังหวะนั้นเด็กคนอื่นๆพอเห็นก็รีบวิ่งหนีไป ทิ้งยูให้ยืนงงว่าเกิดอะไรขึ้น สักพักก็มีผึ้งบินออกมาจากกล่องเป็นฝูง ยูตกใจและวิ่งหนีตามคนอื่นไป ยูริบอกว่าผึ้งพวกนี้น่ารักดีออก พอยูบอกว่ามันอันตรายนะ เพราะมันจะต่อยเอาได้ เธอก็บอกว่างั้นมนุษย์ก็อันตรายเหมือนกัน เพราะมนุษย์ก็มีต่อยคนอื่นเหมือนกัน ดังนั้นต้องหนีไปอยู่ในที่ที่ไม่มีมนุษย์ ยูฟังสิ่งที่เธอพูดแล้วก็รู้สึกว่าเป็นคนแปลกจังเลย

 สักพักก็มีเด็กกลุ่มหนึ่งปาก้อนหินใส่ยูเพราะเห็นว่ายูกำลังคุยอยู่กับเด็กสาวที่ชอบเล่นแมลงอย่างสนิทสนม จนฮาเนอิมาเห็นและเข้ามาห้ามไว้ เธอดูมีท่าทีดีใจมาก และบอกยูว่าพบกันอีกแล้วนะ มาตามสัญญาที่บอกว่าจะมาเล่นกันที่นี่อีกจริงด้วย พอยูริถามฮาเนอิว่ารู้จักกันด้วยเหรอ เธอก็ตอบว่าเพิ่งรู้จักกันมาไม่กี่วัน และยูนั้นหน้าตาเหมือนคนที่เธอเคยรู้จัก

ฮาเนอิบอกว่ายูรินั้นดูได้รับความนิยมมากเหมือนเคยเลยนะ ยูสงสัยว่าพูดถึงเรื่องอะไร ฮาเนอิจึงบอกว่ายูริน่ะชอบสอนเกี่ยวกับสิ่งมีชีวิตให้ฟังบ่อยๆ ก่อนหน้านี้ก็มีเอาตะขาบมาตั้งหลายตัว แต่เธอปฏิเสธว่าไม่ใช่ตะขาบแต่เป็นกิ้งกือต่างหาก และยังบอกว่ากิ้งกือกับตะขาบนั้นต่างกันมาก ตะขาบจะต่อยเป็น แต่กิ้งกือนั้นจะไม่ทำอะไรดังนั้นจึงปลอดภัย หน้าเธอตอนที่พูดถึงสัตว์เหล่านี้นั้นดูมีความสุขมาก

ยูริแนะนำสัตว์เลี้ยงของตัวเองให้ยูรู้จัก เป็นกิ้งกือที่ชื่อว่าจิโตเสะ ยูเห็นแล้วก็ตกใจบอกว่าดูน่ากลัวออก แต่เธอกลับบอกว่าดูน่ารักดีออก พอเห็นยูทำท่ากลัวเธอก็เลยเรียกจิโตเสะกลับเข้าไปในแขนเสื้อ ยูเลยตกใจอีกว่าเธอเลี้ยงตัวแบบนี้ไว้ในเสื้อผ้าหรือนี่ เธอบอกว่าคนเราก็มีสิ่งที่ชอบกับไม่ชอบต่างกันไป เธอเองบางทีก็กลัวสิ่งที่คนอื่นเขาไม่กลัวอยู่เหมือนกัน

จากนั้นทุกคนก็ไปเล่นกันต่ออย่างสนุกสนาน ระหว่างนั้นยูริก็มีชวนยูคุยอยู่อีกเรื่อยๆ ทำให้ยูยิ่งรู้สึกว่าเธอเป็นคนแปลกจริงๆ แต่ก็คงไม่ใช่คนไม่ดีอะไร

หลังจากเล่นเสร็จยุมิเนะก็มาคุยกับยู พอพูดถึงเรื่องยูริเธอก็บอกว่าถึงจะดูเป็นคนแปลกแต่ก็ดูมีเสน่ห์ดีออกนะ แต่เพราะเธอเป็นแบบนั้นทำให้ในชั้นไม่ค่อยมีเพื่อนอยู่เลย เพราะแม้ว่าเด็กๆจะชอบเธอก็ตาม แต่เพื่อนคนอื่นส่วนใหญ่ก็เกลียดแมลงเหมือนกัน เธอยังบอกอีกว่าที่ยูริชอบสัตว์อาจเพราะได้รับอิทธิพลจากพ่อแม่ที่เคยเป็นนักชีววิทยาก็ได้ ยูสงสัยว่าทำไมถึงใช้คำว่า “เคย” แต่ยุมิเนะก็ไม่ได้ตอบตรงๆ

ยุมิเนะบอกว่าแม้จะเข้าใจว่าได้รับอิทธิพลมาจากพ่อแม่ก็ตาม แต่ทำไมยูริถึงได้ชอบสัตว์ที่คนอื่นเกลียดได้มากขนาดนั้นก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน และยังบอกว่าได้ยินข่าวลือมาว่าในห้องเธอถูกแกล้งอยู่ตลอด แต่ดูเหมือนเธอจะไม่ตอบโต้อะไรเลย แต่ยุมิเนะก็บอกว่าไม่ได้รู้อะไรมากไปกว่านี้เหมือนกัน ไม่รู้ว่าตัวยูริเองคิดยังไงด้วย และที่สำคัญยุมิเนะเองก็เกลียดแมงมุมมากด้วย แค่เห็นก็เป็นลมพิษแล้ว เลยไม่สามารถช่วยอะไรได้

ด้วยเหตุนี้จึงอยากให้ยูช่วยเป็นเพื่อนกับยูริไว้เพราะเห็นดูเหมือนจะเข้ากันได้ดี และบอกว่ายูดูมีอะไรบางอย่างที่คล้ายกันกับยูริด้วย ซึ่งเธอก็บอกไม่ถูกเหมือนกันว่าอะไร แต่แล้วก็ทำให้ยูนึกถึงเรื่องชิรายุกิขึ้นมา บางทีสิ่งที่เหมือนกันอาจจะเป็นเรื่องที่ชอบในสิ่งที่คนอื่นเขาเกลียดกันก็เป็นได้

ยูถามยุมิเนะเรื่องหมวกกระต่ายที่ยูริใส่อยู่ว่ามันคืออะไรกัน ยูมิเนะตอบว่าก็ไม่ค่อยรู้อะไรมากเหมือนกันแต่เห็นเธอใส่หมวกกระต่ายอย่างนี้ตลอดแม้แต่เวลาเรียน ถ้าเป็นปกติก็ควรจะโดนอาจารย์ว่าแต่เพราะว่าเธอเป็นนักเรียนยอดเยี่ยม ความสามารถของเธอนั้นถือว่าสุดยอดเกินกว่าระดับของคนอื่นในโรงเรียน ดังนั้นก็เลยไม่มีใครว่าอะไร

หลังจากที่คุยกันไปได้สักพัก ก็ถึงเวลาที่ทุกคนต้องแยกย้ายกันกลับบ้าน

--------------------

จบเนื้อเรื่องรวม และจากนี้ไปก็จะเริ่มเข้าสู่เนื้อเรื่องแยก

>>เข้าสู่เนื้อเรื่องของฮาเนอิ
>>เข้าสู่เนื้อเรื่องของฮิมาวาริ
>>เข้าสู่เนื้อเรื่องของยูริ

--------------------

รวมศัพท์ท้ายตอน
おどおど　หวาดหวั่น,สั่นด้วยความกลัว
傾向　けいこう　เทรนด์,แนวโน้ม
藪　やぶ　พุ่มหญ้า,ดงไม้,แมกไม้
百足　むかで　ตะขาบ
馬陸　ヤスデ　กิ้งกือ
昆虫　こんちゅう　แมลง
蜘蛛　くも　แมงมุม
苗床　なえどこ　แปลงต้นอ่อน
蕁麻疹　じんましん　ลมพิษ

หมวดหมู่