ナツユメナギサ
เพิ่งมีโอกาสได้เล่นเกมนี้ซึ่งเป็นเกมของปีที่แล้ว ไม่คาดคิดเหมือนกันว่าตัวเองจะพลาดเกมที่สุดยอดเกมหนึ่งไป ช่วงที่เกมนี้ออกตอนนั้นค่อนข้างยุ่งและกระแสเกมนี้ก็ไม่ได้แรงมากเท่าเกม 77（セブンズ）～And，two stars meet again～ ซึ่งออกวางขายพร้อมกัน ก็เลยไม่มีโอกาสได้รู้จักตั้งแต่แรก เกมนี้ถือว่าภาพสวยมากและเนื้อเรื่องก็ดีมากอย่างคาดไม่ถึงด้วย สร้างความประทับใจพอสมควรเมื่อได้เล่นจนจบไป น่าแปลกที่ว่าเกมนี้ไม่ค่อยดังมาก คนที่รู้จักไม่เคยมีใครพูดถึงมาก่อนเลย ดังนั้นกว่าจะมีโอกาสได้รู้จักก็ผ่านเลยมานานแล้ว
ความเห็นต่อเกมนี้
จุดเด่นสำหรับเกมนี้ก็คือตัวละครที่วาดออกมาได้สวยสุดๆ เป็นผลงานการวาดที่สมบูรณ์แบบอย่างแท้จริง ฉากในเกมก็วาดได้สวยงามเข้ากันดีมาก มีภาพเคลื่อนไหวประกอบอยู่ประปราย และยังมีภาพสีโทนเดียว (ภาพสีเซเปีย) ประกอบอยู่ในเนื้อเรื่อง ซึ่งเป็นสิ่งที่ให้กลิ่นไอแห่งความหวนรำลึกอย่างดี เพราะภาพชนิดนี้มักแทนความทรงจำที่เก่าๆ
ชื่อเรื่อง ナツユメナギサ(夏夢渚,นัทสึยุเมะนางิสะ) ナツ(夏,นัทสึ) = ฤดูร้อน , ユメ(夢,ยุเมะ) = ฝัน, ナギサ(渚,นางิสะ) = ริมฝั่งน้ำ เป็นชื่อที่ตั้งได้ดีเพราะแฝงความหมายเกี่ยวพันถึงใจความหลักตัวเนื้อเรื่องเป็นอย่างดี เนื้อเรื่องก็ตามชื่อ คือเกี่ยวกับความฝัน และฤดูร้อน และริมฝั่งน้ำ ซึ่งนางิสะยังเป็นชื่อของพระเอกอีกด้วย ส่วนยุเมะก็เป็นชื่อของตัวละครที่แม้จะไม่ใช่นางเอกแต่ก็มีบทบาทสำคัญมาก
ที่จริงช่วงนี้กะที่จะไม่เล่นเกมไหนแบบตั้งใจแล้ว แค่อยากเปิด auto ผ่านๆไป เกมนี้เองช่วงแรกก็แค่เปิด auto แต่พอเล่นไปสักพักก็พบว่าเนื้อเรื่องมันดีเกินกว่าที่จะแค่เปิด auto ผ่านให้จบไปได้ สุดท้ายจึงกลายเป็นมาเล่นอย่างจริงจังจนได้ และพอเล่นจบก็ประทับใจมาก ติดใจจนถึงขนาดว่าอยากเขียนเรื่องย่อมาให้ทุกคนอ่านกัน ยังดีที่ว่าเนื้อเรื่องค่อนข้างสั้น จึงไม่ใช่เรื่องลำบากที่จะเขียนจนจบ แม้จะสั้นก็เต็มไปด้วยเนื้อหาที่น่าติดตาม
เรื่องย่อ
โคริยามะ นางิสะ ได้ลอยมาติดที่เกาะแห่งหนึ่ง ตัวเขานั้นไม่มีความทรงจำในอดีตอยู่เลย ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นใคร ที่เกาะแห่งนี้เต็มไปด้วยดอกทานตะวันบาน ภูตที่ดูเหมือนผีเสื้อ และบางทีก็มีเพนกวินป้วนเปี้ยนไปมาด้วย ทั้งที่อีกหนึ่งเดือนจะถึงคริสต์มาสแล้ว แต่ที่นี่ยังคงดูเหมือนฤดูร้อนอยู่ตลอดไม่เปลี่ยนแปลง นางิสะได้พบกับเด็กสาวมากมายซึ่งจะนำพาเขาไปสู่ความจริงของตัวเขาเองทีละนิด
ฤดูร้อนอันเป็นนิรันดร์...
ฤดูร้อนที่ได้อยู่กับเธอ...
ตัวละคร
โคริยามะ นางิสะ(郡山 渚) พากย์โดย : ตัวผู้เล่นเอง
นานาเสะ อายุมุ(七瀬 歩) พากย์โดย : ซากาโมโตะ ฟูริ(佐本二厘)
มิฮามะ ฮิทสึจิ(美浜 羊) พากย์โดย : อุเอฮาระ นางิสะ(植原なぎさ) หรือที่รู้จักกันดีในชื่อ อางุมิ โอโตะ(安玖深音)
อาโอยามะ ทสึคาสะ(青山 つかさ) พากย์โดย : อาโอยามะ ยุการิ(青山ゆかり)
โรวงิ มากิ(老樹 真樹) พากย์โดย : ทานากะ มิจิ(田中美智)
โทโนะ ฮารุกะ(遠野 はるか) พากย์โดย : มิทสึกิ(美月)
โอบะ เนเนะ(大場 音々) พากย์โดย : นารุเสะ มิอะ(成瀬未亜)
ยามางุจิ ยุมิ(山口 夕実) พากย์โดย : สึซึโมริ จิซาโตะ(涼森ちさと)
อาเรีย(アリア) พากย์โดย : ฮารุโนะ อิบุกิ(春乃伊吹)
โอโคอุจิ ยุเมะ(大河内 夢) พากย์โดย : โทมิยาสึ โทโมเอะ(民安ともえ)
ทสึกิชิมะ มาซากิ(月島 まさき) พากย์โดย : ทานากะ มิจิ(田中美智)
บทนำ
“นั่นคือฤดูร้อนที่มีเธออยู่” ～それは君がいた夏
[กดเพื่อเล่นเพลงประกอบ 君がいた夏 （kimi ga ita natsu, ฤดูร้อนที่มีเธออยู่）]
นางิสะได้เล่าเรื่องความฝันแปลกๆที่ตัวเขาเป็นเพนกวินและกำลังว่ายน้ำอยู่กับเด็กสาวคนหนึ่งให้คุณครูห้องพยาบาล โอโคอุจิ ยุเมะ เธอเป็นที่ปรึกษา เป็นคนที่คอยช่วยเหลือดูแลนางิสะซึ่งความจำเสื่อมไม่รู้ว่าตัวเองเป็นใคร เป็นคนพาเขาให้เข้าโรงเรียน รวมทั้งชื่อ โคริยามะ นางิสะ นี้เธอก็เป็นคนตั้งให้
เมื่อกลับไปยังห้องเรียน นางิสะพบโปสการ์ดแผ่นหนึ่งอยู่ที่โต๊ะ เป็นจดหมายเรียกให้เขาไปหาที่ห้องดนตรี
เมื่อเขาไปถึงห้องที่นัดก็พบว่าในห้องนั้นมืดและไม่มีใคร แต่กลับมีอะไรบางอย่างใสๆเรืองๆเหมือนเป็นภูตรูปร่างคล้ายผีเสื้อลอยอยู่ทั่ว เสียงเด็กสาวคนหนึ่งดังขึ้นและคุยกับเขา เธอบอกว่าเธอเป็นประธานนักเรียน ให้เขาช่วยตามหาเด็กสาวสามคนที่ไม่ได้มาโรงเรียนเป็นเวลานาน และก็ไม่ได้อยู่บ้าน กำลังล่องลอยไปมาอยู่ที่ไหนสักแห่งในเมือง เธอส่งชื่อเด็กสาวทั้งสามคนให้ พร้อมกับไดอารีเล่มหนึ่ง จากนั้นเสียงนั้นก็เงียบหายไป
ในไดอารีนั้นเป็นบันทึกของเด็กสาวคนหนึ่งซึ่งดูเหมือนจะอยู่ชมรมดำน้ำ เธอเขียนถึงแต่ละวันที่ผ่านไปโดยปล่อยตัวไปกับทะเล ดำน้ำได้ลึกลงไปเรื่อยๆ แต่ก็เต็มไปด้วยความรู้สึกเหงา ราวกับได้สูญเสียคนสำคัญไปแต่ก็หวังว่าจะได้พบเจออีก
“ฉันยังคงเขียนต่อไปเพื่อจะได้ไม่มีวันลืม... เพื่อให้ฤดูร้อนในครั้งนั้น... ฤดูร้อนที่มีเธออยู่นั้นยังคงต่อไปตราบนิรันดร์”
นางิสะได้เดินหาเด็กสาวทั้งสามคนในรายชื่อ เขารู้แค่ว่าทั้งสามคนนี้ชื่อ โรวงิ มากิ, มิฮามะ ฮิทสึจิ, โทโนะ ฮารุกะ แต่ก็ไม่ได้รับรายละเอียดอะไรมากมาย เมื่อไปถามยุเมะ เธอเองก็บอกว่าแค่พอรู้จักนิดหน่อย และให้ข้อมูลเพิ่มมาส่วนหนึ่ง แต่ก็ยังไม่ได้ช่วยอะไรมาก
ตอนเย็นนางิสะเดินชนกับเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง เมื่อเจอกันเธอก็ทำท่าเหมือนรู้จักเขา เธอถามถึงแมวตัวหนึ่งซึ่งบอกว่าเขาต้องเคยเจอมาแล้วแน่ๆ เขานึกขึ้นได้ว่าเจอแมวตัวที่เธอว่าที่ร้านกาแฟ แต่ก็อดแปลกใจไม่ได้ว่าเธอรู้ได้ไงว่าเขาเคยเจอกับแมวตัวนี้มาแล้ว เมื่อนางิสะบอกเธอเรื่องที่เคยเจอที่ร้านกาแฟ เธอก็จากไปทันที
วันต่อมานางิสะไปที่สภาประธานนักเรียนเพื่อที่จะไปหาประธานนักเรียนคนที่ขอให้เขาช่วยนั้น แต่เมื่อไปถึงเขาก็เจอกับเด็กสาวคนหนึ่งซึ่งกำลังตามนักเรียนสองคนที่วิ่งออกมาจากห้อง ทำให้เขาถูกลูกหลงเข้า เขาโดนลูกเตะของเด็กสาวเข้าไปเต็มๆ...
จากนั้นเธอก็ขอโทษ และเมื่อได้คุยกันดูก็รู้ว่าเธอชื่อ อาโอยามะ ทสึคาสะ เป็นประธานนักเรียน ซึ่งทำให้นางิสะแปลกใจเพราะทั้งเสียงและท่าทีนั้นไม่ใช่คนที่เขาเจอเมื่อวาน และเธอเองก็บอกว่าไม่รู้เรื่องนี้เช่นกัน สักพักเพื่อนของเธอ ยามางุจิ ยุมิก็เข้ามา นางิสะแนะนำตัวและเล่าเรื่องทั้งหมดให้ทั้งสองคนฟัง ทั้งเรื่องที่เขาความจำเสื่อม และเรื่องที่เมื่อวานมีเสียงลึกลับให้เขาช่วยตามหาคนให้
นางิสะปรึกษาว่าอยากสำรวจเรื่องของชมรมดำน้ำ เพราะไดอารีที่เขาได้มานั้นเป็นของคนที่อยู่ชมรมนั้นแน่นอน แต่ทสึคาสะบอกว่าชมรมดำน้ำตอนนี้ปิดอยู่เพราะไม่มีใครเลย ทำให้เขาตัดสินใจจะเข้าชมรม แต่การตั้งชมรมนั้นต้องมีสมาชิก ๕ คน ดังนั้นเขาจึงตั้งใจว่าจะตามหาเด็กสาวทั้งสามคนและชวนพวกเธอเข้าชมรม เท่านี้ก็จะตั้งชมรมได้แล้ว ถ้าสำเร็จก็เป็นการยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว
หลังเลิกเรียน ระหว่างที่นางิสะเดินอยู่ในเมือง เขาก็พบแมวตัวหนึ่งถูกรถชนบาดเจ็บ ผู้คนรอบข้างต่างได้แต่มองด้วยความเวทนา มีแต่เขาเท่านั้นที่เห็นแล้วรู้สึกเป็นห่วง สุดท้ายเขาตัดสินใจพาแมวตัวนี้ไปหาหมอด้วยตัวเอง
ตอนกลางคืนนางิสะได้เจอกับเด็กสาวที่ถามถึงแมวตัวนั้นเมื่อวานอีกครั้ง เขาจึงบอกไปว่าแมวตัวนั้นอยู่ที่โรงพยาบาล แต่ยังไม่ทันที่เธอจะตอบอะไรกลับมา เธอก็หายตัวไปแล้ว
สองวันต่อมาเขาได้มาที่ร้านกาแฟแห่งหนึ่งและพบแมวซึ่งหน้าเหมือนกับที่เขาเคยช่วยชีวิตเอาไว้ เขาแปลกใจว่ามันน่าจะอยู่ที่โรงพยาบาลแต่ทำไมถึงมาอยู่นี่ สักพักเด็กสาวพนักงานเสริฟคนหนึ่งก็เข้ามาคุยกับเขาอย่างร่าเริง และบอกว่าแมวตัวนี้เป็นฝาแฝดกับตัวที่เขาช่วยเอาไว้
นางิสะจำได้ว่าเธอคือคนที่เป็นเจ้าของแมวนั่นเอง เธอขอบคุณที่เขาช่วยแมวเอาไว้ และสารภาพรักกับเขาทันที พร้อมกับแนะนำตัวว่าเธอชื่อ มิฮามะ ฮิทสึจิ เมื่อได้ยินชื่อนางิสะก็นึกขึ้นได้ทันทีว่าเป็นชื่อที่เขาได้รับมอบหมายให้ตามหา เขาจึงถามเธอถึงเรื่องที่ไม่ไปโรงเรียน เธอถามว่าถ้าไปจะได้เจอกับเขาหรือเปล่า เมื่อเขาบอกว่าจะอยู่ให้เธอเจอแน่นอน เธอก็ตกลงว่าวันจันทร์จะยอมไปโรงเรียนอย่างว่าง่ายทันที
วันต่อมานางิสะได้ไปที่ชายหาดเพื่อดำน้ำ เขาพยายามจะดำไปยังต้นไม้ใหญ่ซึ่งอยู่ห่างไกลจากชายหาด เขาพยายามที่จะว่ายเข้าไปใกล้มันแม้จะรู้ว่าตรงนั้นคลื่นแรงมากก็ตาม เขาไปถึงต้นไม้และก็เกิดสงสัยว่ารากมันงอกขึ้นมาจากตรงไหนจึงตัดสินใจดำลึกลงไป แต่แล้วก็เจอกับคลื่นแรง...
พอรู้สึกตัวอีกทีก็พบว่าตัวเองนอนตักเด็กสาวคนหนึ่งอยู่ เธอกำลังทำการผายปอดให้เขา เมื่อนางิสะตื่นขึ้นมาเธอก็บ่นขึ้นอย่างอายๆว่าเขาได้ขโมยจูบแรกเธอไปซะแล้ว เธอชวนเขาไปที่โบสถ์ซึ่งอยู่ริมชายหาดตรงบริเวณที่ไกลออกไป
เมื่อไปถึงเธอก็ชวนคุยอะไรหลายอย่าง และแนะนำตัวว่าเธอชื่อโทโนะ ฮารุกะ พอนางิสะได้ยินชื่อ เขาก็นึกขึ้นได้ว่าเป็นคนหนึ่งที่เขาต้องตามหา จึงถามเธอขึ้น พอเธอรู้ว่าเขาจะมาตามตัวเธอกลับไปโรงเรียนก็ตกใจและโจมตีใส่เขาทันที
สักพักก็มีเมดคนหนึ่งเดินเข้ามา แนะนำตัวว่าชื่ออาเรีย เป็นเมดที่คอยดูแลฮารุกะ หลังจากคุยกันสักพักจึงได้เข้าใจว่าเธอเพิ่งจะย้ายเขามาโรงเรียนนี้ และร่างกายไม่ค่อยแข็งแรงจึงมาขอพักอยู่ที่โบสถ์นี้ เธอบอกว่าหากอาการดีจนพอไปโรงเรียนได้แล้วก็จะไป นางิสะตัดสินใจลองชวนเธอเข้าชมรม เธอก็ทำท่าดีใจและยินดีที่จะเข้าร่วม
วันจันทร์ มิฮามะมาโรงเรียนตามสัญญา เธอเข้ามาหานางิสะอย่างร่าเริง เมื่อเขาชวนเธอเข้าชมรม เธอก็ยินดีเข้าร่วมด้วย จากนั้นนางิสะเข้าไปที่ห้องสภานักเรียนถามทสึคาสะเรื่องเด็กที่ชื่อโรวงิ มากิ ได้ความว่าพ่อแม่เธอเป็นนักวิจัย และบางทีเธอน่าจะกำลังทำการสำรวจวิจัยอะไรบางอย่างอยู่ในป่าก็เป็นได้ นางิสะจึงตัดสินใจเข้าไปสำรวจในป่าดู
วันต่อมานางิสะเข้าไปสำรวจในป่า ในนั้นเต็มไปด้วยภูตคล้ายผีเสื้อบินอยู่มากมาย ในที่สุดก็หลงทางและเดินมาจนพบกับอาคารหลังหนึ่ง เป็นสถานพักฟื้นผู้ป่วย เมื่อเขาไปถึงก็ได้ยินเสียงผู้หญิงคนหนึ่งคุยกับเขาจากข้างใน แต่ก็ไม่ได้เข้าไป แค่ถามทางจากที่นั่น สุดท้ายพอกลับออกมาก็หลงทางต่ออยู่ดี
จนถึงกลางคืนนางิสะก็ยังคงหาทางออกจากป่าไม่ได้ แต่แล้วเขาก็ได้มาพบกับคนใส่ชุดเพนกวินตัวใหญ่คนหนึ่ง ซึ่งแนะนำตัวเองว่าเป็นปราชญ์เพนกวิน และบอกว่ามีแผนที่อยู่ จึงพาเขากลับไปที่เต็นต์ แต่เนื่องจากดึกแล้วนางิสะจึงขอนอนพักในเต็นต์ก่อนแล้วค่อยออกจากป่าพรุ่งนี้
เช้าวันรุ่งขึ้นเมื่อตื่นขึ้นมานางิสะก็พบเด็กสาวคนหนึ่งซึ่งมีตาสองสีกำลังแช่น้ำอยู่ใกล้ๆกับเต็นต์ เมื่อคุยดูจึงรู้ว่าเธอก็คือคนที่ใส่ชุดเพนกวินนั่นเอง เขาตกใจมากเพราะนึกว่าเธอเป็นผู้ชาย พอแนะนำตัวจึงรู้ว่าเธอก็คือโรวงิ มากิ ที่นางิสะตามหาอยู่
แล้วนางิสะก็พามากิมาที่ห้องสภานักเรียนพร้อมกับมิฮามะ เมื่อคนพร้อมหน้าแล้วชมรมก็สามารถเปิดได้ ที่ห้องชมรมนางิสะเจอโปสการ์ดแบบเดียวกับที่วางอยู่ที่โต๊ะตัวเองในห้องเรียนตอนนั้น เขาหยิบมันขึ้นมาอ่านดู
“ถึงเธอผู้ยืนอยู่ริมฝั่งน้ำ... ฉันรอเธออยู่ ณ ริมหาดที่ไม้กางเขนวางอยู่”
ข้อความนั้นทำให้มากินึกถึงโบสถ์ที่อยู่ริมน้ำ เพราะในโบสถ์น่าจะมีไม้กางเขน และสักพักมิฮามะก็สังเกตเห็นกุญแจอยู่ในซอง ทำให้เริ่มผูกเรื่องได้ว่าน่าจะหมายถึงให้ใช้กุญแจนี้เปิดห้องไหนสักแห่งในโบสถ์ ดังนั้นทุกคนจึงตัดสินใจกันว่าวันอาทิตย์จะไปที่โบสถ์ริมหาดแห่งนั้นด้วยกัน
วันอาทิตย์นางิสะพร้อมกับทสึคาสะ มิฮามะ มากิ ไปที่โบสถ์ริมหาดด้วยกัน และได้พบกับฮารุกะกับอาเรียที่นั่นด้วย นางิสะถามถึงห้องลับหรืออะไรสักอย่างที่ต้องใช้กุญแจ ในที่สุดก็พบหีบเล็กๆใบหนึ่งซึ่งเมื่อใส่กุญแจลงไปก็พบว่าไขได้
เมื่อไขเข้าไป ข้างในก็พบจี้ห้อยคออันนึงอยู่ ซึ่งเหมือนจะมีล็อกเก็ตติดอยู่ แต่เมื่อจะเปิดก็ไม่สามารถเปิดได้
จากนั้นทุกคนก็ตกลงว่าจะนอนอยู่ในโบสถ์ โดยที่ทุกคนเข้าห้องข้างในไปนอน แต่นางิสะขอนอนอยู่ที่ห้องโถงคนเดียว ในคืนนั้นเมื่อแสงจันทร์ลอดเข้ามา เขาได้เห็นอะไรบางอย่างเรืองแสงอยู่ในกล่อง เมื่อสังเกตดูก็พบว่ามีภาพแนบติดอยู่ที่ฝาหีบ
สีของภาพเป็นโทนเดียวทำให้รู้สึกเหมือนเป็นภาพสมัยเก่าๆสักหลายสิบปีแล้ว ภาพหนึ่งเป็นรูปชายหญิงถ่ายคู่กัน ดูมีความสุขดีมาก แต่เขาก็ไม่รู้ว่าเธอเป็นใคร
และอีกภาพหนึ่งเป็นกลุ่มเพื่อนสี่คนที่ดูสนิทกันมาก
นางิสะนอนไม่หลับจึงออกมาเดินเล่นที่ริมหาด ในตอนนั้นเขาก็เริ่มเหมือนกับนึกอะไรขึ้นมาได้
จากนั้นภาพก็ตัดเข้ามายังตอนกลางวันช่วงฤดูร้อนริมชายหาด ณ ที่นั่นเขากำลังคุยอย่างสนุกสนานกับเพื่อนสามคน เป็นเด็กหนุ่มหนึ่งคน เด็กสาวสองคน
“ไปกันเถอะ นางิสะ ไปยังฤดูร้อนที่มีเธออยู่” ～君がいた夏へ
-จบบทนำ-
ส่งท้ายบทนำ
นางเอกเกมนี้มีอยู่ ๕ คนด้วยกัน โดยที่นางเอกหลักคืออายุมุนั้นจะยังไม่ปรากฏตัวชัดเจนในเนื้อเรื่องหลักเลยและปล่อยให้ผู้เล่นสงสัยว่าเธอคือใครกันแน่ ลำดับเนื้อเรื่องของเกมนี้ค่อนข้างซับซ้อน โดยเริ่มจากบทนำ (ซึ่งเล่าไปข้างต้น) จากนั้นจะเข้าสู่เนื้อเรื่องหลักซึ่งแยกไปตามนางเอก ๔ คน โดยที่ใน ๓ คนคือ ทสึคาสะ มิฮามะ ฮารุกะ หากจบใครไปคนหนึ่งก็จะสามารถเล่นเรื่องราวของอายุมุได้ทีละส่วน พอจบทั้ง ๓ คนก็จะได้เล่นจบไป ๓ ส่วน
เรื่องราวของอายุมุจะแบ่งออกเป็น ๔ ส่วน เนื้อเรื่องจะเกี่ยวกับช่วงเวลาที่นางิสะใช้ชีวิตอยู่กับอายุมุ และเพื่อนอีกสองคนคือ เนเนะ กับทสึกิชิมะ โดยที่นางิสะในเนื้อเรื่องนี้ไม่ได้กำลังความจำเสื่อมอยู่ ยุเมะเองก็ปรากฏตัวในเนื้อเรื่องนี้ด้วย กลุ่มเพื่อนทั้ง ๔ คนใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันในอย่างสนุกสนาน พวกเขาอยู่ชมรมดำน้ำ ทำกิจกรรมด้วยกันเป็นประจำ เรื่องดำเนินไปเรื่อยๆจนนางิสะกับอายุมุรักกันและได้คบกัน (เนื้อเรื่องส่วนนี้คงจะไม่เล่าถึง แต่จะกล่าวโดยสรุปในตอนหน้า)
นางเอกคนสุดท้ายคือมากิ ซึ่งจะมีฉากจบสองแบบคือแบบสมบูรณ์กับไม่สมบูรณ์ โดยรอบแรกนั้นจะจบได้แต่แบบไม่สมบูรณ์ จะเข้าฉากจบสมบูรณ์ได้ต่อเมื่อได้เล่นจบเนื้อเรื่องแบบไม่สมบูรณ์ไปแล้ว พร้อมกับจบบทนางเอกอีก ๓ คนที่เหลือทั้งหมดแล้วด้วย เมื่อจบเนื้อเรื่องของมากิแบบสมบูรณ์แล้วก็จะสามารถดูเนื้อเรื่องของอายุมุส่วนที่ ๔ ได้ และเมื่อจบก็จะปิดท้ายด้วยบทเฉลยสุดท้ายซึ่งจะสรุปและเฉลยความจริงทั้งหมด
ระหว่างที่ดำเนินเนื้อเรื่องผ่านแต่ละบทไป ก็จะทิ้งปริศนาให้คิดไปเรื่อยๆว่า
- นางิสะคือใคร?
- อายุมุคือใคร?
- ภูตตัวใสๆคล้ายผีเสื้อนั้นคืออะไร?
- ต้นไม้ใหญ่กลางทะเลนั่นคืออะไร?
- ทำไมในบทนำและเนื้อเรื่องหลักนางิสะอยู่กับเหล่านางเอก แต่ในเนื้อเรื่องของอายุมุ พวกเธอเหล่านั้นหายไปแต่กลับมีเนเนะกับทสึกิชิมะโผล่มาแทน?
- ทำไมนอกจากนางิสะแล้วยังมียุเมะอีกคนนึงที่ปรากฏตัวทั้งสองฝั่งคือเนื้อเรื่องหลักและเนื้อเรื่องของอายุมุ?
- ทำไมในบทของอายุมุทุกคนเรียกนางิสะว่านางิสะเหมือนกัน นางิสะเป็นชื่อจริงๆของเขาอยู่แล้วหรือ?
- เนื้อเรื่องหลักกับเนื้อเรื่องของอายุมุเกี่ยวพันกันยังไง? โลกคู่ขนาน? โลกอดีตกับอนาคต? ความจริงกับความฝัน?
อะไรเป็นอะไร ทั้งหมดนั้นเผยออกมาให้เห็นทีละนิด แต่กว่าจะรู้จริงๆก็คือบทเฉลย
อ่านต่อตอนต่อไป https://phyblas.hinaboshi.com/20100424
つづく