φυβλαςのβλογ
phyblas的博客

เพื่อที่จะเที่ยวชมมหาวิทยาลัยหลายแห่งในไต้หวัน เราจึงได้เดินทางมายังเมืองไถจง เมืองสำคัญอันอยู่ใจกลางเกาะไต้หวัน

ในเที่ยวนี้เราได้แวะไปชมมหาวิทยาลัยทั้งหมด ๓ แห่ง

โดยเริ่มแรกไปที่มหาวิทยาลัยตงไห่ (東海大學) หนึ่งในมหาวิทยาลัยที่สวยที่สุดในไต้หวัน 

จากนั้นก็ไปมหาวิทยาลัยเฝิงเจี่ย (逢甲大學) มหาวิทยาลัยซึ่งมีตลาดกลางคืนอยู่ข้างๆ

ซึ่งทั้งสองแห่งเราได้เคยเขียนถึงไปแล้วในหน้า

https://phyblas.hinaboshi.com/20110706

และ https://phyblas.hinaboshi.com/20110825

ในครั้งนี้จะพาไปชมมหาวิทยาลัยอีกแห่งหนึ่งซึ่งเราไปเยี่ยมมาเป็นแห่งสุดท้ายก่อนกลับ เป็นมหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงเป็นอันดับหนึ่งของเมืองไถจง ตั้งอยู่ใจกลางเมือง และขนาดก็ใหญ่พอสมควรเลยด้วย

ซึ่งก็คือมหาวิทยาลัยจงซิง (國立中興大學) เป็นมหาวิทยาลัยรัฐบาล ต่างจากอีกสองแห่งที่ไปมาซึ่งเป็นมหาวิทยาลัยเอกชน

เมืองไถจง (台中市) คำว่า จง (中) นี้แปลว่ากลาง คำว่า ไถ (台) หมายถึงไต้หวัน ซึ่งเป็นชื่อที่บอกได้อย่างดีว่าเมืองนี้ตั้งอยู่ใจกลางของไต้หวัน

เช่นเดียวกันกับเมืองหลวงไทเปหรือไถเป่ย์ (台北市) ซึ่งหมายถึงทางเหนือของไต้หวัน ก็อยู่เหนือสุดของเกาะ และเมืองไถหนาน (台南市) ซึ่งหมายถึงทางใต้ของไต้หวันก็อยู่ทางใต้ของเกาะ

อย่างไรก็ดี เมืองไถจงก็ไม่ได้อยู่ตรงกลางของเกาะไต้หวันซะทีเดียว มันค่อนไปทางเหนือนิดหน่อย แต่ก็ถือเป็นเมืองใหญ่ที่อยู่ใกล้กลางเกาะมากที่สุด สำหรับจังหวัดที่อยู่ใจกลางไต้หวันจริงๆคือจังหวัดหนานโถว (南投縣) ซึ่งก็มีแต่ภูเขาและประชากรเบาบางมาก

เราเดินทางมาถึงเมืองไถจงโดยนั่งรถไฟความเร็วสูงมาจากเถาหยวน ระยะทางราวๆ ๑๒๐ กิโลเมตร ใช้เวลาเพียง ๔๐ นาทีเท่านั้นก็ถึง นั่นคือเร็วถึง ๑๘๐ กม./ชม. เลย

เมื่อมาถึงเราก็จะโผล่ที่สถานีรถไฟความเร็วสูงเมืองไถจง ซึ่งมันอยู่ไกลจากตัวเมืองไปหน่อยนึง แต่จากที่นั่นมีรถเมล์บริการฟรีเข้าถึงตัวเมือง ดังนั้นจึงไม่ลำบาก

เป้าหมายแรกเราเข้าไปยังมหาวิทยาลัยตงไห่ก่อนเลย ซึ่งเราได้เขียนถึงไปในหน้า https://phyblas.hinaboshi.com/20110706

หลังทานข้าวเที่ยงในมหาวิทยาลัยตงไห่เสร็จ ช่วงบ่ายเรานั่งรถเมล์ไปยังมหาวิทยาลัยเฝิงเจี่ย ซึ่งเล่าถึงไปใน https://phyblas.hinaboshi.com/20110825

พูดถึงรถเมล์แล้ว ที่นี่ก็ต้องใช้บัตรรถเมล์ของเฉพาะเมืองนี้ ซึ่งเราไม่มี

 

พอไม่มีเขาก็จะให้บัตรใช้แทนมา ก็คือใบที่เห็นนี้ 

 

 

 

บัตรนี้เอาไว้อังที่เครื่องหน้าคันรถเมล์ แล้วพอจะลงจากรถก็อังอีกรอบมันจะคิดราคาให้ว่าต้องเสียเท่าไหร่ เท่ากับว่าจะไม่รู้ราคาจนกว่าจะถึงปลายทาง การทำแบบนี้มันเสียเวลา เพราะไม่รู้ราคามาก่อนไม่รู้จะเตรียมเงินยังไงเลยเสียเวลามากตอนลงรถ ระบบแบบนี้คิดว่าควรจะปรับเปลี่ยนได้แล้วนะนี่ 

หลังจากนั้นก็นั่งรถเมล์ต่อมายังมหาวิทยาลัยจงซิง

รถเมล์มาลงที่หน้ามหาวิทยาลัย พอลงมาก็เห็นตัวมหาวิทยาลัยอยู่ฝั่งตรงข้ามของถนน

 

 

แผนที่ในตัวมหาวิทยาลัย จะเห็นว่ามันกว้างมากใช่เล่น

 

 

บรรยากาศตึกต่างๆภายใน

 

 

  

  

 

 

 

ตรงนี้เป็นคณะสัตวแพทย์ ตั้งอยู่ห่างไกลจากคณะอื่นออกมา ข้างๆมีแปลงผัก

 

 

 

โรงยิม

 

 

สระว่ายน้ำ

 

 

 

ตึกคณะวิทยาศาสตร์

 

 

จากริมฝั่งหนึ่งของตัวมหาวิทยาลัย มองออกไป

 

บึงกลางมหาวิทยาลัย เป็นจุดที่สวยมาก

 

 

  

ฝูงห่าน

 

 

โดยรวมๆแล้วมหาวิทยาลัยแห่งนี้ก็สวยดีใช้ได้ แต่หากให้เทียบกับมหาวิทยาลัยตงไห่แล้วก็คงไม่ได้สวยไปกว่า และที่นี่แม้จะกว้างแต่ก็ค่อนข้างแออัดเพราะมีแต่ตึกอยู่เต็มไปหมด พื้นที่ใช้สอยใช้อย่างเต็มที่

หลังจากเสร็จก็ออกมาจากมหาวิทยาลัยและนั่งรถเมล์ไปยังสถานีรถไฟ คราวนี้เลือกที่จะกลับด้วยรถไฟธรรมดา ซึ่งตัวสถานีก็ตั้งอยู่กลางเมืองเลย จึงไปได้สะดวก

ภาพสถานีรถไฟไถจง

 

 

 

วิวตัวเมืองรอบๆสถานี

 

 

อันนี้เป็นท่ารถทัวร์สำหรับเดินทางข้ามเมือง ก็อยู่ข้างๆสถานีรถไฟ สามารถใช้นั่งกลับได้เหมือนกัน แต่ช้ากว่ารถไฟ และรู้สึกว่าไม่สะดวกเท่า

 

 

ร้านขายไท่หยางปิ่ง (太陽餅) ขนมขึ้นชื่อของเมืองไถจง อร่อยมาก แต่แพงสุดๆ ชิ้นละ ๑๕ บาท กล่องหนึ่งมี ๑๐ ชิ้นก็ ๑๕๐ บาท เราซื้อมา ๓๐ ชิ้น เผื่อเอากลับมาฝากที่บ้านด้วย

 

 

หน้าตาเป็นแบบนี้ล่ะ อร่อยมาก รังรอง ใครไปไถจงต้องซื้อมาลองให้ได้ (ที่จริงไม่ต้องไปถึงไถจงก็พอหาซื้อได้ แต่น้อย)

 

 

 

หน้าสถานีรถไฟมีร้านขายไท่หยางปิ่งอยู่เต็มไปหมด วางขายเกลื่อน ภายในตัวสถานีรถไฟเองก็มีวางขายเช่นกัน

 

 

 

ภาพในตัวสถานี ถ่ายก่อนกลับ

 

 

 

และแล้วก็ได้เวลากลับ ไว้จะต้องกลับมาเยี่ยมที่นี่อีกแน่นอน ยังไม่มีโอกาสได้ไปเที่ยวสถานที่ท่องเที่ยวน่าสนใจของเมืองนี้เลย เพราะครั้งนี้มาเยี่ยมมหาวิทยาลัยต่างๆเท่านั้น แต่ก็นับว่าคุ้ม ไท่หยางปิ่งก็อร่อยมากไว้ต้องกลับมาซื้ออีกแน่นอน!

-----------------------------------------

囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧

ไม่อนุญาตให้นำเนื้อหาของบทความไปลงที่อื่นโดยไม่ได้ขออนุญาตโดยเด็ดขาด หากต้องการนำบางส่วนไปลงสามารถทำได้โดยต้องไม่ใช่การก๊อปแปะแต่ให้เปลี่ยนคำพูดเป็นของตัวเอง หรือไม่ก็เขียนในลักษณะการยกข้อความอ้างอิง และไม่ว่ากรณีไหนก็ตาม ต้องให้เครดิตพร้อมใส่ลิงก์ของทุกบทความที่มีการใช้เนื้อหาเสมอ