# อังคาร 11 มิ.ย. 2019วันนี้ก็เป็นวันเรียบง่ายวันนึงที่ไปที่ห้องทำงานตั้งแต่เช้า พอตอนเที่ยงก็ไปกินมื้อเที่ยงในคอสมอสไคกัง
สั่งข้าวลูกชิ้นเนื้อกับเปาะเปี๊ยะ ๔๕๐ เยน
อากาศวันนี้ค่อนข้างดี อากาศเย็นสบาย มีเมฆครึ้มตลอด แต่ฝนแทบไม่ตกลงมานอกจากแค่ลงเม็ดนิดหน่อย
ตอนบ่ายกลับมาห้องทำงานต่อ จากนั้นตอนเย็นก็ต้องออกไปหาอะไรกินอีก ครั้งนี้ก็อยากกินพิซซาอีก ก็เลยค้นในแผนที่กูเกิล แล้วก็เห็นมีร้านพิซซาเล็กๆถูกๆอยู่แถวย่าน
ชิโมเรนจากุ (下連雀)ชิโมเรนจากุเป็นบริเวณแถบทางตอนเหนือของเมืองมิตากะ กินพื้นที่ไล่ไปจนถึงสถานีมิตากะที่อยู่ทางเกือบเหนือสุดของเมือง ติดกับเมืองมุซาชิโนะ
จากหอดูดาวแห่งชาติซึ่งอยู่ในย่าน
โอซาวะ (大沢) นั้นอยู่ในระยะที่พอเดินไปได้ แต่ก็ค่อนข้างไกล ถ้าเดินทั้งไปกลับก็เสียเวลารวมเป็นชั่วโมง ยังดีที่มีรถเมล์ไปถึงได้ จึงตัดสินใจนั่งรถเมล์ตอนขาไป แล้วขากลับก็ค่อยเดินกลับ
เรานั่งรถเมล์สาย 鷹51 ไปลงป้าย
ไดเซย์โควโกวนิชิ (大成高校西) ซึ่งอยู่ใกล้ร้านเป้าหมายที่สุด แต่จริงๆป้ายนี้ตั้งอยู่ในย่าน
คามิเรนจากุ (上連雀) ซึ่งอยู่ติดกันทางตะวันตก
จากจุดที่ลงรถเมล์เดินไปทางตะวันออก
ผ่านร้านราเมงไป ก็เจอร้านที่จะไปกิน ชื่อ PIZZA 9 โจวเมะ (
PIZZA 9丁目)
พิซซาที่นี่มีให้เลือกหลายหน้ามาก ราคา ๖๐๐ เยนทุกหน้า
สั่งหน้าอาหารทะเลโหระพา (バジルシーフード)
กินเสร็จก็เดินกลับ ระหว่างทางก็เดินเล่นในย่านแถวนี้ไป เป็นย่านที่ดูน่าอยู่ดี
สวนเด็กเล่น
เดินลงไปทางใต้เรื่อยๆก็ถึงย่าน
โนซากิ (野崎)ตรงนี้มีที่ทำการไปรษณีย์
เลี้ยวขวาไปทางตะวันตก ไปตาม
ถนนฮิโตมิ (人見街道) เจอ
ที่ว่าการเมืองมิตากะ (三鷹市役所)เดินไปทางตะวันตกเรื่อยๆ เจอพิซซาฮัต แล้วก็บิกคาเมรา
ระหว่างทางเจอร้านเวลเซีย สาขามิตากะ โนซากิ (ウエルシア
三鷹野崎店) เป็นร้านที่ขายพวกอาหารและยา พอดีแม่ฝากให้ช่วยซื้อยาเลยมาลองเดินหา ก็เลยถือโอกาสแวะไป
ที่ร้านนี้สามารถซื้อน้ำและขนมสำหรับมื้อเช้าได้
แต่ส่วนขายยาร้านนี้ดูแล้วไม่ค่อยใหญ่มาก ลองหายาที่ต้องการดูแล้วแต่ก็ไม่พบ ก็เลยยังไม่ได้ซื้อ
จากนั้นก็เดินไปทางตะวันตกเรื่อยๆจนถึงแยกที่ตัดกับ
ถนนมุซาชิซาไก (武蔵境通り) ก็เลี้ยวซ้าย ไปทางใต้
จนถึงร้านดอน กีโฆเต สาขาโทวฮาจิ มิตากะ ก็เลี้ยวขวา ไปทางตะวันตกต่อ ไปตาม
ถนนโทวฮาจิ (東八道路)ระหว่างทางเดินผ่านตรงที่เห็นดอกอาจิไซบานสวย ก็ถ่ายรูปมาอีก
ที่เหลือก็เดินต่อไปเรื่อยๆจนกลับถึงหอดูดาวแห่งชาติ มาที่ห้องทำงานเพื่อทำงานต่อจนถึงดึก ตอนกลางคืนฝนเริ่มตกลงมา แต่ก็ไม่หนักมาก เดินกลับห้องพักได้ไม่ยาก
แม้ทั้งวันจะอยู่ทำงานวิจัยตลอดไม่ได้ไปไหน แต่แค่ตอนเย็นได้ออกไปเดินเล่นบ้างขณะแวะกินข้าว แบบนี้ก็รู้สึกว่าเป็นการใช้ชีวิตที่มีความสุขดีแล้ว