โทงัตตะอนเซง ฟาร์มนมแหล่งผลิตเนยแข็งแถวพื้นที่ตะกอนน้ำพารูปพัดตีนเขาซาโอว
เขียนเมื่อ 2023/07/21 15:30
# จันทร์ 17 ก.ค. 2023
บันทึกต่อจากที่ไปเที่ยวปีนเขาซาโอวเสร็จแล้วก็กลับลงมา https://phyblas.hinaboshi.com/20230717
หลังจากนั้นเราก็กลับมาที่ย่านโทงัตตะอนเซง (遠刈田温泉) ซึ่งเป็นย่านแช่อนเซง เพราะเพื่อนคนญี่ปุ่นอยากแช่อนเซงหลังจากที่ได้ไปปีนเขาเหนื่อยๆกันมา สำหรับคนญี่ปุ่นแล้วถือเป็นเรื่องปกติที่จะแช่อนเซงหลังปีนเขา แต่เราไม่ได้สนใจแช่อนเซงเหมือนอย่างคนญี่ปุ่นก็เลยไม่ได้เข้าไปด้วย แค่นั่งรออยู่ด้านนอก
ในย่านนี้มีโรงแรมที่สามารถแช่อนเซงได้อยู่หลายแห่ง ที่เพื่อนเลือกแวะมาคือโรงแรมที่ชื่อว่าซันสะเตย์ (さんさ亭)
ภายในโรงแรมดูสวยงามหรูหราดี
ตรงนี้เป็นร้านขายของฝาก
มีมันจูเกาลัดซาโอว (蔵王栗まんじゅう)
ทางเดินภายในโรงแรม ทางซ้ายมองออกไปเห็นสวนในโรงแรม
ระหว่างที่คนอื่นเข้าไปแช่อนเซงในนี้เราก็นั่งตรงนี้รอ มีโทรทัศน์ให้ดูด้วย ในขณะนั้นกำลังโฆษณาละครย้อนยุคอยู่พอดี
หลังจากแช่อนเซงกันเสร็จ เวลาบ่ายสามโมงครึ่งก็กลับมาขึ้นรถ แล้วได้เวลาไปหาอะไรกิน แม้ว่าจะเป็นเวลาที่ดูครึ่งกลางๆ จะว่าเป็นมื้อเที่ยงก็ช้าไป จะว่าเป็นมือเย็นก็เร็วไป
บริเวณแถบนี้เป็นพื้นที่ตะกอนน้ำพารูปพัด (扇状地) เรียกว่านาโนกะฮาระ (七日原) เป็นที่ตั้งของศูนย์ฟาร์มนมซาโอว (蔵王酪農センター) ซึ่งเป็นแหล่งทำฟาร์มนมและโรงงานเนยแข็ง และถูกทำเป็นสถานที่เที่ยว สามารถแวะมาชมท้องทุ่งที่เลี้ยงปศุสัตว์อยู่ หรือมากินอาหารที่ทำจากเนยแข็ง หรือซื้อผลิตภัณฑ์ต่างๆเป็นของที่ระลึกกลับไปได้
นอกจากนี้แล้วแถวนี้ยังใกล้กับเขาเบียวบุดาเกะ (屏風岳) สูง ๑๘๒๕ เมตร ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของทิวเขาซาโอว และถือว่าเป็นเขาที่สูงที่สุดในจังหวัดมิยางิด้วย แต่ก็ยังสูงไม่เท่าเขาคุมาโนะดาเกะสูง ๑๘๔๐ เมตรที่เราเพิ่งไปปีนมา ซึ่งอยู่ในพื้นที่ของจังหวัดยามางาตะ
ครั้งนี้เป้าหมายหลักที่แวะมาที่ศูนย์ฟาร์มนมซาโอวก็คือเพื่อมากินอาหารที่ร้านนี้
เมนูของร้าน แต่ละอย่างทำจากเนยแข็งเป็นหลัก แต่ละคนสั่งอาหารจานเดี่ยวมาคนละอย่าง และก็สั่งพิซซามาร์เกรีตา (マルゲリータ) มากินรวม
ที่เราสั่งกินคือทักกัลบีชีสปีลัฟ (タッカルビチーズピラフ) ราคา ๙๙๐ เยน อร่อยดี มีรถเผ็ดหน่อย
ใช้เวลาอยู่ในร้านประมาณครึ่งชั่วโมงก็ออกมา แล้วก็เดินดูในบริเวณนี้ต่อ
นี่เป็นแผนที่ที่ตั้งอยู่หน้าร้าน จากตรงนี้เข้าไปยังมีร้านขายของ โรงงาน แล้วก็สวนดอกไม้ ถ้าเข้าไปลึกอีกก็จะเป็นฟาร์ม แต่เราไม่ได้เข้าไปถึงตรงนั้นกัน ครั้งนี้แค่แวะมากินเสร็จแล้วก็ไปซื้อของ
ตรงนี้เป็นสวนดอกไม้ แต่เท่าที่ดูจากด้านนอกก็เห็นว่าตอนนี้ไม่มีอะไร จึงไม่ได้เข้าไปเดิน
เดินลึกเข้ามาด้านใน
ก็เจอร้านอาหารเนยแข็งอีกร้าน อันนี้เป็นพวกของกินเล่น เราไม่ได้แวะเข้าไปในนี้กัน
และข้างๆนั้นเป็นร้านขายของ เราเข้าไปเดินดูของในนี้
บรรยากาศโดยรวมภายในร้าน
เดินดูไปเจอของที่ทำจากนมหรือเนยแข็งเต็มไปหมด
นอกจากนี้ก็มีของฝากของเซนไดที่ไม่เกี่ยวกับซาโอวด้วย
ตุ๊กตาวัว
ตรงนี้เป็นแครกเกอร์ราคา ๔๓๒ เยน เราซื้อไปเป็นของฝากให้เพื่อนที่ห้องทำงาน
ตรงนี้มีขายเบาม์คูเคิน (バウムクーヘン) เราซื้ออันเล็กราคา ๒๙๒ เยนกลับไปกินเป็นมื้อเช้าวันต่อมา
มีเพื่อนซื้อไอศกรีมในร้านแล้วนั่งกินอยู่สักพัก หลังจากนั้นจึงได้เวลากลับ ก่อนกลับเห็นแผ่นป้ายที่เขียนอธิบายเกี่ยวกับประวัติศาสตร์ของที่นี่อยู่ที่หน้าร้าน
หลังจากนั้นเราก็ขึ้นรถแล้วเดินทางกลับเซนได เป็นอันจบการเที่ยวในวันนี้
ปิดท้ายด้วยภาพเบาม์คูเคินและแครกเกอร์ของที่ซื้อกลับมา
บันทึกต่อจากที่ไปเที่ยวปีนเขาซาโอวเสร็จแล้วก็กลับลงมา https://phyblas.hinaboshi.com/20230717
หลังจากนั้นเราก็กลับมาที่ย่านโทงัตตะอนเซง (遠刈田温泉) ซึ่งเป็นย่านแช่อนเซง เพราะเพื่อนคนญี่ปุ่นอยากแช่อนเซงหลังจากที่ได้ไปปีนเขาเหนื่อยๆกันมา สำหรับคนญี่ปุ่นแล้วถือเป็นเรื่องปกติที่จะแช่อนเซงหลังปีนเขา แต่เราไม่ได้สนใจแช่อนเซงเหมือนอย่างคนญี่ปุ่นก็เลยไม่ได้เข้าไปด้วย แค่นั่งรออยู่ด้านนอก
ในย่านนี้มีโรงแรมที่สามารถแช่อนเซงได้อยู่หลายแห่ง ที่เพื่อนเลือกแวะมาคือโรงแรมที่ชื่อว่าซันสะเตย์ (さんさ亭)
ภายในโรงแรมดูสวยงามหรูหราดี
ตรงนี้เป็นร้านขายของฝาก
มีมันจูเกาลัดซาโอว (蔵王栗まんじゅう)
ทางเดินภายในโรงแรม ทางซ้ายมองออกไปเห็นสวนในโรงแรม
ระหว่างที่คนอื่นเข้าไปแช่อนเซงในนี้เราก็นั่งตรงนี้รอ มีโทรทัศน์ให้ดูด้วย ในขณะนั้นกำลังโฆษณาละครย้อนยุคอยู่พอดี
หลังจากแช่อนเซงกันเสร็จ เวลาบ่ายสามโมงครึ่งก็กลับมาขึ้นรถ แล้วได้เวลาไปหาอะไรกิน แม้ว่าจะเป็นเวลาที่ดูครึ่งกลางๆ จะว่าเป็นมื้อเที่ยงก็ช้าไป จะว่าเป็นมือเย็นก็เร็วไป
บริเวณแถบนี้เป็นพื้นที่ตะกอนน้ำพารูปพัด (扇状地) เรียกว่านาโนกะฮาระ (七日原) เป็นที่ตั้งของศูนย์ฟาร์มนมซาโอว (蔵王酪農センター) ซึ่งเป็นแหล่งทำฟาร์มนมและโรงงานเนยแข็ง และถูกทำเป็นสถานที่เที่ยว สามารถแวะมาชมท้องทุ่งที่เลี้ยงปศุสัตว์อยู่ หรือมากินอาหารที่ทำจากเนยแข็ง หรือซื้อผลิตภัณฑ์ต่างๆเป็นของที่ระลึกกลับไปได้
นอกจากนี้แล้วแถวนี้ยังใกล้กับเขาเบียวบุดาเกะ (屏風岳) สูง ๑๘๒๕ เมตร ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของทิวเขาซาโอว และถือว่าเป็นเขาที่สูงที่สุดในจังหวัดมิยางิด้วย แต่ก็ยังสูงไม่เท่าเขาคุมาโนะดาเกะสูง ๑๘๔๐ เมตรที่เราเพิ่งไปปีนมา ซึ่งอยู่ในพื้นที่ของจังหวัดยามางาตะ
ครั้งนี้เป้าหมายหลักที่แวะมาที่ศูนย์ฟาร์มนมซาโอวก็คือเพื่อมากินอาหารที่ร้านนี้
เมนูของร้าน แต่ละอย่างทำจากเนยแข็งเป็นหลัก แต่ละคนสั่งอาหารจานเดี่ยวมาคนละอย่าง และก็สั่งพิซซามาร์เกรีตา (マルゲリータ) มากินรวม
ที่เราสั่งกินคือทักกัลบีชีสปีลัฟ (タッカルビチーズピラフ) ราคา ๙๙๐ เยน อร่อยดี มีรถเผ็ดหน่อย
ใช้เวลาอยู่ในร้านประมาณครึ่งชั่วโมงก็ออกมา แล้วก็เดินดูในบริเวณนี้ต่อ
นี่เป็นแผนที่ที่ตั้งอยู่หน้าร้าน จากตรงนี้เข้าไปยังมีร้านขายของ โรงงาน แล้วก็สวนดอกไม้ ถ้าเข้าไปลึกอีกก็จะเป็นฟาร์ม แต่เราไม่ได้เข้าไปถึงตรงนั้นกัน ครั้งนี้แค่แวะมากินเสร็จแล้วก็ไปซื้อของ
ตรงนี้เป็นสวนดอกไม้ แต่เท่าที่ดูจากด้านนอกก็เห็นว่าตอนนี้ไม่มีอะไร จึงไม่ได้เข้าไปเดิน
เดินลึกเข้ามาด้านใน
ก็เจอร้านอาหารเนยแข็งอีกร้าน อันนี้เป็นพวกของกินเล่น เราไม่ได้แวะเข้าไปในนี้กัน
และข้างๆนั้นเป็นร้านขายของ เราเข้าไปเดินดูของในนี้
บรรยากาศโดยรวมภายในร้าน
เดินดูไปเจอของที่ทำจากนมหรือเนยแข็งเต็มไปหมด
นอกจากนี้ก็มีของฝากของเซนไดที่ไม่เกี่ยวกับซาโอวด้วย
ตุ๊กตาวัว
ตรงนี้เป็นแครกเกอร์ราคา ๔๓๒ เยน เราซื้อไปเป็นของฝากให้เพื่อนที่ห้องทำงาน
ตรงนี้มีขายเบาม์คูเคิน (バウムクーヘン) เราซื้ออันเล็กราคา ๒๙๒ เยนกลับไปกินเป็นมื้อเช้าวันต่อมา
มีเพื่อนซื้อไอศกรีมในร้านแล้วนั่งกินอยู่สักพัก หลังจากนั้นจึงได้เวลากลับ ก่อนกลับเห็นแผ่นป้ายที่เขียนอธิบายเกี่ยวกับประวัติศาสตร์ของที่นี่อยู่ที่หน้าร้าน
หลังจากนั้นเราก็ขึ้นรถแล้วเดินทางกลับเซนได เป็นอันจบการเที่ยวในวันนี้
ปิดท้ายด้วยภาพเบาม์คูเคินและแครกเกอร์ของที่ซื้อกลับมา