บทที่ 9 คำช่วย (助詞)
คำช่วย คือคำที่วางไว้หลังคำศัพท์หรือข้อความเพื่ออธิบายเพิ่มเติม หรือแสดงถึงอารมณ์หรือลักษณะคำพูด
แบ่งออกเป็น
1. คำช่วยแสดงสภาพการกระทำ
2. คำช่วยเติมเต็ม
3. คำช่วยเสริมอารมณ์
1. คำช่วยแสดงสภาพการกระทำ
ด้านหลังคำกริยานั้น สามารถเติม 着・了・过 เข้าไปเพื่อบอกถึงสภาพของการกระทำได้
กำลังดำเนินอยู่ : 着 = กำลัง
เสร็จสิ้นไปแล้ว : 了 = แล้ว
เคยผ่านมาแล้ว : 过 = เคย
1.1 着 ไว้หลังคำกริยาเพื่อบอกว่าอยู่ในสภาพที่ทำสิ่งนั้นทิ้งไว้แล้ว หรือยังคงอยู่ในสภาพนั้น
ประธาน+กริยา+着(+呢)
บ่อยครั้งที่มักจะใส่คำช่วย 呢 ซึ่งเป็นคำที่บอกถึงว่ากริยากำลังดำเนินอยู่ เอาไว้ท้ายประโยค
门开着呢。
門開著呢。
Men2 kai1zhe5 ne5
ドアは開いています。
ประตูเปิดอยู่
黑板上写着英文单词。
黑板上寫著英文單詞。
Hei1ban3 shang4 xie3zhe5 Ying1wen2 dan1ci2
黒板に英単語が書いてあります。
บนกระดานดำมีคำภาษาอังกฤษเขียนอยู่
1.2 了 ไว้หลังคำกริยาเพื่อบอกว่าการกระทำได้เสร็จสมบูรณ์ไปแล้ว
ประธาน+กริยา+了+เป้าหมายที่มีส่วนขยายเพิ่มเติม
ประธาน+กริยา+(了)+เป้าหมายเดี่ยวๆ+了
ในกรณีที่ท้ายประโยคมี 了 ซึ่งทำหน้าที่เป็นคำช่วยเสริมอารมณ์ อยู่แล้ว อาจละ 了 ได้
เกี่ยวกับเรื่องคำช่วยเสริมอารมณ์นั้นจะกล่าวถึงอีกทีตอนท้ายบท
我买了两条裤子。
我買了兩條褲子。
Wo3 mai3le5 liang3 tiao2 ku4zi5
私は2本のズボンを買いました。
ฉันซื้อกางเกง 2 ตัวแล้ว
我买(了)裙子了。
我買(了)裙子了。
Wo3 mai3(le5) qun2zi5 le5
私はスカートを買いました。
ฉันซื้อกระโปรงแล้ว
1.3 รูปปฏิเสธของ 了 จะใช้คำว่า 没 หรือ 没有
了 จะไม่ใช้ในรูปปฏิเสธ
ประธาน+กริยา+了+เป้าหมายที่มีส่วนขยายเพิ่มเติม
ประธาน+没 (有)+กริยา+เป้าหมายที่มีส่วนขยายเพิ่มเติม
我看了她的脸。
我看了她的臉。
Wo3 kan4le5 ta1 de5 lian3
私は彼女の顔を見ました。
ฉันมองหน้าของเขาแล้ว
我没看她的女儿。
我沒看她的女兒。
Wo3 mei2 kan4 ta1 de5 nu:3er2
私は彼女の娘を見ませんでした。
ฉันไม่ได้มองหน้าลูกสาวของเขา
1.4 过 วางไว้หลังคำกริยาเพื่อบอกว่าเป็นสิ่งที่เคยทำมาแล้ว
ในรูปปฏิเสธจะเติม 没 หรือ 没有 ไว้ข้างหน้า
ประธาน+กริยา+过+เป้าหมาย
ประธาน+没 (有)+กริยา+过+เป้าหมาย
我去过青岛。
我去過青島。
Wo3 qu4guo5 Qing1dao3
私は青島へ行ったことがあります。
ฉันเคยไปชิงเต่า
我没去过大连。
我沒去過大連。
Wo3 mei2 qu4guo5 Da4lian2
私は大連へ行ったことがありません。
ฉันไม่เคยไปต้าเหลียน
2. คำช่วยเติมเต็ม
的・地・得 ใช้ขยายความกริยา,คุณศัพท์,คำนาม
อ่านออกเสียง de5 เหมือนกันหมด แต่มีกรณีการใช้ที่ต่างกัน ดังนั้นต้องแบ่งแยกให้ดี
[~的+คำนาม] ความเป็นเจ้าของ หรือขยายลักษณะของคำนาม
[~地+ภาคแสดง] ขยายลักษณะของภาคแสดง
[กริยา,คุณศัพท์+得~] แสดงระดับของกริยาหรือคุณศัพท์
我的照相机。
我的照相機。
Wo3 de5 zhao4xiang4ji1
私のカメラ。
กล้องถ่ายรูปของฉัน
慢慢地说。
慢慢地說。
Man4man4 de5 shuo1
ゆっくりと話す。
พูดอย่างช้าๆ
说得太快。
說得太快。
Shuo1 de tai4 kuai4
話すのが早すぎる。
พูด (ได้) เร็วเกินไป
2.1 的 แสดงความเป็นเจ้าของ หรือขยายคำที่อยู่ข้างหลัง
คำนาม+的+(คำนาม)
กริยา/คุณศัพท์+的+(คำนาม)
ถ้าคำนามที่อยู่ข้างหลังเป็นที่รู้กันอยู่แล้ว สามารถละไว้ไม่ใส่ก็ได้
这是谁的?
這是誰的?
Zhe4 shi4 shui2 de5
これは誰のですか。
นี่คือของใคร?
她是很活泼的女孩子。
她是很活潑的女孩子。
Ta1 shi4 hen3 huo2po5 de5 nu:3hai2zi5
彼女はとても活発な女の子です。
เขาเป็นเด็กผู้หญิงที่ดูร่าเริงมาก
2.2 地 ขยายกริยาหรือคุณศัพท์ที่อยู่ข้างหลัง บอกถึงสภาพหรือระดับอย่างชัดเจน
คำขยาย+地+กริยา/คุณศัพท์
他不停地说话。
他不停地說話。
Ta1 bu4 ting2 de5 shuo1hua4
彼は休まずに話しています。
เขาพูดอย่างไม่หยุดพัก
这里的风景非常地美丽。
這裡的風景非常地美麗。
Zhe4li3 de5 feng1jing3 fei1chang2 de5 mei3li4
ここの風景は非常に美しい。
ทิวทัศน์ที่นี่สวยงามอย่างมาก
2.3 得 วางไว้หลังกริยาหรือคุณศัพท์ ใช้เติมเต็มบอกถึงระดับหรือผลลัพธ์อย่างชัดเจน
กริยา/คุณศัพท์+得+ส่วนเติมเต็ม
กรณีที่เป็นกริยาที่มีกรรมตามหลังมาด้วย จะต้องซ้ำคำกริยา แต่คำกริยาข้างหน้าอาจละไว้ได้
他(写)字写得很好。
他(寫)字寫得很好。
Ta1 (xie3) zi4 xie3 de5 hen3 hao3
彼は字を書くのが上手です。
เขาเขียนอักษร (ได้) เก่ง
她昨天来得很晚。
她昨天來得很晚。
Ta1 zuo2tian1 lai2 de5 hen3 wan3
彼女は昨日来るのがとても遅かった。
เมื่อวานเขามา (ได้) สายมาก
3. คำช่วยเสริมอารมณ์
คือคำที่แสดงถึงอารมณ์ของผู้พูดใส่ลงไปในประโยคเช่นในประโยคบอกเล่า,คำสั่ง,คำถาม,อุทาน เป็นต้น
3.1 ในประโยคบอกเล่า 的・啊・了
3.1.1 的 de5 แสดงถึงความรู้สึกที่ชี้ชัดแน่นอน,รับรอง
我一定要去的。
Wo3 yi1ding4 yao4 qu4 de5
私は必ずいくつもりだ。
ฉันต้องไปแน่นอนล่ะ
3.1.2 啊 a5 แสดงถึงการเห็นพ้อง,สนับสนุน,เร่งให้ทำ
你快说啊。
你快說啊。
Ni3 kuai4 shuo1 a5
早く逝ってよ。
พูดเร็วๆนะ
3.1.3 了 le5 แสดงถึงการเปลี่ยนแปลงหรือสถานการณ์ที่เกิดขึ้นมาใหม่
孩子长大了。
孩子長大了。
Hai2zi5 zhang3da4 le5
子どもは大きくなりました。
เด็กโตขึ้นแล้ว
3.2 ในประโยคคำสั่ง 吧・了
3.2.1 吧 ba5 แสดงความรู้สึกเชื้อเชิญ,เตือน
你也来吧。
你也來吧。
Ni3 ye3 lai2 ba5
あなたもいらっしゃいよ。
เธอก็มาเถอะ
3.2.2 了 le5 แสดงความรู้สึกห้าม
你别跑了。
你別跑了。
Ni3 bie2 pao3 le5
走らないで。
เธออย่าวิ่งเลย
3.3 ในประโยคคำถาม 吗・呢・吧
3.3.1 吗 (嗎) ma5 วางไว้หลังประโยคบอกเล่า ทำให้กลายเป็นประโยคคำถาม
你知道吗?
你知道嗎?
Ni3 zhi1dao5 ma5
あなたは知っていますか。
เธอรู้มั้ย?
北京的秋天涼快吗?
北京的秋天涼快嗎?
bei3jing1 de5 qiu1tian1 liang2kuai5 ma5?
北京の秋は涼しいですか。
ฤดูใบไม้ร่วงของปักกิ่งเย็นสบายมั้ย?
3.3.2 呢 ne5 วางไว้ท้ายประโยคคำถาม เพื่อเร่งคำตอบจากคู่สนทนา
你该怎么办呢?
你該怎麼辦呢?
Wo3 gai1 zen3me5 ban4 ne5
私はどうすればいいのでしょうか。
ฉันควรทำยังไงดีล่ะ?
我吃饭了。你呢?
我吃飯了。你呢?
Wo3 chi1 fan4 le5 ni3 ne5
私はご飯を食べました。あなたは (食べましたか)。
ฉันกินข้าวแล้ว เธอล่ะ? (กินหรือยัง)
3.3.3 吧 ba5 แสดงถึงการคาดคะเน
你喜欢她吧?
你喜歡她吧?
Ni3 xi3huan4 ta1 ba5
彼女のことが好きなんでしょう。
เธอชอบเขาสินะ?
3.4 ในประโยคอุทาน 啊・了
3.4.1 啊 a5 แสดงถึงความรู้สึกชื่นชม,แปลกใจ
她真热情啊!
她真熱情啊!
Ta1 zhen1 re4qing2 a5
彼女は本当に親切ですね。
เขาใจดีจริงๆเลย
3.4.2 了 le5 ใช้ในรูป 太・・・了แสดงถึงความรู้สึกชื่นชม,แปลกใจ
这个太贵了。
這個太貴了。
Zhe4ge5 tai4 gui4 le5
これは値段が高過ぎます。
นี่มันแพงเกินไปแล้ว
รวมศัพท์เพิ่มเติมในบทนี้
门 (門) men2 = ประตู
开 (開) kai1 = เปิด, เริ่ม
黑板 hei1ban3 = กระดานดำ
英文 Ying1wen2 = ประโยคภาษาอังกฤษ
单词 (單詞) dan1ci2 = คำ
条 (條) tiao2 = (ลักษณนาม ดูในบทที่ 10)
裤子 (褲子) ku4zi5 = กางเกง
裙子 qun2zi5 = กระโปรง
脸 (臉) lian3 = ใบหน้า
女儿 (女兒) nu:3er2 = ลูกสาว
青岛 (青島) Qing1dao3 = ชิงเต่า(เมืองหนึ่งในมณฑลซานตง)
大连 (大連) Da4lian2 = ต้าเหลียน(เมืองหนึ่งในมณฑลเหลียวหนิง)
照相机 (照相機) zhao4xiang4ji1 = กล้องถ่ายรูป
慢慢 man4man4 = อย่างช้าๆ
说 (說) shuo1 = พูด
太 tai4 = เกินไป
快 kuai4 = เร็ว
活泼 (活潑) huo2po5 = กระตือรือร้น, มีชีวิตชีวา
女孩子 nu:3hai2zi5 = เด็กผู้หญิง
停 ting2 = หยุดพัก
说话 (說話) shuo1hua4 = พูด, คุย, สนทนา
风景 (風景) feng1jing3 = ทิวทัศน์
美丽 (美麗) mei3li4 = สวย
晚 wan3 = สาย
一定 yi1ding4 = แน่นอน
长大 (長大) zhang3da4 = เติบโตขึ้น
也 ye3 = ก็
别 (別) bie2 = อย่า
跑 pao3 = วิ่ง
秋天 qiu1tian1 = ฤดูใบไม้ร่วง
涼快 liang2kuai5 = เย็นสบาย
办 (辦) ban4 = ทำ, จัดการ, ดำเนิน
真 zhen1 = จริงๆ, อย่างแท้จริง
热情 (熱情) re4qing2 = ใจดี, โอบอ้อม, กระตือรือร้น
贵 (貴) gui4 = แพง, ชั้นสูง