วันหนึ่ง รัฐมนตรีกระทรวงศึกษาธิการได้เดินทางมาตรวจตราการเรียนการสอนของโรงเรียนแห่งหนึ่ง
"ยินดีต้อนรับครับท่าน" รองครูใหญ่พูดต้อนรับอย่างกระตือรือร้น
เมื่อรัฐมนตรีเข้ามาถึงห้องเรียน ก็ได้เห็นลูกโลกลูกหนึ่งตั้งอยู่ จึงลองถามนักเรียนคนหนึ่งที่อยู่ในห้องว่า
"ไหนเธอตอบทีซิ ว่าทำไมลูกโลกนี้ถึงได้เอียงทำมุม 23.5 องศา?"
เด็กนักเรียนทำท่าตกใจและตอบออกมาอย่างกลัวๆว่า
"อ..เอ่อ... ไม่รู้สิครับ ม..ไม่ใช่ว่าคุณเป็นคนทำมันเอียงเองหรือครับ?"
รัฐมนตรีส่ายหัวอย่างไม่พอใจ แล้วหันไปถามนักเรียนอีกคนที่เพิ่งกำลังเดินเข้ามาพอดีด้วยคำถามเดิม
เด็กนักเรียนคนนั้นตอบอย่างกลัวๆว่า
"ผ..ผมเพิ่งเข้ามาเองนะครับ จะเป็นคนทำมันเอียงได้ยังไงล่ะครับ"
คำตอบนั้นทำให้รัฐมนตรีถึงกับเป็นงง จึงได้หันไปหาคุณครูประจำชั้นแล้วถาม
"นี่มันหมายความว่ายังไงกันน่ะ? เด็กนักเรียนของพวกคุณเป็นอะไรกันไปหมดน่ะ?"
คุณครูประจำชั้นทำท่าตกใจแล้วตอบ
"อ..เอ่อ อย่าไปว่าเด็กมันเลยค่ะ ลูกโลกอันนี้มันเอียงอย่างนี้ตั้งแต่ซื้อมาแล้วค่ะ"
รัฐมนตรีเริ่มกุมขมับด้วยความปวดหัวแล้วรำพึงออกมาเบาๆ
("นี่มันโรงเรียนอะไรกันฟะเนี่ย")
รองครูใหญ่ที่ตามมาดูเห็นสีหน้าของรัฐมนตรีดูจะยิ่งไม่ค่อยดีขึ้นทุกทีจึงได้พยายามพูดแก้ตัว
"ช่างน่าอายจริงๆครับ พอดีโรงเรียนเราไม่มีงบ แผนกจัดซื้อก็เลยได้แต่ซื้อของไม่ได้คุณภาพแบบนี้มาน่ะครับ"
รัฐมนตรี : "............"
รัฐมนตรีฟังแล้วก็นิ่งเงียบไม่พูดอะไร (เพราะพูดไม่ออก)
...
......
.........
("เตรียมถูกปิดโรงเรียนได้เลยเอ็ง")
รัฐมนตรีรำพึงเบาๆขณะที่กำลังก็เดินจากไป
...หลังจากนั้น
รองครูใหญ่เข้ามาปรับทุกข์กับครูใหญ่
รองครูใหญ่ : "ทำไงดี ทำไงดี ท่านรัฐมนตรีท่าจะไม่พอใจใหญ่แล้ว"
ครูใหญ่ : "เอ้ามัวทำไรอยู่ล่ะ! รีบไปหาซื้อลูกโลกที่ดีกว่านี้มาสิ!"
...สรุปว่าเหมือนกันทั้งโรงเรียน
(ต่อให้เป็นเซย์โงะก็คงช่วยโรงเรียนไม่ได้แล้วล่ะ...)
- จบเถอะ -
เครดิต เนื้อเรื่องมาจากเรื่องตลกในหนังสือของ อ.เหยิน จิ่งเหวิน เอามาดัดแปลงเล็กน้อยแล้วใส่ภาพประกอบโดยใช้ตัวช่วยตกแต่งของเกม โคยอิโระโซระโมโยว(恋色空模様)
ปล. หวังว่าการศึกษาของบ้านเราจะไม่เป็นดังในเรื่องนี้