เที่ยวสือเจียจวางแบบทุลักทุเล
เขียนเมื่อ 2011/10/05 23:20
แก้ไขล่าสุด 2021/09/28 16:42
#จันทร์ 3 ต.ค. 2011
ช่วงนี้เป็นวันหยุดวันชาติจีนยาวถึงหนึ่งสัปดาห์ คนส่วนใหญ่ก็ออกเดินทางไปเที่ยวกันไกลเลย ส่วนเราเองก็ขี้เกียจไปเบียดเสียดคนในช่วงเทศกาลแบบนี้ก็เลยใช้เวลาส่วนใหญ่ในปักกิ่ง โดยเลี่ยงพวกแหล่งท่องเที่ยวที่คนส่วนใหญ่มักไปกัน
แต่ให้อุดอู้อยู่ในปักกิ่งตลอดก็เบื่อแย่ ดังนั้นเมื่อวันจันทร์ที่ผ่านมาจึงได้ไปเที่ยวเมืองข้างๆปักกิ่งมา นั่นคือเมืองสือเจียจวาง (石家庄市)
เมืองนี้ถ้าใครมาอยู่ปักกิ่งสักพักน่าจะพอเคยได้ยินชื่อ เพราะมันเป็นเมืองเอกของมณฑลเหอเป่ย์ (河北省)ซึ่งอยู่ติดกับปักกิ่ง แต่ก็มักจะไม่รู้ว่ามันมีอะไรน่าเที่ยวบ้าง ที่จริงเมืองนี้ก็มีจุดที่น่าสนใจให้เที่ยวเหมือนกัน เพียงแต่อาจไม่ดังมากนัก เนื่องจากสถานที่ท่องเที่ยวที่ดังมากในวันหยุดยาวแบบนี้คนต้องแน่แน่นอน เราจึงเลือกลองมาที่นี่ดู
เรากับเพื่อนก็ได้วางแผนเที่ยวสือเจียจวางแบบไปวันเดียวกลับ ออกรถ ๗ โมง ไปถึงที่นั่นเที่ยวครึ่งวันแล้วก็กลับตอน ๕ โมง
ในตอนแรกกะว่าไปครั้งนี้จะได้กลับมาเล่าสถานที่ท่องเที่ยวที่ไปมา แต่ปรากฏว่าแผนพังหมดเลยเนื่องจากเข้าใจเวลารถไฟผิด เนื่องจากมีคนบอกว่ารถไฟธรรมดาแบบเร็วใช้เวลาประมาณสองชั่วโมงครึ่งก็ถึงแล้ว
แต่เนื่องจากรถไฟขบวนที่นั่งมันหยุดระหว่างทางนานมาก ไปถึงสายถึงกว่าที่คาดไว้ถึงชั่วโมงครึ่ง จากที่ควรจะถึงก่อน ๑๐ โมง ก็ปาเข้าไป ๑๑ โมงครึ่งได้ แต่ถึงกระนั้นด้วยความที่ไม่อยากให้เสียเที่ยวไปซะทีเดียว เราก็ยังมีอะไรมาเล่าอีกจนได้
เริ่มแรกเราต้องเดินทางไปที่สถานีรถไฟตะวันตกของปักกิ่ง (北京西火车站) ซึ่งการเดินทางก็ลำบากอยู่เพราะไม่มีรถไฟฟ้าไปถึง ต้องนั่งมาลงสถานีใกล้สุดนั่นคือสถานีพิพิธภัณฑ์การทหาร (地铁北京博物馆站) แล้วต่อรถเมล์ไปอีกที
ในรูปนี้คือสถานีรถไฟฟ้าพิพิธภัณฑ์การทหาร ด้านหน้าสถานีมีพวกรถที่มารอรับส่ง (มาหลอกเอาตัง?) คนที่จะเดินทางไปสถานีรถไฟตะวันตก แต่เราก็ไม่ต้องไปสนเขา เราเดินไปขึ้นรถเมล์ประหยัดกว่าหลายเท่า จากรูปจะเห็นว่ายังฟ้ามืดอยู่เลยเนื่องจากเช้าตรู่
และแล้วก็ถึงสถานีตะวันตก มันใหญ่โตหรูมากเลยทีเดียว ภาพตึกสถานียามเช้าเมื่อแสงเริ่มสาดส่องสวยงามมาก (ที่จริงเขาว่ากันว่าสถานีใต้ (北京南火车站) หรูกว่าสถานีนี้มากนัก ไว้มีโอกาสก็คงจะได้ไป)
ภายในกว้างใหญ่และหรูมาก รู้สึกอย่างกับอยู่ในสนามบินเลย แต่ว่าสนามบินที่นี่ยิ่งกว้างกว่านี้อีกหลายเท่านัก
ห้องรอขึ้นรถไฟ มีคนมารอเยอะเลย เพราะเป็นวันหยุดจะไปไหนก็ต้องเบียดเสียดผู้คนพอดู
รถไฟที่ขึ้นเป็นรถไฟธรรมดา แต่ก็หรูกว่าของไทยเยอะ ภายนอกก็ดูสวยเหมือนได้รับการบำรุงมาอย่างดี ข้างในมีแอร์ ที่นั่งก็นั่งสบายใช้ได้
หลังจากเดินทางมาสักพักก็เริ่มรู้สึกผิดสังเกต เพราะรถขับช้ามาก และจู่ๆก็หยุดระหว่างทาง พอถามคนข้างๆเราจึงรู้ขึ้นมาว่ารถคันนี้เป็นแบบวิ่งไปหยุดไป ใช้เวลา ๔ ชั่วโมงครึ่งจึงถึงปลายทาง จากที่ถ้าวิ่งเต็มที่ตลอด ๒ ชั่วโมงครึ่งก็ต้องถึงแล้ว
ภาพถ่ายสถานที่ที่รถมาหยุดระหว่างทาง
และแล้วหลังจากการเดินทางอันแสนหฤโหด ๔ ชั่วโมงครึ่ง เราก็มาถึงยังสถานีปลายทาง สถานีสือเจียจวาง (石家庄火车站)
ด้านในสถานี
ห้องน้ำข้างสถานีที่นี่เป็นอะไรที่แย่มาก ก็ห้องน้ำแบบจีนอย่างที่เคยได้ยินคนพูดถึงกันนี่ล่ะ ในปักกิ่งยังไม่เคยเจอแต่ที่สือเจียจวางกลับเจอง่ายๆที่ข้างสถานี ไม่อยากพูดถึงเลยทีเดียว เลวร้ายยิ่งกว่าเข้าไปแล้วเจออาเบะรออยู่อีก (เผลอๆอาเบะก็เข้าไม่ลงอะ ห้องน้ำที่นี่)
ภาพสถานีมองจากด้านนอก เป็นลานกว้างสวยมาก มีอนุสาวรีย์อยู่ด้านหน้า
ภาพบริเวณรอบๆสถานี ดูไปแล้วสภาพเมืองไม่ต่างจากปักกิ่งนัก
ตรงนี้เป็นแถบร้านค้า ฝั่งตรงข้ามสถานี มีร้านหนังสือขนาดใหญ่สูงหลายชั้นอยู่ด้วย
เราเข้ามาในร้านหนังสือที่นี่เพื่อซื้อแผนที่สำหรับเที่ยว พอเข้ามาก็รู้สึกว่ามันไม่ได้หรูหราอย่างที่คิดเลย เทียบกับที่ปักกิ่งไม่ได้
ตรงป้ายรถเมล์ที่จะไปต่อรถนั้นพอดีว่ามีสถานที่สวยๆอยู่ เป็นสวนป่าสุสานของทหารกล้า ( 烈士陵园, เลี่ยซื่อหลิงหยวน) เราก็เลยแวะเข้าไปชมนิดหน่อย แต่ครั้งนี้ยังไม่ได้เดินมาก ที่ได้เดินมากคือตอนที่กลับมาที่สือเจียจวางอีกครั้งหนึ่ง เขียนไว้ใน https://phyblas.hinaboshi.com/20111226
เนื่องจากไม่มีเวลา เราจึงไม่ได้ไปเที่ยวไหนไกล ตอนแรกวางแผนว่าจะไปเที่ยวที่เป้าตู้ไจ้ (抱犊寨) ซึ่งเป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่อยู่ชานเมือง สุดท้ายเดินทางไปสักพักจนถึงชานเมืองก็ตัดสินใจไม่ไปต่อเพราะไกลเกินและไม่มีเวลานัก แถมสภาพชานเมืองก็มีแต่ฝุ่นดินเต็มไปหมดจนเพื่อนเราบ่นว่าไม่อยากไปต่อแล้ว เราจึงกลับมายังตัวเมือง
เมื่อกลับมาตัวเมือง เราก็นั่งรถเมล์เล่น ที่จริงเป้าหมายก็คืออยากไปเที่ยวชมมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง ซึ่งมีชื่อเสียงสุดของเมืองนี้ (แต่แทบไม่มีชื่อเสียงในระดับประเทศเลย) นั่นคือมหาวิทยาลัยครูเหอเป่ย์ (河北师范大学) แต่เราก็เข้าใจเส้นทางผิดพลาดจนหลงไปที่อื่นแทน ซึ่งตรงนั้นมันเป็นแค่วิทยาเขตย่อย ไม่ค่อยมีอะไร รู้ตัวก็ตอนลงมาถึงแล้ว จึงนั่งรถกลับ แต่ก็ไม่เป็นไรถือว่าเป็นการนั่งรถเมล์เที่ยว
ระหว่างทางเรามาลงสถานที่หนึ่งเพื่อต่อรถเมล์ ตรงนั้นเรียกว่า สวนสาธารณะซีชิง (西清公园) ก็บังเอิญมากว่าสถานที่นั้นมันเป็นที่จัดงานอะไรบางอย่าง แต่เนื่องจากไม่มีเวลาเราก็ไม่ได้เข้าไปดู
ตอนแรกเราก็ไม่รู้ว่าเป็นงานอะไร กลับมาหาข้อมูลดูถึงรู้ว่ามันเป็นงานเทศกาลดอกเบญจมาศ (ดอกเก๊กฮวย) ที่เรียกว่า เจี้ยจินชิวจวี๋จ่าน (届金秋菊展) โดยจัดนานคร่อมช่วงวันชาติ นานตั้งแต่ ๓๐ กันยายน จนถึง ๒๐ ตุลาคม มีการนำดอกเบญจมาศมาจัดแสดงมากมาย
จากนั้นก็นั่งรถเมล์มาลงที่มหาวิทยาลัยครูเหอเป่ย์ (河北师范大学) เข้ามาเดินเล่นข้างในสักหน่อย มหาวิทยาลัยแห่งนี้เก่าแก่มาก มีประวัติความเป็นมายาวนานเราจึงสนใจไปเดินชมสักหน่อย
บรรยากาศภายในร่มรื่นดีมาก
ส่วนภาพนี้คือ... มองไกลๆก็อาจจะเห็นเป็นแค่สวนหินในมหาวิทยาลัยธรรมดา
แต่พอซูมเข้าไปจะเห็น... เอิ่ม... พวกเขากำลังทำอะไรกันนะ...?
ที่จริงก็เห็นอยู่บ่อยๆ ที่จีนเนี่ย ไอ้แบบนี้ดูเหมือนจะเป็นเรื่องปกตินะ
เราใช้เวลาเดินเล่นในนั้นแค่ราวๆ ๑๐ นาทีด้วยเวลาที่จำกัด หลังจากเที่ยวมหาวิทยาลัยแห่งนี้เสร็จก็รีบออกไปขึ้นรถเมล์กลับไปยังสถานีรถไฟเพื่อกลับบ้าน ขากลับรีบเสียจนไม่ได้ถ่ายอะไรอีกเลย
เป็นอันจบทริปอันแสนรวนแต่เพียงเท่านี้ ยอมรับว่าแทบไม่ได้อะไรเลย หากมีโอกาสคราวหน้าจะต้องกลับไปที่สือเจียจวางอีกทีและเที่ยวในสถานที่ท่องเที่ยวตามแผนการที่ตั้งเป้าไว้แต่แรกให้ได้
ช่วงนี้เป็นวันหยุดวันชาติจีนยาวถึงหนึ่งสัปดาห์ คนส่วนใหญ่ก็ออกเดินทางไปเที่ยวกันไกลเลย ส่วนเราเองก็ขี้เกียจไปเบียดเสียดคนในช่วงเทศกาลแบบนี้ก็เลยใช้เวลาส่วนใหญ่ในปักกิ่ง โดยเลี่ยงพวกแหล่งท่องเที่ยวที่คนส่วนใหญ่มักไปกัน
แต่ให้อุดอู้อยู่ในปักกิ่งตลอดก็เบื่อแย่ ดังนั้นเมื่อวันจันทร์ที่ผ่านมาจึงได้ไปเที่ยวเมืองข้างๆปักกิ่งมา นั่นคือเมืองสือเจียจวาง (石家庄市)
เมืองนี้ถ้าใครมาอยู่ปักกิ่งสักพักน่าจะพอเคยได้ยินชื่อ เพราะมันเป็นเมืองเอกของมณฑลเหอเป่ย์ (河北省)ซึ่งอยู่ติดกับปักกิ่ง แต่ก็มักจะไม่รู้ว่ามันมีอะไรน่าเที่ยวบ้าง ที่จริงเมืองนี้ก็มีจุดที่น่าสนใจให้เที่ยวเหมือนกัน เพียงแต่อาจไม่ดังมากนัก เนื่องจากสถานที่ท่องเที่ยวที่ดังมากในวันหยุดยาวแบบนี้คนต้องแน่แน่นอน เราจึงเลือกลองมาที่นี่ดู
เรากับเพื่อนก็ได้วางแผนเที่ยวสือเจียจวางแบบไปวันเดียวกลับ ออกรถ ๗ โมง ไปถึงที่นั่นเที่ยวครึ่งวันแล้วก็กลับตอน ๕ โมง
ในตอนแรกกะว่าไปครั้งนี้จะได้กลับมาเล่าสถานที่ท่องเที่ยวที่ไปมา แต่ปรากฏว่าแผนพังหมดเลยเนื่องจากเข้าใจเวลารถไฟผิด เนื่องจากมีคนบอกว่ารถไฟธรรมดาแบบเร็วใช้เวลาประมาณสองชั่วโมงครึ่งก็ถึงแล้ว
แต่เนื่องจากรถไฟขบวนที่นั่งมันหยุดระหว่างทางนานมาก ไปถึงสายถึงกว่าที่คาดไว้ถึงชั่วโมงครึ่ง จากที่ควรจะถึงก่อน ๑๐ โมง ก็ปาเข้าไป ๑๑ โมงครึ่งได้ แต่ถึงกระนั้นด้วยความที่ไม่อยากให้เสียเที่ยวไปซะทีเดียว เราก็ยังมีอะไรมาเล่าอีกจนได้
เริ่มแรกเราต้องเดินทางไปที่สถานีรถไฟตะวันตกของปักกิ่ง (北京西火车站) ซึ่งการเดินทางก็ลำบากอยู่เพราะไม่มีรถไฟฟ้าไปถึง ต้องนั่งมาลงสถานีใกล้สุดนั่นคือสถานีพิพิธภัณฑ์การทหาร (地铁北京博物馆站) แล้วต่อรถเมล์ไปอีกที
ในรูปนี้คือสถานีรถไฟฟ้าพิพิธภัณฑ์การทหาร ด้านหน้าสถานีมีพวกรถที่มารอรับส่ง (มาหลอกเอาตัง?) คนที่จะเดินทางไปสถานีรถไฟตะวันตก แต่เราก็ไม่ต้องไปสนเขา เราเดินไปขึ้นรถเมล์ประหยัดกว่าหลายเท่า จากรูปจะเห็นว่ายังฟ้ามืดอยู่เลยเนื่องจากเช้าตรู่
และแล้วก็ถึงสถานีตะวันตก มันใหญ่โตหรูมากเลยทีเดียว ภาพตึกสถานียามเช้าเมื่อแสงเริ่มสาดส่องสวยงามมาก (ที่จริงเขาว่ากันว่าสถานีใต้ (北京南火车站) หรูกว่าสถานีนี้มากนัก ไว้มีโอกาสก็คงจะได้ไป)
ภายในกว้างใหญ่และหรูมาก รู้สึกอย่างกับอยู่ในสนามบินเลย แต่ว่าสนามบินที่นี่ยิ่งกว้างกว่านี้อีกหลายเท่านัก
ห้องรอขึ้นรถไฟ มีคนมารอเยอะเลย เพราะเป็นวันหยุดจะไปไหนก็ต้องเบียดเสียดผู้คนพอดู
รถไฟที่ขึ้นเป็นรถไฟธรรมดา แต่ก็หรูกว่าของไทยเยอะ ภายนอกก็ดูสวยเหมือนได้รับการบำรุงมาอย่างดี ข้างในมีแอร์ ที่นั่งก็นั่งสบายใช้ได้
หลังจากเดินทางมาสักพักก็เริ่มรู้สึกผิดสังเกต เพราะรถขับช้ามาก และจู่ๆก็หยุดระหว่างทาง พอถามคนข้างๆเราจึงรู้ขึ้นมาว่ารถคันนี้เป็นแบบวิ่งไปหยุดไป ใช้เวลา ๔ ชั่วโมงครึ่งจึงถึงปลายทาง จากที่ถ้าวิ่งเต็มที่ตลอด ๒ ชั่วโมงครึ่งก็ต้องถึงแล้ว
ภาพถ่ายสถานที่ที่รถมาหยุดระหว่างทาง
และแล้วหลังจากการเดินทางอันแสนหฤโหด ๔ ชั่วโมงครึ่ง เราก็มาถึงยังสถานีปลายทาง สถานีสือเจียจวาง (石家庄火车站)
ด้านในสถานี
ห้องน้ำข้างสถานีที่นี่เป็นอะไรที่แย่มาก ก็ห้องน้ำแบบจีนอย่างที่เคยได้ยินคนพูดถึงกันนี่ล่ะ ในปักกิ่งยังไม่เคยเจอแต่ที่สือเจียจวางกลับเจอง่ายๆที่ข้างสถานี ไม่อยากพูดถึงเลยทีเดียว เลวร้ายยิ่งกว่าเข้าไปแล้วเจออาเบะรออยู่อีก (เผลอๆอาเบะก็เข้าไม่ลงอะ ห้องน้ำที่นี่)
ภาพสถานีมองจากด้านนอก เป็นลานกว้างสวยมาก มีอนุสาวรีย์อยู่ด้านหน้า
ภาพบริเวณรอบๆสถานี ดูไปแล้วสภาพเมืองไม่ต่างจากปักกิ่งนัก
ตรงนี้เป็นแถบร้านค้า ฝั่งตรงข้ามสถานี มีร้านหนังสือขนาดใหญ่สูงหลายชั้นอยู่ด้วย
เราเข้ามาในร้านหนังสือที่นี่เพื่อซื้อแผนที่สำหรับเที่ยว พอเข้ามาก็รู้สึกว่ามันไม่ได้หรูหราอย่างที่คิดเลย เทียบกับที่ปักกิ่งไม่ได้
ตรงป้ายรถเมล์ที่จะไปต่อรถนั้นพอดีว่ามีสถานที่สวยๆอยู่ เป็นสวนป่าสุสานของทหารกล้า ( 烈士陵园, เลี่ยซื่อหลิงหยวน) เราก็เลยแวะเข้าไปชมนิดหน่อย แต่ครั้งนี้ยังไม่ได้เดินมาก ที่ได้เดินมากคือตอนที่กลับมาที่สือเจียจวางอีกครั้งหนึ่ง เขียนไว้ใน https://phyblas.hinaboshi.com/20111226
เนื่องจากไม่มีเวลา เราจึงไม่ได้ไปเที่ยวไหนไกล ตอนแรกวางแผนว่าจะไปเที่ยวที่เป้าตู้ไจ้ (抱犊寨) ซึ่งเป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่อยู่ชานเมือง สุดท้ายเดินทางไปสักพักจนถึงชานเมืองก็ตัดสินใจไม่ไปต่อเพราะไกลเกินและไม่มีเวลานัก แถมสภาพชานเมืองก็มีแต่ฝุ่นดินเต็มไปหมดจนเพื่อนเราบ่นว่าไม่อยากไปต่อแล้ว เราจึงกลับมายังตัวเมือง
เมื่อกลับมาตัวเมือง เราก็นั่งรถเมล์เล่น ที่จริงเป้าหมายก็คืออยากไปเที่ยวชมมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง ซึ่งมีชื่อเสียงสุดของเมืองนี้ (แต่แทบไม่มีชื่อเสียงในระดับประเทศเลย) นั่นคือมหาวิทยาลัยครูเหอเป่ย์ (河北师范大学) แต่เราก็เข้าใจเส้นทางผิดพลาดจนหลงไปที่อื่นแทน ซึ่งตรงนั้นมันเป็นแค่วิทยาเขตย่อย ไม่ค่อยมีอะไร รู้ตัวก็ตอนลงมาถึงแล้ว จึงนั่งรถกลับ แต่ก็ไม่เป็นไรถือว่าเป็นการนั่งรถเมล์เที่ยว
ระหว่างทางเรามาลงสถานที่หนึ่งเพื่อต่อรถเมล์ ตรงนั้นเรียกว่า สวนสาธารณะซีชิง (西清公园) ก็บังเอิญมากว่าสถานที่นั้นมันเป็นที่จัดงานอะไรบางอย่าง แต่เนื่องจากไม่มีเวลาเราก็ไม่ได้เข้าไปดู
ตอนแรกเราก็ไม่รู้ว่าเป็นงานอะไร กลับมาหาข้อมูลดูถึงรู้ว่ามันเป็นงานเทศกาลดอกเบญจมาศ (ดอกเก๊กฮวย) ที่เรียกว่า เจี้ยจินชิวจวี๋จ่าน (届金秋菊展) โดยจัดนานคร่อมช่วงวันชาติ นานตั้งแต่ ๓๐ กันยายน จนถึง ๒๐ ตุลาคม มีการนำดอกเบญจมาศมาจัดแสดงมากมาย
จากนั้นก็นั่งรถเมล์มาลงที่มหาวิทยาลัยครูเหอเป่ย์ (河北师范大学) เข้ามาเดินเล่นข้างในสักหน่อย มหาวิทยาลัยแห่งนี้เก่าแก่มาก มีประวัติความเป็นมายาวนานเราจึงสนใจไปเดินชมสักหน่อย
บรรยากาศภายในร่มรื่นดีมาก
ส่วนภาพนี้คือ... มองไกลๆก็อาจจะเห็นเป็นแค่สวนหินในมหาวิทยาลัยธรรมดา
แต่พอซูมเข้าไปจะเห็น... เอิ่ม... พวกเขากำลังทำอะไรกันนะ...?
ที่จริงก็เห็นอยู่บ่อยๆ ที่จีนเนี่ย ไอ้แบบนี้ดูเหมือนจะเป็นเรื่องปกตินะ
เราใช้เวลาเดินเล่นในนั้นแค่ราวๆ ๑๐ นาทีด้วยเวลาที่จำกัด หลังจากเที่ยวมหาวิทยาลัยแห่งนี้เสร็จก็รีบออกไปขึ้นรถเมล์กลับไปยังสถานีรถไฟเพื่อกลับบ้าน ขากลับรีบเสียจนไม่ได้ถ่ายอะไรอีกเลย
โดยสรุปแล้วเมืองนี้สวยและใหญ่ดี จากข้อมูลบอกว่ามีประชากร ๒.๖ ล้านคน ก็ประมาณ ๑ ใน ๓ ของกรุงเทพฯ
http://en.wikipedia.org/wiki/Shijiazhuangเป็นอันจบทริปอันแสนรวนแต่เพียงเท่านี้ ยอมรับว่าแทบไม่ได้อะไรเลย หากมีโอกาสคราวหน้าจะต้องกลับไปที่สือเจียจวางอีกทีและเที่ยวในสถานที่ท่องเที่ยวตามแผนการที่ตั้งเป้าไว้แต่แรกให้ได้
--------------
#2011/10/30
และแล้วก็ได้ไปมาอีกและเที่ยวเป้าตู๋ไจ้ตามที่ต้องการจนได้ อ่านได้ในหน้า https://phyblas.hinaboshi.com/20111030