[การ์ตูน] เรื่องเล่าในปักกิ่ง ตอนที่ ๑ เข้าเมืองตาหลิ่วต้องหลิ่วตาตาม
เขียนเมื่อ 2012/03/16 15:25
แก้ไขล่าสุด 2021/09/28 16:42
ตอนนี้เราใช้ชีวิตอยู่ที่ปักกิ่งก็มีเรื่องเล่าอะไรต่างๆ มีประสบการณ์ที่อยากแบ่งปันมากมาย
เห็นหลายคนที่เล่าประสบการณ์ต่างแดนเขาเล่าผ่านการ์ตูนกัน ส่วนตัวเราเองไม่มีความสามารถในการวาดรูปสักนิด แต่ก็อยากลองทำบ้าง
ก็เลยใช้เทคนิกการตัดต่อภาพเอาอย่างที่เคยทำมา โดยเอาภาพจากการ์ตูนหรือเกมมาแปะบนฉากหลัง แล้วก็ออกมาเป็นการ์ตูนได้สำเร็จ คิดว่าจะทำออกมาเรื่อยๆ พยายามให้เนื้อหาต่อเนื่อง
เป็นเนื้อเรื่องเกี่ยวกับประสบการณ์ในปักกิ่ง โดยเล่าผ่านตัวละคร ซึ่งทั้งหมดที่ปรากฏในเรื่องเป็นตัวละครสมมุติ ไม่ได้มีต้นแบบมาจากใครที่เรารู้จัก แต่อาจมีเค้าเล็กน้อย เนื้อเรื่องมีทั้งที่เกิดกับเราจริงๆ ที่ได้ยินมา และที่แต่งขึ้น
มาชมตอนแรกกันได้เลย
* รูปประกอบฉากทั้งหมดถ่ายมาจากแท่นบูชาสวรรค์ เทียนถาน (天坛) และย่านธุรกิจ ซีตัน (西单)
การย้ายมาใช้ชีวิตในเมืองนอกที่ไม่คุ้น มีอะไรที่ต้องเรียนรู้มากมาย อะไรที่ดีเราก็เรียนรู้ไว้ทำตาม ส่วนอะไรที่ไม่ดีก็อย่าไปเอาอย่างเลยดีกว่า ไม่งั้นจะไม่เรียกว่า "เข้าเมืองตาหลิ่วต้องหลิ่วตาตาม" แต่จะกลายเป็น "เห็นช้างขี้ขี้ตามช้าง"
เรื่องขากถุยนี่เป็นปัญหาที่คนต่างชาติบ่นกันถึงมากที่สุดเลย แต่ได้ยินว่านับวันจะยิ่งน้อยลงแล้ว รวมทั้งปัญหาเรื่องระเบียบวินัยเช่นการแซงคิว ข้ามถนนแบบไม่เลือกที่ก็ยังเจออยู่ประปราย แต่เขาก็พยายามรณรงค์กัน
แต่เรื่องที่ดีๆก็มีเยอะ เช่นการสนับสนุนการใช้จักรยาน มีการสร้างทางสำหรับจักรยาน จะได้ขับกันอย่างปลอดภัย
ที่นี่ห้ามใช้มอเตอร์ไซค์ด้วย ตั้งแต่อยู่ที่นี่ไม่เคยเห็นมอเตอร์ไซค์เลย แต่จักรยานที่นี่มีแบบที่ใช้ไฟฟ้าด้วย ขับซิ่งได้แบบมอเตอร์ไซค์ แต่รักษาสิ่งแวดล้อมกว่าเยอะ นอกจากนี้ถ้าไฟหมดก็ปั่นด้วยขาธรรมดาต่อได้ แถมการปั่นก็เป็นการเติมไฟไปในตัวด้วย
นอกจากนี้ถนนหนทางก็สะอาดมากด้วยเพราะไม่มีพวกหมาแมวจรจัดเพ่นพ่าน เห็นว่าเขาจัดการเก็บกวาดเรียบ ไม่ต้องกลัวเดินไปแล้วเหยียบขี้หมา
ขอปิดท้ายด้วยสำนวนจีน คำว่าเข้าเมืองตาหลิ่วต้องหลิ่วตาตามนั้นตรงกับสำนวนจีนว่า 入乡随俗 (rù xiāng suí sú, รู่เซียงสุยสู) แปลตรงๆว่า เข้าไปในหมู่บ้านให้ปฏิบัติตามประเพณี
และสำนวนที่ตรงกับสำนวนไทยว่า เห็นช้างขี้ขี้ตามช้างก็คือ 盲目仿效 (máng mù fǎng xiào, หมางมู่ฝ่างเซี่ยว) แปลตรงๆว่า เลียนแบบอย่างตาบอด
แล้วกลับมาเจอกันในตอนต่อไป
เห็นหลายคนที่เล่าประสบการณ์ต่างแดนเขาเล่าผ่านการ์ตูนกัน ส่วนตัวเราเองไม่มีความสามารถในการวาดรูปสักนิด แต่ก็อยากลองทำบ้าง
ก็เลยใช้เทคนิกการตัดต่อภาพเอาอย่างที่เคยทำมา โดยเอาภาพจากการ์ตูนหรือเกมมาแปะบนฉากหลัง แล้วก็ออกมาเป็นการ์ตูนได้สำเร็จ คิดว่าจะทำออกมาเรื่อยๆ พยายามให้เนื้อหาต่อเนื่อง
เป็นเนื้อเรื่องเกี่ยวกับประสบการณ์ในปักกิ่ง โดยเล่าผ่านตัวละคร ซึ่งทั้งหมดที่ปรากฏในเรื่องเป็นตัวละครสมมุติ ไม่ได้มีต้นแบบมาจากใครที่เรารู้จัก แต่อาจมีเค้าเล็กน้อย เนื้อเรื่องมีทั้งที่เกิดกับเราจริงๆ ที่ได้ยินมา และที่แต่งขึ้น
มาชมตอนแรกกันได้เลย
* รูปประกอบฉากทั้งหมดถ่ายมาจากแท่นบูชาสวรรค์ เทียนถาน (天坛) และย่านธุรกิจ ซีตัน (西单)
การย้ายมาใช้ชีวิตในเมืองนอกที่ไม่คุ้น มีอะไรที่ต้องเรียนรู้มากมาย อะไรที่ดีเราก็เรียนรู้ไว้ทำตาม ส่วนอะไรที่ไม่ดีก็อย่าไปเอาอย่างเลยดีกว่า ไม่งั้นจะไม่เรียกว่า "เข้าเมืองตาหลิ่วต้องหลิ่วตาตาม" แต่จะกลายเป็น "เห็นช้างขี้ขี้ตามช้าง"
เรื่องขากถุยนี่เป็นปัญหาที่คนต่างชาติบ่นกันถึงมากที่สุดเลย แต่ได้ยินว่านับวันจะยิ่งน้อยลงแล้ว รวมทั้งปัญหาเรื่องระเบียบวินัยเช่นการแซงคิว ข้ามถนนแบบไม่เลือกที่ก็ยังเจออยู่ประปราย แต่เขาก็พยายามรณรงค์กัน
แต่เรื่องที่ดีๆก็มีเยอะ เช่นการสนับสนุนการใช้จักรยาน มีการสร้างทางสำหรับจักรยาน จะได้ขับกันอย่างปลอดภัย
ที่นี่ห้ามใช้มอเตอร์ไซค์ด้วย ตั้งแต่อยู่ที่นี่ไม่เคยเห็นมอเตอร์ไซค์เลย แต่จักรยานที่นี่มีแบบที่ใช้ไฟฟ้าด้วย ขับซิ่งได้แบบมอเตอร์ไซค์ แต่รักษาสิ่งแวดล้อมกว่าเยอะ นอกจากนี้ถ้าไฟหมดก็ปั่นด้วยขาธรรมดาต่อได้ แถมการปั่นก็เป็นการเติมไฟไปในตัวด้วย
นอกจากนี้ถนนหนทางก็สะอาดมากด้วยเพราะไม่มีพวกหมาแมวจรจัดเพ่นพ่าน เห็นว่าเขาจัดการเก็บกวาดเรียบ ไม่ต้องกลัวเดินไปแล้วเหยียบขี้หมา
ขอปิดท้ายด้วยสำนวนจีน คำว่าเข้าเมืองตาหลิ่วต้องหลิ่วตาตามนั้นตรงกับสำนวนจีนว่า 入乡随俗 (rù xiāng suí sú, รู่เซียงสุยสู) แปลตรงๆว่า เข้าไปในหมู่บ้านให้ปฏิบัติตามประเพณี
และสำนวนที่ตรงกับสำนวนไทยว่า เห็นช้างขี้ขี้ตามช้างก็คือ 盲目仿效 (máng mù fǎng xiào, หมางมู่ฝ่างเซี่ยว) แปลตรงๆว่า เลียนแบบอย่างตาบอด
แล้วกลับมาเจอกันในตอนต่อไป