# อังคาร 27 มิ.ย. 2023
เมื่อวานตั้งแต่ประมาณสี่โมงจู่ๆก็เกิดอาการเวียนหัวรุนแรงขึ้นมาแบบไม่ทราบสาเหตุ ไม่สามารถทำอะไรได้เลย นอนพักอยู่ที่โซฟาในห้องทำงานจนถึงสักหกโมงกว่าก็ยังไม่ดีขึ้น ในที่สุดก็เลยเรียกแท็กซีไปโรงพยาบาล โดยได้รับความช่วยเหลือจากเพื่อนในที่ทำงาน
สถานที่ที่ไปคือโรงพยาบาลมหาวิทยาลัยโทวโฮกุ (
東北大学病院) แต่เวลานั้นมีแต่แผนกฉุกเฉิน ก็ได้ทำการตรวจรักษาแบบเหมือนจะไม่ได้พร้อมนัก มีการตรวจเลือด ให้น้ำเกลือ ฉีดยา จนในที่สุดก็อาการดีขึ้น สามารถกลับบ้านได้ ซึ่งกว่าจะเสร็จก็คือเวลาสี่ทุ่ม
แต่หมอก็บอกว่าแม้อาการจะดีขึ้นแล้วก็ควรจะไปตรวจกับแพทย์เฉพาะทาง ซึ่งอาการที่เป็นอยู่นี้เกี่ยวข้องกับหู ให้ไปตรวจที่คลินิกแผนกหูคอจมูกซึ่งอยู่ใกล้ๆโรงพยาบาล โดยให้ไปในวันรุ่งขึ้น
จากนั้นพอวันนี้ตื่นขึ้นมาอาการก็ดูเหมือนจะหายดีไม่เป็นอะไรแล้ว แต่ก็ยังควรไปหาหมอที่คลินิกตามที่ได้รับคำแนะนำไว้เมื่อวาน จึงได้เดินทางไป เสร็จแล้วค่อยเดินทางไปทำงานต่อ
คลินิกที่ได้รับคำแนะนำให้ไปนั้นชื่อคลินิกหูคอจมูกฮิโรเสะ (
広瀬耳鼻咽喉科クリニック) การเดินทางไปนั้นจากสถานที่ที่เราอยู่สามารถไปโดยนั่งรถเมล์ไปได้ ลงที่ป้ายโควเซย์เบียวอิงมาเอะ (
厚生病院前) ซึ่งเมื่อลงจากรถเมล์มาก็เห็นตัวอาคารคลินิกอยู่ตรงหน้าเลย
หลังจากเสร็จธุระจากคลินิกนี้แล้วก็ไปทำงานต่อ โดยปกติแล้วจะนั่งรถไฟใต้ดินไป จากตรงสถานที่อยู่ใกล้ที่สุดคือสถานีศูนย์นานาชาติ (
国際センター
駅) ซึ่งก็ไม่ได้ใกล้มาก ต้องเดินไปอีกมากกว่า ๑ กิโลเมตร แต่ก็ไม่ใช่ปัญหาอะไร อยู่ในระยะสามารถเดินไปได้
ระหว่างทางเดินผ่านถนนคิตะยมบังโจว (
北四番丁通り) แถวนี้ยังมีคลินิกอื่นอีกหลายแห่ง เป็นคลินิกเฉพาะทางแผนกเฉพาะทางต่างๆ
จากนั้นเลี้ยวซ้ายไปทางใต้ ไปตามถนนโดบาชิ (
土橋通り)
ระหว่างทางผ่านสะพานโยโดมิ (
澱橋) ซึ่งเป็นสะพานข้ามแม่น้ำฮิโรเสะ (
広瀬川) ซึ่งเป็นแม่น้ำสายสำคัญที่ไหลผ่านกลางเมืองเซนได สถานีศูนย์นานาชาติที่เรากำลังจะไปขึ้นนี้ก็ตั้งอยู่ในบริเวณวงล้อมส่วนโค้งคดเคี้ยวของแม่น้ำสายนี้
เห็นบ้านหลังนึงตั้งอยู่ตรงริมน้ำ มองเห็นเด่นชัดจากบนสะพาน ดูสวยดี
ทิวทัศน์ที่มองจากตรงนี้ไปยังแม่น้ำก็ดูสวยมากทีเดียว
ภาพระหว่างเดินข้ามแม่น้ำไป
แล้วก็ข้ามมาถึงฝั่งตรงข้าม เจอป้ายรถเมล์โยโดมิบาชิโดริ (
澱橋通り)
แล้วก็เดินลงไปทางใต้ต่อ
ระหว่างทางนั้นเห็นว่าผ่านหอศิลป์จังหวัดมิยางิ (
宮城県美術館) ก็เลยตัดสินใจแวะไปดูสักหน่อย แต่ไม่ได้ตั้งใจจะเข้าชม เพราะว่าไม่ได้สนใจศิลปะมากขนาดนั้นอยู่แล้ว และจริงๆคือที่นี่กำลังอยู่ในช่วงปิดปรับปรุงอยู่ เลยตั้งใจแค่มาดูจากด้านนอกเฉยๆ
ด้านหน้าอาคารหอศิลป์
ดูแล้วแถวๆนี้ก็มีพวกงานศิลปะตั้งอยู่ แม้ว่าจะดูไม่ค่อยเข้าใจ
จากนั้นก็ไม่มีอะไรแล้ว ไม่ได้เข้าไปด้านใน ต่อมาก็เดินไปทางใต้ต่อ
แล้วก็มาถึงสถานีศูนย์นานาชาติ
จากนั้นก็ขึ้นรถไฟใต้ดินเพื่อไปทำงานต่อ กลับเข้าสู่ชีวิตประจำวัน
ปิดท้ายด้วยรูปอาหารที่กินตอนมื้อเที่ยงที่โรงอาหารในวิทยาเขตอาโอบะยามะของมหาวิทยาลัยโทวโฮกุ