ชมฟ้าหญิงดีดกู่เจิงในงานสายสัมพันธ์สองแผ่นดินที่มหาวิทยาลัยชิงหัว
เขียนเมื่อ 2013/12/15 22:35
แก้ไขล่าสุด 2021/09/28 16:42
#เสาร์ 14 ธ.ค. 2013
เมื่อวันที่ 14 ธันวาคม 2013 ที่ผ่านมามีโอกาสได้ไปชมงานสายสัมพันธ์สองแผ่นดิน (ไทยจีน) ครั้งที่ ๖ ซึ่งเป็นงานแสดงดนตรีและการแสดงต่างๆโดยมีทั้งของไทยและของจีน และจุดเด่นที่สำคัญสุดของงานนี้ก็คือฟ้าหญิงมาแสดงการดีดกู่เจิง
การแสดงมีทั้งหมด ๑๖ ชุด ใช้เวลา ๒ ชั่วโมงครึ่ง ในจำนวนนั้นเป็นการแสดงดีดกู่เจิงทั้งหมด ๙ เพลง ที่เหลือเป็นการแสดงของไทย ๔ รายการและการแสดงของจีน ๓ รายการ
รายละเอียดเกี่ยวกับการแสดงนั้นคงจะไม่พูดถึงเลยเพราะว่าไม่ค่อยมีความรู้เรื่องเพลงและเรื่องศิลปะการแสดงอะไรเลย เลยได้แค่เล่าคร่าวๆ
งานนี้จัดขึ้นทุกปี โดยปีนี้เป็นปีที่ ๖ แล้ว สำหรับปีนี้มีจัดทั้งหมดสามที่คือที่ปักกิ่งในวันที่ 14 ที่หางโจวในวันที่ 17 และที่เซี่ยงไฮ้ในวันที่ 20
สำหรับในปักกิ่งจัดที่มหาวิทยาลัยชิงหัว ซึ่งบังเอิญว่าวันก่อนก็เพิ่งไปสอบวัดระดับภาษาญี่ปุ่นมาพอดี https://phyblas.hinaboshi.com/20131201
อาคารที่จัดแสดงก็คือตึกซินชิงหัวเสวียถาง (新清华学堂) ที่เคยเดินผ่านมาแล้วตอนนั้น
รูปที่ถ่ายเมื่อวันนั้น ตอนนั้นแค่เดินผ่านก็รู้สึกว่าเป็นตึกที่สวยดี
สำหรับวันนี้เรามาตอนกลางคืน เพราะงานนี้เป็นเวลา 19:30-22:00 น. ที่ตึกนี้เป็นเป็นอีกบรรยากาศ มีเปิดไฟสวยงาม ตอนที่มาถึงก็พบว่ามีคนมารอต่อแถวเข้ากันอยู่แล้วมากมาย ส่วนใหญ่เป็นคนไทยเกือบทั้งหมดเลย เต็มไปด้วยคนไทยมาจนแทบลืมไปว่าอยู่จีนเลย
จะเข้าไปข้างในใด้ต้องมีบัตรเข้าร่วมงาน ซึ่งนักเรียนทุกคนที่เรียนอยู่ในปักกิ่งสามารถรับมาได้มาฟรี แค่ต้องบอกชื่อจองไว้ล่วงหน้าเท่านั้น
ด้านใน
บัตรของเราอยู่ชั้น ๓ ต้องขึ้นไป
ห้องที่จัดแสดง มีทั้งหมด ๓ ชั้น เวทีอยู่ด้านล่างสุด ที่จริงอยู่ชั้น ๓ ค่อนข้างไกลไปหน่อย เห็นเวทีเล็กมากเลย
เราไปถึงตอนหกโมงครึ่ง คนยังโล่งๆอยู่เลย ต้องนั่งรออยู่ชั่วโมง
พอเจ็ดโมงครึ่งการแสดงก็เริ่มขึ้น เพลงแรกที่ออกมาก็คือเพลง "เดือนเพ็ญ" เป็นเพลงเก่าที่ชอบมากเพลงหนึ่งเลย ด้านหน้าเป็นสองคนดีดกู่เจิง ส่วนด้านหลังนั้นมีวงดนตรีขนาดใหญ่คอยเล่นประสาน
คนแรกที่อยู่ทางซ้ายก็คือฟ้าหญิง
ส่วนอีกคนเป็นอาจารย์ที่สอนฟ้าหญิงเล่นกู่เจิง ชื่อว่าฉางจิ้ง (常静) เป็นนักดนตรีที่มีชื่อเสียงมากในจีน เรื่องเกี่ยวกับฉางจิ้งเห็นมีคนเขียนไว้ละเอียดเลยสามารถอ่านได้ที่นี่ http://www.thaichinese.net/thaichineseblog/lily-chang
จะเห็นได้ชัดว่าเธอดีดกู่เจิงเก่งมาก ด้วยท่าทีพริ้วไหวมีลีลา ไม่ใช่แค่นั่งจ้องกู่เจิงตั้งหน้าตั้งตาดีดอยู่ตลอดเวลา สมเป็นมืออาชีพจริงๆ
ต่อจากเพลงเดือนเพ็ญก็เป็นเพลงจีนชื่อฉางเจียงฮวาเยวี่ยเย่ (春江花月夜)
หลังจากเล่นจบไปสองเพลง ต่อมาก็เป็นการแสดงรำเชี่ยวเจียงหนาน (俏江南) ของจีน
ตามด้วยรำไทย
รำไทยอีกชุด
พอดีตำแหน่งมุมที่นั่งไม่ค่อยดีเท่าไหร่ มีเหล็กด้านหน้าบัง เลยไม่อาจถ่ายภาพการแสดงอันนี้ได้ชัด
ตามด้วยการแสดงชุดสุ่ยจือหลิง (水之灵) ของจีน (เสียดายจริงๆ เหล็กด้านหน้าที่นั่งบังเต็มๆเลยไม่มีรูปชัดๆเลย)
เสร็จแล้วก็กลับมาเป็นการดีดกู่เจิงต่อ เพลงดวงทิพย์
ตามด้วยเพลงฉางเสี่ยงสือ (长相思) ของจีน
แล้วก็เพลงแคนลำโขง อันนี้ตอนแรกที่เขาขึ้นชื่อภาษาอังกฤษมานี่เล่นเอางงว่าควรจะอ่านว่าอะไร สะกดให้ถูกจริงๆน่าจะเขียนว่า khaen lam khong มากกว่า
หลังจากแสดงไป ๙ ชุดแล้วก็มีการพักครึ่ง ระหว่างพักครึ่งเขาบอกว่าให้คนที่อยู่ชั้น ๓ บางส่วนย้ายไปนั่งชั้น ๑ ได้ เนื่องจากที่ข้างล่างโล่งเยอะ ลงไปข้างล่าง ตอนแรกเขาก็จะให้เราย้ายไปด้วย แต่ไปๆมาๆสุดท้ายก็กลับมาอยู่ชั้น ๓ เหมือนเดิม เพียงแต่เปลี่ยนตำแหน่งที่นั่งให้เห็นชัดขึ้น
แล้วการแสดงก็เริ่มต่อ คราวนี้ได้ตำแหน่งที่เห็นชัดกว่าเดิมมาก
การแสดงของไทย
แล้วก็ต่อด้วยการแสดงของจีนอีก
แล้วก็การแสดงของไทยอีกชุด เป็นอย่างสุดท้าย
ก่อนจะมาเริ่มการแสดงกู่เจิ้งช่วงท้ายสุดอีกสองเพลง นี่คือเพลงยามเย็น เป็นเพลงพระราชนิพนธ์ที่ใครๆก็ต้องเคยได้ยินตอนข่าวพระราชสำนัก
จะสังเกตได้อย่างหนึ่งว่าหลังจากช่วงพักนั้นทั้งสองคนมีไปเปลี่ยนชุดมาด้วย
แล้วเพลงสุดท้ายของงานนี้ก็คือเพลงสายสัมพันธ์สองแผ่นดิน เป็นเพลงที่มีเนื้อร้องทั้งภาษาไทยและจีน
และแล้วงานก็จบ นักแสดงทั้งหมดออกมาอยู่หน้าเวที พิธีกรกล่าวปิดงาน
หลังงานจบแล้ว สำหรับคนไทยที่มาดูงานนั้นมันยังไม่จบ เพราะต่อไปต้องลงมาชั้นล่างมาส่งเสด็จฟ้าหญิง
ตั้งแถวรอส่งเสด็จ
แล้วเวลาที่รอก็มาถึง ฟ้าหญิงเดินออกมาแล้ว
เมื่อส่งเสด็จเสร็จเราก็เดินออกจากอาคารที่จัดแสดงงานแล้วก็ได้เวลาแยกย้ายกันกลับมหาวิทยาลัยตัวเองโดยนั่งรถเท็กซีเนื่องจากดึกแล้วไม่มีรถเมล์กลับ
เป็นงานที่คุ้มดี ได้ชมการแสดงกู่เจิงของฟ้าหญิงและก็นักดนตรีชื่อดังอย่างฉางจิ้ง แล้วก็ยังการแสดงอื่นๆอีก นานๆทีมาร่วมกิจกรรมแบบนี้ก็ดีเหมือนกันอยู่ไทยก็ยังไม่เคยมีโอกาสแบบนี้เลย
และงานนี้ทำให้รู้ว่ามีคนไทยอาศัยอยู่ในปักกิ่งมากแค่ไหน เท่าที่เห็นก็มีเป็นร้อยๆ ให้บรรยากาศเหมือนอยู่เมืองไทยเลยจนอาจเผลอนึกว่าเรากลับไทยแล้วทีเดียว
เมื่อวันที่ 14 ธันวาคม 2013 ที่ผ่านมามีโอกาสได้ไปชมงานสายสัมพันธ์สองแผ่นดิน (ไทยจีน) ครั้งที่ ๖ ซึ่งเป็นงานแสดงดนตรีและการแสดงต่างๆโดยมีทั้งของไทยและของจีน และจุดเด่นที่สำคัญสุดของงานนี้ก็คือฟ้าหญิงมาแสดงการดีดกู่เจิง
การแสดงมีทั้งหมด ๑๖ ชุด ใช้เวลา ๒ ชั่วโมงครึ่ง ในจำนวนนั้นเป็นการแสดงดีดกู่เจิงทั้งหมด ๙ เพลง ที่เหลือเป็นการแสดงของไทย ๔ รายการและการแสดงของจีน ๓ รายการ
รายละเอียดเกี่ยวกับการแสดงนั้นคงจะไม่พูดถึงเลยเพราะว่าไม่ค่อยมีความรู้เรื่องเพลงและเรื่องศิลปะการแสดงอะไรเลย เลยได้แค่เล่าคร่าวๆ
งานนี้จัดขึ้นทุกปี โดยปีนี้เป็นปีที่ ๖ แล้ว สำหรับปีนี้มีจัดทั้งหมดสามที่คือที่ปักกิ่งในวันที่ 14 ที่หางโจวในวันที่ 17 และที่เซี่ยงไฮ้ในวันที่ 20
สำหรับในปักกิ่งจัดที่มหาวิทยาลัยชิงหัว ซึ่งบังเอิญว่าวันก่อนก็เพิ่งไปสอบวัดระดับภาษาญี่ปุ่นมาพอดี https://phyblas.hinaboshi.com/20131201
อาคารที่จัดแสดงก็คือตึกซินชิงหัวเสวียถาง (新清华学堂) ที่เคยเดินผ่านมาแล้วตอนนั้น
รูปที่ถ่ายเมื่อวันนั้น ตอนนั้นแค่เดินผ่านก็รู้สึกว่าเป็นตึกที่สวยดี
สำหรับวันนี้เรามาตอนกลางคืน เพราะงานนี้เป็นเวลา 19:30-22:00 น. ที่ตึกนี้เป็นเป็นอีกบรรยากาศ มีเปิดไฟสวยงาม ตอนที่มาถึงก็พบว่ามีคนมารอต่อแถวเข้ากันอยู่แล้วมากมาย ส่วนใหญ่เป็นคนไทยเกือบทั้งหมดเลย เต็มไปด้วยคนไทยมาจนแทบลืมไปว่าอยู่จีนเลย
จะเข้าไปข้างในใด้ต้องมีบัตรเข้าร่วมงาน ซึ่งนักเรียนทุกคนที่เรียนอยู่ในปักกิ่งสามารถรับมาได้มาฟรี แค่ต้องบอกชื่อจองไว้ล่วงหน้าเท่านั้น
ด้านใน
บัตรของเราอยู่ชั้น ๓ ต้องขึ้นไป
ห้องที่จัดแสดง มีทั้งหมด ๓ ชั้น เวทีอยู่ด้านล่างสุด ที่จริงอยู่ชั้น ๓ ค่อนข้างไกลไปหน่อย เห็นเวทีเล็กมากเลย
เราไปถึงตอนหกโมงครึ่ง คนยังโล่งๆอยู่เลย ต้องนั่งรออยู่ชั่วโมง
พอเจ็ดโมงครึ่งการแสดงก็เริ่มขึ้น เพลงแรกที่ออกมาก็คือเพลง "เดือนเพ็ญ" เป็นเพลงเก่าที่ชอบมากเพลงหนึ่งเลย ด้านหน้าเป็นสองคนดีดกู่เจิง ส่วนด้านหลังนั้นมีวงดนตรีขนาดใหญ่คอยเล่นประสาน
คนแรกที่อยู่ทางซ้ายก็คือฟ้าหญิง
ส่วนอีกคนเป็นอาจารย์ที่สอนฟ้าหญิงเล่นกู่เจิง ชื่อว่าฉางจิ้ง (常静) เป็นนักดนตรีที่มีชื่อเสียงมากในจีน เรื่องเกี่ยวกับฉางจิ้งเห็นมีคนเขียนไว้ละเอียดเลยสามารถอ่านได้ที่นี่ http://www.thaichinese.net/thaichineseblog/lily-chang
จะเห็นได้ชัดว่าเธอดีดกู่เจิงเก่งมาก ด้วยท่าทีพริ้วไหวมีลีลา ไม่ใช่แค่นั่งจ้องกู่เจิงตั้งหน้าตั้งตาดีดอยู่ตลอดเวลา สมเป็นมืออาชีพจริงๆ
ต่อจากเพลงเดือนเพ็ญก็เป็นเพลงจีนชื่อฉางเจียงฮวาเยวี่ยเย่ (春江花月夜)
หลังจากเล่นจบไปสองเพลง ต่อมาก็เป็นการแสดงรำเชี่ยวเจียงหนาน (俏江南) ของจีน
ตามด้วยรำไทย
รำไทยอีกชุด
พอดีตำแหน่งมุมที่นั่งไม่ค่อยดีเท่าไหร่ มีเหล็กด้านหน้าบัง เลยไม่อาจถ่ายภาพการแสดงอันนี้ได้ชัด
ตามด้วยการแสดงชุดสุ่ยจือหลิง (水之灵) ของจีน (เสียดายจริงๆ เหล็กด้านหน้าที่นั่งบังเต็มๆเลยไม่มีรูปชัดๆเลย)
เสร็จแล้วก็กลับมาเป็นการดีดกู่เจิงต่อ เพลงดวงทิพย์
ตามด้วยเพลงฉางเสี่ยงสือ (长相思) ของจีน
แล้วก็เพลงแคนลำโขง อันนี้ตอนแรกที่เขาขึ้นชื่อภาษาอังกฤษมานี่เล่นเอางงว่าควรจะอ่านว่าอะไร สะกดให้ถูกจริงๆน่าจะเขียนว่า khaen lam khong มากกว่า
หลังจากแสดงไป ๙ ชุดแล้วก็มีการพักครึ่ง ระหว่างพักครึ่งเขาบอกว่าให้คนที่อยู่ชั้น ๓ บางส่วนย้ายไปนั่งชั้น ๑ ได้ เนื่องจากที่ข้างล่างโล่งเยอะ ลงไปข้างล่าง ตอนแรกเขาก็จะให้เราย้ายไปด้วย แต่ไปๆมาๆสุดท้ายก็กลับมาอยู่ชั้น ๓ เหมือนเดิม เพียงแต่เปลี่ยนตำแหน่งที่นั่งให้เห็นชัดขึ้น
แล้วการแสดงก็เริ่มต่อ คราวนี้ได้ตำแหน่งที่เห็นชัดกว่าเดิมมาก
การแสดงของไทย
แล้วก็ต่อด้วยการแสดงของจีนอีก
แล้วก็การแสดงของไทยอีกชุด เป็นอย่างสุดท้าย
ก่อนจะมาเริ่มการแสดงกู่เจิ้งช่วงท้ายสุดอีกสองเพลง นี่คือเพลงยามเย็น เป็นเพลงพระราชนิพนธ์ที่ใครๆก็ต้องเคยได้ยินตอนข่าวพระราชสำนัก
จะสังเกตได้อย่างหนึ่งว่าหลังจากช่วงพักนั้นทั้งสองคนมีไปเปลี่ยนชุดมาด้วย
แล้วเพลงสุดท้ายของงานนี้ก็คือเพลงสายสัมพันธ์สองแผ่นดิน เป็นเพลงที่มีเนื้อร้องทั้งภาษาไทยและจีน
และแล้วงานก็จบ นักแสดงทั้งหมดออกมาอยู่หน้าเวที พิธีกรกล่าวปิดงาน
หลังงานจบแล้ว สำหรับคนไทยที่มาดูงานนั้นมันยังไม่จบ เพราะต่อไปต้องลงมาชั้นล่างมาส่งเสด็จฟ้าหญิง
ตั้งแถวรอส่งเสด็จ
แล้วเวลาที่รอก็มาถึง ฟ้าหญิงเดินออกมาแล้ว
เมื่อส่งเสด็จเสร็จเราก็เดินออกจากอาคารที่จัดแสดงงานแล้วก็ได้เวลาแยกย้ายกันกลับมหาวิทยาลัยตัวเองโดยนั่งรถเท็กซีเนื่องจากดึกแล้วไม่มีรถเมล์กลับ
เป็นงานที่คุ้มดี ได้ชมการแสดงกู่เจิงของฟ้าหญิงและก็นักดนตรีชื่อดังอย่างฉางจิ้ง แล้วก็ยังการแสดงอื่นๆอีก นานๆทีมาร่วมกิจกรรมแบบนี้ก็ดีเหมือนกันอยู่ไทยก็ยังไม่เคยมีโอกาสแบบนี้เลย
และงานนี้ทำให้รู้ว่ามีคนไทยอาศัยอยู่ในปักกิ่งมากแค่ไหน เท่าที่เห็นก็มีเป็นร้อยๆ ให้บรรยากาศเหมือนอยู่เมืองไทยเลยจนอาจเผลอนึกว่าเรากลับไทยแล้วทีเดียว