ต้าซี ย่านเมืองเก่าริมธารน้ำ
เขียนเมื่อ 2016/04/15 21:48
แก้ไขล่าสุด 2021/09/28 16:42
#จันทร์ 28 มี.ค. 2016
หลังจากที่กลับมาจากไถหนานและไปเยี่ยมเพื่อนที่ไทเปมาเมื่อวาน https://phyblas.hinaboshi.com/20160413
วันนี้ก็มีแผนเที่ยวต่ออีก เดิมทีตั้งใจว่าอยากไปเที่ยวจิ่วเฟิ่น (九份) แต่เนื่องจากมันอยู่ไกลมากหากไปจากเถาหยวน และแม่ดูจะไม่ค่อยไหวที่จะนั่งรถไกลๆ ดังนั้นจึงเปลี่ยนแผนเป็นที่ใกล้ๆแทน
เรานึกได้ว่าเพื่อนคนหนึ่งสมัยที่เรียนอยู่ที่นี่เคยเอารูปย่านเมืองเก่าแห่งหนึ่งมาลงใน facebook ให้เห็น สถานที่นั้นก็คือย่านเมืองเก่าต้าซี (大溪老街, ต้าซีเหล่าเจีย)
ที่นั่นเป็นย่านเมืองเก่าที่ตั้งอยู่ในเขตต้าซี (大溪) ในจังหวัดเถาหยวน อยู่ไม่ไกลจากตัวเมืองเถาหยวน ไปได้ง่าย จึงตัดสินใจไปเที่ยวที่นั่นเป็นเป้าหมายแรกในวันนี้ ก่อนที่จะเดินทางเข้าไทเปไปเดินซื้อของ
ต้าซีตั้งอยู่ริมลำน้ำต้าฮ่าน (大漢溪, ต้าฮ่านซี) เป็นลำน้ำยาว ๑๓๕ กม. ซึ่งไหลผ่านจังหวัดเถาหยวน, ซินจู๋ และไทเป (ซินเป่ย์) เป็นหนึ่งในต้นสายของแม่น้ำต้านสุ่ย (淡水河) ที่ไหลไปลงทะเล
เมืองนี้เติบโตขึ้นมาตั้งแต่ช่วงศตวรรษที่ 19 แล้ว พอถึงช่วงที่ญี่ปุ่นปกครองไต้หวัน (ปี 1895 - 1945) ก็ได้ปรับปรุงบริเวณนี้ขึ้นใหม่อีก สิ่งก่อสร้างที่เหลืออยู่ในย่านนี้ส่วนใหญ่สร้างขึ้นในช่วงที่ญี่ปุ่นปกครองอยู่นี้เอง
วันนี้อาอี๋ให้คนขับรถมารับถึงโรงแรมอีกเช่นเคย ทำให้เราไม่ต้องเดินทางไปเอง ที่จริงหากจะไปต้าซีก็สามารถนั่งรถเมล์ไปได้ ไม่ลำบาก แต่พอมีรถไปเองก็ยิ่งสะดวก
ย่านโบราณต้าซีโดยหลักตั้งอยู่บนถนนสายเดียวคือถนนเหอผิง (和平路) และบางส่วนบนถนนจงซาน (中山路)
อย่างไร ก็ตามเนื่องจากไม่ได้เตรียมข้อมูลมาดีนักเพราะเปลี่ยนแผนแบบกะทันหัน ทำให้เราไม่ได้เดินตรงถนนเหอผิงซึ่งควรจะเป็นส่วนหลักของที่นี่ แต่ได้แค่เดินบนถนนจงซานแล้วก็คิดว่าคงจะมีอยู่เท่านี้แล้วก็รีบกลับ เป็นเรื่องที่น่าเสียดายเหมือนกัน
รถมาจอดแถวหอที่ระลึกเจียงไคเชก (蔣公紀念堂, เจี่ยงกงจี้เนี่ยนถาง) ซึ่งอยู่ที่ถนนผู่จี้ (普濟路)
ภายในอาคารตอนนี้ปิดปรับปรุงอยู่
ภายในบริเวณมีรูปปั้นเจียงไคเชก
มีศาลาให้นั่งพักริมผา
มองออกไปทิวทัศน์สวยงาม
ริมลำน้ำต้าฮ่าน สะพานที่เห็นนั่นคือสะพานต้าซี (大溪橋, ต้าซีเฉียว)
ถัดมาเป็นอู่เต๋อเตี้ยน (武德殿) สร้างขึ้นในปี 1935 ช่วงที่ญี่ปุ่นปกครองอยู่ อู่เต๋อเตี้ยนเรียกว่า "บุโตกุเดง" ในภาษาญี่ปุ่น เป็นสถานที่ฝึกวิชาต่อสู้ สมัยที่ญี่ปุ่นปกครองไต้หวันได้สร้างอู่เต่อเตี้ยนไว้หลายที่ นี่เป็นหนึ่งในนั้น ปัจจุบันอาคารนี้ถูกใช้เป็นสถานที่จัดกิจกรรม
เดินย้อนกลับมา ข้างๆนั้นเป็นวัดเล็กๆ เจิ้นหนานกง (鎮南宮)
เดินถัดมาเป็นสวนสาธารณะจงเจิ้งต้าซี (大溪中正公園, ต้าซีจงเจิ้งกงหยวน)
เราเลี้ยวเข้ามายังถนนจงเจิ้ง (中正路) ซึ่งปากทางเข้ามีหอหมายเลขหนึ่งพิพิธภัณฑ์ศิลปะงานไม้ต้าซี (大溪木藝生態博物館壹號館) แต่เนื่องจากเป็นวันจันทร์พิพิธภัณฑ์เลยปิดอยู่
เดินตามถนนจงเจิ้งเข้ามาเรื่อยๆ ถนนสายนี้อยู่ระหว่างถนนเหอผิงและถนนจงซานซึ่งเป็นบริเวณท่องเที่ยวหลัก แต่ตัวถนนนี้เองไม่ใช่บริเวณหลักที่ต้องชม จึงไม่มีพวกตึกเก่าๆสวยๆ
ระหว่างทางเจอร้านอาหาร ตอนนั้นแม่กำลังหิวพอดีเลยหยุดพักทาน แต่เรายังไม่หิวจึงขอตัวไปเดินคนเดียวต่อ
เดินๆไปก็ยังไม่ได้เจออะไรเป็นพิเศษ
7-11
สี่แยกจุดตัดระหว่างถนนจงเจิ้งกับถนนคางจวาง (康莊路) จากตรงนี้หากเลี้ยวซ้ายก็จะไปยังถนนเหอผิงซึ่งเป็นย่านท่องเที่ยวหลัก หากเลี้ยวขวาก็จะไปยังถนนจงซาน ซึ่งเป็นย่านท่องเที่ยวรอง
น่าเสียดายที่เราตัดสินใจเลี้ยวไปทางขวาเนื่องจากตอนนั้นเดินสุ่มโดยใช้ สัญชาตญาณ โดยไม่ได้ดูแผนที่ ตอนนั้นทางขวาดูเหมือนจะมีอะไรมากกว่าเลยไปทางนั้น
ภาพนี้ถ่ายโดยมองไปทางซ้าย ก่อนที่จะตัดสินใจเดินไปทางขวา
พอลองขยายภาพนี้ดูกลับมาพบว่ามีสะพานลอยที่สร้างขึ้นเป็นแบบจีน ซึ่งที่จริงแล้วตรงนั้นคือปากทางเข้าถนนเหอผิงนั่นเอง แต่ตอนนั้นกลับไม่ได้เอะใจก็เลยเดินไปในทางตรงข้าม
เดินไปตามถนนคางจวาง
ระหว่างทางผ่านสำนักงานกรมที่ดินต้าซี (大溪地政事務所)
ตามด้วยท่ารถต้าซี (客運大溪站) หากนั่งรถเมล์มาจากตัวเมืองเถาหยวนก็จะมาลงที่นี่นั่นเอง
ท่ารถนี้เป็นปากทางเข้าถนนจงซาน ซึ่งเป็นย่านท่องเที่ยวที่เราได้เดินในครั้งนี้นั่นเอง
ในที่สุดก็ได้เริ่มเห็นพวกตึกเก่าๆที่มีแกะสลักสวยงามซึ่งเป็นเป้าหมายที่ต้องการมาชม
ตรงนี้เป็นส่วนใจกลางของย่านนี้ซึ่งน่าจะดูมีอะไรมากที่สุด
พอปรับโทนสีเป็นแบบนี้ดูแล้วกลับรู้สึกสวยขึ้นมาอย่างประหลาด
อันนี้สวยดี แต่น่าเสียดายที่ดูเหมือนจะกำลังซ่อมแซม
มีทางให้เข้าไปด้านในได้
ก็เลยลองเข้าไปถ่ายภาพจากด้านใน
ตรงนี้เป็นพิพิธภัณฑ์เล็กๆ ซึ่งเปิดอยู่ด้วยแม้จะเป็นวันจันทร์
ย่านตึกเก่าดูจะจบอยู่แค่ตรงนี้
พอเดินต่อไปตรงนี้ก็จะกลับไปที่เจิ้นหนานกงซึ่งก็คือกลับมาที่เดิม การเดินของเราเลยจบแค่นี้โดยที่ไม่ได้เอะใจว่ายังเหลือถนนเหอผิงซึ่งมีอะไร ให้ดูมากกว่าอยู่
ที่ถนนเหอผิงก็จะคล้ายๆกับถนนจงซานที่เราเดินมา มีพวกตึกเก่าๆที่มีแกะสลักสวยงาม แต่จะยาวกว่าและมีอะไรให้ชมมากกว่านี้
ขากลับเห็นสะพานลอยปากทางเข้าถนนเหอผิงก็เลยรีบถ่ายไว้ แต่ก็ได้แค่ถ่ายผ่านกระจกรถด้านหลังเลยไม่ชัด
แม้จะพลาดตรงส่วนหลักไปแต่ก็ถือว่าไม่เลวแล้วสำหรับการเที่ยวที่นี่
เป้าหมายต่อไปคือย่านโบราณอีกแห่งซึ่งอยู่ไม่ไกลกันนัก https://phyblas.hinaboshi.com/20160417
หลังจากที่กลับมาจากไถหนานและไปเยี่ยมเพื่อนที่ไทเปมาเมื่อวาน https://phyblas.hinaboshi.com/20160413
วันนี้ก็มีแผนเที่ยวต่ออีก เดิมทีตั้งใจว่าอยากไปเที่ยวจิ่วเฟิ่น (九份) แต่เนื่องจากมันอยู่ไกลมากหากไปจากเถาหยวน และแม่ดูจะไม่ค่อยไหวที่จะนั่งรถไกลๆ ดังนั้นจึงเปลี่ยนแผนเป็นที่ใกล้ๆแทน
เรานึกได้ว่าเพื่อนคนหนึ่งสมัยที่เรียนอยู่ที่นี่เคยเอารูปย่านเมืองเก่าแห่งหนึ่งมาลงใน facebook ให้เห็น สถานที่นั้นก็คือย่านเมืองเก่าต้าซี (大溪老街, ต้าซีเหล่าเจีย)
ที่นั่นเป็นย่านเมืองเก่าที่ตั้งอยู่ในเขตต้าซี (大溪) ในจังหวัดเถาหยวน อยู่ไม่ไกลจากตัวเมืองเถาหยวน ไปได้ง่าย จึงตัดสินใจไปเที่ยวที่นั่นเป็นเป้าหมายแรกในวันนี้ ก่อนที่จะเดินทางเข้าไทเปไปเดินซื้อของ
ต้าซีตั้งอยู่ริมลำน้ำต้าฮ่าน (大漢溪, ต้าฮ่านซี) เป็นลำน้ำยาว ๑๓๕ กม. ซึ่งไหลผ่านจังหวัดเถาหยวน, ซินจู๋ และไทเป (ซินเป่ย์) เป็นหนึ่งในต้นสายของแม่น้ำต้านสุ่ย (淡水河) ที่ไหลไปลงทะเล
เมืองนี้เติบโตขึ้นมาตั้งแต่ช่วงศตวรรษที่ 19 แล้ว พอถึงช่วงที่ญี่ปุ่นปกครองไต้หวัน (ปี 1895 - 1945) ก็ได้ปรับปรุงบริเวณนี้ขึ้นใหม่อีก สิ่งก่อสร้างที่เหลืออยู่ในย่านนี้ส่วนใหญ่สร้างขึ้นในช่วงที่ญี่ปุ่นปกครองอยู่นี้เอง
วันนี้อาอี๋ให้คนขับรถมารับถึงโรงแรมอีกเช่นเคย ทำให้เราไม่ต้องเดินทางไปเอง ที่จริงหากจะไปต้าซีก็สามารถนั่งรถเมล์ไปได้ ไม่ลำบาก แต่พอมีรถไปเองก็ยิ่งสะดวก
ย่านโบราณต้าซีโดยหลักตั้งอยู่บนถนนสายเดียวคือถนนเหอผิง (和平路) และบางส่วนบนถนนจงซาน (中山路)
อย่างไร ก็ตามเนื่องจากไม่ได้เตรียมข้อมูลมาดีนักเพราะเปลี่ยนแผนแบบกะทันหัน ทำให้เราไม่ได้เดินตรงถนนเหอผิงซึ่งควรจะเป็นส่วนหลักของที่นี่ แต่ได้แค่เดินบนถนนจงซานแล้วก็คิดว่าคงจะมีอยู่เท่านี้แล้วก็รีบกลับ เป็นเรื่องที่น่าเสียดายเหมือนกัน
รถมาจอดแถวหอที่ระลึกเจียงไคเชก (蔣公紀念堂, เจี่ยงกงจี้เนี่ยนถาง) ซึ่งอยู่ที่ถนนผู่จี้ (普濟路)
ภายในอาคารตอนนี้ปิดปรับปรุงอยู่
ภายในบริเวณมีรูปปั้นเจียงไคเชก
มีศาลาให้นั่งพักริมผา
มองออกไปทิวทัศน์สวยงาม
ริมลำน้ำต้าฮ่าน สะพานที่เห็นนั่นคือสะพานต้าซี (大溪橋, ต้าซีเฉียว)
ถัดมาเป็นอู่เต๋อเตี้ยน (武德殿) สร้างขึ้นในปี 1935 ช่วงที่ญี่ปุ่นปกครองอยู่ อู่เต๋อเตี้ยนเรียกว่า "บุโตกุเดง" ในภาษาญี่ปุ่น เป็นสถานที่ฝึกวิชาต่อสู้ สมัยที่ญี่ปุ่นปกครองไต้หวันได้สร้างอู่เต่อเตี้ยนไว้หลายที่ นี่เป็นหนึ่งในนั้น ปัจจุบันอาคารนี้ถูกใช้เป็นสถานที่จัดกิจกรรม
เดินย้อนกลับมา ข้างๆนั้นเป็นวัดเล็กๆ เจิ้นหนานกง (鎮南宮)
เดินถัดมาเป็นสวนสาธารณะจงเจิ้งต้าซี (大溪中正公園, ต้าซีจงเจิ้งกงหยวน)
เราเลี้ยวเข้ามายังถนนจงเจิ้ง (中正路) ซึ่งปากทางเข้ามีหอหมายเลขหนึ่งพิพิธภัณฑ์ศิลปะงานไม้ต้าซี (大溪木藝生態博物館壹號館) แต่เนื่องจากเป็นวันจันทร์พิพิธภัณฑ์เลยปิดอยู่
เดินตามถนนจงเจิ้งเข้ามาเรื่อยๆ ถนนสายนี้อยู่ระหว่างถนนเหอผิงและถนนจงซานซึ่งเป็นบริเวณท่องเที่ยวหลัก แต่ตัวถนนนี้เองไม่ใช่บริเวณหลักที่ต้องชม จึงไม่มีพวกตึกเก่าๆสวยๆ
ระหว่างทางเจอร้านอาหาร ตอนนั้นแม่กำลังหิวพอดีเลยหยุดพักทาน แต่เรายังไม่หิวจึงขอตัวไปเดินคนเดียวต่อ
เดินๆไปก็ยังไม่ได้เจออะไรเป็นพิเศษ
7-11
สี่แยกจุดตัดระหว่างถนนจงเจิ้งกับถนนคางจวาง (康莊路) จากตรงนี้หากเลี้ยวซ้ายก็จะไปยังถนนเหอผิงซึ่งเป็นย่านท่องเที่ยวหลัก หากเลี้ยวขวาก็จะไปยังถนนจงซาน ซึ่งเป็นย่านท่องเที่ยวรอง
น่าเสียดายที่เราตัดสินใจเลี้ยวไปทางขวาเนื่องจากตอนนั้นเดินสุ่มโดยใช้ สัญชาตญาณ โดยไม่ได้ดูแผนที่ ตอนนั้นทางขวาดูเหมือนจะมีอะไรมากกว่าเลยไปทางนั้น
ภาพนี้ถ่ายโดยมองไปทางซ้าย ก่อนที่จะตัดสินใจเดินไปทางขวา
พอลองขยายภาพนี้ดูกลับมาพบว่ามีสะพานลอยที่สร้างขึ้นเป็นแบบจีน ซึ่งที่จริงแล้วตรงนั้นคือปากทางเข้าถนนเหอผิงนั่นเอง แต่ตอนนั้นกลับไม่ได้เอะใจก็เลยเดินไปในทางตรงข้าม
เดินไปตามถนนคางจวาง
ระหว่างทางผ่านสำนักงานกรมที่ดินต้าซี (大溪地政事務所)
ตามด้วยท่ารถต้าซี (客運大溪站) หากนั่งรถเมล์มาจากตัวเมืองเถาหยวนก็จะมาลงที่นี่นั่นเอง
ท่ารถนี้เป็นปากทางเข้าถนนจงซาน ซึ่งเป็นย่านท่องเที่ยวที่เราได้เดินในครั้งนี้นั่นเอง
ในที่สุดก็ได้เริ่มเห็นพวกตึกเก่าๆที่มีแกะสลักสวยงามซึ่งเป็นเป้าหมายที่ต้องการมาชม
ตรงนี้เป็นส่วนใจกลางของย่านนี้ซึ่งน่าจะดูมีอะไรมากที่สุด
พอปรับโทนสีเป็นแบบนี้ดูแล้วกลับรู้สึกสวยขึ้นมาอย่างประหลาด
อันนี้สวยดี แต่น่าเสียดายที่ดูเหมือนจะกำลังซ่อมแซม
มีทางให้เข้าไปด้านในได้
ก็เลยลองเข้าไปถ่ายภาพจากด้านใน
ตรงนี้เป็นพิพิธภัณฑ์เล็กๆ ซึ่งเปิดอยู่ด้วยแม้จะเป็นวันจันทร์
ย่านตึกเก่าดูจะจบอยู่แค่ตรงนี้
พอเดินต่อไปตรงนี้ก็จะกลับไปที่เจิ้นหนานกงซึ่งก็คือกลับมาที่เดิม การเดินของเราเลยจบแค่นี้โดยที่ไม่ได้เอะใจว่ายังเหลือถนนเหอผิงซึ่งมีอะไร ให้ดูมากกว่าอยู่
ที่ถนนเหอผิงก็จะคล้ายๆกับถนนจงซานที่เราเดินมา มีพวกตึกเก่าๆที่มีแกะสลักสวยงาม แต่จะยาวกว่าและมีอะไรให้ชมมากกว่านี้
ขากลับเห็นสะพานลอยปากทางเข้าถนนเหอผิงก็เลยรีบถ่ายไว้ แต่ก็ได้แค่ถ่ายผ่านกระจกรถด้านหลังเลยไม่ชัด
แม้จะพลาดตรงส่วนหลักไปแต่ก็ถือว่าไม่เลวแล้วสำหรับการเที่ยวที่นี่
เป้าหมายต่อไปคือย่านโบราณอีกแห่งซึ่งอยู่ไม่ไกลกันนัก https://phyblas.hinaboshi.com/20160417