เมืองเก่าซู่เหอ บนเส้นทางสายชาและม้า
เขียนเมื่อ 2018/05/06 19:00
แก้ไขล่าสุด 2021/09/28 16:42
# เสาร์ 14 เม.ษ. 2018
หลังจากที่เที่ยวภาพวาดฝาผนังไป๋ซา (白沙壁画) เสร็จ https://phyblas.hinaboshi.com/20180504
ก็นั่งรถเมล์สาย ๖ ย้อนมาทางตัวเมือง แวะเที่ยวเมืองเก่าซู่เหอ (束河古镇) ต่อ
เมืองเก่าซู่เหอเป็นย่านเมืองเก่าที่อยู่ห่างจากย่านเมืองเก่าหลักใจกลางลี่เจียงไป ๔ ก.ม. เป็นย่านชุมชนเก่าที่สุดแห่งหนึ่งของชาวน่าซี
ที่นี่เป็นทางผ่านของเส้นทางสายชาและม้า (茶马古道) ซึ่งเป็นเส้นทางการค้าโบราณที่สำคัญเช่นเดียวกับเส้นทางสายไหม (丝绸之路)
ปี 1997 ย่านเมืองเก่าลี่เจียงได้ขึ้นทะเบียนเป็นมรดกโลก ซึ่งขอบเขตรวมย่านเมืองเก่าซู่เหอและไป๋ซาเข้าไปด้วย
ที่นี่มีค่าเข้าชม ๔๐ หยวน ซึ่งรวมพิพิธภัณฑ์เส้นทางสายชาและม้า (茶马古道博物馆, ฉาหมากู่เต้าปั๋วอู้กว่าน) ซึ่งอยู่ด้านในด้วย
เราเข้าจากทางเข้าฝั่งเหนือเนื่องจากนั่งรถย้อนมาจากทางเหนือ หากเข้าทางนี้จะไม่มีที่ขายตั๋วและคนตรวจตั๋ว ทำให้ไม่ต้องจ่ายค่าเข้าชม แต่ว่าพอไม่มีตั๋วก็จะไม่สามารถเข้าชมพิพิธภัณฑ์เส้นทางสายชาและม้าได้ ดังนั้นก็ต้องไปจ่ายเงินซื้อตั๋วตอนถึงพิพิธภัณฑ์อยู่ดีถ้าอยากจะเข้า
จากทางเข้าทางเหนือดูจะมีแค่โรงแรมเป็นหลัก บรรยากาศดูเงียบๆ
พอเข้ามาลึกเรื่อยๆก็เริ่มเห็นร้านค้าและผู้คนมากขึ้น
ทางไปยังพิพิธภัณฑ์เส้นทางสายชาและม้า
ป้ายตรงนี้เขียนด้วยอักษรตงปา อักษรภาพของชาวน่าซี น่าสนใจว่าภาพพวกนี้สื่อความหมายถึงพิพิธภัณฑ์ได้ยังไง
อันนี้กลิ่นหอมโชยล่อใจได้มาก แต่ก็ไม่ได้ซื้อกินไปหรอก
เดินเข้ามาทางนี้ก็ไปถึงพิพิธภัณฑ์
เราเข้ามาถึงพิพิธภัณฑ์จึงได้รู้ว่าต้องจ่ายค่าเข้าชมเมืองเก่า ๔๐ หยวนจากหน้าทางเข้าด้านใต้จึงจะเข้าชมได้ แต่ถึงไม่ซื้อก็ซื้อตรงนี้ได้เลย
แผนที่ภายใน
เข้ามาชมด้านใน
ออกจากพิพิธภัณฑ์มาเดินในตัวเมืองเก่าต่อ
ลำธารที่ลากผ่านกลางย่านทำให้มีทิวทัศน์ริมน้ำ
ฝั่งเมื่อข้ามน้ำมา
ทิวทัศน์ริมน้ำ
ข้ามสะพานกลับตรงนี้
แถวนี้เป็นย่านที่เต็มไปด้วยร้านอาหาร
ดูเมนูแล้วมีอาหารท้องถิ่นด้วย ราคาแพงนิดหน่อยแต่ไม่แพงเท่าในย่านเมืองเก่ากลางลี่เจียงซึ่งจะไปเดินในอีกวัน
แถวนี้มีคลองเล็กๆลากผ่านและรอบๆเป็นร้านอาหารและร้านค้า
เดินมาเรื่อยๆถึงลานกว้าง
ซึ่งพอดีกำลังมีการแสดงดนตรีพื้นเมืองอยู่ด้วยจึงหยุดนั่งพักฟังสักครู่
เสร็จแล้วก็เดินต่อ คราวนี้มุ่งหน้าไปยังทางออก
กลับมาถึงทางเข้าฝั่งใต้
เดินเสร็จก็ออกมาแล้วเดินไปไกลเพื่อนั่งรถเมล์กลับ
ระหว่างทางนึกได้ว่าไม่มีเศษตังค์สำหรับขึ้นรถเมล์จึงซื้อไส้กรอกระหว่างทาง ราคา ๓ หยวน
เดินมาไกลพอสมควร จนถึงจุดที่ขึ้นรถเมล์สาย ๑๑ แล้วก็ขึ้นเพื่อกลับไปทางโรงแรม
รถเมล์เป็นแบบ ๒ ชั้น เราขึ้นไปนั่งชั้นบนจะได้ชมเมืองไปด้วย
แต่ก่อนกลับโรงแรมพวกเราตัดสินใจไปที่สถานีขนส่งก่อนเพื่อลองหาข้อมูลว่าถ้านั่งรถบัสไปต้าหลี่จะดีกว่านั่งรถไฟหรือเปล่า
อาคารท่ารถ
มีประดับ ๑๒ ราษีด้วยอักษรตงปาไว้ที่ผนังด้านบนด้วย
พอลองถามดูก็ได้รู้ว่ารถเมล์ราคา ๕๖ หยวน ใช้เวลา ๓ ชั่วโมงกว่าในการเดินทาง ซึ่งทั้งแพงกว่าและใช้เวลานานกว่ารถไฟมาก ดังนั้นจึงตัดสินใจว่านั่งรถไฟไปดีแล้ว ค่าตั๋วรถไฟคือ ๓๔ หยวน ใช้เวลาแค่ไม่ถึง ๒ ชั่วโมงก็ถึงแล้ว
ใกล้ๆตรงนั้นมีร้านตัวแทนจำหน่ายขายตั๋วรถไฟ เราจึงแวะไปซื้อกัน ปกติซื้อตั๋วจากร้านตัวแทนจำหน่ายต้องเสียค่าทำเนียมเพิ่ม ๕ หยวน แต่อย่างน้อยก็สะดวกเพราะสถานีรถไฟอยู่ไกล ไม่จำเป็นต้องไปถึงนั่นเพื่อซื้อ
เมื่อได้ตั๋วแล้วก็เดินไปหาอะไรกิน โดยลองเดินหาสถานที่ที่เป็นห้างดู เดินไปเรื่อยๆก็เจอห้าง ชื่อต้าหยานกว๋างฉ่าง (大研广场)
ลองหาข้าวกินข้างในนั้น
แล้วก็ได้เลือกร้านนี้
ครั้งนี้ก็ลองเลือกทานข้าวผัดเนื้อจามรีอีกแล้ว เพราะคิดว่าห่างจากที่นี่ไปก็คงหากินได้ยาก
กินเสร็จก็ไปเดินดูซูเปอร์ในนั้นนัดหน่อย เสร็จแล้วก็กลับโรงแรมไปสักพัก
เสร็จแล้วก็ยังออกมาเดินต่ออีกหน่อย ตรงฝั่งตรงข้ามโรงแรมมีซูเปอร์ขนาดใหญ่อยู่ ก็เลยแวะเข้าไปด้วยเพื่อหาซื้อของที่หาไม่เจอในซูเปอร์ในห้างที่ไปกินข้าวมา ลี่เค่อหลงเชาซื่อ (丽客隆超市) ถ้าอ่านชื่อเป็นอินจะเป็น likelong ดูเผินๆคล้ายภาษาอังกฤษเลย
เจอของคล้ายๆรถด่วนด้วย เซียงจ๋าฉานหย่ง (香炸蚕蛹)
จากนั้นก็ซื้อน้ำและขนม แล้วก็กลับโรงแรมไปพักผ่อนเตรียมพร้อมสำหรับเที่ยววันต่อไป
วันต่อไปจะเป็นการเที่ยวในตัวเมืองลี่เจียง https://phyblas.hinaboshi.com/20180508
หลังจากที่เที่ยวภาพวาดฝาผนังไป๋ซา (白沙壁画) เสร็จ https://phyblas.hinaboshi.com/20180504
ก็นั่งรถเมล์สาย ๖ ย้อนมาทางตัวเมือง แวะเที่ยวเมืองเก่าซู่เหอ (束河古镇) ต่อ
เมืองเก่าซู่เหอเป็นย่านเมืองเก่าที่อยู่ห่างจากย่านเมืองเก่าหลักใจกลางลี่เจียงไป ๔ ก.ม. เป็นย่านชุมชนเก่าที่สุดแห่งหนึ่งของชาวน่าซี
ที่นี่เป็นทางผ่านของเส้นทางสายชาและม้า (茶马古道) ซึ่งเป็นเส้นทางการค้าโบราณที่สำคัญเช่นเดียวกับเส้นทางสายไหม (丝绸之路)
ปี 1997 ย่านเมืองเก่าลี่เจียงได้ขึ้นทะเบียนเป็นมรดกโลก ซึ่งขอบเขตรวมย่านเมืองเก่าซู่เหอและไป๋ซาเข้าไปด้วย
ที่นี่มีค่าเข้าชม ๔๐ หยวน ซึ่งรวมพิพิธภัณฑ์เส้นทางสายชาและม้า (茶马古道博物馆, ฉาหมากู่เต้าปั๋วอู้กว่าน) ซึ่งอยู่ด้านในด้วย
เราเข้าจากทางเข้าฝั่งเหนือเนื่องจากนั่งรถย้อนมาจากทางเหนือ หากเข้าทางนี้จะไม่มีที่ขายตั๋วและคนตรวจตั๋ว ทำให้ไม่ต้องจ่ายค่าเข้าชม แต่ว่าพอไม่มีตั๋วก็จะไม่สามารถเข้าชมพิพิธภัณฑ์เส้นทางสายชาและม้าได้ ดังนั้นก็ต้องไปจ่ายเงินซื้อตั๋วตอนถึงพิพิธภัณฑ์อยู่ดีถ้าอยากจะเข้า
จากทางเข้าทางเหนือดูจะมีแค่โรงแรมเป็นหลัก บรรยากาศดูเงียบๆ
พอเข้ามาลึกเรื่อยๆก็เริ่มเห็นร้านค้าและผู้คนมากขึ้น
ทางไปยังพิพิธภัณฑ์เส้นทางสายชาและม้า
ป้ายตรงนี้เขียนด้วยอักษรตงปา อักษรภาพของชาวน่าซี น่าสนใจว่าภาพพวกนี้สื่อความหมายถึงพิพิธภัณฑ์ได้ยังไง
อันนี้กลิ่นหอมโชยล่อใจได้มาก แต่ก็ไม่ได้ซื้อกินไปหรอก
เดินเข้ามาทางนี้ก็ไปถึงพิพิธภัณฑ์
เราเข้ามาถึงพิพิธภัณฑ์จึงได้รู้ว่าต้องจ่ายค่าเข้าชมเมืองเก่า ๔๐ หยวนจากหน้าทางเข้าด้านใต้จึงจะเข้าชมได้ แต่ถึงไม่ซื้อก็ซื้อตรงนี้ได้เลย
แผนที่ภายใน
เข้ามาชมด้านใน
ออกจากพิพิธภัณฑ์มาเดินในตัวเมืองเก่าต่อ
ลำธารที่ลากผ่านกลางย่านทำให้มีทิวทัศน์ริมน้ำ
ฝั่งเมื่อข้ามน้ำมา
ทิวทัศน์ริมน้ำ
ข้ามสะพานกลับตรงนี้
แถวนี้เป็นย่านที่เต็มไปด้วยร้านอาหาร
ดูเมนูแล้วมีอาหารท้องถิ่นด้วย ราคาแพงนิดหน่อยแต่ไม่แพงเท่าในย่านเมืองเก่ากลางลี่เจียงซึ่งจะไปเดินในอีกวัน
แถวนี้มีคลองเล็กๆลากผ่านและรอบๆเป็นร้านอาหารและร้านค้า
เดินมาเรื่อยๆถึงลานกว้าง
ซึ่งพอดีกำลังมีการแสดงดนตรีพื้นเมืองอยู่ด้วยจึงหยุดนั่งพักฟังสักครู่
เสร็จแล้วก็เดินต่อ คราวนี้มุ่งหน้าไปยังทางออก
กลับมาถึงทางเข้าฝั่งใต้
เดินเสร็จก็ออกมาแล้วเดินไปไกลเพื่อนั่งรถเมล์กลับ
ระหว่างทางนึกได้ว่าไม่มีเศษตังค์สำหรับขึ้นรถเมล์จึงซื้อไส้กรอกระหว่างทาง ราคา ๓ หยวน
เดินมาไกลพอสมควร จนถึงจุดที่ขึ้นรถเมล์สาย ๑๑ แล้วก็ขึ้นเพื่อกลับไปทางโรงแรม
รถเมล์เป็นแบบ ๒ ชั้น เราขึ้นไปนั่งชั้นบนจะได้ชมเมืองไปด้วย
แต่ก่อนกลับโรงแรมพวกเราตัดสินใจไปที่สถานีขนส่งก่อนเพื่อลองหาข้อมูลว่าถ้านั่งรถบัสไปต้าหลี่จะดีกว่านั่งรถไฟหรือเปล่า
อาคารท่ารถ
มีประดับ ๑๒ ราษีด้วยอักษรตงปาไว้ที่ผนังด้านบนด้วย
พอลองถามดูก็ได้รู้ว่ารถเมล์ราคา ๕๖ หยวน ใช้เวลา ๓ ชั่วโมงกว่าในการเดินทาง ซึ่งทั้งแพงกว่าและใช้เวลานานกว่ารถไฟมาก ดังนั้นจึงตัดสินใจว่านั่งรถไฟไปดีแล้ว ค่าตั๋วรถไฟคือ ๓๔ หยวน ใช้เวลาแค่ไม่ถึง ๒ ชั่วโมงก็ถึงแล้ว
ใกล้ๆตรงนั้นมีร้านตัวแทนจำหน่ายขายตั๋วรถไฟ เราจึงแวะไปซื้อกัน ปกติซื้อตั๋วจากร้านตัวแทนจำหน่ายต้องเสียค่าทำเนียมเพิ่ม ๕ หยวน แต่อย่างน้อยก็สะดวกเพราะสถานีรถไฟอยู่ไกล ไม่จำเป็นต้องไปถึงนั่นเพื่อซื้อ
เมื่อได้ตั๋วแล้วก็เดินไปหาอะไรกิน โดยลองเดินหาสถานที่ที่เป็นห้างดู เดินไปเรื่อยๆก็เจอห้าง ชื่อต้าหยานกว๋างฉ่าง (大研广场)
ลองหาข้าวกินข้างในนั้น
แล้วก็ได้เลือกร้านนี้
ครั้งนี้ก็ลองเลือกทานข้าวผัดเนื้อจามรีอีกแล้ว เพราะคิดว่าห่างจากที่นี่ไปก็คงหากินได้ยาก
กินเสร็จก็ไปเดินดูซูเปอร์ในนั้นนัดหน่อย เสร็จแล้วก็กลับโรงแรมไปสักพัก
เสร็จแล้วก็ยังออกมาเดินต่ออีกหน่อย ตรงฝั่งตรงข้ามโรงแรมมีซูเปอร์ขนาดใหญ่อยู่ ก็เลยแวะเข้าไปด้วยเพื่อหาซื้อของที่หาไม่เจอในซูเปอร์ในห้างที่ไปกินข้าวมา ลี่เค่อหลงเชาซื่อ (丽客隆超市) ถ้าอ่านชื่อเป็นอินจะเป็น likelong ดูเผินๆคล้ายภาษาอังกฤษเลย
เจอของคล้ายๆรถด่วนด้วย เซียงจ๋าฉานหย่ง (香炸蚕蛹)
จากนั้นก็ซื้อน้ำและขนม แล้วก็กลับโรงแรมไปพักผ่อนเตรียมพร้อมสำหรับเที่ยววันต่อไป
วันต่อไปจะเป็นการเที่ยวในตัวเมืองลี่เจียง https://phyblas.hinaboshi.com/20180508