# พุธ 20 มี.ค. 2024 บันทึกการเที่ยวโผวเล้งต่อจาก
https://phyblas.hinaboshi.com/20241015หลังจากที่แวะไปพิพิธภัณฑ์ในเมืองมาแล้ว เป้าหมายต่อไปก็คือมาเที่ยวหมู่บ้านเก่าแก่ ชื่อว่า
เต๊กอังลี่ (เต๋ออานหลี่,
德安里) ซึ่งอยู่ใน
ตำบลอั่งเอี๊ย (หงหยาง,
洪阳) ทางเหนือของโผวเล้ง ที่นี่เป็นหมู่บ้านเล็กๆที่เต็มไปด้วยบ้านมีลานแบบแต้จิ๋วดั้งเดิมที่ถูกอนุรักษ์ไว้อย่างดี
กลุ่มอาคารบ้านขนาดใหญ่แบบมีลานตรงกลางที่พบได้ในภูมิภาคแต้จิ๋วนั้นมีเอกลักษณะเฉพาะตัว มีชื่อเรียกว่า
ซี้แบ้ทัวเชีย (ซื่อหม่าทัวเชอ,
驷马拖车) และ
แป๊ะเจี้ยวเฉี่ยวฮ้วง (ไป๋เหนี่ยวเฉาหวง,
百鸟朝凰) ทั้ง ๒ แบบนี้พบได้ภายในหมู่บ้านเต๊กอังลี่นี้ และยังประกอบไปด้วยบ้านแบบ
เหี่ยซัวโฮ่ว (เซี่ยซานหู่,
下山虎),
ซี้เตี๋ยมกิม (ซื่อเตี่ยนจิน,
四点金) และ
ซาจ่อเลาะ (ซานจั้วลั่ว,
三座落)
เพียงแต่ว่าหมู่บ้านนี้ถูกทำเป็นสถานที่ท่องเที่ยวอย่างจริงจัง ไม่ได้มีผู้อยู่อาศัยอยู่ตามปกติแล้ว นอกจากนี้ยังมีการจัดแสดงพวกของเก่าต่างๆเหมือนเป็นพิพิธภัณฑ์ไปในตัวด้วย
ทางเข้าหมู่บ้าน มีการสร้างประตูไว้แบบนี้ ดูสมเป็นสถานที่เที่ยว
ด้านในเป็นลานที่มีที่จอดรถ
แผนที่ของที่นี่
ทางเข้าตัวอาคารต่างๆที่เห็นได้จากลานด้านหน้า
มีทางเข้าไปยังตรอกซอกซอยภายในนี้
ภายในตรอก
ต่อมาเข้ามาดูภายในอาคารต่างๆ
ภายในนอกจากจะมีพวกของแต่งบ้านทั่วไปแล้วก็ยังมีจัดแสดงพวกของเก่าไว้มากมายด้วย
ตรงนี้เกี่ยวกับประวัติศาสตร์ช่วงสงครามปลายยุคราชวงศ์ชิง
รูปปั้น
ฟาง เย่า (
方耀) เป็นทหารเรือชาวตำบลอั่งเอี๊ยของโผวเล้ง
นอกจากนี้ก็มีแมวอยู่ด้วย
เดินชมข้างในเสร็จก็ออกมาด้านนอก เดินดูแถวนั้น แล้วก็หาอะไรกินไปด้วย เวลาตอนนั้นคือใกล้เที่ยงแล้ว บรรยากาศแถวนี้ก็เป็นย่านตึกแถวที่พบได้ตามท้องถิ่นของจีนทั่วไป
ดูแล้วมีร้านอาหารอยู่ไม่น้อย
ที่เราแวะกินก็คือร้านนี้
สั่งหอยทอด หรือในภาษาจีนเรียกว่า "เหาเล่า" (
蚝烙) หรือเรียกแบบแต้จิ๋วว่า "อ่อลัวะ" แต่ว่าที่ไต้หวันจะเรียกว่า "เคอไจ่เจียน" (
蚵仔煎) และเราก็เคยอยู่ไต้หวันจึงคุ้นเคยกับคำนั้นมากว่า ตอนแรกเจอคำว่า "เหาเล่า" ก็ไม่รู้จักเหมือนกัน แล้วลองถามคนที่นี่ดูว่ารู้จัก "เคอไจ่เจียน" มั้ย เขาก็ไม่รู้เหมือนกัน หอยทอดเป็นอาหารของทั้งแต้จิ๋วและไต้หวัน ซึ่งก็มีเอกลักษณ์ต่างกันไป ชื่อเรียกก็เลยต่างกันด้วย แต่โดยรวมแล้วก็คล้ายกัน แบบไหนก็อร่อย
แล้วก็ก๋วยจั๊บ ซึ่งก็เป็นอาหารแต้จิ๋วอีกชนิดที่เป็นที่นิยมในไทย ถ้าเรียกให้ถูกต้องตามภาษาแต้จิ๋วจะเป็น "ก๋วยจับ" (พยางค์หลังเป็นเสียงเอก ไม่ใช่ตรี) หรือถ้าจีนกลางจะเรียกว่า "กั่วจือ" (
粿汁)
สุดท้ายคือ
ตือฮวนจุกบี้ นี่ก็เป็นอาหารแต้จิ๋วที่พบได้ในไทยเหมือนกัน ถ้าออกเสียงแบบแต้จิ๋วจริงๆคือ "ตือฮวงจุกบี้" (猪番糯米) แต่ว่าชื่อเรียกนี้ใช้แค่ในหมู่ชาวแต้จิ๋วในไทยเท่านั้น คนแต้จิ๋วที่นี่เขาเรียกว่า "ตือตึ่งจุกบี้" (猪胀糯米) หรือจีนกลางเรียกว่า "จูฉางจ้างนั่วหมี่" (
猪肠胀糯米)
หลังจากกินเสร็จก็ไปเที่ยวแถวนี้ต่อ ที่จริงแล้วในตำบลอั่งเอี๊ยนอกจากเต๊กอังลี่แล้วก็ยังมีสถานที่เที่ยวอื่นอีก นั่นคือ
เฉิงหวงเมี่ยวแห่งโผวเล้ง (
普宁城隍庙) ก็เป็นวัดเก่าสวยๆอีกแห่งหนึ่ง ถือโอกาสแวะมาด้วย
ภายในวัด
อาคารที่ทำการของวัด อยู่ข้างๆ ดูสวยดี
ส่วนตรงนี้เรียกว่า
บุ่งเชียงเกาะ (เหวินชางเก๋อ,
文昌阁) ที่นี่เป็นบ้านเก่าที่
หลิน เจ๋อสวี (林则徐, ปี 1785-1850) เคยอาศัยอยู่ แล้วเขาก็เสียชีวิตตอนอยู่ที่นี่ เขาเป็นบุคคลสำคัญในช่วงสงครามฝิ่น มีชื่อเสียงในการต่อต้านฝิ่นที่นำมาขายโดยชาวอังกฤษอย่างรุนแรง และกลายมาเป็นชนวนสำคัญของสงคราม
ที่นี่จริงๆแล้วเห็นว่าเปิดเป็นสถานที่เที่ยวให้เข้าชมได้ด้วย แต่ตอนที่ไปไม่รู้ว่าทำไมปิดอยู่ จึงไม่สามารถเข้าชมได้ น่าเสียดาย
ตรงลานจอดรถมีป้ายอธิบายถึงประวัติศาสตร์ที่เกี่ยวข้องกับหลิน เจ่อสวีและสงครามฝิ่นอยู่ด้วย
การเที่ยวในหมู่บ้านเก่าแก่เต๊กอังลี่และตำบลอั่งเอี๊ยก็จบลงเท่านี้ ตอนต่อไปยังจะไปเที่ยวหมู่บ้านเก่าแก่อีกแห่ง คือ
หมู่บ้านหนี่เกา (หนีโกวชุน,
泥沟村)
https://phyblas.hinaboshi.com/20241022