เดินดูหมู่บ้านหนี่เกา แวะสถานีโผวเล้ง แล้วไปหาเต้าหู้ทอดโผวเล้งกินก่อนกลับ
เขียนเมื่อ 2024/10/22 22:41
แก้ไขล่าสุด 2024/10/23 20:53
# พุธ 20 มี.ค. 2024
บันทึกการเที่ยวโผวเล้งต่อจากที่ไปเที่ยวเต๊กอังลี่ในตำบลอั่งเอี๊ย https://phyblas.hinaboshi.com/20241021
เป้าหมายต่อไปคือ หมู่บ้านหนี่เกา (หนีโกวชุน, 泥沟村) ในตำบลเหลี่ยวง้วง (เหลียวหยวน, 燎原) ของเมืองผู่หนิง
ที่นี่จริงแล้วก็ไม่ใช่สถานที่เที่ยวอะไร เป็นแค่หมู่บ้านเล็กๆธรรมดาแห่งหนึ่งที่มีอยู่ทั่วไป ตอนที่เราบอกคนขับราว่าเราอยากแวะมาหมู่บ้านนี้เขาก็บอกว่าที่นี่ไม่มีอะไร ไม่แนะนำให้มา แต่เราก็ยืนยันว่ายังไงก็อยากแวะมา
ที่เราสนใจแวะมาเพราะที่นี่เป็นถิ่นฐานของคนแต้จิ๋วจำนวนมากที่อพยพไปไทย และก็มีคนกลับมาสร้างโรงเรียนให้ที่นี่ด้วย เรียกว่า โรงเรียนหนี่เกาหั่วเคี้ยว (หนีโกวหัวเฉียวเสวียเซี่ยว, 泥沟华侨学校) โดยคำว่า "หั่วเคี้ยว" หรือ "หัวเฉียว" ก็หมายถึงคนจีนโพ้นทะเลนั่นเอง
ดังนั้นก็เลยอยากลองแวะมาดูสักหน่อย ไม่งั้นเมืองโผวเล้งก็ไม่ได้มีที่เที่ยวอะไรอื่นที่สนใจจะไปอีกเป็นพิเศษแล้ว หลักๆก็คือเราสนใจเมืองนี้ในฐานะที่เป็นเมืองที่เป็นถิ่นฐานคอนชาวไทยเชื้อสายจีนจำนวนมาก
นอกจากนี้แล้วเป้าหมายการมาโผวเล้งอีกอย่างก็คือไปหากินเต้าหู้ทอดโผวเล้ง (ผู่หนิวโต้วกาน, 普宁豆干) ซึ่งเป็นของขึ้นชื่อของเมืองนี้ เต้าหู้ทอดสูตรของเมืองนี้อร่อยและมีชื่อเสียงทีเดียว ว่ากันว่ามีประวัติศาสตร์ยาวนานย้อนไปถึงช่วงปลายศตวรรษที่ 14 เลย
เริ่มจากเดินทางมาถึงหมู่บ้านหนี่เกา หาที่จอดรถแล้วก็ลงมาเดิน
บรรยากาศแถวนี้ยังดูไม่ค่อยมีอะไรเท่าไหร่
แล้วก็เดินมาถึงโรงเรียนหัวเฉียว ที่ชาวจีนโพ้นทะเลในไทยมาสร้างไว้
เราไม่ได้เข้าไปข้างใน แค่ดูจากด้านนอก
ป้ายด้านหน้าประตูโรงเรียน
มองเข้าไปด้านในยังเห็นรั้วด้านในอีกชั้นนึง
ส่วนกำแพงรั้วโรงเรียนมีภาพวาดเอาไว้ตลอดแนว
จากด้านหน้าโรงเรียน เดินไปตามถนนทางเหนือต่ออีกหน่อย ตรงนี้ก็ดูเป็นตึกแถวธรรมดา
แต่มองไปตามตรอกก็เห็นพวกบ้านแบบเก่าอยู่ประปราย
หลังจากนั้นเราก็เดินกลับมาขึ้นรถ แล้วก็ลองแวะมาอีกมุมนึงของหมู่บ้าน แถวนี้เรียกว่าเป็นจตุรัสวัฒนธรรม (文化广场)
บรรยากาศริมน้ำดูแล้วก็คล้ายหมู่บ้านในหับซัวบ้านญาติเราเลย
จากนั้นก็ดูจะไม่มีอะไรแล้ว เราก็กลับขึ้นรถแล้วออกเดินทางต่อไป
ระหว่างทางอยู่บนรถตอนออกจากหมู่บ้านมา
หลังจากนั้นเราก็มีแวะไปที่สถานีโผวเล้ง (ผู่หนิงจ้าน, 普宁站) ซึ่งเป็นสถานีรถไฟความเร็วสูงอยู่บนสายเซี่ยเซิน (厦深铁路) เป็นสถานีก่อนถึงสถานีเตี่ยเอี๊ย (潮阳站) ซึ่งเราใช้นั่งมาจากกว่างโจว แต่ว่าขบวนที่เรานั่งตอนขามานั้นไม่ได้จอดที่สถานีโผวเล้งด้วยแต่ข้ามไปสถานีเตี่ยเอี๊ยเลย แต่ในทางกลับกันก็มีรถไฟขบวนที่จอดแต่สถานีโผวเล้งแต่ไม่จอดสถานีเตี่ยเอี๊ย
ตำแหน่งสถานีค่อนไปทางตะวันออกของเมือง จึงอยู่ระหว่างทางที่เดินทางกลับจากโผวเล้งไปยังหับซัว ก็เลยถือโอกาสแวะมา ไหนๆก็แวะมาโผวเล้งแล้วก็อยากมาเห็นสถานีรถไฟของเมืองสักหน่อย ดูที่นี่เสร็จแล้วค่อยไปหาเต้าหู้ทอดโผวเล้งกิน
รถมาจอดตรงที่จอดที่อยู่ห่างจากสถานีไปหน่อย แล้วจึงค่อยเดินไปยังสถานี
เลี้ยวตรงนี้เริ่มเห็นตัวอาคารสถานี
เข้ามาใกล้ๆ ตัวสถานีก็ดูใหญ่และสวยดี
ด้านหน้าสถานี
ทางเข้าไปยังสถานีเพื่อขึ้นรถไฟ
เดินออกมาตรงลานกว้างด้านหน้าสถานีเพื่อถ่ายอาคารตัวสถานีให้เห็นเต็มทั้งหมดสักหน่อย
ฝั่งตรงข้ามถนนเมื่อมองจากลานกว้างหน้าสถานี
เมื่อชมสถานีเสร็จแล้วก็กลับขึ้นรถแล้วเดินทางต่อ รถมุ่งหน้ามาทางตะวันออกต่อ จนถึงตำบลกุงโปว (จวินฟู่, 军埠) ซึ่งอยู่เกือบจะสุดขอบตะวันออกของโผวเล้งแล้ว ถ้าย้อนไปทางตะวันออกอีกหน่อยก็กลับถึงเขตเตี่ยนั้มที่เราอยู่แล้ว
รถมาจอดลงที่ตรงนี้เพื่อหาร้านเต้าหู้ทอดโผวเล้งกิน แถวนี้เป็นย่านตลาดเล็กๆ มีร้านขายอยู่
แล้วก็เจอร้านขายเต้าหู้ทอดโผวเล้ง แต่ว่าตอนที่มาถึงคนขายเขาไม่อยู่ ปล่อยร้านทิ้งไว้แบบนี้
ลองส่องดูในร้าน
กระทะทอดและเต้าหู้ที่ทำเสร็จก็วางทิ้งเอาไว้อยู่แบบนี้
รอสักพักเจ้าของร้านก็กลับมา แล้วก็เริ่มทอดให้
ทอดเสร็จก็ใส่ถุงแบบนี้
ระหว่างที่รออยู่นั้นเราก็มีไปเดินดูแถวนี้นิดหน่อย ซึ่งก็ไม่มีอะไรมาก เป็นย่านตลาด แล้วก็ฝั่งตรงข้ามเป็นที่ว่าการตำบล
หลังจากนั้นก็ถือเต้าหู้ทอดกลับขึ้นรถ มากินในรถระหว่างทางกลับ เริ่มเปิดออกมาดู เต้าหู้ที่เขาทำห่อกลับนี้เขาแยกน้ำจิ้มไว้ต่างหาก
เปิดซองน้ำจิ้มราดแล้วก็กิน อร่อยดี ไม่ผิดหวังที่อุตส่าห์แวะมาหากิน
เที่ยวโผวเล้งคราวนี้ไม่ใช่แค่ได้มาชม แต่ยังได้มากินด้วย เป็นการมาที่คุ้มทีเดียว
จากนั้นรถก็มุ่งหน้าไปทางตะวันออกต่อ ออกจากเมืองโผวเล้งไป กลับเข้าสู่ซัวเถาบ้านเกิด บันทึกในโผวเล้งคราวนี้ก็จบลงเท่านี้แล้ว แต่ว่าการเที่ยวของวันนี้จริงๆยังไม่จบ ที่จริงยังมีแวะเที่ยวอีกสถานที่นึงภายในเขตเตี่ยนั้มของซัวเถาซึ่งอยู่ระหว่างทางก่อนกลับ จะเล่าถึงในตอนต่อไป
บันทึกการเที่ยวโผวเล้งต่อจากที่ไปเที่ยวเต๊กอังลี่ในตำบลอั่งเอี๊ย https://phyblas.hinaboshi.com/20241021
เป้าหมายต่อไปคือ หมู่บ้านหนี่เกา (หนีโกวชุน, 泥沟村) ในตำบลเหลี่ยวง้วง (เหลียวหยวน, 燎原) ของเมืองผู่หนิง
ที่นี่จริงแล้วก็ไม่ใช่สถานที่เที่ยวอะไร เป็นแค่หมู่บ้านเล็กๆธรรมดาแห่งหนึ่งที่มีอยู่ทั่วไป ตอนที่เราบอกคนขับราว่าเราอยากแวะมาหมู่บ้านนี้เขาก็บอกว่าที่นี่ไม่มีอะไร ไม่แนะนำให้มา แต่เราก็ยืนยันว่ายังไงก็อยากแวะมา
ที่เราสนใจแวะมาเพราะที่นี่เป็นถิ่นฐานของคนแต้จิ๋วจำนวนมากที่อพยพไปไทย และก็มีคนกลับมาสร้างโรงเรียนให้ที่นี่ด้วย เรียกว่า โรงเรียนหนี่เกาหั่วเคี้ยว (หนีโกวหัวเฉียวเสวียเซี่ยว, 泥沟华侨学校) โดยคำว่า "หั่วเคี้ยว" หรือ "หัวเฉียว" ก็หมายถึงคนจีนโพ้นทะเลนั่นเอง
ดังนั้นก็เลยอยากลองแวะมาดูสักหน่อย ไม่งั้นเมืองโผวเล้งก็ไม่ได้มีที่เที่ยวอะไรอื่นที่สนใจจะไปอีกเป็นพิเศษแล้ว หลักๆก็คือเราสนใจเมืองนี้ในฐานะที่เป็นเมืองที่เป็นถิ่นฐานคอนชาวไทยเชื้อสายจีนจำนวนมาก
นอกจากนี้แล้วเป้าหมายการมาโผวเล้งอีกอย่างก็คือไปหากินเต้าหู้ทอดโผวเล้ง (ผู่หนิวโต้วกาน, 普宁豆干) ซึ่งเป็นของขึ้นชื่อของเมืองนี้ เต้าหู้ทอดสูตรของเมืองนี้อร่อยและมีชื่อเสียงทีเดียว ว่ากันว่ามีประวัติศาสตร์ยาวนานย้อนไปถึงช่วงปลายศตวรรษที่ 14 เลย
เริ่มจากเดินทางมาถึงหมู่บ้านหนี่เกา หาที่จอดรถแล้วก็ลงมาเดิน
บรรยากาศแถวนี้ยังดูไม่ค่อยมีอะไรเท่าไหร่
แล้วก็เดินมาถึงโรงเรียนหัวเฉียว ที่ชาวจีนโพ้นทะเลในไทยมาสร้างไว้
เราไม่ได้เข้าไปข้างใน แค่ดูจากด้านนอก
ป้ายด้านหน้าประตูโรงเรียน
มองเข้าไปด้านในยังเห็นรั้วด้านในอีกชั้นนึง
ส่วนกำแพงรั้วโรงเรียนมีภาพวาดเอาไว้ตลอดแนว
จากด้านหน้าโรงเรียน เดินไปตามถนนทางเหนือต่ออีกหน่อย ตรงนี้ก็ดูเป็นตึกแถวธรรมดา
แต่มองไปตามตรอกก็เห็นพวกบ้านแบบเก่าอยู่ประปราย
หลังจากนั้นเราก็เดินกลับมาขึ้นรถ แล้วก็ลองแวะมาอีกมุมนึงของหมู่บ้าน แถวนี้เรียกว่าเป็นจตุรัสวัฒนธรรม (文化广场)
บรรยากาศริมน้ำดูแล้วก็คล้ายหมู่บ้านในหับซัวบ้านญาติเราเลย
จากนั้นก็ดูจะไม่มีอะไรแล้ว เราก็กลับขึ้นรถแล้วออกเดินทางต่อไป
ระหว่างทางอยู่บนรถตอนออกจากหมู่บ้านมา
หลังจากนั้นเราก็มีแวะไปที่สถานีโผวเล้ง (ผู่หนิงจ้าน, 普宁站) ซึ่งเป็นสถานีรถไฟความเร็วสูงอยู่บนสายเซี่ยเซิน (厦深铁路) เป็นสถานีก่อนถึงสถานีเตี่ยเอี๊ย (潮阳站) ซึ่งเราใช้นั่งมาจากกว่างโจว แต่ว่าขบวนที่เรานั่งตอนขามานั้นไม่ได้จอดที่สถานีโผวเล้งด้วยแต่ข้ามไปสถานีเตี่ยเอี๊ยเลย แต่ในทางกลับกันก็มีรถไฟขบวนที่จอดแต่สถานีโผวเล้งแต่ไม่จอดสถานีเตี่ยเอี๊ย
ตำแหน่งสถานีค่อนไปทางตะวันออกของเมือง จึงอยู่ระหว่างทางที่เดินทางกลับจากโผวเล้งไปยังหับซัว ก็เลยถือโอกาสแวะมา ไหนๆก็แวะมาโผวเล้งแล้วก็อยากมาเห็นสถานีรถไฟของเมืองสักหน่อย ดูที่นี่เสร็จแล้วค่อยไปหาเต้าหู้ทอดโผวเล้งกิน
รถมาจอดตรงที่จอดที่อยู่ห่างจากสถานีไปหน่อย แล้วจึงค่อยเดินไปยังสถานี
เลี้ยวตรงนี้เริ่มเห็นตัวอาคารสถานี
เข้ามาใกล้ๆ ตัวสถานีก็ดูใหญ่และสวยดี
ด้านหน้าสถานี
ทางเข้าไปยังสถานีเพื่อขึ้นรถไฟ
เดินออกมาตรงลานกว้างด้านหน้าสถานีเพื่อถ่ายอาคารตัวสถานีให้เห็นเต็มทั้งหมดสักหน่อย
ฝั่งตรงข้ามถนนเมื่อมองจากลานกว้างหน้าสถานี
เมื่อชมสถานีเสร็จแล้วก็กลับขึ้นรถแล้วเดินทางต่อ รถมุ่งหน้ามาทางตะวันออกต่อ จนถึงตำบลกุงโปว (จวินฟู่, 军埠) ซึ่งอยู่เกือบจะสุดขอบตะวันออกของโผวเล้งแล้ว ถ้าย้อนไปทางตะวันออกอีกหน่อยก็กลับถึงเขตเตี่ยนั้มที่เราอยู่แล้ว
รถมาจอดลงที่ตรงนี้เพื่อหาร้านเต้าหู้ทอดโผวเล้งกิน แถวนี้เป็นย่านตลาดเล็กๆ มีร้านขายอยู่
แล้วก็เจอร้านขายเต้าหู้ทอดโผวเล้ง แต่ว่าตอนที่มาถึงคนขายเขาไม่อยู่ ปล่อยร้านทิ้งไว้แบบนี้
ลองส่องดูในร้าน
กระทะทอดและเต้าหู้ที่ทำเสร็จก็วางทิ้งเอาไว้อยู่แบบนี้
รอสักพักเจ้าของร้านก็กลับมา แล้วก็เริ่มทอดให้
ทอดเสร็จก็ใส่ถุงแบบนี้
ระหว่างที่รออยู่นั้นเราก็มีไปเดินดูแถวนี้นิดหน่อย ซึ่งก็ไม่มีอะไรมาก เป็นย่านตลาด แล้วก็ฝั่งตรงข้ามเป็นที่ว่าการตำบล
หลังจากนั้นก็ถือเต้าหู้ทอดกลับขึ้นรถ มากินในรถระหว่างทางกลับ เริ่มเปิดออกมาดู เต้าหู้ที่เขาทำห่อกลับนี้เขาแยกน้ำจิ้มไว้ต่างหาก
เปิดซองน้ำจิ้มราดแล้วก็กิน อร่อยดี ไม่ผิดหวังที่อุตส่าห์แวะมาหากิน
เที่ยวโผวเล้งคราวนี้ไม่ใช่แค่ได้มาชม แต่ยังได้มากินด้วย เป็นการมาที่คุ้มทีเดียว
จากนั้นรถก็มุ่งหน้าไปทางตะวันออกต่อ ออกจากเมืองโผวเล้งไป กลับเข้าสู่ซัวเถาบ้านเกิด บันทึกในโผวเล้งคราวนี้ก็จบลงเท่านี้แล้ว แต่ว่าการเที่ยวของวันนี้จริงๆยังไม่จบ ที่จริงยังมีแวะเที่ยวอีกสถานที่นึงภายในเขตเตี่ยนั้มของซัวเถาซึ่งอยู่ระหว่างทางก่อนกลับ จะเล่าถึงในตอนต่อไป