φυβλαςのβλογ
phyblasのブログ

ช่วงนี้ใช้ชีวิตอยู่ไต้หวัน ต้องนั่งรถเมล์และรถไฟเป็นประจำ วันนี้จะเล่าถึงรถเมล์ที่นี่สักหน่อย

 

รถเมล์ที่นี่ค่อนข้างจะดีมากทีเดียว เพราะมาค่อนข้างสม่ำเสมอ โดยเฉพาะบางสายที่สำคัญๆจะมีกำหนดเวลาเอาไว้แน่นอน ซึ่งต้นสายจะตรงเวลามาก แต่ยิ่งห่างจากต้นสายก็จะยิ่งคลาดเคลื่อนไป แต่ก็ไม่เป็นปัญหานัก

 

จังหวัดที่เราอยู่คือจังหวัดเถาหยวน (桃園縣) เป็นจังหวัดที่อยู่ข้างๆไทเปเมืองหลวง ไม่มีรถไฟฟ้ามาถึงที่นี่ รถเมล์จึงสำคัญมาก

 

ที่นี่คนขึ้นรถเมล์กันเยอะมาก สายที่นิยมมากจะต้องต่อแถวล่วงหน้ายาวเลยเพื่อขึ้นรถ ซึ่งสายที่เราขึ้นก็เป็นสายที่คนขึ้นมากสายหนึ่ง โดยปกติก่อนรถออกสัก ๑๐ นาทีก็จะเห็นคนตั้งแถวรอแล้ว

 

แต่ว่า เมื่อเช้าวันจันทร์ที่ผ่านมา ไม่รู้ว่าเกิดอาเพศอะไร เป็นอย่างที่เห็น

 

 

คนมารอรถกันเยอะเป็นพิเศษ กะคร่าวๆน่าจะเกิน ๓๐ คน แถวยาวลากตั้งแต่หน้าป้ายมาจนถึงบริเวณที่ทิ้งขยะใกล้ๆ (ทำไมไม่รู้จักหักแถวไปทางอื่น) ครั้งนี้เรามาช้าก็เลยต้องมายืนไกลเลย ยืนอยู่หลังคนเสื้อแดงในรูป ส่วนป้ายรถเมล์อยู่ด้านในบริเวณที่เป็นที่ร่ม (ดูรูปถัดไป)

 

หลังจากรอมานาน พอรถเมล์มาถึงแถวก็ค่อยๆขยับ คนทยอยขึ้นรถ

 

 

ด้านในที่ร่ม และข้างหน้าแถวก็คือรถเมล์ที่จะขึ้น พอขึ้นไปก็เจอคนแน่นเบียดแทบแย่ พอถามดูก็ได้ความว่าวันนี้รถเมล์รอบก่อนหน้ามันไม่ยอมมา คือปกติสายนี้ ๒๐ นาทีจะมาสักคันหนึ่ง แต่ครั้งนี้รอบก่อนดันไม่มา ทำให้คนทับถมมาลงรอบนี้ ไม่รู้ว่าคนที่มาตอนรถใกล้ออกนี่ได้ขึ้นรถหรือเปล่า

 

เหตุเกิดที่เมืองจงลี่ (中壢市) เป็นเมืองใหญ่อันดับสองของจังหวัดเถาหยวน เป็นที่ตั้งของมหาลัยจงยาง (國立中央大學) ที่เราต้องไป รถเมล์ที่ขึ้นนี้คือนั่งจากสถานีรถไฟไปยังมหาลัย ก่อนหน้านี้เรานั่งรถไฟมาจากเมืองเถาหยวน (桃園市) ซึ่งเป็นอำเภอเมืองของจังหวัดเถาหยวน

 

อีกเรื่องที่จะเล่า คือวิธีการจ่ายเงินของรถเมล์ที่นี่ มีอยู่สองวิธี นั่นคือเมื่อขึ้นไปแล้วจะต้องใช้บัตรรถเมล์ไปอังที่เครื่องที่อยู่หน้ารถ หรือถ้าไม่มีบัตรก็ต้องหยอดเหรียญ โดยเขามีตู้ให้หยอดเหรียญให้ ซึ่งจะไม่มีทอน ต้องเตรียมเศษตังให้พอดี ราคาคือ ๑๘ บาท ตลอดสาย ถ้าเทียบกับค่าครองชีพที่นี่ก็คงถือว่าไม่แพง

 

 

นี่เป็นภาพหน้ารถ จะเห็นว่ามีตู้หยอดเหรียญ กับที่สำหรับอังบัตรรถเมล์ คล้ายๆกับในรถไฟฟ้า ต้องอังทั้งตอนขึ้นและลง ถ้าตอนลงไม่ยอมอัง ขึ้นครั้งต่อไปจะโดนปรับด้วย

 

ที่แปลกก็คือ ลองมองไปที่สติ๊กเกอร์แดงๆที่ติดอยู่ที่ตู้หยอดเหรียญ จะแปลกใจว่ารถเมล์ที่นี่...

 

 

มันมีภาษาไทยน่ะสิ... เขียนว่า "กรุณาหยอดเหรียญ"

จากรูปที่ขยายให้ดูจะเห็นภาษาไทยกับภาษาเวียดนาม

 

เล่นเอางงไปเลย ภาษาอื่นมีตั้งเยอะแยะไม่เขียน ภาษาอังกฤษก็ไม่มีเขียนด้วยนะ แต่กลับมาเขียนอะไรเอาแค่สองภาษาคือไทยกับเวียดนาม ควรดีใจดีหรือเปล่านะ ๕๕๕ เลยอดไม่ได้ที่จะถ่ายรูปเก็บมาสักหน่อย ไม่รู้รถเมล์ที่จังหวัดอื่นเป็นหรือเปล่านะ อันนี้เราถ่ายที่เมืองเถาหยวน แต่ที่เมืองจงลี่ก็มีแบบนี้เหมือนกัน เพราะเป็นรถเมล์ของบริษัทเดียวกัน

 

แต่จะบอกว่ากว่าจะถ่ายรูปนี้ออกมาได้นีลำบากมากเลย คือก่อนหน้านี้เราพยายามถ่ายแบบแกล้งถือโทรศัพท์มือถือผ่านๆแล้วถ่ายพยายามไม่ให้ใครรู้ ปรากฏว่าออกมาไม่ชัดเลย เพราะไม่ได้เล็ง

 

สุดท้ายก็เลยยอมหยิบมือถือมาเล็งถ่ายจะๆเลย จากรูปคงเห็นหน้าคนขับว่าเขากำลังมองเราแปลกๆอยู่ ๕๕๕ อายเหมือนกัน คราวหลังคงไม่กล้าทำแบบนี้แล้วล่ะ

 

บรรยากาศตอนขึ้นรถมาแล้ว พอดีนั่งอยู่หน้ารถเลยเห็นแต่หัวรถ รถที่นี่ติดแอร์ทุกคันและสะอาดมากด้วย เพราะเขาห้ามกินอะไรข้างใน

 

 

บรรยากาศในรถเมล์อีกภาพนึง คราวนี้ถ่ายจากหลังสุดของรถเมล์เลย ภาพนี้จะเห็นว่าดีกว่าภาพอื่นลิบลับเลย เนื่องจากถ่ายด้วยกล้องถ่ายรูป ภาพอื่นถ่ายด้วยกล้องมือถือเลยไม่ค่อยชัด

 

 

 

และตอนขึ้นรถก็รู้สึกแปลกๆอย่างนึงคือที่นี่ต่างจากที่ไทย ที่ไทยคนเอาแต่แย่งที่นั่งกัน ที่นี่ถึงมีที่นั่งแต่บางคนไม่ค่อยชอบนั่งเลย บางทีเห็นที่ยังว่างอยู่แต่คนยืนเพียบ ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมเขาไม่นั่งกัน

 

ก็จบเท่านี้ ไว้คงมีเรื่องอื่นๆมาเล่าอีกเรื่อยๆ

 

ช่วงนี้เป็นช่วงสงกรานต์ ที่นี่ก็มีจัดงานเหมือนกัน แต่ไม่มีเล่นสาดน้ำกันนะ เพราะอากาศไม่ร้อน แค่งานเล็กๆ เชิญชาวต่างชาติมาด้วย

 

ฉะนั้นในบล็อกนี้เชิญสาดน้ำกันมาตามสบายเลย

-----------------------------------------

囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧

ไม่อนุญาตให้นำเนื้อหาของบทความไปลงที่อื่นโดยไม่ได้ขออนุญาตโดยเด็ดขาด หากต้องการนำบางส่วนไปลงสามารถทำได้โดยต้องไม่ใช่การก๊อปแปะแต่ให้เปลี่ยนคำพูดเป็นของตัวเอง หรือไม่ก็เขียนในลักษณะการยกข้อความอ้างอิง และไม่ว่ากรณีไหนก็ตาม ต้องให้เครดิตพร้อมใส่ลิงก์ของทุกบทความที่มีการใช้เนื้อหาเสมอ