φυβλαςのβλογ
phyblasのブログ

#พฤหัส 11 มิ.ย. 2015

พูดถึงที่เที่ยวในปักกิ่งส่วนใหญ่คนจะนึกถึงสถานที่เที่ยวเชิงวัฒนธรรม มีพวกซากโบราณมากมาย แต่ปักกิ่งเองก็มีสถานที่เที่ยวทางธรรมชาติอยู่ไม่น้อยเหมือนกัน ธรรมชาติสร้างสรรค์สิ่งสวยงามได้มากไม่แพ้มนุษย์

ครั้งนี้เรามีโอกาสได้ไปชมสถานที่เที่ยวธรรมชาติแห่งหนึ่งในปักกิ่งซึ่งมีความงดงามไม่น้อยนั่นคือถ้ำสือฮวา (石花洞) เป็นถ้ำหินปูนซึ่งเต็มไปด้วยหินงอกหินย้อยดูสวยงาม

ที่นี่ถูกค้นพบตั้งแต่ปี 1446 และในปี 1987 ก็ได้เปิดเป็นสถานที่เที่ยว มีทั้งหมด ๗ ชั้นแต่ว่าที่เปิดให้นักท่องเที่ยวเข้าชมคือถึงชั้น ๔

ว่ากันตามตรงแล้วที่นี่ไม่ใช่ถ้ำที่มีอะไรโดดเด่นและมีชื่อเสียงเป็นพิเศษ ถ้ำแบบนี้มีอยู่มากมายหลายแห่งภายในอาณาเขตอันกว้างใหญ่ของจีน เมื่อก่อนเราก็เคยมีโอกาสได้ไปเที่ยวชมมาแล้วแห่งหนึ่งที่เมืองจินหัว ถ้ำซวางหลง (双龙洞) https://phyblas.hinaboshi.com/20120123

ถ้ำสือฮวาของที่ปักกิ่งนี้สวยกว่าและใหญ่กว่าถ้ำซวางหลงมากนัก ถึงอย่างนั้นก็ดูเหมือนจะไม่ได้เป็นที่รู้จักมากเท่าไหร่ อีกทั้งการเดินทางมาเที่ยวนั้นค่อนข้างลำบากอยู่ ดังนั้นคนที่มาปักกิ่งก็น้อยคนที่จะมาเที่ยวที่นี่

การเดินทางมาถึงนี่อาจนั่งรถไฟฟ้ามาลงที่สถานีเหลียงเซียงหนานกวาน (良乡南关站) แล้วต่อรถเมล์สาย 房43 อย่างไรก็ตามรถสายนี้มีน้อย ชั่วโมงละคันเท่านั้นเอง ดังนั้นก็มีอีกวิธีคือนั่งรถไฟฟ้าลงสถานีซูจวาง (苏庄站) แล้วก็ต่อรถเมล์สาย 833 ไปลงที่ป้ายสือฮวาต้งลู่โข่ว (石花洞路口) จากนั้นยังเหลือระยะอีก ๔ กม. หารถรับจ้างต่อจากตรงนั้นไปได้ วิธีนี้ไว้ใช้ในกรณีที่ตกรถสาย 房43 แล้วไม่อยากรอนานอีกชั่วโมง สาย 833 มีจำนวนเที่ยวเยอะไม่ต้องรอนานมาก

ค่าตั๋วราคา ๗๐ หยวน หากเป็นนักเรียนนักศึกษาก็ลดเหลือ ๓๕ หยวน แต่ไม่รวมนักศึกษาปริญญาโท ดังนั้นเราก็เลยไม่ได้ลด ต้องจ่าย ๗๐ หยวนไป ค่าตั๋วค่อนข้างแพงแต่ก็รวมประกันอุบัติเหตุอยู่ในนี้แล้วด้วย



หินงอกและหินย้อยนั้นเป็นปรากฏการณ์ธรรมชาติที่พบได้ในถ้ำหินปูนที่มีทางน้ำไหลผ่าน หินปูนประกอบขึ้นจากแคลเซียมคาร์บอเนตเป็นหลัก เมื่อโดนน้ำที่มีก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ละลายอยู่ก็จะเกิดการกัดกร่อน แล้วน้ำก็ไหลไปตามถ้ำ เมื่อน้ำหยดตกลงจากเพดานตรงส่วนไหนในถ้ำก็จะทำให้พื้นบริเวณนั้นมีการสะสมของแคลเซียมคาร์บอเนตซึ่งแข็งตัวเป็นหินปูนใหม่อีกครั้งทำให้นูนขึ้นสูงกว่าบริเวณอื่น และยิ่งเวลาผ่านไปก็ยิ่งสูงขึ้นเรื่อยๆจนกลายเป็นแท่ง เกิดเป็นหินงอก การที่เรียกว่าหินงอกนั้นอาจชวนให้คิดว่าหินมันงอกแทงขึ้นมาจากพื้น แต่จริงๆแล้วเกิดจากการสะสมตัวจากตะกอนด้านบน

ส่วนหินย้อยนั้นมักจะเกิดขึ้นในเวลาเดียวกับหินงอก คือบริเวณเพดานที่น้ำหยดลงมานั้นมักเกิดการสะสมตัวของแคลเซียมคาร์บอเนตซึ่งทำให้เกิดเป็นแท่งยาวงอกจากด้านบน  บางครั้งหินงอกก็งอกสูงและหินย้อยก็ย้อยลงมายาวจนในที่สุดก็บรรจบกันเกิดเป็นเสาขึ้นมา

ทั้งหินงอกและหินย้อยต้องใช้เวลานานมากในการเกิดขึ้นเพราะการสะสมของตะกอนเป็นไปอย่างช้าๆ ดังนั้นจึงเป็นทรัพยากรที่มีค่าเพราะหากถูกทำลายไปแล้วก็ไม่มีวันกลับคืนมาได้ในเร็ววัน ดังนั้นต้องอนุรักษ์ให้ดี เวลาไปเที่ยวถ้ำต้องพยายามอย่าไปแตะต้องมัน อย่าไปหักมันออกมา

หินงอก เรียกในภาษาจีนว่าสือสุ่น (石笋) โดยที่คำว่าสือ (石) แปลว่าหิน ส่วนคำว่าสุ่น (笋) หมายถึงหน่อไม้ นั่นเพราะหินงอกนั้นงอกมาจากพื้นดูแล้วคล้ายหน่อไม้ ส่วนหินย้อยเรียกว่าจงหรู่สือ (钟乳石) โดยคำว่าจง (钟) หมายถึงระฆัง ส่วนหรู่ (乳) หมายถึงนม



เราเดินทางมาเที่ยวที่นี่หลังจากที่ไปเที่ยวโบราณสถานหลิวหลีเหอ (琉璃河遗址) และต่อด้วยมัสยิดโต้วเตี้ยน (窦店清真寺) เสร็จไป https://phyblas.hinaboshi.com/20150624

นั่งรถเมล์สาย 993 กลับมายังบริเวณตัวเมือง อย่างไรก็ตามรถเมล์สายนี้ไม่ได้ผ่านสถานีเหลียวเซียงหนานกวาน แต่ก็มีจุดอื่นที่สามารถเปลี่ยนเพื่อไปขึ้น 房43 ได้คือที่ป้ายซูจวางตงเจียเป๋ย์โข่ว (苏庄东街北口) ซึ่งอยู่เลยจากสถานีรถไฟฟ้าไปหน่อย



ลงแล้วก็ข้ามฝั่งแล้วเดินไปทางตะวันตกข้ามแม่น้ำไป



รอสาย 房43 ตรงนี้



ตอนที่มาถึงเราไม่รู้เลยว่ารถสายนี้มีจำนวนน้อยแค่ไหน จึงไม่รู้ว่าต้องรอนานแค่ไหน อย่างไรก็ตามรอแค่ประมาณสิบนาทีสาย 房43 ก็มา



พอขึ้นรถมาก็ถามคนบนรถเมล์จึงรู้ว่ารถสายนี้มีแค่ประมาณชั่วโมงละคันเท่านั้น การที่เรามารอแค่ไม่นานก็ถือว่าโชคดีมาถูกจังหวะ



ระหว่างทางผ่านทางรถไฟ มีขบวนรถขนของผ่านมาพอดีเลยเจอกั้น



ลงรถเมล์มา ท้องฟ้ายังคงสวยแต่เมฆเยอะกว่าเมื่อตอนเช้า



จากจุดที่ลงรถเมล์มายังต้องเดินต่อไปอีกสักพักจึงจะถึงทางเข้าถ้ำ ตรงนี้มีรถรับจ้างมารอหาลูกค้าอยู่แล้ว เขาคิด ๑๐ หยวนในการพาไปถึงปากถ้ำ ระยะทางนั้นแม้จะไม่ไกลแต่ว่าเป็นทางลาดขึ้นเขา หากต้องปีนก็คงเหนื่อยแทบแย่ดังนั้นใช้บริการรถนี้เพื่อประหยัดแรงไว้น่าจะเป็นทางเลือกที่ดี ขากลับค่อยเดินลงเอง



รถมาส่งถึงตรงนี้



แล้วก็ยังต้องเดินต่อไปอีกหน่อย





จึงจะถึงที่ขายตั๋ว



ที่ตรวจตั๋วตรงทางเข้า



ผ่านเข้ามาก็เจอปากทางเข้าถ้ำ



ลุย



ภายในมีทางเดินที่เขาทำไว้ให้ตายตัวอยู่แล้ว ไม่ต้องกลัวหลง



บางจุดมีประดับไฟแสงสีสวยงาม ทำให้ดูสวยงามว่าสภาพที่เป็นจริงตามธรรมชาติ ในแง่ศิลปะแล้วก็อาจจะไม่เลว แต่ถ้าใครชอบแบบธรรมชาติมากกว่าอาจไม่ค่อยชอบก็เป็นได้




ลึกเข้าไปเรื่อยๆ




มีแอ่งน้ำอยู่ประปราย



ตรงนี้ค่อนข้างสวยเขาจึงทำเป็นจุดถ่ายรูป สามารถเข้าไปยืนที่เกาะกลางน้ำเพื่อถ่ายภาพได้ มีคนรับจ้างถ่ายรูปอยู่ แต่เขาจะคิดเงิน



เดินต่อเข้าไปอีก







ทางเดินมุดลงไปยังชั้นล่าง





ตรงนี้มีทางแยก ถ้าเลี้ยวขวาก็จะเดินลึกเข้าไปยังชั้น ๓ และ ๔ ถ้าเลี้ยวซ้ายก็จะเป็นทางกลับขึ้นไปด้านบนเป็นทางออก



หากเดินลึกเข้าไปต่อก็เป็นถ้ำคล้ายๆชั้น ๑ และ ๒ ที่เดินผ่านมา พอเดินถึงสุดก็ต้องย้อนกลับมาที่นี่ใหม่เพื่อไปยังทางออก คนที่ไม่ไหวแล้วอยากออกก็ให้เลี้ยวซ้ายตรงนี้ได้เลย อย่างไรก็ตามในเมื่ออุตส่าห์มาแล้วก็ควรเดินให้ทั่วเราจึงเดินต่อไป



ในนี้มีไหดองเหล้า



เดินลึกลงไปเรื่อยๆ







บางส่วนในนี้เป็นทางเดินที่ล้อมไปด้วยผนัง ไม่สามารถแตะต้องอะไรในถ้ำได้เลย



พอเดินเข้าไปจนสุดก็กลับออกมาตรงทางออก ระห่างทางก็เจอห้องโถงที่มีร้านขายของที่ระลึก



มีขายเหล้าที่ดองในถ้ำ



ทางเดินขึ้นไปสู่ทางออก



ออกมาด้านนอกแล้วก็เดินเพื่อย้อนกลับไปยังจุดที่ขึ้นรถเมล์




ระหว่างทางเป็นทางลาดลงจึงวิ่งไถลลงไปเรื่อยๆ



แล้วก็มาถึงจุดที่ลงรถเมล์มาตอนแรก



เห็นรถเมล์สาย 房43 จอดอยู่ แต่ไม่รู้ว่าจะออกเมื่อไหร่ก็เลยลองถามคนแถวนั้นดูก็พบว่ารถเมล์เพิ่งออกไปตอน 15:10 และจะออกอีกทีตอน 16:30 เวลานั้นรถรอบ 15:10 เพิ่งออกไป เท่ากับว่าจะต้องรออีกมากกว่าหนึ่งชั่วโมงถ้าอยากจะนั่งรถเมล์นี้กลับ ซึ่งเราก็คงรอนานขนาดนั้นไม่ไหว



ตรงจุดนี้มีทางเลือกอยู่ก็คือออกไปยังจุดที่มีรถเมล์สาย 833 ซึ่งต้องเดินไปอีกไกลมากกว่า ๒ กม. ซึ่งมันไกลมากจนไม่น่าจะเดินไป พอถามรถรับจ้างเขาก็บอกว่าสามารถไปส่งถึงตรงนั้นได้คิด ๒๐ หยวน เราก็เลยคิดว่าเดินไปก็ได้ ไม่เป็นไรเวลายังพอมี ถือว่าออกกำลังกาย



เดินๆวิ่งๆแล้วชมท้องฟ้าไปพลางๆ




หนทางยาวไกล



ถึงป้ายรถเมล์ที่มีสาย 833 แล้ว นอกจากนี้ยังมีสายอื่นอีกหลายสายแต่เป็นสายที่ไม่ได้พากลับตัวเมืองและยังมีจำนวนเที่ยวน้อยด้วย มีแต่สาย 833 ที่มีจำนวนเที่ยวค่อนข้างเยอะและพากลับตัวเมือง



ตรงบริเวณนี้มี ป้ายหน้าทางเข้าเขียนชื่อสถานที่ถ้ำสือฮวา เราเดินออกจากตรงนี้มา อย่างไรก็ตามระยะทางจากตรงนี้ไปถึงถ้ำสือฮวานั้นก็ยังไกลอีกตั้งประมาณ ๔ กม. ระยะทางตรงนี้ไม่น่าเชื่อว่าเราเดินมาเรื่อยๆจนมาถึงได้ด้วยเท้าโดยไม่นั่งรถ คิดแล้วก็เหนื่อย ตอนแรกไม่คาดคิดว่าจะไกลขนาดนี้เลย โดยรวมแล้วขนาดเดินแบบรีบๆก็ยังต้องใช้เวลาครึ่งชั่วโมงกว่า



ตอนที่เรามาถึงป้ายรถเมล์ก็มีคนขับรถรับจ้างดักรออยู่ตรงนี้เข้ามาถามว่าจะไปไหนให้เขาไปส่งมั้ย เขาพยายามพูดเกลี้ยกล่อมให้จ้างเขาขับพาเข้าเมือง เขาคิด ๖๐ หยวน พอปฏิเสธไปเขาก็พยายามตื๊อต่อโดยใช้วิธีพูดหว่านล้อมต่างๆ เช่นบอกว่านั่งรถเมล์ใช้เวลาเป็นชั่วโมงกว่าจะถึง แต่เขาไปส่งแค่ ๒๐ นาทีก็ถึงแล้ว ซึ่งคำพูดนี้ได้พิสูจน์แล้วว่าโม้เพราะจริงๆใช้เวลาแค่ ๔๐ นาทีเท่านั้น

พอเห็นท่าทางเราไม่ยอมง่ายๆเขาก็ลองลดราคาเหลือ ๕๕ หยวน ซึ่งมันก็ไม่ได้ช่วยอะไรอยู่ดี เราบอกเขาว่าอุตส่าห์เดินมาตั้งไกลหลายกิโลเพื่อมาขึ้นรถเมล์ ถ้าเราคิดจะจ้างรถจริงๆคงจ้างตั้งแต่แรกแล้ว ไม่อุตส่าห์เดินมา สุดท้ายเขาก็ดูท่าจะตัดใจ แต่ก็ยังชวนคุยอะไรไปเรื่อยต่อ

สุดท้ายรถเมล์ก็มา



ฟ้าสวยๆภาพสุดท้ายระหว่างทางก่อนกลับเมฆเยอะขึ้นจนฟ้าเริ่มครึ้ม แต่ฝนก็ยังไม่ตก



รถเมล์สาย 833 พาเรากลับไปส่งถึงรถไฟฟ้าสถานีซูจวาง ขณะนั้นเกือบห้าโมงเย็นแล้ว จากนั้นก็นั่งรถไฟฟ้าเพื่อกลับ กว่าจะกลับถึงก็ค่ำ ถือเป็นวันหนึ่งที่เที่ยวยาวที่สุดในช่วงนี้เลย ใช้เวลาหมดไปทั้งวันแต่ว่าก็คุ้มค่าเป็นวันที่สนุกมากมาย



สุดท้ายแล้วฝนก็ไม่ตกลงมาเลยตลอดวัน

-----------------------------------------

囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧

ไม่อนุญาตให้นำเนื้อหาของบทความไปลงที่อื่นโดยไม่ได้ขออนุญาตโดยเด็ดขาด หากต้องการนำบางส่วนไปลงสามารถทำได้โดยต้องไม่ใช่การก๊อปแปะแต่ให้เปลี่ยนคำพูดเป็นของตัวเอง หรือไม่ก็เขียนในลักษณะการยกข้อความอ้างอิง และไม่ว่ากรณีไหนก็ตาม ต้องให้เครดิตพร้อมใส่ลิงก์ของทุกบทความที่มีการใช้เนื้อหาเสมอ