ช่วงวันหยุดตรุษจีน 2022 ที่เงียบเหงาในไต้หวันก็ได้ผ่านพ้นไป
เขียนเมื่อ 2022/02/14 23:02
ช่วงตั้งแต่วันที่ 29 ม.ค. ถึง 6 ก.พ. 2022 นี้เป็นวันหยุดยาวตรุษจีนสำหรับที่ไต้หวัน ผู้คนมากมายก็พากันกลับบ้านไป อีกทั้งเป็นช่วงปิดเทอมอยู่ด้วย เลยเป็นช่วงที่เงียบเหงาที่สุดในรอบปี
ยิ่งใกล้วันตรุษจีนผู้คนก็ยิ่งกลับบ้านกันไป จนถึงวันที่ 28 ม.ค. ซึ่งเป็นวันสุดท้ายก่อนช่วงตรุษจีน
พอถึงวันที่ 29 ม.ค. พวกร้านค้าต่างๆก็พากันปิดไปเยอะ โรงอาหารในมหาวิทยาลัยปิดหมด ต้องออกไปเดินหาร้านแถวหน้ามหาวิทยาลัย ซึ่งก็ปิดไปเยอะ แต่ก็ยังพอจะมีร้านเปิดอยู่บ้าง เช่นร้านอาหารฮ่องกง ซึ่งดูเหมือนจะเปิดเป็นวันสุดท้ายก่อนจะปิดไป
วันที่ 30 ม.ค. ก็ยิ่งเงียงเหงาลงไป ร้านเปิดน้อยลงอีก แต่ก็ยังคงมีร้านเปิดอยู่บ้าง เช่นร้านเกิงซึ่งมักจะมากินประจำ
วันที่ 31 ม.ค. คือวันที่เงียบเหงาที่สุด ช่วงเย็นไม่ร้านอาหารใดๆในแถบนั้นเปิดอยู่เลย แต่ยังดีที่มี 7-11 เข้าไปซื้ออาหารแช่แข็งมาอุ่นแล้วกินในนั้นได้
วันที่ 1 ก.พ. ก็ยังเงียบเหงา แทบไม่มีร้านเปิด แต่ว่าร้านอาหารญี่ปุ่นที่ปกติมากินประจำนั้นเปิดอยู่ ก็เข้ามาสั่งราเมงคุมาโมโตะสักหน่อย
วันที่ 2 ก.พ. ก็ยังคงเงียบเหงา
แต่ก็มีร้านเปิดมากขึ้นอีก วันนี้แวะมาเจอร้านนี้ บะหมี่ผัด
วันที่ 3 ก.พ. ก็พอๆกับเมื่อวาน คราวนี้แวะมาร้านเดิม สั่งข้าวผัด
วันที่ 5 ก.พ. ในที่สุดโรงอาหารในมหาวิทยาลับก็เปิดจนได้ 7-11 ก็เปิด แต่ก็แทบไม่มีสินค้า และเปิดอยู่ถึงแค่ 5 โมงเย็นก็ปิด
ร้านในโรงอาหารก็เปิดอยู่แค่ร้านเดียว
บรรยากาศโดยรวมยังคงเงียบเหงา
แต่โรงอาหารก็เปิดแค่ถึงช่วงบ่าย ตอนเย็นจึงยังต้องออกไปกินแถวหน้ามหาวิทยาลัยอยู่ วันนี้ร้านอาหารญี่ปุ่นเจียงจือฮู่ (江之戶日本料理) เปิดแล้ว ก็แวะเข้าไปกินข้าวหน้าเทมปุระ
บรรยากาศช่วงค่ำแถวหน้าร้านก่อนจะเดินกลับ
หลังจากนั้นวันที่ 7 ก.พ. ก็สิ้นสุดช่วงตรุษจีนลง ผู้คนเริ่มทยอยกันกลับมา แต่ก็ยังมีคนที่ไม่กลับมา อยู่บ้านยาวต่อไปอีกสัปดาห์ พวกร้านค้าส่วนใหญ่ก็กลับมาเปิด แต่ก็ยังไม่ใช่ทั้งหมด
จนพอถึงวันจันทร์ต่อมา คือวันที่ 14 ก.พ. ก็เป็นวันเปิดภาคเรียน ในที่สุดก็กลับมาคึกคัก
แถวหน้ามหาวิทยาลัยวันนี้กลับมาคับคั่ง
วันนี้แวะกินร้านโจ๊ก ซึ่งก็ปิดยาวไปในช่วงตรุษจีนเหมือนกัน
ไปๆมาๆหน้านี้มีแต่รูปของกินเต็มไปหมดเลย เหมือนจะกลายเป็นว่าเรื่องราวการเดินหาร้านอาหารในช่วงตรุษจีนเป็นเนื้อหาหลักไป
ยังไงก็ตาม เปิดภาคเรียนใหม่ ชีวิตก็ดำเนินต่อไป
สถานการณ์ COVID-19 ยังคงสาหัสเพราะการปรากฏตัวของสายพันธุ์โอมิครอนอยู่ต่อเนื่องตั้งแต่ปลายปีที่แล้วแต่ที่ไต้หวันยังพอรับมืออยู่ ผู้ป่วยวันละเป็นหลักสิบทุกวัน ดีกว่าที่ไทยที่ขึ้นไปถึงหลักหมื่น และช่วงนี้โดยรวมก็เหมือนจะค่อยๆคลี่คลายไปทีละน้อย
สุดท้ายในที่สุดมันก็คงจะต้องผ่านพ้นไป
ยิ่งใกล้วันตรุษจีนผู้คนก็ยิ่งกลับบ้านกันไป จนถึงวันที่ 28 ม.ค. ซึ่งเป็นวันสุดท้ายก่อนช่วงตรุษจีน
พอถึงวันที่ 29 ม.ค. พวกร้านค้าต่างๆก็พากันปิดไปเยอะ โรงอาหารในมหาวิทยาลัยปิดหมด ต้องออกไปเดินหาร้านแถวหน้ามหาวิทยาลัย ซึ่งก็ปิดไปเยอะ แต่ก็ยังพอจะมีร้านเปิดอยู่บ้าง เช่นร้านอาหารฮ่องกง ซึ่งดูเหมือนจะเปิดเป็นวันสุดท้ายก่อนจะปิดไป
วันที่ 30 ม.ค. ก็ยิ่งเงียงเหงาลงไป ร้านเปิดน้อยลงอีก แต่ก็ยังคงมีร้านเปิดอยู่บ้าง เช่นร้านเกิงซึ่งมักจะมากินประจำ
วันที่ 31 ม.ค. คือวันที่เงียบเหงาที่สุด ช่วงเย็นไม่ร้านอาหารใดๆในแถบนั้นเปิดอยู่เลย แต่ยังดีที่มี 7-11 เข้าไปซื้ออาหารแช่แข็งมาอุ่นแล้วกินในนั้นได้
วันที่ 1 ก.พ. ก็ยังเงียบเหงา แทบไม่มีร้านเปิด แต่ว่าร้านอาหารญี่ปุ่นที่ปกติมากินประจำนั้นเปิดอยู่ ก็เข้ามาสั่งราเมงคุมาโมโตะสักหน่อย
วันที่ 2 ก.พ. ก็ยังคงเงียบเหงา
แต่ก็มีร้านเปิดมากขึ้นอีก วันนี้แวะมาเจอร้านนี้ บะหมี่ผัด
วันที่ 3 ก.พ. ก็พอๆกับเมื่อวาน คราวนี้แวะมาร้านเดิม สั่งข้าวผัด
วันที่ 5 ก.พ. ในที่สุดโรงอาหารในมหาวิทยาลับก็เปิดจนได้ 7-11 ก็เปิด แต่ก็แทบไม่มีสินค้า และเปิดอยู่ถึงแค่ 5 โมงเย็นก็ปิด
ร้านในโรงอาหารก็เปิดอยู่แค่ร้านเดียว
บรรยากาศโดยรวมยังคงเงียบเหงา
แต่โรงอาหารก็เปิดแค่ถึงช่วงบ่าย ตอนเย็นจึงยังต้องออกไปกินแถวหน้ามหาวิทยาลัยอยู่ วันนี้ร้านอาหารญี่ปุ่นเจียงจือฮู่ (江之戶日本料理) เปิดแล้ว ก็แวะเข้าไปกินข้าวหน้าเทมปุระ
บรรยากาศช่วงค่ำแถวหน้าร้านก่อนจะเดินกลับ
หลังจากนั้นวันที่ 7 ก.พ. ก็สิ้นสุดช่วงตรุษจีนลง ผู้คนเริ่มทยอยกันกลับมา แต่ก็ยังมีคนที่ไม่กลับมา อยู่บ้านยาวต่อไปอีกสัปดาห์ พวกร้านค้าส่วนใหญ่ก็กลับมาเปิด แต่ก็ยังไม่ใช่ทั้งหมด
จนพอถึงวันจันทร์ต่อมา คือวันที่ 14 ก.พ. ก็เป็นวันเปิดภาคเรียน ในที่สุดก็กลับมาคึกคัก
แถวหน้ามหาวิทยาลัยวันนี้กลับมาคับคั่ง
วันนี้แวะกินร้านโจ๊ก ซึ่งก็ปิดยาวไปในช่วงตรุษจีนเหมือนกัน
ไปๆมาๆหน้านี้มีแต่รูปของกินเต็มไปหมดเลย เหมือนจะกลายเป็นว่าเรื่องราวการเดินหาร้านอาหารในช่วงตรุษจีนเป็นเนื้อหาหลักไป
ยังไงก็ตาม เปิดภาคเรียนใหม่ ชีวิตก็ดำเนินต่อไป
สถานการณ์ COVID-19 ยังคงสาหัสเพราะการปรากฏตัวของสายพันธุ์โอมิครอนอยู่ต่อเนื่องตั้งแต่ปลายปีที่แล้วแต่ที่ไต้หวันยังพอรับมืออยู่ ผู้ป่วยวันละเป็นหลักสิบทุกวัน ดีกว่าที่ไทยที่ขึ้นไปถึงหลักหมื่น และช่วงนี้โดยรวมก็เหมือนจะค่อยๆคลี่คลายไปทีละน้อย
สุดท้ายในที่สุดมันก็คงจะต้องผ่านพ้นไป