ชมใบไม้เปลี่ยนสีขณะปีนเขาคุริโกมะสูง ๑๖๒๖ เมตรที่อยู่ระหว่างจังหวัดมิยางิและอิวาเตะ
เขียนเมื่อ 2023/10/09 19:27
แก้ไขล่าสุด 2023/10/11 21:24
# อาทิตย์ 8 ต.ค. 2023
เล่าเรื่องการมาปีนเขาคุริโกมะ (栗駒山) ต่อจากตอนที่แล้วที่นั่งรถบัสจนเดินทางมาถึงปากทางขึ้นเขาอิวากางามิไดระ (いわかがみ平) https://phyblas.hinaboshi.com/20231008
ป้ายซึ่งบอกความสูงของตรงนี้คือ ๑๑๑๓ เมตร แต่จากนี้ไปเราจะปีนขึ้นไปยังยอดเขาที่ความสูง ๑๖๒๖ เมตร
ก่อนอื่นเข้าห้องน้ำก่อน เพราะบนเขาไม่มีห้องน้ำอยู่เลย โดยต้องรอแถวคิวยาวกว่าจะได้เข้าเพราะคนอื่นก็เพิ่งลงจากรถบัสกันมา
จากนั้นก็เดินขึ้นไปตรงอาคารที่อยู่ด้านบนนั้นคือคุริโกมะเรสต์เฮาส์ (栗駒レストハウス)
ตรงนี้มีป้ายบอกว่าเส้นทางส่วนหนึ่งทางฝั่งจังหวัดอิวาเตะถูกปิดอยู่ แต่ก็ไม่ได้เกี่ยวกับเรา เพราะไม่ได้กะจะเดินข้ามไปทางโน้นอยู่แล้ว
ที่ตรงอาคารเรสต์เฮาส์นี้มีพวกร้านขายของและร้านอาหาร
ด้านหน้านี้ขายทนจิรุ
จากตรงนี้มีทางเลือก ๒ ทางในการปีน โดยแบ่งเป็นเส้นทางหลักจูโอวคอร์ส (中央コース) ซึ่งปีนง่าย ระยะทางรวม ๒.๙ กม. เส้นทางถูกทำไว้เป็นอย่างดี เหมาะกับนักท่องเที่ยวทั่วไปที่แค่อยากเดินเล่นไม่อยากลุยลำบากมาก และอีกเส้นทางคือฮิงาชิคุริโกมะยามะคอร์ส (東栗駒山コース) ซึ่งปีนลำบากและค่อนข้างอ้อม ระยะทางรวม ๓.๗ กม. ต้องผ่านยอดเขาฮิงาชิคุริโกมะซึ่งเป็นยอดทางตะวันออก สูง ๑๔๓๔ เมตร เส้นทางผ่านน้ำตกและพื้นที่เปียกชื้น
เราเองก็ถือว่ามีประสบการณ์ในการปีนเขามาหลายที่แล้ว แม้จะยังไม่ได้เก่งมาก ดังนั้นในการปีนครั้งนี้เราตัดสินใจขึ้นโดยเส้นทางผ่านเขาฮิงาชิคุริโกมะ แล้วขาลงจึงค่อยลงผ่านเส้นทางหลัก
ปากทางขึ้นเขาอยู่ตรงนี้ เราเริ่มปีนเขาตอนเวลา 11:00 พอดี และรถขากลับนั้นออกจากที่นี่ 15:05 จึงมีเวลาประมาณ ๔ ชั่วโมงในการปีน
เข้ามาถึงก็เจอพื้นที่ซึ่งเต็มไปด้วยโคลนและพื้นเป็นหินเดินลำบาก เราเผลอเหยียบโดนเปียกแฉะตั้งแต่ต้นทางเลย แค่เริ่มก็แย่ซะแล้วทำเอาอยากย้อนกลับเปลี่ยนไปเส้นทางที่ง่ายแทน แต่ก็ตัดสินใจเดินต่อ
เนื่องจากคนเยอะ ไม่ว่าจะเดินไปถึงไหนก็มีคนเดินอยู่ด้วยตลอด ซึ่งก็ทำให้ล่าช้าไปบ้างและถ่ายรูปธรรมชาติได้ลำบาก แต่ก็ช่วยให้อุ่นใจ เพราะเดินเขาแบบนี้อาจมีอันตรายได้ พอมีคนเยอะแล้วก็สบายใจในความปลอดภัยได้มากกว่า
ทางเดินบางส่วนก็ลาดชันจนปีนลำบาก แต่ก็มีบันไดช่วย ทำให้ปีนง่ายขึ้น
แต่ส่วนใหญ่ก็ไม่มีบันไดหรอก ก็ต้องเดินไประวังไป บ่อยครั้งที่ต้องใช้มือช่วย ทำให้มือเปื้อนเลอะโคลน เห็นหลายคนก็เตรียมไม้สำหรับปีนเขามาช่วยได้มาก แต่เรามามือเปล่า
บ้างก็เจอคนที่กำลังเดินลงเขาสวนมา ก็ต้องคอยหลบ เส้นทางแคบจึงทำให้ต้องหยุดรอบ่อยครั้ง
พอยิ่งขึ้นไปเรื่อยๆก็ยิ่งเริ่มเห็นใบไม้เปลี่ยนสีมากขึ้น ทิวทัศน์สวยงามขึ้นมา
จากตรงนี้เริ่มเป็นที่โล่งและราบขึ้นมาหน่อย
มองหันหลังกลับไปเห็นทิวทัศน์สวยงาม
เดินขึ้นต่อไปเรื่อยๆยิ่งเห็นใบไม้เปลี่ยนสีสวยขึ้นไปอีก
แล้วก็มาถึงตรงส่วนที่เป็นน้ำตก
ตรงนี้มีป้ายบอกทางที่เขียนว่าจุดนี้ห่างจากปากทางปีนเขามา ๑.๐ กม. ซึ่งนั่นก็คือระยะที่เราเดินมาจนถึงนี่ กว่าจะมาถึงนี่ก็เป็นเวลา 11:50 แล้วใช้เวลาไปประมาณ ๕๐ นาที และหลังจากตรงนี้ไปจนถึงยอดเขายังเหลือระยะ ๒.๗ กม. คิดคร่าวๆก็คือเดินมาแล้วประมาณ ๑ ใน ๔ ของระยะทางที่ต้องเดินทั้งหมด กินเวลามากกว่าที่คิด
เส้นทางต่อจากนี้ไปคือเดินขึ้นไปตามน้ำตก ซึ่งลำบากมาก ต้องระวังหกล้มหรือเหยียบโดนน้ำแฉะ บางส่วนก็ต้องใช้มือช่วยไม่งั้นไม่กล้าเดินต่อ ทำให้ไม่สามารถเดินไปถ่ายรูปไปได้บ่อย แต่ก็พอมีรูปสวยๆถ่ายมาได้บ้าง แม้จะลำบากแต่ทิวทัศน์ตรงนี้สวยมากจริงๆจึงคุ้มค่าแล้วที่ได้มา
ทางเดินเลียบริมน้ำตกก็จบลงเท่านี้
เส้นทางต่อจากนี้ไปก็เริ่มเดินง่าย และทิวทัศน์ก็ยิ่งสวยขึ้น
ทางโน้นคือส่วนยอดเขาที่เป็นเป้าหมายของเรา แต่เมฆหน้าปกคลุมเลยทำให้มองเห็นยอดได้ยาก
ส่วนทางนี้ซึ่งต้องมุ่งหน้าไปก่อนคือยอดเขาฮิงาชิคุริโกมะ
ระหว่างทางเจอระฆัง
เดินขึ้นไปเรื่อยๆ
เดินมาจนถึงส่วนยอดของส่วนนี้แล้ว จากตรงนี้เป็นทางเดินบนสันเขา
มองไปยังส่วนยอดคุริโกมะสูงสุด ยังเต็มไปด้วยเมฆปกคลุม
เดินทางมุ่งหน้าต่อไป
เส้นทางตรงนี้เจอทางที่เป็นโคลนอีกแล้ว ทำให้ต้องเดินระวัง แต่ยังไงรองเท้าเปื้อนเละก็เลี่ยงไม่ได้
ทิวทัศน์สวยระหว่างทาง
ตรงนี้ก็ปีนลำบาก
แล้วก็มาเจอพื้นที่เปียกแฉะเกินกว่าที่จะเดินผ่านได้ ไม่มีใครคิดจะเดินลุยผ่านไปโดยตรง ต้องยอมมุดกอไม้ด้านข้างเพื่อให้ได้ก้าวต่อไป ซึ่งก็ลำบากมากเพราะ ๒ ข้างทางเต็มไปด้วยไม้ขึ้นหนา กว่าจะผ่านไปได้ก็ลำบากไม่น้อย
หลังจากผ่านมาได้ก็ลุยพื้นแฉะไปอีกสักพัก ที่เหลือก็เริ่มสบายแล้ว
ยอดเขาที่เป็นเป้าหมายก็อยู่ตรงหน้านี้แล้ว เดินต่อไปเรื่อยๆ
ยังคงเจอทางที่ปีนลำบากอยู่ประปราย แต่มาถึงตรงนี้ก็ชินแล้ว
และพอมาถึงตรงนี้ก็สบายแล้ว จากตรงนี้ไปทางเป็นบันไดที่ถูกทำไว้ดี
แล้วในที่สุดก็มาถึงตรงส่วนที่เป็นทางแยกระหว่างเส้นทางฝั่งฮิงาชิคุริโกมะที่เราเดินมากับเส้นทางหลักซึ่งปีนง่าย ภาพนี้หันหลังถ่าย โดยที่เส้นทางที่เราเดินมานั้นอยู่ทางซ้าย ส่วนเส้นทางหลักซึ่งเดี๋ยวจะใช้เพื่อเดินลงนั้นอยู่ทางขวา
จากตรงทางแยกนี้ไปสู่ยอดเขานั้นเป็นระยะแค่ ๒๐๐ เมตรเท่านั้น แค่เดินขึ้นบันไดต่อไปเรื่อยๆ
ระหว่างทางคนแน่นมาก คนที่กำลังเดินลงสวนมาก็มีไม่น้อย
ในที่สุดก็มาถึงยอดเขาแล้ว ขณะนั้นเป็นเวลาบ่ายโมงนิดๆ เท่ากับว่าใช้เวลาในการปีนไปประมาณ ๒ ชั่วโมง
บนส่วนยอดมีศาลเจ้าเล็กๆอยู่
นี่คือป้ายที่ตั้งเด่นตรงส่วนยอด มีคนมาถ่ายรูปกับป้ายนี้ตลอดจนแทบหาจังหวะถ่ายโดยไม่มีคนติดไม่ได้เลย
ป้ายแสดงเส้นทางปีนเขาบริเวณรอบๆนี้
ตรงนี้เป็นทางแยกไปยังเส้นทางส่วนฝั่งจังหวัดอิวาเตะ เดินไป ๓.๗ กม. จะถึงสึงาวะอนเซง (須川温泉)
บริเวณยอดเขานี้เต็มไปด้วยผู้คน
เราลองเดินไปยังเส้นทางฝั่งจังหวัดอิวาเตะเล็กน้อยเพื่อชมทิวทัศน์ตรงนี้ ซึ่งก็สวยดี
มองไปทางเหนือ จังหวัดอิวาเตะ ทิวทัศน์สวยงามมาก
หลังจากอยู่บนยอดเขาสักพักก็ได้เวลาเดินกลับลงไป ระหว่างที่ยังอยู่ใกล้ยอดเขานั้นเต็มไปด้วยเมฆหนา ทำให้มองไม่เห็นทิวทัศน์อะไรมาก
พอเดินลงมาสักระยะก็เริ่มอยู่ใต้เมฆและเห็นทิวทัศน์สวยงามได้
เส้นทางเดินลงที่เราใช้นี้เป็นเส้นทางหลักซึ่งถูกทำไว้อย่างดี เดินง่าย และทิวทัศน์ก็สวยงาม
ตรงนี้เป็นจุดแวะพัก มีป้ายเขียนแผนที่บริเวณป่าสงวนตรงนี้
ทิวทัศน์ที่มองออกไปเห็นจากตรงนี้
เดินลงต่อไปเรื่อยๆ
ป้ายบอกว่าห่างจากส่วนยอดมา ๑.๙ กม. และเหลืออีกแค่ ๑.๐ กม. ก็ถึงปากทางขึ้นเขา
หลังจากนั้นเราก็เดินลงต่อมาอีก ยิ่งใกล้ถึงปากทางก็ยิ่งเบียดคนเยอะ แต่ละคนก็ลงเขากันช่วงนี้เหมือนกัน เวลานี้เริ่มแทบไม่เห็นใครปีนขึ้นเขาแล้ว
แล้วเราก็เดินจนกลับมาถึงปากทางขึ้นเขาเวลา 14:20 เท่ากับว่าใช้เวลาบนเขาไปทั้งหมด ๓ ชั่วโมง ๒๐ นาที โดยขาขึ้นปีน ๒ ชั่วโมง ขากลับลง ๑ ชั่วโมง
หลังกลับลงมาแล้วก็ยังมีเรื่องเล่าต่ออีกหน่อย เนื่องจากยาวกว่าที่คิด ต่อจากนี้จะแยกไปเล่าอีกตอน https://phyblas.hinaboshi.com/20231010
เล่าเรื่องการมาปีนเขาคุริโกมะ (栗駒山) ต่อจากตอนที่แล้วที่นั่งรถบัสจนเดินทางมาถึงปากทางขึ้นเขาอิวากางามิไดระ (いわかがみ平) https://phyblas.hinaboshi.com/20231008
ป้ายซึ่งบอกความสูงของตรงนี้คือ ๑๑๑๓ เมตร แต่จากนี้ไปเราจะปีนขึ้นไปยังยอดเขาที่ความสูง ๑๖๒๖ เมตร
ก่อนอื่นเข้าห้องน้ำก่อน เพราะบนเขาไม่มีห้องน้ำอยู่เลย โดยต้องรอแถวคิวยาวกว่าจะได้เข้าเพราะคนอื่นก็เพิ่งลงจากรถบัสกันมา
จากนั้นก็เดินขึ้นไปตรงอาคารที่อยู่ด้านบนนั้นคือคุริโกมะเรสต์เฮาส์ (栗駒レストハウス)
ตรงนี้มีป้ายบอกว่าเส้นทางส่วนหนึ่งทางฝั่งจังหวัดอิวาเตะถูกปิดอยู่ แต่ก็ไม่ได้เกี่ยวกับเรา เพราะไม่ได้กะจะเดินข้ามไปทางโน้นอยู่แล้ว
ที่ตรงอาคารเรสต์เฮาส์นี้มีพวกร้านขายของและร้านอาหาร
ด้านหน้านี้ขายทนจิรุ
จากตรงนี้มีทางเลือก ๒ ทางในการปีน โดยแบ่งเป็นเส้นทางหลักจูโอวคอร์ส (中央コース) ซึ่งปีนง่าย ระยะทางรวม ๒.๙ กม. เส้นทางถูกทำไว้เป็นอย่างดี เหมาะกับนักท่องเที่ยวทั่วไปที่แค่อยากเดินเล่นไม่อยากลุยลำบากมาก และอีกเส้นทางคือฮิงาชิคุริโกมะยามะคอร์ส (東栗駒山コース) ซึ่งปีนลำบากและค่อนข้างอ้อม ระยะทางรวม ๓.๗ กม. ต้องผ่านยอดเขาฮิงาชิคุริโกมะซึ่งเป็นยอดทางตะวันออก สูง ๑๔๓๔ เมตร เส้นทางผ่านน้ำตกและพื้นที่เปียกชื้น
เราเองก็ถือว่ามีประสบการณ์ในการปีนเขามาหลายที่แล้ว แม้จะยังไม่ได้เก่งมาก ดังนั้นในการปีนครั้งนี้เราตัดสินใจขึ้นโดยเส้นทางผ่านเขาฮิงาชิคุริโกมะ แล้วขาลงจึงค่อยลงผ่านเส้นทางหลัก
ปากทางขึ้นเขาอยู่ตรงนี้ เราเริ่มปีนเขาตอนเวลา 11:00 พอดี และรถขากลับนั้นออกจากที่นี่ 15:05 จึงมีเวลาประมาณ ๔ ชั่วโมงในการปีน
เข้ามาถึงก็เจอพื้นที่ซึ่งเต็มไปด้วยโคลนและพื้นเป็นหินเดินลำบาก เราเผลอเหยียบโดนเปียกแฉะตั้งแต่ต้นทางเลย แค่เริ่มก็แย่ซะแล้วทำเอาอยากย้อนกลับเปลี่ยนไปเส้นทางที่ง่ายแทน แต่ก็ตัดสินใจเดินต่อ
เนื่องจากคนเยอะ ไม่ว่าจะเดินไปถึงไหนก็มีคนเดินอยู่ด้วยตลอด ซึ่งก็ทำให้ล่าช้าไปบ้างและถ่ายรูปธรรมชาติได้ลำบาก แต่ก็ช่วยให้อุ่นใจ เพราะเดินเขาแบบนี้อาจมีอันตรายได้ พอมีคนเยอะแล้วก็สบายใจในความปลอดภัยได้มากกว่า
ทางเดินบางส่วนก็ลาดชันจนปีนลำบาก แต่ก็มีบันไดช่วย ทำให้ปีนง่ายขึ้น
แต่ส่วนใหญ่ก็ไม่มีบันไดหรอก ก็ต้องเดินไประวังไป บ่อยครั้งที่ต้องใช้มือช่วย ทำให้มือเปื้อนเลอะโคลน เห็นหลายคนก็เตรียมไม้สำหรับปีนเขามาช่วยได้มาก แต่เรามามือเปล่า
บ้างก็เจอคนที่กำลังเดินลงเขาสวนมา ก็ต้องคอยหลบ เส้นทางแคบจึงทำให้ต้องหยุดรอบ่อยครั้ง
พอยิ่งขึ้นไปเรื่อยๆก็ยิ่งเริ่มเห็นใบไม้เปลี่ยนสีมากขึ้น ทิวทัศน์สวยงามขึ้นมา
จากตรงนี้เริ่มเป็นที่โล่งและราบขึ้นมาหน่อย
มองหันหลังกลับไปเห็นทิวทัศน์สวยงาม
เดินขึ้นต่อไปเรื่อยๆยิ่งเห็นใบไม้เปลี่ยนสีสวยขึ้นไปอีก
แล้วก็มาถึงตรงส่วนที่เป็นน้ำตก
ตรงนี้มีป้ายบอกทางที่เขียนว่าจุดนี้ห่างจากปากทางปีนเขามา ๑.๐ กม. ซึ่งนั่นก็คือระยะที่เราเดินมาจนถึงนี่ กว่าจะมาถึงนี่ก็เป็นเวลา 11:50 แล้วใช้เวลาไปประมาณ ๕๐ นาที และหลังจากตรงนี้ไปจนถึงยอดเขายังเหลือระยะ ๒.๗ กม. คิดคร่าวๆก็คือเดินมาแล้วประมาณ ๑ ใน ๔ ของระยะทางที่ต้องเดินทั้งหมด กินเวลามากกว่าที่คิด
เส้นทางต่อจากนี้ไปคือเดินขึ้นไปตามน้ำตก ซึ่งลำบากมาก ต้องระวังหกล้มหรือเหยียบโดนน้ำแฉะ บางส่วนก็ต้องใช้มือช่วยไม่งั้นไม่กล้าเดินต่อ ทำให้ไม่สามารถเดินไปถ่ายรูปไปได้บ่อย แต่ก็พอมีรูปสวยๆถ่ายมาได้บ้าง แม้จะลำบากแต่ทิวทัศน์ตรงนี้สวยมากจริงๆจึงคุ้มค่าแล้วที่ได้มา
ทางเดินเลียบริมน้ำตกก็จบลงเท่านี้
เส้นทางต่อจากนี้ไปก็เริ่มเดินง่าย และทิวทัศน์ก็ยิ่งสวยขึ้น
ทางโน้นคือส่วนยอดเขาที่เป็นเป้าหมายของเรา แต่เมฆหน้าปกคลุมเลยทำให้มองเห็นยอดได้ยาก
ส่วนทางนี้ซึ่งต้องมุ่งหน้าไปก่อนคือยอดเขาฮิงาชิคุริโกมะ
ระหว่างทางเจอระฆัง
เดินขึ้นไปเรื่อยๆ
เดินมาจนถึงส่วนยอดของส่วนนี้แล้ว จากตรงนี้เป็นทางเดินบนสันเขา
มองไปยังส่วนยอดคุริโกมะสูงสุด ยังเต็มไปด้วยเมฆปกคลุม
เดินทางมุ่งหน้าต่อไป
เส้นทางตรงนี้เจอทางที่เป็นโคลนอีกแล้ว ทำให้ต้องเดินระวัง แต่ยังไงรองเท้าเปื้อนเละก็เลี่ยงไม่ได้
ทิวทัศน์สวยระหว่างทาง
ตรงนี้ก็ปีนลำบาก
แล้วก็มาเจอพื้นที่เปียกแฉะเกินกว่าที่จะเดินผ่านได้ ไม่มีใครคิดจะเดินลุยผ่านไปโดยตรง ต้องยอมมุดกอไม้ด้านข้างเพื่อให้ได้ก้าวต่อไป ซึ่งก็ลำบากมากเพราะ ๒ ข้างทางเต็มไปด้วยไม้ขึ้นหนา กว่าจะผ่านไปได้ก็ลำบากไม่น้อย
หลังจากผ่านมาได้ก็ลุยพื้นแฉะไปอีกสักพัก ที่เหลือก็เริ่มสบายแล้ว
ยอดเขาที่เป็นเป้าหมายก็อยู่ตรงหน้านี้แล้ว เดินต่อไปเรื่อยๆ
ยังคงเจอทางที่ปีนลำบากอยู่ประปราย แต่มาถึงตรงนี้ก็ชินแล้ว
และพอมาถึงตรงนี้ก็สบายแล้ว จากตรงนี้ไปทางเป็นบันไดที่ถูกทำไว้ดี
แล้วในที่สุดก็มาถึงตรงส่วนที่เป็นทางแยกระหว่างเส้นทางฝั่งฮิงาชิคุริโกมะที่เราเดินมากับเส้นทางหลักซึ่งปีนง่าย ภาพนี้หันหลังถ่าย โดยที่เส้นทางที่เราเดินมานั้นอยู่ทางซ้าย ส่วนเส้นทางหลักซึ่งเดี๋ยวจะใช้เพื่อเดินลงนั้นอยู่ทางขวา
จากตรงทางแยกนี้ไปสู่ยอดเขานั้นเป็นระยะแค่ ๒๐๐ เมตรเท่านั้น แค่เดินขึ้นบันไดต่อไปเรื่อยๆ
ระหว่างทางคนแน่นมาก คนที่กำลังเดินลงสวนมาก็มีไม่น้อย
ในที่สุดก็มาถึงยอดเขาแล้ว ขณะนั้นเป็นเวลาบ่ายโมงนิดๆ เท่ากับว่าใช้เวลาในการปีนไปประมาณ ๒ ชั่วโมง
บนส่วนยอดมีศาลเจ้าเล็กๆอยู่
นี่คือป้ายที่ตั้งเด่นตรงส่วนยอด มีคนมาถ่ายรูปกับป้ายนี้ตลอดจนแทบหาจังหวะถ่ายโดยไม่มีคนติดไม่ได้เลย
ป้ายแสดงเส้นทางปีนเขาบริเวณรอบๆนี้
ตรงนี้เป็นทางแยกไปยังเส้นทางส่วนฝั่งจังหวัดอิวาเตะ เดินไป ๓.๗ กม. จะถึงสึงาวะอนเซง (須川温泉)
บริเวณยอดเขานี้เต็มไปด้วยผู้คน
เราลองเดินไปยังเส้นทางฝั่งจังหวัดอิวาเตะเล็กน้อยเพื่อชมทิวทัศน์ตรงนี้ ซึ่งก็สวยดี
มองไปทางเหนือ จังหวัดอิวาเตะ ทิวทัศน์สวยงามมาก
หลังจากอยู่บนยอดเขาสักพักก็ได้เวลาเดินกลับลงไป ระหว่างที่ยังอยู่ใกล้ยอดเขานั้นเต็มไปด้วยเมฆหนา ทำให้มองไม่เห็นทิวทัศน์อะไรมาก
พอเดินลงมาสักระยะก็เริ่มอยู่ใต้เมฆและเห็นทิวทัศน์สวยงามได้
เส้นทางเดินลงที่เราใช้นี้เป็นเส้นทางหลักซึ่งถูกทำไว้อย่างดี เดินง่าย และทิวทัศน์ก็สวยงาม
ตรงนี้เป็นจุดแวะพัก มีป้ายเขียนแผนที่บริเวณป่าสงวนตรงนี้
ทิวทัศน์ที่มองออกไปเห็นจากตรงนี้
เดินลงต่อไปเรื่อยๆ
ป้ายบอกว่าห่างจากส่วนยอดมา ๑.๙ กม. และเหลืออีกแค่ ๑.๐ กม. ก็ถึงปากทางขึ้นเขา
หลังจากนั้นเราก็เดินลงต่อมาอีก ยิ่งใกล้ถึงปากทางก็ยิ่งเบียดคนเยอะ แต่ละคนก็ลงเขากันช่วงนี้เหมือนกัน เวลานี้เริ่มแทบไม่เห็นใครปีนขึ้นเขาแล้ว
แล้วเราก็เดินจนกลับมาถึงปากทางขึ้นเขาเวลา 14:20 เท่ากับว่าใช้เวลาบนเขาไปทั้งหมด ๓ ชั่วโมง ๒๐ นาที โดยขาขึ้นปีน ๒ ชั่วโมง ขากลับลง ๑ ชั่วโมง
หลังกลับลงมาแล้วก็ยังมีเรื่องเล่าต่ออีกหน่อย เนื่องจากยาวกว่าที่คิด ต่อจากนี้จะแยกไปเล่าอีกตอน https://phyblas.hinaboshi.com/20231010