เดินเที่ยวในเมืองทาเกโอะ ชมสวนมิฟุเนะยามะรากุเองใบไม้เริ่มเปลี่ยนสีทั้งตอนกลางวันและค่ำคืน
เขียนเมื่อ 2024/12/04 20:20
แก้ไขล่าสุด 2024/12/07 13:25
# อังคาร 12 พ.ย. 2024
บันทึกการเที่ยวต่อจากตอนที่แล้วที่เดินทางจากชิมาบาระนั่งรถไฟมาจนถึงสถานีทาเกโอะอนเซง เมืองทาเกโอะ จังหวัดซางะ https://phyblas.hinaboshi.com/20241203
ตอนนี้จะเป็นการเที่ยวในเมืองทาเกโอะอนเซง โดยเดินจากสถานีทาเกโอะอนเซงไปเที่ยวที่ มิฟุเนะยามะรากุเอง (御船山楽園) ซึ่งเป็นสวนสวยๆที่ช่วงนี้กำลังมีไบไม้เปลี่ยนสี สามารถชมทิวทัศน์ได้ทั้งในเวลากลางวันและกลางคืน
การเดินทางไปยังสวนมิฟุเนะยามะรากุเองนั้นที่จริงก็มีรถเมล์ไป แต่ว่าเที่ยวรถก็ไม่ได้เยอะ และระยะทางก็พอจะเดินไปได้อยู่ จึงตัดสินใจเดินไป ระหว่างทางก็ได้ชมทิวทัศน์ในเมืองทาเกโอะไปด้วย
หลังจากที่นั่งชินกันเซงมาลงที่สถานีทาเกโอะอนเซง
ในชานชลาเดียวกันนี้มีรถด่วน คาโมเมะรีเลย์ (かもめリレー) ซึ่งเป็นรถด่วนที่ไปยังสถานีฮากาตะของฟุกุโอกะ ถ้าใครลงจากชินกันเซงแล้วก็เข้าไปนั่งต่อได้เลย สะดวกดี ไว้เราก็จะมาขึ้นรถไฟด่วนนี้กลับ แต่ว่าตอนนี้ขอแวะเที่ยวเมืองนี้ก่อน
ป้ายสถานี ด้านหลังเป็นชินกันเซง แต่ว่าสถานีซ้ายขวาที่เขียนเป็นของสายรถไฟธรรมดา
เดินออกจากชานชลา
ออกมาข้างนอกสถานี
ตัวอาคารสถานี
จากนั้นก็เดินมุ่งหน้าสู่สวนที่เป็นเป้าหมาย ระหว่างทางก็ถ่ายภาพทิวทัศน์ในตัวเมือง ซึ่งก็สวยดี เห็นใบไม้เปลี่ยนสีอยู่ประปรายด้วย
ผ่านสวนสาธารณะริมแม่น้ำฮาซึมาจิ (筈町河畔公園) ตรงนี้ใบไม้กำลังแดงสวย
ข้ามสะพาน
ทิวทัศน์จากบนนี้สวยดี ตรงนี้เป็นแม่น้ำทาเกโอะ (武雄川) แม่น้ำชื่อเหมือนชื่อเมือง ไหลผ่านกลางเมือง
ผ่านห้างยุเมะทาวน์ (ゆめタウン) สาขาทาเกโอะ
ข้ามสะพานลอย
มองจากบนสะพานลอยก็สวย
เดินต่อไป
ทางเดินตรงนี้ผ่านสนามแข่งเคย์ริงทาเกโอะ (武雄競輪場)
ที่จริงทางเดินตรงนี้เข้าใจยาก เห็นแล้วไม่แน่ใจว่าไปถูกหรือเปล่า แต่เห็นมีเจ้าหน้าที่คอยนำทางอยู่บอกว่าไปยังไง
ผ่านมาถึงตรงนี้ทางเริ่มเปลี่ยว
ตรงนี้เป็นลานจอดรถเสริมของสวนมิฟุเนะยามะ แต่ว่ากว่ากว่าจะถึงทางเข้าก็ยังต้องเดินต่ออีก
เห็นสะพานพาดข้ามรั้วของสวนอยู่ แต่ด้านบนตัน ไม่น่าจะใช้ข้ามไปเข้าเข้าในได้จริง
ระหว่างทางเห็นประตูเล็กของสวน ซึ่งตอนนี้ดูจะไม่ได้เปิด ต้องเดินอ้อมไปอีก
ยังต้องเดินต่อไป อ้อมไกลกว่าที่คิด ระหว่างทางก็ไม่เห็นจะมีใครเดินผ่านเลย
แล้วก็มาถึงหน้าทางเข้าสวน ซึ่งมีที่จอดรถเล็กๆ ซึ่งจอดอยู่แน่นเต็ม ทำให้ดูแล้วรู้ว่ามีคนมาเที่ยวที่นี่ไม่น้อยเหมือนกัน แต่ดูท่าคนอื่นจะมีรถมากัน ไม่ค่อยมีใครเดินมาแบบเรา
แล้วก็ซื้อตั๋วเข้าชม โดยที่นี่การเข้าชมแบ่งออกเป็นช่วงกลางวันและกลางคืน โดยจุดเปลี่ยนคือ 17:30 ถ้าจะแค่ชมตอนกลางวันหรือกลางคืนอย่างใดอยู่หนึ่งก็จ่าย ๖๐๐ เยน แต่ถ้าอยู่ข้ามช่วงก็จ่าย ๙๐๐ เยน ซึ่งเราตัดสินใจซื้อแบบ ๙๐๐ เยน เพื่อจะได้อยู่ที่นี่แบบพักยาว นั่งเล่นอยู่จนฟ้ามืด
แผนที่ภายในสวน ก็ไม่ได้ใหญ่มาก เดินนิดเดียวก็ทั่ว
เข้ามาด้านใน
ตรงนี้เป็นส่วนชมทิวทัศน์หลักของที่นี่ ชมภูเขาสะท้อนบนผิวทะเลสาบ ภูเขาสวยๆที่อยู่ตรงหน้านี้ก็คือเขามิฟุเนะ ซึ่งเป็นที่มาของชื่อสวนนี้ ซึ่งตั้งอยู่บนตีนเขานี้ น่าเสียดายตรงนี้ยังเห็นใบไม้เปลี่ยนสีไม่ชัดมาก เพราะว่ายังแค่เพิ่งเริ่มเปลี่ยนสี
ระหว่างทางเดินต่อไปก็เห็นใบไม้เปลี่ยนสีอยู่ประปราย สวยดี
พื้นที่บางส่วนเป็นทางลาด แต่ก็เดินได้ง่ายเพราะทางทำเอาไว้ดี
เดินขึ้นเนินแล้วลงมาก็เจอตรงส่วนที่เรียกว่าห้าร้อยอรหันต์ (五百羅漢)
จากตรงนี้เห็นเหมือนมีทางลงไป แต่ว่าปิดไว้อยู่ผ่านไม่ได้ ยังไงก็ต้องเดินกลับทางเดิม
ตรงนี้มีทีมแล็บ แต่มีค่าเข้าชมและคิดว่าไม่น่าสนใจเลยไม่ได้เข้าไป
เดินจนพอประมาณเกือบทั่วสวนใช้เวลาไม่มาก จากนั้นก็มานั่งพักที่ร้านชาฮิงิโนะโอะ (萩野尾御茶屋) อยู่ริมทะเลสาบ บรรยากาศดีทีเดียว
ที่นี่สามารถมานั่งสั่งชาและขนมได้ แต่ว่าตอนที่ไปถึงนั้นหมดเวลาขนมช่วงกลางวันแล้ว ไม่สามารถสั่งได้ ได้แต่เห็นคนที่มาก่อนนั่งกิน ต้องรอถึง 17:30 จึงจะสั่งชุดชาและขนมของรอบกลางคืนได้
แล้วเราก็นั่งเล่นอยู่ตรงร้านชานี้ไป รอเวลาจนถึงกลางคืน
พอเริ่มเข้าใกล้ช่วงฟ้ามืด ก็เริ่มเห็นคนนั่งเรือเอาโคมไฟมาวางไว้ในทะเลสาบกัน
รอไปจนถึง 17:30 ก็มีแสงไฟจากโคม
แล้วก็ได้เวลาสั่งชาและขนม ชุดนี้ราคา ๕๐๐ เยน ก็ถือว่าแพงอยู่ถ้าเทียบกับปริมาณ แต่ก็ถือว่าขายบรรยากาศ ขนมนี้เรียกว่า เซนไซ (ぜんざい) กินกับชาผง โคนาจะ (粉茶)
แล้วฟ้าก็มืด ยิ่งเห็นทิวทัศน์พร้อมแสงไฟสวย
หลังจากนั่งอยู่สักพักจนพอก็ได้เวลาลุกออกจากร้าน
ก่อนจะกลับก็ย้อนกลับมายังอีกฝั่งของทะเลสาบเพื่อชมทิวทัศน์สวย
ทิวทัศน์ริมทะเลสาบจากฝั่งตรงกันข้ามกับที่นั่งชมจากร้านชา
มุมนี้สวย กำลังดีเลย
มีทางให้เดินขึ้นไปชมจากมุมสูงหน่อยด้วย
จากบนนี้ก็ได้ภาพสวย
เสร็จแล้วก็ไม่มีอะไรแล้ว การชมภายในสวนก็จบลงเท่านี้ จากนั้นก็ออกมา ตรงหน้าทางเข้านั้นมีร้านขายของที่ระลึก ก็แวะดูนิดหน่อย
ภายในร้าน มีขายพวกผลิตภัณฑ์ท้องถิ่นของจังหวัดซางะ
จากนั้นก็มารอรถเมล์ ขากลับไม่อยากเดินแล้ว จึงมาขึ้นรถเมล์ แต่ว่ารอบรถเมล์จังหวะไม่ได้เหมาะนัก
ดูตารางเวลารถเมล์แล้วก็เห็นได้ว่ามีไม่มาก รอบต่อไปที่เราจะนั่งคือเวลา 18:36
แต่ว่ารถเมล์มาช้ากว่าเวลานิดหน่อย มาจริงๆคือ 18:40
แต่ว่ารถเมล์สายนี้ไม่ได้ไปถึงสถานีทาเกโอะอนเซง แต่ต้องมาลงที่ป้ายรถเมล์ทาเกโอะอนเซงอิริงุจิ (武雄温泉入口) แล้วก็ยังต้องเดินต่อไปอีกหน่อย
แล้วก็เดินกลับมาถึงสถานี
ก่อนอื่นมาซื้อตั๋วรถไฟที่จะไปยังสถานีฮากาตะ ราคา ๒๘๘๐ เยน
ตั๋วแบ่งเป็น ๒ ใบ คือค่าโดยสารตามระยะทาง ๑๖๘๐ เยน บวกกับค่ารถไฟด่วนพิเศษ ๑๒๐๐ เยน
ยังเหลือเวลานิดหน่อยก่อนรถไฟเที่ยวต่อไปออก เลยมาเดินดูของ แต่เวลานั้นคือ 19:00 เป็นเวลาปิดร้านของร้านขายของฝากในสถานีพอดี เห็นกำลังปิดต่อหน้าต่อตา
นอกจากนี้ก็มีร้านสะดวกซื้อ แต่ก็ไม่ได้มีของอะไรให้ดูมาก
แล้วก็มาเข้าไปยังชานชลา รถไฟที่นั่งเป็นรอบ 19:18 ไปถึงสถานีฮากาตะเวลา 20:17
รถไฟขบวนที่จะนั่ง
เข้ามาด้านในรอเวลาออก
ก่อนถึงเวลาออกไม่กี่นาทีมองออกไปนอกหน้าต่างก็เห็นชิงกันเซงมา แล้วคนก็ลงมาจากในนั้นขึ้นมายังรถไฟขบวนนี้กัน เวลารถไฟทั้ง ๒ ขบวนนี้ถูกตั้งมาให้พอดีกัน สำหรับคนที่มาเปลี่ยนทันที แบบนี้สะดวกจริงๆ
แล้วรถไฟก็ออก ระหว่างทางก็ผ่านสถานีสำคัญภายในจังหวัดซางะและจังหวัดฟุกุโอกะ แต่มันมืดแล้วเราจึงไม่ได้สนใจถ่ายภาพสถานีระหว่างทาง มีถ่ายแค่ภาพเดียวคือที่สถานีชินโทสึ (新鳥栖駅) เพราะพอดีตอนนั้นมองออกนอกหน้าต่างไปเห็นป้ายสถานีพอดี สถานีนี้เป็นสถานีสำคัญเพราะเป็นจุดขึ้นรถไฟชิงกันเซงสายหลัก แต่ก็ยังไม่ได้เชื่อมต่อกับชิงกันเซงที่สถานีทาเกโอะอนเซง
แล้วก็กลับมาถึงสถานีฮากาตะ จากนั้นเราก็ไม่ค่อยได้ถ่ายภาพอะไรแล้ว เพราะเป็นสถานที่ที่คุ้นเคย ใช้ชีวิตอยู่ประจำ ในที่สุดก็กลับมายังฟุกุโอกะบ้านเราแล้ว หลังจากที่ไปตระเวณต่างจังหวัดมานาน
เพื่อนเราอยากกินฮากาตะราเมงเราก็เลยพามาที่ฮากาตะเมงไคโดว (博多めん街道) ซึ่งเป็นย่านชั้น ๒ ของสถานีฮากาตะที่มีแต่ร้านราเมง มาให้เลือกเลยว่าจะกินร้านไหน ซึ่งเพื่อนก็เลือกร้านนาจิมะเตย์ (名島亭)
ราเมงของร้านนี้น้ำข้นไปหน่อย แรกๆกินไปไม่กี่คำก็รู้สึกเหมือนจะอร่อย แต่หลังจากนั้นก็เริ่มเลี่ยนเพราะเค็มมาก ตอนท้ายๆกลับรู้สึกลำบากที่จะกินให้หมด สุดท้ายนี่เรียกได้ว่าเป็นมื้อที่น่าผิดหวังที่สุดสำหรับการเที่ยวครั้งนี้ไปเลย ต่างจากมื้ออื่นที่เจอแต่ของอร่อยตลอด
ที่จริงฮากาตะราเมงก็มีอยู่หลายสูตร หลายร้านก็อร่อย ต่างจากร้านนี้มาก สำหรับใครที่อยากกินฮากาตะราเมงแต่ไม่ชอบเค็มให้เลือกร้านให้ดี เพราะหลายร้านก็เป็นสูตรเค็มแบบนี้ ไม่ใช่แค่ร้านนี้หรอก
กินเสร็จแล้วก็เดินมายังที่พักที่จะค้างคืนนี้ แม้ว่าเราจะอาศัยอยู่ในฟุกุโอกะอยู่แล้ว แต่ห้องที่พักก็คับแคบ ไม่สามารถให้เพื่อนมานอนค้างด้วยได้ และก็ไกลจากสถานีมากด้วย จึงได้หาที่พักแรมถูกๆในย่านใกล้สถานีฮากาตะ
ที่พักที่เลือกจองครั้งนี้คือ สึมิโยชิอพาร์ตเมนต์ (住吉アパートメント) ซึ่งจริงๆแล้วมันคืออาคารอพาร์ตเมนต์ที่เจ้าของนำมาปล่อยเป็นห้องพักนักท่องเที่ยวเหมือนโฮสเทล ดังนั้นก็เลยใช้ชื่อว่าอพาร์ตเมนต์
สำหรับการเข้าพักที่นี่นั้นมีขั้นตอนยุ่งยากกว่าที่คิด เนื่องจากไม่มีคนเฝ้า การเช็กอินต้องทำผ่านออนไลน์แล้วก็มากดที่เครื่องที่หน้าทางเข้า ทั้งเอากุญแจห้องสำหรับผ่านเข้าไปข้างในด้วย ทุกอย่างช่วยตัวเองหมด ก็ยุ่งยากและห้องก็คับแคบด้วย แต่ข้อดีคือราคาถูก ห้องแบบ ๒ คนราคา ๗๐๐๐ เยนเท่านั้น ซึ่งสำหรับฟุกุโอกะแล้วราคานี้ถือว่าถูกมากแล้ว ถ้าจะหาโรงแรมธรรมดาละก็ราคานี้แทบไม่มีทาง
ตอนที่เราไปเห็นนักท่องเที่ยวต่างชาติกลุ่มอื่นมาเข้าพักด้วย ซึ่งเขาก็ดูจะงงๆเหมือนกัน
แล้วก็เข้ามาด้านในได้ บรรยากาศภายในหน้าห้องเป็นแบบนี้ ดูแล้วเป็นแบบห้องเช่าสำหรับอยู่อาศัยทั่วไปจริงๆ ไม่ใช่โรงแรม ดูสกปรกไม่ค่อยน่าดูเท่าไหร่ แต่สภาพในห้องก็ใช้ได้อยู่ สะอาดดี แค่คับแคบสำหรับการพัก ๒ คน แต่ก็พอได้อยู่ เสียดายไม่ได้ถ่ายภาพภายในห้องไว้เลย เพราะตอนไปถึงก็ดึกแล้วอยากพักผ่อนแล้ว
ก็เอาเป็นว่าจบการเที่ยววันที่ ๕ ลงเท่านี้ หลังจากที่ไปเที่ยวต่างจังหวัดมาเยอะ ตอนต่อไปจากนี้จะเป็นการเที่ยวภายในจังหวัดฟุกุโอกะแล้ว https://phyblas.hinaboshi.com/20241205
บันทึกการเที่ยวต่อจากตอนที่แล้วที่เดินทางจากชิมาบาระนั่งรถไฟมาจนถึงสถานีทาเกโอะอนเซง เมืองทาเกโอะ จังหวัดซางะ https://phyblas.hinaboshi.com/20241203
ตอนนี้จะเป็นการเที่ยวในเมืองทาเกโอะอนเซง โดยเดินจากสถานีทาเกโอะอนเซงไปเที่ยวที่ มิฟุเนะยามะรากุเอง (御船山楽園) ซึ่งเป็นสวนสวยๆที่ช่วงนี้กำลังมีไบไม้เปลี่ยนสี สามารถชมทิวทัศน์ได้ทั้งในเวลากลางวันและกลางคืน
การเดินทางไปยังสวนมิฟุเนะยามะรากุเองนั้นที่จริงก็มีรถเมล์ไป แต่ว่าเที่ยวรถก็ไม่ได้เยอะ และระยะทางก็พอจะเดินไปได้อยู่ จึงตัดสินใจเดินไป ระหว่างทางก็ได้ชมทิวทัศน์ในเมืองทาเกโอะไปด้วย
หลังจากที่นั่งชินกันเซงมาลงที่สถานีทาเกโอะอนเซง
ในชานชลาเดียวกันนี้มีรถด่วน คาโมเมะรีเลย์ (かもめリレー) ซึ่งเป็นรถด่วนที่ไปยังสถานีฮากาตะของฟุกุโอกะ ถ้าใครลงจากชินกันเซงแล้วก็เข้าไปนั่งต่อได้เลย สะดวกดี ไว้เราก็จะมาขึ้นรถไฟด่วนนี้กลับ แต่ว่าตอนนี้ขอแวะเที่ยวเมืองนี้ก่อน
ป้ายสถานี ด้านหลังเป็นชินกันเซง แต่ว่าสถานีซ้ายขวาที่เขียนเป็นของสายรถไฟธรรมดา
เดินออกจากชานชลา
ออกมาข้างนอกสถานี
ตัวอาคารสถานี
จากนั้นก็เดินมุ่งหน้าสู่สวนที่เป็นเป้าหมาย ระหว่างทางก็ถ่ายภาพทิวทัศน์ในตัวเมือง ซึ่งก็สวยดี เห็นใบไม้เปลี่ยนสีอยู่ประปรายด้วย
ผ่านสวนสาธารณะริมแม่น้ำฮาซึมาจิ (筈町河畔公園) ตรงนี้ใบไม้กำลังแดงสวย
ข้ามสะพาน
ทิวทัศน์จากบนนี้สวยดี ตรงนี้เป็นแม่น้ำทาเกโอะ (武雄川) แม่น้ำชื่อเหมือนชื่อเมือง ไหลผ่านกลางเมือง
ผ่านห้างยุเมะทาวน์ (ゆめタウン) สาขาทาเกโอะ
ข้ามสะพานลอย
มองจากบนสะพานลอยก็สวย
เดินต่อไป
ทางเดินตรงนี้ผ่านสนามแข่งเคย์ริงทาเกโอะ (武雄競輪場)
ที่จริงทางเดินตรงนี้เข้าใจยาก เห็นแล้วไม่แน่ใจว่าไปถูกหรือเปล่า แต่เห็นมีเจ้าหน้าที่คอยนำทางอยู่บอกว่าไปยังไง
ผ่านมาถึงตรงนี้ทางเริ่มเปลี่ยว
ตรงนี้เป็นลานจอดรถเสริมของสวนมิฟุเนะยามะ แต่ว่ากว่ากว่าจะถึงทางเข้าก็ยังต้องเดินต่ออีก
เห็นสะพานพาดข้ามรั้วของสวนอยู่ แต่ด้านบนตัน ไม่น่าจะใช้ข้ามไปเข้าเข้าในได้จริง
ระหว่างทางเห็นประตูเล็กของสวน ซึ่งตอนนี้ดูจะไม่ได้เปิด ต้องเดินอ้อมไปอีก
ยังต้องเดินต่อไป อ้อมไกลกว่าที่คิด ระหว่างทางก็ไม่เห็นจะมีใครเดินผ่านเลย
แล้วก็มาถึงหน้าทางเข้าสวน ซึ่งมีที่จอดรถเล็กๆ ซึ่งจอดอยู่แน่นเต็ม ทำให้ดูแล้วรู้ว่ามีคนมาเที่ยวที่นี่ไม่น้อยเหมือนกัน แต่ดูท่าคนอื่นจะมีรถมากัน ไม่ค่อยมีใครเดินมาแบบเรา
แล้วก็ซื้อตั๋วเข้าชม โดยที่นี่การเข้าชมแบ่งออกเป็นช่วงกลางวันและกลางคืน โดยจุดเปลี่ยนคือ 17:30 ถ้าจะแค่ชมตอนกลางวันหรือกลางคืนอย่างใดอยู่หนึ่งก็จ่าย ๖๐๐ เยน แต่ถ้าอยู่ข้ามช่วงก็จ่าย ๙๐๐ เยน ซึ่งเราตัดสินใจซื้อแบบ ๙๐๐ เยน เพื่อจะได้อยู่ที่นี่แบบพักยาว นั่งเล่นอยู่จนฟ้ามืด
แผนที่ภายในสวน ก็ไม่ได้ใหญ่มาก เดินนิดเดียวก็ทั่ว
เข้ามาด้านใน
ตรงนี้เป็นส่วนชมทิวทัศน์หลักของที่นี่ ชมภูเขาสะท้อนบนผิวทะเลสาบ ภูเขาสวยๆที่อยู่ตรงหน้านี้ก็คือเขามิฟุเนะ ซึ่งเป็นที่มาของชื่อสวนนี้ ซึ่งตั้งอยู่บนตีนเขานี้ น่าเสียดายตรงนี้ยังเห็นใบไม้เปลี่ยนสีไม่ชัดมาก เพราะว่ายังแค่เพิ่งเริ่มเปลี่ยนสี
ระหว่างทางเดินต่อไปก็เห็นใบไม้เปลี่ยนสีอยู่ประปราย สวยดี
พื้นที่บางส่วนเป็นทางลาด แต่ก็เดินได้ง่ายเพราะทางทำเอาไว้ดี
เดินขึ้นเนินแล้วลงมาก็เจอตรงส่วนที่เรียกว่าห้าร้อยอรหันต์ (五百羅漢)
จากตรงนี้เห็นเหมือนมีทางลงไป แต่ว่าปิดไว้อยู่ผ่านไม่ได้ ยังไงก็ต้องเดินกลับทางเดิม
ตรงนี้มีทีมแล็บ แต่มีค่าเข้าชมและคิดว่าไม่น่าสนใจเลยไม่ได้เข้าไป
เดินจนพอประมาณเกือบทั่วสวนใช้เวลาไม่มาก จากนั้นก็มานั่งพักที่ร้านชาฮิงิโนะโอะ (萩野尾御茶屋) อยู่ริมทะเลสาบ บรรยากาศดีทีเดียว
ที่นี่สามารถมานั่งสั่งชาและขนมได้ แต่ว่าตอนที่ไปถึงนั้นหมดเวลาขนมช่วงกลางวันแล้ว ไม่สามารถสั่งได้ ได้แต่เห็นคนที่มาก่อนนั่งกิน ต้องรอถึง 17:30 จึงจะสั่งชุดชาและขนมของรอบกลางคืนได้
แล้วเราก็นั่งเล่นอยู่ตรงร้านชานี้ไป รอเวลาจนถึงกลางคืน
พอเริ่มเข้าใกล้ช่วงฟ้ามืด ก็เริ่มเห็นคนนั่งเรือเอาโคมไฟมาวางไว้ในทะเลสาบกัน
รอไปจนถึง 17:30 ก็มีแสงไฟจากโคม
แล้วก็ได้เวลาสั่งชาและขนม ชุดนี้ราคา ๕๐๐ เยน ก็ถือว่าแพงอยู่ถ้าเทียบกับปริมาณ แต่ก็ถือว่าขายบรรยากาศ ขนมนี้เรียกว่า เซนไซ (ぜんざい) กินกับชาผง โคนาจะ (粉茶)
แล้วฟ้าก็มืด ยิ่งเห็นทิวทัศน์พร้อมแสงไฟสวย
หลังจากนั่งอยู่สักพักจนพอก็ได้เวลาลุกออกจากร้าน
ก่อนจะกลับก็ย้อนกลับมายังอีกฝั่งของทะเลสาบเพื่อชมทิวทัศน์สวย
ทิวทัศน์ริมทะเลสาบจากฝั่งตรงกันข้ามกับที่นั่งชมจากร้านชา
มุมนี้สวย กำลังดีเลย
มีทางให้เดินขึ้นไปชมจากมุมสูงหน่อยด้วย
จากบนนี้ก็ได้ภาพสวย
เสร็จแล้วก็ไม่มีอะไรแล้ว การชมภายในสวนก็จบลงเท่านี้ จากนั้นก็ออกมา ตรงหน้าทางเข้านั้นมีร้านขายของที่ระลึก ก็แวะดูนิดหน่อย
ภายในร้าน มีขายพวกผลิตภัณฑ์ท้องถิ่นของจังหวัดซางะ
จากนั้นก็มารอรถเมล์ ขากลับไม่อยากเดินแล้ว จึงมาขึ้นรถเมล์ แต่ว่ารอบรถเมล์จังหวะไม่ได้เหมาะนัก
ดูตารางเวลารถเมล์แล้วก็เห็นได้ว่ามีไม่มาก รอบต่อไปที่เราจะนั่งคือเวลา 18:36
แต่ว่ารถเมล์มาช้ากว่าเวลานิดหน่อย มาจริงๆคือ 18:40
แต่ว่ารถเมล์สายนี้ไม่ได้ไปถึงสถานีทาเกโอะอนเซง แต่ต้องมาลงที่ป้ายรถเมล์ทาเกโอะอนเซงอิริงุจิ (武雄温泉入口) แล้วก็ยังต้องเดินต่อไปอีกหน่อย
แล้วก็เดินกลับมาถึงสถานี
ก่อนอื่นมาซื้อตั๋วรถไฟที่จะไปยังสถานีฮากาตะ ราคา ๒๘๘๐ เยน
ตั๋วแบ่งเป็น ๒ ใบ คือค่าโดยสารตามระยะทาง ๑๖๘๐ เยน บวกกับค่ารถไฟด่วนพิเศษ ๑๒๐๐ เยน
ยังเหลือเวลานิดหน่อยก่อนรถไฟเที่ยวต่อไปออก เลยมาเดินดูของ แต่เวลานั้นคือ 19:00 เป็นเวลาปิดร้านของร้านขายของฝากในสถานีพอดี เห็นกำลังปิดต่อหน้าต่อตา
นอกจากนี้ก็มีร้านสะดวกซื้อ แต่ก็ไม่ได้มีของอะไรให้ดูมาก
แล้วก็มาเข้าไปยังชานชลา รถไฟที่นั่งเป็นรอบ 19:18 ไปถึงสถานีฮากาตะเวลา 20:17
รถไฟขบวนที่จะนั่ง
เข้ามาด้านในรอเวลาออก
ก่อนถึงเวลาออกไม่กี่นาทีมองออกไปนอกหน้าต่างก็เห็นชิงกันเซงมา แล้วคนก็ลงมาจากในนั้นขึ้นมายังรถไฟขบวนนี้กัน เวลารถไฟทั้ง ๒ ขบวนนี้ถูกตั้งมาให้พอดีกัน สำหรับคนที่มาเปลี่ยนทันที แบบนี้สะดวกจริงๆ
แล้วรถไฟก็ออก ระหว่างทางก็ผ่านสถานีสำคัญภายในจังหวัดซางะและจังหวัดฟุกุโอกะ แต่มันมืดแล้วเราจึงไม่ได้สนใจถ่ายภาพสถานีระหว่างทาง มีถ่ายแค่ภาพเดียวคือที่สถานีชินโทสึ (新鳥栖駅) เพราะพอดีตอนนั้นมองออกนอกหน้าต่างไปเห็นป้ายสถานีพอดี สถานีนี้เป็นสถานีสำคัญเพราะเป็นจุดขึ้นรถไฟชิงกันเซงสายหลัก แต่ก็ยังไม่ได้เชื่อมต่อกับชิงกันเซงที่สถานีทาเกโอะอนเซง
แล้วก็กลับมาถึงสถานีฮากาตะ จากนั้นเราก็ไม่ค่อยได้ถ่ายภาพอะไรแล้ว เพราะเป็นสถานที่ที่คุ้นเคย ใช้ชีวิตอยู่ประจำ ในที่สุดก็กลับมายังฟุกุโอกะบ้านเราแล้ว หลังจากที่ไปตระเวณต่างจังหวัดมานาน
เพื่อนเราอยากกินฮากาตะราเมงเราก็เลยพามาที่ฮากาตะเมงไคโดว (博多めん街道) ซึ่งเป็นย่านชั้น ๒ ของสถานีฮากาตะที่มีแต่ร้านราเมง มาให้เลือกเลยว่าจะกินร้านไหน ซึ่งเพื่อนก็เลือกร้านนาจิมะเตย์ (名島亭)
ราเมงของร้านนี้น้ำข้นไปหน่อย แรกๆกินไปไม่กี่คำก็รู้สึกเหมือนจะอร่อย แต่หลังจากนั้นก็เริ่มเลี่ยนเพราะเค็มมาก ตอนท้ายๆกลับรู้สึกลำบากที่จะกินให้หมด สุดท้ายนี่เรียกได้ว่าเป็นมื้อที่น่าผิดหวังที่สุดสำหรับการเที่ยวครั้งนี้ไปเลย ต่างจากมื้ออื่นที่เจอแต่ของอร่อยตลอด
ที่จริงฮากาตะราเมงก็มีอยู่หลายสูตร หลายร้านก็อร่อย ต่างจากร้านนี้มาก สำหรับใครที่อยากกินฮากาตะราเมงแต่ไม่ชอบเค็มให้เลือกร้านให้ดี เพราะหลายร้านก็เป็นสูตรเค็มแบบนี้ ไม่ใช่แค่ร้านนี้หรอก
กินเสร็จแล้วก็เดินมายังที่พักที่จะค้างคืนนี้ แม้ว่าเราจะอาศัยอยู่ในฟุกุโอกะอยู่แล้ว แต่ห้องที่พักก็คับแคบ ไม่สามารถให้เพื่อนมานอนค้างด้วยได้ และก็ไกลจากสถานีมากด้วย จึงได้หาที่พักแรมถูกๆในย่านใกล้สถานีฮากาตะ
ที่พักที่เลือกจองครั้งนี้คือ สึมิโยชิอพาร์ตเมนต์ (住吉アパートメント) ซึ่งจริงๆแล้วมันคืออาคารอพาร์ตเมนต์ที่เจ้าของนำมาปล่อยเป็นห้องพักนักท่องเที่ยวเหมือนโฮสเทล ดังนั้นก็เลยใช้ชื่อว่าอพาร์ตเมนต์
สำหรับการเข้าพักที่นี่นั้นมีขั้นตอนยุ่งยากกว่าที่คิด เนื่องจากไม่มีคนเฝ้า การเช็กอินต้องทำผ่านออนไลน์แล้วก็มากดที่เครื่องที่หน้าทางเข้า ทั้งเอากุญแจห้องสำหรับผ่านเข้าไปข้างในด้วย ทุกอย่างช่วยตัวเองหมด ก็ยุ่งยากและห้องก็คับแคบด้วย แต่ข้อดีคือราคาถูก ห้องแบบ ๒ คนราคา ๗๐๐๐ เยนเท่านั้น ซึ่งสำหรับฟุกุโอกะแล้วราคานี้ถือว่าถูกมากแล้ว ถ้าจะหาโรงแรมธรรมดาละก็ราคานี้แทบไม่มีทาง
ตอนที่เราไปเห็นนักท่องเที่ยวต่างชาติกลุ่มอื่นมาเข้าพักด้วย ซึ่งเขาก็ดูจะงงๆเหมือนกัน
แล้วก็เข้ามาด้านในได้ บรรยากาศภายในหน้าห้องเป็นแบบนี้ ดูแล้วเป็นแบบห้องเช่าสำหรับอยู่อาศัยทั่วไปจริงๆ ไม่ใช่โรงแรม ดูสกปรกไม่ค่อยน่าดูเท่าไหร่ แต่สภาพในห้องก็ใช้ได้อยู่ สะอาดดี แค่คับแคบสำหรับการพัก ๒ คน แต่ก็พอได้อยู่ เสียดายไม่ได้ถ่ายภาพภายในห้องไว้เลย เพราะตอนไปถึงก็ดึกแล้วอยากพักผ่อนแล้ว
ก็เอาเป็นว่าจบการเที่ยววันที่ ๕ ลงเท่านี้ หลังจากที่ไปเที่ยวต่างจังหวัดมาเยอะ ตอนต่อไปจากนี้จะเป็นการเที่ยวภายในจังหวัดฟุกุโอกะแล้ว https://phyblas.hinaboshi.com/20241205