ชมดอกซากุระและดอกโคบุชิที่สวนสาธารณะริมทะเลสาบเซย์นัมโมริแล้วแวะไปกินราเมงอร่อยแถวสถานีโนเกะ
เขียนเมื่อ 2025/04/09 22:08
แก้ไขล่าสุด 2025/04/14 19:38
# ศุกร์ 4 เม.ษ. 2025
ช่วงฤดูใบไม้ผลิที่ซากุระกำลังบานสวยอยู่นั้นมันไม่นาน ปีนี้บานเร็วก็ร่วงเร็ว จึงพยายามไปชมที่โน่นนี่ก่อนที่จะหมดช่วง
คราวนี้ได้ลองแวะไปที่สวนสาธารณะริมทะเลสาบเซย์นัมโมริ (西南杜の湖畔公園) ซึ่งอยู่ในเขตโจวนัง (城南区) ทางตอนใต้ของเมืองฟุกุโกะ เป็นสวนสาธารณะขนาดพอประมาณแห่งหนึ่งที่สามารถเห็นได้สะดุดตาเมื่อมองจากแผนที่ แต่ก็ไม่ได้มีชื่อเสียงเป็นที่รู้จักนัก แต่ก็มีซากุระอยู่จำนวนหนึ่งซึ่งบานสวยงามในฤดูใบไม้ผลิ
นอกจากซากุระแล้วที่นี่ก็ยังมีดอกโคบุชิ (辛夷) เป็นดอกไม้ในสกุลแมกโนเลีย ชื่อวิทยาศาสตร์ว่า Magnolia kobus
ดอกไม้ที่บานสวยในฤดูใบไม้ผลิไม่ได้มีแค่ดอกซากุระเท่านั้น ที่จริงแล้วมีพืชอีกหลายชนิดที่ผลิดอกบานสวนคล้ายกัน แค่ในญี่ปุ่นอาจไม่ได้เจอได้มากเท่า
สวนสาธารณะแห่งนี้กินพื้นที่กว้างและมีส่วนที่ใกล้กับสถานีรถไฟใต้ดินหลายแห่งในสายนานากุมะ ที่เดินทางไปได้ง่ายที่สุดจากใจกลางเมืองก็คือสถานีนานากุมะ (七隈駅) แต่นอกจากนี้สถานีอุเมบายาชิ (梅林駅) และสถานีโนเกะ (野芥駅) ซึ่งอยู่ถัดมาก็ไม่ห่างจากที่นี่เช่นกัน สวนนี้รายล้อมด้วยสถานีเหล่านี้
ครั้งนี้เราตัดสินใจไปลงที่สถานีนานากุมะ
ออกมาด้านนอกสถานี
มองออกไปฟ้าก็เริ่มมืดแล้ว ที่นี่อยู่ค่อนข้างไกลจากใจกลางเมือง แค่นั่งรถไฟใต้ดินมาก็ใช้เวลาแล้ว แต่ก็ยังพอมีเวลาก่อนฟ้าจะมืดสนิท
จากสถานีเดินไปทางตะวันตก ผ่านร้านราเมงพีซ (ラーメンピース) ซึ่งเป็นร้านราเมงแบบแบบจิโรวเกย์ (二郎系) เป็นร้านขึ้นชื่อร้านนึงของแถบนี้เหมือนกัน แต่มีวันหยุดไม่เป็นเวลา และวันนี้ดูเหมือนว่าร้านจะปิดอยู่
ระหว่างทางก็ผ่านโรงเรียนประถมนานากุมะ (七隈小学校)
ข้ามฝั่งถนนไปทางใต้แล้วก็เดินเข้าซอยนี้
แล้วก็มาถึงหน้าทางเข้าสวนสาธารณะ
ที่มีรั้วล้อมรอบอยู่นี้เป็นสนามเทนนิส
จากริมสนามมองลงไปยังย่านชุมชนรอบสวน
ตรงริมสนามนี้เริ่มเห็นต้นซากุระอยู่จำนวนหนึ่ง กำลังสวย
จากนั้นตรงทางเดินระหว่างสนามเทนนิสกับสนามฟุตบอลมีดอกโคบุชิ
มาอีกฝั่งของสนามก็มีดอกซากุระอีกหน่อย
ตรงนี้เป็นส่วนลานกว้างใจกลางสวน แต่ว่าตอนนี้กำลังปิดก่อสร้างอยู่
แล้วก็ออกมาตรงย่านชุมชนข้างๆ
เดินข้ามไปยังฝั่งตะวันตกของสวน
ตรงนี้มีซากุระต้นใหญ่ที่กำลังบานสวยและมีคนมานั่งเล่นอยู่ใต้นี้ด้วย
มีพวกเด็กมาเล่นแบดมินตันกันอยู่ตรงนี้ด้วย
ก็เดินเสร็จเพียงเท่านี้ ที่จริงยังไม่ได้เดินทั่วหมด แต่ว่าฟ้ามืดแล้ว และบริเวณที่เหลือก็ดูจะไม่มีอะไรมากแล้ว ก็เลยพอแค่นี้
แล้วก็เดินออกมา ระหว่างทางดูเปลี่ยวและมีแสงไฟน้อยอยู่ กลางคืนคงจะน่ากลัว
แล้วก็ออกมาถึงถนนใหญ่
มาถึงสถานีอุเมบายาชิ ถ้าจะกลับละก็ขึ้นรถไฟใต้ดินจากที่นี่กลับได้เลย แต่เราตั้งใจจะไปหาอะไรกินก่อนจึงยังไม่ได้เข้าไป
ลองดูในแผนที่แล้วพบว่าใกล้ๆสถานีนี้มีร้านราเมงอยู่ คือร้านราเมงยุกิมิยะ (らーめんゆきみ家) ดูแล้วน่ากิน
แต่พอมาถึงก็พบว่าร้านปิดอยู่
ลองดูหน้าร้านแล้วก็มีเขียนป้ายบอกว่าวันนี้ซุปหมดเลยปิดร้านแล้ว ไว้คราวหลังถ้าแวะมาอีกมาช่วงเที่ยงน่าจะดีกว่า
พอไม่ได้กินร้านนี้ก็เลยต้องไปหาร้านอื่น แต่ว่าแถวสถานีนี้ไม่มีร้านอยู่ใกล้ๆเลยจึงต้องเดินไปอีกสถานีนึงเพื่อหาร้านอื่น แล้วระหว่างทางก็แบบว่าดูเงียบเหงา แสงไฟก็น้อยด้วย ให้ความรู้สึกเป็นบ้านนอก ทั้งที่ยังอยู่ในเมืองฟุกุโอกะ แถวนี้ถือว่าไกลจากใจกลางเมืองพอสมควร เรียกได้ว่าเป็นชานเมือง บรรยากาศเลยต่างจากย่านใจกลางเมืองที่คับคั่งที่เราอาศัยอยู่นัก
แล้วก็มาเจอร้านราเมงอีกร้าน คือร้านโชไดนางาฮามะราเมงมุเมย์ (初代長浜ラーメン無銘) ซึ่งก็ดูน่ากิน แต่ว่าเป็นร้านราเมงกระดูกหมูแบบที่พบได้ทั่วไปในฟุกุโอกะ และเมื่อวานเพิ่งกินฮากาตะราเมงมา แม้เราจะชอบฮากาตะราเมงแต่ว่ากินต่อเนื่องกันทุกวันก็เบื่อได้เหมือนกัน วันนี้จึงตั้งใจจะกินราเมงชนิดอื่น ดังนั้นร้านนี้จึงขอผ่าน
จากนั้นเดินมาต่อมุ่งหน้าไปยังสถานีโนเกะ แถวนี้เรียกว่าเป็นย่านโนเกะ (野芥) ซึ่งอยู่ในเขตซาวาระ (早良区) ไม่ใช่เขตโจวนังแล้ว
แล้วก็มาถึงร้านที่เป็นเป้าหมาย ชื่อร้านชินฮากาตะโชวยุราเมงบัลตีเอ (新博多醤油ラーメンバルティーエ) เป็นร้านราเมงที่ดูแปลกน่าสนใจ
ร้านนี้ใช้พื้นที่ร่วมกับอิซากายะ
เมื่อเข้ามาในร้านก็พบว่าเป็นร้านมืดๆ เปิดไฟแค่สลัว และมีประตูเชื่อมกับร้านอิซากายะข้างๆซึ่งเปิดไฟสว่าง ไม่รู้ทำไมร้านราเมงมืดแต่อิซากายะกลับสว่าง ที่จริงมันควรจะกลับกัน แต่แบบนี้ก็แปลกไปอีกแบบ
ภายในร้านมีแต่โต๊ะเคาน์เตอร์ ซึ่งมีจานขาวขนาดใหญ่วางอยู่ และมีกีตาร์ไฟฟ้าแขวนอยู่ ไม่รู้ใช้ทำอะไร
จากที่นั่งที่เรานั่งอยู่ ตรงนี้มีเมนูวางอยู่ และมองไปเห็นเจ้าของร้านอยู่ด้านในส่วนครัว เวลานั้นไม่มีลูกค้าคนอื่นเลย ดูเงียบเหงา
ส่วนเมนูก็มีแค่ ๓ แบบ และแต่ละแบบก็จำกัดจำนวนที่ทำได้ในแต่ละวันไว้ชัดเจนเนื่องจากวัตถุดิบ ดูจำนวนแล้วก็น้อยขนาดนี้เลย แถมอันขวาสุดคือราเมงโชวยุเครื่องในวัว (牛もつ醤油ラーメン) ก็ขายหมดแล้วด้วย น่าจะถือเป็นเมนูเด่นของร้านนิยมที่สุด เพราะหาของแบบนี้ที่อื่นได้ยาก แต่วันนึงขายแค่ ๑๐ ชามเท่านั้น
เราสั่งอันซ้ายสุดคือราเมงโชวยุไก่ (鶏醤油ラーメン) ซึ่งราคาถูกสุด ๗๕๐ เยน
แล้วที่สั่งก็มา ชามมีขนาดใหญ่ทำให้ดูเหมือนราเมงมีน้อย แต่ที่จริงดูจะปริมาณปกติ
มีเครื่องปรุงวางอยู่นิดหน่อย เช่นกระเทียมและวาซาบิ
เราหยิบกระเทียมใส่ลงไปเต็มเลย ใส่แล้วอร่อยขึ้นมาก โดยรวมแล้วถือว่าอร่อยมาก ไม่ผิดหวังเลย ถึงขนาดรู้สึกว่าดีแล้วที่ร้านที่แวะไปตอนแรกนั้นปิดเลยทำให้เราได้มากินร้านนี้
กินเสร็จก็เดินไปอีกนิดก็ถึงสถานีโนเกะ
แล้วก็นั่งรถไฟใต้ดินรอบ 20:00 กลับ
ก็เป็นอีกวันที่อยู่จนกลับช้า แต่ก็ได้ชมดอกซากุระและดอกโคบุชิสวยและยังได้กินราเมงอร่อยๆ ถือว่าคุ้มและเต็มอิ่มไปอีกวัน
ช่วงฤดูใบไม้ผลิที่ซากุระกำลังบานสวยอยู่นั้นมันไม่นาน ปีนี้บานเร็วก็ร่วงเร็ว จึงพยายามไปชมที่โน่นนี่ก่อนที่จะหมดช่วง
คราวนี้ได้ลองแวะไปที่สวนสาธารณะริมทะเลสาบเซย์นัมโมริ (西南杜の湖畔公園) ซึ่งอยู่ในเขตโจวนัง (城南区) ทางตอนใต้ของเมืองฟุกุโกะ เป็นสวนสาธารณะขนาดพอประมาณแห่งหนึ่งที่สามารถเห็นได้สะดุดตาเมื่อมองจากแผนที่ แต่ก็ไม่ได้มีชื่อเสียงเป็นที่รู้จักนัก แต่ก็มีซากุระอยู่จำนวนหนึ่งซึ่งบานสวยงามในฤดูใบไม้ผลิ
นอกจากซากุระแล้วที่นี่ก็ยังมีดอกโคบุชิ (辛夷) เป็นดอกไม้ในสกุลแมกโนเลีย ชื่อวิทยาศาสตร์ว่า Magnolia kobus
ดอกไม้ที่บานสวยในฤดูใบไม้ผลิไม่ได้มีแค่ดอกซากุระเท่านั้น ที่จริงแล้วมีพืชอีกหลายชนิดที่ผลิดอกบานสวนคล้ายกัน แค่ในญี่ปุ่นอาจไม่ได้เจอได้มากเท่า
สวนสาธารณะแห่งนี้กินพื้นที่กว้างและมีส่วนที่ใกล้กับสถานีรถไฟใต้ดินหลายแห่งในสายนานากุมะ ที่เดินทางไปได้ง่ายที่สุดจากใจกลางเมืองก็คือสถานีนานากุมะ (七隈駅) แต่นอกจากนี้สถานีอุเมบายาชิ (梅林駅) และสถานีโนเกะ (野芥駅) ซึ่งอยู่ถัดมาก็ไม่ห่างจากที่นี่เช่นกัน สวนนี้รายล้อมด้วยสถานีเหล่านี้
ครั้งนี้เราตัดสินใจไปลงที่สถานีนานากุมะ
ออกมาด้านนอกสถานี
มองออกไปฟ้าก็เริ่มมืดแล้ว ที่นี่อยู่ค่อนข้างไกลจากใจกลางเมือง แค่นั่งรถไฟใต้ดินมาก็ใช้เวลาแล้ว แต่ก็ยังพอมีเวลาก่อนฟ้าจะมืดสนิท
จากสถานีเดินไปทางตะวันตก ผ่านร้านราเมงพีซ (ラーメンピース) ซึ่งเป็นร้านราเมงแบบแบบจิโรวเกย์ (二郎系) เป็นร้านขึ้นชื่อร้านนึงของแถบนี้เหมือนกัน แต่มีวันหยุดไม่เป็นเวลา และวันนี้ดูเหมือนว่าร้านจะปิดอยู่
ระหว่างทางก็ผ่านโรงเรียนประถมนานากุมะ (七隈小学校)
ข้ามฝั่งถนนไปทางใต้แล้วก็เดินเข้าซอยนี้
แล้วก็มาถึงหน้าทางเข้าสวนสาธารณะ
ที่มีรั้วล้อมรอบอยู่นี้เป็นสนามเทนนิส
จากริมสนามมองลงไปยังย่านชุมชนรอบสวน
ตรงริมสนามนี้เริ่มเห็นต้นซากุระอยู่จำนวนหนึ่ง กำลังสวย
จากนั้นตรงทางเดินระหว่างสนามเทนนิสกับสนามฟุตบอลมีดอกโคบุชิ
มาอีกฝั่งของสนามก็มีดอกซากุระอีกหน่อย
ตรงนี้เป็นส่วนลานกว้างใจกลางสวน แต่ว่าตอนนี้กำลังปิดก่อสร้างอยู่
แล้วก็ออกมาตรงย่านชุมชนข้างๆ
เดินข้ามไปยังฝั่งตะวันตกของสวน
ตรงนี้มีซากุระต้นใหญ่ที่กำลังบานสวยและมีคนมานั่งเล่นอยู่ใต้นี้ด้วย
มีพวกเด็กมาเล่นแบดมินตันกันอยู่ตรงนี้ด้วย
ก็เดินเสร็จเพียงเท่านี้ ที่จริงยังไม่ได้เดินทั่วหมด แต่ว่าฟ้ามืดแล้ว และบริเวณที่เหลือก็ดูจะไม่มีอะไรมากแล้ว ก็เลยพอแค่นี้
แล้วก็เดินออกมา ระหว่างทางดูเปลี่ยวและมีแสงไฟน้อยอยู่ กลางคืนคงจะน่ากลัว
แล้วก็ออกมาถึงถนนใหญ่
มาถึงสถานีอุเมบายาชิ ถ้าจะกลับละก็ขึ้นรถไฟใต้ดินจากที่นี่กลับได้เลย แต่เราตั้งใจจะไปหาอะไรกินก่อนจึงยังไม่ได้เข้าไป
ลองดูในแผนที่แล้วพบว่าใกล้ๆสถานีนี้มีร้านราเมงอยู่ คือร้านราเมงยุกิมิยะ (らーめんゆきみ家) ดูแล้วน่ากิน
แต่พอมาถึงก็พบว่าร้านปิดอยู่
ลองดูหน้าร้านแล้วก็มีเขียนป้ายบอกว่าวันนี้ซุปหมดเลยปิดร้านแล้ว ไว้คราวหลังถ้าแวะมาอีกมาช่วงเที่ยงน่าจะดีกว่า
พอไม่ได้กินร้านนี้ก็เลยต้องไปหาร้านอื่น แต่ว่าแถวสถานีนี้ไม่มีร้านอยู่ใกล้ๆเลยจึงต้องเดินไปอีกสถานีนึงเพื่อหาร้านอื่น แล้วระหว่างทางก็แบบว่าดูเงียบเหงา แสงไฟก็น้อยด้วย ให้ความรู้สึกเป็นบ้านนอก ทั้งที่ยังอยู่ในเมืองฟุกุโอกะ แถวนี้ถือว่าไกลจากใจกลางเมืองพอสมควร เรียกได้ว่าเป็นชานเมือง บรรยากาศเลยต่างจากย่านใจกลางเมืองที่คับคั่งที่เราอาศัยอยู่นัก
แล้วก็มาเจอร้านราเมงอีกร้าน คือร้านโชไดนางาฮามะราเมงมุเมย์ (初代長浜ラーメン無銘) ซึ่งก็ดูน่ากิน แต่ว่าเป็นร้านราเมงกระดูกหมูแบบที่พบได้ทั่วไปในฟุกุโอกะ และเมื่อวานเพิ่งกินฮากาตะราเมงมา แม้เราจะชอบฮากาตะราเมงแต่ว่ากินต่อเนื่องกันทุกวันก็เบื่อได้เหมือนกัน วันนี้จึงตั้งใจจะกินราเมงชนิดอื่น ดังนั้นร้านนี้จึงขอผ่าน
จากนั้นเดินมาต่อมุ่งหน้าไปยังสถานีโนเกะ แถวนี้เรียกว่าเป็นย่านโนเกะ (野芥) ซึ่งอยู่ในเขตซาวาระ (早良区) ไม่ใช่เขตโจวนังแล้ว
แล้วก็มาถึงร้านที่เป็นเป้าหมาย ชื่อร้านชินฮากาตะโชวยุราเมงบัลตีเอ (新博多醤油ラーメンバルティーエ) เป็นร้านราเมงที่ดูแปลกน่าสนใจ
ร้านนี้ใช้พื้นที่ร่วมกับอิซากายะ
เมื่อเข้ามาในร้านก็พบว่าเป็นร้านมืดๆ เปิดไฟแค่สลัว และมีประตูเชื่อมกับร้านอิซากายะข้างๆซึ่งเปิดไฟสว่าง ไม่รู้ทำไมร้านราเมงมืดแต่อิซากายะกลับสว่าง ที่จริงมันควรจะกลับกัน แต่แบบนี้ก็แปลกไปอีกแบบ
ภายในร้านมีแต่โต๊ะเคาน์เตอร์ ซึ่งมีจานขาวขนาดใหญ่วางอยู่ และมีกีตาร์ไฟฟ้าแขวนอยู่ ไม่รู้ใช้ทำอะไร
จากที่นั่งที่เรานั่งอยู่ ตรงนี้มีเมนูวางอยู่ และมองไปเห็นเจ้าของร้านอยู่ด้านในส่วนครัว เวลานั้นไม่มีลูกค้าคนอื่นเลย ดูเงียบเหงา
ส่วนเมนูก็มีแค่ ๓ แบบ และแต่ละแบบก็จำกัดจำนวนที่ทำได้ในแต่ละวันไว้ชัดเจนเนื่องจากวัตถุดิบ ดูจำนวนแล้วก็น้อยขนาดนี้เลย แถมอันขวาสุดคือราเมงโชวยุเครื่องในวัว (牛もつ醤油ラーメン) ก็ขายหมดแล้วด้วย น่าจะถือเป็นเมนูเด่นของร้านนิยมที่สุด เพราะหาของแบบนี้ที่อื่นได้ยาก แต่วันนึงขายแค่ ๑๐ ชามเท่านั้น
เราสั่งอันซ้ายสุดคือราเมงโชวยุไก่ (鶏醤油ラーメン) ซึ่งราคาถูกสุด ๗๕๐ เยน
แล้วที่สั่งก็มา ชามมีขนาดใหญ่ทำให้ดูเหมือนราเมงมีน้อย แต่ที่จริงดูจะปริมาณปกติ
มีเครื่องปรุงวางอยู่นิดหน่อย เช่นกระเทียมและวาซาบิ
เราหยิบกระเทียมใส่ลงไปเต็มเลย ใส่แล้วอร่อยขึ้นมาก โดยรวมแล้วถือว่าอร่อยมาก ไม่ผิดหวังเลย ถึงขนาดรู้สึกว่าดีแล้วที่ร้านที่แวะไปตอนแรกนั้นปิดเลยทำให้เราได้มากินร้านนี้
กินเสร็จก็เดินไปอีกนิดก็ถึงสถานีโนเกะ
แล้วก็นั่งรถไฟใต้ดินรอบ 20:00 กลับ
ก็เป็นอีกวันที่อยู่จนกลับช้า แต่ก็ได้ชมดอกซากุระและดอกโคบุชิสวยและยังได้กินราเมงอร่อยๆ ถือว่าคุ้มและเต็มอิ่มไปอีกวัน
-----------------------------------------
囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧
หมวดหมู่
-- ประเทศญี่ปุ่น >> ฟุกุโอกะ-- ท่องเที่ยว >> อาหารญี่ปุ่น >> ราเมง
-- ท่องเที่ยว >> ดอกซากุระ