φυβλαςのβλογ
phyblas的博客

#อาทิตย์ 19 ส.ค. 2012

หลังจากที่ชมบ้านเก่าของซุนยัดเซนเสร็จ https://phyblas.hinaboshi.com/20120829

ข้างๆใกล้ๆกันนั้นมีสถานที่เที่ยวอีกแห่งซึงคนที่มาเที่ยวบ้านเก่าของซุนยัดเซนสามารถถือโอกาสแวะมาได้ง่าย นั่นคือเมืองภาพยนตร์จงซาน (中山城, จงซานเฉิง)

ที่นี่เป็นสถานที่ถ่ายทำภาพยนตร์ ภายในมีฉากจำลองสถานที่ต่างๆหลายแห่ง ส่วนใหญ่จะเป็นสถานที่ซึ่งเกี่ยวข้องกับซุนยัดเซน

ภายในแบ่งหลักๆออกเป็นเขตจีน เขตญี่ปุ่น เขตอังกฤษ เขตอเมริกา นั่นคือฉากจำลองบ้านเมืองสมัยก่อนของแต่ละประเทศ

มีหนังหลายเรื่องที่ได้มาถ่ายทำที่นี่ ที่สำคัญที่สุดคือละครโทรทัศน์เรื่อง ซุนยัดเซน ซึ่งฉายเมื่อปี 2001 เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับประวัติของซุนยัดเซน

ในประเทศจีนมีเมืองภาพยนตร์อยู่หลายแห่ง ที่ใหญ่และมีชื่อเสียงที่สุดก็คือเมืองภาพยนตร์เหิงเตี้ยน (横店) ซึ่งจัดเป็นสถานที่ท่องเที่ยวระดับ AAAAA อยู่ที่อำเภอตงหยาง (东阳) จังหวัดจินหัว (金华) มณฑลเจ้อเจียง (浙江) ซึ่งกว้างกว่าที่นี่ไม่รู้กี่เท่า แต่ค่าเข้าชมนั้นแพงมาก ช่วงที่เราลุยเที่ยวในมณฑลเจ้อเจียงก็เคยคิดจะไปแต่ก็ตัดใจเพราะคิดว่าไม่คุ้ม

ที่เมืองภาพยนตร์จงซานนี้ราคาค่าผ่านประตู ๕๐ หยวน ก็แพงไม่น้อยเลยเหมือนกัน แต่ไหนๆมาแล้วก็แวะเข้าไปเที่ยวสักหน่อย



หน้าประตูทางเข้า



ต้องซื้อตั๋วราคา ๕๐ หยวน



แผนที่ในบริเวณ



เข้ามาถึงด้านหน้าสุดอาคารที่พบก่อนทันทีคืออาคารจัดแสดงเรือรบจงซาน (中山舰) เป็นเรือรบขนาดใหญ่ที่สร้างขึ้นในปี 1910 โดยสั่งทำจากญี่ปุ่น ได้ใช้ประโยชน์ในการรบหลายครั้งจนสุดท้ายถูกญี่ปุ่นโจมตีจมไปในปี 1938



ข้างในมีแบบจำรองขนาดเล็กของเรืออยู่



นอกจากนี้ยังมีห้องที่ทำออกมาจำลองให้เหมือนอยู่ภายในเรือ



ภายในตึกเดียวกันนี้ห้องข้างๆเป็นที่จัดแสดงภาพจากหนังซึ่งมีซุนยัดเซนปรากฏในเรื่อง ส่วนใหญ่แล้วก็เป็นภาพจากละครเรื่อง "ซุนยัดเซน" ซึ่งเป็นเรื่องที่ถ่ายทำที่เมืองภาพยนตร์แห่งนี้




ที่นี่มีรถม้าให้นั่งเล่นได้ด้วย แต่เราไม่สนนั่ง เดินเอาเองดีกว่า



สนามฝึกม้า



ภายในมีการฝึกม้าอยู่ หากมาตรงจังหวะก็สามารถชมได้




ตรงนี้คือแบบจำลองสุสานของซุนยัดเซนที่หนานจิง ทำออกมาได้สวย แต่ไม่รู้ว่าเหมือนของจริงมากแค่ไหนเพราะไม่เคยไปเห็นของจริงที่หนานจิง





ภายใน



เพดานก็ทำได้สวย



ส่วนนี่คือทำเนียบรัฐบาลในเมืองหนานจิง



ภายในก็มีทำห้องอะไรไว้ให้เหมือนจริง




ส่วนนี่คือบ้านของซุนยัดเซนที่เซี่ยงไฮ้






ต่อมาตรงนี้เป็นบริเวณย่านญี่ปุ่น ทั้งหมดทำจำลองให้เหมือนอยู่ในญี่ปุ่นสมัยโบราณ








แต่ก็ยังเห็นพวกป้ายอะไรต่างๆมีภาษาจีนและอังกฤษอยู่ประปราย





ร้านราเม็ง แต่ข้างในเป็นแค่ร้านว่างๆ ทุกอย่างเป็นแค่แบบจำลอง




เขามีชุดญี่ปุ่นให้เปลี่ยนด้วย เอาไว้เดินให้เข้ากับบรรยากาศ

ภายในอาคารบ้านบางส่วนจะสามารถเข้าชมได้ มีข้าวของเครื่องใช้วางประดับอยู่ แต่ก็มีบางหลังที่โล่งๆ



ด้านหน้านี้คือแบบจำลองบ้านเก่าของซุนยัดเซนในญี่ปุ่น บ้านที่เขาเคยพักสมัยอยู่ญี่ปุ่น



ภายในบ้าน




ชั้นสอง

หลังจากนั้นก็ออกมาจากย่านญี่ปุ่น ข้างๆกันนั้นจะมีอาคารที่จัดแสดงเกี่ยวกับบุคคลที่มีชื่อเสียงในเมืองจงซานในยุคสมัยใหม่



ภายในก็มีข้อมูลของพวกบุคคลชื่อดังมากมาย มีรูปปั้นและรูป่ถ่าย




ต่อไปเราเดินต่อมาจะมาถึงบริเวณที่เรียกว่าย่านจีน ภายในบริเวณก็เต็มไปด้วยสิ่งก่อสร้างแบบจีนสมัยก่อน แต่ไม่ใช่ยุคโบราณ ส่วนใหญ่เป็นสถาปัตยกรรมแบบผสมผสานตะวันตกเหมือนกับที่ได้ไปเห็นมาในอำเภอไคผิง (开平) https://phyblas.hinaboshi.com/20120803






ข้างๆมีหอคอยให้ปีนขึ้นไปชมวิว



ขึ้นไปแล้วมองลงมาก็เห็นทิวทัศน์ที่สวยมาก




ตรงนี้มีคลองเล็กๆ และข้างๆมีน้ำตก



เห็นคนแต่งชุดเจ้าบ่าวเจ้าสาวมาถ่ายรูปกันด้วย เห็นแบบนี้อยู่หลายคู่ ดูเหมือนที่นี่จะมีให้เช่าชุดเผื่อมาใส่เดินถ่าย ไว้ตอนแต่งงานมาถ่ายรูปในที่แบบนี้บ้างคงได้บรรยากาศไม่ใช่เล่น เหมือนกับได้ไปเที่ยวประเทศโน้นประเทศนี้หลากหลาย



ข้ามคลองมาก็จะเจอกับโรงละคร



เมื่อข้ามมาก็จะพบกับย่านอเมริกาและย่านอังกฤษ จะเห็นอาคารเป็นแบบตะวันตกทั้งหมดแล้ว













ในบริเวณเห็นผู้คนมาถ่ายรูปกันมากมายหลายคู่




ส่วนใหญ่ใส่ชุดแต่งงานกัน








แล้วก็หมดเพียงเท่านี้ เราเดินกลับทางเดิมเพื่อออกจากที่นี่





แต่เรื่องราวยังไม่จบ เมื่อเรากลับถึงสถานีรถไฟแล้วพบว่าตั๋วรถไฟเที่ยวหน้าที่กำลังจะออกนั้นขายหมดแล้ว



ตอนนั้นเรามาถึงสถานีรถไฟตอน ๕ โมงครึ่ง ควรจะได้ขึ้นรถไฟเที่ยว ๖ โมง แต่มันขายหมดแล้ว เหลือแต่รอบ ๒ ทุ่ม!

ทำให้เราลังเลว่าจะทำยังไงดี ระหว่างที่ลังเลว่าจะเปลี่ยนเป็นไปขึ้นรถบัสกลับแทนดีมั้ย เขาก็ประกาศขึ้นมาใหม่ว่าตั๋วรถไฟรอบ ๒ ทุ่มขายหมดแล้ว เหลือรอบต่อไปคือ ๓ ทุ่ม!

นั่นทำให้เราตัดสินใจรีบไปซื้อตั๋ว ๓ ทุ่มนี้อย่างเร่งด่วนไม่รอช้า เพราะขืนรอช้ากลัวจะขายหมดกลายเป็นต้องรอถึง ๔ ทุ่มคงจะแย่

หลังจากลองคิดดูโดยละเอียดแล้ว เปลี่ยนเป็นไปนั่งรถบัสอทนยังไงก็เร็วกว่า แม้ว่านั่งรถบัสจะไม่ได้ความเร็วสูงเท่ารถไฟ แต่ก็มีเที่ยวออกในไม่ช้า ไม่ต้องรอนาน แต่เพราะว่าเพื่อนที่มาด้วยเขาไม่ชอบนั่งรถบัส ยังไงก็จะขอนั่งรถไฟ ดังนั้นพวกเราจึงต้องยอมรอรถไฟเที่ยวสามทุ่ม



เดินเล่นยามค่ำในย่านใกล้สถานีรถไฟ ซึ่งแถวนั้นค่อนข้างเป็นย่านชุมชน เจริญพอสมควร มีร้านค้าและห้างตั้งอยู่มากเต็มแนวถนน






เราเข้าไปกินกันที่ร้านหย่งเหอโต้วเจียง (永和豆浆) เป็นร้านอาหารที่มีสาขาอยู่มากมายภายในจีน



อาหารอร่อยมาก มีทั้งโจ๊กและติ่มซำด้วย



จากนั้นเราก็มาเดินเล่นค่าเวลาในห้าง แล้วก็มาดูร้านหนังสือ เจอหนังสือเล่มนี้เข้าโดยบังเอิญ



หน้าปกหนังสือเล่มนี้คือตัวละครจากอนิเมะเรื่อง D.C.II คนที่ติดตามอนิเมะคงน้อยคนที่ไม่รู้จักเรื่องนี้ แต่เนื้อหาของหนังสือนั้นไม่ได้เกี่ยวอะไรกับภาพปกนี้เลย ก็งงนิดหน่อยที่ได้เจอภาพตัวการ์ตูนชื่อดังจากญี่ปุ่นมาปรากฏในหนังสืออ่านทั่วไปของจีน



แล้วการค่าเวลาก็ผ่านไปอย่างรวดเร็ว เรารอถึงสองทุ่มครึ่งแล้วก็กลับมายังสถานีรถไฟเพื่อรอขึ้นรถ เมื่อรถไฟมาเราก็ได้กลับกว่างโจวกันสักที รถไฟถึงกว่างโจวเกือบสี่ทุ่ม และเราใช้เวลาอีกพอสมควรเพื่อกลับถึงที่พัก กลับถึงก็ห้าทุ่มกว่าแล้ว

เป็นเที่ยวที่กลับดึกสุดๆจริงๆ เป็นบทเรียนว่าคราวหน้าเที่ยววันหยุดควรจะต้องจองตั๋วล่วงหน้าไม่งั้นก็จะต้องรอนานแน่นอน

-----------------------------------------

囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧

ไม่อนุญาตให้นำเนื้อหาของบทความไปลงที่อื่นโดยไม่ได้ขออนุญาตโดยเด็ดขาด หากต้องการนำบางส่วนไปลงสามารถทำได้โดยต้องไม่ใช่การก๊อปแปะแต่ให้เปลี่ยนคำพูดเป็นของตัวเอง หรือไม่ก็เขียนในลักษณะการยกข้อความอ้างอิง และไม่ว่ากรณีไหนก็ตาม ต้องให้เครดิตพร้อมใส่ลิงก์ของทุกบทความที่มีการใช้เนื้อหาเสมอ