เยี่ยมญาติที่ซัวเถาเดือนมีนาคม 2024 โดยลงเครื่องที่กว่างโจวแล้วนั่งรถไฟความเร็วสูงไป
เขียนเมื่อ 2024/09/21 17:58
แก้ไขล่าสุด 2024/10/26 15:39
#จันทร์ 18 มี.ค. 2024
เมื่อ 18-22 มีนาคม 2024 ที่ผ่านมาได้มีโอกาสไปเยี่ยมญาติที่ซัวเถาอีกครั้ง นี่เป็นครั้งที่ ๓ หลังจากที่เคยไปมาแล้วเมื่อปี 2012 และ 2018 (ดูจากระยะห่างที่เว้นแต่ละครั้งแล้วคิดว่าอาจได้ไปอีกตอนปี 2030)
ครั้งนี้นอกจากไปอยู่บ้านญาติที่ซัวเถาแล้วก็ยังได้ไปเที่ยวเมืองกิ๊กเอี๊ย (เจียหยาง, 揭阳) และโผวเล้ง (ผู่หนิง, 普宁) และก่อนกลับก็ยังแวะเที่ยวเซินเจิ้น (深圳) ด้วย
เนื่องจากว่าตอนช่วงเดือนมีนาคมซึ่งไปมานั้นไม่มีเวลาเพราะกำลังเปลี่ยนที่ทำงาน ย้ายไปอาศัยอยู่ฟุกุโอกะ แต่ก็ตั้งใจว่ายังไงก็จะต้องหาเวลามาเขียนให้ได้สักวัน แล้วก็ผ่านมาถึงครึ่งปี คิดว่าถ้าปล่อยไว้นานกว่านี้เดี๋ยวก็คงจะลืมไปหมดแล้วเขียนไม่ออกแล้ว ดังนั้นแม้ว่าช่วงนี้จะยังคงยุ่งอยู่แต่ก็คงได้เวลาต้องเขียนแล้ว
เนื่องจากผ่านมาแล้วครึ่งปี ทำให้บางอย่างลืมไปแล้ว อาจไม่สามารถเล่ารายละเอียดบางอย่างได้ทั้งหมด แต่ยังไงก็จะพยายามเล่าให้ละเอียดเท่าที่ทำได้ โดยเฉพาะส่วนของเมืองกิ๊กเอี๊ยและโผวเล้งซึ่งเป็นถิ่นคนจีนแต้จิ๋วซึ่งคนไทยรู้จักเป็นอย่างดีและคงจะให้ความสนใจ คงอยากรู้ว่ามีเป็นที่ยังไง มีสถานที่เที่ยวอะไร
ครั้งนี้เราเดินทางมาลงที่สนามบินไป๋หยวิน (白云机场) ของกว่างโจว (广州) แล้วจึงนั่งรถไฟความเร็วสูงไปซัวเถา ซึ่งต่างจากครั้งที่แล้วที่ลงสนามบินนานาชาติกิ๊กเอี๊ยเตี่ยซัว (เล่าไว้ใน https://phyblas.hinaboshi.com/20180219)
ดังนั้นจึงหมดเวลาไปกับการเดินทางมาก แม้จะมีรถไฟความเร็วสูงก็ตาม แต่ระหว่างกว่างโจวกับซัวเถาก็ต้องใช้เวลาถึง ๓ ชั่วโมง ไม่ใช่ระยะที่ใกล้สักเท่าไหร่ แม้ว่าจะอยู่ในมณฑลเดียวกันก็ตาม ไหนๆก็เดินทางแล้วเราเลยถือโอกาสแวะไปเที่ยวเมืองเซินเจิ้นด้วยวันนึง
รายการเที่ยวเป็นดังนี้
สำหรับตอนแรกนี้จะเล่าถึงเรื่องในวันแรกซึ่งเครื่องบินมาถึงก็บ่ายแล้ว และแทบจะหมดไปกับการเดินทางอย่างเดียว ยังไม่ได้เที่ยวอะไร
ที่เที่ยวจริงๆคือตั้งแต่ตอนต่อไป โดยเริ่มจากเมืองกิ๊กเอี๊ยก่อน แล้ววันถัดไปก็เป็นเมืองโผวเล้ง
เราค้างอยู่บ้านญาติที่ซัวเถาทั้งหมด ๓ คืน คือวันที่ 18~20 ส่วนวันที่ 21 นั้นแวะเที่ยวเซินเจิ้นก็พักที่โรงแรมในเซินเจิ้น รวมทั้งหมด ๔ คืน
เซินเจิ้นครั้งนี้เหมือนเป็นของแถม แวะไปเดินๆนิดหน่อยดูความเจริญ เที่ยวนี้ยังไงเป้าหมายหลักก็คือไปอยู่กับญาติที่ซัวเถา แล้วก็เที่ยวในกิ๊กเอี๊ยและโผวเล้ง
ที่ครั้งนี้ตัดสินใจไปกิ๊กเอี๊ยและโผวเล้งก็เพราะว่ายังไม่เคยไปมาก่อนเลย ครั้งก่อนๆที่แวะมาก็ไปเที่ยวทั้งในซัวเถาและแต้จิ๋วหลายเมืองแล้ว แต่ว่าแถวกิ๊กเอี๊ยยังไม่เคยไปเลย ฉะนั้นแม้ว่าจะพักที่ซัวเถา แต่ก็ไม่ได้เที่ยวในซัวเถา แม้ว่าที่จริงแล้วจะยังมีสถานที่ที่ยังอยากไปอยู่ แต่คิดว่าไปเมืองที่ไม่เคยไปดีกว่า
สำหรับที่มาที่ไปของการเที่ยวครั้งนี้ก็มาจากการที่เราเปลี่ยนงาน ย้ายจากที่เดิมอยู่เซนได ไปอยู่ฟุกุโอกะ โดยเริ่มงานเดือนเมษายน ระหว่างนั้นก็เลยแวะกลับไทยตอนช่วงเดือนมีนาคม แล้วพอดีช่วงนั้นจีนยกเลิกวีซ่าคนไทยพอดี เราเองก็อยากกลับไปจีนอยู่แล้วด้วย ตั้งแต่มีโควิดก็ไม่ได้ไปจีนอีกเลย ครั้งนี้ถือเป็นโอกาสดี
พอสามารถไปจีนได้โดยไม่ต้องใช้วีซ่าแล้วก็สบายเลย ไม่งั้นเราอาจต้องรีบกลับไทยมาเร็วก่อนเผื่อเวลาทำวีซ่า หรือไม่ก็ต้องทำตั้งแต่ตอนอยู่ญี่ปุ่น ยิ่งยุ่งยากไปอีก
ส่วนที่เลือกเป้าหมายเป็นซัวเถาก็เพราะว่าเดิมทีก็ตั้งใจอยากหาโอกาสไปเยี่ยมญาติอยู่แล้ว ไม่ได้ฟังภาษาจีนแต้จิ๋วมานานด้วยสิ ก็อยากจะฟังอีก แม้ว่าเราจะฟังไม่ค่อยออกก็ตาม ครั้งนี้ที่ไปก็ไปกัน ๒ คนกับแม่อีกเช่นเคยเหมือนครั้งที่แล้ว มีอะไรก็ให้แม่คุยให้แทนเป็นหลัก
และที่เลือกไปลงกว่างโจวก็เพราะว่าแม่มีไมค์สะสมของการบินไทย ซึ่งเที่ยวบินมันมีแค่ไปลงที่กว่างโจว ไม่มีลงที่ซัวเถา ก็เลยตัดสินใจเลือกแผนนี้ ยังไงก็คิดถึงกว่างโจวเหมือนกัน เป็นเมืองที่เมื่อก่อนเคยอาศัยอยู่ แม้ว่าครั้งนี้จะแค่แวะมาลงเครื่อง ไม่ได้เที่ยวเมืองนี้เลยก็ตาม
อีกอย่างคืออยากได้ลองนั่งรถไฟความเร็วสูงในมณฑลกวางตุ้งด้วย เมื่อก่อนตอนที่เรามาซัวเถาครั้งแรกนั้นแถวนี้ยังไม่มีรถไฟความเร็วสูงเลย รถไฟความเร็วสูงจึงผ่านซัวเถาตอนปี 2013 โดยเป็นส่วนหนึ่งของทางรถไฟสายเซี่ยเซิน (厦深铁路) ซึ่งเชื่อมระหว่างเซินเจิ้นกับเมืองเซี่ยเหมินในมณฑลฝูเจี้ยน แต่ตอนที่เรามาเยี่ยมเมื่อปี 2018 ลงเครื่องที่ซัวเถาอยู่แล้วจึงไม่มีโอกาสได้นั่ง
แล้วในวันที่ 26 ธันวาคม 2023 ก็ได้มีการเปิดทางรถไฟสายใหม่ขึ้นคือสายซ่านซ่าน (汕汕铁路) ซึ่งเชื่อมระหว่างเมืองซัวเถากับซัวบ้วย (ซ่านเหว่ย์, 汕尾) และเชื่อมตรงไปถึงเซินเจิ้นและกว่างโจวได้ เส้นทางสายนี้ต่างไปจากสายเดิมที่มีอยู่ โดยค่อนไปทางใต้ และมีสถานีเตี่ยนั้ม (潮南站) ซึ่งอยู่ในเขตเตี่ยนั้ม (เฉาหนาน, 潮南) ทางตะวันตกสุดของซัวเถา อยู่ใกล้กับเมืองกิ๊กเอี๊ยและโผวเล้ง และเป็นเขตที่บ้านญาติเราตั้งอยู่
บ้านญาตินั้นแม้จะบอกว่าอยู่ซัวเถา แต่ก็ไม่ใช่ในตัวเมืองซัวเถา แต่ห่างออกไปไกลเป็นบ้านนอก แถวนั้นเรียกว่าตำบลหับซัว (เสียซาน, 峡山) ถือเป็นตำบลใหญ่ที่สุดของเขตเตี่ยนั้ม ซึ่งก็คือว่าค่อนข้างเจริญแล้วเมื่อเทียบกับส่วนอื่นของเขตนี้ แต่ยังไงก็ถือเป็นเขตบ้านนอก และก็ห่างไกลจากตัวเมืองซัวเถา
ในการเดินทางด้วยรถไฟนั้นต่อให้ลงที่สถานีซัวเถาก็คือว่าไกลจากบ้านมากอยู่ดี ดังนั้นการที่มีการสร้างสถานีเตี่ยนั้มอยู่ใกล้ๆแบบนี้จึงถือว่าช่วยให้สะดวกขึ้นมาก ถ้าเราเดินทางจากกว่างโจวละก็ สถานีนี้ถึงก่อนสถานีกลางเมืองซัวเถาด้วย จึงประหยัดเวลาไปได้อีก
แต่ถึงอย่างนั้นก็ตาม จริงๆแล้วก็ยังต้องใช้เวลานั่งรถกว่า ๒๐ นาทีจากสถานีนี้มาถึงบ้าน เพราะตัวสถานีค่อนไปทางใต้เกือบเลียบริมทะเลเลย
และนอกจากสถานีนี้แล้ว ก็ยังมีอีกสถานีที่ใกล้ คือสถานีเตี่ยเอี๊ย (潮阳站) ซึ่งอยู่ในเขตเตี่ยเอี๊ย (เฉาหยาง, 潮阳) ซึ่งเป็นเขตข้างๆ สถานีนี้เป็นส่วนหนึ่งของสายเซียเซินซึ่งมีมาตั้งแต่ปี 2013 แล้ว
ไม่ว่าจะลงที่สถานี้เตี่ยนั้มหรือสถานีเตี่ยเอี๊ยก็ต้องใช้เวลานั่งรถอีกกว่าง ๒๐ นาทีกว่าจะถึงบ้าน แต่ก็ยังดีกว่าไม่มี เพราะมีสถานีตรงนี้ทำให้การเดินทางไปมาสู่กว่างโจวและเซินเจิ้นทำได้สะดวกมาก
เนื่องจากจะขึ้นลงที่สถานีไหนก็ได้ ดังนั้นเที่ยวนี้เราจึงตั้งใจว่าถ้าเป็นไปได้อยากให้ขาไปและขากลับเป็นคนละสถานีกัน แล้วครั้งนี้จังหวะเวลาตอนไปที่สถานีจองได้ตั๋วที่ไปลงสถานีเตี่ยเอี๊ย ดังนั้นครั้งนี้สรุปว่าขาไปลงสถานีเตี่ยเอี๊ย ขากลับขึ้นจากสถานีเตี่ยนั้ม
ส่วนทางกว่างโจวเองก็มีสถานีรถไฟอยู่หลายสถานี ไม่ใช่ว่าจะขึ้นจากสถานีไหนก็ได้ สำหรับสายรถไฟที่เชื่อมต่อกับเมืองทางตะวันออกของมณฑลกวางตุ้งอย่างเช่นซัวเถานั้น ต้องไปขึ้นที่สถานีกว่างโจวตะวันออก (广州东站)
การเดินทางภายในกว่างโจวนั้น เมื่อเรามาลงที่สนามบินกว่างโจวไป๋หยวินก็มีญาติคนนึงมารอรับแล้วขับรถไปส่งถึงสถานีกว่างโจวตะวันออก
ที่จริงแล้วญาติเราในเมืองจีนมีอยู่หลายคนมาก เกือบทั้งหมดอาศัยอยู่ที่ตำบลหับซัวเถา หรือต่อให้มีไปอยู่ตำบลอื่นก็ยังอยู่ในเขตพูดแต้จิ๋ว ไม่ค่อยมีย้ายถิ่นไปอยู่ที่อื่นไกลมาก แต่ก็พอดีมีอยู่คนนึงเขาย้ายมาตั้งตัวอยู่ที่กว่างโจว เราเองก็ไม่เคยเจอญาติคนนี้มาก่อนเหมือนกัน เพราะตั้งแต่ตอนมาครั้งก่อนเขาก็อยู่กว่างโจวแล้ว ก็เป็นโอกาสที่ได้มารู้จักเอาครั้งนี้ แม้ว่าจะไม่เคยเจอกันมาก่อน แต่เขาก็ต้อนรับเราเป็นอย่างดี ไม่ต่างจากญาติคนอื่นที่อยู่ซัวเถาเลย
การเดินทางเริ่มต้นขึ้นจากสนามบินไป๋หยวิน ภาพนี้ถ่ายหลังจากลงเครื่องมา มองออกไปเห็นเครื่องการบินไทยที่เรานั่งมา
เดินออกไปรอรับกระเป๋า
พอรับกระเป๋าแล้วออกมาก็เจอญาติที่มารอรับ ก็เดินไปลานจอดรถเพื่อขึ้นรถ แล้วก็ออกเดินทางมุ่งสู่สถานีกว่างโจวตะวันออก
ระหว่างทางรถติดพอสมควร ทำให้ใช้เวลาถึงชั่วโมงกว่ากว่าจะถึง
ตัวสถานีอยู่ตรงหน้านี้แล้ว
จากนั้นก็จอดรถที่ลานจอดรถในสถานีแล้วก็เดินมาเข้าสถานี ภายในสถานีนี้ดูกว้างขวางทีเดียว
ก่อนอื่นต้องมาซื้อตั๋วก่อน ต้องมาต่อคิวซื้อ ที่จริงมีระบบให้ซื้อผ่านเน็ต คนจีนส่วนใหญ่ก็ซื้อผ่านทางนั้นสะดวกดี แต่ว่าสำหรับคนต่างชาติดูเหมือนว่าจะยุ่งยากกว่า จำเป็นต้องแสดงพาสปอร์ตเป็นหลักฐานเพื่อซื้อ จึงต้องมาซื้อเองที่สถานี ก็ต้องเสียเวลาหน่อย
แล้วในที่สุดก็ซื้อตั๋วได้ ตั๋วที่ได้เป็นเที่ยว C6813 รอบเวลา 17:55 เดินทางไปลงที่สถานีเตี่ยเอี๊ย เวลาถึงคือ 20:57 ก็ ๓ ชั่วโมงนิดๆ
ตอนซื้อตั๋วเสร็จเป็นเวลาประมาณ 16:40 เหลืออีกชั่วโมงนิดๆ ระหว่างนั้นก็ไปหาอะไรกินเป็นมื้อเย็นแล้วค่อยไปขึ้นรถไฟ ก็มาเจอร้านเหมิงจื้อหยวน (蒙自源) เป็นร้านเส้นหมี่ยูนนาน
การสั่งอาหารร้านนี้ทำผ่านแอปมือถือ ญาติเป็นคนช่วยจัดการให้แล้วก็ยังเป็นคนออกเงินเลี้ยงค่าอาหารให้ด้วย รู้สึกขอบคุณเขามากจริงๆ อุตส่าห์ขับรถไปรับแล้วก็พามารอซื้อตั๋วตั้งนาน และรอส่งเราจนถึงขึ้นรถไฟเลย เรียกได้ว่าโชคดีจริงๆที่มีเขาอยู่ที่นี่
กินเสร็จก็เข้าไปยังห้องรอขึ้นรถไฟ
ตรงนี้ต้องผ่านด่านตรวจสัมภาระ
เข้ามาด้านในก็กว้างขวาง แต่ก็เต็มไปด้วยผู้คนแน่น
ป้ายแสดงเที่ยวรถไฟ บอกว่าเที่ยวที่เราจะขึ้นคือรอบ 17:55 นั้นเริ่มตรวจตั๋วแล้ว
จากนั้นก็ได้เวลาบอกลาญาติที่ช่วยมาส่ง เราก็เดินผ่านที่ตรวจตั๋วเข้ามาด้านใน ในนี้ก็ยังต้องเดินอีกพอสมควร
แล้วก็ออกมาถึงชานชลา
หัวจรวดรถไฟความเร็วสูงที่จะขึ้น
แต่ว่าที่นั่งที่อยู่ในตั๋วเราเป็นตู้หมายเลข 8 ซึ่งอยู่อีกปลายของขบวน เลยต้องเดินไกล
สุดท้ายก็มาถึงตู้ที่นั่ง
ภายในรถไฟ
แล้วรถไฟก็ออกเดินทาง ตอนนั้นฟ้าเริ่มครึ้มลงแล้ว
หลังออกจากสถานีกว่างโจวตะวันออก รถไฟก็มาจอดอีกทีที่สถานีตงกว่านใต้ (东莞南站) ซึ่งอยู่ในเมืองตงกว่านซึ่งเป็นเมืองที่อยู่ระหว่างกว่างโจวและเซินเจิ้น
จากนั้นต่อมารถไฟจึงเดินทางมาจอดที่สถานีเซินเจิ้นเหนือ (深圳北站) ของเซินเจิ้น ตอนนั้นฟ้าได้มือลงแล้วเลยไม่ค่อยจะเห็นอะไร
ต่อมามาจอดที่สถานีฮุ่ยหยาง (惠阳站) ในเมืองฮุ่ยโจว (惠州) ซึ่งเป็นเมืองที่ตั้งอยู่ในเขตที่พูดภาษาจีนฮากกา คั่นกลางระหว่างเขตที่พูดภาษากวางตุ้งกับเขตที่พูดภาษาแต้จิ๋ว
ต่อมาก็จอดที่สถานีเหล็กฮง (陆丰站) ตั้งอยู่ในอำเภอเหล็กฮง (ลู่เฟิง, 陆丰) ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของเมืองซัวบ้วย บริเวณนี้เป็นเขตที่พูดภาษาแต้จิ๋วแล้ว แต่ก็มีไม่น้อยที่พูดภาษาจีนฮากกา มีอยู่ปนกันไป ยังไม่ได้เข้าสู่เขตแต้จิ๋วเต็มตัว
แล้วหลังจากนั้นเวลา 20:57 รถไฟก็มาจอดที่สถานีเตี่ยเอี๊ยอันเป็นเป้าหมายที่เราจะมาลง หลังจากนั้นรถไฟยังมุ่งต่อไปยังสถานีปลายทาง คือสถานีซัวเถา โดยจะถึงตอน 21:26
เดินออกจากชานชลาไป
ภายในอาคารก็ใหญ่ ต้องเดินไปตามทางอีกระยะนึง
ทางนี้มองไปเห็นห้องโถงสำหรับคนที่มารอขึ้นรถไฟ ซึ่งก็ไม่เกี่ยวกับเราตอนนี้ แต่ถ้าขากลับเขาขึ้นรถไฟกลับจากสถานีนี้ก็คงต้องมารอที่นั่น
ทางเดินออกจากอาคารสถานี
เดินออกมาแล้วมองหันกลับไปยังประตูที่ออกมา
เดินออกมาตามทางสักหน่อยแล้วก็มองกลับไปเห็นตัวอาคารและป้ายชื่อสถานี
บริเวณหน้าสถานีเป็นลานกว้าง มีที่นั่งเล่นด้วย
จากนั้นเราก็เจอกับญาติที่มารอรับ แล้วก็นั่งรถไปยังบ้าน เข้าพักภายในบ้านญาติ
เท่านี้ก็จบวันแรกลง แค่เดินทางก็หมดวันแล้ว ยังไม่ได้ไปเที่ยวไหน สำหรับการเที่ยวจะเริ่มในวันรุ่งขึ้น
แต่ก่อนจะเล่าเรื่องการเที่ยว ตอนต่อไปขอเขียนถึงภาพรวมช่วงที่พักอยู่บ้านญาติก่อน https://phyblas.hinaboshi.com/20240922
เมื่อ 18-22 มีนาคม 2024 ที่ผ่านมาได้มีโอกาสไปเยี่ยมญาติที่ซัวเถาอีกครั้ง นี่เป็นครั้งที่ ๓ หลังจากที่เคยไปมาแล้วเมื่อปี 2012 และ 2018 (ดูจากระยะห่างที่เว้นแต่ละครั้งแล้วคิดว่าอาจได้ไปอีกตอนปี 2030)
ครั้งนี้นอกจากไปอยู่บ้านญาติที่ซัวเถาแล้วก็ยังได้ไปเที่ยวเมืองกิ๊กเอี๊ย (เจียหยาง, 揭阳) และโผวเล้ง (ผู่หนิง, 普宁) และก่อนกลับก็ยังแวะเที่ยวเซินเจิ้น (深圳) ด้วย
เนื่องจากว่าตอนช่วงเดือนมีนาคมซึ่งไปมานั้นไม่มีเวลาเพราะกำลังเปลี่ยนที่ทำงาน ย้ายไปอาศัยอยู่ฟุกุโอกะ แต่ก็ตั้งใจว่ายังไงก็จะต้องหาเวลามาเขียนให้ได้สักวัน แล้วก็ผ่านมาถึงครึ่งปี คิดว่าถ้าปล่อยไว้นานกว่านี้เดี๋ยวก็คงจะลืมไปหมดแล้วเขียนไม่ออกแล้ว ดังนั้นแม้ว่าช่วงนี้จะยังคงยุ่งอยู่แต่ก็คงได้เวลาต้องเขียนแล้ว
เนื่องจากผ่านมาแล้วครึ่งปี ทำให้บางอย่างลืมไปแล้ว อาจไม่สามารถเล่ารายละเอียดบางอย่างได้ทั้งหมด แต่ยังไงก็จะพยายามเล่าให้ละเอียดเท่าที่ทำได้ โดยเฉพาะส่วนของเมืองกิ๊กเอี๊ยและโผวเล้งซึ่งเป็นถิ่นคนจีนแต้จิ๋วซึ่งคนไทยรู้จักเป็นอย่างดีและคงจะให้ความสนใจ คงอยากรู้ว่ามีเป็นที่ยังไง มีสถานที่เที่ยวอะไร
ครั้งนี้เราเดินทางมาลงที่สนามบินไป๋หยวิน (白云机场) ของกว่างโจว (广州) แล้วจึงนั่งรถไฟความเร็วสูงไปซัวเถา ซึ่งต่างจากครั้งที่แล้วที่ลงสนามบินนานาชาติกิ๊กเอี๊ยเตี่ยซัว (เล่าไว้ใน https://phyblas.hinaboshi.com/20180219)
ดังนั้นจึงหมดเวลาไปกับการเดินทางมาก แม้จะมีรถไฟความเร็วสูงก็ตาม แต่ระหว่างกว่างโจวกับซัวเถาก็ต้องใช้เวลาถึง ๓ ชั่วโมง ไม่ใช่ระยะที่ใกล้สักเท่าไหร่ แม้ว่าจะอยู่ในมณฑลเดียวกันก็ตาม ไหนๆก็เดินทางแล้วเราเลยถือโอกาสแวะไปเที่ยวเมืองเซินเจิ้นด้วยวันนึง
รายการเที่ยวเป็นดังนี้
| 18 มี.ค. | จันทร์ | 13:55 เครื่องบินลงที่สนามบินไป๋หยวิน กว่างโจว 17:55~20:57 นั่งรถไฟความเร็วสูงสู่ซัวเถา |
| 19 มี.ค. | อังคาร | เที่ยวในเมืองกิ๊กเอี๊ย |
| 20 มี.ค. | พุธ | เที่ยวในเมืองโผวเล้ง |
| 21 มี.ค. | พฤหัส | 9:56~11:39 นั่งรถไฟความเร็วสูงสู่เซินเจิ้น ตอนบ่าย เที่ยวในเมืองเซินเจิ้น |
| 22 มี.ค. | ศุกร์ | 9:37~10:59 นั่งรถไฟความเร็วสูงสู่กว่างโจว 14:50 นั่งเครื่องบินกลับกรุงเทพฯ |
สำหรับตอนแรกนี้จะเล่าถึงเรื่องในวันแรกซึ่งเครื่องบินมาถึงก็บ่ายแล้ว และแทบจะหมดไปกับการเดินทางอย่างเดียว ยังไม่ได้เที่ยวอะไร
ที่เที่ยวจริงๆคือตั้งแต่ตอนต่อไป โดยเริ่มจากเมืองกิ๊กเอี๊ยก่อน แล้ววันถัดไปก็เป็นเมืองโผวเล้ง
เราค้างอยู่บ้านญาติที่ซัวเถาทั้งหมด ๓ คืน คือวันที่ 18~20 ส่วนวันที่ 21 นั้นแวะเที่ยวเซินเจิ้นก็พักที่โรงแรมในเซินเจิ้น รวมทั้งหมด ๔ คืน
เซินเจิ้นครั้งนี้เหมือนเป็นของแถม แวะไปเดินๆนิดหน่อยดูความเจริญ เที่ยวนี้ยังไงเป้าหมายหลักก็คือไปอยู่กับญาติที่ซัวเถา แล้วก็เที่ยวในกิ๊กเอี๊ยและโผวเล้ง
ที่ครั้งนี้ตัดสินใจไปกิ๊กเอี๊ยและโผวเล้งก็เพราะว่ายังไม่เคยไปมาก่อนเลย ครั้งก่อนๆที่แวะมาก็ไปเที่ยวทั้งในซัวเถาและแต้จิ๋วหลายเมืองแล้ว แต่ว่าแถวกิ๊กเอี๊ยยังไม่เคยไปเลย ฉะนั้นแม้ว่าจะพักที่ซัวเถา แต่ก็ไม่ได้เที่ยวในซัวเถา แม้ว่าที่จริงแล้วจะยังมีสถานที่ที่ยังอยากไปอยู่ แต่คิดว่าไปเมืองที่ไม่เคยไปดีกว่า
สำหรับที่มาที่ไปของการเที่ยวครั้งนี้ก็มาจากการที่เราเปลี่ยนงาน ย้ายจากที่เดิมอยู่เซนได ไปอยู่ฟุกุโอกะ โดยเริ่มงานเดือนเมษายน ระหว่างนั้นก็เลยแวะกลับไทยตอนช่วงเดือนมีนาคม แล้วพอดีช่วงนั้นจีนยกเลิกวีซ่าคนไทยพอดี เราเองก็อยากกลับไปจีนอยู่แล้วด้วย ตั้งแต่มีโควิดก็ไม่ได้ไปจีนอีกเลย ครั้งนี้ถือเป็นโอกาสดี
พอสามารถไปจีนได้โดยไม่ต้องใช้วีซ่าแล้วก็สบายเลย ไม่งั้นเราอาจต้องรีบกลับไทยมาเร็วก่อนเผื่อเวลาทำวีซ่า หรือไม่ก็ต้องทำตั้งแต่ตอนอยู่ญี่ปุ่น ยิ่งยุ่งยากไปอีก
ส่วนที่เลือกเป้าหมายเป็นซัวเถาก็เพราะว่าเดิมทีก็ตั้งใจอยากหาโอกาสไปเยี่ยมญาติอยู่แล้ว ไม่ได้ฟังภาษาจีนแต้จิ๋วมานานด้วยสิ ก็อยากจะฟังอีก แม้ว่าเราจะฟังไม่ค่อยออกก็ตาม ครั้งนี้ที่ไปก็ไปกัน ๒ คนกับแม่อีกเช่นเคยเหมือนครั้งที่แล้ว มีอะไรก็ให้แม่คุยให้แทนเป็นหลัก
และที่เลือกไปลงกว่างโจวก็เพราะว่าแม่มีไมค์สะสมของการบินไทย ซึ่งเที่ยวบินมันมีแค่ไปลงที่กว่างโจว ไม่มีลงที่ซัวเถา ก็เลยตัดสินใจเลือกแผนนี้ ยังไงก็คิดถึงกว่างโจวเหมือนกัน เป็นเมืองที่เมื่อก่อนเคยอาศัยอยู่ แม้ว่าครั้งนี้จะแค่แวะมาลงเครื่อง ไม่ได้เที่ยวเมืองนี้เลยก็ตาม
อีกอย่างคืออยากได้ลองนั่งรถไฟความเร็วสูงในมณฑลกวางตุ้งด้วย เมื่อก่อนตอนที่เรามาซัวเถาครั้งแรกนั้นแถวนี้ยังไม่มีรถไฟความเร็วสูงเลย รถไฟความเร็วสูงจึงผ่านซัวเถาตอนปี 2013 โดยเป็นส่วนหนึ่งของทางรถไฟสายเซี่ยเซิน (厦深铁路) ซึ่งเชื่อมระหว่างเซินเจิ้นกับเมืองเซี่ยเหมินในมณฑลฝูเจี้ยน แต่ตอนที่เรามาเยี่ยมเมื่อปี 2018 ลงเครื่องที่ซัวเถาอยู่แล้วจึงไม่มีโอกาสได้นั่ง
แล้วในวันที่ 26 ธันวาคม 2023 ก็ได้มีการเปิดทางรถไฟสายใหม่ขึ้นคือสายซ่านซ่าน (汕汕铁路) ซึ่งเชื่อมระหว่างเมืองซัวเถากับซัวบ้วย (ซ่านเหว่ย์, 汕尾) และเชื่อมตรงไปถึงเซินเจิ้นและกว่างโจวได้ เส้นทางสายนี้ต่างไปจากสายเดิมที่มีอยู่ โดยค่อนไปทางใต้ และมีสถานีเตี่ยนั้ม (潮南站) ซึ่งอยู่ในเขตเตี่ยนั้ม (เฉาหนาน, 潮南) ทางตะวันตกสุดของซัวเถา อยู่ใกล้กับเมืองกิ๊กเอี๊ยและโผวเล้ง และเป็นเขตที่บ้านญาติเราตั้งอยู่
บ้านญาตินั้นแม้จะบอกว่าอยู่ซัวเถา แต่ก็ไม่ใช่ในตัวเมืองซัวเถา แต่ห่างออกไปไกลเป็นบ้านนอก แถวนั้นเรียกว่าตำบลหับซัว (เสียซาน, 峡山) ถือเป็นตำบลใหญ่ที่สุดของเขตเตี่ยนั้ม ซึ่งก็คือว่าค่อนข้างเจริญแล้วเมื่อเทียบกับส่วนอื่นของเขตนี้ แต่ยังไงก็ถือเป็นเขตบ้านนอก และก็ห่างไกลจากตัวเมืองซัวเถา
ในการเดินทางด้วยรถไฟนั้นต่อให้ลงที่สถานีซัวเถาก็คือว่าไกลจากบ้านมากอยู่ดี ดังนั้นการที่มีการสร้างสถานีเตี่ยนั้มอยู่ใกล้ๆแบบนี้จึงถือว่าช่วยให้สะดวกขึ้นมาก ถ้าเราเดินทางจากกว่างโจวละก็ สถานีนี้ถึงก่อนสถานีกลางเมืองซัวเถาด้วย จึงประหยัดเวลาไปได้อีก
แต่ถึงอย่างนั้นก็ตาม จริงๆแล้วก็ยังต้องใช้เวลานั่งรถกว่า ๒๐ นาทีจากสถานีนี้มาถึงบ้าน เพราะตัวสถานีค่อนไปทางใต้เกือบเลียบริมทะเลเลย
และนอกจากสถานีนี้แล้ว ก็ยังมีอีกสถานีที่ใกล้ คือสถานีเตี่ยเอี๊ย (潮阳站) ซึ่งอยู่ในเขตเตี่ยเอี๊ย (เฉาหยาง, 潮阳) ซึ่งเป็นเขตข้างๆ สถานีนี้เป็นส่วนหนึ่งของสายเซียเซินซึ่งมีมาตั้งแต่ปี 2013 แล้ว
ไม่ว่าจะลงที่สถานี้เตี่ยนั้มหรือสถานีเตี่ยเอี๊ยก็ต้องใช้เวลานั่งรถอีกกว่าง ๒๐ นาทีกว่าจะถึงบ้าน แต่ก็ยังดีกว่าไม่มี เพราะมีสถานีตรงนี้ทำให้การเดินทางไปมาสู่กว่างโจวและเซินเจิ้นทำได้สะดวกมาก
เนื่องจากจะขึ้นลงที่สถานีไหนก็ได้ ดังนั้นเที่ยวนี้เราจึงตั้งใจว่าถ้าเป็นไปได้อยากให้ขาไปและขากลับเป็นคนละสถานีกัน แล้วครั้งนี้จังหวะเวลาตอนไปที่สถานีจองได้ตั๋วที่ไปลงสถานีเตี่ยเอี๊ย ดังนั้นครั้งนี้สรุปว่าขาไปลงสถานีเตี่ยเอี๊ย ขากลับขึ้นจากสถานีเตี่ยนั้ม
ส่วนทางกว่างโจวเองก็มีสถานีรถไฟอยู่หลายสถานี ไม่ใช่ว่าจะขึ้นจากสถานีไหนก็ได้ สำหรับสายรถไฟที่เชื่อมต่อกับเมืองทางตะวันออกของมณฑลกวางตุ้งอย่างเช่นซัวเถานั้น ต้องไปขึ้นที่สถานีกว่างโจวตะวันออก (广州东站)
การเดินทางภายในกว่างโจวนั้น เมื่อเรามาลงที่สนามบินกว่างโจวไป๋หยวินก็มีญาติคนนึงมารอรับแล้วขับรถไปส่งถึงสถานีกว่างโจวตะวันออก
ที่จริงแล้วญาติเราในเมืองจีนมีอยู่หลายคนมาก เกือบทั้งหมดอาศัยอยู่ที่ตำบลหับซัวเถา หรือต่อให้มีไปอยู่ตำบลอื่นก็ยังอยู่ในเขตพูดแต้จิ๋ว ไม่ค่อยมีย้ายถิ่นไปอยู่ที่อื่นไกลมาก แต่ก็พอดีมีอยู่คนนึงเขาย้ายมาตั้งตัวอยู่ที่กว่างโจว เราเองก็ไม่เคยเจอญาติคนนี้มาก่อนเหมือนกัน เพราะตั้งแต่ตอนมาครั้งก่อนเขาก็อยู่กว่างโจวแล้ว ก็เป็นโอกาสที่ได้มารู้จักเอาครั้งนี้ แม้ว่าจะไม่เคยเจอกันมาก่อน แต่เขาก็ต้อนรับเราเป็นอย่างดี ไม่ต่างจากญาติคนอื่นที่อยู่ซัวเถาเลย
การเดินทางเริ่มต้นขึ้นจากสนามบินไป๋หยวิน ภาพนี้ถ่ายหลังจากลงเครื่องมา มองออกไปเห็นเครื่องการบินไทยที่เรานั่งมา
เดินออกไปรอรับกระเป๋า
พอรับกระเป๋าแล้วออกมาก็เจอญาติที่มารอรับ ก็เดินไปลานจอดรถเพื่อขึ้นรถ แล้วก็ออกเดินทางมุ่งสู่สถานีกว่างโจวตะวันออก
ระหว่างทางรถติดพอสมควร ทำให้ใช้เวลาถึงชั่วโมงกว่ากว่าจะถึง
ตัวสถานีอยู่ตรงหน้านี้แล้ว
จากนั้นก็จอดรถที่ลานจอดรถในสถานีแล้วก็เดินมาเข้าสถานี ภายในสถานีนี้ดูกว้างขวางทีเดียว
ก่อนอื่นต้องมาซื้อตั๋วก่อน ต้องมาต่อคิวซื้อ ที่จริงมีระบบให้ซื้อผ่านเน็ต คนจีนส่วนใหญ่ก็ซื้อผ่านทางนั้นสะดวกดี แต่ว่าสำหรับคนต่างชาติดูเหมือนว่าจะยุ่งยากกว่า จำเป็นต้องแสดงพาสปอร์ตเป็นหลักฐานเพื่อซื้อ จึงต้องมาซื้อเองที่สถานี ก็ต้องเสียเวลาหน่อย
แล้วในที่สุดก็ซื้อตั๋วได้ ตั๋วที่ได้เป็นเที่ยว C6813 รอบเวลา 17:55 เดินทางไปลงที่สถานีเตี่ยเอี๊ย เวลาถึงคือ 20:57 ก็ ๓ ชั่วโมงนิดๆ
ตอนซื้อตั๋วเสร็จเป็นเวลาประมาณ 16:40 เหลืออีกชั่วโมงนิดๆ ระหว่างนั้นก็ไปหาอะไรกินเป็นมื้อเย็นแล้วค่อยไปขึ้นรถไฟ ก็มาเจอร้านเหมิงจื้อหยวน (蒙自源) เป็นร้านเส้นหมี่ยูนนาน
การสั่งอาหารร้านนี้ทำผ่านแอปมือถือ ญาติเป็นคนช่วยจัดการให้แล้วก็ยังเป็นคนออกเงินเลี้ยงค่าอาหารให้ด้วย รู้สึกขอบคุณเขามากจริงๆ อุตส่าห์ขับรถไปรับแล้วก็พามารอซื้อตั๋วตั้งนาน และรอส่งเราจนถึงขึ้นรถไฟเลย เรียกได้ว่าโชคดีจริงๆที่มีเขาอยู่ที่นี่
กินเสร็จก็เข้าไปยังห้องรอขึ้นรถไฟ
ตรงนี้ต้องผ่านด่านตรวจสัมภาระ
เข้ามาด้านในก็กว้างขวาง แต่ก็เต็มไปด้วยผู้คนแน่น
ป้ายแสดงเที่ยวรถไฟ บอกว่าเที่ยวที่เราจะขึ้นคือรอบ 17:55 นั้นเริ่มตรวจตั๋วแล้ว
จากนั้นก็ได้เวลาบอกลาญาติที่ช่วยมาส่ง เราก็เดินผ่านที่ตรวจตั๋วเข้ามาด้านใน ในนี้ก็ยังต้องเดินอีกพอสมควร
แล้วก็ออกมาถึงชานชลา
หัวจรวดรถไฟความเร็วสูงที่จะขึ้น
แต่ว่าที่นั่งที่อยู่ในตั๋วเราเป็นตู้หมายเลข 8 ซึ่งอยู่อีกปลายของขบวน เลยต้องเดินไกล
สุดท้ายก็มาถึงตู้ที่นั่ง
ภายในรถไฟ
แล้วรถไฟก็ออกเดินทาง ตอนนั้นฟ้าเริ่มครึ้มลงแล้ว
หลังออกจากสถานีกว่างโจวตะวันออก รถไฟก็มาจอดอีกทีที่สถานีตงกว่านใต้ (东莞南站) ซึ่งอยู่ในเมืองตงกว่านซึ่งเป็นเมืองที่อยู่ระหว่างกว่างโจวและเซินเจิ้น
จากนั้นต่อมารถไฟจึงเดินทางมาจอดที่สถานีเซินเจิ้นเหนือ (深圳北站) ของเซินเจิ้น ตอนนั้นฟ้าได้มือลงแล้วเลยไม่ค่อยจะเห็นอะไร
ต่อมามาจอดที่สถานีฮุ่ยหยาง (惠阳站) ในเมืองฮุ่ยโจว (惠州) ซึ่งเป็นเมืองที่ตั้งอยู่ในเขตที่พูดภาษาจีนฮากกา คั่นกลางระหว่างเขตที่พูดภาษากวางตุ้งกับเขตที่พูดภาษาแต้จิ๋ว
ต่อมาก็จอดที่สถานีเหล็กฮง (陆丰站) ตั้งอยู่ในอำเภอเหล็กฮง (ลู่เฟิง, 陆丰) ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของเมืองซัวบ้วย บริเวณนี้เป็นเขตที่พูดภาษาแต้จิ๋วแล้ว แต่ก็มีไม่น้อยที่พูดภาษาจีนฮากกา มีอยู่ปนกันไป ยังไม่ได้เข้าสู่เขตแต้จิ๋วเต็มตัว
แล้วหลังจากนั้นเวลา 20:57 รถไฟก็มาจอดที่สถานีเตี่ยเอี๊ยอันเป็นเป้าหมายที่เราจะมาลง หลังจากนั้นรถไฟยังมุ่งต่อไปยังสถานีปลายทาง คือสถานีซัวเถา โดยจะถึงตอน 21:26
เดินออกจากชานชลาไป
ภายในอาคารก็ใหญ่ ต้องเดินไปตามทางอีกระยะนึง
ทางนี้มองไปเห็นห้องโถงสำหรับคนที่มารอขึ้นรถไฟ ซึ่งก็ไม่เกี่ยวกับเราตอนนี้ แต่ถ้าขากลับเขาขึ้นรถไฟกลับจากสถานีนี้ก็คงต้องมารอที่นั่น
ทางเดินออกจากอาคารสถานี
เดินออกมาแล้วมองหันกลับไปยังประตูที่ออกมา
เดินออกมาตามทางสักหน่อยแล้วก็มองกลับไปเห็นตัวอาคารและป้ายชื่อสถานี
บริเวณหน้าสถานีเป็นลานกว้าง มีที่นั่งเล่นด้วย
จากนั้นเราก็เจอกับญาติที่มารอรับ แล้วก็นั่งรถไปยังบ้าน เข้าพักภายในบ้านญาติ
เท่านี้ก็จบวันแรกลง แค่เดินทางก็หมดวันแล้ว ยังไม่ได้ไปเที่ยวไหน สำหรับการเที่ยวจะเริ่มในวันรุ่งขึ้น
แต่ก่อนจะเล่าเรื่องการเที่ยว ตอนต่อไปขอเขียนถึงภาพรวมช่วงที่พักอยู่บ้านญาติก่อน https://phyblas.hinaboshi.com/20240922