# อาทิตย์ 24 ส.ค. 2025เนื่องจากช่วงนี้ได้ย้ายมาอยู่ที่เมืองยามาโตะจังหวัดคานางาวะแล้ว แถวนี้ถือว่าใกล้โตเกียว ก็เลยถือโอกาสนัดเจอเพื่อนที่อาศัยอยู่โตเกียวตอนนี้สักหน่อย โดยเลือกนัดเจอในเมืองโยโกฮามะเพราะต่างคนต่างเดินทางไปได้สะดวก
สถานที่ที่ตัดสินใจนัดเจอเพื่อไปกินและเดินเล่นกันคือที่
โยโกฮามะวีฟวร์ (
横浜ビブレ) เป็นห้างที่อยู่ทางตะวันตกของ
สถานีโยโกฮามะ (
横浜駅) ซึ่งเป็นสถานีหลักใจกลางเมืองโยโกฮามะ
สถานีที่ใกล้ห้างนี้ที่สุดคือสถานีโยโกฮามะ แต่ก็ค่อนมาทางอีกสถานีคือ
สถานีฮิรานุมะบาชิ (
平沼橋駅) แม้จะต้องเดินไกลกว่าก็ตาม แต่ว่าถ้าเดินทางจากที่ที่เราอยู่จะถึงสถานีนี้ก่อน ดังนั้นครั้งนี้จึงตัดสินใจลงที่สถานีนี้แล้วเดินไป
การเดินทางจากสถานีซากุรางาโอกะที่เราอยู่ไปนั้นต้องไปเปลี่ยนรถที่
สถานียามาโตะ (
大和駅) แล้วก็นั่ง
สายหลักโซวเทตสึ (
相鉄本線) ไปได้ถึงสถานีโยโกฮามะเลย โดยมีรถแบบด่วนที่จอดเพียงสถานีหลักๆด้วย
เพียงแต่ว่าlถานีฮิรานุมะบาชิไม่ใช่สถานีหลักที่มีรถไฟแบบด่วนจอด ดังนั้นเพื่อที่จะไปลงสถานีนี้จึงต้องนั่งไปลงที่
สถานีโฮชิกาวะ (
星川駅) ซึ่งเป็นสถานีหลัก แล้วก็ค่อยต่อรถไฟแบบที่จอดทุกสถานีไปจึงจะไปถึงได้
เริ่มจากตอนเช้าออกจากสถานีซากุรางาโอกะด้วยรถไฟรอบ 10:27 ไปต่อรถไฟที่สถานียามาโตะ

แล้วก็นั่งรถไฟด่วนมาลงที่สถานีโฮชิกาวะ

แล้วจึงต่อรถไฟธรรมดามาลงที่สถานีฮิรานุมะบาชิ ตัวชานชลาดูแล้วยาวและต้องเดินไกลอยู่กว่าจะไปถึงทางออก

ทางออกที่ตรวจตั๋วอยู่ด้านบน

แล้วก็เดินลงจากสถานีมา


มุ่งหน้าไปทางเหนือ

ข้าม
สะพานฮิราโอกะ (
平岡橋) ข้าม
แม่น้ำคาตาบิระ (
帷子川)






ระหว่างทางผ่านร้าน
โยชิมุระยะ (
吉村家) ซึ่งเป็นร้านราเมงชื่อดังที่เป็นต้นกำหนดของราเมงแบบ
อิเอะเกย์ (
家系) ซึ่งแพร่หลายไปทั่วประเทศ แต่ว่าต้นกำเนิดของราเมงแบบนี้อยู่ที่ร้านนี้เอง ซึ่งก็เป็นธรรมดาที่ร้านแบบนี้จะได้รับความนิยมจนคนแน่นต้องต่อคิวยาวมหาศาล เราเองก็สนใจร้านนี้อยู่ แต่ถ้าต้องต่อคิวยาวก็คิดว่าคงไม่ไหวเหมือนกัน

ก็เดินต่อมา แถวนี้เป็นใจกลางเมือง มีตึกสูงเต็มไปหมด



แล้วก็มาถึงห้างโยโกฮามะวีฟวร์ที่เป็นเป้าหมาย


เมื่อเข้ามาก็มาที่ร้านที่เพื่อนชวนมากิน คือร้าน
เนเนะจิกิง (ネネチキン) เป็นร้านไก่ทอดเกาหลีที่มีหลายสาขาทั่วญี่ปุ่น เรามาถึงร้านก่อนเวลานิดหน่อยก็มารอเพื่อนที่มาถึงช้าหน่อย พอมาถึงก็เข้าไปด้วยกัน

ก็สั่งไก่ ๒ แบบมาแบ่งกันกิน อร่อยดี แต่ว่าเยอะไปหน่อยสำหรับ ๒ คนซึ่งต่างก็ไม่ใช่คนกินเยอะ ตอนแรกยังคิดว่าไม่ไหวจะเหลือแล้ว แต่ก็พยายามจนกินไปจนหมดได้


เสร็จแล้วก็ได้เดินเล่นในห้างสักพัก มีพวกสินค้าอนิเมะด้วย เช่นร้านอนิเมต มีเข้าไปเดินมาแต่ว่าไม่ได้ถ่ายรูปไว้


เดินเสร็จก็ออกมา ไปหาที่นั่งดื่มกาแฟคุยกันต่อ

ก็แวะมาที่ห้าง
ซียูโยโกฮามะ (
CeeU Yokohama) ที่อยู่ข้างๆ

ข้างในมี
ร้านกาแฟโฮชิโนะ (
星乃珈琲店) อยู่ ตอนไปถึงร้านคนเต็มต้องรอคิวอยู่สักพัก ซึ่งก็ไม่เป็นไร ระหว่างรอก็นั่งคุยกันไป

แล้วก็เข้ามาสั่งกาแฟดื่มคุยกันเรื่อยเปื่อยสักพัก

ก็อยู่จนถึงประมาณเกือบบ่าย 3 จึงออกมา ได้เวลาแยกย้ายแล้ว โดยเดินไปยังสถานีโยโกฮามะเพื่อเดินทางกลับ


สถานีโยโกฮามะ ดูใหญ่โตและวุ่นวายดี

สำหรับขากลับนั้นเราตัดสินใจเลือกทางอ้อมโดยแวะไปทางใต้ โดยนั่งรถไฟไปตาม
สายหลักโทวไกโดว (
東海道本線) ของ JR ลงที่
สถานีทตสึกะ (
戸塚駅) แล้วไปต่อรถไฟใต้ดินสาย
บลูไลน์ (ブルーライン) ไปยัง
สถานีโชวนันได (
湘南台駅) แล้วจากสถานีโชวนันไดจึงนั่งรถไฟกลับสถานีซากุรางาโอกะได้
สำหรับสถานีทตสึกะนั้นแถวนั้นดูจะไม่ได้มีอะไร จึงแค่แวะผ่านไปต่อรถไฟเฉยๆ แต่ว่าสถานีโชวนันไดนั้นดูมีอะไรให้เดินอยู่ จึงตัดสินใจแวะไปเดินแถวสถานีโชวนันไดก่อนกลับ
สถานีโชวนันไดนั้นตั้งอยู่ในย่านโชวนันไดซึ่งอยู่ทางตอนเหนือของ
เมืองฟุจิซาวะ (
藤沢市) ตั้งอยู่ทางตะวันตกเฉียงใต้ของเมืองโยโกฮามะ และเป็นทางใต้ของเมืองยามาโตะ
ตำแหน่งเมืองฟุจิซาวะในจังหวัดคานางาวะ


เมืองนี้ที่จริงแล้วเมื่อก่อนเคยไปมาแล้ว เพราะเป็นฉากของอนิเมะเรื่องอาโอบุตะ เล่าไว้ใน
https://phyblas.hinaboshi.com/20190306แต่ว่าที่จะไปครั้งนี้เป็นตอนเหนือของเมืองส่วนที่ติดเกือบติดกับเมืองยามาโตะ ซึ่งเป็นส่วนที่ครั้งที่แล้วไม่ได้ไป แถวนี้มี
ศูนย์วัฒนธรรมโชวนันได (
湘南台文化センター) ซึ่งประกอบไปด้วยโรงละครและท้องฟ้าจำลอง เลยครั้งใจจะแวะไปสักหน่อย
รถไฟที่นั่งไปนั้นเป็นรอบ 15:44 มีปลายทางอยู่ที่
สถานีโควซึ (
国府津駅) ใน
เมืองโอดาวาระ (
小田原市) ทางตะวันตกของจังหวัดคานางาวะ

มาลงที่สถานีทตสึกะ

ภายในชานชลาสถานีมองไปเห็นแพะอยู่ในกรงด้วย ไม่แน่ใจว่าเป็นแพะที่เลี้ยงไว้ทำอะไร

จากตรงนี้ต้องเดินออกจากที่ตรวจตั๋วไปก่อนเพื่อเปลี่ยนไปนั่งรถไฟใต้ดินซึ่งถือเป็นคนละส่วนไม่ได้ต่อเชื่อมกัน

ต้องเดินออกมาข้างนอก ได้เห็นทิวทัศน์แถวนี้สักหน่อย

ทางลงไปรถไฟใต้ดินอยู่ตรงนั้น


เข้ามานั่งรถไฟรอบ 16:09 ปลายทางก็อยู่ที่สถานีโชวนันไดที่เป็นเป้าหมาย

แล้วก็มาถึงที่

เดินขึ้นมาสู่พื้นดินแล้วก็ไปทางตะวันออก

ก็มาถึงศูนย์วัฒนธรรมโชวนันได ที่เห็นกลมๆดูสวยเด่นนี่คือโดมท้องฟ้าจำลอง

มีทางให้เดินขึ้นไปก็เลยลองขึ้นมาดู ทางเดินตรงนี้ก็สวยดี

เดินไปเรื่อยๆก็เป็นทางผ่านไปด้านข้างของตัวอาคารส่วนชั้นบน เห็นมีประตูด้วยแต่ก็ไม่ได้เปิดให้เข้า

เดินมาถึงด้านหลังแล้ว

ซึ่งตรงนี้ก็มีทางให้เดินลงไป


พอเดินลงก็มาโผล่ด้านหลัง ซึ่งก็มีทางให้เข้ามาในบริเวณอีกที ตรงนี้เป็นส่วนของโรงละคร


พอเข้ามาด้านในเห็นคนเยอะเลย แต่เท่าที่ดูเหมือนจะไม่ใช่คนที่มาชม แต่เป็นคนที่เกี่ยวข้อง

เดินออกมาแล้วย้อนมาตรงนี้เห็นส่วนท้องฟ้าจำลอง


ด้านในมีที่ขายตั๋วสำหรับเข้าชม แต่ว่าตอนนี้หมดรอบแล้วเพราะมาเย็นไปหน่อย

จากนั้นก็ไม่มีอะไรแล้ว เดินย้อนกลับมาซื้อของในซูเปอร์หน้าสถานีสักหน่อย

แล้วก็แวะไปหาอะไรกิน ก็เจอร้านโซบะเล็กๆ ชื่อว่า
อิซึยะ (
伊豆屋)

คนของร้านนี้เป็นคู่คุณลุงคนป้าที่ดูจะมีอายุมากแล้ว บรรยากาศในร้านก็ดูดีน่านั่งทีเดียว

เราสั่งเทมปุระโซบะราคา ๑๐๐๐ เยน พอลองกินดูก็รู้สึกว่าเค็มมาก จนรู้สึกว่าเลือกร้านพลาดซะแล้ว ไม่อร่อยเลย ถือว่าน่าผิดหวังทีเดียว สุดท้ายก็ไม่อาจกินจนหมดได้ น่าเสียดาย

จากนั้นก็กลับมาที่สถานีเพื่อขึ้นรถไฟกลับ


นั่งรถไฟขบวนนี้ไปถึงสถานีซากุรางาโอกะ เป็นอันจบการเดินทางของวันนี้

ที่จริงคิดว่าจะจบเรื่องเล่าลงแค่นี้ แต่ว่าพอดีหลังจากออกจากสถานีแล้วไปแวะร้าน 7-11 เพื่อซื้อของเสร็จออกมาก็เจอคนสูบบุหรี่อยู่ ทั้งที่เมืองนี้ทั้งเมืองมีกฎห้ามสูบบุหรี่ตามถนน ดังนั้นนี่เป็นการฝ่าฝืนกฎชัดเจน แถมยิ่งไปกว่านั้นคือใกล้ๆกันห่างไปไม่กี่เมตรก็มีแปะที่พื้นตัวโตๆอยู่ว่าเป็นพื้นที่ห้ามสูบบุหรี่ด้วย เรียกได้ว่าฝ่าฝืนกันซึ่งๆหน้าเลย

ที่จริงที่ญี่ปุ่นปกติแล้วคนจะเรียบร้อย เคารพกฎระเบียบ แต่ว่าก็ไม่ใช่ทุกคน โดยเฉพาะคนที่สูบบุหรี่ คนพวกนี้มีปัญหาทางด้านความคิดอยู่แล้ว จะคาดหวังว่าให้มาคิดเคารพกฎระเบียบเหมือนคนทั่วไปคงจะยาก ตามพื้นเองก็พบก้นบุหรี่ทิ้งเรี่ยราดกันบ่อย คนพวกนี้อยู่ไปก็รกโลกมีแต่สร้างความเดือดร้อนจริงๆ หวังว่าจะหาทางขจัดให้หมดไปจากโลกโดยเร็ว
ต่อให้มีการตั้งกฎไว้ แต่ถ้าไม่บังคับใช้อย่างเข้มงวด สุดท้ายก็คงยังไม่อาจเลี่ยงที่จะเจอคนฝ่าฝืนอยู่ ไม่อาจจะสบายใจได้อย่างเต็มที่
ก็ถือว่าบุหรี่ยังเป็นปัญหาของสังคมญี่ปุ่นที่ยังคงต้องใช้เวลาในการแก้กันต่อไป