แท่นบูชาศตวรรษแห่งจีน
เขียนเมื่อ 2011/11/11 22:24
แก้ไขล่าสุด 2021/09/28 16:42
#ศุกร์ 11 พ.ย. 2011
วันนี้เพิ่งสอบเสร็จ ก็เลยไปหาที่เที่ยวผ่อนคลายสักหน่อย ไหนๆช่วงนี้ก็เป็นช่วงที่ใบไม้กำลังสวยเลยคิดว่าไปหาที่เที่ยวที่เป็นธรรมชาติเดินคงจะดี
ครั้งนี้เราเลือกไปเดินที่สวนสาธารณะยวี่ยวนถาน (玉渊潭公园) ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากมหาวิทยาลัยที่เราอยู่นัก
แต่เมื่อลงรถไฟฟ้าแล้วจะเดินไปทางผ่านจะต้องเจอกับ จงหัวซื่อจี้ถาน (中华世纪坛) แปลว่า แท่นบูชาศตวรรษแห่งจีน ซึ่งเป็นสถานที่ที่น่าสนใจอีกแห่งหนึ่งก่อน ดังนั้นจึงจะขอมาเล่าถึง
รายละเอียดคร่าวๆ
แท่นบูชาศตวรรษแห่งจีนตั้งอยู่ในเขตไห่เตี้ยน ห่างจากใจกลางเมืองมาทางตะวันตก ใกล้กับรถไฟฟ้าสถานีพิพิธภัณฑ์การทหาร (地铁军事博物馆站) ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อต้อนรับศตวรรษที่ ๒๑ โดยประกอบด้วยส่วนต่างๆดังนี้
1. ลานกว้างไฟศักดิ์สิทธิ์ (圣火广场) เป็นลานกว้างเล็กๆติดถนนฟู่ซิง ตรงกลางมีไฟศักดิ์สิทธิ์ตั้งอยู่
2. ระเบียงสำริด (青铜甬道) เป็นทางเดินยาวทอดจากทิศใต้ไปเหนือซึ่งเขียนสลักประวัติศาสตร์ของจีนเอาไว้
3. หอศิลปะโลก (世纪艺术馆) เป็นตัวอาคารรูปนาฬิกาแดด ข้างในจัดแสดงศิลปะต่างชาติ
4. สวนสาธารณะบริเวณรอบ เป็นสวนเล็กๆที่ต่อเชื่อมกับสวนสาธารณะยวี่ยวนถาน
5.ระฆังศตวรรษแห่งจีน (中华世纪钟) ระฆังขนาดใหญ่ตั้งอยู่ในสวนสาธารณะ
เริ่มแรกนั่งรถไฟฟ้ามาลงที่สถานีพิพิธภัณฑ์การทหาร ซึ่งเป็นที่เดียวกับที่ต้องมาลงเมื่อครั้งที่ไปสถานีรถไฟตะวันตกของปักกิ่ง https://phyblas.hinaboshi.com/20111005
ซึ่งก็อยู่ใกล้กับสวนสาธารณะยวี่ยวนถานและแท่นบูชาศตวรรษมากที่สุด อาคารที่เห็นอยู่นี้ก็คือพิพิธภัณฑ์การทหาร (军事博物馆, จวินซื่อปั๋วอู้กว่าน) ซึ่งอยู่หน้่าสถานีที่ลง ที่นี่เป็นพิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์ น่าสนใจเหมือนกัน แต่สำหรับวันนี้มันไม่ใช่เป้าหมายหลัก เราจะผ่านมันไปเฉยๆ ไว้มีโอกาสได้แวะมาชมก็จะอธิบายถึงสถานที่แห่งนี้โดยละเอียดอีกที
ภาพถ่ายจากด้านหน้า แต่ไม่สวยเท่ามุมในรูปข้างบน
เป้าหมายของเราตอนนี้ต้องเดินไปทางตะวันตก จะเจอกับแท่นบูชาศตวรรษ
ส่วนแรกที่เจอจากตรงนี้เรียกว่า เซิ่งหั่วกว๋างฉ่าง (圣火广场) แปลว่า ลานกว้างไฟศักดิ์ศิทธิ์ อย่างที่เห็นคือเป็นลานกว้าง (ที่เล็กนิดเดียว) และมีไฟจุดอยู่ตรงกลาง มีรั้วล้อม
ไฟนี้ส่องสว่างตลอดทั้งกลางวันกลางคืนไม่เคยดับ ลานนี้ปูด้วยกระเบื้องหินแกรนิต ๙๖๐ ชิ้น ตามขนาดพื้นที่อาณาเขตของจีนที่กว้าง ๙๖๐ ตารางกิโลเมตร
ทางเดินนี้เรียกว่าชิงถงถ่งเต้า (青铜甬道) แปลว่าระเบียงสำริด จะเห็นเป็นทางเดินยาวที่ผู้คนต่างเดินไปเรื่อยๆ
พื้นสีดำๆนั้นถ้ามองผ่านๆก็เหมือนกับพื้นธรรมดาแต่ว่า...
เมื่อมองลงไปดีๆจะเห็นว่ามันเป็นพื้นแกะสลักที่ทำจากสำริดซึ่งบรรจุประวัติศาสตร์เอาไว้ โดยเริ่มจากกำเนิดมนุษย์ จนสร้างอารยธรรม แล้วก็เข้าสู้ยุคประวัติศาสตร์ ยิ่งเราเดินไปข้างหน้าเรื่อยๆก็เหมือนประวัติศาสตร์เดินหน้าไปเรื่อยๆ ตัวถนนกว้าง ๓ เมตร ยาว ๒๖๒ เมตร
น่าเสียดายมีแต่ภาษาจีน นักท่องเที่ยวต่างชาติถ้าไม่มีไกด์มาด้วยก็คงไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันคืออะไรแล้วก็ผ่านไปโดยไม่ได้สนใจ แต่ต่อให้อ่านออกก็เถอะ ใครจะมาเดินไล่อ่านทีละนิดล่ะเนอะ กลับไปบ้านเปิดหนังสือดีกว่า แต่ก็ถือว่าเป็นความคิดที่สร้างสรรค์ดีมาก
ถนนสายนี้มาสุดตรงหน้าอาคารตรงหน้า
ยิ่งใกล้ปัจจุบัน ปีนึงยิ่งเขียนรายละเอียดเยอะและยาว พอเข้าช่วงปี 1900 เป็นต้นมา แต่ละปีก็เป็นช่องใหญ่และมีรูปราศีนักษัตรด้วย
แล้วก็มาสุดที่ปีมังกรปี 2000 ซึ่งก็ไม่ใช่ปีที่มีอะไรเดิ่นเลย เพียงแต่สถานที่แห่งนี้ถูกสร้างขึ้นตอนปี 2000 ปี 1999 อ่านดูแล้วกลับสำคัญกว่าเพราะเป็นปีที่มาเก๊ากลับสู่การปกครองของจีน
สำหรับตึกที่อยู่ตรงสุดทางของถนนก็คือ พิพิธภัณฑ์ศิลปะโลก (世界艺术馆, ซื่อเจี้ยอี้ซู่กว่าน) ตัวอาคารออกแบบเป็นรูปนาฬิกาแดด ข้างในจัดแสดงศิลปะต่างประเทศ
เราไม่ได้เข้าไปข้างใน จึงเดินต่อมาด้านข้าง เจอสวนที่มีระฆังขนาดใหญ่อยู่ เรียกว่า จงหัวซื่อจี้จง (中华世纪钟) แปลว่าระฆังศตวรรษแห่งจีน
ระฆังนี้สูง ๖.๘ เมตร หนัก ๕๐ ตัน หนักและใหญ่กว่าระฆังหย่งเล่อ (永乐大钟) ในวัดระฆังใหญ่ (大钟寺) ซึ่งมีชื่อเสียงเสียอีก แต่เทียบกันไม่ได้เพราะระฆังนี้เพิ่งถูกสร้างขึ้น ไม่ใช่ของโบราณ
บนแท่นระฆังมองออกไปจากตรงนี้เห็นพิพิธภัณฑ์การทหารอยู่ไกลด้านโน้นด้วย
สวนบริเวณนี้สวยมากเลย
มองกลับไปเห็นด้านหลังของพิพิธภัณฑ์ศิลปะโลก
ด้านซ้ายไกลๆก็เห็นพิพิธภัณฑ์การทหารด้วย
จากนั้นก็เดินผ่านสวนมา และแล้วก็มาถึงบริเวณทางเข้าสวนสาธารณะยวี่ยวนถานตามเป้าหมาย ใช้เวลาไปพอควรทีเดียว แผ่นหินข้างหน้านี้สลักคำว่า ยวี่ยวนถาน (玉渊潭) เป็นสัญลักษณ์แสดงว่าเรามาถึงแล้ว
อนึ่ง อันที่จริงตอนแรกหน้านี้กะเล่าถึงสวนสาธารณะยวี่ยวนถานที่ว่านี้เป็นหลัก แต่เขียนไปเขียนมากว่าจะเล่าถึงจงหัวซื่อจี้จงเสร็จก็จบก็ยาวมากแล้วจึงขอตัดแบ่ง หน้านี้เล่าถึงจงหัวซื่อจี้ถานเป็นหลัก
สำหรับหน้านี้ก็คงจบเพียงเท่านี้ ไว้ต่อไปจะพูดถึงสวนสาธารณะยวี่ยวนถาน ซึ่งไปเดินชมมาจนทั่ว สวยงามมากทีเดียว
>> อ่านต่อ สวนสาธารณะยวี่ยวนถาน และหอคอยที่สูงที่สุดในปักกิ่ง https://phyblas.hinaboshi.com/20111114
อ้อ วันนี้เป็นวันที่ ๑๑ เดือน ๑๑ ปี ๒๐๑๑ สำหรับที่จีนแล้วเขาถือว่าเป็นวันคนโสด เขาเรียกว่ากวางกุ้นเจี๋ย (光棍节) ที่ถือเป็นวันคนโสดก็เนื่องจากมีแต่เลข ๑ เต็มไปหมด
ดังนั้นขอทิ้งท้ายหน้านี้ด้วย... สวัสดีวันคนโสด
วันนี้เพิ่งสอบเสร็จ ก็เลยไปหาที่เที่ยวผ่อนคลายสักหน่อย ไหนๆช่วงนี้ก็เป็นช่วงที่ใบไม้กำลังสวยเลยคิดว่าไปหาที่เที่ยวที่เป็นธรรมชาติเดินคงจะดี
ครั้งนี้เราเลือกไปเดินที่สวนสาธารณะยวี่ยวนถาน (玉渊潭公园) ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากมหาวิทยาลัยที่เราอยู่นัก
แต่เมื่อลงรถไฟฟ้าแล้วจะเดินไปทางผ่านจะต้องเจอกับ จงหัวซื่อจี้ถาน (中华世纪坛) แปลว่า แท่นบูชาศตวรรษแห่งจีน ซึ่งเป็นสถานที่ที่น่าสนใจอีกแห่งหนึ่งก่อน ดังนั้นจึงจะขอมาเล่าถึง
รายละเอียดคร่าวๆ
แท่นบูชาศตวรรษแห่งจีนตั้งอยู่ในเขตไห่เตี้ยน ห่างจากใจกลางเมืองมาทางตะวันตก ใกล้กับรถไฟฟ้าสถานีพิพิธภัณฑ์การทหาร (地铁军事博物馆站) ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อต้อนรับศตวรรษที่ ๒๑ โดยประกอบด้วยส่วนต่างๆดังนี้
1. ลานกว้างไฟศักดิ์สิทธิ์ (圣火广场) เป็นลานกว้างเล็กๆติดถนนฟู่ซิง ตรงกลางมีไฟศักดิ์สิทธิ์ตั้งอยู่
2. ระเบียงสำริด (青铜甬道) เป็นทางเดินยาวทอดจากทิศใต้ไปเหนือซึ่งเขียนสลักประวัติศาสตร์ของจีนเอาไว้
3. หอศิลปะโลก (世纪艺术馆) เป็นตัวอาคารรูปนาฬิกาแดด ข้างในจัดแสดงศิลปะต่างชาติ
4. สวนสาธารณะบริเวณรอบ เป็นสวนเล็กๆที่ต่อเชื่อมกับสวนสาธารณะยวี่ยวนถาน
5.ระฆังศตวรรษแห่งจีน (中华世纪钟) ระฆังขนาดใหญ่ตั้งอยู่ในสวนสาธารณะ
เริ่มแรกนั่งรถไฟฟ้ามาลงที่สถานีพิพิธภัณฑ์การทหาร ซึ่งเป็นที่เดียวกับที่ต้องมาลงเมื่อครั้งที่ไปสถานีรถไฟตะวันตกของปักกิ่ง https://phyblas.hinaboshi.com/20111005
ซึ่งก็อยู่ใกล้กับสวนสาธารณะยวี่ยวนถานและแท่นบูชาศตวรรษมากที่สุด อาคารที่เห็นอยู่นี้ก็คือพิพิธภัณฑ์การทหาร (军事博物馆, จวินซื่อปั๋วอู้กว่าน) ซึ่งอยู่หน้่าสถานีที่ลง ที่นี่เป็นพิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์ น่าสนใจเหมือนกัน แต่สำหรับวันนี้มันไม่ใช่เป้าหมายหลัก เราจะผ่านมันไปเฉยๆ ไว้มีโอกาสได้แวะมาชมก็จะอธิบายถึงสถานที่แห่งนี้โดยละเอียดอีกที
ภาพถ่ายจากด้านหน้า แต่ไม่สวยเท่ามุมในรูปข้างบน
เป้าหมายของเราตอนนี้ต้องเดินไปทางตะวันตก จะเจอกับแท่นบูชาศตวรรษ
ส่วนแรกที่เจอจากตรงนี้เรียกว่า เซิ่งหั่วกว๋างฉ่าง (圣火广场) แปลว่า ลานกว้างไฟศักดิ์ศิทธิ์ อย่างที่เห็นคือเป็นลานกว้าง (ที่เล็กนิดเดียว) และมีไฟจุดอยู่ตรงกลาง มีรั้วล้อม
ไฟนี้ส่องสว่างตลอดทั้งกลางวันกลางคืนไม่เคยดับ ลานนี้ปูด้วยกระเบื้องหินแกรนิต ๙๖๐ ชิ้น ตามขนาดพื้นที่อาณาเขตของจีนที่กว้าง ๙๖๐ ตารางกิโลเมตร
ทางเดินนี้เรียกว่าชิงถงถ่งเต้า (青铜甬道) แปลว่าระเบียงสำริด จะเห็นเป็นทางเดินยาวที่ผู้คนต่างเดินไปเรื่อยๆ
พื้นสีดำๆนั้นถ้ามองผ่านๆก็เหมือนกับพื้นธรรมดาแต่ว่า...
เมื่อมองลงไปดีๆจะเห็นว่ามันเป็นพื้นแกะสลักที่ทำจากสำริดซึ่งบรรจุประวัติศาสตร์เอาไว้ โดยเริ่มจากกำเนิดมนุษย์ จนสร้างอารยธรรม แล้วก็เข้าสู้ยุคประวัติศาสตร์ ยิ่งเราเดินไปข้างหน้าเรื่อยๆก็เหมือนประวัติศาสตร์เดินหน้าไปเรื่อยๆ ตัวถนนกว้าง ๓ เมตร ยาว ๒๖๒ เมตร
น่าเสียดายมีแต่ภาษาจีน นักท่องเที่ยวต่างชาติถ้าไม่มีไกด์มาด้วยก็คงไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันคืออะไรแล้วก็ผ่านไปโดยไม่ได้สนใจ แต่ต่อให้อ่านออกก็เถอะ ใครจะมาเดินไล่อ่านทีละนิดล่ะเนอะ กลับไปบ้านเปิดหนังสือดีกว่า แต่ก็ถือว่าเป็นความคิดที่สร้างสรรค์ดีมาก
ถนนสายนี้มาสุดตรงหน้าอาคารตรงหน้า
ยิ่งใกล้ปัจจุบัน ปีนึงยิ่งเขียนรายละเอียดเยอะและยาว พอเข้าช่วงปี 1900 เป็นต้นมา แต่ละปีก็เป็นช่องใหญ่และมีรูปราศีนักษัตรด้วย
แล้วก็มาสุดที่ปีมังกรปี 2000 ซึ่งก็ไม่ใช่ปีที่มีอะไรเดิ่นเลย เพียงแต่สถานที่แห่งนี้ถูกสร้างขึ้นตอนปี 2000 ปี 1999 อ่านดูแล้วกลับสำคัญกว่าเพราะเป็นปีที่มาเก๊ากลับสู่การปกครองของจีน
สำหรับตึกที่อยู่ตรงสุดทางของถนนก็คือ พิพิธภัณฑ์ศิลปะโลก (世界艺术馆, ซื่อเจี้ยอี้ซู่กว่าน) ตัวอาคารออกแบบเป็นรูปนาฬิกาแดด ข้างในจัดแสดงศิลปะต่างประเทศ
เราไม่ได้เข้าไปข้างใน จึงเดินต่อมาด้านข้าง เจอสวนที่มีระฆังขนาดใหญ่อยู่ เรียกว่า จงหัวซื่อจี้จง (中华世纪钟) แปลว่าระฆังศตวรรษแห่งจีน
ระฆังนี้สูง ๖.๘ เมตร หนัก ๕๐ ตัน หนักและใหญ่กว่าระฆังหย่งเล่อ (永乐大钟) ในวัดระฆังใหญ่ (大钟寺) ซึ่งมีชื่อเสียงเสียอีก แต่เทียบกันไม่ได้เพราะระฆังนี้เพิ่งถูกสร้างขึ้น ไม่ใช่ของโบราณ
บนแท่นระฆังมองออกไปจากตรงนี้เห็นพิพิธภัณฑ์การทหารอยู่ไกลด้านโน้นด้วย
สวนบริเวณนี้สวยมากเลย
มองกลับไปเห็นด้านหลังของพิพิธภัณฑ์ศิลปะโลก
ด้านซ้ายไกลๆก็เห็นพิพิธภัณฑ์การทหารด้วย
จากนั้นก็เดินผ่านสวนมา และแล้วก็มาถึงบริเวณทางเข้าสวนสาธารณะยวี่ยวนถานตามเป้าหมาย ใช้เวลาไปพอควรทีเดียว แผ่นหินข้างหน้านี้สลักคำว่า ยวี่ยวนถาน (玉渊潭) เป็นสัญลักษณ์แสดงว่าเรามาถึงแล้ว
อนึ่ง อันที่จริงตอนแรกหน้านี้กะเล่าถึงสวนสาธารณะยวี่ยวนถานที่ว่านี้เป็นหลัก แต่เขียนไปเขียนมากว่าจะเล่าถึงจงหัวซื่อจี้จงเสร็จก็จบก็ยาวมากแล้วจึงขอตัดแบ่ง หน้านี้เล่าถึงจงหัวซื่อจี้ถานเป็นหลัก
สำหรับหน้านี้ก็คงจบเพียงเท่านี้ ไว้ต่อไปจะพูดถึงสวนสาธารณะยวี่ยวนถาน ซึ่งไปเดินชมมาจนทั่ว สวยงามมากทีเดียว
>> อ่านต่อ สวนสาธารณะยวี่ยวนถาน และหอคอยที่สูงที่สุดในปักกิ่ง https://phyblas.hinaboshi.com/20111114
อ้อ วันนี้เป็นวันที่ ๑๑ เดือน ๑๑ ปี ๒๐๑๑ สำหรับที่จีนแล้วเขาถือว่าเป็นวันคนโสด เขาเรียกว่ากวางกุ้นเจี๋ย (光棍节) ที่ถือเป็นวันคนโสดก็เนื่องจากมีแต่เลข ๑ เต็มไปหมด
ดังนั้นขอทิ้งท้ายหน้านี้ด้วย... สวัสดีวันคนโสด