เมืองโบราณหลงเหมิน บ้านเกิดของซุนกวนแห่งสามก๊ก
เขียนเมื่อ 2012/01/21 09:56
แก้ไขล่าสุด 2021/09/28 16:42
#ศุกร์ 20 ม.ค. 2012
หลังจากที่วนเวียนเที่ยวแต่ในเมืองหางโจวมาสิบวัน เมื่อวานนี้เราได้ออกไปเที่ยวนอกเมืองมาเป็นครั้งแรก
สถานที่ที่ไปนั้นก็คือเมืองโบราณแห่งหนึ่ง รอบๆเมืองหางโจวนั้นมีเมืองโบราณหลายแห่ง ที่ดังที่สุดคงเป็นอูเจิ้น (乌镇) นอกจากนี้ก็ยังมีซีถาง (西塘) และหนานสวิน (南浔) เป็นต้น
แต่ที่เราเลือกไปครั้งนี้คือเมืองโบราณหลงเหมิน (龙门古镇, หลงเหมินกู่เจิ้น) ซึ่งที่เลือกไปที่นี่เพราะอยู่ใกล้ตัวเมืองหางโจวมากกว่าอันอื่น แม้อาจจะไม่ดังเท่าก็ตาม ส่วนที่อื่นก็กะจะไปเหมือนกันถ้ามีโอกาสภายในช่วงที่อยู่หางโจวนี้
หมู่บ้่านโบราณของจีนนั้นถือเป็นสถานที่ที่ดึงดูดความสนใจของนักท่องเที่ยวได้ไม่น้อย เพราะมีความสวยงาม และยังให้บรรยากาศเหมือนย้อนไปในอดีตได้ในบางส่วน
แม้ว่าความจริงแล้วไม่มีเมืองไหนที่คงสภาพแบบโบราณได้จริงๆหรอก ที่เราไปมาก็สังเกตได้ว่าในเมืองก็มีระบบน้ำประปา มีไฟฟ้าใช้ ทั้งยังมีมอเตอร์ไซค์วิ่งไปมา แถมบางส่วนของเมืองก็ถูกพัฒนาเป็นบ้านแบบสมัยใหม่แล้วด้วย ที่สำคัญมีป้ายภาษาอังกฤษติดอยู่เต็มไปหมดเพื่อนำทางนักท่องเที่ยว
ที่น่าตกใจก็คือการจะเข้าชมเมืองโบราณนั้นต้องเสียเงินค่าผ่านประตูเข้าชมด้วย แถมไม่ใช่ถูกๆ แต่ความจริงแล้วจะเลี่ยงไม่จ่ายก็ไม่น่าจะยาก เพราะจุดที่ต้องซื้อบัตรผ่านเข้านี้ก็มีแค่ด้านหน้า เราสามารถเข้าทางด้านอื่นได้
เพียงแต่หากไม่ถือบัตรเข้าชมก็จะไม่สามารถเดินเข้าไปชมพวกจุดสำคัญบางแห่งได้เท่านั้น เขาจะมีคนคอยตรวจบัตรเข้าชม แต่ที่จริงแล้วถ้าไม่คิดอะไรมากแค่อยากชมบรรยากาศในเมืองแค่นี้ก็น่าจะเพียงพอแล้ว และคนในเมืองก็ดูจะไม่ได้สนใจมีปฏิสัมพันธ์กับเราเลยถ้าเราไม่เข้าไปพูดด้วยก่อน
บัตรเข้าชมเมืองโบราณหลงเหมินนี้ราคา ๖๘ หยวน ถือว่าถูกกว่าเมืองโบราณแห่งอื่นที่รู้จัก
เมืองโบราณหลงเหมินนี้ตั้งอยู่ในเขตอำเภอฟู่หยาง (富阳) ซึ่งอยู่ในพื้นที่จังหวัดของหางโจว การมาถึงที่นี่ถ้ามาจากหางโจวก็คือต้องนั่งรถเมล์สาย 514 มาลงที่เมืองฟู่หยางก่อนแล้วค่อยต่อรถตู้มาลงที่นี่ ทั้งรถเมล์สาย 514 ข้ามเมือง และรถตู้ที่ใช้เดินทางจากฟู่หยางนั้นออกบ่อยทั้งคู่ หารถไม่ยาก
ที่นี่มีความสำคัญคือเป็นบ้านเกิดของบุคคลสำคัญคนหนึ่งในตำนานสามก๊ก นั่นคือซุนกวน ผู้ครองก๊กหนึ่งในสาม่ก๊ก เมืองนี้เป็นที่อยู่ของลูกหลานตระกูลเดียวกับซุนกวน เห็นเขาว่าชาวบ้านที่นี่มี ๗๐๐๐ คน กว่า ๙๐% เป็นแซ่ซุน
ดังนั้นซุนกวนจึงเป็นบุคคลที่สำคัญมากของที่นี่ และเป็นจุดขายในการท่องเที่ยวด้วย ภายในก็จะเจอสถานที่อะไรที่เกี่ยวกับซุนกวนอยู่ประปราย
ซุ้มประตูใหญ่ด้านหน้าทางเข้า
ป้ายเขียนว่าบ้านเกิดของซุนกวน (孙权故里, ซุนเฉวียนกู้หลี่)
ทางเข้า
ต้องซื้อตั๋วก่อนถึงจะเข้าได้ ถ้าไม่อยากต้องยื่นตั๋วก็ไปเข้าทางอื่น
เมื่อผ่านประตูเข้ามาข้างในและเดินไปเรื่อยๆ
ตรงนี้เป็นส่วนที่ต้องมีบัตรชมถึงจะผ่านเข้าไปได้ พอเข้าไปจะเจอคนคอยตรวจบัตรอยู่
แต่ที่จริงข้างในไม่มีอะไรมากเลย ก็แค่เป็นสถานที่เก็บของที่ระลึกอะไรบางส่วนของซุนกวน พื้นที่มีแค่เท่าที่เห็นในรูปนี้เท่านั้นเอง
จากตรงนี้ไปก็เป็นส่วนย่านค้าขาย มีขายของอยู่เต็มทาง
แม้สภาพข้างนอกจะดูเก่า แต่ดูข้างในก็ไม่เก่านะ พวกของที่ขายก็ไม่เก่าด้วย อย่างร้านนี้ขายอุปกรณ์กีฬา มีไม้เทนนิสตั้งอยู่เด่นชัด
แล้วก็มีร้านขายยา สภาพข้างนอกดูเป็นตึกแบบเก่าแต่ข้างในเป็นสมัยใหม่หมดแล้ว เรามีเข้าไปซื้อยาข้างในก็เห็นคนขายใส่ชุดกาวน์ตามปกติเหมือนร้านขายยาทั่วไป
แล้วก็อย่างร้านนี้ ขายบุหรี่ด้วย
เห็นมีคนถือกล้องเหมือนกำลังจะมาถ่ายทำอะไรในนี้ด้วย
ตรงนี้ก็เป็นอีกจุดหนึ่งที่ต้องตรวจบัตรเพื่อเข้าไปชม
ด้านในก็ไม่ค่อยกว้างอีกเหมือนกัน ถ้าจำไม่ผิดนี่เป็นพวกแบบจำลองเรือของกองทัพซุนกวน
ภายในตัวเมืองดูคับแคบและแออัดพอควร ระหว่างทางก็เจอพวกตรอกแคบๆที่ดูแล้วไม่ใช่เส้นทางหลักอยู่ประปราย พวกนี้ไม่ใช่ซอยตันๆแต่มันทะลุไปโน่นไปนี่ได้เยอะ ถ้าเข้าไปก็อาจหลงได้
เมื่อเดินผ่านเส้นทางหลักมาเรื่อยๆก็จะออกมาเจอกับลำธารเล็กๆที่ลากผ่านกลางเมือง
ข้ามสะพานไปก็ยังคงเป็นส่วนของตลาดที่ต่อเนื่องกันมา
ตรงนี้จะเจอกับอนุสรณ์สถานของบุคคลตระกูลซุนคนหนึ่ง เป็นบริเวณอีกแห่งที่ต้องใช้บัตรเพื่อเข้าไปดู
เดินไปมาก็กลับมาเจอกับริมฝั่งน้ำอีก
เดินไปอีกสักพักเราพบว่าตัวเองมาโผล่นอกเมืองฝั่งที่หันไปทางท้องทุ่งแล้ว ตรงนี้เขาปลูกผักกัน
แล้วเราก็เริ่มรู้สึกตัวว่าตัวเองหลงออกนอกเส้นทางสายหลักที่เขากำหนดให้นักท่องเที่ยวเดินซะแล้ว เมื่อไม่ใช่เส้นทางหลักมันก็ไม่ค่อยมีอะไรเด่นๆ และไม่ค่อยมีป้ายบอกทางด้วย แต่ระหว่างหลงอยู่ก็พอจะเห็นอะไรน่าสนใจอยู่บ้าง
อย่างตรงนี้เป็นลานกว้างกลางเมือง
สนามเด็กเล่นก็มี
แปลงผักกลางเมือง
พวกบ้านแบบปัจจุบันก็มีพบอยู่ประปราย อย่างแถบนี้ทั้งแถบ
รู้สึกตัวอีกทีเราก็หลงจนออกมาด้านหน้าเมืองแล้ว แล้วเราก็เริ่มรู้ตัวว่าถ้าเราเข้าทางนี้แต่แรกก็ไม่ต้องเสียค่าบัตรเข้าไปแล้วสิ
แล้วเราก็กลับเข้ามาเพื่อวนหาเส้นทางเดิม ในที่สุดก็หาเจอจนได้ กลับมาเดินเที่ยวตามเส้นทางต่อ
ตรงนี้เป็นสระน้ำกลางเมือง เป็นจุดที่คิดว่าสวยที่สุดแล้ว
รอบๆสระน้ำก็ล้อมด้วยอาคารและศาลา
รูปปั้นเด็กที่เอาพู่กันยักษ์จุ่มน้ำและเขียนอักษร
ภายในนี้มีจุดอันตรายที่ห้ามนักท่องเที่ยวเข้าอยู่ประปรายเหมือนกัน ชอบป้ายเตือนอันนี้
แล้วเราก็เริ่มรู้สึกว่าตัวเองหลงออกนอกเส้นทางอีกครั้ง
คราวนี้หลงมาเจอโรงเรียนอนุบาลประจำเมือง
สถานที่อีกแห่งที่สำหรับแวะเข้าไปดูพวกของที่ระลึกต่างๆ
ประตูแห่งความยุติธรรม อี้เหมิน (义门)
แล้วเราก็จบการเดินภายในเมืองอันแออัดแต่เพียงเท่านี้ ที่จริงไม่จำเป็นต้องออกตามทางออกที่เขาชี้ก็ได้ มีทางตรงไหนก็ออกได้หมด แต่ไหนๆก็เข้ามาตามทางแล้วก็ขอออกตามทางละกัน
แต่การเที่ยวที่นี่ยังไม่จบ เพราะเมื่อออกมานอกเมืองบริเวณที่เขาจัดไว้ให้ชมดูก็พบว่าบริเวณรอบก็สวยงามไม่น้อยเหมือนกัน
แม่น้ำด้านหน้าเมือง พอออกมาตรงนี้แล้วรู้สึกโล่งสบายทีเดียว หลังจากที่เดินในเมืองแคบๆมานาน
เดินเล่นบริเวณรอบๆเมือง บางทีรู้สึกว่าสวยกว่าภายในเมืองเสียอีก อย่างน้อยก็รู้สึกโล่งกว้างไม่แออัด
แม่น้ำสายหลักที่ลากผ่านนั้นให้ทิวทัศน์ที่สวยดีมาก
เพิ่งสังเกตตอนออกมาแล้วนี่แหละว่ามีศูนย์บริการนักท่องเที่ยวอยู่ด้วย พอดีตำแหน่งที่รถตู้พาไปส่งนั้นอยู่คงละด้านกับตรงนี้เลย
ป้ายหินบอกบรรยายเกี่ยวกับเมืองโบราณแห่งนี้ มีสี่ภาษา
มีแผนที่ภายในเมืองด้วย หลังจากเดินในเมืองมาจนทั่วแล้วมาดูก็ช่วยให้เข้าใจอะไรขึ้นเยอะทีเดียว
การเดินทางเที่ยวในเมืองโบราณหลงเหมินก็จบลงแต่เพียงเท่านี้ เราใช้เวลาไปราวๆสองชั่วโมงครึ่งในนี้ ส่วนระยะเวลาเดินทางขามารวมต่อรถแล้วก็ราวๆสองชั่วโมง คือออกเดินทางประมาณ ๗ โมงครึ่ง ถึง ๙ โมงครึ่ง และเดินเสร็จตอนเที่ยง ส่วนขากลับเดินทางกลับไปที่เมืองฟู่หยางด้วยรถตู้แบบที่ใช้นั่งมา
กลับมาแล้วก็ถือโอกาสเที่ยวเมืองฟู่หยางไปด้วยก่อนที่จะเดินทางกลับหางโจวตอนเย็น เมืองฟู่หยางเป็นแค่เมืองเล็กๆไม่มีอะไรสำคัญนักแต่ก็มีที่ให้พอเดินเที่ยวเช่นกัน
อ่านต่อ https://phyblas.hinaboshi.com/20120122