φυβλαςのβλογ
phyblasのブログ

#พุธ 25 ม.ค. 2012

เมื่อวันอังคารที่ผ่านมาหิมะตกลงมาในเมืองแถบหางโจวอีกแล้ว เป็นครั้งที่สองของฤดูนี้ ครั้งนี้เป็นการตกโดยที่ไม่ได้พยากรณ์ไว้ก่อนเลยก็เลยตื่นตาตื่นใจน่าดู แต่ตกลงมาตอนเย็นใกล้มืดแล้วก็เลยไม่มีเวลาได้ไปชื่นชมที่ไหน

พอตอนเช้าวันต่อมาก็พบว่าหิมะขาวปกคลุมตามที่ต่างๆ แม้ว่าจะไม่หนานักก็ตาม

แต่เช้าวันนั้นเราก็ไม่ได้อยู่ในหางโจว แต่ได้ออกเดินทางไปเที่ยวอีกเมืองหนึ่ง คือเมืองเซ่าซิง (绍兴市) เป็นเมืองที่อยู่ข้่างๆหางโจว นั่งรถไฟหัวจรวดไป ๔๐ นาทีก็ถึง เป็นเมืองท่องเที่ยวอีกเมือง ดูเหมือนครั้งนี้หิมะจะตกหนากว่าหางโจวด้วย เลยเป็นโชคดีที่ได้มาโอกาสเหมาะ

จุดท่องเที่ยวหนึ่งที่มีชื่อเสียงของเมืองเซ่าซิงนั้นก็คือตงหู (东湖) ซึ่งแปลว่าทะเลสาบตะวันออก ในขณะที่หางโจวมีซีหู (西湖) ซึ่งแปลว่าทะเลสาบตะวันตก เซ่าซิงก็มีทะเลสาบตะวันออก ซึ่งเซ่าซิงนั้นตั้งอยู่ทางตะวันออกของหางโจวพอดีจึงเหมือนเป็นคู่กัน

แต่อย่างไรก็ตาม ตงหูนั้นต่างจากซีหูมาก ตงหูในเซ่าซิงนี้เป็นเพียงทะเลสาบเล็กๆ แต่มีจุดเด่นก็คือมีภูเขาอยู่รายล้อมและเป็นถ้ำเป็นโพรง ทำให้เกิดเป็นทิวทัศน์สวยงาม เป็นความสวยงามคนละแบบกับซีหู

นอกจากนี้ตงหูยังมีการเก็บค่าเข้าชมด้วย ๔๐ หยวน ในขณะที่ซีหูไม่มีเก็บค่าเข้า แต่เมื่อได้ชมความงามของตงหูแล้วก็รู้สึกว่า ๔๐ หยวนนั้นคุ้มค่าจริงๆ

โชคดีที่ในบริเวณนี้มีหิมะที่หลงเหลือจากเมื่อวาน นั่นช่วยเพิ่มความสวยงามให้กับตงหูอย่างมาก

สำหรับการมาเที่ยวเมืองเซ่าซิงครั้งนี้เราได้เที่ยวไปทั้งหมด ๔ ที่ด้วยกัน โดยเริ่มจากตงหู ตามด้วยต้าหยวี่หลิง (大禹陵) บ้านเกิดของหลู่ซวิ่น (鲁迅故里) สวนเสิ่น (沈园) ตามลำดับ จนสุดท้ายก็นั่งรถทัวร์กลับหางโจว

ในหน้านี้จะเริ่มเล่าถึงตงหูก่อน แล้วจะทยอยเขียนต่อๆไปทีละหน้า



เริ่มแรกตอนเช้านั่งรถไฟออกจากสถานีหางโจว ระหว่างทางมองออกไปนอกหน้าต่างทิวทัศน์ภายนอกเต็มไปด้วยหิมะสวยงามก็เลยถ่ายภาพเก็บมาเต็มเลย











แล้วก็มาถึงสถานีเซ่าซิง





จากนั้นเราก็นั่งรถเมล์ไปยังตงหู

มาถึงแล้ว หน้าทางเข้า ตึกข้างหน้านี้เป็นที่ขายตั๋ว



ป้่ายชื่อตงหูอยู่ด้านบนเขียนเป็นอักษรตัวเต็ม



น้ำกำลังแข็ง แสดงให้เห็นว่าอุณหภูมิยังเย็นจัดติดลบอยู่ แบบนี้หิมะจึงยังไม่ละลาย เป็นช่วงเวลาที่พอเหมาะสำหรับจะมาเที่ยวเลย



คนทำงานที่นี่ถึงกับต้องออกแรงมาเคาะน้ำแข็งที่ค้างอยู่บนพื้น ไม่งั้นพื้นจะลื่นมาก อันตราย



เริ่มต้นเดินด้านใน



ทะเลสาบที่เห็นตรงนี้ยังไม่ใช่ส่วนหลักของตงหู แค่เป็นทางผ่านช่วงเริ่มต้น แต่ก็สวยมากทีเดียว









คนอย่างเยอะจนเบียดเสียดทีเดียว



ร้านขายของกิน เท่าที่เดินดูเมืองนี้มีขายเต้าหู้เหม็น (臭豆腐, โช่วโต้วฝู่) กันเยอะ เหมือนจะเป็นของที่นิยมที่นี่



ข้ามสะพานนี้ไปก็จะใกล้ข้ามไปยังส่วนสำคัญละ



ทิวทัศน์ด้านบนเมื่อมองจากสะพาน




เมื่อข้ามฝั่งมาแล้ว




ประตูข้ามไปยังส่วนสำคัญ



บริเวณนี้บางส่วนต้องนั่งเรือเพื่อเข้าไปชม เพราะตามถ้ำต่างๆนั้นเดินเข้าไปไม่ได้ เลยมีเรือมาจอดรอเรียกลูกค้าอยู่เต็มเลย แต่ค่านั่งเรือก็แพงมาก คนส่วนใหญ่เขาก็เดินเอาเองไม่นั่งเรือ




ข้างๆนั้นเห็นบ่อปลาซึ่งเป็นน้ำแข็งไปเรียบร้อยแล้ว แต่ก็ยังเป็นปลาแหวกว่ายอยู่ข้างใต้



ออกเดินทางเรียบไปตามทางเดินริมทะเลสาบ






ระหว่างทางตรงนี้เห็นมีอาคารที่ระลึกของเถาเฉิงจาง (陶成章) ตั้งอยู่ด้วย



เขาเป็นชางเซ่าซิงคนหนึ่ง เป็นนักปฏิวัติประชาธิปตัยคนหนึ่งในสมัยปลายยุคราชวงศ์ชิงจนถึงยุคปฏิวัติ



เห็นอย่างนี้แล้วถ้าได้นั่งเรือคงจะได้บรรยากาศไม่น้อย



หนทางข้างหน้าเป็นทางเดินแคบเรียบริมน้ำไปเรื่อยๆ



ส่วนฝั่งตรงข้ามเป็นภูเขาหินสวยงาม




หันมองกลับไป



เห็นพ่อเดินแบกลูกเดินเล่นน่ารักดี อย่าเผลอโยนลูกตกน้ำละกัน



สะพานข้ามไปฝั่งภูเขาหินมีให้เห็นอยู่ประปราย แต่ไม่ค่อยเห็นใครข้ามเพราะมันแคบและทางมันลื่นอันตรายมาก



และนี่ก็สะพานอีกอัน อันตรายกว่าอันเมื่อครู่อีก ทั้งแคบทั้งไม่มีที่กั้น ให้ตายก็ไม่ข้ามสะพานนี้เด็ดขาด ถ้าตกลงไปใครรับผิดชอบ เห็นเขาบอกว่าน้ำที่นึ่ส่วนที่ลึกสุดลึกถึง ๓๐ เมตร!



เห็นมีคนกวาดถนนเดินไปบนสะพาน แต่อันนั้นเขาชำนาญอยู่แล้วปล่อยเขาไปเถอะ



ภูเขาหินที่เห็นนี่ด้านบนมี่จุดให้ปีนด้วย แต่ก็ไม่เห็นใครปีนขึ้นไป




แล้วเราก็มาจนถึงบริเวณสุดทาง



ตรงนี้ก็มีร้านขายอาหารให้นั่งพักกิน แต่แพง



มีร้านขายของที่ระลึก



บ่อน้ำที่ปกคลุมด้วยสีเขียว และดอกบัวที่เหี่ยวเฉาในฤดูหนาว




แล้วนี่ก็บ่อน้ำที่เอาไว้ให้นักท่องเที่ยวโยนเงิน แต่ละที่ก็มีแบบนี้เป็นวิธีหารายได้เพิ่มเติมอีกอย่างของสถานที่ท่องเที่ยวต่างๆ



ที่สุดทางมีนางรำมาเต้นแสดงด้วย




สุดทางจริงๆ ได้แต่หันกลับไปแล้วก็เดินกลับ



แล้วเราก็ค่อยๆเดินกลับไป




คราวนี้เราจะเริ่มต้นเดินไปทางเดิมใหม่อีกครั้ง เพียงแต่เดินในทางอีกฝั่งซึ่งเป็นฝั่งภูเขาหิน



เส้นทางฝั่งนี้ลำบากกว่าฝั่งที่เดินเมื่อครู่นี้เยอะ



มองกลับไปก็เห็นฝั่งโน้น




เส้นทางวิบากและอันตรายกว่าจริงๆ เสียวตกลงไปเลย





แต่ทิวทัศน์ภูเขาอย่างใกล้ชิดก็น่าหลงใหล




ทางแคบมากมาย เบียดกันเข้าไป




แต่คุณป้าคนนี้เขากล้าจริงๆ ลงไปยืนกลางน้ำเพื่อถ่ายรูป



ไม่เป็นไร ที่นี่ตามจุดต่างๆเขาเตรียมอุปกรณ์ช่วยชีวิตไว้เต็ม



แต่ถ้านั่งเรือก็สบายๆ



ตรงนี้เป็นทางเข้่าถ้ำที่ต้องนั่งเรือเท่านั้นถึงจะเข้าไปได้ อยากรู้เหมือนกันว่าจะเป็นยังไง แต่ก็ไม่เป็นไร แค่ได้มาเดินดูภูเขาหินริมฝั่งน้ำท่่ามกลางหิมะขาวอย่างตอนนี้ก็รู้สึกเบิกบานพอใจมากแล้ว



แล้วเราก็เดินจบหมด ได้เวลาออกมา บริเวณข้างในจริงๆไม่เรียกว่ากว้างเลย แต่ทางเดินมันลำบากโดยรวมแล้วก็ใช้เวลาอยู่ข้่างในประมาณหนึ่งชั่วโมง

ตอนออกมาเห็นคนขายเต้าหูเหม็นก็เลยลองซื้อมากินรองท้องสักหน่อย เห็นคนพูดถึงกันมาเยอะแล้วก็ถือโอกาสลองบ้าง รสชาติก็ไม่ได้แย่อย่างที่คิดนะ แม้กลิ่นจะเหม็นสมชื่อ



สรุปแล้วที่มาเที่ยวตงหูครั้งนี้คุ้มค่ามากจริงๆ เป็นสถานที่ที่น่าเข้าไปเดินแม้ว่าจะเก็บค่าเข้าแพงถึง ๔๐ หยวน

ต่อไปเราก็นั่งรถเมล์ต่อเพื่อเดินทางไปเที่ยวสุสานพระเจ้าหยวี่ (大禹陵) เป็นสถานที่ต่อไป ติดตามอ่านต่อได้
https://phyblas.hinaboshi.com/20120718

-----------------------------------------

囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧

ไม่อนุญาตให้นำเนื้อหาของบทความไปลงที่อื่นโดยไม่ได้ขออนุญาตโดยเด็ดขาด หากต้องการนำบางส่วนไปลงสามารถทำได้โดยต้องไม่ใช่การก๊อปแปะแต่ให้เปลี่ยนคำพูดเป็นของตัวเอง หรือไม่ก็เขียนในลักษณะการยกข้อความอ้างอิง และไม่ว่ากรณีไหนก็ตาม ต้องให้เครดิตพร้อมใส่ลิงก์ของทุกบทความที่มีการใช้เนื้อหาเสมอ