โอวมิฮาจิมัง ย่านเมืองเก่าริมฝั่งคลอง
เขียนเมื่อ 2013/03/01 01:09
แก้ไขล่าสุด 2021/09/28 16:42
#จันทร์ 21 ม.ค. 2013
จากตอนที่แล้วซึ่งไปเที่ยวปราสาทอาซึจิ https://phyblas.hinaboshi.com/20130227
ตอนนี้ยังคงเป็นการเที่ยวในจังหวัดชิงะ (滋賀県)
เรามาถึงสถานีโอวมิฮาจิมัง (近江八幡駅) ซึ่งเป็นสถานีหลักของเมืองโอวมิฮาจิมัง (近江八幡) ตอน 10:57
แผนที่จังหวัดชิงะ แสดงตำแหน่งเมืองโอวมิฮาจิมังสีชมพูเข้ม
ที่นี่มีสถานที่ท่องเที่ยวสำคัญคือย่านเมืองเก่าที่สวยงามอยู่ริมคลองซึ่งได้รับการตั้งให้เป็นพื้นที่อนุรักษณ์กลุ่มสิ่งก่อสร้างดั้งเดิมที่สำคัญ (重要伝統的建造物群保存地区)
ใกล้ๆยังมีซากปราสาทฮาจิมันยามะ (八幡山城) ซึ่งเป็นปราสาทที่สร้างขึ้นในปี 1585 หลังจากที่โอดะ โนบุนางะ (織田信長) เสียชีวิตลงในปี 1582 และปราสาทอาซึจิ (安土城) ได้ถูกทิ้งร้างลง
โดยปราสาทนี้ถูกสร้างให้เป็นที่ประทับของโทโยโตมิ ฮิเดตสึงุ (豊臣秀次) ซึ่งเป็นหลานของโทโยโตมิ ฮิเดโยชิ (豊臣秀吉) โดยถูกสร้างขึ้นในพื้นที่ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากปราสาทอาซึจินัก มีส่วนประกอบของปราสาทอาซึจิหลายส่วนถูกย้ายมาสร้างใหม่ที่นี่ด้วย
ต่อมาในปี 1590 ฮิเดตสึงุต้องย้ายไปประจำที่ปราสาทคิโยสึ (清洲城) ในแคว้นโอวาริ (尾張国) ซึ่งปัจจุบันอยู่ในเมืองคิโยสึ (清須市) จังหวัดไอจิ (愛知県)
ปราสาทนี้จึงให้เคียวโงกุ ทากัตสึงุ (京極高次) ดูแลต่อแทน หลังจากนั้นในปี 1595 ฮิเดตสึงุถูกสั่งให้คว้านท้องตายไปปราสาทนี้ก็ถูกทิ้งร้างลง ปัจจุบันก็เหลือให้เห็นเพียงแค่ซากฐานหินเท่านั้น
เมื่อมาถึงแล้วสามารถไปขอรายละเอียดเกี่ยวกับสถานที่ท่องเที่ยวได้จากศูนย์แนะนำการท่องเที่ยวซึ่งอยู่ข้างๆสถานี สามารถหยิบแผนที่มาดูได้
แผนที่ในตัวเมือง บริเวณย่านโบราณคือส่วนที่ถูกระบายสีเข้ม โดยหลักๆจะอยู่แถวๆคลอง
แผนที่บริเวณรอบๆ แสดงตำแหน่งตัวเมือง
ย่านเมืองเก่าของโอวมิฮาจิมังอยู่ค่อนข้างไกลจากสถานีรถไฟ เป็นระยะที่เดินไปได้แต่เพราะขากำลังแย่อยู่เลยตัดสินใจนั่งรถเมล์ไปดีกว่า ค่ารถเมล์ ๒๑๐ เยน
รถเมล์มาลงที่ป้ายโอสึงิโจว (大杉町) ซึ่งอยู่ด้านหน้าอาคารนี้
อาคารนี้ชื่อว่าฮากุอุงกัง (白雲館) สมัยก่อนใช้เป็นโรงเรียน แต่ปัจจุบันเป็นศูนย์แนะนำการท่องเที่ยว
ชั้นสองเป็นที่จัดแสดงภาพถ่าย แต่ก็ไม่มีอะไรมาก
ฝั่งตรงข้ามของอาคารนี้จะเห็นซุ้มประตูเสาโทริอิ นี่เป็นทางเข้าสู่บริเวณย่านโบราณริมคลอง
เข้ามาจะเห็นคลองฮาจิมัง (八幡堀, ฮาจิมัมโบริ) ซึ่งป็นคลองสายเล็กๆที่เชื่อมต่อกับทะเลสาบบิวะ ยาวประมาณ ๖ ก.ม. เป็นคลองที่หล่อเลี้ยงคนในย่านนี้มาตั้งแต่สมัยโบราณ
สามารถลงบันไดเข้ามาเดินเลียบคลองได้
จากตรงนี้จะเห็นบ้านเมืองริมฝั่งคลองสวยงาม
เดินไปไม่ไกลก็สุดทาง มีป้ายห้ามไม่ให้เดินต่อไปแล้ว
แต่มีทางให้ข้ามไปเดินฝั่งตรงข้ามได้ ไม่ต้องย้อนกลับไปทางเดิม
จะเห็นว่ามีเรือจอดอยู่ สามารถนั่งเรือชมย่านโบราณได้ ค่านั่ง ๑๐๐๐ เยน ใช้เวลาประมาณ ๓๐ นาที
พอข้ามคลองไปอีกฝั่งแล้วก็เดินขึ้นบันไดไป
ก็จะเจอพิพิธภัณฑ์เครื่องกระเบื้อง แต่ว่าตัวอาคารปิดอยู่เพราะเป็นวันจันทร์
ผ่านตรงนั้นมาก็ยังเป็นชุมชนริมฝั่งคลองสวยงาม
จากนั้นก็เดินตามทางต่อมาทางตะวันตก
ก็จะเจอถนนที่มีรถจอดอยู่เต็มไปหมด ซึ่งก็คือทางไปสู่ทางเดินขึ้นเขาซึ่งเป็นที่ตั้งของปราสาทฮาจิมันยามะ
ตรงทางขึ้นเขามีบริการรถกระเช้า ค่านั่งกระเช้าไปกลับ ๘๐๐ เยน
แผนที่บริเวณด้านบนเขา
แต่ว่าเราไม่ได้ขึ้นไปเพราะคิดว่าถึงขึ้นไปก็ดูเหมือนจะไม่ได้มีอะไรมากเท่าปราสาทอาซึจิ แถมขาตอนนั้นก็เริ่มไม่ไหวไม่อยากปีนอะไรมาก แม้จะขึ้นกระเช้าไปถึงข้างบนแต่ก็ยังต้องเดินอีกอยู่ดีกลัวจะไม่ไหว ที่สำคัญคือเวลาเริ่มจะบีบเข้ามาแล้วกลัวจะไปต่อที่อื่นตามแผนไม่ทัน
ข้างๆทางขึ้นกระเช้ามีศาลเจ้าฮิมุตสึเรฮาจิมังงู (日牟禮八幡宮) ศาลเจ้าเก่าแก่ของที่นี่
ภายในศาลเจ้า
ต่อมาเดินเลียบคลองไปทางตะวันตกก็ยังคงเป็นย่านโบราณริมฝั่งคลองที่สวยงาม
ป้ายนี้เตือนว่าให้ระวังตัวหนอน มันกำลังชุกชุม 「毛虫が発生しています。ご注意ください。」
ร้านอาหารตั้งอยู่ริมน้ำ
แต่เห็นราคาแล้วถอยทันที
ทางเดินเลียบคลองยังคงต่อไปเรื่อยๆ
คลองยังคงลากยาวต่อจากตรงนี้ไปเรื่อยๆและจะยาวไปถึงทะเลสาบบิวะ แต่ย่านโบราณก็สิ้นสุดลงตรงนี้จึงเดินถึงแค่นี้พอ
แถวๆนั้นมีพวกร้านอาหารอยู่ แต่ดูแล้วราคาค่อนข้างแพงเลยไม่ได้แวะเลย
หลังจากนั้นเราก็เดินห่างออกจากบริเวณคลองออกมาทางใต้เพื่อเดินกลับไปยังสถานี ระหว่างทางบริเวณนั้นก็ยังต้องเดินผ่านย่านโบราณ แม้จะไม่ใช่ริมคลองแล้วแต่ก็สวยงามเหมือนกัน
เดินไปสักพักย่านโบราณก็สิ้นสุดลง เป็นบ้านเมืองสมัยใหม่ธรรมดา ซึ่งก็ยังต้องเดินอีกไกลพอสมควรกว่าจะถึงสถานี
ระหว่างทางก็เจอร้านอาหารอีก เวลาตอนนั้นก็บ่ายโมงกว่าไปแล้วก็เห็นสมควรว่ายังไงก็ควรต้องหาอะไรทานให้ได้จึงได้แวะ
อาหารที่นี่ก็ยังคงแพงอยู่ดี ข้าวหน้าไข่ซึ่งเรียกว่าทามาโงะดง (玉子丼) ก็มีแค่ข้าวกับไข่เท่านั้น แต่ราคาก็ ๕๗๘ เยน แต่ก็เป็นของที่ถูกสุดในร้านแล้ว
แล้วเราก็เดินกลับมาถึงสถานีรถไฟตอน 13:31 เพื่อนั่งรถไฟไปเที่ยวสถานที่ต่อไป
ตอนต่อไปจะยังคงเป็นการเที่ยวเรื่อยเปื่อยในจังหวัดชิงะต่อ ติดตามอ่านกันต่อได้ https://phyblas.hinaboshi.com/20130303
จากตอนที่แล้วซึ่งไปเที่ยวปราสาทอาซึจิ https://phyblas.hinaboshi.com/20130227
ตอนนี้ยังคงเป็นการเที่ยวในจังหวัดชิงะ (滋賀県)
เรามาถึงสถานีโอวมิฮาจิมัง (近江八幡駅) ซึ่งเป็นสถานีหลักของเมืองโอวมิฮาจิมัง (近江八幡) ตอน 10:57
แผนที่จังหวัดชิงะ แสดงตำแหน่งเมืองโอวมิฮาจิมังสีชมพูเข้ม
ที่นี่มีสถานที่ท่องเที่ยวสำคัญคือย่านเมืองเก่าที่สวยงามอยู่ริมคลองซึ่งได้รับการตั้งให้เป็นพื้นที่อนุรักษณ์กลุ่มสิ่งก่อสร้างดั้งเดิมที่สำคัญ (重要伝統的建造物群保存地区)
ใกล้ๆยังมีซากปราสาทฮาจิมันยามะ (八幡山城) ซึ่งเป็นปราสาทที่สร้างขึ้นในปี 1585 หลังจากที่โอดะ โนบุนางะ (織田信長) เสียชีวิตลงในปี 1582 และปราสาทอาซึจิ (安土城) ได้ถูกทิ้งร้างลง
โดยปราสาทนี้ถูกสร้างให้เป็นที่ประทับของโทโยโตมิ ฮิเดตสึงุ (豊臣秀次) ซึ่งเป็นหลานของโทโยโตมิ ฮิเดโยชิ (豊臣秀吉) โดยถูกสร้างขึ้นในพื้นที่ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากปราสาทอาซึจินัก มีส่วนประกอบของปราสาทอาซึจิหลายส่วนถูกย้ายมาสร้างใหม่ที่นี่ด้วย
ต่อมาในปี 1590 ฮิเดตสึงุต้องย้ายไปประจำที่ปราสาทคิโยสึ (清洲城) ในแคว้นโอวาริ (尾張国) ซึ่งปัจจุบันอยู่ในเมืองคิโยสึ (清須市) จังหวัดไอจิ (愛知県)
ปราสาทนี้จึงให้เคียวโงกุ ทากัตสึงุ (京極高次) ดูแลต่อแทน หลังจากนั้นในปี 1595 ฮิเดตสึงุถูกสั่งให้คว้านท้องตายไปปราสาทนี้ก็ถูกทิ้งร้างลง ปัจจุบันก็เหลือให้เห็นเพียงแค่ซากฐานหินเท่านั้น
เมื่อมาถึงแล้วสามารถไปขอรายละเอียดเกี่ยวกับสถานที่ท่องเที่ยวได้จากศูนย์แนะนำการท่องเที่ยวซึ่งอยู่ข้างๆสถานี สามารถหยิบแผนที่มาดูได้
แผนที่ในตัวเมือง บริเวณย่านโบราณคือส่วนที่ถูกระบายสีเข้ม โดยหลักๆจะอยู่แถวๆคลอง
แผนที่บริเวณรอบๆ แสดงตำแหน่งตัวเมือง
ย่านเมืองเก่าของโอวมิฮาจิมังอยู่ค่อนข้างไกลจากสถานีรถไฟ เป็นระยะที่เดินไปได้แต่เพราะขากำลังแย่อยู่เลยตัดสินใจนั่งรถเมล์ไปดีกว่า ค่ารถเมล์ ๒๑๐ เยน
รถเมล์มาลงที่ป้ายโอสึงิโจว (大杉町) ซึ่งอยู่ด้านหน้าอาคารนี้
อาคารนี้ชื่อว่าฮากุอุงกัง (白雲館) สมัยก่อนใช้เป็นโรงเรียน แต่ปัจจุบันเป็นศูนย์แนะนำการท่องเที่ยว
ชั้นสองเป็นที่จัดแสดงภาพถ่าย แต่ก็ไม่มีอะไรมาก
ฝั่งตรงข้ามของอาคารนี้จะเห็นซุ้มประตูเสาโทริอิ นี่เป็นทางเข้าสู่บริเวณย่านโบราณริมคลอง
เข้ามาจะเห็นคลองฮาจิมัง (八幡堀, ฮาจิมัมโบริ) ซึ่งป็นคลองสายเล็กๆที่เชื่อมต่อกับทะเลสาบบิวะ ยาวประมาณ ๖ ก.ม. เป็นคลองที่หล่อเลี้ยงคนในย่านนี้มาตั้งแต่สมัยโบราณ
สามารถลงบันไดเข้ามาเดินเลียบคลองได้
จากตรงนี้จะเห็นบ้านเมืองริมฝั่งคลองสวยงาม
เดินไปไม่ไกลก็สุดทาง มีป้ายห้ามไม่ให้เดินต่อไปแล้ว
แต่มีทางให้ข้ามไปเดินฝั่งตรงข้ามได้ ไม่ต้องย้อนกลับไปทางเดิม
จะเห็นว่ามีเรือจอดอยู่ สามารถนั่งเรือชมย่านโบราณได้ ค่านั่ง ๑๐๐๐ เยน ใช้เวลาประมาณ ๓๐ นาที
พอข้ามคลองไปอีกฝั่งแล้วก็เดินขึ้นบันไดไป
ก็จะเจอพิพิธภัณฑ์เครื่องกระเบื้อง แต่ว่าตัวอาคารปิดอยู่เพราะเป็นวันจันทร์
ผ่านตรงนั้นมาก็ยังเป็นชุมชนริมฝั่งคลองสวยงาม
จากนั้นก็เดินตามทางต่อมาทางตะวันตก
ก็จะเจอถนนที่มีรถจอดอยู่เต็มไปหมด ซึ่งก็คือทางไปสู่ทางเดินขึ้นเขาซึ่งเป็นที่ตั้งของปราสาทฮาจิมันยามะ
ตรงทางขึ้นเขามีบริการรถกระเช้า ค่านั่งกระเช้าไปกลับ ๘๐๐ เยน
แผนที่บริเวณด้านบนเขา
แต่ว่าเราไม่ได้ขึ้นไปเพราะคิดว่าถึงขึ้นไปก็ดูเหมือนจะไม่ได้มีอะไรมากเท่าปราสาทอาซึจิ แถมขาตอนนั้นก็เริ่มไม่ไหวไม่อยากปีนอะไรมาก แม้จะขึ้นกระเช้าไปถึงข้างบนแต่ก็ยังต้องเดินอีกอยู่ดีกลัวจะไม่ไหว ที่สำคัญคือเวลาเริ่มจะบีบเข้ามาแล้วกลัวจะไปต่อที่อื่นตามแผนไม่ทัน
ข้างๆทางขึ้นกระเช้ามีศาลเจ้าฮิมุตสึเรฮาจิมังงู (日牟禮八幡宮) ศาลเจ้าเก่าแก่ของที่นี่
ภายในศาลเจ้า
ต่อมาเดินเลียบคลองไปทางตะวันตกก็ยังคงเป็นย่านโบราณริมฝั่งคลองที่สวยงาม
ป้ายนี้เตือนว่าให้ระวังตัวหนอน มันกำลังชุกชุม 「毛虫が発生しています。ご注意ください。」
ร้านอาหารตั้งอยู่ริมน้ำ
แต่เห็นราคาแล้วถอยทันที
ทางเดินเลียบคลองยังคงต่อไปเรื่อยๆ
คลองยังคงลากยาวต่อจากตรงนี้ไปเรื่อยๆและจะยาวไปถึงทะเลสาบบิวะ แต่ย่านโบราณก็สิ้นสุดลงตรงนี้จึงเดินถึงแค่นี้พอ
แถวๆนั้นมีพวกร้านอาหารอยู่ แต่ดูแล้วราคาค่อนข้างแพงเลยไม่ได้แวะเลย
หลังจากนั้นเราก็เดินห่างออกจากบริเวณคลองออกมาทางใต้เพื่อเดินกลับไปยังสถานี ระหว่างทางบริเวณนั้นก็ยังต้องเดินผ่านย่านโบราณ แม้จะไม่ใช่ริมคลองแล้วแต่ก็สวยงามเหมือนกัน
เดินไปสักพักย่านโบราณก็สิ้นสุดลง เป็นบ้านเมืองสมัยใหม่ธรรมดา ซึ่งก็ยังต้องเดินอีกไกลพอสมควรกว่าจะถึงสถานี
ระหว่างทางก็เจอร้านอาหารอีก เวลาตอนนั้นก็บ่ายโมงกว่าไปแล้วก็เห็นสมควรว่ายังไงก็ควรต้องหาอะไรทานให้ได้จึงได้แวะ
อาหารที่นี่ก็ยังคงแพงอยู่ดี ข้าวหน้าไข่ซึ่งเรียกว่าทามาโงะดง (玉子丼) ก็มีแค่ข้าวกับไข่เท่านั้น แต่ราคาก็ ๕๗๘ เยน แต่ก็เป็นของที่ถูกสุดในร้านแล้ว
แล้วเราก็เดินกลับมาถึงสถานีรถไฟตอน 13:31 เพื่อนั่งรถไฟไปเที่ยวสถานที่ต่อไป
ตอนต่อไปจะยังคงเป็นการเที่ยวเรื่อยเปื่อยในจังหวัดชิงะต่อ ติดตามอ่านกันต่อได้ https://phyblas.hinaboshi.com/20130303