φυβλαςのβλογ
phyblasのブログ

# พุธ 25 ธ.ค. 2013

หลังจากเดินเล่นหาดทรายที่อ่าวน้ำตื้นเสร็จ https://phyblas.hinaboshi.com/20140101

ก็นั่งรถเมล์เพื่อที่จะไปยังที่หมายต่อไปคือสวนสาธารณะเมืองกำแพงเกาลูน (九龍寨城公園) ซึ่งเป็นสถานที่ประวัติศาสตร์ที่สำคัญแห่งหนึ่งของฮ่องกง

วิธีการเดินทางนั้นต้องนั่งรถเมล์ต่อรถเมล์ ซึ่งเราได้ค้นเส้นทางไว้แล้วจากกูเกิลว่าต้องต่อรถยังไง แล้วก็มีจดเอาไว้ โดยเริ่มจากต้องนั่งรถเมล์เล็กสาย 52 จากตรงนี้ไปลงที่ป้ายหว่องจ๊กฮ้างซั้นไหว่ (黃竹坑新圍) ค่ารถเมล์คือ ๖.๘ เหรียญ ไม่ได้พกเศษมากพอก็เลยจ่ายไป ๗ เหรียญเลย

แต่พอขึ้นรถก็ต้องตกใจเมื่อรู้ว่ารถเมล์เล็กไม่มีการประกาศว่าถึงป้ายไหนแล้ว แบบนี้ถ้าไม่เคยมามาก่อนละก็ย่อมงงแน่ พอรู้จึงรีบไปถามคนขับทันทีว่าใกล้ถึงป้ายที่จะลงหรือยัง แต่คนขับกลับงง เหมือนไม่ค่อยเข้าใจว่าเราต้องการลงที่ไหนกันแน่ โชคดีที่มีผู้โดยสารในรถได้ยินที่เราคุยกับคนขับก็เลยถามเราว่าอยากไปที่ไหน เราก็ยื่นกระดาษที่จดชื่อป้ายให้ดู เขาก็เหมือนจะเข้าใจและบอกว่าให้รีบลงไปเลย ถึงป้ายนั้นพอดี

ที่จริงเรามารู้ปัญหาภายหลังว่าทำไมเขางง นั่นเพราะว่าเราจดชื่อผิดนั่นเอง อักษรตัวสุดท้ายคือไหว่ (圍) แต่เราไปจดเป็นหยวิ่น (園) ดังนั้นเขาจึงทำให้เขาไม่เข้าใจ คงเพราะตอนที่จดนั้นรีบๆไปหน่อยเลยพลาด

เมื่อลงมาถึงเราก็พบว่าลงไม่ผิดแน่ เพราะก่อนหน้านี้เคยเปิด google map เข้ามาดูในมุมมองบนถนน ซึ่งภาพมันเหมือนที่ได้ดู ยังพอจำได้อยู่ ต้องขอบคุณที่ google ในฮ่องกงค่อนข้างวางไว้อย่างทั่วถึง ช่วยได้มาก แต่แปลกใจว่ามองไม่เห็นป้ายรถเมล์อะไรเลย



ป้ายที่ลงกับป้ายที่จะขึ้นไปต่อนั้นเป็นคนละป้าย ต้องเดินไปอีกหน่อย ซึ่งเราได้เดินทดสอบผ่านทาง google มาแล้ว พอเดินจริงๆก็ตามนั้น ไม่ยากเลย



ป้ายที่จะขึ้นอยู่ตรงนี้ คือป้ายเฮิ้งก๋องไจ๋โส่ยโต่ว (香港仔隧道) แต่ว่าต้องข้ามไปขึ้นฝั่งตรงข้าม





เดินข้ามสะพานลอยอ้อมไกลเหมือนกัน เพราะเป็นถนนใหญ่ ถนนนี้ชื่อถนนหว่องจ๊กฮ้าง (黃竹坑道)



จากตรงนี้นั่งรถสาย 107 ไปลงที่ป้ายโรงแรมฟูโห่วต๊งฟ้อง (富豪東方酒店) ซึ่งอยู่ในย่านที่เรียกว่าเก๋าหล่งเส่ง (九龍城) (อ่านแบบจีนกลางว่าจิ่วหลงเฉิง)



มาถึงก็เห็นป้ายบอกทางไปยังสวนสาธารณะเมืองกำแพงเกาลูน ก็ไปตามทางถนนต๋ากู๋เหลง (打鼓嶺道)




ทันทีที่เดินมาตรงนี้ สิ่งที่สะดุดตาอย่างแรกเลยก็คือป้ายนี้ มันเป็นภาษาไทย เขียนว่าร้านน้ำหวาน



หลังจากนั้นมองย้อนไปก็เจอร้านอาหารไทย ร้านรวมใจ



ส่วนนี่ก็ร้านเดียวกัน ร้านรวมใจเหมือนกันแต่มีร้านอื่นคั่นกลาง



มองผ่านถนนหง่าฉิ่นไหว่ (衙前圍道) มาฝั่งตรงข้ามก็เจอร้านอาหารอีกร้าน 黃珍珍 เขียนเป็นภาษาไทยว่าหว่องจั๊นจั๊น ออกเสียงตรงตามการอ่านแบบกวางตุ้งเป๊ะเลย



ในถนนหง่าฉิ่นไหว่นี้ยังมีร้านแก้งคร้อ ชัยภูมิ



แล้วก็น้องตั๊กเมี่ยงปลาเผา



เลี้ยวมายังถนนเส่งหน่าม (城南道) ซึ่งอยู่ถัดจากถนนต๋ากู๋เหลงก็เจอร้านไทยอีกเพียบ ทั้งร้านอาหารและร้านขายของอะไรมากมาย

ร้านบ้านไทไท ขายพวกของไทยๆ



ต๋อม ชาไข่มุก ร้านขนมและเครื่องดื่ม ร้านนี้ก็ปิดอยู่



泰國路邊街美食 เจ้ใหญ่ชวนชิม



ร้านบะหมี่ไทย อุ่นไอรัก มีพระสงฆ์นั่งอยู่หน้าร้านด้วย



ซูเปอร์เลมอน ขายหนังสือและซีดี



บริษัทตั๊กลีจำกัด จำหน่ายของไทยทั้งปลีกและส่งทุกชนิด



มีแม้แต่ร้านเสริมสวยด้วย



ร้านขายพวกเพลงและซีดีต่างๆของไทยก็มี ดูแล้วสำหรับคนไทยโดยเฉพาะเลย



จากนั้นเดินถัดมาที่ถนนหล่งก๊อง (龍崗道) ก็เป็นย่านคนไทยเช่นกัน ยังคงเห็นร้านคนไทยมากมาย

ร้านอาหารหม้อไฟแจ่วฮ้อนอุดร



ร้านถ่ายเอกสาร



ร้านเสริมสวยอีกร้าน



ดูเหมือนว่าย่านคนไทยจะสิ้นสุดแค่นี้ ข้างหน้านี้เป็นสวนสาธารณะเมืองกำแพงเกาลูนแล้ว



การได้มาเจอย่านคนไทยขนาดใหญ่อย่างนี้เป็นอะไรที่ไม่ได้คาดคิดมาก่อนเลย ไม่ได้อยู่ในแผน เป็นเรื่องบังเอิญจริงๆ เพิ่งรู้ว่ามีคนไทยอยู่ในฮ่องกงมากขนาดนี้ เป็นย่านคนไทยในต่างแดนที่ใหญ่ที่สุดเท่าที่เคยเห็นมาเลย เดินแถวนี้แล้วให้ความรู้สึกคล้ายอยู่เยาวราชเลย ได้ยินเสียงคนพูดภาษาไทยอยู่ตลอด ไม่เหมือนอยู่ต่างแดนเลย ใช้เวลาเดินไล่ถ่ายป้ายร้านที่เป็นภาษาไทยอยู่สักพักจนเกือบลืมไปเลยว่าเรามีเป้าหมายที่สวนสาธารณะเมืองกำแพงเกาลูน

สำหรับเรื่องของสวนสาธารณะเมืองกำแพงเกาลูนนั้นเขียนถึงในตอนต่อไป https://phyblas.hinaboshi.com/20140105

-----------------------------------------

囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧

ไม่อนุญาตให้นำเนื้อหาของบทความไปลงที่อื่นโดยไม่ได้ขออนุญาตโดยเด็ดขาด หากต้องการนำบางส่วนไปลงสามารถทำได้โดยต้องไม่ใช่การก๊อปแปะแต่ให้เปลี่ยนคำพูดเป็นของตัวเอง หรือไม่ก็เขียนในลักษณะการยกข้อความอ้างอิง และไม่ว่ากรณีไหนก็ตาม ต้องให้เครดิตพร้อมใส่ลิงก์ของทุกบทความที่มีการใช้เนื้อหาเสมอ