เดินเล่นสวนสาธารณะบนเนินเขาในเมืองซามะ
เขียนเมื่อ 2014/01/26 14:45
แก้ไขล่าสุด 2021/09/28 16:42
#อังคาร 12 พ.ย. 2013
หลังจากที่เดินเล่นในสวนสาธารณะใกล้ๆ JAXA เสร็จแล้วก็เดินมาขึ้นรถไฟ https://phyblas.hinaboshi.com/20140124
เป้าหมายคือสวนสาธารณะซามะยาโตยามะ (座間谷戸山公園) ซึ่งอยู่ที่เมืองซามะ (座間市) ซึ่งอยู่ข้างๆนี้เอง
สวนสาธารณะซามะยาโตยามะมีพื้นที่ ๐.๓๐๖ ตร.กม. ตั้งอยู่บนเนินเขา ภายในเป็นพื้นที่ที่มีการจัดระบบนิเวศอย่างดีเพื่ออนุรักษ์สัตว์ป่า มีพื้นที่ลุ่มน้ำสำหรับสัตว์ที่อาศัยในที่ชื้น พื้นที่ป่าที่อนุรักษ์แมลง ทุ่งหญ้าสำหรับนกป่า แล้วก็บึงสำหรับนกน้ำ มีพื้นนาที่มีการดำอยู่ มีป่าที่ปลูกต้นไม้ชนิดต่างๆ
แผนที่จังหวัดคานางาวะ แสดงตำแหน่งเมืองซามะ สีชมพูเข้ม
การเดินทางไปนั้นเริ่มจากนั่งรถไฟไป ซึ่งต้องไปต่อที่สถานีมาจิดะ (町田駅)
สถานีมาจิดะตั้งอยู่ในเมืองมาจิดะ (町田市) จังหวัดโตเกียว หากดูแผนที่แล้วจะเห็นว่าเมืองนี้เป็นติ่งของจังหวัดโตเกียวที่ยื่นเข้ามาในจังหวัดคานางาวะ ดังนั้นการเดินทางในจังหวัดคานางาวะก็อาจต้องผ่านเมืองนี้
แผนที่โตเกียว แสดงตำแหน่งเมืองมาจิดะ สีชมพูเข้ม
นี่ถือเป็นครั้งแรกที่ได้เหยียบจังหวัดโตเกียว เพราะตอนขามาที่เดินทางมาจากสนามบินนาริตะนั่งรถโดยตรงจากจังหวัดจิบะข้ามผ่านโตเกียวมาถึงจังหวัดคานางาวะเลย ไม่ได้ลงมาเดินหรือเปลี่ยนเครื่อง
บรรยากาศที่สถานีมาจิดะ ที่นี่เป็นสถานีใหญ่ คนคับคั่งมาก
มาเปลี่ยนขึ้นรถไฟสายโอดาวาระ (小田原線) ของบริษัทรถไฟโอดะคิว (小田急) ซึ่งเป็นบริษัทรถไฟท้องถิ่นที่มีเส้นทางอยู่ในจังหวัดโตเกียวและคานางาวะ สายโอดาวาระเริ่มต้นที่ชินจุกุ และไปจนถึงสถานีโอดาวาระ (小田原駅) ในเมืองโอดาวาระ (小田原市) และยังต่อไปจนถึงฮาโกเนะ (箱根) ซึ่งเป็นสถานที่ท่องเที่ยวชื่อดัง
ภายในคนเยอะเหลือเกิน สมกับที่เป็นเวลาเช้าที่ผู้คนต่างออกไปทำงาน
สถานีซามะอยู่ห่างจากสถานีมาจิดะไป ๕ สถานี ข้อควรระวังก็คือสถานีซามะไม่ใช่สถานีหลัก ดังนั้นถ้าขึ้นรถประเภทรถด่วนก็จะโดนข้ามไป
ไม่นานก็มาถึงสถานีซามะ
บรรยากาศบริเวณรอบๆสถานี
ก่อนอื่นขอไปแวะซื้ออะไรมาเป็นอาหารเช้าสักหน่อย ในร้านสะดวกซื้อที่อยู่ตางตึกด้านตรงข้ามกับสถานี ได้โดนัทแกงกะหรี่ราคา ๑๓๐ เยน กับชาข้าวสาลี ๑๔๗ เยน
แล้วก็เริ่มเดินเพื่อมุ่งหน้าไปยังสวนสาธารณะ ระหว่างทางเดินจะเห็นว่าเมืองนี้ตั้งอยู่บนทางลาดเขาจึงมีทิวทัศน์ที่สวยงาม
ทิวทัศน์ที่มองจากตรงนี้ลงไปสวยงามมาก
บ้านหลังนี้ตั้งอยู่ในตำแหน่งดีมาก มีสวนหน้าบ้านที่มองเห็นทิวทัศน์ข้างล่างชัดเจน ถ้าได้อยู่ในบ้านแบบนี้คงจะมีความสุขน่าดู
เดินต่อไปตามย่านชุมชนบนทางลาดเขาเรื่อยๆ
ในที่สุดก็มาถึงถนนสายที่ผ่านสวนสาธารณะ ที่เหลือก็แค่หาทางเข้า
เดินต่อมาตามถนนก็จะเจอจุดตัดรางรถไฟ
ซึ่งก็เป็นรถไฟสายที่นั่งมาเมื่อครู่นี้เอง
เลี้ยวขวาก่อนถึงทางรถไฟแล้วเดินมาอีกนิดเดียวก็จะเจอประตูทางเข้าสวนสาธารณะ
ประตูนี้เป็นประตูตะวันตก เรียกว่านางายะมง (長屋門)
หน้าประตูมีใบไม้เปลี่ยนสีกำลังสวย
เข้ามาด้านใน
สิ่งที่เห็นก่อนก็คือพื้นนา มีหุ่นไร่กาอยู่ด้วย
มีป้ายอธิบายเรื่องการปลูกข้าวของที่นี่ไว้ด้วย
เดินขึ้นบันไดมาจะเจออาคารไม้เก่า
เป็นร้านสำหรับให้ยืมอุปการณ์ต่างๆเช่นเก้าอี้ล้อหรือกล้องส่องทางไกลสำหรับสังเกตการณ์ธรรมชาติได้
พอดีตรงนี้มีโต๊ะและเก้าอี้ให้นั่งพักได้
ก็เลยเอาของที่ซื้อเมื่อครู่มานั่งกินตรงนี้แหละ
จากบนนี้มองกลับลงไปตรงท้องนาทิวทัศน์สวยงามดีมาก
ทานเสร็จก็ไปเดินต่อ บริเวณถัดมาเป็นสวนระบบนิเวศแบบพื้นที่ชุ่มน้ำ
เป็นที่อยู่อาศัยของพวกสัตว์ที่อาศัยอยู่ในที่ชื้น
มีป้ายอธิบายด้วย เขาเขียนถึงว่าในระดับน้ำที่ตื้นลึกต่างกันพืชที่งอกก็จะต่างกันไป บางชนิดดูคล้ายกันแต่ดูในรายละเอียดแล้วจะต่างกันไป
มีทางให้เดินเข้าสัมผัสกับระบบนิเวศภายใน แต่ว่าห้ามลงไปย่ำเพราะจะรบกวนสิ่งมีชีวิตในนั้น
เดินไปตามทางเรื่อยๆ
ก็จะถึงบริเวณบ่อนกน้ำ
มองเข้าไปไกลๆเห็นมีพวกนำว่ายน้ำเล่นอยู่
ที่นี่มีกบอยู่ด้วย ตรงนี้อธิบายวิถีชีวิตของกบ
หลังจากตรงนี้ก็จะเป็นทางเดินบนเขา เส้นทางวกวนอยู่แต่ก็มีป้ายบอกทาง
เดินมาเรื่อยๆจะเจอบ่อน้ำเล็กๆอีกแห่งกลางหุบเขา แถวนี้เรียกว่าหุบเขาน้ำพุ บ่อน้ำที่เห็นนี้มาจากน้ำที่ผุดมาจากใต้ดิน
ป้ายอธิบายระบบนิเวศของที่นี่
หลังจากเดินออกจากบ่อน้ำพุตรงนี้ ก็เดินวนอยู่ในเส้นทางวกวนบนเขา ระหว่างทางไม่มีอะไรมาก แต่ก็มีจุดที่มองกลับไปยังพื้นที่นาที่ผ่านมาตอนแรกจากมุมสูงได้
ตอนนั้นดูนาฬิกาพบว่าเกือบจะเก้าโมงอยู่แล้ว ต้องรีบแล้ว เพราะต้องกลับถึงก่อนสิบโมง ที่จริงในนี้ยังมีอะไรให้ดูอีก แต่ถ้าไม่รีบกลับก็ไม่ทัน
ว่าแล้วก็รีบวิ่งเพื่อจะไปออกทางประตูใต้ แต่เส้นทางก็วกวนกว่าที่คิด สุดท้ายเลยไปออกทางประตูตะวันออกเฉียงใต้
เมื่อออกมาแล้วเกินไม่แน่ใจเส้นทางสักเท่าไหร่เลยถามคนแถวนั้นว่าจะกลับไปที่สถานีซามะยังไงดี แต่เขาก็ตอบมาว่าตรงนี้ใกล้กับอีกสถานีนึงมากกว่า นั่นคือสถานีโซวบุไดมาเอะ (相武台前駅) ซึ่งเป็นอีกสถานีหนึ่งของเมืองซามะ เมืองนี้เป็นแค่เมืองเล็กๆที่มีอยู่แค่สองสถานี
แล้วเขาก็ชี้ทางให้เดินตรงตามถนนสายนี้เรียบสวนสาธารณะไปเรื่อยๆแล้วก็จะไปตัดกับทางรถไฟ
ระหว่างทางเดินผ่านประตูตะวันออกของสวนสาธารณะ มีลักษณะเป็นลานกว้าง
ทางเข้าเล็กๆอีกทางตรงมุมตะวันออกเฉียงเหนือ
หลังจากนั้นต้องเดินไปตามทางเรื่อยๆ
จนถึงทางรถไฟตามที่เขาบอก
จังหวะนั้นมีรถไฟผ่านพอดี เป็นทิศทางที่เรากำลังต้องไปพอดีด้วย แต่ว่าเป็นรถด่วน ดังนั้นจึงไม่จอดสถานีที่เรากำลังจะไปขึ้น ถือว่ารอดไปไม่งั้นเท่ากับตกรถไฟต้องรอขบวนต่อไป
ข้ามรางรถไฟมาแล้วที่เหลือก็แค่เดินไปตามถนนที่เรียบทางรถไฟจนถึงสถานี แต่ที่จริงก็แอบคิดเหมือนกันว่าถ้าเดินไปตามทางรถไฟนี่เลยจะเป็นไง
ระหว่างทางเห็นรถติดทีเดียว
มีรถเมล์ที่วิ่งตามเส้นทางที่เราเดินมาด้วย ผ่านสถานีเหมือนกัน แต่ดูแล้วรถติดแบบนี้ถ้าวิ่งยังเร็วกว่านั่งรถเลย
ถึงสถานีแล้ว
รอไม่นานรถไฟก็มา
มาลงที่สถานีซางามิโอโนะ (相模大野駅) ที่นี่เป็นสถานีใหญ่ที่สำคัญของเมืองซางามิฮาระ จากตรงนี้สามารถนั่งรถเมล์กลับไปที่วิทยาเขตซางามิฮาระได้
บรรยากาศด้านนอกสถานี
ตอนที่ถึงก็เกือบจะเก้าโมงครึ่งแล้วต้องรีบเต็มที่ รีบมองหาป้ายบอกทางว่ารถเมล์ไปขึ้นตรงไหน
จุดที่ขึ้นรถเมล์อยู่ด้านล่าง ใต้ทางเดินลอยฟ้าข้างสถานี ตอนที่มาถึงรถเมล์กำลังออกพอดี พอขึ้นไปก็รีบถามให้แน่ใจว่าใช่รถเมล์ที่จะไปถึงหรือเปล่า แล้วก็ถามว่าใช้เวลาแค่ไหน เขาก็บอกว่าประมาณ ๒๐ นาที ก็เป็นไปตามที่หาข้อมูลมา ไม่มีผิดแผนอะไร
สุดท้ายก็กลับไปถึงป้ายรถเมล์ตรงแยกเคียววะยงโจวเมะซึ่งอยู่หน้าวิทยาเขตซางามิฮาระก่อนสิบโมงเพียงสิบนาที แล้วก็รีบวิ่งเข้าไปยังห้องเล็กเชอร์ทันเวลาพอดี
เลยกลายเป็นวันที่เหนื่อย เล่นเอาลุ้นแทบแย่เหมือนกัน ได้วิ่งออกกำลังแต่เช้าเลย แต่สุดท้ายก็ทันเวลา
หมดแล้วสำหรับการเที่ยวช่วงเช้า ตอนต่อไปจะกลับมาเป็นเรื่องวิชาการต่อ https://phyblas.hinaboshi.com/20140131
หลังจากที่เดินเล่นในสวนสาธารณะใกล้ๆ JAXA เสร็จแล้วก็เดินมาขึ้นรถไฟ https://phyblas.hinaboshi.com/20140124
เป้าหมายคือสวนสาธารณะซามะยาโตยามะ (座間谷戸山公園) ซึ่งอยู่ที่เมืองซามะ (座間市) ซึ่งอยู่ข้างๆนี้เอง
สวนสาธารณะซามะยาโตยามะมีพื้นที่ ๐.๓๐๖ ตร.กม. ตั้งอยู่บนเนินเขา ภายในเป็นพื้นที่ที่มีการจัดระบบนิเวศอย่างดีเพื่ออนุรักษ์สัตว์ป่า มีพื้นที่ลุ่มน้ำสำหรับสัตว์ที่อาศัยในที่ชื้น พื้นที่ป่าที่อนุรักษ์แมลง ทุ่งหญ้าสำหรับนกป่า แล้วก็บึงสำหรับนกน้ำ มีพื้นนาที่มีการดำอยู่ มีป่าที่ปลูกต้นไม้ชนิดต่างๆ
แผนที่จังหวัดคานางาวะ แสดงตำแหน่งเมืองซามะ สีชมพูเข้ม
การเดินทางไปนั้นเริ่มจากนั่งรถไฟไป ซึ่งต้องไปต่อที่สถานีมาจิดะ (町田駅)
สถานีมาจิดะตั้งอยู่ในเมืองมาจิดะ (町田市) จังหวัดโตเกียว หากดูแผนที่แล้วจะเห็นว่าเมืองนี้เป็นติ่งของจังหวัดโตเกียวที่ยื่นเข้ามาในจังหวัดคานางาวะ ดังนั้นการเดินทางในจังหวัดคานางาวะก็อาจต้องผ่านเมืองนี้
แผนที่โตเกียว แสดงตำแหน่งเมืองมาจิดะ สีชมพูเข้ม
นี่ถือเป็นครั้งแรกที่ได้เหยียบจังหวัดโตเกียว เพราะตอนขามาที่เดินทางมาจากสนามบินนาริตะนั่งรถโดยตรงจากจังหวัดจิบะข้ามผ่านโตเกียวมาถึงจังหวัดคานางาวะเลย ไม่ได้ลงมาเดินหรือเปลี่ยนเครื่อง
บรรยากาศที่สถานีมาจิดะ ที่นี่เป็นสถานีใหญ่ คนคับคั่งมาก
มาเปลี่ยนขึ้นรถไฟสายโอดาวาระ (小田原線) ของบริษัทรถไฟโอดะคิว (小田急) ซึ่งเป็นบริษัทรถไฟท้องถิ่นที่มีเส้นทางอยู่ในจังหวัดโตเกียวและคานางาวะ สายโอดาวาระเริ่มต้นที่ชินจุกุ และไปจนถึงสถานีโอดาวาระ (小田原駅) ในเมืองโอดาวาระ (小田原市) และยังต่อไปจนถึงฮาโกเนะ (箱根) ซึ่งเป็นสถานที่ท่องเที่ยวชื่อดัง
ภายในคนเยอะเหลือเกิน สมกับที่เป็นเวลาเช้าที่ผู้คนต่างออกไปทำงาน
สถานีซามะอยู่ห่างจากสถานีมาจิดะไป ๕ สถานี ข้อควรระวังก็คือสถานีซามะไม่ใช่สถานีหลัก ดังนั้นถ้าขึ้นรถประเภทรถด่วนก็จะโดนข้ามไป
ไม่นานก็มาถึงสถานีซามะ
บรรยากาศบริเวณรอบๆสถานี
ก่อนอื่นขอไปแวะซื้ออะไรมาเป็นอาหารเช้าสักหน่อย ในร้านสะดวกซื้อที่อยู่ตางตึกด้านตรงข้ามกับสถานี ได้โดนัทแกงกะหรี่ราคา ๑๓๐ เยน กับชาข้าวสาลี ๑๔๗ เยน
แล้วก็เริ่มเดินเพื่อมุ่งหน้าไปยังสวนสาธารณะ ระหว่างทางเดินจะเห็นว่าเมืองนี้ตั้งอยู่บนทางลาดเขาจึงมีทิวทัศน์ที่สวยงาม
ทิวทัศน์ที่มองจากตรงนี้ลงไปสวยงามมาก
บ้านหลังนี้ตั้งอยู่ในตำแหน่งดีมาก มีสวนหน้าบ้านที่มองเห็นทิวทัศน์ข้างล่างชัดเจน ถ้าได้อยู่ในบ้านแบบนี้คงจะมีความสุขน่าดู
เดินต่อไปตามย่านชุมชนบนทางลาดเขาเรื่อยๆ
ในที่สุดก็มาถึงถนนสายที่ผ่านสวนสาธารณะ ที่เหลือก็แค่หาทางเข้า
เดินต่อมาตามถนนก็จะเจอจุดตัดรางรถไฟ
ซึ่งก็เป็นรถไฟสายที่นั่งมาเมื่อครู่นี้เอง
เลี้ยวขวาก่อนถึงทางรถไฟแล้วเดินมาอีกนิดเดียวก็จะเจอประตูทางเข้าสวนสาธารณะ
ประตูนี้เป็นประตูตะวันตก เรียกว่านางายะมง (長屋門)
หน้าประตูมีใบไม้เปลี่ยนสีกำลังสวย
เข้ามาด้านใน
สิ่งที่เห็นก่อนก็คือพื้นนา มีหุ่นไร่กาอยู่ด้วย
มีป้ายอธิบายเรื่องการปลูกข้าวของที่นี่ไว้ด้วย
เดินขึ้นบันไดมาจะเจออาคารไม้เก่า
เป็นร้านสำหรับให้ยืมอุปการณ์ต่างๆเช่นเก้าอี้ล้อหรือกล้องส่องทางไกลสำหรับสังเกตการณ์ธรรมชาติได้
พอดีตรงนี้มีโต๊ะและเก้าอี้ให้นั่งพักได้
ก็เลยเอาของที่ซื้อเมื่อครู่มานั่งกินตรงนี้แหละ
จากบนนี้มองกลับลงไปตรงท้องนาทิวทัศน์สวยงามดีมาก
ทานเสร็จก็ไปเดินต่อ บริเวณถัดมาเป็นสวนระบบนิเวศแบบพื้นที่ชุ่มน้ำ
เป็นที่อยู่อาศัยของพวกสัตว์ที่อาศัยอยู่ในที่ชื้น
มีป้ายอธิบายด้วย เขาเขียนถึงว่าในระดับน้ำที่ตื้นลึกต่างกันพืชที่งอกก็จะต่างกันไป บางชนิดดูคล้ายกันแต่ดูในรายละเอียดแล้วจะต่างกันไป
มีทางให้เดินเข้าสัมผัสกับระบบนิเวศภายใน แต่ว่าห้ามลงไปย่ำเพราะจะรบกวนสิ่งมีชีวิตในนั้น
เดินไปตามทางเรื่อยๆ
ก็จะถึงบริเวณบ่อนกน้ำ
มองเข้าไปไกลๆเห็นมีพวกนำว่ายน้ำเล่นอยู่
ที่นี่มีกบอยู่ด้วย ตรงนี้อธิบายวิถีชีวิตของกบ
หลังจากตรงนี้ก็จะเป็นทางเดินบนเขา เส้นทางวกวนอยู่แต่ก็มีป้ายบอกทาง
เดินมาเรื่อยๆจะเจอบ่อน้ำเล็กๆอีกแห่งกลางหุบเขา แถวนี้เรียกว่าหุบเขาน้ำพุ บ่อน้ำที่เห็นนี้มาจากน้ำที่ผุดมาจากใต้ดิน
ป้ายอธิบายระบบนิเวศของที่นี่
หลังจากเดินออกจากบ่อน้ำพุตรงนี้ ก็เดินวนอยู่ในเส้นทางวกวนบนเขา ระหว่างทางไม่มีอะไรมาก แต่ก็มีจุดที่มองกลับไปยังพื้นที่นาที่ผ่านมาตอนแรกจากมุมสูงได้
ตอนนั้นดูนาฬิกาพบว่าเกือบจะเก้าโมงอยู่แล้ว ต้องรีบแล้ว เพราะต้องกลับถึงก่อนสิบโมง ที่จริงในนี้ยังมีอะไรให้ดูอีก แต่ถ้าไม่รีบกลับก็ไม่ทัน
ว่าแล้วก็รีบวิ่งเพื่อจะไปออกทางประตูใต้ แต่เส้นทางก็วกวนกว่าที่คิด สุดท้ายเลยไปออกทางประตูตะวันออกเฉียงใต้
เมื่อออกมาแล้วเกินไม่แน่ใจเส้นทางสักเท่าไหร่เลยถามคนแถวนั้นว่าจะกลับไปที่สถานีซามะยังไงดี แต่เขาก็ตอบมาว่าตรงนี้ใกล้กับอีกสถานีนึงมากกว่า นั่นคือสถานีโซวบุไดมาเอะ (相武台前駅) ซึ่งเป็นอีกสถานีหนึ่งของเมืองซามะ เมืองนี้เป็นแค่เมืองเล็กๆที่มีอยู่แค่สองสถานี
แล้วเขาก็ชี้ทางให้เดินตรงตามถนนสายนี้เรียบสวนสาธารณะไปเรื่อยๆแล้วก็จะไปตัดกับทางรถไฟ
ระหว่างทางเดินผ่านประตูตะวันออกของสวนสาธารณะ มีลักษณะเป็นลานกว้าง
ทางเข้าเล็กๆอีกทางตรงมุมตะวันออกเฉียงเหนือ
หลังจากนั้นต้องเดินไปตามทางเรื่อยๆ
จนถึงทางรถไฟตามที่เขาบอก
จังหวะนั้นมีรถไฟผ่านพอดี เป็นทิศทางที่เรากำลังต้องไปพอดีด้วย แต่ว่าเป็นรถด่วน ดังนั้นจึงไม่จอดสถานีที่เรากำลังจะไปขึ้น ถือว่ารอดไปไม่งั้นเท่ากับตกรถไฟต้องรอขบวนต่อไป
ข้ามรางรถไฟมาแล้วที่เหลือก็แค่เดินไปตามถนนที่เรียบทางรถไฟจนถึงสถานี แต่ที่จริงก็แอบคิดเหมือนกันว่าถ้าเดินไปตามทางรถไฟนี่เลยจะเป็นไง
ระหว่างทางเห็นรถติดทีเดียว
มีรถเมล์ที่วิ่งตามเส้นทางที่เราเดินมาด้วย ผ่านสถานีเหมือนกัน แต่ดูแล้วรถติดแบบนี้ถ้าวิ่งยังเร็วกว่านั่งรถเลย
ถึงสถานีแล้ว
รอไม่นานรถไฟก็มา
มาลงที่สถานีซางามิโอโนะ (相模大野駅) ที่นี่เป็นสถานีใหญ่ที่สำคัญของเมืองซางามิฮาระ จากตรงนี้สามารถนั่งรถเมล์กลับไปที่วิทยาเขตซางามิฮาระได้
บรรยากาศด้านนอกสถานี
ตอนที่ถึงก็เกือบจะเก้าโมงครึ่งแล้วต้องรีบเต็มที่ รีบมองหาป้ายบอกทางว่ารถเมล์ไปขึ้นตรงไหน
จุดที่ขึ้นรถเมล์อยู่ด้านล่าง ใต้ทางเดินลอยฟ้าข้างสถานี ตอนที่มาถึงรถเมล์กำลังออกพอดี พอขึ้นไปก็รีบถามให้แน่ใจว่าใช่รถเมล์ที่จะไปถึงหรือเปล่า แล้วก็ถามว่าใช้เวลาแค่ไหน เขาก็บอกว่าประมาณ ๒๐ นาที ก็เป็นไปตามที่หาข้อมูลมา ไม่มีผิดแผนอะไร
สุดท้ายก็กลับไปถึงป้ายรถเมล์ตรงแยกเคียววะยงโจวเมะซึ่งอยู่หน้าวิทยาเขตซางามิฮาระก่อนสิบโมงเพียงสิบนาที แล้วก็รีบวิ่งเข้าไปยังห้องเล็กเชอร์ทันเวลาพอดี
เลยกลายเป็นวันที่เหนื่อย เล่นเอาลุ้นแทบแย่เหมือนกัน ได้วิ่งออกกำลังแต่เช้าเลย แต่สุดท้ายก็ทันเวลา
หมดแล้วสำหรับการเที่ยวช่วงเช้า ตอนต่อไปจะกลับมาเป็นเรื่องวิชาการต่อ https://phyblas.hinaboshi.com/20140131