ทำเนียบประธานาธิบดีสาธารณรัฐจีน (ไต้หวัน)
เขียนเมื่อ 2017/07/24 01:00
แก้ไขล่าสุด 2021/09/28 16:42
# พฤหัส 6 ก.ค. 2017
จากตอนที่แล้วที่เล่าถึงหออนุสรณ์จงเจิ้งไป https://phyblas.hinaboshi.com/20170722
ซึ่งปิดท้ายด้วยภาพทำเนียบประธานาธิบดีสาธารณรัฐจีน (中華民國總統府, 中华民国总统府) ตอนหัวค่ำ แต่ไม่ได้เข้าชม
แต่เราได้กลับมาที่นี่อีกทีในเช้าวันต่อไป ครั้งนี้มาเพื่อที่จะเข้าชมด้านใน
สาธารณรัฐจีน (中華民國, 中华民国) ในที่นี้หมายถึงใต้หวัน ไม่ใช่หมายถึงจีนแผ่นดินใหญ่ (=สาธารณรัฐประชาชนจีน, 中华人民共和国)
แต่ไหนแต่ไรไม่เคยมีประเทศที่ชื่อว่าไต้หวัน ไต้หวันเป็นแค่ชื่อเกาะที่ถูกปกครองโดยสาธารณรัฐจีน เพียงแต่หลังจากที่รัฐบาลสาธารณรัฐจีนสูญเสียจีนแผ่นดินใหญ่ไปโดยสงครามกลางเมืองในปี 1949 พื้นที่จึงเหลือแค่เกาะไต้หวันกับเกาะเล็กๆรอบๆ ที่ทำการรัฐบาลก็ย้ายมาที่เกาะไต้หวัน ตั้งแต่นั้นมาคนจึงเรียกสาธารณรัฐจีนว่าไต้หวัน แต่ก็ไม่ใช่ชื่ออย่างเป็นทางการ
เกี่ยวกับเรื่องนี้มีคนสับสนกันมาก ถ้าจะให้ขยายความโดยละเอียดก็จะต้องเขียนอธิบายยาว ไว้โอกาสหน้าจะมาพูดถึง ตอนนี้ขอสรุปสั้นๆว่าในภาษาพูดทั่วไปที่ไม่ใช่ทางการอาจสามารถถือว่า "สาธารณรัฐจีน" = "ไต้หวัน"
ดังนั้นที่นี่จึงเรียกว่า "ทำเนียบประธานาธิบดีสาธารณรัฐจีน" แต่ในภาษาพูดก็อาจเรียกว่าเป็น "ทำเนียบประธานาธิบดีไต้หวัน" ได้
ทำเนียบรัฐบาลที่นี่นั้น เนื่องจากเป็นสิ่งก่อสร้างเก่าแก่ที่มีความโดดเด่นทางสถาปัตยกรรมแห่งหนึ่ง ดังนั้นแล้วนอกจากจะใช้เป็นสถานที่ทำงานแล้วก็ยังเป็นสถานที่ท่องเที่ยวไปในตัวด้วย
อาคารถูกสร้างในสมัยที่ญี่ปุ่นปกครองอยู่ เริ่มสร้างในปี 1912 สร้างเสร็จในปี 1919 อาคารเป็นแบบเรอเนซ็องส์
ในช่วงแรกใช้เป็นทำเนียบผู้ว่าการไต้หวัน (台灣總督府, 台湾总督府) จนถึงปี 1945 ช่วงปลายสงครามโลกครั้งที่สอง อาคารถูกการโจมตีทางอากาศเสียหายหนักจนใช้การไม่ได้ แล้วหลังจากนั้นญี่ปุ่นก็แพ้สงคราม คืนไต้หวันให้จีน
พอถึงปี 1948 จึงเริ่มทำการซ่อมแซมอาคาร พร้อมเปลี่ยนชื่อเป็นอาคารเจี้ยโซ่ว (介壽館, 介寿馆, เจี้ยโซ่วกว่าน)
พอปี 1949 ซึ่งรัฐบาลสาธารณรัฐจีนพ่ายแพ้ให้กับพรรคคอมมิวนิสต์แล้วย้ายหนีมายังไต้หวัน ก็ได้เริ่มใช้อาคารเจี้ยโซ่วนี้เป็นทำเนียบประธานาธิบดี
ปี 2006 ได้ยกเลือกชื่ออาคารเจี้ยโซ่ว เปลี่ยนมาเรียกชื่อว่าเป็นทำเนียบประธานาธิบดี (總統府, 总统府) เฉยๆ
อาคารที่ถูกสร้างสมัยญี่ปุ่นปกครองมีอีกจำนวนมากที่ถูกตั้งให้เป็นโบราณสถานสำคัญ อนุรักษ์ไว้อย่างดี ได้รับการให้ความสำคัญ ถือว่ามีคุณค่าทางประวัติศาสตร์
เกาหลีเองก็เคยถูกปกครองโดยญี่ปุ่นเช่นเดียวกับไต้หวัน แต่ไม่ได้ให้ความสำคัญกับร่องรอยอดีตตรงนี้มากเท่า เพราะถือว่าเป็นอดีตที่ไม่อยากจำ มีอาคารจำนวนมากถูกรื้อทิ้งไป ทำเนียบผู้ว่าการเกาหลีเองก็ถูกรื้อทิ้ง ต่างจากของไต้หวันที่ถูกเก็บไว้อย่างดีจนถึงทุกวันนี้แล้วก็ได้ใช้เป็นทั้งที่ทำงานและสถานที่ท่องเที่ยว
ทำเนียบแห่งนี้ได้กลายมาเป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่เปิดให้คนทั่วไปเข้าชมได้ตั้งแต่ปี 1995 การเข้าชมไม่มีค่าใช้จ่ายใดๆ
สำหรับวันธรรมดาเปิดตั้งแต่ 9:00-11:30 โดยแบ่งเป็นรอบๆ ทีละครึ่งชั่วโมง สามารถมาเมื่อไหร่ก็ได้ในช่วงเวลาที่เปิด หากคนน้อยไม่จำเป็นต้องจอง แต่หากมาเกิน ๑๕ คนขึ้นไปก็จะจำเป็นต้องจองล่วงหน้า
ส่วนวันเสาร์อาทิตย์หรือวันหยุดราชการนั้นจะเปิดให้เข้าชมได้ทั้งวัน และบริเวณที่ชมได้ก็จะกว้างกว่าด้วย
เนื่องจากวันเสาร์เราจะไม่อยู่ไทเปแล้ว ดังนั้นโอกาสที่จะมาได้สะดวกที่สุดก็คือวันนั้นซึ่งเป็นวันพฤหัสเท่านั้น ไม่เช่นนั้นก็คงจะรอวันเสาร์
เนื่องจากว่ามีเวลาน้อยเพราะมีงานประชุมที่ต้องเข้าให้ทันก่อน 11 โมง ดังนั้นจึงเลือกที่จะไปรอบเช้าที่สุด นั่นคือ 9 โมง
เรามาถึงก่อน 9 โมงเล็กน้อย ซึ่งตอนนั้นก็เริ่มเห็นมีคนมารออยู่ก่อนแล้วจำนวนหนึ่ง
พอถึงเวลาเขาก็ปล่อยให้เข้าไป ในนั้นเขาจะให้แสดงบัตรประชาชนพาสปอร์ต แล้วก็จะตรวจสัมภาระ ถ้าหากมีน้ำจะต้องดื่มให้เขาดูด้วย
แล้วเขาก็ปล่อยให้ผ่านเข้าไปถึงด้านใน
การเดินจะเดินเป็นกลุ่ม มีคนนำและคอยบรรยาย ไม่สามารถเดินตามใจชอบได้
เริ่มต้น คนบรรยายยืนอยู่ตรงหน้าแผ่นป้ายซึ่งแสดงผังของอาคารนี้ ลักษณะอาคารเป็นลักษณะเหมือนอักษร "รื่อ" 日 ซึ่งก็คือ "รื่อเปิ่น" 日本 หมายถึงญี่ปุ่นนั่นเอง
ทางนี้มีคลิปสั้นๆบรรยายประวัติศาสตร์ของที่นี่
ต่อมาตรงนี้เขาอธิบายแผนผังของที่นี่ว่าห้องไหนใช้ทำอะไรบ้าง
เดินต่อเข้ามาเจอส่วนที่สามารถเห็นสวนด้านในของอาคาร
ต่อมาเข้ามาที่ห้องแรก ซึ่งจัดแสดงเกี่ยวกับโครงสร้างของตึก
ห้องถัดมาแสดงพวกเครื่องใช้ ชีวิตประจำวันในการทำงานที่นี่
ทางเดินระหว่างห้องมีอะไรจัดแสดงอยู่แล้วเขาก็หยุดเพื่อบรรยายบางอย่างเป็นช่วงๆ
ห้องต่อมาบรรยายถึงประธานาธิบดีแต่ละสมัย
เจี่ยงจงเจิ้ง (蔣中正, 蒋中正) ปี 1949-1975
หยานเจียก้าน (嚴家淦, 严家淦) ปี 1975-1978
เจี่ยงจิงกั๋ว (蔣經國, 蒋经国) ปี 1978-1988
หลี่เติงฮุย (李登輝, 李登辉) ปี 1988-2000
เฉินสุนเปี่ยน (陳水扁, 陈水扁) ปี 2000-2008
หม่าอิงจิ่ว (馬英九, 马英九) ปี 2008-2016
ไช่อิงเหวิน (蔡英文) ปี 2016 ถึงปัจจุบัน
แล้วก็ห้องถัดมาแสดงเกี่ยวกับเหตุการณ์ต่างๆที่เกิดจากประชาชนมาชุมนุมที่ลานหน้าทำเนียบเพื่อเรียกร้องอะไรต่างๆจากรัฐบาล
เดินต่อมาผ่านทางเดินยาว เขาก็อธิบายรูปวาดที่อยู่ระหว่างทางไปเรื่อยๆ
มีรูปหนึ่งที่เห็นแล้วน่าสนใจมาก แต่เขาก็ไม่ได้อธิบายอะไร นั่นคือภาพประธานาธิบดีคนปัจจุบัน ไช่อิงเหวิน กับแมว กำลังนั่งทำงานอยู่โดยมีภาพของประธานาธิบดีคนก่อนๆอยู่เป็นฉากหลัง
ภาพวาดโดย เหวย์จงเฉิง (韋宗成, 韦宗成) เขามีวาดออกมาเป็นมังงะล้อเลียนเลยด้วย วาดได้ดูโมเอะดี เดี๋ยวนี้ไต้หวันกำลังเจริญรอยตามญี่ปุ่น คือไม่ว่าอะไรก็ทำออกมาให้โมเอะได้
ลองดูในทวิตเตอร์ดูก็ได้ https://twitter.com/hashtag/蔡英文賣萌
ต่อมาก็เป็นที่จัดแสดงพวกอาหารต่างๆของไต้หวัน ที่ปรากฏอยู่บนจานนี่เป็นภาพฉายที่พยายามทำให้ดูเหมือนจริง
สุดท้ายเป็นร้านขายของที่ระลึก
จากนั้นไปก็เป็นทางออกแล้ว
ที่หน้าทางออกมีฉากสำหรับให้ถ่ายรูป มีประนาธิบดีอยู่เป็นฉากหลัง
ก็จบการเข้าชมเพียงเท่านี้ เราเดินไปขึ้นรถไฟฟ้าที่สถานีเสี่ยวหนานเหมิน (小南門站, 小南门站)
ภารกิจการเที่ยวตอนเช้าก็ผ่านไปด้วยดี จากนั้นก็ได้เวลากลับไปยังศูนย์ประชุมนานาชาติเพื่อเข้างานประชุมต่อ
ครั้งนี้เที่ยวไปทำงานไป ทั้งเรื่องเที่ยวและเรื่องงานต่างก็สำคัญทั้งคู่ ก็เหมือนกับทำเนียบแห่งนี้ ซึ่งใช้เป็นทั้งที่เที่ยวและที่ทำงานในเวลาเดียวกัน
จากตอนที่แล้วที่เล่าถึงหออนุสรณ์จงเจิ้งไป https://phyblas.hinaboshi.com/20170722
ซึ่งปิดท้ายด้วยภาพทำเนียบประธานาธิบดีสาธารณรัฐจีน (中華民國總統府, 中华民国总统府) ตอนหัวค่ำ แต่ไม่ได้เข้าชม
แต่เราได้กลับมาที่นี่อีกทีในเช้าวันต่อไป ครั้งนี้มาเพื่อที่จะเข้าชมด้านใน
สาธารณรัฐจีน (中華民國, 中华民国) ในที่นี้หมายถึงใต้หวัน ไม่ใช่หมายถึงจีนแผ่นดินใหญ่ (=สาธารณรัฐประชาชนจีน, 中华人民共和国)
แต่ไหนแต่ไรไม่เคยมีประเทศที่ชื่อว่าไต้หวัน ไต้หวันเป็นแค่ชื่อเกาะที่ถูกปกครองโดยสาธารณรัฐจีน เพียงแต่หลังจากที่รัฐบาลสาธารณรัฐจีนสูญเสียจีนแผ่นดินใหญ่ไปโดยสงครามกลางเมืองในปี 1949 พื้นที่จึงเหลือแค่เกาะไต้หวันกับเกาะเล็กๆรอบๆ ที่ทำการรัฐบาลก็ย้ายมาที่เกาะไต้หวัน ตั้งแต่นั้นมาคนจึงเรียกสาธารณรัฐจีนว่าไต้หวัน แต่ก็ไม่ใช่ชื่ออย่างเป็นทางการ
เกี่ยวกับเรื่องนี้มีคนสับสนกันมาก ถ้าจะให้ขยายความโดยละเอียดก็จะต้องเขียนอธิบายยาว ไว้โอกาสหน้าจะมาพูดถึง ตอนนี้ขอสรุปสั้นๆว่าในภาษาพูดทั่วไปที่ไม่ใช่ทางการอาจสามารถถือว่า "สาธารณรัฐจีน" = "ไต้หวัน"
ดังนั้นที่นี่จึงเรียกว่า "ทำเนียบประธานาธิบดีสาธารณรัฐจีน" แต่ในภาษาพูดก็อาจเรียกว่าเป็น "ทำเนียบประธานาธิบดีไต้หวัน" ได้
ทำเนียบรัฐบาลที่นี่นั้น เนื่องจากเป็นสิ่งก่อสร้างเก่าแก่ที่มีความโดดเด่นทางสถาปัตยกรรมแห่งหนึ่ง ดังนั้นแล้วนอกจากจะใช้เป็นสถานที่ทำงานแล้วก็ยังเป็นสถานที่ท่องเที่ยวไปในตัวด้วย
อาคารถูกสร้างในสมัยที่ญี่ปุ่นปกครองอยู่ เริ่มสร้างในปี 1912 สร้างเสร็จในปี 1919 อาคารเป็นแบบเรอเนซ็องส์
ในช่วงแรกใช้เป็นทำเนียบผู้ว่าการไต้หวัน (台灣總督府, 台湾总督府) จนถึงปี 1945 ช่วงปลายสงครามโลกครั้งที่สอง อาคารถูกการโจมตีทางอากาศเสียหายหนักจนใช้การไม่ได้ แล้วหลังจากนั้นญี่ปุ่นก็แพ้สงคราม คืนไต้หวันให้จีน
พอถึงปี 1948 จึงเริ่มทำการซ่อมแซมอาคาร พร้อมเปลี่ยนชื่อเป็นอาคารเจี้ยโซ่ว (介壽館, 介寿馆, เจี้ยโซ่วกว่าน)
พอปี 1949 ซึ่งรัฐบาลสาธารณรัฐจีนพ่ายแพ้ให้กับพรรคคอมมิวนิสต์แล้วย้ายหนีมายังไต้หวัน ก็ได้เริ่มใช้อาคารเจี้ยโซ่วนี้เป็นทำเนียบประธานาธิบดี
ปี 2006 ได้ยกเลือกชื่ออาคารเจี้ยโซ่ว เปลี่ยนมาเรียกชื่อว่าเป็นทำเนียบประธานาธิบดี (總統府, 总统府) เฉยๆ
อาคารที่ถูกสร้างสมัยญี่ปุ่นปกครองมีอีกจำนวนมากที่ถูกตั้งให้เป็นโบราณสถานสำคัญ อนุรักษ์ไว้อย่างดี ได้รับการให้ความสำคัญ ถือว่ามีคุณค่าทางประวัติศาสตร์
เกาหลีเองก็เคยถูกปกครองโดยญี่ปุ่นเช่นเดียวกับไต้หวัน แต่ไม่ได้ให้ความสำคัญกับร่องรอยอดีตตรงนี้มากเท่า เพราะถือว่าเป็นอดีตที่ไม่อยากจำ มีอาคารจำนวนมากถูกรื้อทิ้งไป ทำเนียบผู้ว่าการเกาหลีเองก็ถูกรื้อทิ้ง ต่างจากของไต้หวันที่ถูกเก็บไว้อย่างดีจนถึงทุกวันนี้แล้วก็ได้ใช้เป็นทั้งที่ทำงานและสถานที่ท่องเที่ยว
ทำเนียบแห่งนี้ได้กลายมาเป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่เปิดให้คนทั่วไปเข้าชมได้ตั้งแต่ปี 1995 การเข้าชมไม่มีค่าใช้จ่ายใดๆ
สำหรับวันธรรมดาเปิดตั้งแต่ 9:00-11:30 โดยแบ่งเป็นรอบๆ ทีละครึ่งชั่วโมง สามารถมาเมื่อไหร่ก็ได้ในช่วงเวลาที่เปิด หากคนน้อยไม่จำเป็นต้องจอง แต่หากมาเกิน ๑๕ คนขึ้นไปก็จะจำเป็นต้องจองล่วงหน้า
ส่วนวันเสาร์อาทิตย์หรือวันหยุดราชการนั้นจะเปิดให้เข้าชมได้ทั้งวัน และบริเวณที่ชมได้ก็จะกว้างกว่าด้วย
เนื่องจากวันเสาร์เราจะไม่อยู่ไทเปแล้ว ดังนั้นโอกาสที่จะมาได้สะดวกที่สุดก็คือวันนั้นซึ่งเป็นวันพฤหัสเท่านั้น ไม่เช่นนั้นก็คงจะรอวันเสาร์
เนื่องจากว่ามีเวลาน้อยเพราะมีงานประชุมที่ต้องเข้าให้ทันก่อน 11 โมง ดังนั้นจึงเลือกที่จะไปรอบเช้าที่สุด นั่นคือ 9 โมง
เรามาถึงก่อน 9 โมงเล็กน้อย ซึ่งตอนนั้นก็เริ่มเห็นมีคนมารออยู่ก่อนแล้วจำนวนหนึ่ง
พอถึงเวลาเขาก็ปล่อยให้เข้าไป ในนั้นเขาจะให้แสดงบัตรประชาชนพาสปอร์ต แล้วก็จะตรวจสัมภาระ ถ้าหากมีน้ำจะต้องดื่มให้เขาดูด้วย
แล้วเขาก็ปล่อยให้ผ่านเข้าไปถึงด้านใน
การเดินจะเดินเป็นกลุ่ม มีคนนำและคอยบรรยาย ไม่สามารถเดินตามใจชอบได้
เริ่มต้น คนบรรยายยืนอยู่ตรงหน้าแผ่นป้ายซึ่งแสดงผังของอาคารนี้ ลักษณะอาคารเป็นลักษณะเหมือนอักษร "รื่อ" 日 ซึ่งก็คือ "รื่อเปิ่น" 日本 หมายถึงญี่ปุ่นนั่นเอง
ทางนี้มีคลิปสั้นๆบรรยายประวัติศาสตร์ของที่นี่
ต่อมาตรงนี้เขาอธิบายแผนผังของที่นี่ว่าห้องไหนใช้ทำอะไรบ้าง
เดินต่อเข้ามาเจอส่วนที่สามารถเห็นสวนด้านในของอาคาร
ต่อมาเข้ามาที่ห้องแรก ซึ่งจัดแสดงเกี่ยวกับโครงสร้างของตึก
ห้องถัดมาแสดงพวกเครื่องใช้ ชีวิตประจำวันในการทำงานที่นี่
ทางเดินระหว่างห้องมีอะไรจัดแสดงอยู่แล้วเขาก็หยุดเพื่อบรรยายบางอย่างเป็นช่วงๆ
ห้องต่อมาบรรยายถึงประธานาธิบดีแต่ละสมัย
เจี่ยงจงเจิ้ง (蔣中正, 蒋中正) ปี 1949-1975
หยานเจียก้าน (嚴家淦, 严家淦) ปี 1975-1978
เจี่ยงจิงกั๋ว (蔣經國, 蒋经国) ปี 1978-1988
หลี่เติงฮุย (李登輝, 李登辉) ปี 1988-2000
เฉินสุนเปี่ยน (陳水扁, 陈水扁) ปี 2000-2008
หม่าอิงจิ่ว (馬英九, 马英九) ปี 2008-2016
ไช่อิงเหวิน (蔡英文) ปี 2016 ถึงปัจจุบัน
แล้วก็ห้องถัดมาแสดงเกี่ยวกับเหตุการณ์ต่างๆที่เกิดจากประชาชนมาชุมนุมที่ลานหน้าทำเนียบเพื่อเรียกร้องอะไรต่างๆจากรัฐบาล
เดินต่อมาผ่านทางเดินยาว เขาก็อธิบายรูปวาดที่อยู่ระหว่างทางไปเรื่อยๆ
มีรูปหนึ่งที่เห็นแล้วน่าสนใจมาก แต่เขาก็ไม่ได้อธิบายอะไร นั่นคือภาพประธานาธิบดีคนปัจจุบัน ไช่อิงเหวิน กับแมว กำลังนั่งทำงานอยู่โดยมีภาพของประธานาธิบดีคนก่อนๆอยู่เป็นฉากหลัง
ภาพวาดโดย เหวย์จงเฉิง (韋宗成, 韦宗成) เขามีวาดออกมาเป็นมังงะล้อเลียนเลยด้วย วาดได้ดูโมเอะดี เดี๋ยวนี้ไต้หวันกำลังเจริญรอยตามญี่ปุ่น คือไม่ว่าอะไรก็ทำออกมาให้โมเอะได้
ลองดูในทวิตเตอร์ดูก็ได้ https://twitter.com/hashtag/蔡英文賣萌
ต่อมาก็เป็นที่จัดแสดงพวกอาหารต่างๆของไต้หวัน ที่ปรากฏอยู่บนจานนี่เป็นภาพฉายที่พยายามทำให้ดูเหมือนจริง
สุดท้ายเป็นร้านขายของที่ระลึก
จากนั้นไปก็เป็นทางออกแล้ว
ที่หน้าทางออกมีฉากสำหรับให้ถ่ายรูป มีประนาธิบดีอยู่เป็นฉากหลัง
ก็จบการเข้าชมเพียงเท่านี้ เราเดินไปขึ้นรถไฟฟ้าที่สถานีเสี่ยวหนานเหมิน (小南門站, 小南门站)
ภารกิจการเที่ยวตอนเช้าก็ผ่านไปด้วยดี จากนั้นก็ได้เวลากลับไปยังศูนย์ประชุมนานาชาติเพื่อเข้างานประชุมต่อ
ครั้งนี้เที่ยวไปทำงานไป ทั้งเรื่องเที่ยวและเรื่องงานต่างก็สำคัญทั้งคู่ ก็เหมือนกับทำเนียบแห่งนี้ ซึ่งใช้เป็นทั้งที่เที่ยวและที่ทำงานในเวลาเดียวกัน