φυβλαςのβλογ
phyblasのブログ

# ศุกร์ 13 เม.ษ. 2018

หลายคนน่าจะเคยได้ยินชื่อ Shangri-La มาก่อน พอพูดถึงชื่อนี้คิดว่าคนไทยส่วนใหญ่น่าจะนึกถึงชื่อโรงแรม แต่ที่จริงแล้วที่มาของชื่อนี้เดิมทีมาจากสถานที่สมมุติในนิยายเรื่อง Lost Horizon (ไม่ใช่ Log Horizon นะ) หรือชื่อในภาษาจีนคือ 消失的地平线xiāo shī de dì píng xiàn (เส้นขอบฟ้าที่หายไป) ซึ่งแต่งขึ้นเมื่อปี 1933

เชื่อกันว่าชื่อ Shangri-La นี้เป็นคำผสมมาจากภาษาทิเบต "ซยังหรี่ลา" (ཞང་རི་ལ་, Xangrila) โดยคำว่า "ซยัง" (ཞང་) "หรี" (རི་) +"หลา" (ལ་) โดย "ซยัง" คือชื่อสถานที่ในทิเบต ส่วน "หรี่ลา" แปลว่า "ช่องเขา"

ส่วนในภาษาจีนมักจะเขียนทับศัพท์เลียนเสียงเป็น 香格里拉xiāng gé lǐ lā อ่านว่า "เซียงเก๋อหลี่ลา" ส่วนชื่อภาษาทิเบตกลับใช้คำว่า "เซมกยีหญี่ตา" (སེམས་ཀྱི་ཉི་ཟླ།, Sêmgyi'nyida)

Shangri-La นั้นมีลักษณะคล้ายกับเมืองลี้ลับในตำนานที่ชื่อว่า "ศัมภลา" (शम्भला, Śambhalā) ในภาษาสันสกฤต หรือ "เซียงปาลา" (香巴拉xiāng bā lā) ในภาษาจีน

แม้ว่าจะเป็นแค่ชื่อเมืองสมมุติที่ถูกตั้งขึ้นมา แต่ก็เชื่อกันว่ามีเค้ามาจากสถานที่จริง จึงมีการถกเถียงกันว่าที่ไหนควรจะเป็นเมือง Shangri-La จริงๆ

ในที่สุดในปี 2001 ทางรัฐบาลจีนก็ได้ประกาศให้อำเภอจงเตี้ยน (中甸zhōng diàn) เปลี่ยนชื่อเป็น อำเภอเซียงเก๋อหลี่ลา (香格里拉县) อย่างเป็นทางการ การเปลี่ยนชื่อครั้งนี้ไม่ได้แปลว่าจงเตี้ยนควรจะเป็น Shangri-La จริงๆ แต่เหตุผลสำคัญคือเพื่อเป็นการสนับสนุนการท่องเที่ยว

อำเภอจงเตี้ยน ตั้งอยู่ในจังหวัดปกครองตนเองชนชาติทิเบตตี๋ชิ่ง (迪庆藏族自治州dí qíng zàng zú zì zhì qū) ซึ่งอยู่ทางตะวันตกเฉียงเหนือของมณฑลยูนนาน

แม้ว่าจะไม่ได้อยู่ในเขตปกครองตนเองทิเบต แต่ก็อยู่ติดกัน เลยถัดไปทางตะวันตกก็ถึง ดังนั้นประชากรที่นี่จำนวนมากจึงเป็นเชื้อสายทิเบต นอกจากนี้ยังมีชาวลี่ซู่ (傈僳, หรือ ลีซอ) ปนอยู่ด้วย

ชื่อจงเตี้ยนเป็นชื่อในภาษาจีน ทับศัพท์มาจากภาษาทิเบตว่า "แกย่ทัง" (རྒྱལ་ཐང་, Gyätang) บางทีก็ทับศัพท์เป็น "เจี้ยนถาง" (建塘) ปัจจุบันใช้ชื่อเจี้ยนถางนี้เป็นชื่อตำบลในบริเวณย่านเมืองเก่า

ส่วนชื่อ ตี๋ชิ่ง (迪庆dí qìng) ทับศัพท์มาจากชื่อภาษาทิเบต "เต่เชน" (བདེ་ཆེན་, Dêqên)

จงเตี้ยน หรือที่ปัจจุบันเรียกว่าเซียงเก๋อหลี่ลา เป็นเมืองที่เต็มไปด้วยกลิ่นอายทิเบต ถูกพัฒนาขึ้นมาเป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่สำคัญแห่งหนึ่งของจีน

ที่นี่อยู่สูงจากระดับน้ำทะเลไปถึง ๓๑๖๐ เมตร สูงกว่าดอยอินทนนท์เสียอีก ทำให้หนาวตลอดปี และอากาศเบาบาง

แผนที่แสดงตำแหน่งของจังหวัดตี๋ชิ่งในมณฑลยูนนาน สีชมพูเข้มด้านบนซ้าย



สถานที่เที่ยวที่เมืองนี้มีหลักๆดังนี้
- เมืองเก่าตู๋เค่อจง (独克宗古城dú kè zōng gǔ chéng)
-- สวนสาธารณะกุยซาน (龟山公园guī shān gōng yuán)
-- จตุรัสแสงจันทร์ (月光广场yuè guāng guǎng chǎng)
-- วัดต้าฝัว (大佛寺dà fó sì)
-- พิพิธภัณฑ์การเดินทัพทางไกลของกองทัพแดงที่ตี๋ชิ่ง (迪庆州红军长征博物馆)
-- พิพิธภัณฑ์ชนเผ่าจังหวัดปกครองตนเองชนชาติทิเบต ตี๋ชิ่ง (迪庆藏族自治州民族博物馆)
- วัดซงจ้านหลิน (松赞林寺sōng zàn lín sì)
- ภูเขาหิมะสือข่า (石卡雪山shí kǎ xuě shān)
- ทะเลสาบน่าพ่าไห่ (纳帕海nà pà hǎi)
- ทะเลสาบปี้ถาไห่ (碧塔海bì tǎ hǎi)
- อุทยานแห่งชาติผู่ต๋าชั่ว (普达措国家公园pǔ dá cuò guó jiā gōng yuán)
- ฯลฯ



เรามีได้ไปเที่ยวเมืองเซียงเก๋อหลี่ลาในวันที่ 13 เม.ษ. 2018 โดยเป็นจุดหมายแรกของแผนเที่ยวมณฑลยูนนาน ๙ วันช่วงสงกรานต์ https://phyblas.hinaboshi.com/20180424

เมื่อคืนบินมาถึงคุนหมิงจากนั้นก็เข้าพักในโรงแรมข้างสนามบิน จากนั้นตอนเช้าก็รีบตื่นมาตีห้าเพื่อที่จะขึ้นรถของโรงแรมที่จะไปส่งที่สนามบิน

พอถึงตีห้าครึ่งก็มีคนมาเคาะประตูเรียกบอกว่าให้เตรียมตัว อีกสิบนาทีลงไป จากนั้นสักพักเราก็ลงไปข้างล่าง มีอีกหลายคนที่มารอรถอยู่เหมือนกัน เสร็จแล้วพอถึงเวลาเขาก็เรียกไปขึ้นรถ รถค่อนข้างแน่นเกือบเต็มคัน รวมสัมภาระของแต่ละคนด้วยก็ยิ่งไม่มีที่ให้ขยับ

จากนั้นรถก็มาส่งที่สนามบิน ตอนที่ไปถึงเราต้องเช็คอินด้วยเครื่องอัตโนมัติ โดยมีพนักงานคอยให้ความช่วยเหลืออยู่ เสร็จแล้วก็ไปฝากกระเป๋าขึ้นเครื่อง แล้วก็เข้าไปด้านในเพื่อรอขึ้นเครื่อง

หากดูในป้ายประกาศในสนามบินจะเห็นว่าเขาใช้คำว่าตี๋ชิ่ง (迪庆) ซึ่งเป็นชื่อจังหวัด แทนที่จะใช้ชื่อเซียงเก๋อหลี่ลา (香格里拉) ซึ่งเป็นชื่อเมือง ดังนั้นต้องระวังตรงนี้ด้วย

ด้านในโถงผู้โดยสารขาออกภายในประเทศ





เที่ยวบินที่จะไปเซียงเก๋อหลี่ลานั้นเป็นทางผ่านไปลาซ่า (拉萨lā sà) ซึ่งเป็นเมืองเอกของเขตปกครองตัวเองชาติทิเบต มีผู้โดยสารส่วนหนึ่งที่มาขึ้นลำนี้เพื่อบินไปลาซ่าต่อ แต่พวกเราลงที่นี่เลย

เครื่องบินเที่ยวนี้ไม่มีงวงมารับ ต้องนั่งรถไปขึ้นเครื่อง



หลังจากรอสักพักก็ได้เวลาขึ้นเครื่อง เที่ยวบิน 8:25 ไปถึงตอน 9:55 ใช้เวลาชั่วโมงครึ่ง

ทิวทัศน์จากบนเครื่องบินทั้งหมดถ่ายโดยหนุ่มแทจ็อนซึ่งนั่งริมหน้าต่าง เราเองไม่ได้ถ่ายเพราะไม่ได้นั่งริมหน้าต่างเลยไม่สะดวก

ระหว่างทางผ่านเมืองต้าหลี่ เป็นเมืองที่ตั้งอยู่ริมทะเลสาบ



ส่วนตรงนี้เป็นย่านเมืองเก่าของต้าหลี่ รายละเอียดไว้จะพูดถึงอีกทีตอนเล่าถึงตอนไปเที่ยวต้าหลี่ https://phyblas.hinaboshi.com/20180516



เห็นภูเขาหิมะด้วย




ธรรมชาติบนที่ราบสูงแบบนี้ ดูแล้วสวยงามแปลกตาไม่เหมือนที่ที่เคยไปมาเลย



แล้วก็มาถึงที่ สนามบินที่นี่มีชื่อเต็มว่า สนามบินตี๋ชิ่งเซียงเก๋อหลี่ลา (迪庆香格里拉机场dí qìng xiāng gé lǐ lā jī chǎng)



ตัวอาคารทำเป็นแบบทิเบต ดูแล้วเด่นดี





ป้ายต่างๆก็มีภาษาทิเบตกำกับหมด



มาถึงก็รู้สึกได้ว่าหนาวขึ้นมามาก แต่ว่าเสื้อขนเป็ดอยู่ในกระเป๋าที่ฝากขึ้นเครื่องจึงยังหยิบมาใส่ไม่ได้ แต่ยังดีที่ว่าลงจากเครื่องก็มีงวงมาเชื่อมเข้าตัวอาคาร ไม่ต้องออกมานั่งรถ จึงไม่หนาวนัก

มาถึงจุดรับกระเป๋าก็เห็นว่ากระเป๋าทั้งหมดวางนิ่งอยู่บนสายพานแล้ว ก็รีบหยิบเสื้อขนเป็ดมาใส่แล้วก็ออกไป



เดินเล่นในตัวสนามบินสักพักก่อนจะออกไปเรียกรถ บรรยากาศภายในอาคารสนามบินก็ตกแต่งดูเป็นทิเบตดี




ลองดูเที่ยวบินจากป้ายตรงนี้ก็เห็นว่ามีแค่เที่ยวบินจากคุนหมิง, ฉงชิ่ง, เฉิงตู และ ลาซ่า



เราตั้งใจจะลองเรียกรถด้วยตีตีชูสิง แต่มีคนขับรถมาทักบอกว่าจะไปส่งในราคา ๓๐ หยวน ตอนแรกก็ลังเลว่ามันจะแพงกว่าที่ควรหรือเปล่า เลยลองตรวจราคาในตีตีชูสิงก็เห็นมันขึ้นว่า ๒๗ หยวน ซึ่งก็แสดงว่าคนขับคนนี้ไม่ได้มาหลอกฟันราคาเกินจริง อีกทั้งพอคนขับเห็นแบบนี้เข้าเขาก็เลยรีบบอกว่างั้นคิด ๒๗ หยวนก็ได้ ก็เลยตกลงไปกับเขา เพราะดูแล้วไม่มีอะไรเสียหาย

ระหว่างกำลังจะเดินไปที่รถก็เห็นนักท่องเที่ยวคนไทย ๒ คนซึ่งทำท่าว่ามีปัญหาเรื่องรถเลยลองทักดูก็พบว่าเขามีนัดรถจากโรงแรมให้มารับแต่พอมาถึงรถกลับไม่มา ก็เลยชวนเขามาขึ้นรถด้วย เพราะโรงแรมที่เขาจะพักก็อยู่ไม่ไกลกันมาก แบบนี้แล้วเราก็มีคนหารค่ารถเพิ่ม ประหยัดไปได้อีก แต่พอไปถึงรถจริงๆกำลังจะขึ้นรถก็เจอกับคนจากโรงแรมที่จะมารับ ๒ คนนั้น เขาก็เลยไปขึ้นคันนั้น เราก็เลยไปกัน ๒ คนเหมือนเดิม ไม่ได้หารเพิ่ม



ภาพตัวอาคารสนามบิน ถ่ายก่อนออกไป




รถที่เขาขับพาเราไปส่งที่โรงแรม



ภาพที่ถ่ายระหว่างทางจากในรถ




รถมาส่งถึงโรงแรมที่จะพักที่นี่ โรงแรมหรูเจียสาขาท่ารถเซียงเก๋อหลี่ลา (如家快捷酒店rú jiā kuái jié jiǔ diàn香格里拉客运站店) ค่าที่พักคืนนี้ ๙๙ หยวนเท่านั้น ห้องก็ไม่เลว



หลังจากเข้าไปวางของที่ห้องแล้วก็ออกมาแล้วเดินไปที่ป้ายรถเมล์สำหรับไปเที่ยวสถานที่เที่ยวแรกคือวัดซงจ้านหลิน (松赞林寺) ป้ายอยู่ไม่ใกล้กับโรงแรมนักต้องเดินไปสักพัก

ระหว่างทางไปป้ายรถเมล์ก็ชมบรรยากาศรอบๆไป บ้านเมืองล้วนทำทำให้มีกลิ่นอายทิเบต











ป้ายรถเมล์ มีแค่สาย ๑ กับ ๓ สายที่เดินทางไปถึงวัดซงจ้านหลินคือสาย ๓ แต่มีจำนวนน้อยต้องรอนาน



แต่พอไปถึงรอสักพักรถเมล์ก็ยังไม่มาสักที สักพักมีคนขับรถมาจอดตรงหน้าป้ายแล้วถามว่าใครจะไปซงจ้านหลินบ้าง เขากำลังจะไปรับคนที่นั่นอยู่พอดี คิดค่าโดยสารถูกๆแค่ ๕ หยวน เห็นว่าราคาถูกมาก จึงตัดสินใจนั่งไปกับเขาเพื่อประหยัดเวลา

เรื่องเที่ยววัดซงจ้านหลินจะเล่าต่อในตอนต่อไป https://phyblas.hinaboshi.com/20180428

-----------------------------------------

囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧

ไม่อนุญาตให้นำเนื้อหาของบทความไปลงที่อื่นโดยไม่ได้ขออนุญาตโดยเด็ดขาด หากต้องการนำบางส่วนไปลงสามารถทำได้โดยต้องไม่ใช่การก๊อปแปะแต่ให้เปลี่ยนคำพูดเป็นของตัวเอง หรือไม่ก็เขียนในลักษณะการยกข้อความอ้างอิง และไม่ว่ากรณีไหนก็ตาม ต้องให้เครดิตพร้อมใส่ลิงก์ของทุกบทความที่มีการใช้เนื้อหาเสมอ