ในบทที่ผ่านๆมาได้อธิบายถึงเรื่องของสายอักขระไปพอสมควรแล้ว อย่างไรก็ตามยังมีอีกหลายอย่างที่ควรจะรู้ ในบทนี้จะพูดถึงอีกหลายอย่าง
ความยาวของสายอักขระ สายอักขระอาจยาวเท่าใดก็ได้ การหาความยาวของสายอักขระทำได้เช่นเดียวกับลิสต์หรือทูเพิล คือใช้ฟังก์ชัน
len
print(len('กขคงจ')) # ได้ 5
สายอักขระอาจจะมีความยาวเป็นศูนย์ก็ได้ ซึ่งเขียนแทนด้วยเครื่องหมายคำพูดติดกันสองตัวโดยไม่มีอะไรข้างใน
print(len('')) # ได้ 0
ช่องว่างจะถูกนับรวมความยาวด้วย ต่อให้ไม่ได้อยู่ตรงกลางก็ตาม
print(len(' ')) # ได้ 2
ภายในสายอักขระอักษรทุกตัวมีความยาวตัวละหน่วยเท่ากันหมด ไม่ว่าจะเป็นอักษรอะไรก็ตาม จะเป็นอักษร ASCII หรือไม่ก็ตาม
***สำหรับในไพธอน 2 จะแตกต่างออกไป
>>> รายละเอียด การเข้าถึงสมาชิกของสายอักขระ สายอักขระก็เป็นข้อมูลชนิดลำดับเช่นเดียวกับลิสต์หรือทูเพิล ดังนั้นสามารถเข้าถึงข้อมูลได้โดยใส่ลำดับสมาชิกในวงเล็บเหลี่ยม
a = 'bestuurdersaansprakelijkheidsverzekering'
print(a[0]) # ได้ b
print(a[-1]) # ได้ g
print(a[int(len(a)/2)]) # ได้ l
สามารถเข้าถึงทีละหลายตัวด้วยการใช้
: เช่นกัน
a[29:40] # ได้ verzekering
a[0:40:2] # ได้ 'bsuresasrkljhisezkrn'
การแก้ไขและเพิ่มข้อความในสายอักขระ สายอักขระไม่สามารถแก้ไขข้อมูลอะไรได้ เช่นเดียวกับทูเพิล
b = 'เขาเป็นคนป่วย'
b[9:11] = 'ร' # ได้ TypeError: 'str' object does not support item assignment
แม้ว่าจะไม่สามารถแก้ไขข้อความข้างในได้ แต่ก็สามารถสร้างใหม่ทับตัวเก่าได้
b = b[:9]+'ร'+b[11:]
print(b) # ได้ เขาเป็นคนรวย
ส่วนการเพิ่มข้อความในสายอักขระก็ทำได้โดยเอาสายอักขระเดิมมาบวกกับสิ่งที่ต้องการเพิ่ม
c = 'เขาเป็นคนดี'
c += 'แต่พูด'
print(c) # ได้ เขาเป็นคนดีแต่พูด
การเปรียบเทียบสายอักขระ สายอักขระสามารถนำมาทำการเปรียบเทียบเพื่อหาค่าความจริงเท็จได้โดย เมื่อใช้เครื่องหมาย
== จะให้ค่าเป็นจริงต่อเมื่อเหมือนกันทุกตัวอักษร
print('J' == 'j') # False เพราะพิมพ์เล็กกับพิมพ์ใหญ่ถือเป็นคนละตัว
print('J' == 'j'.upper()) #True
เมื่อใช้เปรียบเทียบมากกว่า
> หรือน้อยกว่า
< จะเปรียบเทียบลำดับภายในยูนิโค้ดของอักษรนั้นทีละตัว โดยเลขที่มาก่อนถือว่าค่าน้อยกว่า หากเหมือนกันจึงจะพิจารณาตัวต่อไป
print('11' > '2') # False เพราะเลข 1 เทียบกับ 2 ก่อน
print('A' > 'a') # False เพราะตัวพิมพ์ใหญ่มาก่อนตัวพิมพ์เล็ก
print('ü' > 'z') # True เพราะ z เป็น ASCII แต่ ü ไม่ใช่
print('ม' > '美') # False เพราะอักษรไทยมาก่อนอักษรจีนในยูนิโค้ด
print('ア' > 'あ') # True เพราะฮิรางานะมาก่อนคาตาคานะ
การตัดช่องว่างหัวท้าย ช่องว่างที่หัวท้ายของสายอักขระสามารถทำให้หายไปได้โดยใช้เมธอด
.strip
print(len(' แม่นแล้ว ')) # ได้ 13
print(' แม่นแล้ว '.strip()) # ได้ แม่นแล้ว
print(len(' แม่นแล้ว '.strip())) # ได้ 8
หากต้องการตัดแค่หัวหรือท้ายอย่างเดียวก็ใช้
.lstrip หรือ
.rstrip โดย
.lstrip จะตัดเฉพาะหัว ส่วน
.rstrip จะตัดเฉพาะท้าย
print(len(' แม่นแล้ว '.lstrip())) # ได้ 11
print(len(' แม่นแล้ว '.rstrip())) # ได้ 10
การแบ่งและเชื่อมรวมสายอักขระ สามารถแยกสายอักขระออกเป็นส่วนๆได้ด้วยเมธอด
.split โดยเมธอดนี้จะสร้างลิสต์ของสายอักขระแต่ละส่วนที่แยกได้ออกมา
โดยในการแยกจำเป็นต้องระบุว่าจะใช้สัญลักษณ์อะไรเป็นตัวแยก โดยใส่เป็นอาร์กิวเมนต์ในเมธอด เช่นหากต้องการให้แยกตามจุลภาพ ,
it = 'pasta, spaghetti, macaroni, lasagna, pizza'
ita = it.split(', ')
print(ita) # ได้ ['pasta', 'spaghetti', 'macaroni', 'lasagna', 'pizza']
หากไม่ใส่อาร์กิวเมนต์อะไรลงในเมธอดเลยจะแยกตามช่องว่าง
fr = 'croissant baguette éclair macaron madeleine'
fra = fr.split()
print(fra) # ได้ ['croissant', 'baguette', 'éclair', 'macaron', 'madeleine']
ในทางตรงข้ามมีเมธอดที่ชื่อ
.join เอาไว้ใช้รวมลิสต์ของสายอักขระเข้าเป็นสายอักขระอันเดียว
.join นั้นถือเป็นเมธอดของสายอักขระโดยทำกับสายอักขระที่เป็นตัวคั่นแล้วมีอาร์กิวเมนต์เป็นลิสต์ของสายอักขระที่ต้องการรวม
วิธีการใช้อาจดูแล้วเข้าใจยากกว่า
.split อยู่หน่อยและอาจสับสนกันได้ ให้ดูตัวอย่างประกอบ
f = ['ยานี้ดี', 'กินแล้วแข็ง', 'แรงไม่มี', 'โรคภัยไข้เจ็บเบียดเบียน']
g = ''.join(f)
print(g) # ได้ ยานี้ดีกินแล้วแข็งแรงไม่มีโรคภัยไข้เจ็บเบียดเบียน
ลองเขียนโปรแกรมสำหรับเชื่อมโดยไม่ใช้
.join ดูก็สามารถทำได้
f = ['ยานี้ดี', 'กินแล้วแข็ง', 'แรงไม่มี', 'โรคภัยไข้เจ็บเบียดเบียน']
g = ''
for s in f:
g += s
print(g)
ตัวเชื่อมอาจใช้เป็นอะไรก็ได้ เช่นเว้นวรรคก็ใช้
\n
h = '\n'.join(['ooo','o o','ooo'])
print(h)
จะได้สายอักขระที่มี ๓ บรรทัด
ooo
o o
ooo
สำหรับการแยกสายอักขระโดยใช้การขึ้นบรรทัดใหม่เป็นตัวแยกอาจใช้เมธอด
.splitlines เช่นลองใช้กับสายอักขระตัวเมื่อครู่
print(h.splitlines()) # ได้กลับมาเป็น ['ooo', 'o o', 'ooo']
หากต้องการแยกสายอักขระออกเป็นทีละตัวๆก็อาจทำได้ง่ายๆด้วยการใช้
list แปลงเป็นลิสต์ได้เลย
print(list('กลุ่มก้อน')) # ได้ ['ก', 'ล', 'ุ', '่', 'ม', 'ก', '้', 'อ', 'น']
การเปลี่ยนตัวพิมพ์ใหญ่พิมพ์เล็ก อักษรโรมันมักประกอบไปด้วยตัวพิมพ์เล็กและพิมพ์ใหญ่ ในภาษาไพธอนมีคำสั่งสำหรับเปลี่ยนข้อความในสายอักขระทั้งหมดเป็นพิมพ์เล็ก หรือพิมพ์ใหญ่ทั้งหมด นั่นคือใช้เมธอด
.upper และ
.lower
a = 'Die Flügel der Freiheit'
print(a.upper()) # ได้ DIE FLÜGEL DER FREIHEIT
print(a.lower()) # ได้ die flügel der freiheit
อักษรกรีกเองก็มีตัวพิมพ์เล็กพิมพ์ใหญ่ สามารถใช้ได้ด้วย
a = 'Αστρονομία'
print(a.upper()) # ΑΣΤΡΟΝΟΜΊΑ
print(a.lower()) # αστρονομία
***แต่ถ้าใช้ในไพธอน 2 มีข้อต้องระวัง
>>> อ่านรายละเอียด สำหรับอักษรไทยไม่มีตัวพิมพ์เล็กพิมพ์ใหญ่จึงไม่มีผลอะไรกับเมธอดนี้
ลองเขียนโปรแกรมให้สร้างสายอักขระขึ้นใหม่โดยเปลี่ยนคำที่เป็นตัวพิมพ์เล็กทั้งหมดให้เป็นตัวพิมพ์ใหญ่สลับกับตัวพิมพ์เล็ก
a = 'pneumoultramicroscopicossilicovulcanoconioticozinhos'
b = ''
for i in range(0,len(a),2):
b += a[i].upper()
if(i<len(a)-1): b += a[i+1]
print(b) # ได้ PnEuMoUlTrAmIcRoScOpIcOsSiLiCoVuLcAnOcOnIoTiCoZiNhOs
การค้นหาข้อความที่ต้องการภายในสายอักขระ การจะตรวจว่าข้อความสั้นๆที่เราต้องการค้นนั้นอยู่ภายในสายอักขระยาวๆหรือไม่สามารถใช้
in เช่น
'Essen' in 'Sie sind das Essen und wir sind die Jäger' # ได้ True
หากต้องการหาว่าคำที่ต้องการนั้นอยู่ในตำแหน่งไหนก็อาจทำการวนซ้ำเพื่อค้น เช่น
g = 'Sie sind das Essen und wir sind die Jäger'
s = 'Essen'
if(s in guren):
for i in range(len(g)):
if(s not in g[i:]):
print(i-1)
break
else: print('ไม่พบคำที่ต้องการหา')
ผลลัพธ์จะได้
13 อย่างไรก็ตามในภาษาไพธอนมีคำสั่งที่สามารถช่วยค้นหาได้โดยอัตโนมัติอยู่ นั่นคือ
.find โครงสร้าง
สายอักขระ.find(คำที่ค้น, จุดเริ่มค้น, จุดสิ้นสุดการค้น)
โดยที่จุดเริ่มต้นและสิ้นสุดอาจใส่หรือไม่ใส่ก็ได้ ถ้าไม่ใส่ก็จะค้นทั้งหมด
g = 'Sie sind das Essen und wir sind die Jäger'
print(g.find('Essen')) # ได้ 13
หากค้นหาแล้วไม่พบ จะคืนค่า
-1
print(g.find('der')) # ได้ -1
กรณีที่มีคำที่ค้นอยู่ ๒ ตัวขึ้นไป จะขึ้นตำแหน่งของตัวแรก
print(g.find('sind')) # ได้ 4
หากต้องการให้ค้นไล่มาจากด้านหลังให้ใช้เมธอด
.rfind
print(g.rfind('sind')) # ได้ 27
กรณีที่กำหนดจุดเริ่มต้นและจุดสิ้นสุด ถ้าตัวที่ต้องการหาไม่อยู่ในขอบเขตก็จะหาไม่พบ
print(g.find('Sie',3)) # ได้ -1 (คือหาไม่พบ)
print(g.find('die',2,35)) # ได้ 32
print(g.find('die',2,32)) # ได้ -1 (คือหาไม่พบ)
นอกจากนี้ยังมีเมธอด
.index และ
.rindex ซึ่งก็ใช้ค้นหาเหมือนกัน แต่ความต่างคือหากค้นหาแล้วไม่เจอจะขึ้นขัดข้องแทนที่จะคืนค่า
-1
print(g.index('Eren')) # ได้ ValueError: substring not found
หากต้องการนับจำนวนคำที่ต้องการค้นว่ามีทั้งหมดกี่ตัวสามารถใช้เมธอด
.count
print(g.count('sind')) # ได้ 2
ตรวจจุดเริ่มและจุดสิ้นสุด ในการตรวจว่าข้อความขึ้นต้นและสิ้นสุดเป็นตัวที่ต้องการหรือไม่นั้น มีเมธอดเฉพาะที่สามารถใช้ได้ คือ
.startswith กับ
.endswith โครงสร้าง
สายอักขระ.startswith(คำที่ค้น, จุดเริ่มค้น, จุดสิ้นสุดการค้น)
สายอักขระ.endswith(คำที่ค้น, จุดเริ่มค้น, จุดสิ้นสุดการค้น)
ตัวอย่าง
a = 'verbrennungsanlage'
print(a.startswith('ver')) # ได้ True
print(a.startswith('ver',3)) # ได้ False
print(a.startswith('bren',3)) # ได้ True
print(a.startswith('erb',1,7)) # ได้ True
print(a.endswith('sanlage')) # ได้ True
print(a.endswith('nung',7)) # ได้ False
print(a.endswith('san',3,14)) # ได้ True
print(a.endswith('san',12,14)) # ได้ False
การแทนที่ สามารถค้นหาอักษรที่ต้องการแล้วเขียนทับได้โดยใช้เมธอด
.replace โครงสร้าง
สายอักขระ.replace(ข้อความที่จะให้ถูกแทนที่,ข้อความที่จะนำไปแทน,จำนวนที่จะแทน)
จำนวนที่แทนอาจไม่จำเป็นต้องใส่ก็ได้ หากไม่ใส่มีกี่ตัวก็จะถูกแทนหมด
ตัวอย่าง
v = 'ไก่จิกเด็กตายเด็กตายบนปากโอ่ง'
print(v.replace('เด็กตาย','เด็กเต้น')) # ได้ ไก่จิกเด็กเต้นเด็กเต้นบนปากโอ่ง
กรณีที่กำหนดจำนวนก็จะถูกแทนแค่จำนวนนั้น
print(v.replace('เด็กตาย','โดนเตียง',1)) # ได้ ไก่จิกโดนเตียงเด็กตายบนปากโอ่ง
กรณีที่อยากลบข้อความก็ทำได้โดยปล่อยว่าง
print(v.replace('จิกเด็กตายเด็ก','')) # ได้ ไก่ตายบนปากโอ่ง
อ้างอิง