วิวัฒนาการของตัวอักษรจากอักษรฟินิเชียและอักษรพราหมีมาเป็นอักษรต่างๆ
เขียนเมื่อ 2022/02/02 19:06
แก้ไขล่าสุด 2022/07/18 16:14
หน้านี้เป็นเนื้อหาเสริมจากบทความเรื่อง ที่มาของอักษรไทยและความเกี่ยวพันกับอักษรอื่นๆในตระกูลอักษรพราหมี
ในหน้านี้จะลงแผนผังสรุปวิวัฒนาการของตัวอักษรต่างๆ ซึ่งวาดโดยใช้ matplotlib
ที่จริงภาพเหล่านี้ได้ลงไว้ใน facebook ด้วย แต่ก็เอามาลงในนี้อีกทีพร้อมลงรายละเอียดเพิ่มเติมของแต่ละภาพ
อย่างที่รู้กันว่าอักษรไทยมีทั้งหมด ๔๔ ตัวในปัจจุบัน แต่ละอักษรก็มีที่มาต่างกันไป แต่โดยรวมแล้ว ๓๕ ตัวมีที่มาจากอักษรพราหมี และในจำนวนนั้น ๒๑ ตัวยังมีรากเชื่อมโยงไปได้ถึงอักษรฟินิเชีย ซึ่งอักษรนี้กเป็นรากของอักษรอื่นๆอีกมากมายที่ใช้ทั่วไปในประเทศต่างๆในโลกนี้ เช่น อักษรกรีก, อักษรโรมัน, อักษรซิริลลิก, อักษรอาหรับ, อักษรฮีบรู, ฯลฯ
ในที่นี้จะแสดงวิวัฒนาการของอักษรตระกูลพราหมีไปสู่อักษรชนิดต่างๆที่ใช้ในภาษาต่างๆในประเทศทางแถบนี้ ที่จริงมีเยอะกว่านี้มาก แต่ในภาพนี้แสดงอักษรเพียง ๑๖ ชนิด โดยเลือกเฉพาะที่สำคัญบางส่วนมา
อักษร ๒๑ ตัวที่มีรากจากอักษรฟินิเชียก็จะวาดโยงถึงอักษรฟินิเชียด้วย ส่วนตัวที่เหลือจะเริ่มรากแค่ตั้งแต่อักษรพราหมี
เริ่มจากอักษรตัวแรก นั่นก็คือ ก
อักษร ก มีที่มาที่สืบรากลงไปได้ถึงอักษรฟินิเชีย 𐤊 โดยอักษรฟินิเชียตัวนี้ยังเป็นรากของอักษรกรีก Κ κ (แคปปา) ที่เป็นรากของอักษร K k ในอักษรโรมัน ดังนั้นก็ถือได้ว่าอักษร ก กับ k มีรากที่มาเดียวกันนั่นเอง เสียงอ่านก็เหมือนกัน คือเป็นเสียง /k/
สำหรับอักษร ข นั้นมีที่มาจากอักษร 𐤒 ในอักษรฟินิเชีย โดยอักษรนี้ยังเป็นรากของอักษรโรมัน Q q อีกด้วย แต่ว่าเสียงอ่านจะต่างกัน โดยในอักษรตระกูลพราหมีได้นำมาใช้อ่าน /kʰ/ (คือเสียง "ค") แต่เดิมในอักษรฟินิเชียใช้เป็นเสียงหยุดลิ้นไก่ไม่ก้อง /q/ ซึ่งไม่มีในภาษาไทย
สำหรับ ค นั้นมีที่มาจากอักษรฟินิเชีย 𐤂 ซึ่งเป็นรากของอักษรกรีก Γ γ (แกมมา) ซึ่งเป็นรากของอักษรโรมันตัว G g โดยเสียงเดิมนั้นอ่านเป็นเสียง /g/ ก็คือเหมือนเสียง g ในภาษาอังกฤษ ซึ่งไม่มีในภาษาไทย พอมาเป็นในภาษาไทยเสียงก็กลายเป็น /kʰ/ ซึ่งไปซ้ำกับ ข อีกที เพียงแต่ว่าเป็นอักษรต่ำ
อักษร ฆ นั้นมีรากมาจากอักษรฟินิเชีย 𐤇 ซึ่งยังเป็นรากของอักษรกรีก Η η (เอตา) และอักษรโรมัน H h ด้วย แต่เสียงอ่านต่างออกไป โดยเดิมทีนั้นออกเสียง /ħ/ แต่พอมาเป็นอักษรพราหมี 𑀖 ก็กลายเป็นเสียง /gʰ/ ซึ่งก็ไม่มีในภาษาไทย
อักษร ง นั้นมีรากมาจากอักษรพราหมี 𑀗 ซึ่งอักษรตัวนี้ไม่ได้มีรากมาจากอักษรฟินิเชีย แต่เดิมทีเสียงเสียง /ŋ/ (ตรงกับ "ง" ในภาษาไทย) นี้ไม่มีในอักษรฟินิเชียและภาษาทางยุโรปส่วนใหญ่ด้วย แต่มีในภาษาทางอินเดียซึ่งไทยก็รับมาตามนั้น
อักษร จ นั้นมีรากมาจากอักษรฟินิเชีย 𐤑 ซึ่งไม่ได้มีรากเชื่อมโยงไปถึงอักษรโรมัน แต่มีความเชื่อมโยงกับอักษรซิริลลิก Ц ц ซึ่งออกเสียงเป็น /t͡s/ ที่ไม่มีในภาษาไทย แต่ก็ยังใกล้เคียงกันเสียง จ /t͡ɕ/ ในภาษาไทย
อักษร ฉ นั้นมีรากมาจากอักษรพราหมี 𑀙 ซึ่งไม่ได้มีความเกี่ยวข้องอักษรฟินิเชีย
อักษร ช นั้นมีรากมาจากอักษรฟินิเชีย 𐤆 โดย ซึ่งเป็นรากของอักษรกรีก Ζ ζ และอักษรโรมัน Z z เดิมทีออกเสียง /z/ เหมือนกับ z ในภาษาอังกฤษ แต่ในภาษาไทยไม่มีเสียงนี้ ออกเสียงเป็น ช /t͡ɕʰ/ แทน
อักษร ฌ นั้นมีรากมาจากอักษรพราหมี 𑀛 ซึ่งไม่ได้มีรากมาจากอักษรฟินิเชีย
อักษร ญ นั้นมีรากมาจากอักษรพราหมี 𑀝 ซึ่งก็ไม่ได้มีรากมาจากอักษรฟินิเชีย
ในที่นี้อักษรลาว ຍ นั้นถ้าว่ากันให้ถูกต้องจริงๆแล้วมีรากมาจากตัว 𑀬 ซึ่งเป็นรากของตัว ย แต่ถูกใช้แทนเสียง ญ /ɲ/ ในภาษาลาว เสียงนี้ปัจจุบันในภาษาไทยไม่มีแล้ว ออกเสียงเป็น ย /j/ แทน
อักษร ฏ นั้นมีรากมาจากอักษรพราหมี 𑀝 ซึ่งไม่ได้มีรากมาจากอักษรฟินิเชีย รวมถึงอักษรตัวอื่นในวรรคฏะ คือ ฏ ฐ ฑ ฒ ณ นั้นทั้งหมดนี้ก็ไม่ได้มีความเกี่ยวข้องกับอักษรฟินิเชียเลย เพราะเป็นหน่วยเสียงที่ไม่มีในภาษาฟินิเชียเดิมรวมถึงภาษาทางยุโรป และจริงๆก็ไม่มีในภาษาไทยด้วย ดังนั้นอักษรกลุ่มนี้ทั้งหมด และมีในหลายภาษาที่ไม่ได้ใช้อักษรกลุ่มนี้ หรืออาจใช้เพียงแค่ในคำศัพท์ที่มาจากภาษาสันสกฤตและบาลีเท่านั้น
อักษร ฐ นั้นมีรากมาจากอักษรพราหมี 𑀞 ซึ่งไม่ได้มีรากมาจากอักษรฟินิเชีย
อักษร ฑ นั้นมีรากมาจากอักษรพราหมี 𑀟 ซึ่งไม่ได้มีรากมาจากอักษรฟินิเชีย
อักษร ฒ นั้นมีรากมาจากอักษรพราหมี 𑀠 ซึ่งไม่ได้มีรากมาจากอักษรฟินิเชีย
อักษร ณ นั้นมีรากมาจากอักษรพราหมี 𑀡 ซึ่งก็ไม่ได้มีรากมาจากอักษรฟินิเชีย
อักษร ต นั้นมีรากมาจากอักษรฟินิเชีย 𐤕 ซึ่งยังเป็นรากของอักษรกรีก Τ τ (เทา) และอักษรโรมัน T t ด้วย เสียงอ่านก็ตามนั้นเลยไม่ได้เปลี่ยนแปลงไปแต่อย่างใด
อักษร ถ นั้นมีรากมาจากอักษรฟินิเชีย 𐤈 ซึ่งยังเป็นรากของอักษรกรีก Θ θ (เธตา) เสียงอ่านก็ต่างไปจากอักษรฟินิเชียเดิม แต่เสียง /tʰ/ นั้นสืบทอดมาตั้งแต่อักษรพราหมี 𑀣 และตรงกับเสียง Θ θ ในภาษากรีกโบราณด้วย
อักษร ท นั้นมีรากมาจากอักษรพราหมี 𑀤 ซึ่งไม่ได้มีรากมาจากอักษณฟินิเชีย เดิมทีอักษร 𑀤 นั้นอ่านเป็นเสียง /d/ (ตรงกับ "ด" ในภาษาไทย)
อักษร ธ นั้นมีรากมาจากอักษรฟินิเชีย 𐤃 ซึ่งยังเป็นรากของอักษรกรีก Δ δ (เดลตา) และอักษรโรมัน D d แต่เสียงอ่านต่างไปจากเดิม โดยเดิมทีออกเสียง /d/
อักษร น นั้นมีรากมาจากอักษรฟินิเชีย 𐤍 ซึ่งยังเป็นรากของอักษรกรีก Ν ν (นิว) และอักษรโรมัน N n โดยที่ยังออกเสียงเหมือนกันไม่ได้เปลี่ยนไปเลย
อักษร ป นั้นมีรากมาจากอักษรฟินิเชีย 𐤐 ซึ่งยังเป็นรากของอักษรกรีก Π π (ไพ) และอักษรโรมัน P p และเสียงอ่านก็ยังคงออกเหมือนเดิมไม่ได้ต่างออกไป
อักษร ผ นั้นมีรากมาจากอักษรพราหมี 𑀨 ซึ่งไม่ได้มีรากโยงไปถึงอักษรฟินิเชีย
อักษร พ นั้นมีรากมาจากอักษรฟินิเชีย 𐤁 ซึ่งยังเป็นรากของอักษรกรีก Β β (เบตา) และอักษรโรมัน B b แต่เสียงอ่านเดิมทีเป็นเสียงซึ่งต่างจากในภาษาไทย คือเป็นเสียง /b/ (ตรงกับ "บ" ในภาษาไทย)
อักษร ภ นั้นมีรากมาจากอักษรพราหมี 𑀪 ซึ่งไม่ได้มีรากโยงไปถึงอักษรฟินิเชีย
อักษร ม นั้นมีรากมาจากอักษรฟินิเชีย 𐤌 ซึ่งยังเป็นรากของอักษรกรีก Μ μ (มิว) และอักษรโรมัน M m อีกด้วย โดยที่เสียงอ่านก็คงเดิมตามนั้นไม่ได้เปลี่ยนไป
อักษร ย นั้นมีรากมาจากอักษรฟินิเชีย 𐤉 ซึ่งยังเป็นรากของอักษรกรีก Ι ι (อิโอตา) และเป็นรากของอักษรโรมัน I i และ J j อีกด้วย โดยที่เสียงอ่านก็คือ /j/ เหมือนกันไม่ได้เปลี่ยนจากเดิม
อักษร ร นั้นมีรากมาจากอักษรฟินิเชีย 𐤓 ซึ่งยังเป็นรากของอักษรกรีก Ρρ (โร) และเป็นรากของอักษรโรมัน R r อีกด้วย โดยยังออกเสียงใกล้เคียงจากเดิม
อักษร ล นั้นมีรากมาจากอักษรฟินิเชีย 𐤋 ซึ่งยังเป็นรากของอักษรกรีก Λ λ (แลมบ์ดา) และเป็นรากของอักษรโรมัน L l โดยที่เสียงอ่านก็คือ /l/ ไม่ได้ต่างไปจากเดิม
อักษร ว นั้นมีรากมาจากอักษรฟินิเชีย 𐤅 ซึ่งยังเป็นรากของอักษรกรีก Υυ (อิปซิลอน) และเป็นรากของอักษรโรมันอีกหลายตัวด้วย
อักษร ศ นั้นมีรากมาจากอักษรฟินิเชีย 𐤔 ซึ่งยังเป็นรากของอักษรกรีก Σ σ ς (ซิกมา) และอักษรโรมัน S s ด้วย เดิมทีออกเสียง /ʃ/ ซึ่งไม่มีในภาษาไทย
อักษร ษ นั้นมีรากมาจากอักษรฟินิเชีย 𐤎 ซึ่งยังเป็นรากของอักษรกรีก Ξ ξ (คไซ)
อักษร ส นั้นมีรากมาจากอักษรพราหมี 𑀲 ซึ่งไม่ได้มีรากมาจากอักษรฟินิเชีย
อักษร ห นั้นมีรากมาจากอักษรฟินิเชีย 𐤄 ซึ่งยังเป็นรากของอักษรกรีก Ε ε (เอปซิลอน) และอักษรโรมัน E e ด้วย อย่างไรก็ตาม เดิมทีเสียงอ่านเป็นเสียง /h/ ซึ่งตรงนี้ในภาษาไทยยังคงเดิมแต่ในทางสายอักษรกรีกตัวนี้กลายเป็นสระไป
อักษร อ นั้นมีรากมาจากอักษรฟินิเชีย 𐤀 ซึ่งยังเป็นรากของอักษรกรีก Α α (อัลฟา) และอักษรโรมัน A a ด้วย โดยเสียงอ่านก็เหมือนเดิมคือเป็นเสียง /ʔ/ แต่ว่าในฝั่งอักษรกรีก ตัวนี้จะถูกใช้เป็นสระ
ในหน้านี้จะลงแผนผังสรุปวิวัฒนาการของตัวอักษรต่างๆ ซึ่งวาดโดยใช้ matplotlib
ที่จริงภาพเหล่านี้ได้ลงไว้ใน facebook ด้วย แต่ก็เอามาลงในนี้อีกทีพร้อมลงรายละเอียดเพิ่มเติมของแต่ละภาพ
อย่างที่รู้กันว่าอักษรไทยมีทั้งหมด ๔๔ ตัวในปัจจุบัน แต่ละอักษรก็มีที่มาต่างกันไป แต่โดยรวมแล้ว ๓๕ ตัวมีที่มาจากอักษรพราหมี และในจำนวนนั้น ๒๑ ตัวยังมีรากเชื่อมโยงไปได้ถึงอักษรฟินิเชีย ซึ่งอักษรนี้กเป็นรากของอักษรอื่นๆอีกมากมายที่ใช้ทั่วไปในประเทศต่างๆในโลกนี้ เช่น อักษรกรีก, อักษรโรมัน, อักษรซิริลลิก, อักษรอาหรับ, อักษรฮีบรู, ฯลฯ
ในที่นี้จะแสดงวิวัฒนาการของอักษรตระกูลพราหมีไปสู่อักษรชนิดต่างๆที่ใช้ในภาษาต่างๆในประเทศทางแถบนี้ ที่จริงมีเยอะกว่านี้มาก แต่ในภาพนี้แสดงอักษรเพียง ๑๖ ชนิด โดยเลือกเฉพาะที่สำคัญบางส่วนมา
อักษร ๒๑ ตัวที่มีรากจากอักษรฟินิเชียก็จะวาดโยงถึงอักษรฟินิเชียด้วย ส่วนตัวที่เหลือจะเริ่มรากแค่ตั้งแต่อักษรพราหมี
เริ่มจากอักษรตัวแรก นั่นก็คือ ก
อักษร ก มีที่มาที่สืบรากลงไปได้ถึงอักษรฟินิเชีย 𐤊 โดยอักษรฟินิเชียตัวนี้ยังเป็นรากของอักษรกรีก Κ κ (แคปปา) ที่เป็นรากของอักษร K k ในอักษรโรมัน ดังนั้นก็ถือได้ว่าอักษร ก กับ k มีรากที่มาเดียวกันนั่นเอง เสียงอ่านก็เหมือนกัน คือเป็นเสียง /k/
สำหรับอักษร ข นั้นมีที่มาจากอักษร 𐤒 ในอักษรฟินิเชีย โดยอักษรนี้ยังเป็นรากของอักษรโรมัน Q q อีกด้วย แต่ว่าเสียงอ่านจะต่างกัน โดยในอักษรตระกูลพราหมีได้นำมาใช้อ่าน /kʰ/ (คือเสียง "ค") แต่เดิมในอักษรฟินิเชียใช้เป็นเสียงหยุดลิ้นไก่ไม่ก้อง /q/ ซึ่งไม่มีในภาษาไทย
สำหรับ ค นั้นมีที่มาจากอักษรฟินิเชีย 𐤂 ซึ่งเป็นรากของอักษรกรีก Γ γ (แกมมา) ซึ่งเป็นรากของอักษรโรมันตัว G g โดยเสียงเดิมนั้นอ่านเป็นเสียง /g/ ก็คือเหมือนเสียง g ในภาษาอังกฤษ ซึ่งไม่มีในภาษาไทย พอมาเป็นในภาษาไทยเสียงก็กลายเป็น /kʰ/ ซึ่งไปซ้ำกับ ข อีกที เพียงแต่ว่าเป็นอักษรต่ำ
อักษร ฆ นั้นมีรากมาจากอักษรฟินิเชีย 𐤇 ซึ่งยังเป็นรากของอักษรกรีก Η η (เอตา) และอักษรโรมัน H h ด้วย แต่เสียงอ่านต่างออกไป โดยเดิมทีนั้นออกเสียง /ħ/ แต่พอมาเป็นอักษรพราหมี 𑀖 ก็กลายเป็นเสียง /gʰ/ ซึ่งก็ไม่มีในภาษาไทย
อักษร ง นั้นมีรากมาจากอักษรพราหมี 𑀗 ซึ่งอักษรตัวนี้ไม่ได้มีรากมาจากอักษรฟินิเชีย แต่เดิมทีเสียงเสียง /ŋ/ (ตรงกับ "ง" ในภาษาไทย) นี้ไม่มีในอักษรฟินิเชียและภาษาทางยุโรปส่วนใหญ่ด้วย แต่มีในภาษาทางอินเดียซึ่งไทยก็รับมาตามนั้น
อักษร จ นั้นมีรากมาจากอักษรฟินิเชีย 𐤑 ซึ่งไม่ได้มีรากเชื่อมโยงไปถึงอักษรโรมัน แต่มีความเชื่อมโยงกับอักษรซิริลลิก Ц ц ซึ่งออกเสียงเป็น /t͡s/ ที่ไม่มีในภาษาไทย แต่ก็ยังใกล้เคียงกันเสียง จ /t͡ɕ/ ในภาษาไทย
อักษร ฉ นั้นมีรากมาจากอักษรพราหมี 𑀙 ซึ่งไม่ได้มีความเกี่ยวข้องอักษรฟินิเชีย
อักษร ช นั้นมีรากมาจากอักษรฟินิเชีย 𐤆 โดย ซึ่งเป็นรากของอักษรกรีก Ζ ζ และอักษรโรมัน Z z เดิมทีออกเสียง /z/ เหมือนกับ z ในภาษาอังกฤษ แต่ในภาษาไทยไม่มีเสียงนี้ ออกเสียงเป็น ช /t͡ɕʰ/ แทน
อักษร ฌ นั้นมีรากมาจากอักษรพราหมี 𑀛 ซึ่งไม่ได้มีรากมาจากอักษรฟินิเชีย
อักษร ญ นั้นมีรากมาจากอักษรพราหมี 𑀝 ซึ่งก็ไม่ได้มีรากมาจากอักษรฟินิเชีย
ในที่นี้อักษรลาว ຍ นั้นถ้าว่ากันให้ถูกต้องจริงๆแล้วมีรากมาจากตัว 𑀬 ซึ่งเป็นรากของตัว ย แต่ถูกใช้แทนเสียง ญ /ɲ/ ในภาษาลาว เสียงนี้ปัจจุบันในภาษาไทยไม่มีแล้ว ออกเสียงเป็น ย /j/ แทน
อักษร ฏ นั้นมีรากมาจากอักษรพราหมี 𑀝 ซึ่งไม่ได้มีรากมาจากอักษรฟินิเชีย รวมถึงอักษรตัวอื่นในวรรคฏะ คือ ฏ ฐ ฑ ฒ ณ นั้นทั้งหมดนี้ก็ไม่ได้มีความเกี่ยวข้องกับอักษรฟินิเชียเลย เพราะเป็นหน่วยเสียงที่ไม่มีในภาษาฟินิเชียเดิมรวมถึงภาษาทางยุโรป และจริงๆก็ไม่มีในภาษาไทยด้วย ดังนั้นอักษรกลุ่มนี้ทั้งหมด และมีในหลายภาษาที่ไม่ได้ใช้อักษรกลุ่มนี้ หรืออาจใช้เพียงแค่ในคำศัพท์ที่มาจากภาษาสันสกฤตและบาลีเท่านั้น
อักษร ฐ นั้นมีรากมาจากอักษรพราหมี 𑀞 ซึ่งไม่ได้มีรากมาจากอักษรฟินิเชีย
อักษร ฑ นั้นมีรากมาจากอักษรพราหมี 𑀟 ซึ่งไม่ได้มีรากมาจากอักษรฟินิเชีย
อักษร ฒ นั้นมีรากมาจากอักษรพราหมี 𑀠 ซึ่งไม่ได้มีรากมาจากอักษรฟินิเชีย
อักษร ณ นั้นมีรากมาจากอักษรพราหมี 𑀡 ซึ่งก็ไม่ได้มีรากมาจากอักษรฟินิเชีย
อักษร ต นั้นมีรากมาจากอักษรฟินิเชีย 𐤕 ซึ่งยังเป็นรากของอักษรกรีก Τ τ (เทา) และอักษรโรมัน T t ด้วย เสียงอ่านก็ตามนั้นเลยไม่ได้เปลี่ยนแปลงไปแต่อย่างใด
อักษร ถ นั้นมีรากมาจากอักษรฟินิเชีย 𐤈 ซึ่งยังเป็นรากของอักษรกรีก Θ θ (เธตา) เสียงอ่านก็ต่างไปจากอักษรฟินิเชียเดิม แต่เสียง /tʰ/ นั้นสืบทอดมาตั้งแต่อักษรพราหมี 𑀣 และตรงกับเสียง Θ θ ในภาษากรีกโบราณด้วย
อักษร ท นั้นมีรากมาจากอักษรพราหมี 𑀤 ซึ่งไม่ได้มีรากมาจากอักษณฟินิเชีย เดิมทีอักษร 𑀤 นั้นอ่านเป็นเสียง /d/ (ตรงกับ "ด" ในภาษาไทย)
อักษร ธ นั้นมีรากมาจากอักษรฟินิเชีย 𐤃 ซึ่งยังเป็นรากของอักษรกรีก Δ δ (เดลตา) และอักษรโรมัน D d แต่เสียงอ่านต่างไปจากเดิม โดยเดิมทีออกเสียง /d/
อักษร น นั้นมีรากมาจากอักษรฟินิเชีย 𐤍 ซึ่งยังเป็นรากของอักษรกรีก Ν ν (นิว) และอักษรโรมัน N n โดยที่ยังออกเสียงเหมือนกันไม่ได้เปลี่ยนไปเลย
อักษร ป นั้นมีรากมาจากอักษรฟินิเชีย 𐤐 ซึ่งยังเป็นรากของอักษรกรีก Π π (ไพ) และอักษรโรมัน P p และเสียงอ่านก็ยังคงออกเหมือนเดิมไม่ได้ต่างออกไป
อักษร ผ นั้นมีรากมาจากอักษรพราหมี 𑀨 ซึ่งไม่ได้มีรากโยงไปถึงอักษรฟินิเชีย
อักษร พ นั้นมีรากมาจากอักษรฟินิเชีย 𐤁 ซึ่งยังเป็นรากของอักษรกรีก Β β (เบตา) และอักษรโรมัน B b แต่เสียงอ่านเดิมทีเป็นเสียงซึ่งต่างจากในภาษาไทย คือเป็นเสียง /b/ (ตรงกับ "บ" ในภาษาไทย)
อักษร ภ นั้นมีรากมาจากอักษรพราหมี 𑀪 ซึ่งไม่ได้มีรากโยงไปถึงอักษรฟินิเชีย
อักษร ม นั้นมีรากมาจากอักษรฟินิเชีย 𐤌 ซึ่งยังเป็นรากของอักษรกรีก Μ μ (มิว) และอักษรโรมัน M m อีกด้วย โดยที่เสียงอ่านก็คงเดิมตามนั้นไม่ได้เปลี่ยนไป
อักษร ย นั้นมีรากมาจากอักษรฟินิเชีย 𐤉 ซึ่งยังเป็นรากของอักษรกรีก Ι ι (อิโอตา) และเป็นรากของอักษรโรมัน I i และ J j อีกด้วย โดยที่เสียงอ่านก็คือ /j/ เหมือนกันไม่ได้เปลี่ยนจากเดิม
อักษร ร นั้นมีรากมาจากอักษรฟินิเชีย 𐤓 ซึ่งยังเป็นรากของอักษรกรีก Ρρ (โร) และเป็นรากของอักษรโรมัน R r อีกด้วย โดยยังออกเสียงใกล้เคียงจากเดิม
อักษร ล นั้นมีรากมาจากอักษรฟินิเชีย 𐤋 ซึ่งยังเป็นรากของอักษรกรีก Λ λ (แลมบ์ดา) และเป็นรากของอักษรโรมัน L l โดยที่เสียงอ่านก็คือ /l/ ไม่ได้ต่างไปจากเดิม
อักษร ว นั้นมีรากมาจากอักษรฟินิเชีย 𐤅 ซึ่งยังเป็นรากของอักษรกรีก Υυ (อิปซิลอน) และเป็นรากของอักษรโรมันอีกหลายตัวด้วย
อักษร ศ นั้นมีรากมาจากอักษรฟินิเชีย 𐤔 ซึ่งยังเป็นรากของอักษรกรีก Σ σ ς (ซิกมา) และอักษรโรมัน S s ด้วย เดิมทีออกเสียง /ʃ/ ซึ่งไม่มีในภาษาไทย
อักษร ษ นั้นมีรากมาจากอักษรฟินิเชีย 𐤎 ซึ่งยังเป็นรากของอักษรกรีก Ξ ξ (คไซ)
อักษร ส นั้นมีรากมาจากอักษรพราหมี 𑀲 ซึ่งไม่ได้มีรากมาจากอักษรฟินิเชีย
อักษร ห นั้นมีรากมาจากอักษรฟินิเชีย 𐤄 ซึ่งยังเป็นรากของอักษรกรีก Ε ε (เอปซิลอน) และอักษรโรมัน E e ด้วย อย่างไรก็ตาม เดิมทีเสียงอ่านเป็นเสียง /h/ ซึ่งตรงนี้ในภาษาไทยยังคงเดิมแต่ในทางสายอักษรกรีกตัวนี้กลายเป็นสระไป
อักษร อ นั้นมีรากมาจากอักษรฟินิเชีย 𐤀 ซึ่งยังเป็นรากของอักษรกรีก Α α (อัลฟา) และอักษรโรมัน A a ด้วย โดยเสียงอ่านก็เหมือนเดิมคือเป็นเสียง /ʔ/ แต่ว่าในฝั่งอักษรกรีก ตัวนี้จะถูกใช้เป็นสระ
-----------------------------------------
囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧
หมวดหมู่
-- ประวัติศาสตร์-- ภาษาศาสตร์ >> ตัวอักษร
-- ภาษาศาสตร์ >> ภาษาลาว
-- ภาษาศาสตร์ >> ภาษาเขมร