บอกลาวิทยาเขตซางามิฮาระ เดินทางสู่วิทยาเขตมิตากะ
เขียนเมื่อ 2014/02/04 00:30
แก้ไขล่าสุด 2021/09/28 16:42
#พุธ 13 พ.ย. 2013
หลังจากเมื่อวานได้ชมส่วนจัดแสดงในวิทยาเขตซางามิฮาระ https://phyblas.hinaboshi.com/20140131
วันนี้เป็นวันสุดท้ายในวิทยาเขตซางามิฮาระ
ตอนเช้าเล็กเชอร์โดย ศ. คาวาซากิ ชิเงโอะ (川﨑 繁男) ผู้วิจัยด้านวิศวกรรมสื่อสารคลื่นไฟฟ้าในอวกาศ นี่เป็นเล็กเชอร์ที่ ๗ และเป็นเล็กเชอร์สุดท้ายสำหรับวิทยาเขตซางามิฮาระ เนื้อหาที่พูดเกี่ยวกับเรื่องเทคโนโลยีวิศวกรรมการสื่อสารในอวกาศ
อาจารย์ท่านนี้เป็นคนจังหวัดมิยาซากิซึ่งอยู่บนเกาะคิวชู เขาแนะนำให้ผู้เข้าร่วมอบรมไปเที่ยวคิวชูกันถ้ามีโอกาส นอกจากนี้ยังแนะนำว่าทุกคนควรหาเวลาไปเที่ยวอากิฮาบาระกันด้วย เพราะเป็นแหล่งวัฒนธรรมที่สำคัญของญี่ปุ่น
ขนาดอาจารย์ท่านนี้ซึ่งเป็นผู้อาวุโสพอสมควร ก็ยังให้ความสำคัญกับอากิฮาบาระมากขนาดนี้ เห็นแล้วยิ่งอยากไปมากขึ้นอีก แต่เดิมทีถึงไม่มีใครบอกก็ตั้งใจจะหาโอกาสแวะไปอยู่แล้ว
เมื่อบรรยายเสร็จก็ได้เวลากล่าวปิดท้ายสำหรับค่ายอบรมที่นี่ อาจารย์โซเนะกล่าวสรุปเกี่ยวกับสิ่งต่างๆ เสร็จแล้วอยู่ดีๆเขาก็เรียกชื่อเราขึ้นมา ตอนแรกก็ตกใจว่ามีเรื่องอะไร ปรากฏว่าเขาบอกว่าเรามีการใช้โปรแกรมอะไรบางอย่างในการโหลดที่ผิดกฎ ซึ่งก็นึกขึ้นมาได้ทันทีว่าเราลง μtorrent ไว้ และมีของที่โหลดค้างอยู่ ปกติเวลาเปิดเครื่องมันจะเด้งขึ้นมาเองตลอด
เขาเตือนว่าที่ญี่ปุ่นเนี่ยหลายแห่งจะห้ามเอาไว้ไม่ให้โหลดของพวกนี้ ถ้าฝ่าฝืนก็มีโทษ ให้ระวังด้วย แต่สำหรับครั้งนี้เขาอนุโลมให้ ไม่ได้ทำโทษอะไร
ที่จริงเรื่องนี้เคยได้ยินมาจากเพื่อนเหมือนกัน แต่ลืมไปเลย นี่เป็นข้อหนึ่งที่ต้องระวังในการใช้ชีวิตที่ญี่ปุ่น ยิ่งอีกหน่อยตั้งใจจะมาเรียนต่อที่นี่ด้วย
เมื่อคุยธุระทุกอย่างเสร็จแล้วก็ได้เวลาทานอาหารเที่ยงมื้อสุดท้ายก่อนจะจากที่นี่ ราคา ๓๘๐ เยน
จากนั้นก็ได้เวลาขึ้นรถเพื่อไปยังหอดูดาวแห่งชาติ วิทยาเขตมิตากะแล้ว
หอดูดาวแห่งชาติ (国立天文台) เป็นหน่วยงานที่เป็นศูนย์กลางในการวิจัยทางด้านดาราศาสตร์ของญี่ปุ่น
รายละเอียดเพิ่มเติมอ่านได้ที่ http://daejeonastronomy.wordpress.com/2013/12/06/แนะนำองค์การหอดูดาวแห่
หอดูดาวแห่งชาติมีที่ทำการตั้งอยู่หลายแห่งทั่วประเทศ อ่านรายละเอียดได้ที่ http://daejeonastronomy.wordpress.com/2013/12/09/แนะนำองค์การหอดูดาวแห่-2
สำหรับที่จัดค่ายครั้งนี้คือที่วิทยาเขตมิตากะ (三鷹キャンパス) ซึ่งตั้งอยู่ในเมืองมิตากะ (三鷹市) จังหวัดโตเกียว
เมืองมิตากะ เป็นเมืองที่ตั้งอยู่ในส่วนตะวันตกของโตเกียว ซึ่งถ้าเทียบกับกรุงเทพฯแล้วที่นี่ก็เหมือนเป็นฝั่งธนบุรีนั่นเอง เป็นส่วนที่ไม่ใช่ใจกลางเมือง ไม่แออัดเท่า การคมนาคมไม่ได้ทั่วถึงเท่า มีจุดที่ไม่มีรถไฟวิ่งผ่านอยู่มาก เช่นวิทยาเขตมิตากาแห่งนี้ อยู่ห่างจากสถานีรถไฟมาก จำเป็นต้องต่อรถเมล์จากสถานีที่ใกล้ที่สุดเพื่อเดินทางไป
แผนที่จังหวัดโตเกียว แสดงตำแหน่งเมืองมิตากะเป็นสีชมพูเข้ม จะเห็นว่าอยู่ติดกับส่วนสีม่วงซึ่งเป็นส่วนของเขตการปกครองพิเศษ ๒๓ เขตในโตเกียว
การเดินทางไปยังวิทยาเขตมิตากะจะต้องนั่งรถไฟไปลงที่สถานีมุซาชิซาไก (武蔵境駅) หรือไม่ก็สถานีโจวฟุ (調布駅)
ถ้าลงที่สถานีมุซาชิซาไกก็ให้นั่งรถเมล์สาย 境 91 จากหน้าสถานีมา
ถ้าลงที่สถานีโจวฟุก็นั่งรถเมล์สาย 境 91 หรือ 鷹 51 หรือ 武 91
โดยลงที่ป้าย เทมมนไดมาเอะ (天文台前) ซึ่งแปลว่าด้านหน้าหอดูดาว ค่ารถเมล์ ๒๑๐ ตลอดสาย
ที่ต้องระวังก็คือรถเมล์สายที่หมายเลขเหมือนกันก็ยังมีแบ่งย่อยหลายชนิด เส้นทางจะต่างกัน ต้องดูว่าป้ายด้านหน้าเขียนว่าอะไร ถ้าจะใช้แน่นอนที่สุดคือขึ้นไปถามคนขับรถเมล์ว่ามันจะไปป้ายที่เราต้องการหรือเปล่า
เรื่องการเดินทางอ่านเพิ่มเติมในบันทึกการเดินทางของหนุ่มแทจ็อนที่มาค่ายเมื่อปีที่แล้วได้ http://daejeonastronomy.wordpress.com/2014/01/24/sokendai-asian-winter-school-2012naoj-tokyo-3
แต่การเดินไปครั้งนี้เขาเตรียมรถบัสไว้ให้เพื่อเดินทางโดยตรงจากวิทยาเขตซางามิฮาระไปยังวิทยาเขตมิตากะ ซึ่งถือว่าสะดวกกว่านั่งรถไฟไปเองมากนักเพราะระหว่างสองที่นี้ใช้รถไฟเดินทางไม่สะดวก เส้นทางค่อนข้างอ้อม
บนรถบัส
ระหว่างทาง ถ่ายรูปไว้เยอะเลย
เลี้ยวตรงแยกชินฟุกุโรบาชิ (新袋橋) แล้วลอดอุโมงค์ไป
ถนนตรงนี้ใบไม้กำลังเปลี่ยนสีสวยมาก
ผ่านย่านเมือง
จากนั้นก็ข้ามแม่น้ำทามะ (多摩川) ซึ่งเป็นแม่น้ำสายใหญ่สำคัญสายหนึ่งของโตเกียว แม่น้ำนี้ยังกั้นเขตระหว่างโตเกียวกับเมืองคาวาซากิจังหวัดคานางาวะด้วย แต่สำหรับตรงนี้คือส่วนที่ลากผ่านในบริเวณจังหวัดโตเกียวส่วนตะวันตก
แม่น้ำนี้เป็นจุดหนึ่งที่สามารถมองเห็นภูเขาฟุจิได้ ถ้าหากฟ้าใสมากพอ แต่ลองพยายามมองดูแล้วก็มองไม่เห็น วันนี้ฟ้าคงไม่ใสพอ น่าเสียดาย
เมื่อข้ามแม่น้ำมาไม่นานก็ใกล้จะถึงแล้ว
ถึงวิทยาเขตมิตากะแล้ว
รถมาจอดด้านใน บริเวณหน้าอาคารหลัก (中央棟) ซึ่งอยู่ใกล้ประตูทางเข้า เข้ามาก็เจอเลย
จากนั้นก็เดินไปยังอาคารสึบารุ (すばる棟) ซึ่งเป็นอาคารหอประชุมที่มีห้องประชุมขนาดใหญ่สำหรับฟังบรรยาย
นี่คือห้องที่ใช้ฟังบรรยาย
เมื่อมาถึงห้องฟังบรรยายกันแล้วเขาก็ให้เซ็นชื่อลงทะเบียน แล้วก็รับเงิน ๓๐๐๐ ซึ่งเป็นค่าใช้จ่ายสำหรับอยู่ที่นี่ เพราะเขาจะไม่มีการเลี้ยงอาหาร และเรายังต้องเดินทางไปกลับที่พักเองด้วย
เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยเขาก็เรียกให้ทุกคนเข้าห้องฟังบรรยาย จากนั้นก็มีการกล่าวนำเพียงสั้นๆ แล้วเล็กเชอร์แรกจึงเริ่มขึ้นทันที
เล็กเชอร์แรกบรรยายโดย ศ. ดร. โรลันท์ ดีล (Prof. Dr. Roland Diehl) ชาวเยอรมันผู้เป็นอาจารย์ในสถาบันวิจัยมักซ์ พลังค์ และมหาวิทยาลัยเทคนิกแห่งมิวนิค เขาถูกเชิญมาเป็นพิเศษเพื่อบรรยายในงานนี้ โดยมาพูดเรื่องเกี่ยวกับรังสีแกมมาในอวกาศ
เล็กเชอร์ที่ ๒ ก็บรรยายโดยอาจารย์ชาวต่างชาติเช่นกัน คือ รัฟฟาเอเล ฟลามินิโอ (Prof. Raffaele Flaminio) ซึ่งเป็นชาวอิตาลีที่ทำงานอยู่ในศูนย์วิจัยคลื่นความโน้มถ่วงในวิทยาเขตมิตากะ เขามาพูดเรื่องเกี่ยวกับการค้นหาคลื่นความโน้มถ่วง
คลื่นความโน้มถ่วงเป็นสิ่งหนึ่งที่เป็นผลมาจากการทำนายตามทฤษฎีสัมพัทธภาพ ซึ่งบอกว่าแรงโน้มถ่วงเกิดจากการที่วัตถุซึ่งมีมวลได้ทำให้กาลอวกาศบิดเบี้ยวไป ดังนั้นหากมีวัตถุที่กำลังเคลื่อนที่อยู่ก็จะทำให้การบิดเบี้ยวของกาลอวกาศเปลี่ยนแปลงไปเป็นช่วงๆ เกิดเป็นคลื่นความโน้มถ่วงขึ้นได้
ปัจจุบันยังไม่มีการค้นพบคลื่นความโน้ม เนื่องจากมันมีขนาดเล็กมาก แหล่งที่จะสร้างคลื่นโน้มถ่วงแรงพอที่จะตรวจจับได้ต้องเกิดมาจากปรากฏการที่รุนแรง เช่นซูเปอร์โนวา การชนกันของดาวนิวตรอนหรือหลุมดำ การจะตรวจจับได้นั้นต้องมีเครื่องมือที่สามารถแยกความแตกต่างของความโน้มถ่วงเพียงเล็กน้อยได้
ศูนย์วิจัยคลื่นโน้มถ่วงอยู่ที่วิทยาเขตมิตากะนี้เอง ซึ่งมีการติดตั้งอุปกรณ์ทดลองเรื่องคลื่นความโน้มถ่วงอยู่ ซึ่งเขาจะพาไปชมในวันพรุ่งนี้ ดังนั้นรายละเอียดเกี่ยวกับเครื่องมือสำหรับการตรวจจับคลื่นความโน้มถ่วงจะไปพูดถึงอีกที
หลังจากนั้นก็เลิกตอนเย็นประมาณหกโมง ได้เวลาที่จะเดินทางไปยังที่พัก ซึ่งสถานที่พักนั้นทางนี้ก็จัดเตรียมไว้ให้ โดยมีแยกเป็นสองส่วนคือพักภายในวิทยาเขตกับพักที่โรงแรม เช่นเดียวกับที่วิทยาเขตซางามิฮาระ แต่ว่าครั้งนี้เราได้พักที่โรงแรม
ต่างจากที่วิทยาเขตซางามิฮาระตรงที่ว่าคนที่พักที่โรงแรมจะไม่มีรถไปรับ ให้เดินทางกันเอาเองด้วยรถเมล์ ก่อนจะแยกย้ายกันไปเขาอธิบายเกี่ยวกับวิธีการเดินทางให้ฟังอย่างละเอียด ย้ำเรื่องรถเมล์ และในวันแรกนี้เขาก็ช่วยพาขึ้นรถเมล์ไปด้วย
โรงแรมที่พักนั้นคือโรงแรมซิตีเทลมุซาชิซาไก (シティテル武蔵境) ซึ่งอยู่ใกล้กับสถานีมุซาชิซาไก (武蔵境駅) ในเมืองมุซาชิโนะ (武蔵野市) ซึ่งเป็นเมืองที่อยู่ข้างๆเมืองมิตากะ
เว็บไซต์ของโรงแรม http://www.hotel-citytel.jp/citytel_sakai/index.html
เมืองมุซาชิโนะก็เป็นเมืองที่อยู่ทางตะวันตกของโตเกียวเช่นกันกับมิตากะ โดยตั้งอยู่ทางเหนือของมิตากะ
ตำแหน่ง
ความจริงแล้วต้องถือว่าโชคดีที่ได้พักที่โรงแรม เพราะว่าอยู่ใกล้กับสถานีรถไฟ ถ้าจะไปไหนต่อก็เดินทางได้ง่าย
ป้ายรถเมล์อยู่ด้านหน้าประตูทางเข้าเลย
เมื่อรถเมล์มาถึงเขาก็ชี้ให้พวกเราขึ้น แต่เนื่องจากมีหลายคนที่ดูเหมือนจะยังไม่เคยขึ้นรถเมล์ ก็เลยยังไม่คล่อง จึงช้าพอสมควร เพราะรถเมล์ที่ต้องหยอดเงินจ่ายตอนขึ้นรถ ถ้าไม่ได้เตรียมเศษตังค์ไว้ก็จะช้า ทำเอาเกรงใจผู้โดยสารคนอื่นเหมือนกัน เหมือนไปทำให้เขาช้า แต่รถเมล์ที่นี่วิ่งตามเวลาที่ค่อนข้างแน่นอนอยู่แล้ว ถ้าช้าตรงนี้เขาก็ไปเร่งเอาตรงเส้นทางข้างหน้าได้
ใช้เวลาเดินทางประมาณ ๒๐ นาทีก็ถึงสถานีมุซาชิซาไก
เดินจากสถานีแค่นิดเดียวก็ถึงโรงแรมซิตีเทลมุซาชิซาไก ดูแล้วไม่ได้ใหญ่โตมากอย่างที่คิดไว้
ห้องที่พักเป็นห้องเดี่ยว จึงไม่กว้าง ขนาดแคบกว่าที่พักในวิทยาเขตซางามิฮาระเสียอีก แต่ก็พออยู่สบาย
ห้องน้ำเป็นแบบนี้
เรื่องของวันนี้ยังไม่จบแต่เพียงเท่านี้ หลังจากที่เข้าห้องพักไปวางของเสร็จแล้วทุกคนก็นัดกันว่าจะไปหาที่ทานมื้อเย็นกันต่อ
ตอนต่อไปจะได้เข้าไปในตัวเมืองโตเกียวแล้ว https://phyblas.hinaboshi.com/20140206
หลังจากเมื่อวานได้ชมส่วนจัดแสดงในวิทยาเขตซางามิฮาระ https://phyblas.hinaboshi.com/20140131
วันนี้เป็นวันสุดท้ายในวิทยาเขตซางามิฮาระ
ตอนเช้าเล็กเชอร์โดย ศ. คาวาซากิ ชิเงโอะ (川﨑 繁男) ผู้วิจัยด้านวิศวกรรมสื่อสารคลื่นไฟฟ้าในอวกาศ นี่เป็นเล็กเชอร์ที่ ๗ และเป็นเล็กเชอร์สุดท้ายสำหรับวิทยาเขตซางามิฮาระ เนื้อหาที่พูดเกี่ยวกับเรื่องเทคโนโลยีวิศวกรรมการสื่อสารในอวกาศ
อาจารย์ท่านนี้เป็นคนจังหวัดมิยาซากิซึ่งอยู่บนเกาะคิวชู เขาแนะนำให้ผู้เข้าร่วมอบรมไปเที่ยวคิวชูกันถ้ามีโอกาส นอกจากนี้ยังแนะนำว่าทุกคนควรหาเวลาไปเที่ยวอากิฮาบาระกันด้วย เพราะเป็นแหล่งวัฒนธรรมที่สำคัญของญี่ปุ่น
ขนาดอาจารย์ท่านนี้ซึ่งเป็นผู้อาวุโสพอสมควร ก็ยังให้ความสำคัญกับอากิฮาบาระมากขนาดนี้ เห็นแล้วยิ่งอยากไปมากขึ้นอีก แต่เดิมทีถึงไม่มีใครบอกก็ตั้งใจจะหาโอกาสแวะไปอยู่แล้ว
เมื่อบรรยายเสร็จก็ได้เวลากล่าวปิดท้ายสำหรับค่ายอบรมที่นี่ อาจารย์โซเนะกล่าวสรุปเกี่ยวกับสิ่งต่างๆ เสร็จแล้วอยู่ดีๆเขาก็เรียกชื่อเราขึ้นมา ตอนแรกก็ตกใจว่ามีเรื่องอะไร ปรากฏว่าเขาบอกว่าเรามีการใช้โปรแกรมอะไรบางอย่างในการโหลดที่ผิดกฎ ซึ่งก็นึกขึ้นมาได้ทันทีว่าเราลง μtorrent ไว้ และมีของที่โหลดค้างอยู่ ปกติเวลาเปิดเครื่องมันจะเด้งขึ้นมาเองตลอด
เขาเตือนว่าที่ญี่ปุ่นเนี่ยหลายแห่งจะห้ามเอาไว้ไม่ให้โหลดของพวกนี้ ถ้าฝ่าฝืนก็มีโทษ ให้ระวังด้วย แต่สำหรับครั้งนี้เขาอนุโลมให้ ไม่ได้ทำโทษอะไร
ที่จริงเรื่องนี้เคยได้ยินมาจากเพื่อนเหมือนกัน แต่ลืมไปเลย นี่เป็นข้อหนึ่งที่ต้องระวังในการใช้ชีวิตที่ญี่ปุ่น ยิ่งอีกหน่อยตั้งใจจะมาเรียนต่อที่นี่ด้วย
เมื่อคุยธุระทุกอย่างเสร็จแล้วก็ได้เวลาทานอาหารเที่ยงมื้อสุดท้ายก่อนจะจากที่นี่ ราคา ๓๘๐ เยน
จากนั้นก็ได้เวลาขึ้นรถเพื่อไปยังหอดูดาวแห่งชาติ วิทยาเขตมิตากะแล้ว
หอดูดาวแห่งชาติ (国立天文台) เป็นหน่วยงานที่เป็นศูนย์กลางในการวิจัยทางด้านดาราศาสตร์ของญี่ปุ่น
รายละเอียดเพิ่มเติมอ่านได้ที่ http://daejeonastronomy.wordpress.com/2013/12/06/แนะนำองค์การหอดูดาวแห่
หอดูดาวแห่งชาติมีที่ทำการตั้งอยู่หลายแห่งทั่วประเทศ อ่านรายละเอียดได้ที่ http://daejeonastronomy.wordpress.com/2013/12/09/แนะนำองค์การหอดูดาวแห่-2
สำหรับที่จัดค่ายครั้งนี้คือที่วิทยาเขตมิตากะ (三鷹キャンパス) ซึ่งตั้งอยู่ในเมืองมิตากะ (三鷹市) จังหวัดโตเกียว
เมืองมิตากะ เป็นเมืองที่ตั้งอยู่ในส่วนตะวันตกของโตเกียว ซึ่งถ้าเทียบกับกรุงเทพฯแล้วที่นี่ก็เหมือนเป็นฝั่งธนบุรีนั่นเอง เป็นส่วนที่ไม่ใช่ใจกลางเมือง ไม่แออัดเท่า การคมนาคมไม่ได้ทั่วถึงเท่า มีจุดที่ไม่มีรถไฟวิ่งผ่านอยู่มาก เช่นวิทยาเขตมิตากาแห่งนี้ อยู่ห่างจากสถานีรถไฟมาก จำเป็นต้องต่อรถเมล์จากสถานีที่ใกล้ที่สุดเพื่อเดินทางไป
แผนที่จังหวัดโตเกียว แสดงตำแหน่งเมืองมิตากะเป็นสีชมพูเข้ม จะเห็นว่าอยู่ติดกับส่วนสีม่วงซึ่งเป็นส่วนของเขตการปกครองพิเศษ ๒๓ เขตในโตเกียว
การเดินทางไปยังวิทยาเขตมิตากะจะต้องนั่งรถไฟไปลงที่สถานีมุซาชิซาไก (武蔵境駅) หรือไม่ก็สถานีโจวฟุ (調布駅)
ถ้าลงที่สถานีมุซาชิซาไกก็ให้นั่งรถเมล์สาย 境 91 จากหน้าสถานีมา
ถ้าลงที่สถานีโจวฟุก็นั่งรถเมล์สาย 境 91 หรือ 鷹 51 หรือ 武 91
โดยลงที่ป้าย เทมมนไดมาเอะ (天文台前) ซึ่งแปลว่าด้านหน้าหอดูดาว ค่ารถเมล์ ๒๑๐ ตลอดสาย
ที่ต้องระวังก็คือรถเมล์สายที่หมายเลขเหมือนกันก็ยังมีแบ่งย่อยหลายชนิด เส้นทางจะต่างกัน ต้องดูว่าป้ายด้านหน้าเขียนว่าอะไร ถ้าจะใช้แน่นอนที่สุดคือขึ้นไปถามคนขับรถเมล์ว่ามันจะไปป้ายที่เราต้องการหรือเปล่า
เรื่องการเดินทางอ่านเพิ่มเติมในบันทึกการเดินทางของหนุ่มแทจ็อนที่มาค่ายเมื่อปีที่แล้วได้ http://daejeonastronomy.wordpress.com/2014/01/24/sokendai-asian-winter-school-2012naoj-tokyo-3
แต่การเดินไปครั้งนี้เขาเตรียมรถบัสไว้ให้เพื่อเดินทางโดยตรงจากวิทยาเขตซางามิฮาระไปยังวิทยาเขตมิตากะ ซึ่งถือว่าสะดวกกว่านั่งรถไฟไปเองมากนักเพราะระหว่างสองที่นี้ใช้รถไฟเดินทางไม่สะดวก เส้นทางค่อนข้างอ้อม
บนรถบัส
ระหว่างทาง ถ่ายรูปไว้เยอะเลย
เลี้ยวตรงแยกชินฟุกุโรบาชิ (新袋橋) แล้วลอดอุโมงค์ไป
ถนนตรงนี้ใบไม้กำลังเปลี่ยนสีสวยมาก
ผ่านย่านเมือง
จากนั้นก็ข้ามแม่น้ำทามะ (多摩川) ซึ่งเป็นแม่น้ำสายใหญ่สำคัญสายหนึ่งของโตเกียว แม่น้ำนี้ยังกั้นเขตระหว่างโตเกียวกับเมืองคาวาซากิจังหวัดคานางาวะด้วย แต่สำหรับตรงนี้คือส่วนที่ลากผ่านในบริเวณจังหวัดโตเกียวส่วนตะวันตก
แม่น้ำนี้เป็นจุดหนึ่งที่สามารถมองเห็นภูเขาฟุจิได้ ถ้าหากฟ้าใสมากพอ แต่ลองพยายามมองดูแล้วก็มองไม่เห็น วันนี้ฟ้าคงไม่ใสพอ น่าเสียดาย
เมื่อข้ามแม่น้ำมาไม่นานก็ใกล้จะถึงแล้ว
ถึงวิทยาเขตมิตากะแล้ว
รถมาจอดด้านใน บริเวณหน้าอาคารหลัก (中央棟) ซึ่งอยู่ใกล้ประตูทางเข้า เข้ามาก็เจอเลย
จากนั้นก็เดินไปยังอาคารสึบารุ (すばる棟) ซึ่งเป็นอาคารหอประชุมที่มีห้องประชุมขนาดใหญ่สำหรับฟังบรรยาย
นี่คือห้องที่ใช้ฟังบรรยาย
เมื่อมาถึงห้องฟังบรรยายกันแล้วเขาก็ให้เซ็นชื่อลงทะเบียน แล้วก็รับเงิน ๓๐๐๐ ซึ่งเป็นค่าใช้จ่ายสำหรับอยู่ที่นี่ เพราะเขาจะไม่มีการเลี้ยงอาหาร และเรายังต้องเดินทางไปกลับที่พักเองด้วย
เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยเขาก็เรียกให้ทุกคนเข้าห้องฟังบรรยาย จากนั้นก็มีการกล่าวนำเพียงสั้นๆ แล้วเล็กเชอร์แรกจึงเริ่มขึ้นทันที
เล็กเชอร์แรกบรรยายโดย ศ. ดร. โรลันท์ ดีล (Prof. Dr. Roland Diehl) ชาวเยอรมันผู้เป็นอาจารย์ในสถาบันวิจัยมักซ์ พลังค์ และมหาวิทยาลัยเทคนิกแห่งมิวนิค เขาถูกเชิญมาเป็นพิเศษเพื่อบรรยายในงานนี้ โดยมาพูดเรื่องเกี่ยวกับรังสีแกมมาในอวกาศ
เล็กเชอร์ที่ ๒ ก็บรรยายโดยอาจารย์ชาวต่างชาติเช่นกัน คือ รัฟฟาเอเล ฟลามินิโอ (Prof. Raffaele Flaminio) ซึ่งเป็นชาวอิตาลีที่ทำงานอยู่ในศูนย์วิจัยคลื่นความโน้มถ่วงในวิทยาเขตมิตากะ เขามาพูดเรื่องเกี่ยวกับการค้นหาคลื่นความโน้มถ่วง
คลื่นความโน้มถ่วงเป็นสิ่งหนึ่งที่เป็นผลมาจากการทำนายตามทฤษฎีสัมพัทธภาพ ซึ่งบอกว่าแรงโน้มถ่วงเกิดจากการที่วัตถุซึ่งมีมวลได้ทำให้กาลอวกาศบิดเบี้ยวไป ดังนั้นหากมีวัตถุที่กำลังเคลื่อนที่อยู่ก็จะทำให้การบิดเบี้ยวของกาลอวกาศเปลี่ยนแปลงไปเป็นช่วงๆ เกิดเป็นคลื่นความโน้มถ่วงขึ้นได้
ปัจจุบันยังไม่มีการค้นพบคลื่นความโน้ม เนื่องจากมันมีขนาดเล็กมาก แหล่งที่จะสร้างคลื่นโน้มถ่วงแรงพอที่จะตรวจจับได้ต้องเกิดมาจากปรากฏการที่รุนแรง เช่นซูเปอร์โนวา การชนกันของดาวนิวตรอนหรือหลุมดำ การจะตรวจจับได้นั้นต้องมีเครื่องมือที่สามารถแยกความแตกต่างของความโน้มถ่วงเพียงเล็กน้อยได้
ศูนย์วิจัยคลื่นโน้มถ่วงอยู่ที่วิทยาเขตมิตากะนี้เอง ซึ่งมีการติดตั้งอุปกรณ์ทดลองเรื่องคลื่นความโน้มถ่วงอยู่ ซึ่งเขาจะพาไปชมในวันพรุ่งนี้ ดังนั้นรายละเอียดเกี่ยวกับเครื่องมือสำหรับการตรวจจับคลื่นความโน้มถ่วงจะไปพูดถึงอีกที
หลังจากนั้นก็เลิกตอนเย็นประมาณหกโมง ได้เวลาที่จะเดินทางไปยังที่พัก ซึ่งสถานที่พักนั้นทางนี้ก็จัดเตรียมไว้ให้ โดยมีแยกเป็นสองส่วนคือพักภายในวิทยาเขตกับพักที่โรงแรม เช่นเดียวกับที่วิทยาเขตซางามิฮาระ แต่ว่าครั้งนี้เราได้พักที่โรงแรม
ต่างจากที่วิทยาเขตซางามิฮาระตรงที่ว่าคนที่พักที่โรงแรมจะไม่มีรถไปรับ ให้เดินทางกันเอาเองด้วยรถเมล์ ก่อนจะแยกย้ายกันไปเขาอธิบายเกี่ยวกับวิธีการเดินทางให้ฟังอย่างละเอียด ย้ำเรื่องรถเมล์ และในวันแรกนี้เขาก็ช่วยพาขึ้นรถเมล์ไปด้วย
โรงแรมที่พักนั้นคือโรงแรมซิตีเทลมุซาชิซาไก (シティテル武蔵境) ซึ่งอยู่ใกล้กับสถานีมุซาชิซาไก (武蔵境駅) ในเมืองมุซาชิโนะ (武蔵野市) ซึ่งเป็นเมืองที่อยู่ข้างๆเมืองมิตากะ
เว็บไซต์ของโรงแรม http://www.hotel-citytel.jp/citytel_sakai/index.html
เมืองมุซาชิโนะก็เป็นเมืองที่อยู่ทางตะวันตกของโตเกียวเช่นกันกับมิตากะ โดยตั้งอยู่ทางเหนือของมิตากะ
ตำแหน่ง
ความจริงแล้วต้องถือว่าโชคดีที่ได้พักที่โรงแรม เพราะว่าอยู่ใกล้กับสถานีรถไฟ ถ้าจะไปไหนต่อก็เดินทางได้ง่าย
ป้ายรถเมล์อยู่ด้านหน้าประตูทางเข้าเลย
เมื่อรถเมล์มาถึงเขาก็ชี้ให้พวกเราขึ้น แต่เนื่องจากมีหลายคนที่ดูเหมือนจะยังไม่เคยขึ้นรถเมล์ ก็เลยยังไม่คล่อง จึงช้าพอสมควร เพราะรถเมล์ที่ต้องหยอดเงินจ่ายตอนขึ้นรถ ถ้าไม่ได้เตรียมเศษตังค์ไว้ก็จะช้า ทำเอาเกรงใจผู้โดยสารคนอื่นเหมือนกัน เหมือนไปทำให้เขาช้า แต่รถเมล์ที่นี่วิ่งตามเวลาที่ค่อนข้างแน่นอนอยู่แล้ว ถ้าช้าตรงนี้เขาก็ไปเร่งเอาตรงเส้นทางข้างหน้าได้
ใช้เวลาเดินทางประมาณ ๒๐ นาทีก็ถึงสถานีมุซาชิซาไก
เดินจากสถานีแค่นิดเดียวก็ถึงโรงแรมซิตีเทลมุซาชิซาไก ดูแล้วไม่ได้ใหญ่โตมากอย่างที่คิดไว้
ห้องที่พักเป็นห้องเดี่ยว จึงไม่กว้าง ขนาดแคบกว่าที่พักในวิทยาเขตซางามิฮาระเสียอีก แต่ก็พออยู่สบาย
ห้องน้ำเป็นแบบนี้
เรื่องของวันนี้ยังไม่จบแต่เพียงเท่านี้ หลังจากที่เข้าห้องพักไปวางของเสร็จแล้วทุกคนก็นัดกันว่าจะไปหาที่ทานมื้อเย็นกันต่อ
ตอนต่อไปจะได้เข้าไปในตัวเมืองโตเกียวแล้ว https://phyblas.hinaboshi.com/20140206