หลังกลับจากทากาซากิก็แวะมาโนมิไกที่ร้านในย่านคาบุกิโจวที่แออัด ฝ่าเขาวงกตสถานีชินจุกุกลับ
เขียนเมื่อ 2025/11/18 20:14
แก้ไขล่าสุด 2025/12/02 05:45
# ศุกร์ 14 พ.ย. 2025
ต่อจากตอนที่แล้วที่เที่ยวในเมืองทากาซากิแล้วกลับมาถึงแถวสถานี https://phyblas.hinaboshi.com/20251117
เรื่องเที่ยวในเมืองทากาซากิก็จบลงแค่นี้ แต่ว่าที่จริงแล้วในวันเดียวกันนี้ทางบริษัทได้นัดไปกินเลี้ยงโนมิไกด้วย โดยสถานที่อยู่ที่ย่านคาบุกิโจว (歌舞伎町) ในเขตชินจุกุ
คาบุกิโจวนั้นขึ้นชื่อในฐานะย่านโคมแดง โดยเป็นหนึ่งใน ๓ ย่านโคมแดงใหญ่ของญี่ปุ่น ร่วมกันกับย่านสึสึกิโนะในซัปโปโระ และนากาสึ ในฟุกุโอกะ ซึ่งเราได้เคยไปมาแล้ว
ย่านคาบุกิโจวอยู่ทางตะวันออกเฉียงเหนือของสถานีชินจุกุ ที่จริงเราเคยมีโอกาสไปสถานีชินจุกุมาหลายครั้งแล้ว ส่วนใหญ๋ไปเพื่อเปลี่ยนรถ และก็เคยได้ยินชื่อคาบุกิโจวมานานแล้ว แต่ก็ไม่เคยมีโอกาสแวะไป ครั้งนี้จึงเป็นครั้งแรก
เพียงแต่ก็ไม่ใช่อะไรที่รู้สึกประทับใจสักเท่าไหร่นัก เพราะคนเยอะแน่นแออัด แค่เดินก็ลำบากแล้ว และยังเต็มไปด้วยกลิ่นบุหรี่ เพราะมีพวกขยะสังคมที่ยืนสูบกลางฝูงชนแบบไม่เกรงใจใคร
ที่จริงย่านแถวนี้ห้ามสูบบุหรี่บนถนน มีเขียนบอกชัดเจน แต่ว่าไม่มีบทลงโทษที่ชัดเจนจึงเหมือนไม่มีกฎ พอคนเยอะโอกาสเจอพวกขยะสังคมก็เยอะตาม จึงเลี่ยงได้ยาก
ฉะนั้นหลังจากที่เดินเที่ยวเมืองทากาซากิที่เป็นเมืองท้องถิ่นที่คนน้อยสบายๆน่าอยู่เสร็จแล้วก็กลับมาเผชิญคนแออัดที่โตเกียวแบบนี้ก็เลยรู้สึกได้ว่าเหมือนกลับจากสวรรค์ลงสู่นรก
ที่โตเกียวคนแออัดและไม่น่าอยู่นั้นไม่ใช่แค่ย่านคาบุกิโจวหรือเขตชินจุกุ แต่ย่านอื่นส่วนใหญ่ก็เช่นกัน ฉะนั้นจึงรู้สึกว่าโชคดีแล้วที่เราไม่ต้องมาทำงานในโตเกียว แต่อยู่จังหวัดคานางาวะที่คนน้อยอยู่สบายลงมาหน่อย และในอนาคตก็คงไม่คิดที่จะเลือกไปทำงานที่โตเกียวแน่นอนเลย
สถานีทากาซากิ ขณะนั้นเวลาแค่ 4 โมงเย็น แต่ว่าฟ้าเริ่มมีสีเหลือง ตะวันใกล้ตกดินแล้ว บอกให้รู้ว่าเป็นเวลาที่จะต้องเดินทางกลับแล้ว
เดินเข้าสถานีเพื่อไปขึ้นรถไฟกลับ แม้จะยังรู้สึกอยากอยู่ที่นี่ต่อ ถ้าได้อยู่เมืองที่น่าอยู่แบบนี้จริงๆก็คงจะดี
ภายในสถานีเห็นมีขายพวกเครื่องนอนโดราเอมอน
มาซื้อตั๋วรถไฟชิงกันเซงขากลับสถานีอุเอโนะ รอบต่อไปคือรอบ 16:16 ถึงอุเอโนะเวลา 17:12
ซื้อเสร็จก็รีบเดินเข้าไป
ก่อนไปขึ้นรถฟก็มาแวะร้านสะดวกซื้อข้างในเพื่อซื้อชาสักหน่อย เห็นมีขายพวกตุ๊กตาดารุมะของขึ้นชื่อของทากาซากิเต็มเลย
ได้เวลาขึ้นชิงกันเซงกลับ
ระหว่างที่นั่งอยู่ก็หยิบอะไรๆมาดูสักหน่อย อันนี้คือตั๋วจากทากาซากิไปอุเอโนะ ราคา ๔๒๘๐ เยน
ตั๋วเข้าชมภายในเจ้าแม่กวนอิมใหญ่ที่เราไปมา
ขนมคันนงโมนากะที่ซื้อมาจากร้านตรงเข้าแม่กวนอิมไปเป็นของฝาก
ข้างในเป็นแบบนี้ ทั้งหมด ๑๕ ชิ้น ลองเอามากินเองชิ้นนึงก่อน เดี๋ยวไปเจอคนที่ทำงานก็แจกให้แต่ละคนเป็นของฝากได้
มาถึงสถานีอุเอโนะตามเวลา
ยังพอเหลือเวลาเลยมาเดินเล่นตรงทางลอยฟ้านอกสถานีอุเอโนะสักหน่อย
จากนั้นจึงเดินทางไปยังสถานีอุเอโนะของเคย์เซย์เพื่อไปส่งครอบครัวขึ้นรถไฟไปนาริตะ
ระหว่างทางผ่านปากทางเข้าสถานีอุเอโนะของ JR อีกทาง ซึ่งเป็นทางเข้าที่ใกล้สถาเคย์เซย์ที่สุด ตอนเช้าเขาก็เข้าทางนี้หลังออกจากสถานีของเคย์เซย์ แต่ว่าครั้งนี้เราออกมาจากอีกทางแล้วจึงเดินมา
มาถึงสถานีเคย์เซย์อุเอโนะ
หลังจากส่งครอบครัวไปขึ้นรถไฟไปยังนาริตะแล้ว เราก็หาทางไปขึ้นรถไฟใต้ดิน ซึ่งก็เชื่อมทางใต้ดินจากตรงนี้ ไม่ต้องออกจากสถานีไป
ทางเดินไปยังสถานีรถไฟใต้ดิน เดินไปไกลอยู่เหมือนกัน
มาขึ้นรถไฟใต้ดิน ได้นั่งรอบ 18:00 พอดี
มาลงที่สถานีฮิงาชิชินจุกุ (東新宿駅)
บรรยากาศย่านใจกลางเมืองที่คับคั่ง จากหน้าปากทางเข้ารถไฟใต้ดิน
แล้วก็เดินไปยังร้านที่นัดเอาไว้
ระหว่างทางก็ผ่านซอกซอยซึ่งดูสกปรก เก่าโทรม อึกทึก และเต็มไปด้วยผู้คน รู้สึกไม่น่าเดินเลย
เดินมาถึงที่หมายคือร้านทามากิชินจุกุรุ่นที่ 2 (たまき新宿2代目) อยู่ชั้น ๓ ของตึกนี้ ในขณะที่ชั้นล่างเป็นร้านราเมง ตอนแรกก็หาร้านนี้ไม่เจอเหมือนกันเพราะไม่รู้ว่าอยู่ชั้นบน แต่มีคนที่ดูเหมือนจะเป็นอาสาสมัครคอยนำทางให้นักท่องเที่ยวอยู่ เขาช่วยหาจนเจอได้
ภายในร้านก็แคบๆและแออัด พื้นที่ดูจะมีแค่บนชั้น ๓ แคบๆแค่นี้ แถวนี้ยังไงค่าเช่าที่คงแพงอยู่แล้ว จะเข้าร้านไหนก็คงจะหาที่เหลือเฟือได้ยาก
หลังจากกินร้านนี้กันเสร็จก็มีกลุ่มนึงชวนกันไปต่ออีกร้าน ซึ่งตอนแรกเราก็ลังเลว่าไปต่อด้วยดีหรือเปล่า เพราะว่าก็อยากคุยกับคนที่บริษัทมากขึ้นอีก ไม่ค่อยได้มีโอกาสแบบนี้นัก แต่ว่าก็ดึก 3 ทุ่มกว่าแล้ว
แต่สุดท้ายก็ตัดสินใจว่าไม่ไปต่อและขอกลับก่อน เพราะร้านที่เขาเลือกไปกินกันต่อนั้นเป็นร้านยากิโตริซึ่งให้คนสูบบุหรี่ในร้านได้ ดูเหมือนคนญี่ปุ่นจำนวนมากจะไม่ค่อยกังวลเรื่องบุหรี่ ก็เลยเข้าร้านแบบนี้ได้สบาย และคงใช้ชีวิตในย่านแบบนี้ได้ไม่ลำบาก ซึ่งต่างจากเราที่ให้ความสำคัญกับสุขภาพและไม่คิดจะเข้าร้านแบบนี้อยู่แล้ว
เมื่อตัดสินใจกลับเราก็บอกลาแล้วก็เดินไปยังสถานีชินจุกุ ผ่านฝูงชนที่ยังพลุกพล่านแม้จะเป็นเวลาเกือบ 4 ทุ่มแล้วก็ตาม
ระหว่างทางก็เห็นป้ายห้ามสูบบุหรี่ด้วย จึงได้รู้ว่าที่จริงแล้วที่นี่ก็เป็นเขตห้ามสูบบุหรี่เหมือนกัน เห็นสูบกันเกลื่อนจนนึกว่าไม่มีกฎห้ามซะแล้ว ปกติที่ที่คนพลุกพล่านแบบนี้ก็ควรห้ามอยู่แล้ว แต่ห้ามยังไงก็ไม่มีผล ถ้าไม่มีบทลงโทษ
สถานีชินจุกุไม่รู้ว่าควรจะเข้าตรงไหนดีเหมือนกัน แต่เห็นปากทางเข้าทางใต้ดินก็ลงตรงนี้ไปละกัน
พอลงมาก็ต้องมาเผชิญกับเขาวงกต ทางแยกเต็มไปหมด สมกับที่ใครต่างก็เล่าลือกันว่าเป็นสถานีที่ซับซ้อนที่สุดในญี่ปุ่น แต่โดยรวมแล้วก็คือมองป้าย ยังไงก็ให้เดินไปตามป้ายที่เขียนว่าสายโอดะกิว (小田急線) ก็ไปถึงได้โดยไม่หลง
แล้วก็มาถึงจุดตรวจตั๋วของโอดะกิว
มาขึ้นรถไฟแบบด่วนที่มีปลายทางที่สถานีฟุจิซาวะ รอบ 21:50
บนรถไฟคนแน่น ไม่มีโอกาสได้นั่งเลยตลอดทาง ต้องยืนไปตลอดเกือบชั่วโมงจนพอออกจากเขตจังหวัดโตเกียวเข้าสู่จังหวัดคานางาวะแล้วจึงเริ่มโล่งขึ้นมา มีที่นั่งให้ได้นั่ง แต่ไม่นานก็ได้เวลาออก ต้องลงที่สถานียามาโตะมาเพื่อต่อรถไฟแบบจอดทุกสถานีไปยังสถานีซากุรางาโอกะที่พักอยู่
ก็จบวันหนึ่งที่เหนื่อย เดินทางตั้งแต่เข้าเข้าโตเกียวแล้วก็ไปถึงจังหวัดกุมมะเสร็จแล้วก็กลับมาโตเกียวแล้วจึงได้กลับมายังคานางาวะ โดยรวมแล้วก็สนุกดี ถ้าไม่รวมที่ต้องไปเบียดเสียดคนที่ชินจุกุและต้องยืนบนรถไฟตลอดขากลับ
ต่อจากตอนที่แล้วที่เที่ยวในเมืองทากาซากิแล้วกลับมาถึงแถวสถานี https://phyblas.hinaboshi.com/20251117
เรื่องเที่ยวในเมืองทากาซากิก็จบลงแค่นี้ แต่ว่าที่จริงแล้วในวันเดียวกันนี้ทางบริษัทได้นัดไปกินเลี้ยงโนมิไกด้วย โดยสถานที่อยู่ที่ย่านคาบุกิโจว (歌舞伎町) ในเขตชินจุกุ
คาบุกิโจวนั้นขึ้นชื่อในฐานะย่านโคมแดง โดยเป็นหนึ่งใน ๓ ย่านโคมแดงใหญ่ของญี่ปุ่น ร่วมกันกับย่านสึสึกิโนะในซัปโปโระ และนากาสึ ในฟุกุโอกะ ซึ่งเราได้เคยไปมาแล้ว
ย่านคาบุกิโจวอยู่ทางตะวันออกเฉียงเหนือของสถานีชินจุกุ ที่จริงเราเคยมีโอกาสไปสถานีชินจุกุมาหลายครั้งแล้ว ส่วนใหญ๋ไปเพื่อเปลี่ยนรถ และก็เคยได้ยินชื่อคาบุกิโจวมานานแล้ว แต่ก็ไม่เคยมีโอกาสแวะไป ครั้งนี้จึงเป็นครั้งแรก
เพียงแต่ก็ไม่ใช่อะไรที่รู้สึกประทับใจสักเท่าไหร่นัก เพราะคนเยอะแน่นแออัด แค่เดินก็ลำบากแล้ว และยังเต็มไปด้วยกลิ่นบุหรี่ เพราะมีพวกขยะสังคมที่ยืนสูบกลางฝูงชนแบบไม่เกรงใจใคร
ที่จริงย่านแถวนี้ห้ามสูบบุหรี่บนถนน มีเขียนบอกชัดเจน แต่ว่าไม่มีบทลงโทษที่ชัดเจนจึงเหมือนไม่มีกฎ พอคนเยอะโอกาสเจอพวกขยะสังคมก็เยอะตาม จึงเลี่ยงได้ยาก
ฉะนั้นหลังจากที่เดินเที่ยวเมืองทากาซากิที่เป็นเมืองท้องถิ่นที่คนน้อยสบายๆน่าอยู่เสร็จแล้วก็กลับมาเผชิญคนแออัดที่โตเกียวแบบนี้ก็เลยรู้สึกได้ว่าเหมือนกลับจากสวรรค์ลงสู่นรก
ที่โตเกียวคนแออัดและไม่น่าอยู่นั้นไม่ใช่แค่ย่านคาบุกิโจวหรือเขตชินจุกุ แต่ย่านอื่นส่วนใหญ่ก็เช่นกัน ฉะนั้นจึงรู้สึกว่าโชคดีแล้วที่เราไม่ต้องมาทำงานในโตเกียว แต่อยู่จังหวัดคานางาวะที่คนน้อยอยู่สบายลงมาหน่อย และในอนาคตก็คงไม่คิดที่จะเลือกไปทำงานที่โตเกียวแน่นอนเลย
สถานีทากาซากิ ขณะนั้นเวลาแค่ 4 โมงเย็น แต่ว่าฟ้าเริ่มมีสีเหลือง ตะวันใกล้ตกดินแล้ว บอกให้รู้ว่าเป็นเวลาที่จะต้องเดินทางกลับแล้ว
เดินเข้าสถานีเพื่อไปขึ้นรถไฟกลับ แม้จะยังรู้สึกอยากอยู่ที่นี่ต่อ ถ้าได้อยู่เมืองที่น่าอยู่แบบนี้จริงๆก็คงจะดี
ภายในสถานีเห็นมีขายพวกเครื่องนอนโดราเอมอน
มาซื้อตั๋วรถไฟชิงกันเซงขากลับสถานีอุเอโนะ รอบต่อไปคือรอบ 16:16 ถึงอุเอโนะเวลา 17:12
ซื้อเสร็จก็รีบเดินเข้าไป
ก่อนไปขึ้นรถฟก็มาแวะร้านสะดวกซื้อข้างในเพื่อซื้อชาสักหน่อย เห็นมีขายพวกตุ๊กตาดารุมะของขึ้นชื่อของทากาซากิเต็มเลย
ได้เวลาขึ้นชิงกันเซงกลับ
ระหว่างที่นั่งอยู่ก็หยิบอะไรๆมาดูสักหน่อย อันนี้คือตั๋วจากทากาซากิไปอุเอโนะ ราคา ๔๒๘๐ เยน
ตั๋วเข้าชมภายในเจ้าแม่กวนอิมใหญ่ที่เราไปมา
ขนมคันนงโมนากะที่ซื้อมาจากร้านตรงเข้าแม่กวนอิมไปเป็นของฝาก
ข้างในเป็นแบบนี้ ทั้งหมด ๑๕ ชิ้น ลองเอามากินเองชิ้นนึงก่อน เดี๋ยวไปเจอคนที่ทำงานก็แจกให้แต่ละคนเป็นของฝากได้
มาถึงสถานีอุเอโนะตามเวลา
ยังพอเหลือเวลาเลยมาเดินเล่นตรงทางลอยฟ้านอกสถานีอุเอโนะสักหน่อย
จากนั้นจึงเดินทางไปยังสถานีอุเอโนะของเคย์เซย์เพื่อไปส่งครอบครัวขึ้นรถไฟไปนาริตะ
ระหว่างทางผ่านปากทางเข้าสถานีอุเอโนะของ JR อีกทาง ซึ่งเป็นทางเข้าที่ใกล้สถาเคย์เซย์ที่สุด ตอนเช้าเขาก็เข้าทางนี้หลังออกจากสถานีของเคย์เซย์ แต่ว่าครั้งนี้เราออกมาจากอีกทางแล้วจึงเดินมา
มาถึงสถานีเคย์เซย์อุเอโนะ
หลังจากส่งครอบครัวไปขึ้นรถไฟไปยังนาริตะแล้ว เราก็หาทางไปขึ้นรถไฟใต้ดิน ซึ่งก็เชื่อมทางใต้ดินจากตรงนี้ ไม่ต้องออกจากสถานีไป
ทางเดินไปยังสถานีรถไฟใต้ดิน เดินไปไกลอยู่เหมือนกัน
มาขึ้นรถไฟใต้ดิน ได้นั่งรอบ 18:00 พอดี
มาลงที่สถานีฮิงาชิชินจุกุ (東新宿駅)
บรรยากาศย่านใจกลางเมืองที่คับคั่ง จากหน้าปากทางเข้ารถไฟใต้ดิน
แล้วก็เดินไปยังร้านที่นัดเอาไว้
ระหว่างทางก็ผ่านซอกซอยซึ่งดูสกปรก เก่าโทรม อึกทึก และเต็มไปด้วยผู้คน รู้สึกไม่น่าเดินเลย
เดินมาถึงที่หมายคือร้านทามากิชินจุกุรุ่นที่ 2 (たまき新宿2代目) อยู่ชั้น ๓ ของตึกนี้ ในขณะที่ชั้นล่างเป็นร้านราเมง ตอนแรกก็หาร้านนี้ไม่เจอเหมือนกันเพราะไม่รู้ว่าอยู่ชั้นบน แต่มีคนที่ดูเหมือนจะเป็นอาสาสมัครคอยนำทางให้นักท่องเที่ยวอยู่ เขาช่วยหาจนเจอได้
ภายในร้านก็แคบๆและแออัด พื้นที่ดูจะมีแค่บนชั้น ๓ แคบๆแค่นี้ แถวนี้ยังไงค่าเช่าที่คงแพงอยู่แล้ว จะเข้าร้านไหนก็คงจะหาที่เหลือเฟือได้ยาก
หลังจากกินร้านนี้กันเสร็จก็มีกลุ่มนึงชวนกันไปต่ออีกร้าน ซึ่งตอนแรกเราก็ลังเลว่าไปต่อด้วยดีหรือเปล่า เพราะว่าก็อยากคุยกับคนที่บริษัทมากขึ้นอีก ไม่ค่อยได้มีโอกาสแบบนี้นัก แต่ว่าก็ดึก 3 ทุ่มกว่าแล้ว
แต่สุดท้ายก็ตัดสินใจว่าไม่ไปต่อและขอกลับก่อน เพราะร้านที่เขาเลือกไปกินกันต่อนั้นเป็นร้านยากิโตริซึ่งให้คนสูบบุหรี่ในร้านได้ ดูเหมือนคนญี่ปุ่นจำนวนมากจะไม่ค่อยกังวลเรื่องบุหรี่ ก็เลยเข้าร้านแบบนี้ได้สบาย และคงใช้ชีวิตในย่านแบบนี้ได้ไม่ลำบาก ซึ่งต่างจากเราที่ให้ความสำคัญกับสุขภาพและไม่คิดจะเข้าร้านแบบนี้อยู่แล้ว
เมื่อตัดสินใจกลับเราก็บอกลาแล้วก็เดินไปยังสถานีชินจุกุ ผ่านฝูงชนที่ยังพลุกพล่านแม้จะเป็นเวลาเกือบ 4 ทุ่มแล้วก็ตาม
ระหว่างทางก็เห็นป้ายห้ามสูบบุหรี่ด้วย จึงได้รู้ว่าที่จริงแล้วที่นี่ก็เป็นเขตห้ามสูบบุหรี่เหมือนกัน เห็นสูบกันเกลื่อนจนนึกว่าไม่มีกฎห้ามซะแล้ว ปกติที่ที่คนพลุกพล่านแบบนี้ก็ควรห้ามอยู่แล้ว แต่ห้ามยังไงก็ไม่มีผล ถ้าไม่มีบทลงโทษ
สถานีชินจุกุไม่รู้ว่าควรจะเข้าตรงไหนดีเหมือนกัน แต่เห็นปากทางเข้าทางใต้ดินก็ลงตรงนี้ไปละกัน
พอลงมาก็ต้องมาเผชิญกับเขาวงกต ทางแยกเต็มไปหมด สมกับที่ใครต่างก็เล่าลือกันว่าเป็นสถานีที่ซับซ้อนที่สุดในญี่ปุ่น แต่โดยรวมแล้วก็คือมองป้าย ยังไงก็ให้เดินไปตามป้ายที่เขียนว่าสายโอดะกิว (小田急線) ก็ไปถึงได้โดยไม่หลง
แล้วก็มาถึงจุดตรวจตั๋วของโอดะกิว
มาขึ้นรถไฟแบบด่วนที่มีปลายทางที่สถานีฟุจิซาวะ รอบ 21:50
บนรถไฟคนแน่น ไม่มีโอกาสได้นั่งเลยตลอดทาง ต้องยืนไปตลอดเกือบชั่วโมงจนพอออกจากเขตจังหวัดโตเกียวเข้าสู่จังหวัดคานางาวะแล้วจึงเริ่มโล่งขึ้นมา มีที่นั่งให้ได้นั่ง แต่ไม่นานก็ได้เวลาออก ต้องลงที่สถานียามาโตะมาเพื่อต่อรถไฟแบบจอดทุกสถานีไปยังสถานีซากุรางาโอกะที่พักอยู่
ก็จบวันหนึ่งที่เหนื่อย เดินทางตั้งแต่เข้าเข้าโตเกียวแล้วก็ไปถึงจังหวัดกุมมะเสร็จแล้วก็กลับมาโตเกียวแล้วจึงได้กลับมายังคานางาวะ โดยรวมแล้วก็สนุกดี ถ้าไม่รวมที่ต้องไปเบียดเสียดคนที่ชินจุกุและต้องยืนบนรถไฟตลอดขากลับ
-----------------------------------------
囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧
หมวดหมู่
-- ท่องเที่ยว >> รถไฟ-- ประเทศญี่ปุ่น >> กุมมะ
-- ประเทศญี่ปุ่น >> โตเกียว
-- ประเทศญี่ปุ่น >> คานางาวะ