φυβλαςのβλογ
บล็อกของ phyblas

มีดุษฎีบัณฑิตหนุ่มคนหนึ่ง เพิ่งจบปริญญาเอกมาจากมหาวิทยาลัยชื่อดัง เมื่อเขาเริ่มไปหางานก็มีแต่คนแย่งอยากได้เขาไปทำงานด้วย

 

ในที่สุดเขาก็ได้เลือกทำงานบริษัทเอกชนแห่งหนึ่งซึ่งให้เงินเดือนเขาสูงสุด ประธานบริษัทนั้นเป็นคนที่แม้ว่าจะระดับการศึกษาไม่สูง แต่ก็ให้ความเคารพบุคคลที่มีความสามารถมาก

 

 

"ยินดีอย่างมากที่ได้คุณมาทำงานกับเรา"
"ขอบคุณมากครับท่าน"

ดอกเตอร์หนุ่มรู้สึกซาบซึ้งใจและตั้งใจอุทิศตัวทำงานเพื่อบริษัทแห่งนี้

แต่พอนานเข้า เขากลับรู้สึกว่าท่านประธานไม่ได้ให้เขาทำงานอย่างจริงจังเลย กลับเอาแต่ให้ออกงานสังคม ออกหน้าออกตา

 

 

"นี่เป็นด็อกเตอร์หนุ่มที่จบจากมหาวิทยาลัยชื่อดังนั่นไง ผมเชิญเขามาทำงานด้วยเป็นพิเศษ" ท่านประธานพูดอวดบุคลากรคนสำคัญให้กับแขกที่มาทำความรู้จัก

ในที่สุดเขาจึงรู้สึกตัวขึ้นได้ว่าแท้จริงแล้วท่านประธานแค่ต้องการตัวเขามาเป็นเครื่องประดับเกียรติยศเป็นหน้าเป็นตาให้กับบริษัทเท่านั้น ทั้งที่เขาตั้งใจและอยากที่จะได้ใช้ความสามารถตัวเองทำงานอย่างจริงๆจังๆแท้ๆ

สุดท้ายด็อกเตอร์หนุ่มทนไม่ไหว ขอยื่นใบลาออก

 

 

"ผมขอลาออกนะครับ" ด็อกเตอร์หนุ่มพูดอย่างหนักแน่น

"ทำไมกันน่ะ ผมให้เงินเดือนคุณไม่สูงพอเหรอ?" ท่านประธานมีท่าทีตกใจอย่างมาก

"ไม่ใช่หรอกครับ" ด็อกเตอร์หนุ่มส่ายหัว

"ผมมีเรื่องจะเล่าให้ฟัง" เขาเริ่มเล่าเรื่อง

"ท่านรู้จักนักวิทยาศาสตร์ผู้ยิ่งใหญ่ที่ชื่อไมเคิล ฟาราเดย์มั้ยครับ สมัยที่เขาทำงานอยู่ที่สภาวิทยาศาสตร์ได้มีคนหวังดีมาพูดกับเขาว่า..."

 

 

"ท่านทำงานนี้ทั้งเหนื่อย ผลตอบแทนก็น้อย ไม่เห็นจะคุ้มค่าเลย"

ฟาราเดย์ไม่ได้สนใจที่เขาพูดเลย กลับตอบว่า...

 

 

"ก็การได้ทำงานนี่แหละคือผลตอบแทน"

 

(ไมเคิล ฟาราเดย์ นักวิทยาศาสตร์ผู้ยิ่งใหญ่ผู้คิดค้นทฤษฎีทางไฟฟ้ามากมาย และเป็นผู้ประดิษฐ์ไดนาโม ทำให้เรามีโรงไฟฟ้าใช้กัน เขาเกิดมาด้วยฐานะที่ต่ำต้อยและไม่มีโอกาสได้เรียนสูง แต่ด้วยความขยันจึงประสบความสำเร็จในชีวิต http://en.wikipedia.org/wiki/Michael_Faraday)

 

.

 

.

 

.

 

.

 

 

ใจความสำคัญที่ได้จากบทความนี้ก็คือ...

สิ่งที่สำคัญสำหรับการทำงานไม่ใช่เงินเดือนดีๆ หรือได้มีหน้ามีตาในสังคม แต่คือการมีความสุขกับการทำงาน ในชีวิตการทำงานนั้น หากเราสนุกกับงานที่ทำแล้วละก็ ไม่มีอะไรจะสำคัญไปกว่านี้อีกแล้ว เพราะความสนุกจากการได้ทำงานนั่นล่ะคือผลตอบแทนอันแสนคุ้มค่า

 

 

 

เครดิต : เนื้อเรื่องมาจากหนังสือเรียนภาษาจีนของ อ.เหยิน จิ่งเหวิน เอามาดัดแปลงเล็กน้อยแล้วใส่ภาพประกอบโดยใช้ตัวช่วยตกแต่งของเกม โคยอิโระโซระโมโยว(恋色空模様)
เคยเขียนเรื่องในรูปแบบนี้มาแล้วครั้งหนึ่ง อ่านได้ที่ https://phyblas.hinaboshi.com/20100721

-----------------------------------------

囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧

ไม่อนุญาตให้นำเนื้อหาของบทความไปลงที่อื่นโดยไม่ได้ขออนุญาตโดยเด็ดขาด หากต้องการนำบางส่วนไปลงสามารถทำได้โดยต้องไม่ใช่การก๊อปแปะแต่ให้เปลี่ยนคำพูดเป็นของตัวเอง หรือไม่ก็เขียนในลักษณะการยกข้อความอ้างอิง และไม่ว่ากรณีไหนก็ตาม ต้องให้เครดิตพร้อมใส่ลิงก์ของทุกบทความที่มีการใช้เนื้อหาเสมอ