φυβλαςのβλογ
บล็อกของ phyblas

#พฤหัส 5 เม.ษ. 2012

ช่วงนี้ฤดูใบไม้ผลิ ดอกไม้กำลังเริ่มบาน เป็นช่วงเวลาที่เหมาะแก่การท่องเที่ยวชมดอกไม้

คราวนี้เราได้ไปชมดอกบ๊วยบาน สำหรับในปักกิ่งแล้วถ้าจะชมดอกซากุระก็ต้องไปสวนสาธารณะยวี่ยวนถาน (玉渊潭公园) อย่างที่เคยเขียนถึงไป https://phyblas.hinaboshi.com/20120401

ส่วนถ้าจะชมดอกบ๊วยละก็ต้องไปที่ สวนสาธารณะซากกำแพงเมืองสมัยราชวงศ์หมิง (明城墙遗址公园)

ที่นี่เป็นสวนสาธารณะที่อยู่รอบๆบริเวณซากกำแพงเมืองเก่าที่สร้างสมัยราชวงศ์หมิง โดยส่วนนี้อยู่ใกล้กับป้อมประตูเมืองเก่าตงเปี้ยนเหมิน (东便门) ซึ่งเป็นป้อมประตูแห่งหนึ่งของกำแพงเมืองส่วนนอกซึ่งถูกรื้อทิ้งไปแล้ว

กำแพงที่เหลืออยู่ให้เห็นนี้ทั้งหมดเป็นส่วนของกำแพงส่วนใน ส่วนกำแพงส่วนนอกได้ถูกรื้อทิ้งออกไปหมดแล้ว พร้อมกับป้อมประตูตงเปี้ยนเหมินเองก็ถูกรื้อออกไปด้วย ที่เหลือไว้อยู่ในตอนนี้มีแค่หอซึ่งอยู่บนกำแพงส่วนในซึ่งเรียกว่าหอมุมตะวันออกเฉียงใต้กำแพงเมืองปักกิ่ง (北京城东南角楼)



ดอกบ๊วยนั้นบางทีคนไทยก็เรียกว่าดอกเหมย ส่วนจีนกลางเรียกว่าเหมย์ฮวา (梅花) ถือเป็นดอกไม้ประจำชาติจีน ในปักกิ่งมีดอกบ๊วยไม่มาก โดยทั่วไปจะบานช่วงปลายมีนาคมถึงต้นเมษา

บ๊วยกับซากุระนั้นเป็นดอกไม้วงศ์เดียวกัน คือวงศ์ prunus ดังนั้นจึงคล้ายกันมาก เห็นแล้วไม่สามารถแยกออกเหมือนกันว่าไหนดอกบ๊วยไหนซากุระ ต้องถามเอา

คำว่าบ๊วยที่เรียกกันในภาษาไทยนั้นมาจากภาษาแต้จิ๋วซึ่งอักษร 梅 อ่านว่า บ๊วย ซึ่งคล้ายกับอักษร 尾 ซึ่งอ่านว่า บ้วย ซึ่งคนไทยก็อ่านออกเสียงเป็น บ๊วย เหมือนกัน คำนี้แปลว่าหาง แต่ในภาษาไทยใช้ในความหมายว่าที่โหล่ ความจริงแล้วไม่ได้เกี่ยวอะไรกับบ๊วยที่เป็นชื่อดอกไม้เลยเพราะเขียนด้วยคนละอักษร และภาษาแต้จิ๋วก็ไม่ได้ออกเสียงเหมือนกัน แค่ใกล้เคียง



การเดินทางเริ่มจากนั่งรถไฟฟ้าสาย ๒ ไปลงที่สถานีรถไฟฟ้าสถานีรถไฟปักกิ่ง (地铁北京站)



ภาพสถานีรถไฟปักกิ่ง (北京站) มองจากสะพานลอยคนข้าม
สถานีนี้เป็นสถานีเก่าแก่ สร้างขึ้นตั้งแต่ปี 1901 แล้ว ปัจจุบันสถานีนี้ความสำคัญลดลงไปมากเนื่องจากมีสถานีอื่นๆเช่นสถานีใต้ (北京南站) ซึ่งเพิ่งถูกสร้างเมื่อปี 2008



บรรยากาศแถวๆสถานีรถไฟปักกิ่ง ถ่ายขณะที่เดินไปยังสถานที่ชมดอกบ๊วยอันเป็นเป้าหมาย ระยะทางไม่ไกลมาก แถวๆนั้นเต็มไปด้วยตึกหรูๆมากมาย










แล้วเราก็มาถึงบริเวณที่เริ่มเห็นซากกำแพงเมืองแล้ว



ภาพแรกที่เห็นนั้นยังไม่พบดอกบ๊วยสักดอก เราจึงได้แต่เดินต่อไปก่อน



เดินไปสักพักในที่สุดก็ได้เห็นดอกบ๊วยกระจุกแรก





แต่ว่าแค่นี้ยังน้อยไป ยังไม่ใช่บริเวณหลัก ดังนั้นเราจึงเดินต่อไป



ระหว่างทางผ่านจุดที่เป็นสี่แยกหลักใหญ่ มีถนนสูงต่ำพันกันเต็มไปหมด มองเห็นรางรถไฟที่มุ่งออกจากสถานีรถไฟปักกิ่งด้วย





แล้วก็เดินมาถึงหอมุมกำแพงเมือง



มองจากอีกมุม




ที่บริเวณข้างๆนี้เองเราก็ได้เห็นดอกบ๊วยอีกเป็นจำนวนมาก มีทั้งสีชมพูและสีขาวปนกันสวยงาม







ไม่ได้เห็นแต่ดอกบ๊วย แต่ยังมีดอกเหลี่ยงเคี้ยว (连翘) สีเหลืองอร่อมอยู่ด้วย แต่มีแค่เล็กน้อย



ตรงนี้เป็นทางเข้าชมตัวป้อม แต่ว่าต้องเสียเงิน ๑๐ หยวนค่าเข้า เราสนใจแค่มาชมดอกไม้อยู่แล้วก็เลยไม่ได้เข้าไป




เดินต่อไปตามแนวกำแพงเรื่อยๆก็เจอดอกบ๊วยบานอยู่ข้างกำแพงอย่างไม่ขาดสาย












ระหว่างทางก็มีพวกป้ายที่ให้ความรู้ต่างๆเกี่ยวกับบ๊วย เช่นว่ามีความสำคัญยังไง เอาไปใช้ทำอะไรได้



สังเกตดีๆที่พื้นตรงนี้มีสลักเป็นรูปอะไรอยู่ ดูเหมือนจะเป็นสัญลักษณ์ดอกไม้



ต้นที่อยู่ติดกำแพงนี้ดูสูงมาก สูงเหนือซากกำแพงขึ้นไปเยอะเลย



นอกจากนี้ก็ยังเจอดอกอื่นที่ไม่ใช่ดอกบ๊วย อย่างอันนี้คือดอกมู่หลาน (木兰) ดอกชมพูตูมๆสวยงาม






ตรงนี้เขารดน้ำต้นไม้อยู่ เดินผ่านทีนี่ตัวเปียกชุ่มเลย



เมื่อมองไปยังสายน้ำที่ฉีดอยู่โดยหันหลังให้ดวงอาทิตย์ก็จะเห็นสายรุ้งที่สวยงามได้ ถ่ายติดด้วย สวยทีเดียว



และแล้วหลังจากที่เดินชมดอกไม้มาเรื่อยๆตามแนวกำแพงตลอดทาง ในที่สุดแนวกำแพงก็หมดลงแค่ตรงนี้ รวมทั้งพื้นหญ้าและหมู่ดอกบ๊วยเองก็จบแค่ตรงนี้ เป็นอันจบการเดินชมดอกไม้ที่ระยะทางไม่ไกลมากแต่เพลิดเพลินได้ตลอดทาง



สุดทางมีสถานีรถไฟฟ้าอีกแห่งคือสถานีฉงเหวินเหมิน (地铁崇文门站)




ดอกไม้ยามนี้สวยดี น่าเสียดายอีกไม่นานมันก็ต้องร่วงโรยไปตามฤดูกาล คนเราเองชีวิตก็มีทั้งขึ้นและลงจะคงอยู่ได้นานแค่ไหนกันนะ

-----------------------------------------

囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧

ไม่อนุญาตให้นำเนื้อหาของบทความไปลงที่อื่นโดยไม่ได้ขออนุญาตโดยเด็ดขาด หากต้องการนำบางส่วนไปลงสามารถทำได้โดยต้องไม่ใช่การก๊อปแปะแต่ให้เปลี่ยนคำพูดเป็นของตัวเอง หรือไม่ก็เขียนในลักษณะการยกข้อความอ้างอิง และไม่ว่ากรณีไหนก็ตาม ต้องให้เครดิตพร้อมใส่ลิงก์ของทุกบทความที่มีการใช้เนื้อหาเสมอ