เที่ยวในเมืองโยโกฮามะยามค่ำคืน
เขียนเมื่อ 2013/12/17 21:04
แก้ไขล่าสุด 2021/09/28 16:42
#อาทิตย์ 10 พ.ย. 2013
ตอนที่แล้วเดินทางมาจนถึงที่พักใน JAXA วิทยาเขตซางามิฮาระประมาณห้าโมงครึ่ง https://phyblas.hinaboshi.com/20131209
แต่เนื่องจากมีนัดเพื่อนไว้ที่โยโกฮามะจึงต้องออกเดินทางต่อทันทีโดยแทบไม่มีเวลาพัก
เพื่อนที่ไปหานั้นที่จริงแล้วเป็นเพื่อนของเพื่อน เขามาเที่ยวเมืองไทยเมื่อหลายปีก่อนจึงได้พาเขาเที่ยว หลังจากเขากลับไปก็แทบจะไม่ได้ติดต่อกัน แต่ก็ยังมีคุยกันทางเฟสบุ๊กอยู่บ้าง
ตอนนี้เขาย้ายมาอาศัยอยู่ในเมืองโยโกฮามะ พอครั้งนี้เรารู้ว่าจะได้มาญี่ปุ่นครั้งนี้จึงนึกถึงเขา อยากจะนัดเจอ เลยลองทักไปหลังจากที่ไม่ได้คุยกันตั้งนานแล้ว ก็ปรากฏว่าเขาบอกว่าอยากเจอ ก็เลยนัดเจอกัน
เนื่องจากวันธรรมดาเขาทำงานยุ่งอยู่ตลอดแทบจะไม่มีเวลาเลย ก็เลยนัดเจอกันวันอาทิตย์ ซึ่งเป็นวันที่มาถึงทันที ซึ่งก็ถือว่าเป็นเวลาที่เหมาะ เพราะวันอื่นบางวันเราเลิกดึกกว่า แต่ถ้าเป็นวันนี้เราไม่มีกำหนดการณ์อะไร แค่เดินทางมาถึงที่เหลือก็เป็นเวลาอิสระแล้ว
เดิมทีนัดเขาไว้เจอกันที่โยโกฮามะตอน 18:45 น. แต่การที่เราเดินทางมาถึงวิทยาเขตซางามิฮาระค่อนข้างช้าก็เลยทำให้ไม่สามารถไปถึงโยโกฮามะได้ทันเวลา แต่คุยกับเขาแล้วเขาก็บอกว่าไม่เป็นไร ถึงช้าก็จะรออยู่ ถึงเมื่อไหร่ก็เจอกันเมื่อนั้น ไม่ต้องรีบ
สถานีเป้าหมายที่นัดคือสถานีคันไน (関内駅) เป็นสถานีที่อยู่ใกล้กับย่านคนจีนในเมืองโยโกฮามะ
หลังจากจัดการวางข้าวของอะไรเรียบร้อยก็รีบออกมาทันที และวิ่งไปยังสถานีฟุจิโนเบะ คราวนี้ไปได้โดยไม่หลงทางเพราะรู้จักเส้นทางดีแล้ว
ทิวทัศน์ระหว่างทาง ดูเงียบๆสงบดี แสงสีไม่ได้เยอะมาก
แล้วก็ถึงสถานี ใช้เวลาไม่ถึง ๒๐ นาทีได้ขึ้นรถรอบ 18:05 ซึ่งจะทำให้ไปถึงที่หมายได้ตอน 18:59 โดยต้องมีการต่อรถที่สถานีฮิงาชิคานางาวะ (東神奈川駅) แต่ถ้าจังหวะดีละก็บางครั้งมีรถที่ไปถึงโดยตรงอยู่ แต่ส่วนใหญ่จะต้องต่อ
แต่พอขึ้นจริงๆก็กลับพบว่ารถไฟเจอปัญหาทำให้ล่าช้าออกไปอีกนิดหน่อย แถมทำให้พลาดรถที่จะไปถึงสถานีคันไนโดยตรง ต้องไปต่อที่สถานีซากุรางิโจว (桜木町駅) อีกต่อ
สถานีฮิงาชิคานางาวะ เป็นสถานีจุดเปลี่ยนรถที่สำคัญแห่งหนึ่ง
สถานีซากุรางิโจว เป็นสถานีปลายทางของรถไฟหลายขบวนที่มาจากสายโยโกฮามะ
กว่าจะถึงก็ทุ่มกว่าหน่อยๆ ในที่สุดก็ถึงสถานีคันไน ที่จริงแล้วก็อยู่ถัดจากสถานีซากุรางิโจวไปแค่สถานีเดียว
เมื่อออกมาก็เห็นเพื่อนซึ่งรออยู่แล้วในทันที
เดินออกมานอกสถานี แถวนี้เป็นย่านใจกลางเมืองที่คนพลุกพล่านดี
ก่อนอื่นเพื่อนพาไปกินอาหารมื้อเย็นที่ร้านทงคัตสึชื่อดังที่มีประวัติศาสตร์ยาวนาน ชื่อร้านคัตสึเรตสึอัน (勝烈庵)
ภายในร้าน
ชั้นสองเป็นที่นั่งแบบญี่ปุ่น เรานั่งกินตรงนี้
มีทงคัตสึแบบต่างๆให้เลือก ราคาก็เป็นพันเยนทั้งนั้น ถือว่าปกติเพราะที่อื่นก็แพงแบบนี้ ทงคัตสึถือเป็นอาหารแพงอย่างหนึ่งของญี่ปุ่น ที่เราเลือกคืออันนี้ เป็นแบบที่มีต้นหอมอยู่ด้านใน ก็อร่อยดีแต่ก็คิดว่าชอบแบบธรรมดาที่ไม่มีต้นหอมมากกว่าอยู่
จำไม่ได้ว่าทั้งหมดจ่ายเท่าไหร่ เพราะงานนี้เพื่อนออกเงินเลี้ยงให้ เป็นการตอบแทนที่เคยพาเที่ยวตอนที่เขาไปไทย
ทานเสร็จเขาก็พาเดินในเมืองต่อ เป้าหมายคือไปเดินเล่นริมทะเลซึ่งมีทิวทัศน์สวย
มองไปทางด้านโน้นเห็นย่านที่เรียกว่ามินาโตะมิไร 21 (みなとみらい21)
ที่อยู่ทางซ้ายคือตึกโยโกฮามะแลนด์มาร์กทาวเวอร์ (横浜ランドマークタワー) เป็นตึกที่สูงที่สุดในญี่ปุ่นตอนนี้ สูง ๒๙๓ เมตร แต่อีกไม่นานจะมีตึกสูงกว่าที่กำลังสร้างอยู่สร้างขึ้นมาทำลายสถิติด้วยความสูงกว่า ๓๐๐ เมตรอยู่ที่โอซากะ
ตรงกลางจะเห็นชิงช้าสวรรค์คอสโมคล็อก 21 (コスモクロック21) ซึ่งอยู่ในสวนสนุกโยโกฮามะคอสโมเวิลด์ (よこはまコスモワールド) สูง ๑๑๒.๕ เมตร สูงเด่นมาก
ส่วนทางขวาที่เป็นรูปโค้งสวยคือตึกโยโกฮามะแกรนด์อินเทอร์คอนทิเนนทัลโฮเทล (ヨコハマグランドインターコンチネンタルホテル) สูง ๑๔๐ เมตร
เรามาถึงทะเลแล้ว ตรงนี้เป็นอ่าวเล็กๆ ข้างหน้าเป็นท่าเรือ
เดินต่อริมทะเลไปเรื่อยๆไปทางขวาแล้วมองย้อนกลับไปฝั่งโน้นอีกที
ตึกท่าเรือ ที่นี่เป็นท่าเรือใหญ่ที่สามารถนั่งระหว่างประเทศได้ด้วย และก็สามารถนั่งไปพวกหมู่เกาะต่างๆหลายแห่งในญี่ปุ่นที่อยู่ห่างไกลออกไปจากเกาะหลัก
เข้าไปเดินเล่นดูด้านใน
มีแบบจำลองเรือสมัยก่อนตั้งแสดงอยู่ด้วย
ออกมาด้านนอกท่าเรือมองกลับไปที่เดิมอีกคราวนี้มองเห็นตึกสำคัญอีกตึกเพิ่มเข้ามาด้านหน้าสุด นั่นคือโกดังอิฐแดงโยโกฮามะ (横浜赤レンガ倉庫, โยโกฮามะอากาเรงงะโซวโกะ) เป็นโกดังเก่าแก่ที่สวยงาม มีสองอาคาร อาคารสองถูกสร้างตั้งแต่ปี 1911 และอาคารหนึ่งสร้างปี 1913 ถูกใช้งานจนถึงปี 1989 หลังจากนั้นก็ได้ถูกดัดแปลงไปทำอย่างอื่น โดยอาคารหนึ่งกลายเป็นสถานที่สำหรับจัดงานต่างๆ และอาคารสองกลายเป็นอาคารห้างร้านไป ปัจจุบันนี้เป็นสัญลักษณ์ที่สำคัญอย่างหนึ่งของย่านนี้ด้วยตัวอาคารที่ดูสวยโดดเด่น
เดินต่อมาจะเจอเรือฮิกาวามารุ (氷川丸) ซึ่งจอดนิ่งอยู่ตรงนี้ เรือนี้เป็นเรือบรรทุกสินค้าและผู้โดยสารที่เคยใช้ในอดีต สร้างขึ้นตั้งแต่ปี 1930 ใช้งานมาจนถึงปี 1960 ปัจจุบันจอดอยู่เฉยๆตรงนี้ทำเป็นพิพิธภัณฑ์ให้คนเข้าไปชมกัน
ภายในหน้าตาแบบนี้ แต่เสียดายว่าเวลาเปิดคือ 10:00 - 17:00 แต่ตอนที่ไปนี่สามทุ่มแล้ว ยังไงก็เข้าไม่ได้ ค่าเข้าชมก็ไม่แพง แค่ ๒๐๐ เยนเท่านั้นเอง ถ้ามีโอกาสมาอีกรอบตอนกลางวันก็คงจะดี
จากนั้นเราไปขึ้นหอคอยโยโกฮามะมารีนทาวเวอร์ (横浜マリンタワー)
หอคอยนี้สมัยก่อนเป็นประภาคาร สร้างขึ้นเมื่อปี 1959 สูง ๑๐๖ เมตร ถือว่าเป็นสัญลักษณ์ของท่าเรือโยโกฮามะ ด้านบนสุดเป็นจุดชมวิวที่สามารถขึ้นไปได้
ทิวทัศน์ที่มองจากด้านบนก็เป็นแบบนี้
ฝั่งนี้มองเห็นย่านมินาโตะมิไรชัดเจน เห็นเส้นทางที่เราเดินมาและเห็นเรือฮิกาวามารุด้วย
ตรงนี้จะเห็นสะพานโยโกฮามะเบย์บริดจ์ (横浜ベイブリッジ) สะพานยาวนี้พาดข้ามเกาะต่างๆในอ่าวโตเกียว ข้ามผ่านเมืองคาวาซากิ แล้วก็ทะลุอุโมงไปถึงสนามบินฮาเนดะที่โตเกียวเลย
หลังจากเสร็จแล้วต่อมาก็ไปเที่ยวย่านคนจีนต่อ ในญี่ปุ่นมีย่านคนจีนที่สำคัญอยู่ ๓ แห่ง คือที่โยโกฮามะ ที่โควเบะ และที่นางาซากิ โดยที่ของโยโกฮามะนี้ถือว่ามีขนาดใหญ่ที่สุด
แต่มาตอนดึกแบบนี้ก็ค่อนข้างเงียบเหงา ร้านค้าปิดไปเยอะแล้ว
ชอบประตูแพนด้า
บรรยากาศที่นี่จีนดี ไม่เลวเลย มีได้ยินคนพูดภาษาจีนอยู่ประปรายด้วย
สุดแค่นี้แล้ว ที่จริงกว้างพอสมควรถ้าจะให้เดินทั่วย่านจริงๆก็คงต้องใช้เวลา แต่เพราะมันดึกแล้ว แล้วเราก็เดินมาไกลพอสมควร เมื่อยคนแทบจะเดินไม่ไหวแล้ว จึงได้เวลาต้องกลับ
ว่าแต่มาเดินโยโกฮามะแบบนี้แล้วนึกถึงเพลงโจ๊กอาม่าที่เคยฟังเมื่อก่อน ฮาดี... (แล้วมันเกี่ยวอะไรกันมั้ยเนี่ย)
ขากลับขึ้นรถไฟจากสถานีอิชิกาวะโจว (石川町駅) ซึ่งอยู่ใกล้กับตรงที่เราเดินมาถึงมากที่สุด สถานีนี้อยู่ถัดจากสถานีคันไนที่เราลงตอนขามานั่นเอง ดูแล้วก็เหมือนว่าเราจะไม่ได้เดินไปไหนไกลนัก แค่เดินจากสถานีไปถึงริมทะเลแล้วก็ย้อนกลับเข้ามาขึ้นสถานีข้างๆ
เพื่อนเองก็มาขึ้นรถไฟด้วยพร้อมกัน บ้านเขาอยู่ที่สถานีโยโกฮามะ ซึ่งเราต้องผ่านอยู่แล้ว ก็เลยมารอรถพร้อมกัน
แล้วต่างคนต่างก็แยกย้ายกันกลับ การเดินเที่ยวในโยโกฮามะก็จบลงเท่านี้ ใช้เวลามาเดินตั้งแต่สองทุ่มถึงสี่ทุ่มหลังกินข้าว รวมแล้วสองชั่วโมง พอขึ้นรถแล้วก็ต้องใช้เวลาประมาณชั่วโมงจึงไปถึงที่พักตอนประมาณห้าทุ่มกว่า เป็นเที่ยวที่เหนื่อยมาก แต่เที่ยวคุ้ม
กลับมาถึงก็ต้องรีบพักผ่อนเพราะวันรุ่งขี้นจะเริ่มค่ายอบรมแล้ว ดีที่ว่ากว่าจะเริ่มก็คือสิบโมง จึงนอนดึกได้ไม่เป็นไร เวลาพักผ่อนมีเหลือเฟือ
ตอนต่อไปจะเขียนถึงค่ายอบรมวันแรก ในที่สุดก็จะเข้าสู่เรื่องวิชาการแล้ว หลังจากที่ผ่านมาหลายตอนเหมือนจะมีแต่เรื่องของการเดินทางซะมากกว่า
https://phyblas.hinaboshi.com/20140122
ตอนที่แล้วเดินทางมาจนถึงที่พักใน JAXA วิทยาเขตซางามิฮาระประมาณห้าโมงครึ่ง https://phyblas.hinaboshi.com/20131209
แต่เนื่องจากมีนัดเพื่อนไว้ที่โยโกฮามะจึงต้องออกเดินทางต่อทันทีโดยแทบไม่มีเวลาพัก
เพื่อนที่ไปหานั้นที่จริงแล้วเป็นเพื่อนของเพื่อน เขามาเที่ยวเมืองไทยเมื่อหลายปีก่อนจึงได้พาเขาเที่ยว หลังจากเขากลับไปก็แทบจะไม่ได้ติดต่อกัน แต่ก็ยังมีคุยกันทางเฟสบุ๊กอยู่บ้าง
ตอนนี้เขาย้ายมาอาศัยอยู่ในเมืองโยโกฮามะ พอครั้งนี้เรารู้ว่าจะได้มาญี่ปุ่นครั้งนี้จึงนึกถึงเขา อยากจะนัดเจอ เลยลองทักไปหลังจากที่ไม่ได้คุยกันตั้งนานแล้ว ก็ปรากฏว่าเขาบอกว่าอยากเจอ ก็เลยนัดเจอกัน
เนื่องจากวันธรรมดาเขาทำงานยุ่งอยู่ตลอดแทบจะไม่มีเวลาเลย ก็เลยนัดเจอกันวันอาทิตย์ ซึ่งเป็นวันที่มาถึงทันที ซึ่งก็ถือว่าเป็นเวลาที่เหมาะ เพราะวันอื่นบางวันเราเลิกดึกกว่า แต่ถ้าเป็นวันนี้เราไม่มีกำหนดการณ์อะไร แค่เดินทางมาถึงที่เหลือก็เป็นเวลาอิสระแล้ว
เดิมทีนัดเขาไว้เจอกันที่โยโกฮามะตอน 18:45 น. แต่การที่เราเดินทางมาถึงวิทยาเขตซางามิฮาระค่อนข้างช้าก็เลยทำให้ไม่สามารถไปถึงโยโกฮามะได้ทันเวลา แต่คุยกับเขาแล้วเขาก็บอกว่าไม่เป็นไร ถึงช้าก็จะรออยู่ ถึงเมื่อไหร่ก็เจอกันเมื่อนั้น ไม่ต้องรีบ
สถานีเป้าหมายที่นัดคือสถานีคันไน (関内駅) เป็นสถานีที่อยู่ใกล้กับย่านคนจีนในเมืองโยโกฮามะ
หลังจากจัดการวางข้าวของอะไรเรียบร้อยก็รีบออกมาทันที และวิ่งไปยังสถานีฟุจิโนเบะ คราวนี้ไปได้โดยไม่หลงทางเพราะรู้จักเส้นทางดีแล้ว
ทิวทัศน์ระหว่างทาง ดูเงียบๆสงบดี แสงสีไม่ได้เยอะมาก
แล้วก็ถึงสถานี ใช้เวลาไม่ถึง ๒๐ นาทีได้ขึ้นรถรอบ 18:05 ซึ่งจะทำให้ไปถึงที่หมายได้ตอน 18:59 โดยต้องมีการต่อรถที่สถานีฮิงาชิคานางาวะ (東神奈川駅) แต่ถ้าจังหวะดีละก็บางครั้งมีรถที่ไปถึงโดยตรงอยู่ แต่ส่วนใหญ่จะต้องต่อ
แต่พอขึ้นจริงๆก็กลับพบว่ารถไฟเจอปัญหาทำให้ล่าช้าออกไปอีกนิดหน่อย แถมทำให้พลาดรถที่จะไปถึงสถานีคันไนโดยตรง ต้องไปต่อที่สถานีซากุรางิโจว (桜木町駅) อีกต่อ
สถานีฮิงาชิคานางาวะ เป็นสถานีจุดเปลี่ยนรถที่สำคัญแห่งหนึ่ง
สถานีซากุรางิโจว เป็นสถานีปลายทางของรถไฟหลายขบวนที่มาจากสายโยโกฮามะ
กว่าจะถึงก็ทุ่มกว่าหน่อยๆ ในที่สุดก็ถึงสถานีคันไน ที่จริงแล้วก็อยู่ถัดจากสถานีซากุรางิโจวไปแค่สถานีเดียว
เมื่อออกมาก็เห็นเพื่อนซึ่งรออยู่แล้วในทันที
เดินออกมานอกสถานี แถวนี้เป็นย่านใจกลางเมืองที่คนพลุกพล่านดี
ก่อนอื่นเพื่อนพาไปกินอาหารมื้อเย็นที่ร้านทงคัตสึชื่อดังที่มีประวัติศาสตร์ยาวนาน ชื่อร้านคัตสึเรตสึอัน (勝烈庵)
ภายในร้าน
ชั้นสองเป็นที่นั่งแบบญี่ปุ่น เรานั่งกินตรงนี้
มีทงคัตสึแบบต่างๆให้เลือก ราคาก็เป็นพันเยนทั้งนั้น ถือว่าปกติเพราะที่อื่นก็แพงแบบนี้ ทงคัตสึถือเป็นอาหารแพงอย่างหนึ่งของญี่ปุ่น ที่เราเลือกคืออันนี้ เป็นแบบที่มีต้นหอมอยู่ด้านใน ก็อร่อยดีแต่ก็คิดว่าชอบแบบธรรมดาที่ไม่มีต้นหอมมากกว่าอยู่
จำไม่ได้ว่าทั้งหมดจ่ายเท่าไหร่ เพราะงานนี้เพื่อนออกเงินเลี้ยงให้ เป็นการตอบแทนที่เคยพาเที่ยวตอนที่เขาไปไทย
ทานเสร็จเขาก็พาเดินในเมืองต่อ เป้าหมายคือไปเดินเล่นริมทะเลซึ่งมีทิวทัศน์สวย
มองไปทางด้านโน้นเห็นย่านที่เรียกว่ามินาโตะมิไร 21 (みなとみらい21)
ที่อยู่ทางซ้ายคือตึกโยโกฮามะแลนด์มาร์กทาวเวอร์ (横浜ランドマークタワー) เป็นตึกที่สูงที่สุดในญี่ปุ่นตอนนี้ สูง ๒๙๓ เมตร แต่อีกไม่นานจะมีตึกสูงกว่าที่กำลังสร้างอยู่สร้างขึ้นมาทำลายสถิติด้วยความสูงกว่า ๓๐๐ เมตรอยู่ที่โอซากะ
ตรงกลางจะเห็นชิงช้าสวรรค์คอสโมคล็อก 21 (コスモクロック21) ซึ่งอยู่ในสวนสนุกโยโกฮามะคอสโมเวิลด์ (よこはまコスモワールド) สูง ๑๑๒.๕ เมตร สูงเด่นมาก
ส่วนทางขวาที่เป็นรูปโค้งสวยคือตึกโยโกฮามะแกรนด์อินเทอร์คอนทิเนนทัลโฮเทล (ヨコハマグランドインターコンチネンタルホテル) สูง ๑๔๐ เมตร
เรามาถึงทะเลแล้ว ตรงนี้เป็นอ่าวเล็กๆ ข้างหน้าเป็นท่าเรือ
เดินต่อริมทะเลไปเรื่อยๆไปทางขวาแล้วมองย้อนกลับไปฝั่งโน้นอีกที
ตึกท่าเรือ ที่นี่เป็นท่าเรือใหญ่ที่สามารถนั่งระหว่างประเทศได้ด้วย และก็สามารถนั่งไปพวกหมู่เกาะต่างๆหลายแห่งในญี่ปุ่นที่อยู่ห่างไกลออกไปจากเกาะหลัก
เข้าไปเดินเล่นดูด้านใน
มีแบบจำลองเรือสมัยก่อนตั้งแสดงอยู่ด้วย
ออกมาด้านนอกท่าเรือมองกลับไปที่เดิมอีกคราวนี้มองเห็นตึกสำคัญอีกตึกเพิ่มเข้ามาด้านหน้าสุด นั่นคือโกดังอิฐแดงโยโกฮามะ (横浜赤レンガ倉庫, โยโกฮามะอากาเรงงะโซวโกะ) เป็นโกดังเก่าแก่ที่สวยงาม มีสองอาคาร อาคารสองถูกสร้างตั้งแต่ปี 1911 และอาคารหนึ่งสร้างปี 1913 ถูกใช้งานจนถึงปี 1989 หลังจากนั้นก็ได้ถูกดัดแปลงไปทำอย่างอื่น โดยอาคารหนึ่งกลายเป็นสถานที่สำหรับจัดงานต่างๆ และอาคารสองกลายเป็นอาคารห้างร้านไป ปัจจุบันนี้เป็นสัญลักษณ์ที่สำคัญอย่างหนึ่งของย่านนี้ด้วยตัวอาคารที่ดูสวยโดดเด่น
เดินต่อมาจะเจอเรือฮิกาวามารุ (氷川丸) ซึ่งจอดนิ่งอยู่ตรงนี้ เรือนี้เป็นเรือบรรทุกสินค้าและผู้โดยสารที่เคยใช้ในอดีต สร้างขึ้นตั้งแต่ปี 1930 ใช้งานมาจนถึงปี 1960 ปัจจุบันจอดอยู่เฉยๆตรงนี้ทำเป็นพิพิธภัณฑ์ให้คนเข้าไปชมกัน
ภายในหน้าตาแบบนี้ แต่เสียดายว่าเวลาเปิดคือ 10:00 - 17:00 แต่ตอนที่ไปนี่สามทุ่มแล้ว ยังไงก็เข้าไม่ได้ ค่าเข้าชมก็ไม่แพง แค่ ๒๐๐ เยนเท่านั้นเอง ถ้ามีโอกาสมาอีกรอบตอนกลางวันก็คงจะดี
จากนั้นเราไปขึ้นหอคอยโยโกฮามะมารีนทาวเวอร์ (横浜マリンタワー)
หอคอยนี้สมัยก่อนเป็นประภาคาร สร้างขึ้นเมื่อปี 1959 สูง ๑๐๖ เมตร ถือว่าเป็นสัญลักษณ์ของท่าเรือโยโกฮามะ ด้านบนสุดเป็นจุดชมวิวที่สามารถขึ้นไปได้
ทิวทัศน์ที่มองจากด้านบนก็เป็นแบบนี้
ฝั่งนี้มองเห็นย่านมินาโตะมิไรชัดเจน เห็นเส้นทางที่เราเดินมาและเห็นเรือฮิกาวามารุด้วย
ตรงนี้จะเห็นสะพานโยโกฮามะเบย์บริดจ์ (横浜ベイブリッジ) สะพานยาวนี้พาดข้ามเกาะต่างๆในอ่าวโตเกียว ข้ามผ่านเมืองคาวาซากิ แล้วก็ทะลุอุโมงไปถึงสนามบินฮาเนดะที่โตเกียวเลย
หลังจากเสร็จแล้วต่อมาก็ไปเที่ยวย่านคนจีนต่อ ในญี่ปุ่นมีย่านคนจีนที่สำคัญอยู่ ๓ แห่ง คือที่โยโกฮามะ ที่โควเบะ และที่นางาซากิ โดยที่ของโยโกฮามะนี้ถือว่ามีขนาดใหญ่ที่สุด
แต่มาตอนดึกแบบนี้ก็ค่อนข้างเงียบเหงา ร้านค้าปิดไปเยอะแล้ว
ชอบประตูแพนด้า
บรรยากาศที่นี่จีนดี ไม่เลวเลย มีได้ยินคนพูดภาษาจีนอยู่ประปรายด้วย
สุดแค่นี้แล้ว ที่จริงกว้างพอสมควรถ้าจะให้เดินทั่วย่านจริงๆก็คงต้องใช้เวลา แต่เพราะมันดึกแล้ว แล้วเราก็เดินมาไกลพอสมควร เมื่อยคนแทบจะเดินไม่ไหวแล้ว จึงได้เวลาต้องกลับ
ว่าแต่มาเดินโยโกฮามะแบบนี้แล้วนึกถึงเพลงโจ๊กอาม่าที่เคยฟังเมื่อก่อน ฮาดี... (แล้วมันเกี่ยวอะไรกันมั้ยเนี่ย)
ขากลับขึ้นรถไฟจากสถานีอิชิกาวะโจว (石川町駅) ซึ่งอยู่ใกล้กับตรงที่เราเดินมาถึงมากที่สุด สถานีนี้อยู่ถัดจากสถานีคันไนที่เราลงตอนขามานั่นเอง ดูแล้วก็เหมือนว่าเราจะไม่ได้เดินไปไหนไกลนัก แค่เดินจากสถานีไปถึงริมทะเลแล้วก็ย้อนกลับเข้ามาขึ้นสถานีข้างๆ
เพื่อนเองก็มาขึ้นรถไฟด้วยพร้อมกัน บ้านเขาอยู่ที่สถานีโยโกฮามะ ซึ่งเราต้องผ่านอยู่แล้ว ก็เลยมารอรถพร้อมกัน
แล้วต่างคนต่างก็แยกย้ายกันกลับ การเดินเที่ยวในโยโกฮามะก็จบลงเท่านี้ ใช้เวลามาเดินตั้งแต่สองทุ่มถึงสี่ทุ่มหลังกินข้าว รวมแล้วสองชั่วโมง พอขึ้นรถแล้วก็ต้องใช้เวลาประมาณชั่วโมงจึงไปถึงที่พักตอนประมาณห้าทุ่มกว่า เป็นเที่ยวที่เหนื่อยมาก แต่เที่ยวคุ้ม
กลับมาถึงก็ต้องรีบพักผ่อนเพราะวันรุ่งขี้นจะเริ่มค่ายอบรมแล้ว ดีที่ว่ากว่าจะเริ่มก็คือสิบโมง จึงนอนดึกได้ไม่เป็นไร เวลาพักผ่อนมีเหลือเฟือ
ตอนต่อไปจะเขียนถึงค่ายอบรมวันแรก ในที่สุดก็จะเข้าสู่เรื่องวิชาการแล้ว หลังจากที่ผ่านมาหลายตอนเหมือนจะมีแต่เรื่องของการเดินทางซะมากกว่า
https://phyblas.hinaboshi.com/20140122