คนจีนชอบเรียนภาษาอะไรกันบ้าง? มาลองสำรวจดูจากร้านหนังสือขนาดใหญ่กลางเมืองปักกิ่ง
เขียนเมื่อ 2014/02/28 23:00
แก้ไขล่าสุด 2021/09/28 16:42
ตั้งแต่มาอยู่ปักกิ่งก็มีโอกาสแวะไปซื้อหนังสือที่ร้านหนังสือหลายครั้ง
ร้านหนังสือในจีนนั้นต่างจากในไทยมากตรงที่มักจะไม่ใช่แค่เป็นร้านเล็กๆอยู่ภายในห้างรวมกับร้านอื่นๆ แต่จะเป็นร้านใหญ่ซึ่งเป็นตึกหลายชั้น หรือถ้าอยู่ในห้างก็จะกินพื้นที่หลายชั้นทีเดียว
สำหรับร้านหนังสือใหญ่ในปักกิ่งนั้นมีที่เด่นๆอยู่สองแห่งคืออาคารใหญ่หอสมุดปักกิ่ง (北京图书大厦, เป่ย์จิงถูซูต้าซ่า) ซึ่งอยู่ที่ย่านซีตาน (西单) ซึ่งเป็นย่านร้านค้าขนาดใหญ่ใจกลางเมือง
และร้านหนังสือหวางฝูจิ่ง (王府井书店, หวางฝูจิ่งซูเตี้ยน) ซึ่งอยู่ที่ย่านหวางฝูจิ่ง (王府井) เป็นย่านใจกลางเมืองเช่นเดียวกัน อยู่ไม่ไกลจากซีตาน
หากเทียบกันดูแล้วสองร้านนี้ก็ใหญ่พอๆกัน แต่ดูเหมือนว่าของซีตานจะใหญ่กว่านิดหน่อย และจะเห็นได้ว่าหลังสือมีครบครันมากกว่า ดังนั้นคราวนี้จะขอพูดถึงร้านหนังสือที่ซีตาน ที่นี่เป็นอาคารสูงห้าชั้นและมีชั้นใต้ดินอีกชั้น ถือเป็นแหล่งรวมหนังสือที่สามารถค้นหาหนังสือได้มากที่สุดในปักกิ่ง
ปกติเวลาที่เดินร้านหนังสือ มีอยู่แผนกหนึ่งที่เรามักจะแวะไปประจำ นั่นก็คือแผนกหนังสือเรียนภาษา ซึ่งอยู่ชั้น ๓
ที่นี่มีหนังสือเรียนภาษาต่างๆขายมากมาย ทั้งภาษาอังกฤษ และภาษาอื่นๆ นอกจากนี้ยังมีหนังสือเรียนภาษาจีนสำหรับชาวต่างชาติด้วย
วันก่อนเราได้ลองสำรวจดูตรงแถบชั้นหนังสือที่ขายพวกนั้นสือภาษาที่ ๓ อย่างละเอียด จากการสำรวจก็ทำให้รู้ว่าหนังสือเรียนแต่ละภาษามีจำนวนมากแค่ไหน
แต่ละภาษาจะแบ่งตู้กันออกอย่างเป็นระเบียบ ภาษาที่คนนิยมเรียนกันมากจะมีให้เลือกซื้อกันเยอะจนเลือกไม่ถูกเลยทีเดียว ส่วนภาษาที่คนเรียนน้อยก็มีขายเช่นกัน แม้ว่าจะมีให้เลือกไม่เยอะนักก็ตาม
ผลการสำรวจจำนวนตู้หนังสือเรียนแต่ละภาษาก็เป็นดังนี้
ภาษาญี่ปุ่น ๒๐ ตู้
ภาษาเกาหลี ๘ ตู้
ภาษารัสเซีย ๕ ตู้
ภาษาฝรั่งเศส ๔ ตู้
ภาษาเยอรมัน ๔ ตู้
ภาษาสเปน ๓ ตู้
ภาษาอิตาลี ๑ ตู้
ภาษาอาหรับ ๑ ตู้
ภาษาอื่นๆ รวม ๒ ตู้ ในจำนวนนั้นมีภาษาโปรตุเกสเยอะที่สุด รองลงมาเป็นภาษาไทย และพบภาษาอื่นๆอีกหลากหลายเช่น ลาว เขมร เวียดนาม มาเลย์ สันสกฤต สวาฮีลี ตุรกี สวีเดน ฯลฯ
จากจำนวนตู้หนังสือก็คงพอจะบอกความนิยมในการเรียนภาษาต่างประเทศของคนจีนได้เป็นอย่างดี
เช่นเดียวกับคนไทย ภาษาที่คนจีนนิยมเรียนที่สุดคือภาษาญี่ปุ่น ด้วยจำนวนที่ต่างจากภาษาอื่นอย่างขาดลอย รองลงมาก็คือเกาหลีซึ่งมีความนิยมอยู่ไม่น้อยเช่นกัน
แต่ภาษาที่คนจีนนิยมเรียนกันมากรองลงมาแต่กลับเป็นภาษาที่คนไทยไม่สนใจเลยก็คือภาษารัสเซีย ก็ไม่แปลกเพราะจีนมีอาณาเขตติดกับรัสเซียและมีความสัมพันธ์ใกล้ชิด ในปักกิ่งมีคนรัสเซียอาศัยอยู่ไม่น้อยด้วย
ส่วนภาษาฝรั่งเศส เยอรมัน สเปน อิตาลี แนวโน้มจำนวนคนเรียนก็ดูเหมือนจะพอๆกับในไทย สี่ภาษานี้เป็นภาษายุโรปที่คนนิยมเรียนกันเยอะไม่ว่าที่ไหนก็ตาม
ภาษาสเปนเป็นภาษาที่มีคนใช้เป็นภาษาราชการมากเป็นอันดับสองของโลกรองจากภาษาจีน สามารถใช้ได้ในยี่สิบกว่าประเทศ คนพูดภาษาสเปนมีจำนวนสี่ร้อยกว่าล้านคน เป็นภาษาที่มีความสำคัญมากทีเดียว แต่ก็น่าแปลกที่ความนิยมในการเรียนสู้ภาษาเยอรมันฝรั่งเศสไม่ได้ ทั้งๆที่มีความเป็นสากลกว่า และที่สำคัญคือง่ายกว่ามาก
ในภาษาจีนเรียกสเปนว่าซีปันหยา (西班牙) ซึ่งน่าจะเลียนเสียงมาจากคำว่าเอสปันญา (España) ซึ่งเป็นคำในภาษาสเปนใช้เรียกประเทศสเปน
อีกภาษาหนึ่งที่มีคนเรียนเยอะในจีนแต่กลับแทบไม่พบคนเรียนในไทยก็คือภาษาอาหรับ ความจริงแล้วภาษาอาหรับเป็นภาษานานาชาติที่มีความสำคัญมากเหมือนกัน จำนวนคนพูดภาษานี้มีสองร้อยกว่าล้านคน เป็นอันดับที่ห้าของโลก โดยเฉพาะคนที่นับถือศาสนาอิสลาม จีนเองก็มีคนนับถือศาสนาอิสลามอยู่ไม่น้อย โดยเฉพาะชนกลุ่มน้อยบางกลุ่ม นอกจากนี้ยังมีอาณาเขตติดกับประเทศอิสลามหลายประเทศ
นอกจากภาษาที่กล่าวมาข้างต้นแล้ว ภาษาอื่นๆถูกวางคละๆกันอยู่ในตู้หนังสือรวมสองตู้ ซึ่งจะเห็นว่าในนั้นมีภาษาโปรตุเกสปนอยู่เยอะที่สุด
นอกเรื่องเล็กน้อย คำว่าโปรตุเกสนั้นในภาษาจีนจะเรียกว่า ผูเถาหยา (葡萄牙) ซึ่งคำว่า ผูเถา (葡萄) แปลว่าองุ่น และคำว่า หยา (牙) แปลว่าฟัน ดังนั้นโปรตุเกสจึงหมายถึง "ฟันองุ่น" ที่มาไม่แน่ชัดแค่คาดว่าเป็นเพราะโปรตุเกสผลิตองุ่นเยอะ และเสียงของคำว่าองุ่นในภาษาจีนก็คล้ายกับคำว่าโปรตุเกสด้วย
ภาษาโปรตุเกสดูเหมือนว่าในไทยจะไม่มีหนังสือขายเลย จะมีแต่ภาษาสเปนซะมากกว่า ความจริงแล้วเป็นภาษาที่มีความสำคัญมากเพราะเป็นภาษาที่มีจำนวนคนพูดมากเป็นอันดับที่หกของโลก จำนวนคนพูดสองร้อยกว่าล้าน และยังมีความสำคัญสำหรับในจีนตรงที่ว่ามาเก๊าเป็นดินแดนของโปรตุเกสมาก่อนและใช้ภาษาโปรตุเกสเป็นภาษาราชการ
ภาษาอื่นนอกจากนี้มีจำนวนไม่มาก แต่ก็เรียกได้ว่ามีแทบจะทุกภาษาที่คนทั่วไปน่าจะเรียนกัน ถ้าอยากเรียนก็สามารถมาหาหนังสือได้ไม่ผิดหวัง แต่ถ้าภาษาแปลกๆที่ไม่ค่อยมีคนพูดกันเลยก็ไม่น่าจะหาได้เหมือนกัน
มาลองดูตัวอย่างหนังสือบางส่วนที่ลองถ่ายมาดีกว่า อันนี้หนังสือเรียนภาษาไทย รูปเล่มสวยดีฉากหลังก็เป็นศิลปะแบบไทย
หนังสือเรียนภาษาโปรตุเกส หน้าปกก็มีรูปสวยๆเช่นกัน
หนังสือเรียนภาษาสวีเดน
หนังสือเรียนภาษาสเปน
โดยรวมแล้วพอได้เห็นหนังสือมากมายขนาดนี้ทำให้รู้สึกว่าโชคดีที่ได้มาอยู่จีนและได้เป็นภาษาจีนด้วย ถ้าหากอยู่ในไทยและหาแต่หนังสืออ่านภาษาไทยละก็คงไม่มีหนังสือเรียนให้เลือกอ่านได้มากมายขนาดนี้ ตำราเรียนภาษาในไทยที่เขียนด้วยภาษาไทยมีจำกัดอยู่เพียงไม่กี่ภาษา และจำนวนก็ไม่ได้มากด้วย ในขณะที่ตำราเรียนในจีนเป็นภาษาจีนมีเยอะมาก ซึ่งก็คงไม่แปลกเพราะว่าประชากรจีนมีจำนวนมาก คนเขียนก็ต้องมากตาม และจำนวนหนังสือก็ต้องมากเพื่อรองรับตามจำนวนคนด้วย
ไม่ใช่แค่เรื่องเรียนภาษา แต่ตำราเรียนอะไรวิชาอะไรต่างๆก็มีเป็นภาษาจีนเป็นจำนวนมาก ทำให้คนจีนไม่ต้องไปพึ่งพาตำราภาษาอังกฤษมากนัก แม้จะเป็นหนังสือในระดับมหาวิทยาลัยก็ตาม พอคิดแบบนี้แล้วก็รู้สึกว่าน่าอิจฉาคนจีนอยู่เหมือนกัน
ร้านหนังสือในจีนนั้นต่างจากในไทยมากตรงที่มักจะไม่ใช่แค่เป็นร้านเล็กๆอยู่ภายในห้างรวมกับร้านอื่นๆ แต่จะเป็นร้านใหญ่ซึ่งเป็นตึกหลายชั้น หรือถ้าอยู่ในห้างก็จะกินพื้นที่หลายชั้นทีเดียว
สำหรับร้านหนังสือใหญ่ในปักกิ่งนั้นมีที่เด่นๆอยู่สองแห่งคืออาคารใหญ่หอสมุดปักกิ่ง (北京图书大厦, เป่ย์จิงถูซูต้าซ่า) ซึ่งอยู่ที่ย่านซีตาน (西单) ซึ่งเป็นย่านร้านค้าขนาดใหญ่ใจกลางเมือง
และร้านหนังสือหวางฝูจิ่ง (王府井书店, หวางฝูจิ่งซูเตี้ยน) ซึ่งอยู่ที่ย่านหวางฝูจิ่ง (王府井) เป็นย่านใจกลางเมืองเช่นเดียวกัน อยู่ไม่ไกลจากซีตาน
หากเทียบกันดูแล้วสองร้านนี้ก็ใหญ่พอๆกัน แต่ดูเหมือนว่าของซีตานจะใหญ่กว่านิดหน่อย และจะเห็นได้ว่าหลังสือมีครบครันมากกว่า ดังนั้นคราวนี้จะขอพูดถึงร้านหนังสือที่ซีตาน ที่นี่เป็นอาคารสูงห้าชั้นและมีชั้นใต้ดินอีกชั้น ถือเป็นแหล่งรวมหนังสือที่สามารถค้นหาหนังสือได้มากที่สุดในปักกิ่ง
ปกติเวลาที่เดินร้านหนังสือ มีอยู่แผนกหนึ่งที่เรามักจะแวะไปประจำ นั่นก็คือแผนกหนังสือเรียนภาษา ซึ่งอยู่ชั้น ๓
ที่นี่มีหนังสือเรียนภาษาต่างๆขายมากมาย ทั้งภาษาอังกฤษ และภาษาอื่นๆ นอกจากนี้ยังมีหนังสือเรียนภาษาจีนสำหรับชาวต่างชาติด้วย
วันก่อนเราได้ลองสำรวจดูตรงแถบชั้นหนังสือที่ขายพวกนั้นสือภาษาที่ ๓ อย่างละเอียด จากการสำรวจก็ทำให้รู้ว่าหนังสือเรียนแต่ละภาษามีจำนวนมากแค่ไหน
แต่ละภาษาจะแบ่งตู้กันออกอย่างเป็นระเบียบ ภาษาที่คนนิยมเรียนกันมากจะมีให้เลือกซื้อกันเยอะจนเลือกไม่ถูกเลยทีเดียว ส่วนภาษาที่คนเรียนน้อยก็มีขายเช่นกัน แม้ว่าจะมีให้เลือกไม่เยอะนักก็ตาม
ผลการสำรวจจำนวนตู้หนังสือเรียนแต่ละภาษาก็เป็นดังนี้
ภาษาญี่ปุ่น ๒๐ ตู้
ภาษาเกาหลี ๘ ตู้
ภาษารัสเซีย ๕ ตู้
ภาษาฝรั่งเศส ๔ ตู้
ภาษาเยอรมัน ๔ ตู้
ภาษาสเปน ๓ ตู้
ภาษาอิตาลี ๑ ตู้
ภาษาอาหรับ ๑ ตู้
ภาษาอื่นๆ รวม ๒ ตู้ ในจำนวนนั้นมีภาษาโปรตุเกสเยอะที่สุด รองลงมาเป็นภาษาไทย และพบภาษาอื่นๆอีกหลากหลายเช่น ลาว เขมร เวียดนาม มาเลย์ สันสกฤต สวาฮีลี ตุรกี สวีเดน ฯลฯ
จากจำนวนตู้หนังสือก็คงพอจะบอกความนิยมในการเรียนภาษาต่างประเทศของคนจีนได้เป็นอย่างดี
เช่นเดียวกับคนไทย ภาษาที่คนจีนนิยมเรียนที่สุดคือภาษาญี่ปุ่น ด้วยจำนวนที่ต่างจากภาษาอื่นอย่างขาดลอย รองลงมาก็คือเกาหลีซึ่งมีความนิยมอยู่ไม่น้อยเช่นกัน
แต่ภาษาที่คนจีนนิยมเรียนกันมากรองลงมาแต่กลับเป็นภาษาที่คนไทยไม่สนใจเลยก็คือภาษารัสเซีย ก็ไม่แปลกเพราะจีนมีอาณาเขตติดกับรัสเซียและมีความสัมพันธ์ใกล้ชิด ในปักกิ่งมีคนรัสเซียอาศัยอยู่ไม่น้อยด้วย
ส่วนภาษาฝรั่งเศส เยอรมัน สเปน อิตาลี แนวโน้มจำนวนคนเรียนก็ดูเหมือนจะพอๆกับในไทย สี่ภาษานี้เป็นภาษายุโรปที่คนนิยมเรียนกันเยอะไม่ว่าที่ไหนก็ตาม
ภาษาสเปนเป็นภาษาที่มีคนใช้เป็นภาษาราชการมากเป็นอันดับสองของโลกรองจากภาษาจีน สามารถใช้ได้ในยี่สิบกว่าประเทศ คนพูดภาษาสเปนมีจำนวนสี่ร้อยกว่าล้านคน เป็นภาษาที่มีความสำคัญมากทีเดียว แต่ก็น่าแปลกที่ความนิยมในการเรียนสู้ภาษาเยอรมันฝรั่งเศสไม่ได้ ทั้งๆที่มีความเป็นสากลกว่า และที่สำคัญคือง่ายกว่ามาก
ในภาษาจีนเรียกสเปนว่าซีปันหยา (西班牙) ซึ่งน่าจะเลียนเสียงมาจากคำว่าเอสปันญา (España) ซึ่งเป็นคำในภาษาสเปนใช้เรียกประเทศสเปน
อีกภาษาหนึ่งที่มีคนเรียนเยอะในจีนแต่กลับแทบไม่พบคนเรียนในไทยก็คือภาษาอาหรับ ความจริงแล้วภาษาอาหรับเป็นภาษานานาชาติที่มีความสำคัญมากเหมือนกัน จำนวนคนพูดภาษานี้มีสองร้อยกว่าล้านคน เป็นอันดับที่ห้าของโลก โดยเฉพาะคนที่นับถือศาสนาอิสลาม จีนเองก็มีคนนับถือศาสนาอิสลามอยู่ไม่น้อย โดยเฉพาะชนกลุ่มน้อยบางกลุ่ม นอกจากนี้ยังมีอาณาเขตติดกับประเทศอิสลามหลายประเทศ
นอกจากภาษาที่กล่าวมาข้างต้นแล้ว ภาษาอื่นๆถูกวางคละๆกันอยู่ในตู้หนังสือรวมสองตู้ ซึ่งจะเห็นว่าในนั้นมีภาษาโปรตุเกสปนอยู่เยอะที่สุด
นอกเรื่องเล็กน้อย คำว่าโปรตุเกสนั้นในภาษาจีนจะเรียกว่า ผูเถาหยา (葡萄牙) ซึ่งคำว่า ผูเถา (葡萄) แปลว่าองุ่น และคำว่า หยา (牙) แปลว่าฟัน ดังนั้นโปรตุเกสจึงหมายถึง "ฟันองุ่น" ที่มาไม่แน่ชัดแค่คาดว่าเป็นเพราะโปรตุเกสผลิตองุ่นเยอะ และเสียงของคำว่าองุ่นในภาษาจีนก็คล้ายกับคำว่าโปรตุเกสด้วย
ภาษาโปรตุเกสดูเหมือนว่าในไทยจะไม่มีหนังสือขายเลย จะมีแต่ภาษาสเปนซะมากกว่า ความจริงแล้วเป็นภาษาที่มีความสำคัญมากเพราะเป็นภาษาที่มีจำนวนคนพูดมากเป็นอันดับที่หกของโลก จำนวนคนพูดสองร้อยกว่าล้าน และยังมีความสำคัญสำหรับในจีนตรงที่ว่ามาเก๊าเป็นดินแดนของโปรตุเกสมาก่อนและใช้ภาษาโปรตุเกสเป็นภาษาราชการ
ภาษาอื่นนอกจากนี้มีจำนวนไม่มาก แต่ก็เรียกได้ว่ามีแทบจะทุกภาษาที่คนทั่วไปน่าจะเรียนกัน ถ้าอยากเรียนก็สามารถมาหาหนังสือได้ไม่ผิดหวัง แต่ถ้าภาษาแปลกๆที่ไม่ค่อยมีคนพูดกันเลยก็ไม่น่าจะหาได้เหมือนกัน
มาลองดูตัวอย่างหนังสือบางส่วนที่ลองถ่ายมาดีกว่า อันนี้หนังสือเรียนภาษาไทย รูปเล่มสวยดีฉากหลังก็เป็นศิลปะแบบไทย
หนังสือเรียนภาษาโปรตุเกส หน้าปกก็มีรูปสวยๆเช่นกัน
หนังสือเรียนภาษาสวีเดน
หนังสือเรียนภาษาสเปน
โดยรวมแล้วพอได้เห็นหนังสือมากมายขนาดนี้ทำให้รู้สึกว่าโชคดีที่ได้มาอยู่จีนและได้เป็นภาษาจีนด้วย ถ้าหากอยู่ในไทยและหาแต่หนังสืออ่านภาษาไทยละก็คงไม่มีหนังสือเรียนให้เลือกอ่านได้มากมายขนาดนี้ ตำราเรียนภาษาในไทยที่เขียนด้วยภาษาไทยมีจำกัดอยู่เพียงไม่กี่ภาษา และจำนวนก็ไม่ได้มากด้วย ในขณะที่ตำราเรียนในจีนเป็นภาษาจีนมีเยอะมาก ซึ่งก็คงไม่แปลกเพราะว่าประชากรจีนมีจำนวนมาก คนเขียนก็ต้องมากตาม และจำนวนหนังสือก็ต้องมากเพื่อรองรับตามจำนวนคนด้วย
ไม่ใช่แค่เรื่องเรียนภาษา แต่ตำราเรียนอะไรวิชาอะไรต่างๆก็มีเป็นภาษาจีนเป็นจำนวนมาก ทำให้คนจีนไม่ต้องไปพึ่งพาตำราภาษาอังกฤษมากนัก แม้จะเป็นหนังสือในระดับมหาวิทยาลัยก็ตาม พอคิดแบบนี้แล้วก็รู้สึกว่าน่าอิจฉาคนจีนอยู่เหมือนกัน