φυβλαςのβλογ
บล็อกของ phyblas

#อังคาร 2 มิ.ย. 2015

เวลาได้ล่วงมาจนถึงขึ้นเดือนมิถุนายนแล้ว นี่เป็นเดือนสุดท้ายที่จะได้อยู่ปักกิ่งแล้ว จึงตั้งใจว่าจะแวะไปเที่ยวที่ต่างๆให้มากที่สุดก่อนที่จะไม่มีโอกาสอีกนาน อีกทั้งสิทธิ์ในการลดครึ่งราคาบัตรเข้าชมสถานที่เที่ยวสำหรับนักเรียนซึ่งทำให้ประหยัดเงินไปได้มากนั้นในอนาคตก็คงไม่มีโอกาสได้ใช้แล้ว

วันนี้ตอนแรกตั้งใจว่าจะไปเที่ยวพิพิธภัณฑ์การทหาร (军事博物馆) ซึ่งเป็นพิพิธภัณฑ์แห่งหนึ่งที่น่าสนใจอยากไปมานานแล้ว แต่ว่าพลาดขึ้นรถเมล์ผิดสายตั้งแต่เริ่มออกเดินทาง แล้วก็มาพบว่าสายนั้นสามารถไปยังสถานที่เที่ยวอีกแห่งหนึ่งที่ตั้งใจว่าสักวันจะไปอยู่เหมือนกันก็เลยเปลี่ยนแผนซะเลย

ด้วยเหตุนี้เป้าหมายการเที่ยวจึงเปลี่ยนเป็นวัดว่านโซ่ว (万寿寺, ว่านโซ่วซื่อ) ซึ่งเป็นวัดที่สวยงามและเก่าแก่อีกแห่งในปักกิ่ง

วัดว่านโซ่วนี้ได้ยินชื่อครั้งแรกเมื่อตอนที่ไปเที่ยววัดต้าจง (大钟寺, ต้าจงซื่อ) https://phyblas.hinaboshi.com/20150318

เนื่องจากวัดนี้เป็นที่ตั้งของระฆังหย่งเล่อตั้งแต่ปี 1607 ก่อนที่จะย้ายไปที่วัดต้าจงในปี 1751 ดังนั้นจึงทำให้ตั้งใจจะหาโอกาสแวะมาตั้งนานแล้ว แต่เนื่องจากมีสถานที่ที่สนใจมากกว่าอยู่ก็เลยยังไม่มีโอกาสสักที

วัดว่านโซ่วสร้างขึ้นในปี 1577 และสร้างเสร็จใจปี 1578 ซึ่งเป็นสมัยของจักรพรรดิว่านลี่ (万历, ปี 1573 - 1620) แห่งราชวงศ์หมิง (明朝, ปี 1368 - 1644) หลังจากนั้นในช่วงยุคราชวงศ์ชิง (清朝, ปี 1644 - 1912) ก็ได้มีการขยายเพิ่มเติมต่อมาเรื่อยๆ

ตั้งแต่ปี 1985 ส่วนหนึ่งของอาคารวัดนี้ได้กลายมาเป็นพิพิธภัณฑ์ศิลปะปักกิ่ง (北京艺术博物馆) ภายในจัดแสดงงานศิลปะจำนวนหนึ่ง

ชื่อวัดนี้คือว่านโซ่วซื่อ (万寿寺) ฟังดูแล้วคล้ายกับว่านโซ่วซือ (万寿司) ซึ่งหมายถึงซูชิหมื่นชิ้น ทำให้พอเที่ยววัดนี้แล้วรู้สึกอยากทานซูชิขึ้นมา



วัดว่านโซ่วตั้งอยู่ริมถนนวงแหวนที่สามทางฝั่งตะวันตกของปักกิ่ง การมาที่นี่ปัจจุบันยังไม่มีรถไฟฟ้ามาถึงได้แต่มีแผนจะสร้างในอนาคต เรานั่งรถเมล์มาลงที่ป้ายว่านโซ่วซื่อ แต่เนื่องจากลงมาถึงแล้วอยู่ฝั่งตรงกันข้ามเลยต้องหาสะพานลอยเพื่อข้ามซึ่งก็เดินอ้อมไกลเหมือนกัน ถนนนี้เป็นถนนสายหลัก มีขนาดใหญ่ทำให้การข้ามนั้นค่อนข้างลำบาก



ฝั่งตรงข้ามนั้นเป็นสวนสาธารณะหนานฉางเหอ (南长河公园)



ขณะข้ามสะพานลอยตรงแยกสะพานจื่อจุ๋ (紫竹桥) ก็พบว่าทิวทัศน์สวยงามมาก ฟ้ากำลังสวยพอดีเลย อดไม่ได้ที่จะถ่ายภาพเก็บกลับมา




เริ่มมองเห็นทางเข้าวัด



หน้าวัด การเข้าชมต้องจ่ายค่าตั๋วราคา ๒๐ หยวน สำหรับเราเป็นนักศึกษาก็ลดเหลือ ๑๐



เมื่อเข้ามาถึงอาคารที่เจอก่อนเลยคือหอกลอง (鼓楼, กู่โหลว)



ภายในนี้ปัจจุบันไม่มีกลองอยู่แล้วแต่ใช้เป็นที่จัดแสดงประวัติศาสตร์ของวัด ขนาดไม่ใหญ่ เนื้อหาไม่ได้มากนัก



แต่ที่สะดุดตาก็คือด้านบน เมื่อมองไปก็พบว่าเพดานประดับสวยมาก



ถัดมานี่เป็นอาคารเทียนหวางเตี้ยน (天王殿)



หน้าต่างแกะสลักสวย



ภายในเคยใช้บูชาหลวงจีนถุงผ้า (布袋和尚) แต่ปัจจุบันไม่มีอยู่แล้ว



ตำแหน่งถัดมาเป็นอาคารต้าหยานโซ่วเตี้ยน (大延寿殿) อาคารหลักที่มีพระศากยมุนี (释迦牟尼佛) พระไภษัชยคุรุ (药师佛) พระอมิตาภพุทธะ (阿弥陀佛)



ภายใน



เดินถัดมาเป็นอาคารว่านโซ่วเก๋อ (万寿阁) เป็นอาคารเก่าที่เอาไว้เก็บพระสูตร แต่ว่าถูกไฟไหม้เสียหายในปี 1937 จึงสร้างใหม่ในปี 2003 อาคารนี้ตอนนี้ปิดไม่สามารถเข้าไปชมข้างในได้



อาคารด้านฝั่งขวานั้นเป็นที่จัดแสดงผลงานศิลปะ




ของที่จัดในนี้เป็นกาน้ำที่ทำเป็นรูปต่างๆสวยงาม








ถัดมาเป็นอาคารต้าฉานถาง (大禅堂) เดิมทีใช้เป็นห้องสำหรับฟังเทศน์ แต่ตอนนี้ใช้จัดแสดงงานศิลปะ



ของที่จัดแสดงภายใน





เดินเข้ามาบริเวณด้านในสุดเป็นสวนหิน แต่เขาปิดกั้นไม่ให้เข้าไปได้




ต้นไม้โบราณขนาดใหญ่



ศาลาแผ่นหิน



ภายในมีเต่าปี้ซี่ (赑屃) แบกแผ่นหินจารึก




ถัดจากนี้ไปด้านในยังมีอาคารอยู่อีกแต่ว่าปิดไม่ให้นักท่องเที่ยวเข้าไปได้



การเดินเที่ยวที่นี่ก็จบแค่นี้ ใช้เวลาไปแค่ครึ่งชั่วโมงเพราะขนาดค่อนข้างเล็ก



เที่ยวเสร็จกำลังจะเดินทางกลับพอไปที่ป้ายรถเมล์ก็เห็นว่ามีสายที่สามารถไปแถววัดต้าจงได้ ซึ่งแถววัดต้าจงนั้นมีร้านซูชิจานหมุนอยู่ ก็เลยคิดว่าพอดีเลยแวะไปทานก่อนกลับดีกว่า เพราะอย่างที่พูดถึงไปตอนแรกคือชื่อวัดชวนให้นึกถึงซูชิ

นั่งมาลงที่ป้ายสถานีรถไฟฟ้าต้าจงซื่อ (地铁大钟寺站) ก็เจอกับอาคารต้าจงซื่อจงคุนกว๋างฉ่าง (大钟寺中坤广场) ซึ่งในนั้นมีคาร์ฟูร์ (家乐福)



ขณะนั้นฟ้าสวยเต็มไปด้วยเมฆซีร์รัส อดไม่ได้ที่จะถ่ายรูปมา



ฝั่งตรงข้ามเป็นห้างขายเครื่องเรือน ต้าจงซื่อเจียจวี้กว๋างฉ่าง (大钟寺家居广场)



เข้ามาด้านในคาร์ฟูร์มีร้านซูชิจานหมุน ชื่อร้านว่าหุยจว่านโซ่วซือ (回转寿司) ร้านนี้เปิด 11 โมง เรามาถึงก่อนเวลานิดหน่อยก็เลยต้องรอสักพัก



ด้านหน้าร้านนี้มีที่สำหรับซื้อกลับไปทานด้วย



ได้เวลาก็เดินเข้ามาในร้าน นั่งมองซูชิวิ่งบนสายพานไปเรื่อยๆ เพิ่งไปเที่ยววัดว่านโซ่วมาทำให้อยากกินซูชิหมื่นชิ้น แต่ยังไงก็คงเป็นไปไม่ได้อยู่แล้วเนอะ



ไม่ต้องถึงหมื่นช้ินหรอก หยิบมาทานแค่สิบชิ้นอิ่มพอดี หลังจากนั้นจึงเดินทางกลับ วันนี้ก็เป็นวันที่เที่ยวสบายๆไปอีกวัน

-----------------------------------------

囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧

ไม่อนุญาตให้นำเนื้อหาของบทความไปลงที่อื่นโดยไม่ได้ขออนุญาตโดยเด็ดขาด หากต้องการนำบางส่วนไปลงสามารถทำได้โดยต้องไม่ใช่การก๊อปแปะแต่ให้เปลี่ยนคำพูดเป็นของตัวเอง หรือไม่ก็เขียนในลักษณะการยกข้อความอ้างอิง และไม่ว่ากรณีไหนก็ตาม ต้องให้เครดิตพร้อมใส่ลิงก์ของทุกบทความที่มีการใช้เนื้อหาเสมอ