φυβλαςのβλογ
บล็อกของ phyblas

# ศุกร์ 12 ม.ค. 2018

ต่อจากตอนที่แล้ว https://phyblas.hinaboshi.com/20180115

หลังจากที่เที่ยวอี๋หลายเสร็จเราก็เดินทางต่อไปยังเป้าหมายสุดท้าย คือขับรถขึ้นภูเขากลางเกาะไต้หวัน

ที่จริงแล้วแผนลุยเขานี้เริ่มจากการที่เพื่อนคิดจะไปส่งเราที่ซินจู๋ แต่เส้นทางจากอี๋หลานนั้นมีภูเขากั้นอยู่ การเดินทางจึงต้องตัดผ่านเขา

เส้นทางตัดผ่านเขากลางเกาะนี้มีชื่อว่า ทางหลวงตัดผ่านทางเหนือ (北橫公路, เป่ย์เหิงกงลู่) เป็นเส้นทางที่เชื่อมระหว่างเมืองเถาหยวนกับอี๋หลาน โดยตัดผ่านหุบเขา ความยาวทั้งหมด ๑๓๐ กิโลเมตร

ที่จริงแล้วเส้นทางนี้ลำบากพอสมควร เส้นทางลาดชันคดเคี้ยว ดังนั้นที่จริงการเดินทางจากอี๋หลานไปยังซินจู๋นั้นยอมย้อนกลับไปอ้อมไทเปยังจะเร็วกว่ามาพยายามวิ่งลัดผ่านเขา

แต่ว่าระหว่างทางเขานี้มีสถานที่เที่ยวให้แวะอยู่ คือเขาลาลาซาน (拉拉山) เป็นภูเขาสูง ๒,๐๓๑ เมตร ตั้งอยู่ในเขตฟู่ซิง (復興) ในบริเวณของเถาหยวน

เพียงแต่จริงๆเราก็ไม่ได้แวะเที่ยวลาลาซานอยู่ดี เพราะเวลาจำกัด แต่ถึงอย่างนั้น ยังไงการนั่งรถขึ้นเขาชมทิวทัศน์ระหว่างทางไปก็ถือเป็นการเที่ยวไปในตัวแล้ว นี่เป็นประสบการณ์ที่ไม่เคยมาก่อน ถ้าไม่ไปก็ไม่ได้เห็นว่าหุบเขากลางเกาะไต้หวันเป็นยังไง

แผนที่แสดงตำแหน่งสถานที่ต่างๆที่สำคัญ ทางหลวงตัดผ่านคือเส้นที่ลากผ่านลาลาซานตรงกลาง

เนื่องจากเสียเวลากับร้านเสี่ยวหลงเปาไปเยอะ กว่าจะออกมาก็เกือบสามโมงไปแล้ว เวลาไม่มาก

รถขับตามทางไปเรื่อยๆเพื่อไปยังทางขึ้นเขา ระหว่างทางไม่ได้ถ่ายรูปเลยเพราะขับค่อนข้างเร็วและก็ไม่ได้มีอะไรเป็นพิเศษ

จนมาถึงปั๊มน้ำมันระหว่างทางก่อนขึ้นเขา ก็ลงมาเข้าห้องน้ำสักหน่อย แล้วก็มีถ่ายรูปตรงนี้บ้าง




จากนั้นก็เป็นทางเขาที่แสนคดเคี้ยวแล้ว ตรงนี้ไม่ได้ถ่ายรูปเลยเพราะมัวแต่เมารถ แต่ถึงถ่ายก็ไม่อาจเก็บภาพอะไรได้ชัดเจน

จนมาถึงตรงจุดหนึ่งก็พบว่ามีรถจอดกลางทางเนื่องจากมีดินถล่มจนปิดถนนไปครึ่งนึง ทำให้เขาต้องมาจัดระเบียบให้รถ ๒ ทางสลับกันผ่านคนละเวลา ทำให้เสียเวลาไปพอสมควร



เส้นทางต่อมามีเก็บภาพไว้ได้นิดหน่อย




ต่อมาสักพักก็มีจุดที่สามารถแวะพักลงกลางทางไปดูทิวทัศน์ริมธารบนเขาได้หน่อย




ป้ายเตือนให้ระวังไปชนสัตว์อนุรักษ์ของที่นี่ ได้แก่ตัวนิ่ม (穿山甲) แล้วก็ไก่ฟ้าท้องสีฟ้าไต้หวัน (藍腹鷴) เป็นสัตว์ท้องถิ่นในไต้หวัน



อยู่นอกรถได้ไม่นานก็หนาวจนทนไม่ไหว เพราะในนี้เป็นเขาสูง อุณหภูมิต่ำกว่าข้างล่าง ตอนแรกก็ลืมนึกเรื่องนี้ไปเลยไม่ได้เตรียมการอะไร

ขับต่อมาอีกหน่อยเจอน้ำตกก็เลยหยุดแวะพักถ่ายรูปอีกหน่อย






จากนั้นต่อมาอีกหน่อยก็ถึงจุดที่เป็นเขตแดนระหว่างจังหวัดอี๋หลานกับเถาหยวน ที่นี่เรียกว่า ซีชุน (西村) ข้ามตรงนี้ไปก็เข้าสู่เขตของเถาหยวนแล้ว




ป้ายนี้ทางซ้ายเขียนว่าจังหวัดอี๋หลาน (宜蘭縣) ทางขวาเขียนว่าเมืองเถาหยวน (桃園市)



ตรงนี้มีช่องที่ดูเหมือนว่าจะให้ไปต่อได้ แต่พอลองเดินเข้าไปดูก็ไม่เห็นว่าจะเจออะไรอยู่ตรงหน้า



แล้วก็มุ่งหน้าไปต่อสู่เถาหยวน



จากนั้นเราก็ผ่านตรงส่วนที่เป็นทางขึ้นเขาลาลาซาน ในภาพนี้ถ้าเลี้ยวขวาก็จะเป็นทางขึ้นเขา แต่ก็ตัดสินใจไม่ไปกันเนื่องจากเวลาไม่น่ามีแล้ว อีกอย่างคือถ้ายิ่งขึ้นไปบนนั้นจริงๆก็จะยิ่งหนาว แค่ตอนนี้ก็ยังหนาวแล้วคงไม่คิดจะขึ้นไปอีก



เราไม่ได้แวะลงไปจึงได้แต่ถ่ายรูปย่านตรงนี้จากบนรถ



หนทางข้างหน้ายังอีกยาวไกล




ข้ามผ่านสะพานเป่ย์เหิงซูเล่อ (北橫蘇樂橋)



เมื่อข้ามมาฝั่งเถาหยวนแล้วรู้สึกได้ว่าเส้นทางดูดีขึ้น ไม่โหดเหมือนทางฝั่งอี๋หลานแล้ว




สักพักฟ้าก็เริ่มมืดลงในช่วงที่เราเริ่มใกล่้จะออกจากหุบเขา

แวะพักที่ 7-11 ข้างทางตรงตอนใกล้ออกจากเขตภูเขา



พอดีไปเห็น pringles ที่วางเรียงอยู่นี้ จะเห็นว่าที่ไต้หวันนี้มีหลายรสมาก ยังลองไม่หมดเลย แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น



แล้วก็ลงจากเขามา กลับสู่โลกฝั่งตะวันตกของเกาะได้สำเร็จ แล้วก็มุ่งหน้าสู่ซินจู๋

ตอนต่อไปจะไปกินอาหารทะเลที่ซินจู๋ https://phyblas.hinaboshi.com/20180119



เส้นทางเขาอันทรหดสิ้นสุดลงแล้ว การได้เดินทางผ่านเส้นทางนี้ทำให้รู้สึกได้ถึงความพยายามของมนุษย์ที่จะเอาชนะธรรมชาติ บุกเบิกเส้นทางเพื่อให้สามารถไปไหนมาไหนได้สะดวก

-----------------------------------------

囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧

ไม่อนุญาตให้นำเนื้อหาของบทความไปลงที่อื่นโดยไม่ได้ขออนุญาตโดยเด็ดขาด หากต้องการนำบางส่วนไปลงสามารถทำได้โดยต้องไม่ใช่การก๊อปแปะแต่ให้เปลี่ยนคำพูดเป็นของตัวเอง หรือไม่ก็เขียนในลักษณะการยกข้อความอ้างอิง และไม่ว่ากรณีไหนก็ตาม ต้องให้เครดิตพร้อมใส่ลิงก์ของทุกบทความที่มีการใช้เนื้อหาเสมอ