เดินดูอาคารเก่าๆย่านใจกลางเมืองซัวเถาแล้วแวะทานซูชิ
เขียนเมื่อ 2018/02/15 00:25
แก้ไขล่าสุด 2021/09/28 16:42
#ศุกร์ 2 ก.พ. 2018
หลังจากที่ตอนที่แล้วเดินเล่นชมริมน้ำไป https://phyblas.hinaboshi.com/20180214
จากนั้นก็เดินต่อมาก็เจอกับหอจัดแสดงประวัติศาสตร์ศุลกากรซัวเถา (汕头海关关史陈列馆) ซึ่งเมื่อก่อนได้เคยมีการพูดถึงไปแล้วใน https://phyblas.hinaboshi.com/20150531
อาคารนี้มีความสำคัญเพราะเคยเป็นสำนักงานศุลกากรของซัวเถาตั้งแต่ปี 1921 อายุเกือบร้อยปีแล้ว ตอนนี้กลายมาเป็นอาคารจัดแสดง
ป้ายชี้บอกให้เดินเข้าไปทางนี้
แต่พอเข้าไปจะไปชมก็พบว่ามันปิดปรับปรุงอยู่ ผิดหวังไปอีกที่ แต่ไม่เป็นไร แค่ได้มาเห็นก็ยังดี
ต่อมาได้เวลาเที่ยงๆเลยจะไปหาอะไรกิน อยากลองไปห้าง เลยถามญาติที่มาเดินเป็นเพื่อนว่าที่ไหนดี แต่ญาติเองก็ไม่ใช่คนที่อาศัยในตัวเมือง ก็ไม่รู้ที่ทางในนี้ดีมาก เลยค้นหาห้างด้วยแผนที่ไป่ตู้แล้วก็เรียกรถไป แต่ไม่รู้ค้นไปค้นมาเป็นยังไง เจอสถานที่ที่เรียกว่า ไป่ฮั่วต้าโหลว (百货大楼) ซึ่งที่จริงแล้วก็แปลว่าห้างสรรพสินค้า แต่สำหรับที่นี่เป็นเพียงห้างเก่าแก่ในอดีตซึ่งปัจจุบันไม่ได้ใช้แล้ว ถูกทิ้งร้างและกำลังปรับปรุงอยู่
อาคารนี้ถูกสร้างขึ้นในปี 1932 โดยกลุ่มนักลงทุนชาวจีนโพ้นทะเล นำโดยหลี่ไป่หวน (李柏桓) เป็นอาคาร ๗ ชั้น เดิมใช้ชื่อว่าหนานเซินเม่าอี้กงซือ (南生贸易公司)
ส่วนบริเวณรอบๆก็เป็นส่วนที่เรียกว่าเสี่ยวกงหยวน (小公园) แปลว่าสวนสาธารณะเล็ก ใจกลางคือศาลาที่เรียกว่าศาลาอนุสรณ์จงซาน (中山纪念亭) ซึ่งสร้างในปี 1934 เพียงแต่ช่วงสมัยปฏิวัติวัฒนธรรมโดนรื้อไป แล้วจึงถูกสร้างใหม่ภายหลัง
อาคารรอบๆส่วนใหญ่เป็นตึกเก่าสร้างในช่วงต้นศตวรรษที่ 20 ซึ่งเป็นช่วงที่เมืองซัวเถาเริ่มพัฒนาขึ้นมา แต่ตอนนี้แถวนี้อยู่ในสภาพที่กำลังปรับปรุงอยู่ เลยไม่ค่อยน่าดูนัก
ก็น่าเสียดายที่ไม่ได้เจอห้าง แต่ก็ได้มาเห็นสิ่งก่อสร้างเก่าที่มีประวัติศาสตร์แทน
เมื่อตรงนี้ไม่เจอห้าง เราเลยเปลี่ยนเป้าหมายใหม่ ลองหาร้านอาหารญี่ปุ่นกินแถวนี้ดู ก็ลองค้นดูพบว่ามีร้านซูชิอยู่ไม่ไกลจากแถวนั้น เลยตัดสินใจเดินไปทาน
บ้านเมืองระหว่างทางที่เดินไป
ตรงนี้เป็นโบสถ์คริสต์ ซื่อซีถาง (市西堂)
โรงเรียนประถม
โบสถ์คาทอลิก (天主堂)
เดินต่อไปอีกหน่อย
ถึงย่านตรงนี้ที่มีร้านอาหารเล็กๆเรียงรายข้างทาง
แล้วก็เจอร้านซูชิที่เป็นเป้าหมาย ชื่อร้านโซ่วซือติง (寿司町) อยู่บนถนนลี่อาน (利安路)
ซูชิร้านนี้เป็นแบบนี้ นี่เป็นชุดแรกที่สั่ง บางหน้าก็มีมะม่วงด้วย ดูแล้วแปลกดีแต่ก็อร่อยเหมือนกัน มีหน้าใส่กรอกด้วย แต่รู้สึกจะไม่ค่อยอร่อยนักหรอก
กินกัน ๒ คน แค่นั้นไม่พอ จึงสั่งเพิ่มเติมอีกหน่อย
ค่าอาหารทั้งหมด ๗๖ หยวน ที่ร้านนี้เองเป็นครั้งแรกที่เราได้ลองใช้วิธีการจ่ายเงินด้วยโทรศัพท์ผ่านเวย์ซิ่น (微信) ลองดูแล้วสะดวกดี เป็นการเตรียมความพร้อมสำหรับเข้าสู่สังคมไร้เงินสด ไม่ต้องพกเงินไปซื้อของเลย
กินเสร็จก็ออกมาเรียกรถเพื่อไปเที่ยวที่หมายต่อไปคือมหาวิทยาลัยซัวเถา (汕头大学) ซึ่งอยู่นอกเมืองต่อไป
หลังจากที่ตอนที่แล้วเดินเล่นชมริมน้ำไป https://phyblas.hinaboshi.com/20180214
จากนั้นก็เดินต่อมาก็เจอกับหอจัดแสดงประวัติศาสตร์ศุลกากรซัวเถา (汕头海关关史陈列馆) ซึ่งเมื่อก่อนได้เคยมีการพูดถึงไปแล้วใน https://phyblas.hinaboshi.com/20150531
อาคารนี้มีความสำคัญเพราะเคยเป็นสำนักงานศุลกากรของซัวเถาตั้งแต่ปี 1921 อายุเกือบร้อยปีแล้ว ตอนนี้กลายมาเป็นอาคารจัดแสดง
ป้ายชี้บอกให้เดินเข้าไปทางนี้
แต่พอเข้าไปจะไปชมก็พบว่ามันปิดปรับปรุงอยู่ ผิดหวังไปอีกที่ แต่ไม่เป็นไร แค่ได้มาเห็นก็ยังดี
ต่อมาได้เวลาเที่ยงๆเลยจะไปหาอะไรกิน อยากลองไปห้าง เลยถามญาติที่มาเดินเป็นเพื่อนว่าที่ไหนดี แต่ญาติเองก็ไม่ใช่คนที่อาศัยในตัวเมือง ก็ไม่รู้ที่ทางในนี้ดีมาก เลยค้นหาห้างด้วยแผนที่ไป่ตู้แล้วก็เรียกรถไป แต่ไม่รู้ค้นไปค้นมาเป็นยังไง เจอสถานที่ที่เรียกว่า ไป่ฮั่วต้าโหลว (百货大楼) ซึ่งที่จริงแล้วก็แปลว่าห้างสรรพสินค้า แต่สำหรับที่นี่เป็นเพียงห้างเก่าแก่ในอดีตซึ่งปัจจุบันไม่ได้ใช้แล้ว ถูกทิ้งร้างและกำลังปรับปรุงอยู่
อาคารนี้ถูกสร้างขึ้นในปี 1932 โดยกลุ่มนักลงทุนชาวจีนโพ้นทะเล นำโดยหลี่ไป่หวน (李柏桓) เป็นอาคาร ๗ ชั้น เดิมใช้ชื่อว่าหนานเซินเม่าอี้กงซือ (南生贸易公司)
ส่วนบริเวณรอบๆก็เป็นส่วนที่เรียกว่าเสี่ยวกงหยวน (小公园) แปลว่าสวนสาธารณะเล็ก ใจกลางคือศาลาที่เรียกว่าศาลาอนุสรณ์จงซาน (中山纪念亭) ซึ่งสร้างในปี 1934 เพียงแต่ช่วงสมัยปฏิวัติวัฒนธรรมโดนรื้อไป แล้วจึงถูกสร้างใหม่ภายหลัง
อาคารรอบๆส่วนใหญ่เป็นตึกเก่าสร้างในช่วงต้นศตวรรษที่ 20 ซึ่งเป็นช่วงที่เมืองซัวเถาเริ่มพัฒนาขึ้นมา แต่ตอนนี้แถวนี้อยู่ในสภาพที่กำลังปรับปรุงอยู่ เลยไม่ค่อยน่าดูนัก
ก็น่าเสียดายที่ไม่ได้เจอห้าง แต่ก็ได้มาเห็นสิ่งก่อสร้างเก่าที่มีประวัติศาสตร์แทน
เมื่อตรงนี้ไม่เจอห้าง เราเลยเปลี่ยนเป้าหมายใหม่ ลองหาร้านอาหารญี่ปุ่นกินแถวนี้ดู ก็ลองค้นดูพบว่ามีร้านซูชิอยู่ไม่ไกลจากแถวนั้น เลยตัดสินใจเดินไปทาน
บ้านเมืองระหว่างทางที่เดินไป
ตรงนี้เป็นโบสถ์คริสต์ ซื่อซีถาง (市西堂)
โรงเรียนประถม
โบสถ์คาทอลิก (天主堂)
เดินต่อไปอีกหน่อย
ถึงย่านตรงนี้ที่มีร้านอาหารเล็กๆเรียงรายข้างทาง
แล้วก็เจอร้านซูชิที่เป็นเป้าหมาย ชื่อร้านโซ่วซือติง (寿司町) อยู่บนถนนลี่อาน (利安路)
ซูชิร้านนี้เป็นแบบนี้ นี่เป็นชุดแรกที่สั่ง บางหน้าก็มีมะม่วงด้วย ดูแล้วแปลกดีแต่ก็อร่อยเหมือนกัน มีหน้าใส่กรอกด้วย แต่รู้สึกจะไม่ค่อยอร่อยนักหรอก
กินกัน ๒ คน แค่นั้นไม่พอ จึงสั่งเพิ่มเติมอีกหน่อย
ค่าอาหารทั้งหมด ๗๖ หยวน ที่ร้านนี้เองเป็นครั้งแรกที่เราได้ลองใช้วิธีการจ่ายเงินด้วยโทรศัพท์ผ่านเวย์ซิ่น (微信) ลองดูแล้วสะดวกดี เป็นการเตรียมความพร้อมสำหรับเข้าสู่สังคมไร้เงินสด ไม่ต้องพกเงินไปซื้อของเลย
กินเสร็จก็ออกมาเรียกรถเพื่อไปเที่ยวที่หมายต่อไปคือมหาวิทยาลัยซัวเถา (汕头大学) ซึ่งอยู่นอกเมืองต่อไป