เดินทางไกลจากฟุกุโอกะมาถึงเมืองยามาโตะจังหวัดคานางาวะเพื่อเริ่มชีวิตใหม่
เขียนเมื่อ 2025/08/22 21:36
แก้ไขล่าสุด 2025/08/23 15:29
# พฤหัส 21 ส.ค. 2025
ตั้งแต่เดือนกันยายนจะมาเริ่มต้นงานที่บริษัทใหม่ โดยที่ทำงานใหม่จริงๆนั้นอยู่ที่จังหวัดโทจิงิ แต่ว่าก่อนอื่นต้องมาฝึกงานเป็นเวลาประมาณ ๒ เดือนที่เมืองยามาโตะ (大和市) จังหวัดคานางาวะก่อน ดังนั้นจึงต้องย้ายมาอาศัยอยู่เมืองนี้ชั่วคราว
ตำแหน่งเมืองยามาโตะในจังหวัดคานางาวะ แสดงเป็นสีชมพูเข้ม จะเห็นว่าล้อมรอบไปด้วยพื้นที่สีม่วงซึ่งเป็นเมืองใหญ่หลักๆ โดยทางตะวันออกคือเมืองโยโกฮามะ และทางตะวันตกเป็นเมืองซางามิฮาระ
เนื่องจากอยู่ติดกับโยโกฮามะ ทำให้การเดินทางก็ไม่ลำบาก ถ้านั่งชิงกันเซงมาลงที่สถานีชินโยโกฮามะแล้วก็ต่อรถไฟถึงได้ในเวลาประมาณครึ่งชั่วโมง
ที่จริงเมืองนี้ติดกับส่วนของจังหวัดโตเกียวด้วย จึงถือว่าเข้าโตเกียวได้ง่าย แต่ว่าที่อยู่ใกล้เป็นส่วนของเมืองมาจิดะ (町田市) ซึ่งก็ถือว่าเป็นส่วนลึกเข้าไปในแผ่นดินสุดขอบโตเกียว ห่างไกลจากใจกลางเมือง แต่ก็มีรถไฟตรงไปถึงสถานีชินจุกุ จะเข้าใจกลางเมืองโตเกียวก็ไม่ได้ลำบากเหมือนกัน
เมืองนี้ถือว่าใหญ่เหมือนกัน มีประชากรว่า ๒ แสนคน แต่ไม่ได้มีที่เที่ยวอะไรที่โดดเด่นเป็นที่รู้จัก ดังนั้นถ้าหากไม่ใช่ว่ามาทำงานก็คงจะไม่มีโอกาสได้รู้จักหรือแวะมาเมืองนี้
สำหรับสถานที่ทำงานนั้นอยู่ในพื้นที่ตอนเหนือของเมืองที่เรียกว่า จูโอวริงกัง (中央林間) อยู่เกือบติดกับโตเกียว แต่ว่าบ้านที่เราไปพักอยู่นั้นอยู่ตอนใต้ของเมือง โดยสถานที่ใกล้ที่สุดคือสถานีซากุรางาโอกะ (桜ヶ丘駅)
สำหรับสถานที่พักนั้นทางบริษัทเป็นคนจัดหาให้ ทำให้ไม่ต้องทำเรื่องอะไรเอง ไม่ต้องหาเองเลย แล้วก็เป็นแบบมีพวกเครื่องเรือนเครื่องใช้ไฟฟ้าเตรียมไว้ให้พร้อม แต่ก็มีข้อเสียตรงที่เลือกเองไม่ได้ ทำให้ตอนแรกก็เป็นห่วงอยู่ว่าจะโดนให้ไปอยู่ในที่ลำบากหรือเปล่า แต่พอมาเข้าอยู่ก็พบว่าได้ที่ที่ถือว่าดีทีเดียว ไม่ไกลจากสถานีด้วย ถือว่าสะดวกอยู่
สำหรับการเดินทางเพื่อเข้าพักนั้นครั้งนี้เราต้องเก็บข้าวของจากฟุกุโอกะแล้วเดินทางมาด้วยรถบัสกลางคืน ดังที่เล่าไว้ในตอนที่แล้ว https://phyblas.hinaboshi.com/20250821
สำหรับตอนนี้จะเป็นบันทึกต่อจากนั้นไปจนเดินทางถึงที่พัก
การเดินทางครั้งนี้เลือกเดินทาง ๒ ต่อ โดยนั่งรถบัสกลางคืนมาลงที่สถานีเกียวโต แล้วจึงนั่งรถไฟชิงกันเซงต่อไปลงที่สถานีชินโยโกฮามะ
สำหรับรถบัสกลางคืนนั้นค่าเดินทางจากฟุกุโอกะถึงเกียวโตคือ ๗,๙๐๐ เยน ใช้เวลากว่า ๙ ชั่วโมงในการเดินทางข้ามคืน แต่ก็ไม่ได้วิ่งตลอดโดยไม่ได้หยุด แต่มีการแวะพักถึง ๓ ครั้งที่จุดแวะพักบริการระหว่างทางเพื่อให้ลงไปเข้าห้องน้ำหรือยืดเส้นยืดสายได้ ซึ่งเราก็ได้ลงไปทุกครั้งที่มีการแวะ ทำให้ไม่ได้นอนต่อเนื่องยาว
โดยหลังจากที่ออกจากฟุกุโอกะเวลา 22:45 ไป ผ่านไปประมาณ ๒ ชั่วโมง เวลาประมาณ 0:45 ก็มาจอดที่จุดแวะพักที่แรกคือที่จุดแวะพักบริการซาบางาวะ (佐波川サービスエリア) อยู่ในเมืองโฮวฟุ (防府市) จังหวัดยามางุจิ จุดแวะพักบริการตรงนี้ดูจะไม่ใหญ่มาก มีห้องน้ำแล้วก็ร้านค่าขนาดเล็กนิดหน่อย
เห็นรสบรรทุกที่จอดอยู่นี้ดูลวดลายโดดเด่น
รถเมล์ที่เรานั่งมา ลงมาเข้าห้องน้ำและยืดเส้นยืดสายประมาณ ๑๕ นาทีก็กลับขึ้นรถ แล้วรถก็ออกเดินทางไปต่อ
ต่อมาเวลาประมาณ 3:15 รถก็แวะพักอีกครั้งที่จุดแวะพักบริการฟุกุยามะ (福山サービスエリア) ในเมืองฟุกุยามะ จังหวัดฮิโรชิมะ
ที่นี่ดูแล้วมีขนาดใหญ่กว่าจุดแวะพักที่แล้วอย่างเห็นได้ชัด
ภายในร้านขายของดูกว้างใหญ่ และเวลาแบบนี้ก็ยังเปิดอยู่
ตรงนี้มีขายโมมิจิมันจูของขึ้นชื่อของจังหวัดฮิโรชิมะ
แล้วต่อมาเวลา 5:20 ก็มาจอดอีกทีที่จุดแวะพักบริการมิกิ (三木サービスエリア) ในเมืองมิกิจังหวัดเฮียวโงะ
หลังจากนั้นไม่นานก็เดินทางถึงเมืองโควเบะ มีคนลงจำนวนนึง ต่อด้วยโอซากะ ซึ่งคนส่วนใหญ่ลงตรงนั้นกันจนเกือบหมดคันรถจนโล่งเลย แล้วสุดท้ายจึงมาถึงเกียวโตซึ่งเป็นปลายทางเวลา 8:25
จุดลงจอดอยู่หน้าสถานีเกียวโตเลย มองไปก็เห็นตัวสถานีเป็นอาคารยาว ด้านบนเป็นรางที่มีชิงกันเซงวิ่ง
ข้ามถนนแล้วเข้ามาในสถานี
เดินไปยังจุดขึ้นรถไฟชิงกันเซง
ก่อนอื่นซื้อตั๋วเพื่อเดินทางไปยังสถานีชินโยโกฮามะ ราคา ๑๒,๖๕๐ เยน
เดินเข้าไปยังชานชลา ตอนที่เข้าไปนั้นรถไฟรอบต่อไปกำลังจะออกในไม่ช้าก็เลยรีบ ไม่ได้มีเวลาถ่ายรูปในนี้มาก
แล้วก็รีบมาขึ้นรถไฟ โดยครั้งนี้เลือกแบบที่นั่งอิสระ แต่พอมายังตู้ ๑-๒ ที่เป็นที่นั่งอิสระก็พบว่าเต็มหมด ไม่มีที่นั่งเลย ทำให้ต้องยืนอยู่ตลอดจนรถไฟไปจอดที่สถานีต่อไปคือสถานีนาโงยะ ซึ่งมีคนลงเยอะเลยได้นั่ง เป็นที่นั่งริมหน้าต่างฝั่งที่หันไปทางเหนือด้วย
ระหว่างทางผ่านจังหวัดชิซึโอกะ รถไฟที่ขึ้นครั้งนี้เป็นโนโซมิ จึงไม่มีการแวะจอดที่สถานีไหนในจังหวัดนี้เลย แต่ระหว่างทางที่ผ่านก็ได้มองและถ่ายภาพระหว่างทาง เช่นขณะที่ผ่านแถวเมืองฮามามัตสึ (浜松市) ซึ่งเป็นเมืองใหญ่ที่สุดของจังหวัดก็ได้ดูนอกหน้าต่างแล้วถ่ายรูปไว้ตลอด เพราะว่าที่จริงแล้วเมืองนี้เป็นที่ตั้งของบริษัทสึซึกิ ซึ่งตอนที่หางานเราก็มีสมัครที่นี่ไว้ด้วย ยังคิดว่าเกือบจะได้มาทำงานที่นี่แล้วเลยแต่สุดท้ายก็พลาดไปอย่างน่าเสียดาย ก็เลยรู้สึกสนใจ แม้จะไม่ได้แวะแต่ระหว่างผ่านก็ขอชมเมืองสักหน่อย
ช่วงที่ผ่านสถานีฮามามัตสึก็มองเห็นอาคารสูงเด่น นั่นคืออาคารฮามามัตสึแอกต์ทาวเวอร์ (浜松アクトタワー) เป็นตึก ๒๑๓ เมตร สูงที่สุดในจังหวัดชิซึโอกะ
จากนั้นก็ผ่านเมืองคาเกงาวะ (掛川市) ซึ่งมีปราสาทคาเกงาวะ (掛川城) สามารถเห็นได้ง่ายตอนที่ผ่านแถวสถานีคาเกงาวะ ถือเป็นปราสาทที่สังเกตเห็นง่ายที่สุดจากชิงกันเซงด้วย ครั้งก่อนก็เคยถ่ายมาเหมือนกัน
แล้วรถไฟก็วิ่งผ่านบริเวณแถวใกล้ภูเขาไฟฟุจิ ซึ่งถ้าหากท้องฟ้าสดใสก็สามารถมองเห็นจากภายในรถไฟได้ แต่ว่าครั้งนี้ฟ้าปกคลุมไปด้วยเมฆก็เลยอดชมภูเขาไฟฟุจิไปอย่างน่าเสียดาย ก็ได้แต่ปล่อยผ่านมา ไม่ได้ถ่ายรูปอะไรเก็บไว้
แล้วในที่สุดก็มาถึงสถานีชินโยโกฮามะที่เป็นเป้าหมาย
เดินออกจากสถานีชิงกันเซงซึ่งเป็นของ JR มา เพื่อไปต่อรถไฟของโซวเทตสึ (相鉄) ซึ่งไม่ได้อยู่อาคารเดียวกันแต่อยู่ตึกข้างๆ ต้องเดินข้ามไป
เดินข้ามไปแล้วมองย้อนกลับมายังอาคารฝั่ง JR ดูใหญ่โตทีเดียว
แตะบัตรเข้าไปยังชานชลา
รถไฟขบวนที่ได้ขึ้นคือรอบ 11:05 มีเป้าหมายที่สถานีโชวนันได (湘南台駅) ซึ่งอยู่ในเมืองฟุจิซาวะ
เราต้องมาลงที่สถานีฟุตามาตางาวะ (二俣川駅) เพื่อเปลี่ยนรถไฟ
ขึ้นรถไฟแบบด่วนพิเศษรอบ 11:20
รถไฟขบวนนี้มีปลายทางที่สถานีเอบินะ (海老名駅) ในเมืองเอบินะ (海老名市) โดยข้ามสถานีส่วนใหญ่ไป แต่มีจอดแค่ที่สถานียามาโตะ (大和駅) ซึ่งเป็นสถานีหลักของเมืองยามาโตะ และเป็นสถานที่เราจะลงนั่นเอง
เดินทางมาถึงสถานียามาโตะ แตะบัตรออกที่ตรงนี้ ค่าเดินทาง ๓๔๒ เยน
ที่จริงแล้วจากสถานีนี้จะไปยังสถานีซากุรางาโอกะที่เป็นเป้าหมายโดยไม่ต้องออกมาเลยก็ได้ แต่เห็นว่าเป็นเวลาใกล้เที่ยงแล้วก็อยากจะแวะหาอะไรกินก่อน เพราะแถวนี้เป็นย่านใจกลางเมืองที่ดูจะมีอะไรกินมากกว่าแถวสถานีซากุรางาโอกะที่อยู่ห่างไปหน่อย
ก็ออกมาเดินดูแถวสถานี ดูมีร้านอะไรพอสมควร น่าเดินอยู่ แต่ก็อากาศร้อนและแบกสัมภาระอยู่ทำให้ไม่ได้ตั้งใจจะเดินมาก แค่จะรีบหาอะไรก็ได้กินแล้วก็รีบกลับมาขึ้นรถไฟต่อ
มาเจอร้านราเมงบุตะแก๊ง (豚ギャング) ซึ่งเป็นร้านที่มีสาขาหลักอยู่ที่ฟุกุโอกะ ตอนอยู่ฟุกุโอกะเราก็เคยแวะกินมาแล้วด้วย ไม่คิดว่ามานี่แล้วจะเจออีก ร้านนี้อร่อยด้วย ไว้อาจจะแวะมากินอีกทีก็ได้ ร้านนี้มี ๒ สาขาในจังหวัดคานางาวะ ซึ่งอยู่ในเมืองยามาโตะทั้ง ๒ ร้านเลย แต่ว่าตอนนี้เพิ่งออกจากฟุกุโอกะมาเอง ขอกินอะไรอย่างอื่นดีกว่า
แล้วก็มาเจอร้านอิมาวาวะโชกุโดว (いまがわ食堂) เป็นร้านอาหารทะเล โดยเฉพาะปลาซาบะ
ดูข้าวหน้าปลาซาบะแล้วน่ากินดี
แต่เห็นมีใบเมนูแยกพิเศษที่เขียนว่าเป็นเมนูเฉพาะช่วง เป็นหน้าหน้าหมึกและกระเจี๊ยบ ถ้าใส่ไข่ด้วยก็ราคา ๑๐๖๐ ดูแล้วก็น่ากินเหมือนกันก็เลยสั่ง
ก็อร่อยดีแต่ว่ารู้สึกว่าน้อยกว่าที่คิด เพราะว่าสั่งเป็นจานเดี่ยวเลยมีแค่นี้ ถ้าสั่งเป็นชุดก็จะมีอะไรมากกว่านี้น่าจะอิ่มกว่า แต่เรากินน้อยอยู่แล้ว ที่จริงแค่นี้ก็พอ ไม่มีปัญหาอะไร
กินเสร็จก็กลับเข้าสถานียามาโตะมานั่งรถไฟไป คราวนี้นั่งสายเอโนชิมะ (江ノ島線)
แล้วถัดไปแค่สถานีเดียวก็มาถึงสถานีซากุรางาโอกะที่เป็นเป้าหมาย
ออกมาจากสถานีทางฝั่งตะวันออกซึ่งที่ที่เราพักอยู่
หลังจากนั้นก็เข้าที่พักไปเก็บของแล้วก็พักอยู่จนถึงช่วงเย็นก็ออกมาเพื่อหามื้อเย็นกิน คราวนี้ลองไปเดินฝั่งตะวันตกของสถานี
ลองไปเดินดูก็เจอร้านอาหารเยอะอยู่ แต่ก็พบว่าหลายร้านปิดอยู่บ้าง หรือเป็นแค่ร้านสำหรับซื้อกลับบ้าง
สุดท้ายก็มาเจอร้านนี้ เป็นร้านอาหารจีน ชื่อร้านชุกุโชว (祝庄) อยู่ข้างๆสถานีเลย
สั่งข้าวไก่กับมะม่วงหิมพานต์ ๗๘๐ เยน
หลังจากนั้นก็เดินกลับที่พักเพื่อไปรอรับสัมภาระที่ส่งมาจากฟุกุโอกะ รวมถึงพวกชุดที่นอนและหมอนซึ่งไม่ได้ติดมากับห้องด้วยต้องเช่าเอา ทั้งหมดมีกำหนดมาส่งช่วง 19:00-21:00
ระหว่างที่เดินกลับที่พักเราก็สังเกตเห็นป้ายที่พื้นที่เขียนอกว่าเมืองยามาโตะทั้งเมืองห้ามสูบบุหรี่ข้างทาง
เป็นอะไรที่เห็นแล้วน่าดีใจมาก ถือว่าเป็นตัวอย่างที่ดีเลย ที่จริงแล้วกฎข้อบังคับเรื่องสูบบุหรี่ในญี่ปุ่นนั้นต่างกันไปแล้วแต่เขตการปกครอง เมืองที่กำหนดให้ห้ามสูบบุหรี่ข้างทางแบบนี้มีไม่มากในญี่ปุ่น ที่เป็นที่รู้จักก็คือเมืองโอซากะซึ่งเพิ่งสร้างข้อกำหนดนี้ขึ้นมาในปี 2025 นี้เพื่อเตรียมต้องรับงานเอกซ์โป แต่เมืองยามาโตะนี้ตั้งกฎห้ามสูบบุหรี่ข้างทางแบบนี้มาตั้งแต่ปี 2021 แล้ว ถือว่ามาก่อนกาล แล้วค่าปรับสำหรับคนสูบบุหรี่ที่นี่คือ ๒๐๐๐ เยน แพงกว่าโอซากะที่ปรับแค่ ๑๐๐๐ เยนด้วย
การที่เมืองนี้มีนโยบายเข้มงวดเรื่องบุหรี่นั้นก็เป็นเรื่องบังเอิญที่เราไม่รู้มาก่อนด้วย ที่จริงตอนสมัครหางานยังเล็งที่ทำงานในเมืองโอซากะเป็นหลักเพราะเหตุผลเรื่องนโยบายเกี่ยวกับบุหรี่นี่แหละ เพราะเราเป็นคนที่เกลียดบุหรี่เข้าไส้ ถึงขนาดไม่คิดจะคบกับคนที่สูบบุหรี่ และมองว่าพวกที่สูบบุหรี่ข้างทางนั้นเป็นมะเร็งร้ายของสังคมที่ต้องรีบขจัดให้หมดไปโดยเร็ว
ทางรัฐบาลญี่ปุ่นก็มีนโยบายเข้มงวดเรื่องบุหรี่มากขึ้นเรื่อยๆ ทำให้ที่ยืนในสังคมของคนสูบบุหรี่ยิ่งแคบลง ยังไงสักวันก็คงหมดไป แต่คงต้องใช้เวลา อย่างน้อยตอนนี้ก็มีความเคลื่อนไหวในระดับเมืองหรือเขตการปกครอง พื้นที่ห้ามสูบบุหรี่ก็จะต้องขยายไปเรื่อยๆ บีบให้คนต้องเลิกสูบบุหรี่กันไปในที่สุด แล้วทุกคนก็จะสามารถอยู่ได้อย่างสุขภาพดี อายุยืนนานขึ้นไป
สุดท้ายเราก็ไม่สามารถหางานที่โอซากะได้ แต่ก็มาได้ที่เมืองยามาโตะนี้แทน แม้ว่าจะเป็นแค่ช่วงเวลาชั่วคราวตอนฝึกงานเท่านั้นก็ตาม ดังนั้นการที่ได้มาอยู่เมืองนี้ก็น่าจะถือเป็นเรื่องดี น่าจะโชคดีแล้ว จากนี้ไปก็น่าจะอยู่ได้อย่างสบายใจ
ตั้งแต่เดือนกันยายนจะมาเริ่มต้นงานที่บริษัทใหม่ โดยที่ทำงานใหม่จริงๆนั้นอยู่ที่จังหวัดโทจิงิ แต่ว่าก่อนอื่นต้องมาฝึกงานเป็นเวลาประมาณ ๒ เดือนที่เมืองยามาโตะ (大和市) จังหวัดคานางาวะก่อน ดังนั้นจึงต้องย้ายมาอาศัยอยู่เมืองนี้ชั่วคราว
ตำแหน่งเมืองยามาโตะในจังหวัดคานางาวะ แสดงเป็นสีชมพูเข้ม จะเห็นว่าล้อมรอบไปด้วยพื้นที่สีม่วงซึ่งเป็นเมืองใหญ่หลักๆ โดยทางตะวันออกคือเมืองโยโกฮามะ และทางตะวันตกเป็นเมืองซางามิฮาระ
เนื่องจากอยู่ติดกับโยโกฮามะ ทำให้การเดินทางก็ไม่ลำบาก ถ้านั่งชิงกันเซงมาลงที่สถานีชินโยโกฮามะแล้วก็ต่อรถไฟถึงได้ในเวลาประมาณครึ่งชั่วโมง
ที่จริงเมืองนี้ติดกับส่วนของจังหวัดโตเกียวด้วย จึงถือว่าเข้าโตเกียวได้ง่าย แต่ว่าที่อยู่ใกล้เป็นส่วนของเมืองมาจิดะ (町田市) ซึ่งก็ถือว่าเป็นส่วนลึกเข้าไปในแผ่นดินสุดขอบโตเกียว ห่างไกลจากใจกลางเมือง แต่ก็มีรถไฟตรงไปถึงสถานีชินจุกุ จะเข้าใจกลางเมืองโตเกียวก็ไม่ได้ลำบากเหมือนกัน
เมืองนี้ถือว่าใหญ่เหมือนกัน มีประชากรว่า ๒ แสนคน แต่ไม่ได้มีที่เที่ยวอะไรที่โดดเด่นเป็นที่รู้จัก ดังนั้นถ้าหากไม่ใช่ว่ามาทำงานก็คงจะไม่มีโอกาสได้รู้จักหรือแวะมาเมืองนี้
สำหรับสถานที่ทำงานนั้นอยู่ในพื้นที่ตอนเหนือของเมืองที่เรียกว่า จูโอวริงกัง (中央林間) อยู่เกือบติดกับโตเกียว แต่ว่าบ้านที่เราไปพักอยู่นั้นอยู่ตอนใต้ของเมือง โดยสถานที่ใกล้ที่สุดคือสถานีซากุรางาโอกะ (桜ヶ丘駅)
สำหรับสถานที่พักนั้นทางบริษัทเป็นคนจัดหาให้ ทำให้ไม่ต้องทำเรื่องอะไรเอง ไม่ต้องหาเองเลย แล้วก็เป็นแบบมีพวกเครื่องเรือนเครื่องใช้ไฟฟ้าเตรียมไว้ให้พร้อม แต่ก็มีข้อเสียตรงที่เลือกเองไม่ได้ ทำให้ตอนแรกก็เป็นห่วงอยู่ว่าจะโดนให้ไปอยู่ในที่ลำบากหรือเปล่า แต่พอมาเข้าอยู่ก็พบว่าได้ที่ที่ถือว่าดีทีเดียว ไม่ไกลจากสถานีด้วย ถือว่าสะดวกอยู่
สำหรับการเดินทางเพื่อเข้าพักนั้นครั้งนี้เราต้องเก็บข้าวของจากฟุกุโอกะแล้วเดินทางมาด้วยรถบัสกลางคืน ดังที่เล่าไว้ในตอนที่แล้ว https://phyblas.hinaboshi.com/20250821
สำหรับตอนนี้จะเป็นบันทึกต่อจากนั้นไปจนเดินทางถึงที่พัก
การเดินทางครั้งนี้เลือกเดินทาง ๒ ต่อ โดยนั่งรถบัสกลางคืนมาลงที่สถานีเกียวโต แล้วจึงนั่งรถไฟชิงกันเซงต่อไปลงที่สถานีชินโยโกฮามะ
สำหรับรถบัสกลางคืนนั้นค่าเดินทางจากฟุกุโอกะถึงเกียวโตคือ ๗,๙๐๐ เยน ใช้เวลากว่า ๙ ชั่วโมงในการเดินทางข้ามคืน แต่ก็ไม่ได้วิ่งตลอดโดยไม่ได้หยุด แต่มีการแวะพักถึง ๓ ครั้งที่จุดแวะพักบริการระหว่างทางเพื่อให้ลงไปเข้าห้องน้ำหรือยืดเส้นยืดสายได้ ซึ่งเราก็ได้ลงไปทุกครั้งที่มีการแวะ ทำให้ไม่ได้นอนต่อเนื่องยาว
โดยหลังจากที่ออกจากฟุกุโอกะเวลา 22:45 ไป ผ่านไปประมาณ ๒ ชั่วโมง เวลาประมาณ 0:45 ก็มาจอดที่จุดแวะพักที่แรกคือที่จุดแวะพักบริการซาบางาวะ (佐波川サービスエリア) อยู่ในเมืองโฮวฟุ (防府市) จังหวัดยามางุจิ จุดแวะพักบริการตรงนี้ดูจะไม่ใหญ่มาก มีห้องน้ำแล้วก็ร้านค่าขนาดเล็กนิดหน่อย
เห็นรสบรรทุกที่จอดอยู่นี้ดูลวดลายโดดเด่น
รถเมล์ที่เรานั่งมา ลงมาเข้าห้องน้ำและยืดเส้นยืดสายประมาณ ๑๕ นาทีก็กลับขึ้นรถ แล้วรถก็ออกเดินทางไปต่อ
ต่อมาเวลาประมาณ 3:15 รถก็แวะพักอีกครั้งที่จุดแวะพักบริการฟุกุยามะ (福山サービスエリア) ในเมืองฟุกุยามะ จังหวัดฮิโรชิมะ
ที่นี่ดูแล้วมีขนาดใหญ่กว่าจุดแวะพักที่แล้วอย่างเห็นได้ชัด
ภายในร้านขายของดูกว้างใหญ่ และเวลาแบบนี้ก็ยังเปิดอยู่
ตรงนี้มีขายโมมิจิมันจูของขึ้นชื่อของจังหวัดฮิโรชิมะ
แล้วต่อมาเวลา 5:20 ก็มาจอดอีกทีที่จุดแวะพักบริการมิกิ (三木サービスエリア) ในเมืองมิกิจังหวัดเฮียวโงะ
หลังจากนั้นไม่นานก็เดินทางถึงเมืองโควเบะ มีคนลงจำนวนนึง ต่อด้วยโอซากะ ซึ่งคนส่วนใหญ่ลงตรงนั้นกันจนเกือบหมดคันรถจนโล่งเลย แล้วสุดท้ายจึงมาถึงเกียวโตซึ่งเป็นปลายทางเวลา 8:25
จุดลงจอดอยู่หน้าสถานีเกียวโตเลย มองไปก็เห็นตัวสถานีเป็นอาคารยาว ด้านบนเป็นรางที่มีชิงกันเซงวิ่ง
ข้ามถนนแล้วเข้ามาในสถานี
เดินไปยังจุดขึ้นรถไฟชิงกันเซง
ก่อนอื่นซื้อตั๋วเพื่อเดินทางไปยังสถานีชินโยโกฮามะ ราคา ๑๒,๖๕๐ เยน
เดินเข้าไปยังชานชลา ตอนที่เข้าไปนั้นรถไฟรอบต่อไปกำลังจะออกในไม่ช้าก็เลยรีบ ไม่ได้มีเวลาถ่ายรูปในนี้มาก
แล้วก็รีบมาขึ้นรถไฟ โดยครั้งนี้เลือกแบบที่นั่งอิสระ แต่พอมายังตู้ ๑-๒ ที่เป็นที่นั่งอิสระก็พบว่าเต็มหมด ไม่มีที่นั่งเลย ทำให้ต้องยืนอยู่ตลอดจนรถไฟไปจอดที่สถานีต่อไปคือสถานีนาโงยะ ซึ่งมีคนลงเยอะเลยได้นั่ง เป็นที่นั่งริมหน้าต่างฝั่งที่หันไปทางเหนือด้วย
ระหว่างทางผ่านจังหวัดชิซึโอกะ รถไฟที่ขึ้นครั้งนี้เป็นโนโซมิ จึงไม่มีการแวะจอดที่สถานีไหนในจังหวัดนี้เลย แต่ระหว่างทางที่ผ่านก็ได้มองและถ่ายภาพระหว่างทาง เช่นขณะที่ผ่านแถวเมืองฮามามัตสึ (浜松市) ซึ่งเป็นเมืองใหญ่ที่สุดของจังหวัดก็ได้ดูนอกหน้าต่างแล้วถ่ายรูปไว้ตลอด เพราะว่าที่จริงแล้วเมืองนี้เป็นที่ตั้งของบริษัทสึซึกิ ซึ่งตอนที่หางานเราก็มีสมัครที่นี่ไว้ด้วย ยังคิดว่าเกือบจะได้มาทำงานที่นี่แล้วเลยแต่สุดท้ายก็พลาดไปอย่างน่าเสียดาย ก็เลยรู้สึกสนใจ แม้จะไม่ได้แวะแต่ระหว่างผ่านก็ขอชมเมืองสักหน่อย
ช่วงที่ผ่านสถานีฮามามัตสึก็มองเห็นอาคารสูงเด่น นั่นคืออาคารฮามามัตสึแอกต์ทาวเวอร์ (浜松アクトタワー) เป็นตึก ๒๑๓ เมตร สูงที่สุดในจังหวัดชิซึโอกะ
จากนั้นก็ผ่านเมืองคาเกงาวะ (掛川市) ซึ่งมีปราสาทคาเกงาวะ (掛川城) สามารถเห็นได้ง่ายตอนที่ผ่านแถวสถานีคาเกงาวะ ถือเป็นปราสาทที่สังเกตเห็นง่ายที่สุดจากชิงกันเซงด้วย ครั้งก่อนก็เคยถ่ายมาเหมือนกัน
แล้วรถไฟก็วิ่งผ่านบริเวณแถวใกล้ภูเขาไฟฟุจิ ซึ่งถ้าหากท้องฟ้าสดใสก็สามารถมองเห็นจากภายในรถไฟได้ แต่ว่าครั้งนี้ฟ้าปกคลุมไปด้วยเมฆก็เลยอดชมภูเขาไฟฟุจิไปอย่างน่าเสียดาย ก็ได้แต่ปล่อยผ่านมา ไม่ได้ถ่ายรูปอะไรเก็บไว้
แล้วในที่สุดก็มาถึงสถานีชินโยโกฮามะที่เป็นเป้าหมาย
เดินออกจากสถานีชิงกันเซงซึ่งเป็นของ JR มา เพื่อไปต่อรถไฟของโซวเทตสึ (相鉄) ซึ่งไม่ได้อยู่อาคารเดียวกันแต่อยู่ตึกข้างๆ ต้องเดินข้ามไป
เดินข้ามไปแล้วมองย้อนกลับมายังอาคารฝั่ง JR ดูใหญ่โตทีเดียว
แตะบัตรเข้าไปยังชานชลา
รถไฟขบวนที่ได้ขึ้นคือรอบ 11:05 มีเป้าหมายที่สถานีโชวนันได (湘南台駅) ซึ่งอยู่ในเมืองฟุจิซาวะ
เราต้องมาลงที่สถานีฟุตามาตางาวะ (二俣川駅) เพื่อเปลี่ยนรถไฟ
ขึ้นรถไฟแบบด่วนพิเศษรอบ 11:20
รถไฟขบวนนี้มีปลายทางที่สถานีเอบินะ (海老名駅) ในเมืองเอบินะ (海老名市) โดยข้ามสถานีส่วนใหญ่ไป แต่มีจอดแค่ที่สถานียามาโตะ (大和駅) ซึ่งเป็นสถานีหลักของเมืองยามาโตะ และเป็นสถานที่เราจะลงนั่นเอง
เดินทางมาถึงสถานียามาโตะ แตะบัตรออกที่ตรงนี้ ค่าเดินทาง ๓๔๒ เยน
ที่จริงแล้วจากสถานีนี้จะไปยังสถานีซากุรางาโอกะที่เป็นเป้าหมายโดยไม่ต้องออกมาเลยก็ได้ แต่เห็นว่าเป็นเวลาใกล้เที่ยงแล้วก็อยากจะแวะหาอะไรกินก่อน เพราะแถวนี้เป็นย่านใจกลางเมืองที่ดูจะมีอะไรกินมากกว่าแถวสถานีซากุรางาโอกะที่อยู่ห่างไปหน่อย
ก็ออกมาเดินดูแถวสถานี ดูมีร้านอะไรพอสมควร น่าเดินอยู่ แต่ก็อากาศร้อนและแบกสัมภาระอยู่ทำให้ไม่ได้ตั้งใจจะเดินมาก แค่จะรีบหาอะไรก็ได้กินแล้วก็รีบกลับมาขึ้นรถไฟต่อ
มาเจอร้านราเมงบุตะแก๊ง (豚ギャング) ซึ่งเป็นร้านที่มีสาขาหลักอยู่ที่ฟุกุโอกะ ตอนอยู่ฟุกุโอกะเราก็เคยแวะกินมาแล้วด้วย ไม่คิดว่ามานี่แล้วจะเจออีก ร้านนี้อร่อยด้วย ไว้อาจจะแวะมากินอีกทีก็ได้ ร้านนี้มี ๒ สาขาในจังหวัดคานางาวะ ซึ่งอยู่ในเมืองยามาโตะทั้ง ๒ ร้านเลย แต่ว่าตอนนี้เพิ่งออกจากฟุกุโอกะมาเอง ขอกินอะไรอย่างอื่นดีกว่า
แล้วก็มาเจอร้านอิมาวาวะโชกุโดว (いまがわ食堂) เป็นร้านอาหารทะเล โดยเฉพาะปลาซาบะ
ดูข้าวหน้าปลาซาบะแล้วน่ากินดี
แต่เห็นมีใบเมนูแยกพิเศษที่เขียนว่าเป็นเมนูเฉพาะช่วง เป็นหน้าหน้าหมึกและกระเจี๊ยบ ถ้าใส่ไข่ด้วยก็ราคา ๑๐๖๐ ดูแล้วก็น่ากินเหมือนกันก็เลยสั่ง
ก็อร่อยดีแต่ว่ารู้สึกว่าน้อยกว่าที่คิด เพราะว่าสั่งเป็นจานเดี่ยวเลยมีแค่นี้ ถ้าสั่งเป็นชุดก็จะมีอะไรมากกว่านี้น่าจะอิ่มกว่า แต่เรากินน้อยอยู่แล้ว ที่จริงแค่นี้ก็พอ ไม่มีปัญหาอะไร
กินเสร็จก็กลับเข้าสถานียามาโตะมานั่งรถไฟไป คราวนี้นั่งสายเอโนชิมะ (江ノ島線)
แล้วถัดไปแค่สถานีเดียวก็มาถึงสถานีซากุรางาโอกะที่เป็นเป้าหมาย
ออกมาจากสถานีทางฝั่งตะวันออกซึ่งที่ที่เราพักอยู่
หลังจากนั้นก็เข้าที่พักไปเก็บของแล้วก็พักอยู่จนถึงช่วงเย็นก็ออกมาเพื่อหามื้อเย็นกิน คราวนี้ลองไปเดินฝั่งตะวันตกของสถานี
ลองไปเดินดูก็เจอร้านอาหารเยอะอยู่ แต่ก็พบว่าหลายร้านปิดอยู่บ้าง หรือเป็นแค่ร้านสำหรับซื้อกลับบ้าง
สุดท้ายก็มาเจอร้านนี้ เป็นร้านอาหารจีน ชื่อร้านชุกุโชว (祝庄) อยู่ข้างๆสถานีเลย
สั่งข้าวไก่กับมะม่วงหิมพานต์ ๗๘๐ เยน
หลังจากนั้นก็เดินกลับที่พักเพื่อไปรอรับสัมภาระที่ส่งมาจากฟุกุโอกะ รวมถึงพวกชุดที่นอนและหมอนซึ่งไม่ได้ติดมากับห้องด้วยต้องเช่าเอา ทั้งหมดมีกำหนดมาส่งช่วง 19:00-21:00
ระหว่างที่เดินกลับที่พักเราก็สังเกตเห็นป้ายที่พื้นที่เขียนอกว่าเมืองยามาโตะทั้งเมืองห้ามสูบบุหรี่ข้างทาง
เป็นอะไรที่เห็นแล้วน่าดีใจมาก ถือว่าเป็นตัวอย่างที่ดีเลย ที่จริงแล้วกฎข้อบังคับเรื่องสูบบุหรี่ในญี่ปุ่นนั้นต่างกันไปแล้วแต่เขตการปกครอง เมืองที่กำหนดให้ห้ามสูบบุหรี่ข้างทางแบบนี้มีไม่มากในญี่ปุ่น ที่เป็นที่รู้จักก็คือเมืองโอซากะซึ่งเพิ่งสร้างข้อกำหนดนี้ขึ้นมาในปี 2025 นี้เพื่อเตรียมต้องรับงานเอกซ์โป แต่เมืองยามาโตะนี้ตั้งกฎห้ามสูบบุหรี่ข้างทางแบบนี้มาตั้งแต่ปี 2021 แล้ว ถือว่ามาก่อนกาล แล้วค่าปรับสำหรับคนสูบบุหรี่ที่นี่คือ ๒๐๐๐ เยน แพงกว่าโอซากะที่ปรับแค่ ๑๐๐๐ เยนด้วย
การที่เมืองนี้มีนโยบายเข้มงวดเรื่องบุหรี่นั้นก็เป็นเรื่องบังเอิญที่เราไม่รู้มาก่อนด้วย ที่จริงตอนสมัครหางานยังเล็งที่ทำงานในเมืองโอซากะเป็นหลักเพราะเหตุผลเรื่องนโยบายเกี่ยวกับบุหรี่นี่แหละ เพราะเราเป็นคนที่เกลียดบุหรี่เข้าไส้ ถึงขนาดไม่คิดจะคบกับคนที่สูบบุหรี่ และมองว่าพวกที่สูบบุหรี่ข้างทางนั้นเป็นมะเร็งร้ายของสังคมที่ต้องรีบขจัดให้หมดไปโดยเร็ว
ทางรัฐบาลญี่ปุ่นก็มีนโยบายเข้มงวดเรื่องบุหรี่มากขึ้นเรื่อยๆ ทำให้ที่ยืนในสังคมของคนสูบบุหรี่ยิ่งแคบลง ยังไงสักวันก็คงหมดไป แต่คงต้องใช้เวลา อย่างน้อยตอนนี้ก็มีความเคลื่อนไหวในระดับเมืองหรือเขตการปกครอง พื้นที่ห้ามสูบบุหรี่ก็จะต้องขยายไปเรื่อยๆ บีบให้คนต้องเลิกสูบบุหรี่กันไปในที่สุด แล้วทุกคนก็จะสามารถอยู่ได้อย่างสุขภาพดี อายุยืนนานขึ้นไป
สุดท้ายเราก็ไม่สามารถหางานที่โอซากะได้ แต่ก็มาได้ที่เมืองยามาโตะนี้แทน แม้ว่าจะเป็นแค่ช่วงเวลาชั่วคราวตอนฝึกงานเท่านั้นก็ตาม ดังนั้นการที่ได้มาอยู่เมืองนี้ก็น่าจะถือเป็นเรื่องดี น่าจะโชคดีแล้ว จากนี้ไปก็น่าจะอยู่ได้อย่างสบายใจ
-----------------------------------------
囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧
หมวดหมู่
-- ท่องเที่ยว >> รถไฟ-- ประเทศญี่ปุ่น >> ยามางุจิ
-- ประเทศญี่ปุ่น >> ฮิโรชิมะ
-- ประเทศญี่ปุ่น >> เฮียวโงะ
-- ประเทศญี่ปุ่น >> เกียวโต
-- ประเทศญี่ปุ่น >> ชิซึโอกะ
-- ประเทศญี่ปุ่น >> คานางาวะ