วัดไดจุ แวะซื้อของฝาก และทานซูชิก่อนกลับ
เขียนเมื่อ 2013/07/25 02:33
แก้ไขล่าสุด 2021/09/28 16:42
#จันทร์ 28 ม.ค. 2013
หลังจากที่เที่ยวปราสาทโอกาซากิเสร็จ https://phyblas.hinaboshi.com/20130722
เป้าหมายสุดท้ายในการเที่ยวของเราก็คือวัดไดจุ (大樹寺, ไดจุจิ) ซึ่งอยู่ในเมืองโอกาซากิเช่นกัน อยู่ห่างจากปราสาทโอกาซากิประมาณ ๓ ก.ม.
วัดนี้มีความสำคัญตรงที่เป็นวัดประจำตระกูล หรือที่เรียกว่าโบไดจิ (菩提寺) ของตระกูลโทกุงาวะ (ซึ่งตอนแรกใช้ชื่อว่าตระกูลมัตสึไดระ ต่อมาเปลี่ยนเป็นโทกุงาวะในสมัยของอิเอยาสึ) เป็นที่เก็บป้ายวิญญาณของคนในตระกูลนี้รุ่นต่อรุ่น
วัดนี้ถูกสร้างแรกสุดในปี 1475 โดยมัตสึไดระ จิกาตาดะ (松平親忠) เมื่อปี 1560 ตอนที่กองทัพของอิมากาวะพ่ายแพ้ให้กับโนบุนางะในศึกโอเกฮาซามะ อิเอยาสึได้มาที่นี่และพยายามจะฆ่าตัวตาย แต่ได้รับการเกลี้ยกล่อมจากเจ้าอาวาสก็เลยเปลี่ยนใจ
หลังจากออกจากปราสาทโอกาซากิ ใช้เวลาไม่นานก็มาถึงวัดไดจุ
เมื่อเข้ามาถึง ที่เห็นก่อนคือหอนาฬิกา (鐘楼)
บริเวณนี้เป็นที่จอดรถ เพื่อนเราเอารถจอดตรงนี้ แล้วก็ออกไปเดินในวัดกัน ตัววัดไม่กว้างนัก
เช่นเดียวกับวัดหรือศาลเจ้าอื่นๆ พอเข้ามาก็ต้องล้างมือก่อน
ป้ายแนะนำวัด มีเขียนแปลภาษาอังกฤษด้วย แต่แปลไม่ครบ
ตรงนี้เป็นสุสานของตระกูลโทกุงาวะ
ด้านในสุสานมีหอคอยทาโฮวโตว (多宝塔) ซึ่งได้ถูกตั้งให้เป็นสมบัติทางวัฒนธรรมที่สำคัญ นี่เป็นสิ่งก่อสร้างที่เก่าแก่ที่สุดในวัดนี้ ถูกสร้างขึ้นตั้งแต่ปี 1535 ส่วนสิ่งก่อสร้างอื่นเคยผ่านการถูกทำลายแล้วสร้างขึ้นมาใหม่
ตัวอาคารหลักนี่ก็เป็นของที่สร้างขึ้นใหม่ ของเก่าถูกทำลายไปในช่วงยุคที่ประเทศกำลังวุ่นวายเมื่อปี 1855 หลังจากนั้นจึงถูกสร้างขึ้นใหม่แต่ขนาดเล็กลงกว่าของเดิม
ภายในตัวอาคาร
ขายแผ่นไม้โกมะ (護摩木) สำหรับเขียนคำอธิษฐาน อันละ ๓๐๐ เยน
ถ้าจะเข้าไปชมภายในซึ่งมีพวกสมบัติเก็บอยู่ก็ต้องจ่ายเงิน ๔๐๐ เยน ซึ่งเราไม่ได้เข้าไป
ตรงนี้มีภาพบอกว่าจากตรงนี้ถ้ามองลอดผ่านประตูหน้าของวัดที่เรียกว่าซัมมง (คันจิเขียนเป็น 三門 หรือ 山門) ไปจะมองเห็นปราสาทโอกาซากิซึ่งอยู่ห่างออกไป ๓ ก.ม. ได้ด้วย เพราะถูกสร้างไว้ให้สามารถมองเห็นได้แบบนั้น พื้นที่ระหว่างวัดไดจุกับปราสาทโอกาซากิก็ถูกกำหนดเอาไว้ไม่ให้สร้างตึกสูงอะไรมาบังด้วย เสียดายที่เราไม่ได้ไปลองมองดู
ประตูซัมมงอันนี้เป็นประตูหน้าของวัด แต่ไม่ได้ใช้เป็นทางเข้าเพราะประตูนี้ไม่ได้เปิด ปกติต้องอ้อมไปเข้าจากด้านข้าง
ภาพมุมอื่นๆภายในวัด
หลังจากเที่ยวในวัดเสร็จเราก็บอกเพื่อนว่าอยากจะแวะพวกห้างเพื่อซื้อพวกขนมของฝากกลับบ้าน เพื่อนก็เลยพาไปที่ห้างอีออนมอล (ÆON MALL) เป็นห้างขนาดใหญ่ที่มีสาขาอยู่ทั่วญี่ปุ่น
ภาพห้างอีออนมอลจากกูเกิลแม็ป นี่เป็นครั้งแรกที่เราลองใช้กูเกิลแม็ปเพื่อเก็บภาพ เพราะตอนนั้นไม่ได้ถ่ายด้านหน้าห้างนี้ไว้เลย ปกติภาพที่ลงในบล็อกนี้เราใช้ภาพที่ตัวเองถ่ายเองตลอด เอาภาพจากที่อื่นน้อยมาก ซึ่งจะมีบอกที่มาเสมอถ้าไม่ใช่ภาพที่ถ่ายเอง
ภายในห้าง
เราเข้าไปเดินในซูเปอร์เพื่อซื้อของกิน ก็ซื้ออะไรมาได้มากมาย
ของที่ซื้อมาได้ทั้งหมด หมดไป ๑๑๗๗ เยน
ถ่ายใบเสร็จไว้เป็นที่ระลึกด้วย ก่อนจะทิ้ง เอาไว้มาดูภายหลังได้ว่าอันไหนราคาเท่าไหร่
ซื้อเสร็จก้ได้เวลามื้อเที่ยง ลองไปเดินหาของกินในห้างดู นี่เป็นมื้อสุดท้ายที่จะได้ทานในญี่ปุ่นแล้ว ก็เลยลังเลอยู่ว่าจะทานอะไรดี
แล้วก็มาเจอร้านนี้ เป็นร้านซูชิจานหมุน เราก็นึกขึ้นมาได้ว่ายังไม่ได้ลองแบบนี้ที่ญี่ปุ่นเลย เลยอยากลอง แต่เพื่อนเราบอกว่าร้านนี้ดูแล้วแพง เขารู้จักร้านซูชิถาดหมุนที่ถูกกว่านี้อยู่แถวใกล้บ้านก็เลยตัดสินใจไปทานที่นั่นแทน
ก็เลยมุ่งหน้ากลับสู่เมืองอันโจว ทิวทัศน์ที่เห็นระหว่างทางจากเมืองโอกาซากิไปเมืองอันโจว เนื่องจากฟ้าสวยก็เลยถ่ายเพลิน
ป้ายบอกทางอีก ๔ ก.ม. ถึงเมืองอันโจว ถ้าเลยไปอีกถึง ๑๓ ก.ม. จะถึงเมืองคาริยะ เมืองที่เราต้องไปต่อรถไฟ
ถึงแล้ว ร้านที่จะมาทาน ชื่อร้านฮามะซูชิ (はま寿司)
ร้านเป็นซูชิจานหมุน
นั่งมองซูชิหน้าต่างๆที่เคลื่อนผ่านไป
พวกที่เราหยิบมาทาน
รวมแล้วทานไป ๗ จาน จ่ายไป ๖๕๘ เยน จานละ ๙๔ เยน ถือว่าคุ้มมาก เพราะราคาพอๆกับทานที่ไทยเลย แล้วก็อร่อยมากด้วย
เมื่อซื้อของเสร็จแล้ว อาหารก็ทานเสร็จแล้ว ที่เหลือก็ไม่มีอะไรแล้ว ในที่สุดก็ได้เวลา ขณะนั้นใกล้จะบ่ายโมงแล้ว ถึงเวลาอันควรที่จะเดินทางไปสนามบิน
เขียนมาอย่างยาวนาน ในที่สุดตอนหน้าก็จะเป็นตอนสุดท้ายของบันทึกการเที่ยวญี่ปุ่นครั้งนี้แล้ว ติดตามอ่านตอนสุดท้ายกันได้ https://phyblas.hinaboshi.com/20130728