φυβλαςのβλογ
บล็อกของ phyblas

#พุธ 29 ส.ค. 2012

นี่เป็นบันทึกการเที่ยวของเมื่อปีที่แล้วที่เพิ่งจะมีโอกาสได้หยิบมาเขียน

ครั้งหนึ่งมีโอกาสได้ไปเที่ยวในมณฑลหูเป่ย์มา เมื่อครั้งที่นั่งรถไฟต่อเนื่องกลับจากกว่างโจวสู่ปักกิ่งดังที่เคยเล่าไปใน https://phyblas.hinaboshi.com/20120904

ตอนนั้นเที่ยวตั้ง ๔ มณฑลภายใน ๕ วัน แต่ในจำนวนนั้นก็มีอยู่มณฑลหนึ่งที่แค่แวะไปแค่ขอบๆไม่ถึงครึ่งวันก็คือมณฑลหูเป่ย์ โดยแวะไปแค่เมืองหงหู (洪湖)



เมืองหงหูอยู่ในเขตจังหวัดจิงโจว (荆州) หรือที่ในสามก๊กเรียกว่าเกงจิ๋ว เป็นเมืองสำคัญเมืองหนึ่งในเรื่อง จึงมีที่เที่ยวอยู่เหมือนกัน แต่ว่าเราไม่ได้ไปที่ตัวเมืองจิงโจว ไปแค่เมืองหงหูซึ่งเป็นแค่เมืองระดับอำเภอที่อยู่ภายใต้การปกครองของจิงโจวอีกที

แถวนั้นใกล้ๆกันยังมีสถานที่ประวัติศาสตร์ที่สำคัญอย่างชื่อปี้ (赤壁) หรือที่ในสามก๊กเรียกว่าเซ็กเพ็ก ซึ่งเป็นสถานที่เกิดศึกผาแดง (赤壁之战, ชื่อปี้จือจ้าน) ก็เป็นที่หนึ่งที่สามารถแวะไปเที่ยวได้ แต่เราก็ไม่ได้ไปเพราะมันไกล

ส่วนตัวเมืองหงหูนี้ไม่ใช่เมืองท่องเที่ยวอะไรเลย ไม่น่ามีความสำคัญอะไร ไม่น่าจะมีใครรู้จักด้วย แต่ที่แวะมาก็แค่เหตุผลว่าอยากลองนั่งรถข้ามมายังฝั่งมณฑลเหอเป่ย์สักครั้ง แล้วระหว่างทางก็ชมทิวทัศน์แม่น้ำฉางเจียง (长江) หรือที่นิยมเรียกกันว่าแม้น้ำแยงซีเกียง ซึ่งเป็นแม่น้ำที่ยาวที่สุดในจีนมณฑลเหอเป่ย์มีชื่อเสียงเรื่องถานที่ท่องเที่ยวริมแม่น้ำฉางเจียงนี้หลายแห่ง

เราก็กะว่าแค่มาชมบรรยากาศในเมืองแค่นั้น แล้วก็มีสถานที่หนึ่งที่จะเรียกว่าเป็นสถานที่เที่ยวก็ได้ แม้ว่าจะไม่ค่อยมีอะไรนักแต่ก็น่าลองแวะไปชม พอชมเสร็จก็จะกลับแล้ว

สถานที่ที่ว่านั้นก็คือสวนสุสานทหารกล้าเขตโซเวียตแห่งหูหนานและหูเป่ย์ตะวันตก (湘鄂西苏区烈士陵园, ซีเอ้อซีซูชวีเลี่ยซื่อหลิงหยวน) เป็นสถานที่ซึ่งสร้างเป็นที่ระลึกให้กับเหล่าทหารกล้าในเขตโซเวียตแห่งหูหนานและหูเป่ย์ตะวันตกที่สร้างผลงานในช่วงยุคสงครามปฏิวัติภายในประเทศครั้งที่สอง (第二次国内革命战争时期) ซึ่งเกิดก่อนช่วงก่อนสงครามโลกครั้งที่สองปี 1927 - 1937 เป็นสงครามภายในประเทศระหว่างพรรคคอมมิวนิสต์ (共产党) และพรรคก๊กมินตั๋ง (国民党, กั๋วหมินต่าง)

เซียง (湘) เป็นชื่อย่อของมณฑลหูหนาน ส่วนเอ้อ (鄂) เป็นชื่อย่อของมณฑลหูเป่ย์ ส่วนซี (西) แปลว่าตะวันตก และซู (苏) ย่อมาจากซูเหลียน (苏联) หมายถึงสหภาพโซเวียต ดังนั้นเขตเซียงเอ้อซีซู (湘鄂西苏) ก็แปลว่าเขตโซเวียตแห่งหูหนานและหูเป่ย์ตะวันตก เป็นเขตทางการทหารเขตหนึ่งที่ตั้งขึ้นในสมัยนั้น

มีช่วงหนึ่งที่เมืองหงหูนี้ถูกใช้เป็นฐานของกองกำลังพรรคคอมมิวนิสต์ แต่ก็เป็นแค่ช่วงสั้นๆ พรรคคอมมิวนิสต์ในสมัยนั้นอยู่ในสถานะเสียเปรียบ รบแพ้อยู่เสมอ และต้องถอยร่นไปเรื่อยๆ เพราะฝ่ายที่ครอบครองประเทศด้วยอำนาจเหนือกว่ามากก็คือพรรคก๊กมินตั๋ง ซึ่งตอนหลังจึงค่อยเริ่มเปลี่ยนมาเสียเปรียบจนกระทั่งแพ้ให้กับกองกำลังพรรคคอมมิวนิสต์หลังจากช่วงสงครามโลกครั้งที่สองไปแล้ว



นอกจากอันนี้แล้วที่จริงที่นี่มีที่เที่ยวทางธรรมชาติที่สำคัญอยู่ เพราะว่าแถวนี้ถือว่าเป็นอู่ข้าวอู่น้ำแห่งหนึ่ง ชุ่มชื้นดี จึงเห็นแหล่งน้ำเต็มไปหมด มองแล้วก็สวยงามเพลิดเพลินดี

ที่จริงแล้วที่มาของชื่อเมืองหงหูก็มาจากชื่อทะเลสาบหงหูซึ่งก็ตั้งอยู่ข้างๆตัวเมืองนี่เอง หงหูมีจุดท่องเที่ยวชมทะเลสาบที่สวยงาม มีดอกบัวเต็มไปหมดสวยงาม แต่เนื่องจากต้องเดินทางไกลและเท่าที่รู้คือไม่มีรถเมล์ไป คงจะไปลำบากมาก ไม่อยากเสี่ยง กลับจะไม่ได้กลับ ดังนั้นเลยไม่ได้ไปดู



แผนเที่ยว ๕ วัน ๔ มณฑลนี้เป้าหมายแรกของการเดินทางเที่ยวนี้อยู่ที่เมืองเยวี่ยหยาง (岳阳) มณฑลหูหนาน หลังจากพักค้างคืนในรถไฟคืนแรกเสร็จก็มาเที่ยวหมู่บ้านจางกู่อิง (张谷英村) แล้วกลับมาเที่ยวอาคารเยวี่ยหยางในตัวเมือง ดังที่ได้เล่าไว้ใน https://phyblas.hinaboshi.com/20120911

หลังจากค้างคืนในเยวี่ยหยางเสร็จวันที่สองก็เดินทางไปเที่ยวเมืองหงหู โดยนั่งรถบัสไป ต้องใช้เวลาประมาณ ๒ ชั่วโมง

เพื่อจะไปเที่ยวเมืองนี้ เราตื่นแต่เช้าเพราะไม่รู้ว่าจะใช้เวลานานแค่ไหน ที่จริงก็ไม่ได้คิดว่าจะเสียเวลามาก แต่เพราะเป็นการเที่ยวเมืองที่ไม่ค่อยมีข้อมูลอะไรมากจึงไม่อยากเสี่ยง เผื่อเวลาไว้ก่อนดีกว่า การไปเมืองนี้ต้องนั่งรถบัสไปเท่านั้นเพราะไม่มีรถไฟ

ทิวทัศน์ระหว่างทางตอนที่ผ่านสะพานข้ามแม่น้ำฉางเจียง เป็นแม่น้ำที่กว้างใหญ่ สะพานข้ามนี้มีชื่อว่าจิงเยวี่ยฉางเจียงต้าเฉียว (荆岳长江大桥) แปลว่าสะพานใหญ่ข้ามแม่น้ำฉางเจียงระหว่างเมืองจิงโจวกับเยวี่ยหยาง โดยจิงกับเยวี่ย ก็เป็นคำย่อของจิงโจวกับเยวี่ยหยางนั่นเอง ตัดมาแค่พยางค์แรก สะพานทั้งหมดยาวประมาณ ๕.๔ กม.



ผ่านด่านบนสะพาน



ระหว่างทางเต็มไปด้วยพื้นที่ลุ่มน้ำ บางบริเวณก็มีบัวลอยอยู่เต็ม สวยงามดี บรรยากาศดูชนบท สงบดี







แล้วก็มาถึงตัวเมือง ลงที่ท่ารถ



ถึงจะเป็นแค่เมืองเล็กๆก็ตาม แต่ก็มีรถเมล์ไม่น้อย แต่สถานที่ที่เราจะไปนั้นอยู่ค่อนไปทางชานเมือง ไม่มีรถเมล์ไปตรงนั้น



เราก็เลยนั่งรถแท็กซีเพื่อมาถึงสวนสุสานทหารกล้าเขตเซียงเอ้อซีซู แป๊บเดียวถึงเพราะห่างจากใจกลางเมืองแค่ ๑.๕ กม. เท่านั้นเอง (ถ้าจะเดินก็ได้นะ แต่ไม่ไหว อากาศร้อนมาก) เขาก็มาส่งถึงประตูทางเข้า



ก้อนหินนี้เขียนว่าที่นี่ถือเป็นสถานที่ท่องเที่ยวระดับ AAA ก็คือไม่ค่อยสำคัญเท่าไหร่เลย เพราะสถานที่เที่ยวดังๆต้องเป็น AAAAA ส่วน AAAA ก็จะมีความน่าสนใจรองลงมา แต่ถ้ามีแค่ ๓ A แบบนี้ส่วนใหญ่จะไม่ใช่ที่เที่ยวที่คนจะไป ยิ่ง A น้อยยิ่งไม่ต้องพูดถึง



เข้ามาด้านใน ที่นี่ไม่เสียค่าเข้า ปกติสถานที่ประเภทนี้จะไม่มีการเก็บค่าเข้าอยู่แล้ว แต่คนเฝ้าประตูเขาจะถามว่าเรามาจากไหนแล้วก็จดไว้ เราก็บอกชื่อมหาวิทยาลัยไป ไม่ได้บอกว่าเป็นใครที่ไหน เขาก็ไม่ได้ถามอะไรต่อ คงดูไม่ออกด้วยซ้ำว่าเราเป็นชาวต่างชาติ



ในบริเวณมีพวกเครื่องบินเก่าๆวางอยู่



ข้างทางมีดอกบัวเต็มไปหมด กำลังฤดูร้อนเลยบานสวยด้วย



ฝั่งนี้ก็มีดอกไม้สวยๆ



ป้ายเขียนว่า 严禁采摘我违者罚款 ห้ามเด็ดดอกไม้ ใครฝ่าฝืนโดนปรับ แต่ไม่รู้ทำไม ป้ายนี้มันดูเหมือนใช้แผ่นกระดานรีไซเคิล ฉากหลังไม่เกี่ยวเลย คงจะอยากประหยัดงบ



เดินตรงมาเรื่อยๆก็จะมาเจอลานโล่งๆที่ตรงกลางมีรูปปั้นของเฮ่อหลง (贺龙) ผู้นำคนสำคัญในเขตนี้




ถ่ายกับดอกไม้สวย



ด้านหลังรูปปั้นก็มีทางไปต่อ




ก็จะเจออนุสาวรีย์



นี่เป็นแท่นที่สลักชื่อของผู้ที่เสียชีวิตที่ตายไปในสงคราม เห็นบอกว่ามีกว่า ๔๒๐๐๐ ชื่อ



ข้างหลังเป็นหลุมศพ







อาคารนี้รู้สึกว่าจะมีบันทึกเกี่ยวกับประวัติศาสตร์อยู่ แต่ว่าดูเหมือนจะปิดอยู่



อาคารรับแขก ตั้งอยู่กลางน้ำ



เดินเล่นในบริเวณ ก็เป็นสวนสวยๆดี








ห่าน



ดอกไม้ในบริเวณก็มีมากมาย




ก็ไม่มีอะไรมากแล้ว เดินแป๊บเดียวก็เสร็จ หลังจากนั้นก็ได้เวลาเดินกลับ




พอกลับมาถึงด้านหน้าทางเข้าก็พบว่าไม่รู้จะกลับไปยังท่ารถยังไง ก็เลยเข้าไปในอาคารนี้ซึ่งเป็นอาคารสำนักงานของที่นี่ ถามเขาก็บอกว่าได้แต่ต้องรอให้มีรถแท็กซีมาส่งคน เรานั่งรอสักพักก็ยังไม่มีมาสักที เพราะแถวนั้นก็ไม่ค่อยมีคนมาอยู่แล้ว



เขาบอกว่าถ้าออกไปยังถนนด้านนอกจะมีโอกาสเจอรถแท็กซีง่ายขึ้น เราก็เลยเดินออกไป แล้วเดินไปตามทางที่กลับเรื่อยๆ



ทิวทัศน์ระหว่างทางเดินก็ไม่เลว ดูแล้วชนบท สงบดี แต่ก็ไม่ได้บ้านนอกมาก ดูแล้วกำลังสร้างๆอะไรอยู่ คงจะกำลังเจริญและขยายตัวขึ้นเรื่อยๆ



สุดท้ายก็เดินออกมาถึงแถวๆนี้แล้วก็เจอรถแท็กซีในที่สุด ก็เรียกเขาไปส่งที่ท่ารถเพื่อกลับ เป็นอันเสร็จการเที่ยวที่นี่



เมื่อนั่งรถกลับถึงเมืองเยวี่ยหยางยังบ่ายๆอยู่เลย ก็ฆ่าเวลาด้วยการไปนั่งเล่นคอมอยู่ในโรงแรมที่พัก รอเวลาไปเรื่อยๆ ตอนเย็นก็ไปหาอะไรมื้อเย็นทาน จนถึง 19:43 น. ก็ได้เวลานั่งรถไฟต่อเพื่อไปยังเมือนอานหยาง (安阳) มณฑลเหอหนาน ซึ่งเป็นเป้าหมายการเที่ยวต่อไป



สรุปแล้วมาหงหูเที่ยวนี้รู้สึกว่าคุ้มนะ ไม่เสียดายที่อุตส่าห์แวะไป ถึงจะไม่ใช่สถานที่ท่องเที่ยวสำคัญชื่อดังอะไรเลย แต่ก็ได้ไปเปลี่ยนบรรยากาศได้รู้จักเมืองเล็กๆอีกเมือง จะถือว่าเป็นการมาเดินเล่นในสวนสวยๆก็ได้ เวลาเที่ยวเราไม่จำเป็นต้องเจาะจงเที่ยวแต่สถานที่ดังๆ

ยังไงก็ตาม ในอนาคตหวังว่าจะมีโอกาสได้ไปเที่ยวสถานที่เที่ยวชื่อดังจริงๆของมณฑลนี้ ซึ่งมีอยู่มากมายเช่นในเมืองอู่ฮั่น (武汉) ซึ่งเป็นเมืองเอกของมณฑล และเขื่อนสามหุบผา (三峡大坝, ซานเสียต้าป้า) เขื่อนขนาดใหญ่ชื่อดังที่กั้นแม่น้ำฉางเจียง แต่ตอนนี้ยังไม่ได้วางแผนอะไรไว้เลย

 

-----------------------------------------

囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧

ไม่อนุญาตให้นำเนื้อหาของบทความไปลงที่อื่นโดยไม่ได้ขออนุญาตโดยเด็ดขาด หากต้องการนำบางส่วนไปลงสามารถทำได้โดยต้องไม่ใช่การก๊อปแปะแต่ให้เปลี่ยนคำพูดเป็นของตัวเอง หรือไม่ก็เขียนในลักษณะการยกข้อความอ้างอิง และไม่ว่ากรณีไหนก็ตาม ต้องให้เครดิตพร้อมใส่ลิงก์ของทุกบทความที่มีการใช้เนื้อหาเสมอ