φυβλαςのβλογ
บล็อกของ phyblas

#อาทิตย์ 14 ก.ย. 2014

หลังจากที่ได้ชมทิวทัศน์เมืองตานตงจากมุมสูงเสร็จแล้ว https://phyblas.hinaboshi.com/20140929

ต่อมาเป้าหมายที่จะไปก็คือหออนุสรณ์ต้านอเมริกาหนุนเกาหลีเหนือ (抗美援朝纪念馆, ค่างเหม่ย์หยวนเฉาจี้เนี่ยนกว่าน)

ซึ่งเป็นพิพิธภัณฑ์ที่เล่าประวัติศาสตร์สมัยสงครามเกาหลีซึ่งเกิดในช่วงปี 1950 - 1953 โดยในตอนนั้นเกาหลีได้แยกเป็นเหนือและใต้ โดยฝ่ายเหนือได้รับการสนับสนุนจากจีนและสหภาพโซเวียต ส่วนฝ่ายใต้ได้รับการสนับสนุนจากสหรัฐอเมริกา ผลของสงครามทำให้เส้นแบ่งดินแดนเกาหลีเหนือและใต้กลายมาเป็นอย่างที่เห็นอยู่ทุกวันนี้

มาเที่ยวตานตงนี้นอกจากจะได้มองเห็นเกาหลีเหนือจากระยะใกล้แล้วยังได้ศึกษาประวัติศาสตร์ด้วย เพื่อที่จะเข้าใจที่มาที่ไปมากขึ้นว่าทำไมเกาหลีเหนือจึงได้กลายมาเป็นอย่างทุกวันนี้



เดินจากสถานีรถไฟใช้เวลาประมาณครึ่งชั่วโมง ไกลพอสมควรแต่ไม่มีปัญหา ผังเมืองนี้เข้าใจไม่ยากเลย คือมีแม่น้ำอยู่ทางตะวันออกเฉียงใต้ ส่วนทางตะวันตกเฉียงเหนือติดภูเขา ตัวเมืองเป็นแนวยาวจากตะวันออกเฉียงเหนือไปตะวันตกเฉียงใต้ขนาบโดยแม่น้ำและภูเขา และทางรถไฟลากผ่านใจกลางเมือง

ระหว่างทางต้องลอดใต้ทางรถไฟเพื่อข้ามไปซีกตะวันตกเฉียงใต้



เมื่อลอดผ่านรางรถไฟออกมาตรงบริเวณนี้ก็เป็นซีกตะวันตกเฉียงใต้ของเมือง ภาพที่ถ่ายระหว่างทาง





เห็นมีบริเวณที่ก่อสร้างอยู่ไม่น้อยเลย เมืองนี้ดูเหมือนพยายามจะขยายตัวขึ้นเรื่อยๆ



ถึงปากทางเข้า ตัวหออนุสรณ์อยู่บนเขา ต้องปีนขึ้นไป



ที่จริงแล้วตรงนี้เป็นทางเข้าด้านหลัง ทางเข้าด้านหน้าจะต้องเข้าจากหลังเขา



ขึ้นมาถึงก็เห็นมีคนมามากมายเลย เด็กๆก็มีไม่น้อยเหมือนมาทัศนศึกษากัน



ตรงข้ามอาคารอนุสรณ์มีอนุสาวรีย์เป็นหอคอยสูงตั้งอยู่



มีคนเล่นว่าวอยู่หน้าอนุสาวรีย์



มองลงไปจะเห็นที่จอดรถและบ้านเมืองที่อยู่หลังเขา เดี๋ยวตอนกลับก็จะออกไปทางนี้



เวลาที่จะเข้าต้องไปรับบัตรเข้าชมจากด้านข้างอาคาร ค่าเข้าฟรี ถ้าถือกระเป๋ามาด้วยจะต้องเอาไปฝากด้วย ค่าฝาก ๓ หยวน



ในการเดินเที่ยวข้างในนี้ต้องเป็นไปตามลำดับจะเดินย้อนไม่ได้ แต่เส้นทางไม่ได้ต่อเนื่องกันดีเสียทีเดียวต้องดูป้ายให้ดี เราเดินเข้าไปทีแรกมึนๆพลาดบางห้องไปเดินยังไม่ทั่วก็ถึงทางออกแล้ว จะเดินย้อนกลับไปเขาก็ไม่ให้ก็เลยต้องไปเอาบัตรแล้วเข้าใหม่เป็นรอบสอง คนแจกบัตรจำหน้าได้ด้วยเลยสงสัยว่าจะเข้าไปทำไมอีกรอบเลยต้องอธิบายให้เขาฟัง

เข้ามาด้านใน



แด่ผู้ที่เป็นที่รัก



ห้องจัดแสดงลำดับแรกเล่าเรื่องสงครามตั้งแต่เริ่มต้นที่เกาหลีแยกเป็นสองประเทศและเริ่มรบกัน ช่วงนั้นเกาหลีเหนือและใต้ผลัดกันรุกรับจนสุดท้ายมาลงเอยที่แผนที่ดังที่เป็นอยู่ปัจจุบัน



เนื้อหามีเขียนทั้งเป็นภาษาจีนและภาษาอังกฤษตลอด เท่าที่อ่านดูค่อนข้างเขียนในลักษณะที่ว่าอเมริกาเป็นตัวร้าย ไม่แปลกเพราะใครเป็นคนเขียนประวัติศาสตร์คนนั้นก็ต้องพยายามเข้าข้างฝ่ายตัวเองและถล่มฝ่ายตรงข้าม



รูปคิมอิลซ็อง ผู้นำคนแรกของเกาหลีเหนือตอนยังอายุน้อย เห็นแล้วทีแรกนึกว่าคิมจองอึนเสียอีก คล้ายกันจริงๆสมแล้วที่เป็นปู่หลาน



กราฟนี้แสดงถึงกำลังและทรัพยากรของจีนและสหรัฐฯในสมัยนั้นเปรียบเทียบกัน ทางซ้ายคือจีน จะเห็นว่าด้อยกว่าอย่างขาดลอยแทบทุกด้าน



นี่คืออาวุธชีวภาพที่อเมริกาใช้ในสงครามครั้งนั้น แต่ทางจีนและเกาหลีเหนือป้องกันไว้ได้จึงไม่ได้ผลเท่าที่ควร



พูดถึงการสนับสนุนจากโซเวียต



คาทยูชา เครื่องยิงจรวดของโซเวียต



แบบจำลองเส้นทางขนส่งในตอนที่รบ



ห้องนี้จัดแสดงเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างจีนและเกาหลี



ห้องนี้เกี่ยวกับกองทัพทหารอากาศ




สัญลักษณ์กองทัพอากาศของประเทศต่างๆ มีของไทยด้วย



ระเบิดอากาศ



หลังจากตรงนี้เป็นช่วงสุดท้าย ทางเดินเวียนเพื่อขึ้นไป



ด้านบนนี้เป็นห้องครึ่งทรงกลม รอบๆรายล้อมด้วยแบบจำลองและภาพวาดจำลองเหตุการณ์



ทำได้สมจริงมากทีเดียว ราวกับว่าหลุดเข้าไปอยู่ในนั้นจริงๆเลย ดูแค่ในภาพที่ถ่ายมานี้อาจจะไม่เห็นว่ามันสมจริงแค่ไหน ต้องลองไปดูกับตาตัวเอง



ภายในอาคารจัดแสดงดูจบแค่นี้ หลังจากนั้นออกจากอาคารมาเดินไปด้านหลังจะเจอกับสนามที่จัดแสดงพวกรถสงคราม สามารถเข้าชมได้แต่ค่าเข้า ๑๐ หยวน เราไม่ได้เข้าไปเพราะดูจากตรงนี้ก็เห็นทั้งหมดแล้ว



แล้วข้างๆก็มีสนามสำหรับเล่นเกมยิงปืนลูกกระสุนสี



หลังจากนั้นเราก็เดินลงไปหาที่เรียกแท็กซีเพื่อจะเดินทางไปยังที่เที่ยวต่อไป เวลาขณะนั้นบ่ายๆแล้วแต่ก็ยังดูจะมีเวลาเหลือเฟืออยู่ แต่แท็กซีที่นี่ไม่แพงเลยเพื่อความสะดวกจึงเลือกแท็กซี

ตอนต่อไปจะไปเดินชมริมแม่น้ำยาลู่มองเกาหลีเหนืออย่างใกล้ชิด https://phyblas.hinaboshi.com/20141003

-----------------------------------------

囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧

ไม่อนุญาตให้นำเนื้อหาของบทความไปลงที่อื่นโดยไม่ได้ขออนุญาตโดยเด็ดขาด หากต้องการนำบางส่วนไปลงสามารถทำได้โดยต้องไม่ใช่การก๊อปแปะแต่ให้เปลี่ยนคำพูดเป็นของตัวเอง หรือไม่ก็เขียนในลักษณะการยกข้อความอ้างอิง และไม่ว่ากรณีไหนก็ตาม ต้องให้เครดิตพร้อมใส่ลิงก์ของทุกบทความที่มีการใช้เนื้อหาเสมอ