φυβλαςのβλογ
บล็อกของ phyblas

#พุธ 29 เม.ย. 2015

หลังจากที่ชมหอจัดแสดงร่องรอยธารน้ำแข็งยุคควอเทอร์นารี (中国第四纪冰川遗迹陈列馆) เสร็จแล้ว https://phyblas.hinaboshi.com/20150525

เราก็เดินเลยต่อขึ้นเขามาเพื่อไปชมสถานที่เที่ยวถัดไปซึ่งเป็นวัดบนเขาแห่งหนึ่ง วัดฝาไห่ (法海寺, ฝาไห่ซื่อ)

วัดฝาไห่ตั้งอยู่ในย่านหมัวซื่อโข่ว (模式口) เขตสือจิ่งซาน (石景山) ซึ่งเป็นเขตชานเมืองทางตะวันตกของปักกิ่ง เริ่มสร้างในปี 1439 และเสร็จในปี 1443 ซึ่งเป็นช่วงสมัยของจักรพรรดิเจิ้งถ่ง (正统, ปี 1335 - 1449)

ที่นี่โดดเด่นตรงที่ภาพวาดฝาหนังซึ่งถูกรักษาไว้อยู่ในสภาพดีเป็นเวลากว่าห้าร้อยปี แต่ว่าโดยปกติสถานที่ตรงนั้นจะถูกปิดเอาไว้ การจะเข้าไปชมภาพวาดนั้นได้จะต้องจ่ายค่าเข้าชมแพงถึง ๑๐๐ หยวนเพิ่มเติมนอกจากค่าผ่านประตูเข้าวัด



จากหอธารน้ำแข็งเดินขึ้นเขาต่อมา




ป้ายบอกทาง จะเห็นว่าชื่อวัดอีกแห่งอยู่ในนี้ด้วยคือวัดหลงเฉวียน (龙泉寺) นี่เป็นวัดเล็กๆที่อยู่ข้างๆวัดฝาไห่ แต่ก็ไม่มีอะไรแล้วก็ไม่เปิดให้เข้าชมด้วย



ถึงแล้ว เดินขึ้นบันไดไปก็ถึง



ป้ายที่แสดงว่าที่นี่ได้ขึ้นทะเบียนเป็นสมบัติทางวัฒนธรรมที่สำคัญของชาติตั้งแต่ปี 1988



หอทางผ่านด้านหน้าสุดของวัดคือซานเหมินเตี้ยน (三门点) ซื้อตั๋วตรงนี้แล้วก็เข้าไปได้เลย ราคา ๒๐ หยวน ถ้าเป็นนักเรียนก็ลดเหลือ ๑๐ หยวน



แผนที่ภายในวัด



เมื่อเดินผ่านซานเหมินเข้ามาก็จะเจออาคารถัดไปคือเทียนหวางเตี้ยน (天王殿) อาคารนี้ที่จริงถูกทำลายไปก่อนแล้ว ถูกสร้างใหม่เมื่อปี 1993



เดินผ่านเข้ามาเจออาคารหลัก ต้าสยงเป่าเตี้ยน (大雄宝殿) ซึ่งภายในมีภาพวาดสมัยราชวงศ์หมิงที่ถูกรักษาไว้อย่างดี แต่อาคารนี้โดยทั่วไปแล้วจะปิดไม่ให้เข้า ถ้าจะเข้าต้องเสีย ๑๐๐ หยวนเพื่อจะเข้าไปชมภาพวาดข้างใน เราไม่ได้เข้าไปดู



ข้างๆอาคารหลักนี้จะเป็นกลุ่มอาคารที่จัดแสดงเกี่ยวกับข้อมูลและประวัติของวัดนี้ มีตั้งเรียงกันอยู่หลายห้อง



ตรงนี้อธิบายเกี่ยวกับภาพวาดฝาผนังที่อยู่ภายในวัดนี้




ระฆังของวัดนี้ สร้างในสมัยราชวงศ์หมิง



ภาพวัดนี้เมื่อมองจากมุมสูงจากด้านข้าง



ขาตั้งกลองที่ใช้ในวัด



เดินอ้อมด้านหลังอาคารต้าสยงเป่าเตี้ยนเพื่อจะขึ้นไปยังส่วนต่อไปของวัด



เข้ามาก็จะเจออาคารเย่าซือเตี้ยน (药师殿) อาคารนี้ถูกสร้างในสมัยราชวงศ์ชิงแต่ถูกทำลายไปแล้วเพิ่งสร้างใหม่ตั้งแต่ปี 2001 แล้วสร้างเสร็จปี 2006



ด้านใน



จากนั้นเดินอ้อมมาด้านข้างเพื่อจะขึ้นไปด้านบนต่อไป




แล้วก็จะเจอกับอาคารที่อยู่บนส่วนสูงสุดด้านในสุดของวัด คืออาคารฉางจิงเก๋อ (藏经阁) แปลว่าตำหนักเก็บพระสูตร



ภายใน



อาคารนี้มี ๒ ชั้นแต่ว่าชั้นบนขึ้นไปไม่ได้



นอกจากนั้นข้างๆอาคารนี้ก็มีอาคารเล็กๆที่จัดแสดงภาพวาดเล็กน้อย



จากแถวนี้สามารถมองลงไปเห็นอาคารเย่าซือเตี้ยนจากมุมสูงได้



ส่องดูรายละเอียดบนหลังคาซึ่งแต่งด้วยกระเบื้องเคลือบ




มีทางให้เดินขึ้นไปเหนืออาคารฉางจิงเก๋ออีกหน่อย แต่ก็ไม่มีอะไรแล้ว





หมดแล้ว จบแค่นี้สำหรับวัดฝาไห่ ใช้เวลาเดินไปแค่ประมาณครึ่งชั่วโมงเท่านั้น ไม่ได้ใหญ่อะไรนัก

เมื่อเสร็จแล้วก็เดินออกมา เราตัดสินใจเดินกลับไปตรงทางแยกที่เมื่อครู่ผ่านมามีทางชี้ไปที่วัดอีกแห่ง คือวัดหลงเฉวียน ไหนๆก็มาแล้วลองขึ้นไปดูสักหน่อย แต่ก็พบว่าหนทางไปวัดนี้มันลำบากมากพอดู เพราะต้องขึ้นเขาซึ่งสูงชันพอดู



แล้วก็ขึ้นมาถึงจนได้ ซึ่งก็พบว่ามันดูร้างๆไม่มีคน แล้วก็ไม่เปิดให้เข้า แต่ก็ถือว่ามาดูโบราณสถานอีกแห่ง มันไม่ได้มาลำบากจนเกินไปนัก แม้จะแค่ดูจากภายนอกก็รู้สึกว่าสวยเหมือนกัน






เที่ยวที่นี่เสร็จเราก็เดินกลับลงเขาแล้วก็นั่งรถเมล์กลับไปขึ้นรถไฟฟ้าที่สถานีเดิมเพื่อกลับ การมาเที่ยวย่านหมัวซื่อโข่วคราวนี้ถือว่าคุ้มจริงๆเพราะได้ชมสถานที่เที่ยวตั้ง ๓ แห่ง ซึ่งแต่ละแห่งก็มีเรื่องราวของตัวเองที่ต่างกันออกไปและไม่เกี่ยวข้องกัน

-----------------------------------------

囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧囧

ไม่อนุญาตให้นำเนื้อหาของบทความไปลงที่อื่นโดยไม่ได้ขออนุญาตโดยเด็ดขาด หากต้องการนำบางส่วนไปลงสามารถทำได้โดยต้องไม่ใช่การก๊อปแปะแต่ให้เปลี่ยนคำพูดเป็นของตัวเอง หรือไม่ก็เขียนในลักษณะการยกข้อความอ้างอิง และไม่ว่ากรณีไหนก็ตาม ต้องให้เครดิตพร้อมใส่ลิงก์ของทุกบทความที่มีการใช้เนื้อหาเสมอ